Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Sambitbaba]

Բյուր, խոսքը գրքի թողած դեպրեսիայի մասին ա, ոչ թե արտագաղթի, հլա որ ես դեռ վայելելու փուլում եմ արտագաղթի առումով:

Գրքից սպասելիքներս չարդարացան, նոր էստեղ օֆֆիսի ժողովրդի հետ էդ էի քննարկում: Էնքան էի լսել, էնքան էի մենակ դրականը լսել, գուդրիդսում բոլոր ծանոթներս ամենաբարձր գնահատականներ էին տվել, սպասում էի՝ նույնպիսի ազդեցության տակ ընկնել, ոնց առաջին անգամ Կաֆկա կարդալիս կամ Կամյու կամ Դոստոևսկի կամ երկրորդ անգամ Բորխես կարդալիս Կաֆկայի դոզան հատկապես էսքան տարի հետո էլ չի թողնում: Ուղղակի լավ վեպ էր, հետաքրքիր կարդացվող, հենց գրքում կար՝ որ էս ամենը մենք գիտեինք, ինքը ուղղակի շարադրել ա: Դե հա, բայց Կաֆկան նույնիսկ վատ թարգմանությամբ ավելի լավ ա շարադրում էն ամենը, ինչը էլի հարազատ ա, ծանոթ: Նկատի ունեմ՝ լավագույն պատմողը չի Օրվելը:

Ինձ էլ է այդպես թվում, Շին ջան... Ճիշտ է, շատ վաղուց եմ կարդացել ու շատ բաներ հիմնականում ջնջվել են, բայց ինչ-որ բան այն չէր ոչ միայն թեմայի պատճառով: Էն երկրորդ գործն էլ, հայերեն` չգիտեմ էլ, թե ոնց ճիշտ ասեմ. "Անասնագե՞ղ"... Շատ ավելի ուշ եմ կարդացել առաջինի համեմատ: Նորից վերցրել է քաղաքական, յուրաքնչյուրի աչքը մտած թեմա ու շարադրել, մոտավորապես էս մեր մրցույթի "Ես գժվել եմ հայրենիքիս կարոտից"-ի կարգի...

Հիմա էս մրցույթի ժամանակ շատերս ենք երեխեքին ասում. մի բանի մասին որ չգիտես` մի խոսա: Թող ներեն ինձ օրուելասերները, բայց նույնը ես Օրուելին էլ կասեի (ավելի շատ երկրորդ գրքի մասին):

[Զաքար]

Հակառակը. էգոիզմը հենց ավելի փոքր տարիքին բնորոշ բան ա, դիֆոլթ տարբերակն ա, երբ անձը մտածում ա մենակ իրա կաշին փրկելու մասին: Իսկ էգոյից մարդիկ դուրս են գալիս մեծանալու ու հասունանալու հետ, հասարակական նորմերին ծանոթանալուն զուգընթաց: Ու էդ փոքր տարիքի պատկերում էգոիզմի պարզ դրսևորում ա: Հա՛, սոված ա, մյուսներն էլ են սոված, բայց մենակ իրա մասին ա մտածում: Եթե մայր լիներ, մայր էլ չէ, այլ չափահաս, հաստատ երեխայի հետ կկիսվեր:

Ըստ Պիաժենի երեխաները չեն կարող գիտակցաբար հետևել կանոնների և, ինչպես դու նշեցիր, նրանք մտածում են միայն իրենց կաշվի մասին:
Ինձ համար սա ավելի շատ բնազդային (անմեղ) վարք է, քան հասարակական (էգոիզմ):

[Շինարար]

Ինձ էլ է այդպես թվում, Շին ջան... Ճիշտ է, շատ վաղուց եմ կարդացել ու շատ բաներ հիմնականում ջնջվել են, բայց ինչ-որ բան այն չէր ոչ միայն թեմայի պատճառով: Էն երկրորդ գործն էլ, հայերեն` չգիտեմ էլ, թե ոնց ճիշտ ասեմ. "Անասնագե՞ղ"... Շատ ավելի ուշ եմ կարդացել առաջինի համեմատ: Նորից վերցրել է քաղաքական, յուրաքնչյուրի աչքը մտած թեմա ու շարադրել, մոտավորապես էս մեր մրցույթի "Ես գժվել եմ հայրենիքիս կարոտից"-ի կարգի...

Հիմա էս մրցույթի ժամանակ շատերս ենք երեխեքին ասում. մի բանի մասին որ չգիտես` մի խոսա: Թող ներեն ինձ օրուելասերները, բայց նույնը ես Օրուելին էլ կասեի (ավելի շատ երկրորդ գրքի մասին):

Հա, դա էլ եմ անպայման կարդալու: Բայց կողմնակի դեռ երեք հատ գործ կա ցուցակումս էս տարվա կարդալու, դրանք պրծնեմ՝ նոր:

[Sambitbaba]

Հակառակը. էգոիզմը հենց ավելի փոքր տարիքին բնորոշ բան ա, դիֆոլթ տարբերակն ա, երբ անձը մտածում ա մենակ իրա կաշին փրկելու մասին: Իսկ էգոյից մարդիկ դուրս են գալիս մեծանալու ու հասունանալու հետ, հասարակական նորմերին ծանոթանալուն զուգընթաց: Ու էդ փոքր տարիքի պատկերում էգոիզմի պարզ դրսևորում ա: Հա՛, սոված ա, մյուսներն էլ են սոված, բայց մենակ իրա մասին ա մտածում: Եթե մայր լիներ, մայր էլ չէ, այլ չափահաս, հաստատ երեխայի հետ կկիսվեր:

Կարծում եմ, Զաքարը նկատի ունի, որ երեխայի էգոն դեռ կազմավորված չի:
Ճիշտ է, Զաք ջան, կազմավորված չի, բայց էգոիստական այդ մղումներն իրենց ամենակատարյալ տեսքով արտահայտվում են կազմավորման ամենասկզբնական էտապում, այսինքն հենց երեխաների մոտ, գիտակցության զարգացման հետ զուգահեռ:

Բյուր, ճիշտ ասեցի՞...

[Զաքար]

Էն երկրորդ գործն էլ, հայերեն` չգիտեմ էլ, թե ոնց ճիշտ ասեմ. "Անասնագե՞ղ"...

Անասնաֆերմա

[Sambitbaba]

Հա, դա էլ եմ անպայման կարդալու: Բայց կողմնակի դեռ երեք հատ գործ կա ցուցակումս էս տարվա կարդալու, դրանք պրծնեմ՝ նոր:

Արի ես էլ քեզ ասեմ մազոխիստ...

Ինչի՞դ է պետք, այ տղա... Հենա նրա ամենալավ գիրքը կարդացել ես, ի՞նչ կար մեջը...

Արի կլինի մի գիրք ասեմ, դիր հերթի (եթե չես կարդացել, իհարկե), ես հենց նոր վերջացրեցի ու ծռված եմ էլ դու սուս...

Դենիել Քիզին գիտե՞ս ("Ծաղիկներ Էլջերնոնի համար")... Նրա "Բիլլի Միլիգանի բազմաթիվ ուղեղները": Վաղուց գեղարվեստական գրականությունից նման հաճույք չէի ստացել...
Ճիշտն ասած, էնքան էլ գեղարվեստական չի, - հերոսը պատմական անձ է:

[Sambitbaba]

Անասնաֆերմա

Հա, էլի... Հանդիպել եմ արդեն, ոնց էի մոռացել... Մերսի, Զաք ջան:

[StrangeLittleGirl]

Կարծում եմ, Զաքարը նկատի ունի, որ երեխայի էգոն դեռ կազմավորված չի:
Ճիշտ է, Զաք ջան, կազմավորված չի, բայց էգոիստական այդ մղումներն իրենց ամենակատարյալ տեսքով արտահայտվում են կազմավորման ամենասկզբնական էտապում, այսինքն հենց երեխաների մոտ, գիտակցության զարգացման հետ զուգահեռ:

Բյուր, ճիշտ ասեցի՞...

Սամ, երեխայի էգոն տենց երեք տարեկանոտ կազմավորվում ա, ու դա ամենաէգոիստ տարիքն ա, երբ իրանցից դուրս աշխարհ չեն տեսնում: Դրանից հետո կամաց-կամաց նոր սկսում են հասկանալ մնացած բաները:

Ըստ Պիաժենի երեխաները չեն կարող գիտակցաբար հետևել կանոնների և, ինչպես դու նշեցիր, նրանք մտածում են միայն իրենց կաշվի մասին:
Ինձ համար սա ավելի շատ բնազդային (անմեղ) վարք է, քան հասարակական (էգոիզմ):

Պիաժեն չէ, Պիաժե: Հետո, ինքը երեխաների մասին ընդհանուր որևէ բան չի ասել, այլ կոնկրետ զարգացման փուլեր նկարագրել: Քանի՞ տարեկան երեխան չի կարող գիտակցաբար հետևել կանոնների:

[Զաքար]

Սամ ջան, դու ծանո՞թ ես Դենի Դը Ռուժմոնի գործերին

[Sambitbaba]

Սամ, երեխայի էգոն տենց երեք տարեկանոտ կազմավորվում ա, ու դա ամենաէգոիստ տարիքն ա, երբ իրանցից դուրս աշխարհ չեն տեսնում: Դրանից հետո կամաց-կամաց նոր սկսում են հասկանալ մնացած բաները:

Ուրեմն ճիշտ եմ, էլի: Ապրես, Բյուր ջան...

[Sambitbaba]

Սամ ջան, դու ծանո՞թ ես Դենի Դը Ռուժմոնի գործերին

Չէ, Զաք ջան... Ո՞վ է:

[Զաքար]

Քանի՞ տարեկան երեխան չի կարող գիտակցաբար հետևել կանոնների:

4-7

[Զաքար]

Չէ, Զաք ջան... Ո՞վ է:

Նշանավոր գրող, փիլիսոփա.
Եթե ժամանակ ունենաս կարդա նրա Սերը Եվ Արևմուտքը
Կարծում եմ դուրդ շատ կգա, Սամ ջան

[Sagittarius]

հո՞ դուք մազոխիստ չեք. էս երկու բառը ինչ թեմա էք սարքել

[Chuk]

Ժող, սաղ հեչ, բայց ես մազոխիստ եմ: Օրինակ ատամի ցավը գիտեք ինչքա՞ն եմ սիրում: Իհարկե՝ մինչև ինչ-որ աստիճան հասնելը:
Կամ ասենք որ ձեռդ կտրվում ա, ի՜նչ հավես ցավ ա:
Բա ո՜նց եմ սիրում գործերս թողնել վերջին վայրկյանին ու հետո տանջվել:
Կամ շոգ եղանակին շոգեբաղնիք գնալ
Բա որ Հայաստանից չեմ ուզում գնալ: