Բոլոր բլոգային գրառումները

Բազում արժանիքներ ունենալով հանդերց, պետքա խոստովանել, որ շալվար արդուկել ես չեմ կարա: Ոնց չեմ ծռում, ոնց չեմ փռում` չի արդուկվում, հո զոռով չի: Էսօր մոտ մի կես ժամ վարի տվեցի, մինչև հաջողվեց շալվարին մարդկային տեսք տալ: Ասա գոնե ջինս լիներ, ջինսի արդուկելը մի 15 րոպեյա մոտս տանում ...

Համբույրները տարբեր են լինում`

Կրքոտ, սիրահարված,պատահական, ստիպված,

Բայց այս մեկը բոլորից է տարբերվում:

Թունավոր համբույրը երբեք ոչ մի բանի չի նմանվում`

Շուրթերդ այրվում են, միտքդ խամրում, սիրտդ կարծես ուղեղիդ մեջ է թռվռում,

Իսկ հոգիդ ...

Քայլում ես տխուր` արցունքներդ կոկորդիդ մեջ խեղդելով, և մտածում,

Փորձում ես հասկանալ` ինչ է կատարվում,

Հոգիդ ցավում է, կարծես աշխարհն այդ պահին քեզ հակառակ է պտտվում,

Նայում ես մարդկանց ու ոչինչ չես տեսնում:

Հիշում ես խոսքերը, որոնց առանց մի վարկյան ...

Ուսումնասիրելով նացիզմի կրոնափիլիսոփայական արմատները, շատ հետաքրքիրա տեսնել, թե ինչ քիչա նացիստական աշխարհայացքների համակարգի ստրուկտուրան տարբերվում հուդաքրիստոնեական աշխարհայացքների համակարգի ստրուկտուրայից, ու հին բարի կոմունիզմի համանման ստրուկտուրայից: Մի կողմ ...

Принц Халид аль-Фейсал - "Харун аль Рашид, пятый правитель Аббасидского халифата, однажды стоял на балконе своего дворца и наблюдал за огромным облаком, которое плыло над Багдадом, и ждал, что вот-вот начнётся дождь. Дождь так и не пошёл, но Харун аль Рашид не был разочарован, он сказал: “Пусть дождь льёт, где хочет, а награда будет моей”."