Բոլոր բլոգային գրառումները

Բոլոր «Որոգայթ»-ի սիրահարներ Վերջապես Ռուդոլֆին էլ բացահայտեցինք: Ու ի՞նչ Ոչ մի բան, թե՞ ինչի էին մարդիկ տենց լարվել, մտածմունքներ ու կասկածների մեջ ընկել

Հիասթափվում եմ միշտ, երբ երազանքիս եմ հասնում, երբ մի բանի շատ եմ սպասում ու վերջապես դա լինումա:Ու դրա համար ես վախենում եմ: Առաջիկայում դեռ այնքան իրականացող երազանքներ ունեմ, որոնք պետքա կատարվեն...իսկ միգուցե դրա անունը երազանք չի
Ինչևէ պետք է փոխվել, չեմ ուզում հիասթափվել ...

վերջաբան

Մթնում էր։
Ալեքսը դուրս եկավ ակնաբուժական կենտրոնից ու մտքում Վիկայի հետ կռվելով քայլում էր։
Ինչու..դաժան աղջիկ, ինչու՞ էիր խաբում..ինչու՞ էիր ինձ հողին հավասարեցնում քո թերահավատությամբ, ինչու՞ էիր ցեխի մեջ թավալում սերը՝ քո հիմար անձնազոհության որոշումով ...

Այս տարի ավարտում եմ: Կասեի վերջապես, բայց վախենում եմ հետո, որ կարողա հիշեմ ու տխրեմ ուրախությանս համար: Այսքան տարիների ընթացքում ոչ մի անգամ դիպլոմի գույնի մասին չեմ մտածել, բայց արդեն դիպլոմ ստանալուս որ մնացելա մի ամիս մտքովս անցավ իսկ դա՞ կապ ունի, ի՞նչ գույնա, ի՞նչ ...

Բոլորովին տրամադրություն չկա

շարունակություն

- Ի՞նչ է կատարվում Վիկայի հետ, Անժ:
Նստած էին քաղաքի կենտրոնական այգու նստարաններից մեկին: Ալեքսը ծխում էր: Անժելան գիտեր, որ Ալեքսը թողել է ծխելը, արդեն երկու տարի:
- Չգիտեմ, Ալեքս: Չեմ հասկանում,- Անժելայի ձայնը ասես հորից գար: Խուլ ու անկենդան:
- Որտե՞ղ ...