ծանոթ անծանոթուհի

երբեք վերնագիր ընտրելուց լավ չեմ եղել, այսօր էլ բացառություն չի ուրեմն թող մնա անվերնագիր... աշխատանքային օրվա վերջին րոպեներն եմ գլորում... այսօր օրը թեթև էր , ինչի մասին էի ուզում խոսել, հա անարդարության ու դրա հետ հաշտվելու իմ նոր բնավորության գծի մասին.. սկսել եմ համակերպվել , որ որոշ հարցերում ես անզոր եմ որևէ փոփոխություն անել, սկսել եմ համակերպվել ինձ համար արդարացումներ գտնել ու.... միգուցե մեծացել եմ.. կարոտել եմ, ում ինչու չգիտեմ.......երբեք չեմ գտել իմ տեղը ոչ մի շրջապատում, երևի դա էլ իմ բնավրության վատ կողմերից մեկն է, միշտ զգացել եմ ավելորդ լինելու այդ տհաճությունը, միգուցե սա էլ իմ բարդույթների հետևանքն է, չգիտեմ..... կարևոր էլ չի, ես գիտեմ, որ կան երևույթներ որոնք ես փոխել չեմ կարող, անգամ համակերպվում եմ, իսկ հիմա նույնիսկ սիրում եմ, աննշան, աննկատ լինելու իմ մենաշնորհտ, դա ինձ հնարավորություն է տալիս չկապնվել, չհուսահատվել, չհիասթափվել... հիմա իմ կյանքի միակ կենտրոնը դու ես, մեր դեռ չստեղծված , բայց արդեն ուրվագծված ընտանիքը, չեմ ուզում առօրյան, կենցաղը ստիպի , որ մենք մոռանանք մեկս մյուսով ուղղակի ուրախանալու երջանկանալու մեզ տրված հնարավորությունը... սիրորւմ եմ քեզ, գիտեմ, որ սիրում ես ինձ, ու գիտեմ, որ ամեն ինչ լավ է լինելու....
ամեն ինչ լավ է լինելու