Դիտել ողջ տարբերակը : Ի՞նչ է տունը մեզ համար
Անձամբ ես ու կինս որ ջհանդամում որ մի օրից ավել մնում ենք, էդ դառնում ա տուն, համենայն դեպս, որ ցերեկը դեսուդեն ման ենք գալիս, կինս հոգնում ա, ապա ասում ա՝ չգնա՞նք տուն, ու նկատի ունի էդ պահի դրությամբ գտընվող օջախը: Պեչչի ավել բաներ խառնել:
Հետաքրքիր ա, լրիվ նույն բանը ես եմ ասում, էրրխեքս էլ ծաղրում են. Պապա ի՞նչ տուուուուն ... :)
P.S. Բայց ասեմ, ահագին ուսուցողական քննարկում ա։ Ու՞մ մտքով կանցներ, որ մարդ կա չի ուզում տուն ունենա։
StrangeLittleGirl
20.04.2019, 15:34
Այ նույնն անում ես ամեն տեղ. Սարքովի բացասական կողմ շուռ տալը։ Իսկ մտքովդ չի՞ անցել, որ կարող ա ուրիշների համար ոչ թե փող խնայելն ա առաջնահերթություն, այլ քո ասած խնդիրներն են ավելի թեթև տանում, նույնիսկ հաճույքով։ Մարդ կա, օրինակ, վերանորոգման գործից կամ կահավորման համար խանութներով ֆռֆռալուց բավականություն ա ստանում, ահագին ստեղծագործ պահեր կան, բայց դու պարտադիր ուզում ես պիտակավորել , թե առաջնահերթությունն էդ մարդկանց մոտ փողն ա, բայց դու էդպիսին չես։ Տրիբունի նկատած սնոբիզմի մի ուրիշ արտահայտություն։
Բացասական կո՞ղմ։ Էդ քո նախատրամադրվածությունն ա, որովհետև ես ընդհանրապես նկատի չեմ ունեցել, որ փող խնայելը բացասական ա։ Դու որտե՞ղ ես տեսել, որ ես ասեմ՝ փող խնայելը բացասական կողմ ա։ Ես շատ լավ հասկանում եմ, որ կարան լինեն մարդիկ, որոնց համար կարևոր ա փող խնայելը (օրինակ, էրեխեքին պետք ա կրթության տալ կամ կարևոր երազանքներ ունեն, որոնց հասնելու համար փող ա պետք, հետևաբար տան վրա խնայելով կարելի ա հասնել դրանց)։ Ավելին՝ ինքս էլ որոշ տեղերում փող եմ խնայում այլ բաների վրա ծախսելու համար (օրինակ՝ հեծանիվ քշելով տրանսպորտի վրա լիքը խնայում եմ, ինչը մեծացնում ա համերգների բյուջեն, բայց համերգի վրա ծախսած փողը շատերի համար կարա անիմաստ լինի, ինչը էլի հասկանում եմ)։ Ուղղակի առաջնահերթությունների հարց ա։ Դժվա՞ր ա հասկանալը, որ մարդիկ տարբեր առաջնահերթություններ կարան ունենան։
Իհարկե մտքովս անցել ա, որ կան մարդիկ, որոնց համար վերանորոգելն ու կահավորելը հաճելի ա։ Էն ա, Վիշապն ասում ա, որ մանր բան ա իրա համար, ու հավատում եմ։ Էն, ինչ մեկի համար կարա հանգստություն բերի, ինձ համար սթրեսի բուն ա (օրինակ՝ վերանորոգում, շոփինգ և այլն) ու հակառակը՝ էն, ինչ ինձ հանգստություն ա բերում, ուրիշի համար կարա սթրեսի բուն լինի (օրինակ, վարձով ապրելը, հեծանիվ քշելը և այլն)։ Մարդիկ տարբեր են լինում։ Ընդունի էլի, որ քո չափանիշները բացարձակ ճշմարտություն չեն, ու էս թեմայում լավ ու վատ չկա։ Ամեն մեկի համար լավ ա էն, ինչ իրան ա հարմար։
StrangeLittleGirl
20.04.2019, 15:43
Վերանորոգման հետ կապված մի բան ասեմ։
Չգիտեմ՝ ուրիշ երկրներում ոնց է, բայց Գերմանիայում հիմնականում էնպես է, որ վարձով բնակարան վերցնում ես վերանորոգված վիճակում ու պիտի հանձնես նույն վիճակում։ Բնակարան վարձելիս «գրավ» ես դնում որոշակի գումար՝ սովորաբար տան երեք ամսվա վարձի չափով, որը վերջում քեզ վերադարձվելու է, եթե բնակարանը նույն վիճակում հանձնես, ինչ ստացել ես։ Ու էս դեպքում, եթե մի քանի տարի ապրել ես մեջը, հաստատ պիտի գոնե պատերը սպիտակեցնես։
Էլ չասեմ, որ բնակարանը վերցնելիս հատուկ պրոտոկոլ է լրացվում, որտեղ գրանցվում են բնակարանի բոլոր անհարթությունները՝ սկսած հատակի մանր-մունր քերծվածքներից, վերջացրած մնացած բաներով։ Ու բնակարանը հանձնելիս էդ պրոտոկոլը հանում, համեմատում են։
Էնպես որ, բնակարանը հանձնելիս վերանորոգելուց գլուխդ ազատել չես կարող, եթե իհարկե չես ուզում «գրավդ» կորցնել։
Ես էլ իմ նախորդ բնակարանը մի քանի օր առաջ լրիվ վերանորոգեցի ու հանձնեցի։ Հետաքրքիր փորձ էր՝ սեփական ձեռքերով դա անելը, ու հասկանում եմ, որ վերջին անգամը չէր կյանքումս։
Ինձ համար տուն ունենալը ֆինանսական հարցերի, վարձ խնայել-չխնայելու հետ կապ չունի․ սա զուտ հոգեբանական հարց է։ Տունը կայունություն է, ստաբիլություն, բնավորում, ընտանիք, ինչը բացարձակապես իմը չի։ Մի հինգ տարի առաջ, երբ (նախկին) ամուսինս տուն առավ, էդ էլ էր ինձ համար լրացուցիչ խթան, որ հնարավորինս արագ հեռանամ։ Տուն գնելուց էլ նախապես ստորագրել էի բոլոր անհրաժեշտ թղթերը, որ ես էդ տան հետ կապ չունեմ։ Իսկ ինքը շատ էր ուզում, իր ձեռքով էլ ամբողջովին վերափոխեց, իր ուզած ձևով սարքեց, հիմա էլ հավեսով ապրում է մեջը։ Ու շատ էլ լավ է անում, եթե դա է իր ուզածը։ Ինչպես և ձեզնից ամեն մեկը, ով տուն-տեղ է ուզում ունենալ։ Իմ խնդիրը միայն էն էր, որ տուն հասկացության ձգտումը (լինի դա նյութական տեսքով, թե ավելի լայն իմաստով) վերագրվում է բոլոր մարդկանց, որ սենց թե նենց բոլորն էլ մի օր գալիս են դրան․ տենց չի էլի, տարբեր են մարդիկ՝ իրենց պահանջներով։
Դանիայում էլ եթե գործակալությունից ես վարձել, էլի էդ վերանորոգելու պատմությունը կա։ Բայց գործակալության տները որպես կանոն ավելի թանկ են ու ավելի անմարդկային պայմաններով են վարձակալության տալիս։ Իսկ մասնավոր մարդկանցից վարձելու դեպքում վերանորոգման ու դեպոզիտի հարցը միասին ա կարգավորվում, ինչը էղավ մեր էս բնակարանի դեպքում։ Ու անկեղծ ասած, ինձ համար վերանորոգումն էնքան սթրեսային ա, որ ես կնախընտրեմ կորցնել դեպոզիտը, քան թաթախվել դրա մեջ։ Գիտեմ, որ անխելք բան եմ ասում։ Բայց իմ նյարդերի հանգստությունն ինձ համար շատ կարևոր ա։
Իսկ բոլդացրածի տակ ուղղակի ստորագրում եմ։ Իհարկե, ամեն դեպքում չեմ բացառում, որ կարող ա մի օր ուզենամ տուն առնել կամ ստիպված կլինեմ կոմպրոմիսի գնալ էս հարցում (որովհետև ընկերս ուզում ա հենց մեր ներկայիս բնակարանն առնել), բայց չեմ էլ բացառում, որ կուզենամ ամբողջ կյանքս վարձով ապրել կամ էլ մի օր կորոշեմ քարանձավ տեղափոխվել։
Դե նայի, տնտեսապես ձեռնտու լինելը կարա նաև առաջնահերթություն չլինի։ Տես, քո համար կահավորելն ու վերանորոգելը մանր բանր են, իսկ ինձ համար մեծ սթրես ա։ Մեր հիմիկվա բնակարանն էլ կահավորված չի էղել։ Նաև վերանորոգման կարիք ա ունեցել, ու տանտերը վերանորոգման բոլոր նյութերը թողել ա մեզ, որ մենք զբաղվենք։ Կահավորանքի հարցերից մաքսիմալ հեռու եմ մնացել. մենակ ֆինանսապես եմ մասնակցել, մեկ էլ հավաքելու պրոցեսին եմ մասնակցել։ Բայց երկար֊բարակ պրպտելուց ու խանութներում պտտվելուց խուսափել եմ։ Իսկ վերանորոգումն էլ մինչև հիմա չենք արել ու երևի չենք էլ անի. ինձ ավելի հեշտ ա պատի վրա մի երկու ծակի հետ ապրելը, քան վերանորոգման պրոցեսի մեջ խրվելը։ Առանց էդ էլ վերջերս պատշգամբ էին սարքում մեզ մոտ, ահագին վատացել էի էդ շինարարական վիճակներից։ Ինչ վերաբերում ա տրանսպորտային ծախսերին, ապա հասարակական տրանսպորտից ես գրեթե չեմ օգտվում ու միշտ փորձում եմ էնպիսի տուն վարձել, որ ինձ կարևոր տեղերից հեծանվային հեռավորության վրա լինի։ Այ տուն առնելիս դա հնարավոր չէր լինի։
Ֆինանսապես ձեռնտուի կարևորության մասին մի բան պատմեմ, որ պատկերավոր լինի։ Նայի, դեռ մեկուկես տարի առաջ Դանիայում ատամնաբույժն ինձ ասել էր, որ պիտի իմաստության ատամներս հեռացնեմ։ Գինն էլ տվել էր։ Եթե ֆինանսական մասին նայես, ավելի ձեռնտու էր հասնել Հայաստան ու էստեղ անել (տոմսի ու ամբողջ պրոցեդուրայի գինը միասին ավելի էժան էր նստելու), ինչը, ի դեպ, պլանավորել էի, բայց դեռ չէի արել։ Բայց վերջերս ատամներս սկսեցին շատ անհանգստացնել ինձ, ու երկու տարբերակ ունեի. մի երկու շաբաթ էլ համբերել, հասնել Հայաստան, կամ էլ լիքը փող ծախսել ու տեղում անել։ Ես երկրորդ տարբերակն ընտրեցի, որովհետև ինձ համար ցավից ազատվելը շատ ավելի մեծ առաջնահերթություն էր, քան փող խնայելը։ Տուն առնելն էլ նման մի բան ա ինձ համար. դրա առաջացրած «ցավի» հետ գլուխ չդնելն ավելի մեծ առաջնահերթություն ա, քան փող խնայելը։ Հասկանում եմ, որ օրինակ քեզ համար կամ ուրիշների համար կարևոր ա շատ փող խնայելը, բայց իմ դեպքում դա չի աշխատում։
ջան, եթե քո համար փող խնայելը առաջնահերթություն չի, ապա քցիբություն չես անում ու մի հատ րիելտոռ ես վարձում, նկարագրում ես քո ուզածը, ու ասում՝ դավայ, բնակարան ճարի, վերջում ասա որտեղ եմ ստորագրում, հետո էլ ներքին կահավորման դիզայներ ես գտնում, ասում՝ երկու դիվան, մի հատ մահճակալ, էսքան բյուջե՝ մի շաբաթից կահավորած լինի, ու տենց․․․ թե չէ քո մոտ ստացվում ա «կահավորել չեմ սիրում, դրա համար տարին մեկ անում եմ, ու լյուբոյ մոմենտ տան տերը կարա ստիպի, որ նոր տեղ դա անեմ» վերսիան․․․ վերանորոգման պահերն էլ լրիվ նույն ձևի հեշտ լուծվող են, եթե դեմ չես որւիշին վարձես այդ ամենը քո համար անելու համար, էդ անտերը ծառայությունները ինչի՞ համար են։
Լրիվ հասկանում եմ, որ որոշ մարդկանց համար տունը/մեքենան և այլն կարա հոգս լինի, որի տակ չեն ցանկանում մտնել, բայց ասել թե ուրիշ դրա տակ մտնողները կեղծ օրակարգ են հետապնդում մի քիչ կոռռեկտ չի, էլի։ Տունն (ֆիզիկական) իմ համար ամենաառաջին հերթին ֆինանսական ներդրում ա, ու ինչպես ցանկացած ներդրում, որոշակի ջանք էլ ա պահանջում, որ ի վերջո տակ չտաս․․․ իսկ մնացածը (կոմֆորտ, ստաբիլություն, և այլն) լրիվ լուծելի ա առանց քո տունը ունենալու էլ՝ փողին մուննաթ, նենց տուն ու ծառայություններ վարձեմ, որ թագավորական ստաբիլություն տա։ Ու լրիվ ընդունում եմ, որ մարդ կա ուրիշ ներդրման եղանակներ ա ընտրում (ասենք մեկը ներդնում է բիրիքով երեխա-թոռների մեջ, ովքեր իր ծերության ժամանակ իրեն կպահեն, մեկն էլ ներդնում է վելֆեռ համակարգին բարձր հարկեր տալով, իմանալով որ պետությունն ա իրեն պահելու, թե բան եղավ), բայց դե հնարավորության դեպքում ներդրումների դիվերսիֆիկացիան լավ բան ա․․․ հակառակ իմաստով էլ․ էնքա՜ն եմ տեսել, որ տների մեջ մտնողը սննկանա։
Դե իսկ ստաբիլություն չուզեցողներին էլ․․․ չեմ հավատում (Տրիբունի վերևը բերած բոմժությամ իսկական իմաստի մասին պոստին համանման պատճառներով)։ Բայց ձեր ասածները չեմ համարում կեղծ, ուղղակի կարծում եմ ձեր համար ստաբիլությունը ուրիշ աղբյուրներ ունի («ազատության» զգացողությունն էլ կարա ստաբիլության տեսակ լինել)։ Իսկ հասարակական պարտադրանք-բլա-բլա․․․ եթե դուք մինչև հիմա պարտադրանքի լծի տակ եք եղել, դա չի նշանակում, թե ուրիշներն էլ նույն ընկալումները ունեն։ Մեկն ինձ համար հասարակությունը ոչ մի ձեևով զուգահեռ չի։ Հա, ես տուն-տեղում եմ մեծացել, ոչ թե քարանաձավում, ու միգուցե դա ինչ-որ ձևի ազդել ա մտածելակերպիս վրա էլ, բայց սա պարտադրանք համարելը պակաս ճամարտակություն չի։ Իսկ պարտադրանքի տեսանկյունից․ ժամանակին ես եմ ծնողներիս ինչ-որ տեղ պարտադրել, որ տուն գնեն (արդեն վաղուց իրենց հետ չէի ապրում՝ նույնիսկ նույն երկրում), որտև գրեթե բոլոր տեսանկյուններից դա էր ճիշտը․․․ ու ասեմ, որ ահագին համոզել պետք եղավ, բայց ի վերջո ցույց տվեց, որ ճիշտ քայլ էր (ես չէի իրենց համար գնում՝ էն ժամանակ ես այդ հնարավորությունները չունեի, այլ համազում էի, որ իրենք իրենց համար գնեն, ես էլ կողքից հնարավորություններիս սահմաններում օգնեցի, բայց դա ընդհանուրի չնչին մաս էր)։ Ու նենց չստացվի թե ես տուն-տեղի ջատագով եմ․ պահ կարող ա լինի, որ տուն ունենալը անիմաստ ա․ քիչ չեմ վարձել (Բյուրի նման տարբեր քաղաքներում միաժամանակել ա եղել), ու ֆինանսական տեսանկյունից էլ կարա նենց ստացվի, որ իմաստ չի ունենա անշարժ գույքի շուկա մտնել, բայց բլին «տունը հասարակության պարտադրած կեղծ օրակարգ ա» հիմարություն (ներող արտահայտությանս համար) մի ձև չէի սպասում, իմ արև․․․
One_Way_Ticket
20.04.2019, 16:12
Ինձ թվում է, էս թեման արդեն ցիկլի մեջ է ընկել :unsure
Բարեկամ ջան, ինչ-որ ուրիշ թեմա էիր ուզում բացել, արի դա բաց, էնտեղ տեղափոխվենք ։)
StrangeLittleGirl
20.04.2019, 16:25
ջան, եթե քո համար փող խնայելը առաջնահերթություն չի, ապա քցիբություն չես անում ու մի հատ րիելտոռ ես վարձում, նկարագրում ես քո ուզածը, ու ասում՝ դավայ, բնակարան ճարի, վերջում ասա որտեղ եմ ստորագրում, հետո էլ ներքին կահավորման դիզայներ ես գտնում, ասում՝ երկու դիվան, մի հատ մահճակալ, էսքան բյուջե՝ մի շաբաթից կահավորած լինի, ու տենց․․․ թե չէ քո մոտ ստացվում ա «կահավորել չեմ սիրում, դրա համար տարին մեկ անում եմ, ու լյուբոյ մոմենտ տան տերը կարա ստիպի, որ նոր տեղ դա անեմ» վերսիան․․․ վերանորոգման պահերն էլ լրիվ նույն ձևի հեշտ լուծվող են, եթե դեմ չես որւիշին վարձես այդ ամենը քո համար անելու համար, էդ անտերը ծառայությունները ինչի՞ համար են։
Ախր քո էս ամբողջ ասածը էլի ենթադրում ա, որ ինձ համար տուն ունենալն առաջնահերթություն ա։ Ինձ համար տան վրա փող խնայելն առաջնահերթություն չի, բայց դրա վրա շատ փող չծախսելը առաջնահերթություն ա։ Մի քիչ պարզացնեմ, որ հասկանալի լինի. ես չեմ ուզում խնայել գումար ուրիշ տեղից, որ ծախսեմ տան վրա ու չեմ ուզում գլուխ դնեմ տուն առնելու քաշքշուկի հետ զուտ փող խնայելու համար։ Եթե ինձ համար էդքան կարևոր լիներ, հավատա, կանեի։ Բայց ես էդ անտեր անշարժ գույքից չեմ ուզում ունենալ էս պահին, հո զոռով չի։ Վերանորոգման փաստն ա ինձ ուժեղ ներվայնացնում՝ փոշու֊կեղտի մեջ որոշ ժամանակ ապրելը։ Պետք չի զանազան հաշվարկներ անել ու լուծումներ առաջարկել։ Ես չեմ ուզում տուն ունենալ էս պահին։ Եթե ուզենայի, հավատա, կզբաղվեի էդ հարցերով։
Լրիվ հասկանում եմ, որ որոշ մարդկանց համար տունը/մեքենան և այլն կարա հոգս լինի, որի տակ չեն ցանկանում մտնել, բայց ասել թե ուրիշ դրա տակ մտնողները կեղծ օրակարգ են հետապնդում մի քիչ կոռռեկտ չի, էլի։ Տունն (ֆիզիկական) իմ համար ամենաառաջին հերթին ֆինանսական ներդրում ա, ու ինչպես ցանկացած ներդրում, որոշակի ջանք էլ ա պահանջում, որ ի վերջո տակ չտաս․․․ իսկ մնացածը (կոմֆորտ, ստաբիլություն, և այլն) լրիվ լուծելի ա առանց քո տունը ունենալու էլ՝ փողին մուննաթ, նենց տուն ու ծառայություններ վարձեմ, որ թագավորական ստաբիլություն տա։ Ու լրիվ ընդունում եմ, որ մարդ կա ուրիշ ներդրման եղանակներ ա ընտրում (ասենք մեկը ներդնում է բիրիքով երեխա-թոռների մեջ, ովքեր իր ծերության ժամանակ իրեն կպահեն, մեկն էլ ներդնում է վելֆեռ համակարգին բարձր հարկեր տալով, իմանալով որ պետությունն ա իրեն պահելու, թե բան եղավ), բայց դե հնարավորության դեպքում ներդրումների դիվերսիֆիկացիան լավ բան ա․․․ հակառակ իմաստով էլ․ էնքա՜ն եմ տեսել, որ տների մեջ մտնողը սննկանա։
Նայի, էս թեմայում էջերով հաշվարկներ են գնում ու զանազան մարդիկ փորձում են համոզել, որ կարելի ա տուն ունենալով փող խնայել կամ ստաբիլության հասնել և այլն։ Էլ կեղծ օրակարգը ո՞նց ա լինում, երբ հայերեն ասում եմ՝ չէ, դա իմը չի, չեմ ուզում, մի համոզեք, բայց մեկ ա, էս ամենը շարունակվում ա։ Մի խումբ ակումբցիներ դրած փորձում են ինձ համոզել, որ տուն ունենալը լավ բան ա (ստաբիլություն, հարմարավետություն, ֆլան֊ֆստան), դեռ հետն էլ վիրավորանքներ խառնելով։ Հա՛, լավ բան ա, բայց լավ բան ա մենակ մարդկանց որոշակի խմբի համար, իսկ երբ դա թելադրվում ա մյուսների վրա, ովքեր դա չեն ուզում, դառնում ա կեղծ օրակարգ, դառնում ա, որ նախապես որոշված ա, որ տունը լավ բան ա, իսկ ով չի ուզում, ուրեմն դեբիլ ա/լուզեր ա/անհաջողակ ա։
Դե իսկ ստաբիլություն չուզեցողներին էլ․․․ չեմ հավատում (Տրիբունի վերևը բերած բոմժությամ իսկական իմաստի մասին պոստին համանման պատճառներով)։ Բայց ձեր ասածները չեմ համարում կեղծ, ուղղակի կարծում եմ ձեր համար ստաբիլությունը ուրիշ աղբյուրներ ունի («ազատության» զգացողությունն էլ կարա ստաբիլության տեսակ լինել)։ Իսկ հասարակական պարտադրանք-բլա-բլա․․․ եթե դուք մինչև հիմա պարտադրանքի լծի տակ եք եղել, դա չի նշանակում, թե ուրիշներն էլ նույն ընկալումները ունեն։ Մեկն ինձ համար հասարակությունը ոչ մի ձեևով զուգահեռ չի։ Հա, ես տուն-տեղում եմ մեծացել, ոչ թե քարանաձավում, ու միգուցե դա ինչ-որ ձևի ազդել ա մտածելակերպիս վրա էլ, բայց սա պարտադրանք համարելը պակաս ճամարտակություն չի։ Իսկ պարտադրանքի տեսանկյունից․ ժամանակին ես եմ ծնողներիս ինչ-որ տեղ պարտադրել, որ տուն գնեն (արդեն վաղուց իրենց հետ չէի ապրում՝ նույնիսկ նույն երկրում), որտև գրեթե բոլոր տեսանկյուններից դա էր ճիշտը․․․ ու ասեմ, որ ահագին համոզել պետք եղավ, բայց ի վերջո ցույց տվեց, որ ճիշտ քայլ էր (ես չէի իրենց համար գնում՝ էն ժամանակ ես այդ հնարավորությունները չունեի, այլ համազում էի, որ իրենք իրենց համար գնեն, ես էլ կողքից հնարավորություններիս սահմաններում օգնեցի, բայց դա ընդհանուրի չնչին մաս էր)։ Ու նենց չստացվի թե ես տուն-տեղի ջատագով եմ․ պահ կարող ա լինի, որ տուն ունենալը անիմաստ ա․ քիչ չեմ վարձել (Բյուրի նման տարբեր քաղաքներում միաժամանակել ա եղել), ու ֆինանսական տեսանկյունից էլ կարա նենց ստացվի, որ իմաստ չի ունենա անշարժ գույքի շուկա մտնել, բայց բլին «տունը հասարակության պարտադրած կեղծ օրակարգ ա» հիմարություն (ներող արտահայտությանս համար) մի ձև չէի սպասում, իմ արև․․․
Այ վատ ա էլի, որ չես հավատում, որովհետև դու փաստորեն ուրիշի փոխարեն որոշում ես՝ ինքը ինչ ա ուզում կամ ինչ ա մտածում։
Բայց հա, տունը հասարակության պարտադրած կեղծ օրակարգ ա։ Ես չեմ ասում, որ չկան մարդիկ, որոնք իսկապես ուզում են տուն ունենալ։ Բայց մեր օրերում տուն ունենալը հաջողակ լինելու չափանիշներից ա, ու ինչքան շատ ունենաս, էնքան ավելի հաջողակ ես։ Էս թեման դրա վառ ապացույցն ա. մարդիկ ասում են տուն չենք ուզում, մյուս մարդիկ փորձում են տարբեր կողմերից համոզել, որ պետք ա տուն ունենալ։ Մեկը ես հսկայական ճնշում եմ ինձ վրա զգում տուն ձեռք բերելու (թե՛ էս թեմայում, թե՛ ընտանիքիս կողմից, թե՛ ընդհանրապես հասարակության)։ Ու եթե հիմա գնայի, տուն առնեի, ավելի շուտ էդ ճնշման տակ էր լինելու, քան սեփական ցանկությամբ։ Իսկ երբ տուն ունենալ չուզենալու մասին եմ ասում, դրա զանազան հակափաստարկներ են բերվում։ Լավ կլիներ՝ ուղղակի հարգեիք մարդկանց ցանկությունը տուն չունենալու, ոնց որ ունենալու ձեր ցանկությունն ա հարգվում։
Հաջողակ մարդն էն ա, որ հարմոնիա ա գտել ինքն իր մեջ ու խաղաղ ա ապրում: Էնքան տուն ունեցող գիտեմ, որ չունեն էն խաղաղությունն ինչ ես ունեմ: Ես ինձ ավելի հաջողակ եմ համարում քան շատ ու շատ տուն ունեցողներ, որ իսկի իրանց երկրից մի անգամ դուրս չեն եկել, իսկ ես 20-ից ավելի երկրում եմ եղել: Հաջողակ լինելն էլ հարաբերական ա: Ու սուբյեկտիվ:
StrangeLittleGirl
20.04.2019, 16:43
Հաջողակ մարդն էն ա, որ հարմոնիա ա գտել ինքն իր մեջ ու խաղաղ ա ապրում: Էնքան տուն ունեցող գիտեմ, որ չունեն էն խաղաղությունն ինչ ես ունեմ: Ես ինձ ավելի հաջողակ եմ համարում քան շատ ու շատ տուն ունեցողներ, որ իսկի իրանց երկրից մի անգամ դուրս չեն եկել, իսկ ես 20-ից ավելի երկրում եմ եղել: Հաջողակ լինելն էլ հարաբերական ա: Ու սուբյեկտիվ:
Ադամ ջան, ճիշտ ես ասում, բայց հասարակությունը սահմանել ա հաջողակ մարդու մի կերպար, որի մեջ ես ու դու չենք մտնում մեր բզիկներով։ Իհարկե, պոզիտիվ հոգեբանությունը էսօր լիքը թմբկահարում ա դրա մասին, որ էդպիսի ձեռքբերումները չեն պայմանավորում մարդու երջանկությունը, բայց դե դա արդեն ուրիշ թեմա ա, պիտի գնանք ուրիշ թեմայում քննարկելու։
Մի դերասանուհի ծանոթ ունեմ Ռեյմսում, ասեցի մի օր՝ արի գնանք Փարիզ ներկայացում նայելու, հրավիրում եմ քեզ: Մեկ էլ բա՝ չէ, չէ ոնց կլինի, բա կատվիս ո՞րտեղ թողնեմ… հետո տանը լիքը անելու բան կա… ես էլ մենակ եմ ապրում (մենակ ա ապրում երկհարկանի սեփական տանը) ու կատվիս 5 ժամից ավել մենակ չեմ կարա թողնեմ: Կամ էլ պիտի հետներս վերցնենք, էն էլ՝ կփչանա սաղ երեկույթը: Ասի՝ լավ, ոնց կուզես: Ու մտքումս մտածեցի. «հիմա հասարակությունն էս կնոջն ավելի հաջողակ կհամարի, քան ինձ» (սեփական այգիով, բասեյնով տունն ունի, մենակ ապրում ա մեջը, 70 հազարնոց Audi ա քշում, բայց հենց ասում ես՝ արի մի տեղ գնանք՝ բա չէ, կատվիս մենակ չեմ կարա թողնեմ… բա տունը-բան… էդ էղավ ազատությու՞ն ու հաջողակությու՞ն: Ես ինձ իրա մոտ ավելի ազատ ու հաջողակ եմ զգում՝ չունենալով իր շքեղ տունը:
Ի՞նչ ա ընդհանրապես հաջողակ լինելու կոնցեպտը: Դա հասարակությանը դուր գալու մի ձև ա, fit in լինելու մի մոդել ա, որ բոլորն ուզում են որդեգրեն (երբեմն այդ թվում ևս ես) , բայց երբեք չենք մտածում, որ փողոցում իրա շան հետ նստած պիվա խմող ու գիթառ նվագողն իրան ավելի ազատ ու հաջողակ ա զգում, քան մենք: Ինքը թքած ունի հասարակական կարծիքի վրա: Հաջողակությունը դա շրջապատիդ հարգանքը վայելելու ու շրջապատիդ դուր գալու կեղծ ու շինծու կոնցեպտ ա, որով երբեմն բոլորս էլ տառապում ենք:
Հլը մի հատ ամեն մեկդ մի վայրկյան ձեզ պատկերացրեք Ուիլ Սմիթի տեղը «I am legend » ֆիլմում: Մենակ դուք եք: Ուրիշ մարդ չկա: Հյուրեր չկան, որ գան ու ասեն ձեզ «wow էս ինչ լավ տուն ա…» … դուք էլ ձեզ լավ զգաք … բուռժական ձևերով գան հաց ուտելու… տեռասսայում շամպայն խմելու… (դուք էլ մտքներումդ մտածեք՝ հանկարծ մի բան էն չլինի՝ խայտառակ ըլնեմ մարդկանց մոտ… ասենք նույն րոպեին bailiff-ը մտնի տուն ու սաղի մոտ ասի՝ պարոն, դուք արդեն 6 ամիս ա չեք մուծում ձեր կրեդիտը ու հիմա foreclosure պիտի անենք … ու սաղի մոտ խայտառակ լինեք: Կամ ինչ-որ ուրիշ բան … , որ հասարակության աչքից կգցեր: Խոստովանեք, որ եթե Ուիլ Սմիթի տեղը լինեիք էդ ֆիլմում՝ թքած կունենայիք տան վրա էլ… հաջողակության վրա էլ, պրոֆեսիայի վրա էլ: Այսինքն էդ ամենչին ձեր կարևորություն տալուն ովքե՞ր են ստիպում. հենց էն մարդիկ, որոնք մեռել են էդ կինոյում: Հասարակությունը: Վերջ: հ.գ. մի քիչ խմած եմ, չգիտեմ՝ միտքս coherent ստացվեց թե չէ:
Ախր քո էս ամբողջ ասածը էլի ենթադրում ա, որ ինձ համար տուն ունենալն առաջնահերթություն ա։ Ինձ համար տան վրա փող խնայելն առաջնահերթություն չի, բայց դրա վրա շատ փող չծախսելը առաջնահերթություն ա։ Մի քիչ պարզացնեմ, որ հասկանալի լինի. ես չեմ ուզում խնայել գումար ուրիշ տեղից, որ ծախսեմ տան վրա ու չեմ ուզում գլուխ դնեմ տուն առնելու քաշքշուկի հետ զուտ փող խնայելու համար։ Եթե ինձ համար էդքան կարևոր լիներ, հավատա, կանեի։ Բայց ես էդ անտեր անշարժ գույքից չեմ ուզում ունենալ էս պահին, հո զոռով չի։ Վերանորոգման փաստն ա ինձ ուժեղ ներվայնացնում՝ փոշու֊կեղտի մեջ որոշ ժամանակ ապրելը։ Պետք չի զանազան հաշվարկներ անել ու լուծումներ առաջարկել։ Ես չեմ ուզում տուն ունենալ էս պահին։ Եթե ուզենայի, հավատա, կզբաղվեի էդ հարցերով։
Ոչ մի բան էլ չի ենթադրում, այլ հիմնվում ա քո ասած/գրածների վրա․․․ ասում ես տան հետ կապված էս էն չեմ ուզում, ես էլ դրանց եմ արձագանքում, բայց դե եթե քո համար տուն չուզենալը մենակ տուն չուզենալու պատճառով ա, ուրեմն հա, բզիկ ա, էլ ասելու բան չկա։
Նայի, էս թեմայում էջերով հաշվարկներ են գնում ու զանազան մարդիկ փորձում են համոզել, որ կարելի ա տուն ունենալով փող խնայել կամ ստաբիլության հասնել և այլն։ Էլ կեղծ օրակարգը ո՞նց ա լինում, երբ հայերեն ասում եմ՝ չէ, դա իմը չի, չեմ ուզում, մի համոզեք, բայց մեկ ա, էս ամենը շարունակվում ա։ Մի խումբ ակումբցիներ դրած փորձում են ինձ համոզել, որ տուն ունենալը լավ բան ա (ստաբիլություն, հարմարավետություն, ֆլան֊ֆստան), դեռ հետն էլ վիրավորանքներ խառնելով։ Հա՛, լավ բան ա, բայց լավ բան ա մենակ մարդկանց որոշակի խմբի համար, իսկ երբ դա թելադրվում ա մյուսների վրա, ովքեր դա չեն ուզում, դառնում ա կեղծ օրակարգ, դառնում ա, որ նախապես որոշված ա, որ տունը լավ բան ա, իսկ ով չի ուզում, ուրեմն դեբիլ ա/լուզեր ա/անհաջողակ ա։
Նայիր, մարդ եկել ասում ա զարմանալի ա, որ էն ինչը չի ձգտում տան ստաբիլությանը, ու կարծես բոլորն էլ հասկանում են, որ մարդն իր անձնական վերաբերմունքով աբայդպիսի զարմանք արտահայտում, բայց դու գալիս ասում ես «էդի կեղծ ա, ու կեղծ պարտադրանքները չեք հարցաքննում, այլ տակն եք մտնում»։ Մարդիկ էլ քեզ մեծամասամբ նորմալ տոնով բացատրում են, որ կեղծ բան չկա, որ դա կարող ա լավ ներդրում լինել, լավ ինքնազգացողության բարելավման ձև լինել և այլն․․․ ու էլի, բոլորն էլ հասկանում են, որ սա իհարկե իրենց կենսական փորձի վրա հիմնվելով են ասում, բայց դու էլի յաթաղանդ հանում ու գոռում ես՝ կեղծ, հա կեղծ։ Օքեյ, քեզ էդ բոլորը պետք չի, ասա՝ պետք չի, ձեր ճաշակով տենց ա, իմ համար էլ բզիկիս պատճառով տենց չի։
Իսկ հաջողակ/անհաջողակը էս զրույցին մի քիչ ուղղահայաց էր, ու ինչքան հիշում եմ դու առաջինը ներմուծեցիր ու դեռ էդ թամբից չես իջել։ Մի քանի հոգի նույնիսկ ասեցին, որ Թիկետին համարում են գերհաջողակ մարդ, քեզ էլ ու Այվիին էլ հետը, բայց դու մեկ ա հա բրթում ես, թե բա հաջողակ, հա հաջողակ․․․ ու սա իմ աչքին ավելի շատ ցուցադրում ա քո այս պիտակների նկատմամբ անտարբերությունը, քան որևէ այլ բան։ Ինձ համար հաջողակությունը ոչ մի ձևով հասարակության կարծիքի հետ կապված չի, ու թող մի հատ մեկն ինձ պարտադրի տուն առնել էլի․․․ տես ոնց ա ջարմի տակ ընկնում (հբա հո պարտադրելը ձրի չի լինում, թե ուզում ես մի բան անեմ՝ պլատիտ էղի :))) Իմ համար հաջողակությունը պարզեցված տեսանկյունից դա անելն ա էն, ինչ ուզում ես։ Հիմա եթե մեկը ուզում ա տուն առնել բայց չի կարում, ուրեմն դեռ ամբողջությամբ հաջողության չի հասել ու միգուցե աշխատելու տեղ ունի, իսկ եթե մեկն ուզում ա քարանձավում ապրել, բայց բնակարան ա վարձում, հա՝ լուզեր ա, որտև քարանձավում ապրելուն դեռ չի հասել, չնայած դա իր ցանկությունն ա։ Բայց ամեն դեպքում «հասարակությունը պարտադրում ա» ասողները կարծում եմ հենց նրանք են, ով դժվարություններ ունեն այդ «հարասակության պահանջներին» դիմակայելու․․․ իմ համար հասարակությունը էն կարգի օրակարգից դուրս ա, որ դրա մասին խոսելը հակատրամաբանական ա․ ի՞նչ ա նշանակում հասարակությունը պարտադրում ա, բլին, կարծես ոչ մեկս Հյուսիսային Կորեայում չենք ապրում։
Այ վատ ա էլի, որ չես հավատում, որովհետև դու փաստորեն ուրիշի փոխարեն որոշում ես՝ ինքը ինչ ա ուզում կամ ինչ ա մտածում։
Բացարձակ։ Եթե մեկն ասի որ բուսակեր ա, բայց նկարագրի իր վերջին կերած խորովածի համը, էլի չեմ հավատա։ Նորից, միգուցե սեփական տան ստաբիլությունը քեզ պետք չի, բայց դա չի նշանակում, թե ստաբիլության նկատմամբ ալերգիա ունես ու քո ահագին ակումբում գրառումներից էլ ա երևում, որ շատ ու շատ հարցերում ստաբիլությունը քո համար կարևոր ա, հենց մեկը թեկուզ էն выключатель հարաբերությունների թեմայում։
Բայց հա, տունը հասարակության պարտադրած կեղծ օրակարգ ա։ Ես չեմ ասում, որ չկան մարդիկ, որոնք իսկապես ուզում են տուն ունենալ։ Բայց մեր օրերում տուն ունենալը հաջողակ լինելու չափանիշներից ա, ու ինչքան շատ ունենաս, էնքան ավելի հաջողակ ես։ Էս թեման դրա վառ ապացույցն ա. մարդիկ ասում են տուն չենք ուզում, մյուս մարդիկ փորձում են տարբեր կողմերից համոզել, որ պետք ա տուն ունենալ։ Մեկը ես հսկայական ճնշում եմ ինձ վրա զգում տուն ձեռք բերելու (թե՛ էս թեմայում, թե՛ ընտանիքիս կողմից, թե՛ ընդհանրապես հասարակության)։ Ու եթե հիմա գնայի, տուն առնեի, ավելի շուտ էդ ճնշման տակ էր լինելու, քան սեփական ցանկությամբ։ Իսկ երբ տուն ունենալ չուզենալու մասին եմ ասում, դրա զանազան հակափաստարկներ են բերվում։ Լավ կլիներ՝ ուղղակի հարգեիք մարդկանց ցանկությունը տուն չունենալու, ոնց որ ունենալու ձեր ցանկությունն ա հարգվում։
Հաջողակ լինելու բազում չափանիշներ կան, ու ֆինանսական կարողություններն այդ չափանիշներից մեկն է։ Տուն ունենալն էլ որոշ չափով ցուցադրում ա ֆինանսական կարողությունների առկայություն (լիքը պատճառներ կան, թե ինչու ֆինանսական կարողությունները հաջողության ցուցանիշ կարող է ծառայել, բայց մենակ մեկը բերեմ, որ դա տալիս ա ահագին ազատություններ, որ նյութական անապահովությունը չի տալիս)։ Բայց իմ մտքի ծերով էլ չի անցել, թե տուն չունենալը կարա անհաջողության չափանիշ լինել։ Հակառակը, եթե մարդ ունի հնարավորությունները սաղ աշխարհով մեկ ֆռֆռալու, դա ավելի քան փոխարինում ա տուն չունենալու փաստը, մեկն իմ համար, էլի։ Իսկ մնացած արժեքները․ երեխա ունենալ բան․․․ անլուրջ ա էլի։ Մանկապարտեզում չենք․ ով ուզում ա, թող ունենա, ով չի ուզում՝ թող չունենա, բայց հասարակության պարտադրանքի մասին խոսալը էլի ցուցադրում ա որ հասարակությունն ու իր կարծիքները քո օրակարգի մեջ ա։ Հանի դուրս գցի դրան։ :))
Հլը մի հատ ամեն մեկդ մի վայրկյան ձեզ պատկերացրեք Ուիլ Սմիթի տեղը «I am legend » ֆիլմում: Մենակ դուք եք: Ուրիշ մարդ չկա: Հյուրեր չկան, որ գան ու ասեն ձեզ «wow էս ինչ լավ տուն ա…» … դուք էլ ձեզ լավ զգաք … բուռժական ձևերով գան հաց ուտելու… տեռասսայում շամպայն խմելու… (դուք էլ մտքներումդ մտածեք՝ հանկարծ մի բան էն չլինի՝ խայտառակ ըլնեմ մարդկանց մոտ… ասենք նույն րոպեին bailiff-ը մտնի տուն ու սաղի մոտ ասի՝ պարոն, դուք արդեն 6 ամիս ա չեք մուծում ձեր կրեդիտը ու հիմա foreclosure պիտի անենք … ու սաղի մոտ խայտառակ լինեք: Կամ ինչ-որ ուրիշ բան … , որ հասարակության աչքից կգցեր: Խոստովանեք, որ եթե Ուիլ Սմիթի տեղը լինեիք էդ ֆիլմում՝ թքած կունենայիք տան վրա էլ… հաջողակության վրա էլ, պրոֆեսիայի վրա էլ: Այսինքն էդ ամենչին ձեր կարևորություն տալուն ովքե՞ր են ստիպում. հենց էն մարդիկ, որոնք մեռել են էդ կինոյում: Հասարակությունը: Վերջ: հ.գ. մի քիչ խմած եմ, չգիտեմ՝ միտքս coherent ստացվեց թե չէ:
չէ՛ :D
Էդ ֆիլմում բոլոր տներն էլ Ուիլ Սմիթինն էին՝ бери не хочу տարբերակով․․․ :D
Խնդիրն էն ա, որ ես հիմա 28 տարեկան եմ, որոշ մարդիկ ինձ կարող ա ինձ լուզեռ համարեն տուն չունենալու համար, մինչդեռ մեծամասնւթյունը կմտածի՝ նու հլը ջահել ա, ֆռֆռում ա բան… բայց ես երբ լինեմ ասենք 45 տարեկան ու էլի տուն չունենամ՝ արդեն բոլո՛րը կսկսեն լուզեռ համարել: Էդ ա պրոբլեմը:
Ինձ թվում է, էս թեման արդեն ցիկլի մեջ է ընկել :unsure
Բարեկամ ջան, ինչ-որ ուրիշ թեմա էիր ուզում բացել, արի դա բաց, էնտեղ տեղափոխվենք ։)
Հա, բացելու եմ (ու էլի դու ես մեղավոր լինելու, որտև քո մի գրառման հետքերով ա :)) )
Բացասական կո՞ղմ։ Էդ քո նախատրամադրվածությունն ա, որովհետև ես ընդհանրապես նկատի չեմ ունեցել, որ փող խնայելը բացասական ա։ Դու որտե՞ղ ես տեսել, որ ես ասեմ՝ փող խնայելը բացասական կողմ ա։ Ես շատ լավ հասկանում եմ, որ կարան լինեն մարդիկ, որոնց համար կարևոր ա փող խնայելը (օրինակ, էրեխեքին պետք ա կրթության տալ կամ կարևոր երազանքներ ունեն, որոնց հասնելու համար փող ա պետք, հետևաբար տան վրա խնայելով կարելի ա հասնել դրանց)։ Ավելին՝ ինքս էլ որոշ տեղերում փող եմ խնայում այլ բաների վրա ծախսելու համար (օրինակ՝ հեծանիվ քշելով տրանսպորտի վրա լիքը խնայում եմ, ինչը մեծացնում ա համերգների բյուջեն, բայց համերգի վրա ծախսած փողը շատերի համար կարա անիմաստ լինի, ինչը էլի հասկանում եմ)։ Ուղղակի առաջնահերթությունների հարց ա։ Դժվա՞ր ա հասկանալը, որ մարդիկ տարբեր առաջնահերթություններ կարան ունենան։
Իհարկե մտքովս անցել ա, որ կան մարդիկ, որոնց համար վերանորոգելն ու կահավորելը հաճելի ա։ Էն ա, Վիշապն ասում ա, որ մանր բան ա իրա համար, ու հավատում եմ։ Էն, ինչ մեկի համար կարա հանգստություն բերի, ինձ համար սթրեսի բուն ա (օրինակ՝ վերանորոգում, շոփինգ և այլն) ու հակառակը՝ էն, ինչ ինձ հանգստություն ա բերում, ուրիշի համար կարա սթրեսի բուն լինի (օրինակ, վարձով ապրելը, հեծանիվ քշելը և այլն)։ Մարդիկ տարբեր են լինում։ Ընդունի էլի, որ քո չափանիշները բացարձակ ճշմարտություն չեն, ու էս թեմայում լավ ու վատ չկա։ Ամեն մեկի համար լավ ա էն, ինչ իրան ա հարմար։
Էլի որ՝ ամեն մեկն իր համար իր լավն ու վատը ունի։ էդ դու էիր, որ մեր լավը համարում ես կեղծ արժեք ու հասարակության պարտադրանք։ Մենք ձեր լավին էսքան ժամանակ մի տեղ չենք ասել, որ վատ ա, ուղղակի արդեն քանի օր ա փորձում ենք պաշտպանվել պիտակումային հարձակումից՝ թե էդ սաղ կեղծ ա, մենք էլ "էշ կերած, էշ մեծացած", կլիշեներով ապրող, անկամք ու անազատ ընտրությամբ, հասարակության հլու ծառաներ ֊ որովհետև տունը մեզ համար արժեք ա, մեքենա ենք քշում, երեխաներ ունենում։
Ոչ մի բան էլ չի ենթադրում, այլ հիմնվում ա քո ասած/գրածների վրա․․․ ասում ես տան հետ կապված էս էն չեմ ուզում, ես էլ դրանց եմ արձագանքում, բայց դե եթե քո համար տուն չուզենալը մենակ տուն չուզենալու պատճառով ա, ուրեմն հա, բզիկ ա, էլ ասելու բան չկա։
Նայիր, մարդ եկել ասում ա զարմանալի ա, որ էն ինչը չի ձգտում տան ստաբիլությանը, ու կարծես բոլորն էլ հասկանում են, որ մարդն իր անձնական վերաբերմունքով աբայդպիսի զարմանք արտահայտում, բայց դու գալիս ասում ես «էդի կեղծ ա, ու կեղծ պարտադրանքները չեք հարցաքննում, այլ տակն եք մտնում»։ Մարդիկ էլ քեզ մեծամասամբ նորմալ տոնով բացատրում են, որ կեղծ բան չկա, որ դա կարող ա լավ ներդրում լինել, լավ ինքնազգացողության բարելավման ձև լինել և այլն․․․ ու էլի, բոլորն էլ հասկանում են, որ սա իհարկե իրենց կենսական փորձի վրա հիմնվելով են ասում, բայց դու էլի յաթաղանդ հանում ու գոռում ես՝ կեղծ, հա կեղծ։ Օքեյ, քեզ էդ բոլորը պետք չի, ասա՝ պետք չի, ձեր ճաշակով տենց ա, իմ համար էլ բզիկիս պատճառով տենց չի։
Իսկ հաջողակ/անհաջողակը էս զրույցին մի քիչ ուղղահայաց էր, ու ինչքան հիշում եմ դու առաջինը ներմուծեցիր ու դեռ էդ թամբից չես իջել։ Մի քանի հոգի նույնիսկ ասեցին, որ Թիկետին համարում են գերհաջողակ մարդ, քեզ էլ ու Այվիին էլ հետը, բայց դու մեկ ա հա բրթում ես, թե բա հաջողակ, հա հաջողակ․․․ ու սա իմ աչքին ավելի շատ ցուցադրում ա քո այս պիտակների նկատմամբ անտարբերությունը, քան որևէ այլ բան։ Ինձ համար հաջողակությունը ոչ մի ձևով հասարակության կարծիքի հետ կապված չի, ու թող մի հատ մեկն ինձ պարտադրի տուն առնել էլի․․․ տես ոնց ա ջարմի տակ ընկնում (հբա հո պարտադրելը ձրի չի լինում, թե ուզում ես մի բան անեմ՝ պլատիտ էղի :))) Իմ համար հաջողակությունը պարզեցված տեսանկյունից դա անելն ա էն, ինչ ուզում ես։ Հիմա եթե մեկը ուզում ա տուն առնել բայց չի կարում, ուրեմն դեռ ամբողջությամբ հաջողության չի հասել ու միգուցե աշխատելու տեղ ունի, իսկ եթե մեկն ուզում ա քարանձավում ապրել, բայց բնակարան ա վարձում, հա՝ լուզեր ա, որտև քարանձավում ապրելուն դեռ չի հասել, չնայած դա իր ցանկությունն ա։ Բայց ամեն դեպքում «հասարակությունը պարտադրում ա» ասողները կարծում եմ հենց նրանք են, ով դժվարություններ ունեն այդ «հարասակության պահանջներին» դիմակայելու․․․ իմ համար հասարակությունը էն կարգի օրակարգից դուրս ա, որ դրա մասին խոսելը հակատրամաբանական ա․ ի՞նչ ա նշանակում հասարակությունը պարտադրում ա, բլին, կարծես ոչ մեկս Հյուսիսային Կորեայում չենք ապրում։
Բացարձակ։ Եթե մեկն ասի որ բուսակեր ա, բայց նկարագրի իր վերջին կերած խորովածի համը, էլի չեմ հավատա։ Նորից, միգուցե սեփական տան ստաբիլությունը քեզ պետք չի, բայց դա չի նշանակում, թե ստաբիլության նկատմամբ ալերգիա ունես ու քո ահագին ակումբում գրառումներից էլ ա երևում, որ շատ ու շատ հարցերում ստաբիլությունը քո համար կարևոր ա, հենց մեկը թեկուզ էն выключатель հարաբերությունների թեմայում։
Հաջողակ լինելու բազում չափանիշներ կան, ու ֆինանսական կարողություններն այդ չափանիշներից մեկն է։ Տուն ունենալն էլ որոշ չափով ցուցադրում ա ֆինանսական կարողությունների առկայություն (լիքը պատճառներ կան, թե ինչու ֆինանսական կարողությունները հաջողության ցուցանիշ կարող է ծառայել, բայց մենակ մեկը բերեմ, որ դա տալիս ա ահագին ազատություններ, որ նյութական անապահովությունը չի տալիս)։ Բայց իմ մտքի ծերով էլ չի անցել, թե տուն չունենալը կարա անհաջողության չափանիշ լինել։ Հակառակը, եթե մարդ ունի հնարավորությունները սաղ աշխարհով մեկ ֆռֆռալու, դա ավելի քան փոխարինում ա տուն չունենալու փաստը, մեկն իմ համար, էլի։ Իսկ մնացած արժեքները․ երեխա ունենալ բան․․․ անլուրջ ա էլի։ Մանկապարտեզում չենք․ ով ուզում ա, թող ունենա, ով չի ուզում՝ թող չունենա, բայց հասարակության պարտադրանքի մասին խոսալը էլի ցուցադրում ա որ հասարակությունն ու իր կարծիքները քո օրակարգի մեջ ա։ Հանի դուրս գցի դրան։ :))
Ծլնգը սաղ տոչնը ասեց։ Էսքանից հետո շարունակելը անիմաստ գլխացավ ա։
StrangeLittleGirl
20.04.2019, 20:18
Էլի որ՝ ամեն մեկն իր համար իր լավն ու վատը ունի։ էդ դու էիր, որ մեր լավը համարում ես կեղծ արժեք ու հասարակության պարտադրանք։ Մենք ձեր լավին էսքան ժամանակ մի տեղ չենք ասել, որ վատ ա, ուղղակի արդեն քանի օր ա փորձում ենք պաշտպանվել պիտակումային հարձակումից՝ թե էդ սաղ կեղծ ա, մենք էլ "էշ կերած, էշ մեծացած", կլիշեներով ապրող, անկամք ու անազատ ընտրությամբ, հասարակության հլու ծառաներ ֊ որովհետև տունը մեզ համար արժեք ա, մեքենա ենք քշում, երեխաներ ունենում։
Քանի որ էշ կերած֊էշ մեծացածն էսքան շահարկվեց, ասեցի ստեղ նորից բերեմ, հիշացնեմ, թե ինչ էի գրել.
Յոհան, երբ դու իմ չափ գիրք կկարդաս, էն ժամանակ կգաս, կասես՝ գնա, գիրք կարդա։ Իսկ էս բոլոր կեղծ արժեքների մասին եզրահանգումներին էկել եմ հենց լիքը գիրք կարդալու շնորհիվ։ Թե չէ լավ չէ՞ր լինի, էշ կերած֊էշ մեծացած, իմ կյանքի հաջորդ նպատակը լիներ տուն առնել ու էրեխա ունենալը, որ ուր էլ գնամ, պտտվեմ, գամ իմ սիրելի տունը իմ հայրենի հողում, վերևից նայեի տուն ու հայրենիք չունեցողներին ու ասեի՝ էս ա կյանքը։ Ո՛չ կմտածեի, թե մեր մոլորակին շատ չի մնացել, ո՛չ կմտածեի տարբեր պետություններում հաստատվող ու թշնամական վերաբերմունքի արժանացող փախստականների մասին, ո՛չ հարցեր կտայի, թե ինչու ա թշնամական վերաբերմունքը։ Սիրուն իմ միջին խավի բնակարանում ընտանիքիս հետ կապրեի անդարդ, ու ինչ֊որ երրորդ կուրսեցի Յոհան չէր գա, ասի՝ գիրք կարդա, որտև հասարակության սաղ պահանջները մինչև վերջին բառը սիրուն կատարած կլինեի։
Կարա՞ս բացատրես, թե որտեղ եմ քեզ էշ կերած֊էշ մեծացած անվանում։ Էշ կերած֊էշ մեծացածը նրանք են, ովքեր ոչ թե գիտակցական որոշումներ են կայացնում, այլ կուրորեն հետևում են նշված բանաձևին։ Իսկ գիտակցական որոշումը կարա լինի նաև գիտակցաբար տուն առնելը։ Բայց դու չգիտես ինչու ինքդ քեզ վրա ես վերցրել։ Եզրակացությունները թողնում եմ քեզ։
Քանի՞ անգամ բացատրեմ, որ ես խնդիր չունեմ, թե դու քո կյանքը ոնց ես ապրում ու ինչ ես նախընտրում, քանի դեռ դու դա իմ վզին չես փաթաթում։ Էն պահից, երբ սկսում ես դու քո ճիշտն իմ վզին փաթաթել, դա դառնում ա կեղծ արժեք։ Իսկ դու իմ վզին սկսել ես էս բոլորը փաթաթել հենց իմ գրառմանն առաջին արձագանքովդ։
StrangeLittleGirl
20.04.2019, 20:31
Ոչ մի բան էլ չի ենթադրում, այլ հիմնվում ա քո ասած/գրածների վրա․․․ ասում ես տան հետ կապված էս էն չեմ ուզում, ես էլ դրանց եմ արձագանքում, բայց դե եթե քո համար տուն չուզենալը մենակ տուն չուզենալու պատճառով ա, ուրեմն հա, բզիկ ա, էլ ասելու բան չկա։
Շնորհակալություն վերջապես հասկանալու համար, որ բզիկ ա։
Նայիր, մարդ եկել ասում ա զարմանալի ա, որ էն ինչը չի ձգտում տան ստաբիլությանը, ու կարծես բոլորն էլ հասկանում են, որ մարդն իր անձնական վերաբերմունքով աբայդպիսի զարմանք արտահայտում, բայց դու գալիս ասում ես «էդի կեղծ ա, ու կեղծ պարտադրանքները չեք հարցաքննում, այլ տակն եք մտնում»։ Մարդիկ էլ քեզ մեծամասամբ նորմալ տոնով բացատրում են, որ կեղծ բան չկա, որ դա կարող ա լավ ներդրում լինել, լավ ինքնազգացողության բարելավման ձև լինել և այլն․․․ ու էլի, բոլորն էլ հասկանում են, որ սա իհարկե իրենց կենսական փորձի վրա հիմնվելով են ասում, բայց դու էլի յաթաղանդ հանում ու գոռում ես՝ կեղծ, հա կեղծ։ Օքեյ, քեզ էդ բոլորը պետք չի, ասա՝ պետք չի, ձեր ճաշակով տենց ա, իմ համար էլ բզիկիս պատճառով տենց չի։
Մարդիկ իրենց «նորմալ» տոնով ենթադրություններ են անում իմ կյանքի մասին, որոնցից գաղափար չունեն, ենթադրություններ են անում իմ մտքերի մասին, որոնցից գաղափար չունեն։ Ու հա՛, էդ հանրորեն ընդունված չափանիշները վզիս փաթաթում։
Իսկ հաջողակ/անհաջողակը էս զրույցին մի քիչ ուղղահայաց էր, ու ինչքան հիշում եմ դու առաջինը ներմուծեցիր ու դեռ էդ թամբից չես իջել։ Մի քանի հոգի նույնիսկ ասեցին, որ Թիկետին համարում են գերհաջողակ մարդ, քեզ էլ ու Այվիին էլ հետը, բայց դու մեկ ա հա բրթում ես, թե բա հաջողակ, հա հաջողակ․․․ ու սա իմ աչքին ավելի շատ ցուցադրում ա քո այս պիտակների նկատմամբ անտարբերությունը, քան որևէ այլ բան։ Ինձ համար հաջողակությունը ոչ մի ձևով հասարակության կարծիքի հետ կապված չի, ու թող մի հատ մեկն ինձ պարտադրի տուն առնել էլի․․․ տես ոնց ա ջարմի տակ ընկնում (հբա հո պարտադրելը ձրի չի լինում, թե ուզում ես մի բան անեմ՝ պլատիտ էղի :))) Իմ համար հաջողակությունը պարզեցված տեսանկյունից դա անելն ա էն, ինչ ուզում ես։ Հիմա եթե մեկը ուզում ա տուն առնել բայց չի կարում, ուրեմն դեռ ամբողջությամբ հաջողության չի հասել ու միգուցե աշխատելու տեղ ունի, իսկ եթե մեկն ուզում ա քարանձավում ապրել, բայց բնակարան ա վարձում, հա՝ լուզեր ա, որտև քարանձավում ապրելուն դեռ չի հասել, չնայած դա իր ցանկությունն ա։ Բայց ամեն դեպքում «հասարակությունը պարտադրում ա» ասողները կարծում եմ հենց նրանք են, ով դժվարություններ ունեն այդ «հարասակության պահանջներին» դիմակայելու․․․ իմ համար հասարակությունը էն կարգի օրակարգից դուրս ա, որ դրա մասին խոսելը հակատրամաբանական ա․ ի՞նչ ա նշանակում հասարակությունը պարտադրում ա, բլին, կարծես ոչ մեկս Հյուսիսային Կորեայում չենք ապրում։
Հա՛, ես ներմուծեցի, որովհետև տուն ձեռք բերելը հենց հաջողության ցուցանիշներից ա։ Դուք ամեն մեկդ ստեղ հաջողություն եք սահմանում, հետո էլ գալիս֊կանգնում նրան, թե պետք ա տուն առնել։ Մի հատ նայեք էլի ձեր ստեղծած տրամադրությանը, ձեր անգիտակցական պնդումներին։ Տրիբունն ինձ հաջողակ ա համարում, որտև երկու տուն ունեմ, կրթություն եմ ստացել ու անձնականս էլ դասավորվել։ Էլ հասարակության պարտադրած բանաձևը ո՞նց ա լինում։ Էդ բանաձևից դուրս բերված պայմաններ են։ Ընդհանրապես հաջողակությունը կեղծ կոնցեպտ ա (հա՛, հենց տենց)։ Կարելի ա խոսել երջանկությունից, կարելի ա խոսել բավարարվածությունից, բայց կոնկրետ հաջողակությունից խոսելիս հենց բանաձևերն են մեջտեղ մտնում։
«Հասարակությունը պարտադրում ա» նշանակում ա ֆորմուլայից չշեղվով, բայց ոչ երջանիկ մարդիկ։ Հասարակության պարտադրանքով շատ֊շատերն են էսօր ապրում (էդ թվում ակումբցիները, էդ թվում նաև ես)։ Ու թող ոչ ոք վեր չկենա ու չհայտարարի, թե ինքը հարյուր տոկոսով դուրս ա հասարակության պարտադրանքից։ Զուգարանում չիշիկ անելն էլ ա հասարակության պարտադրանք (կներեք գռեհիկ օրինակիս համար)։
Բացարձակ։ Եթե մեկն ասի որ բուսակեր ա, բայց նկարագրի իր վերջին կերած խորովածի համը, էլի չեմ հավատա։ Նորից, միգուցե սեփական տան ստաբիլությունը քեզ պետք չի, բայց դա չի նշանակում, թե ստաբիլության նկատմամբ ալերգիա ունես ու քո ահագին ակումբում գրառումներից էլ ա երևում, որ շատ ու շատ հարցերում ստաբիլությունը քո համար կարևոր ա, հենց մեկը թեկուզ էն выключатель հարաբերությունների թեմայում։
Ես ասեցի՞, որ ինձ համար կարևոր չի։ Ստաբիլության որոշակի տեսակներ, հա՛, կարևոր են, բայց ես չեմ բացառում էն մարդկանց գոյությունը, որոնց ոչ մի տեսակի ստաբիլություն պետք չի (ո՛չ տուն, ո՛չ կայուն աշխատանք, ո՛չ կայուն հարաբերություններ)։
Հաջողակ լինելու բազում չափանիշներ կան, ու ֆինանսական կարողություններն այդ չափանիշներից մեկն է։ Տուն ունենալն էլ որոշ չափով ցուցադրում ա ֆինանսական կարողությունների առկայություն (լիքը պատճառներ կան, թե ինչու ֆինանսական կարողությունները հաջողության ցուցանիշ կարող է ծառայել, բայց մենակ մեկը բերեմ, որ դա տալիս ա ահագին ազատություններ, որ նյութական անապահովությունը չի տալիս)։ Բայց իմ մտքի ծերով էլ չի անցել, թե տուն չունենալը կարա անհաջողության չափանիշ լինել։ Հակառակը, եթե մարդ ունի հնարավորությունները սաղ աշխարհով մեկ ֆռֆռալու, դա ավելի քան փոխարինում ա տուն չունենալու փաստը, մեկն իմ համար, էլի։ Իսկ մնացած արժեքները․ երեխա ունենալ բան․․․ անլուրջ ա էլի։ Մանկապարտեզում չենք․ ով ուզում ա, թող ունենա, ով չի ուզում՝ թող չունենա, բայց հասարակության պարտադրանքի մասին խոսալը էլի ցուցադրում ա որ հասարակությունն ու իր կարծիքները քո օրակարգի մեջ ա։ Հանի դուրս գցի դրան։ :))
Ծլնգ ջան, քո չափանիշներից չենք խոսում, խոսում ենք հասարակության հորինած ստանդարտներից։ Թե չէ ինձ համար մարդու երջանիկ լինելը հաջողության միակ չափանիշն ա։ Ուզում ես փողոցում մուրացկան էղի, եթե դրանից քեզ երջանիկ ես զգում, ուրեմն ես ո՞վ եմ, որ ասեմ հաջողակ չես։ Բայց հասարակությունն ուրիշ թելադրանք ունի։ Իզուր չի էլի, որ ծնողները իրենց էրեխեքին հաջողակ մեծացնելու համար փողեր են կուտակում կրթության համար, եթե կարում են, տուն էլ են առնում։ Բայց էդ նույն ծնողները մոռանում են հարցնել, թե իրենց էրեխան ինչով ա երջանկանում։
Գաղթական
20.04.2019, 20:52
«էշ կերած էշ մեծացածները նրանք են, ովքեր գիտակցական որոշում չեն կայացնում»
մյուս գրառման մեջ.
«մի հատ ձեզ նայեք ու ձեր անգիտակցական պնդումներին»
Բլին, մոդերներ բա ո՞ւր եք..
Թե՞ մենակ սադրանքների ենթարկված Գայլի հետևից ընկնելովա...
․․․ Տրիբունն ինձ հաջողակ ա համարում, որտև երկու տուն ունեմ, կրթություն եմ ստացել ու անձնականս էլ դասավորվել։ Էլ հասարակության պարտադրած բանաձևը ո՞նց ա լինում։ Էդ բանաձևից դուրս բերված պայմաններ են։ Ընդհանրապես հաջողակությունը կեղծ կոնցեպտ ա (հա՛, հենց տենց)։ Կարելի ա խոսել երջանկությունից, կարելի ա խոսել բավարարվածությունից, բայց կոնկրետ հաջողակությունից խոսելիս հենց բանաձևերն են մեջտեղ մտնում։
«Հասարակությունը պարտադրում ա» նշանակում ա ֆորմուլայից չշեղվով, բայց ոչ երջանիկ մարդիկ։ Հասարակության պարտադրանքով շատ֊շատերն են էսօր ապրում (էդ թվում ակումբցիները, էդ թվում նաև ես)։ Ու թող ոչ ոք վեր չկենա ու չհայտարարի, թե ինքը հարյուր տոկոսով դուրս ա հասարակության պարտադրանքից։ Զուգարանում չիշիկ անելն էլ ա հասարակության պարտադրանք (կներեք գռեհիկ օրինակիս համար)։
Ես ասեցի՞, որ ինձ համար կարևոր չի։ Ստաբիլության որոշակի տեսակներ, հա՛, կարևոր են, բայց ես չեմ բացառում էն մարդկանց գոյությունը, որոնց ոչ մի տեսակի ստաբիլություն պետք չի (ո՛չ տուն, ո՛չ կայուն աշխատանք, ո՛չ կայուն հարաբերություններ)։
Ծլնգ ջան, քո չափանիշներից չենք խոսում, խոսում ենք հասարակության հորինած ստանդարտներից։ Թե չէ ինձ համար մարդու երջանիկ լինելը հաջողության միակ չափանիշն ա։ Ուզում ես փողոցում մուրացկան էղի, եթե դրանից քեզ երջանիկ ես զգում, ուրեմն ես ո՞վ եմ, որ ասեմ հաջողակ չես։ Բայց հասարակությունն ուրիշ թելադրանք ունի։ Իզուր չի էլի, որ ծնողները իրենց էրեխեքին հաջողակ մեծացնելու համար փողեր են կուտակում կրթության համար, եթե կարում են, տուն էլ են առնում։ Բայց էդ նույն ծնողները մոռանում են հարցնել, թե իրենց էրեխան ինչով ա երջանկանում։
Ես համաձայն եմ, որ կարևորը մարդուս երջանկությունն է։ Բայց պիտի ընդունենք, որ մարդկանց մի զգալի մասը մատերիալիստ է, ու երջանիկ է զգում, երբ ունի իր ռեալ պատկերացրած «հաջողությունները»՝ տուն, մեքենա, կահույք, կոշիկներ, հարդուկած գալստուկ, տռուսիկ-մայկա և այլն…
Ու սրանք քեզ համար կեղծ արժեքներ են, այդ մարդկանց համար՝ ոչ, այսինքն պետք չի ընդհանրացնել:
Մարդկանց մեկ այլ մաս էլ կարող է ապրել Դիոգենեսյան սկզբունքներով՝ մերժել հարստությունը, պետությունը, ավանդական ընտանիքը և այլն, և այդպես իրեն երջանիկ զգալ, դա էլ էլ լրիվ ուժի մեջ, չնայած որ մատերիալիստներին խորթ է: Ինչքան որ հորինած ստանդարտներ կարող են լինել առաջիններիս հաջողության չափանիշները, այնքան էլ՝ վերջիններիս: Ինձ թվում է, որ թե առաջին խումբը, և թե երկրորդ խումբը հավասարապես կարող են թե երջանիկ լինել, թե դժբախտ, երջանկությունը իմ կարծիքով մի քիչ այլ հետաքրքիր վիճակ է, ու սոցիալական ստատուսից կարծես շատ մեծ ազդեցության չի ենթարկվում: Որ շատ խորանանք, թեման մանրից կվերածվի կյանքի իմաստի որոնումների թեմայի:
Կարճ ասած՝ դու պիտի ընդունես, որ մատերիալիստական արժեքները մատերիալիստների համար կեղծ չեն, ու դրա համար էլ կան մատերիալիստներ :Ճ
Նենց հեշտ են ասում ։ Էս հասարակությունն էլ հինգ հազար տարի ա իսկականից էշ էշ ապրում էր, չէր ջոկում որ հորինված երեւակայական արժեքներով ա ապրում։ Ինչպիսի դասական հարված:
Ախպեր, տենց դուխով եք, տենց քննադատորեն եք վերաբերվում էս հորինված արժեքներին, ձեզ լրիվ դուրս դրեք հասարակությունից։ Սաղ բրախեք, գնացեք քարանձավ, մենք էլ ասենք հալալ ա:
Թե չէ սենց խոսացողների համար մեր հասարակությունը տոշնի անունը դրել ա, Gauche caviar կամ Champagne socialist, կամ հայերեն՝ ջեբ տռող:
Գաղթական
20.04.2019, 22:54
կամ հայերեն՝ ջեբ տռող:
«ջեբ»-ը թուրքերեն ա :լեզու
ջեբ տռող: Յա, Տրիբուն ձյա՞… էս նախասիրությանս մասին ո՞նց իմացար: :D Համ էլ՝ Tripadvisor-ով Արիզոնայում քարանձավ եմ զակազ տվել… աչքիս գնամ էլ հետ չգամ :ճ
Յա, Տրիբուն ձյա՞… էս նախասիրությանս մասին ո՞նց իմացար: :D Համ էլ՝ Tripadvisor-ով Արիզոնայում քարանձավ եմ զակազ տվել… աչքիս գնամ էլ հետ չգամ :ճ
Tripadvisor-ը հո տեղով պարտադրանք ա :))
Դու մի դրա անվանը նայի։ Ինքն ով եղավ, որ քեզ բաներ ըդվայզ անի, վզիդ քարանձավ֊բան փաթաթի։
Քանի որ էշ կերած֊էշ մեծացածն էսքան շահարկվեց, ասեցի ստեղ նորից բերեմ, հիշացնեմ, թե ինչ էի գրել.
Կարա՞ս բացատրես, թե որտեղ եմ քեզ էշ կերած֊էշ մեծացած անվանում։ Էշ կերած֊էշ մեծացածը նրանք են, ովքեր ոչ թե գիտակցական որոշումներ են կայացնում, այլ կուրորեն հետևում են նշված բանաձևին։ Իսկ գիտակցական որոշումը կարա լինի նաև գիտակցաբար տուն առնելը։ Բայց դու չգիտես ինչու ինքդ քեզ վրա ես վերցրել։ Եզրակացությունները թողնում եմ քեզ։
Քանի՞ անգամ բացատրեմ, որ ես խնդիր չունեմ, թե դու քո կյանքը ոնց ես ապրում ու ինչ ես նախընտրում, քանի դեռ դու դա իմ վզին չես փաթաթում։ Էն պահից, երբ սկսում ես դու քո ճիշտն իմ վզին փաթաթել, դա դառնում ա կեղծ արժեք։ Իսկ դու իմ վզին սկսել ես էս բոլորը փաթաթել հենց իմ գրառմանն առաջին արձագանքովդ։
Ես մենակ մի բան կարամ եզրակացնեմ. Էստեղ ամենից շատ դու՛ խնդիր ունես հասարակության հետ, շատ խորը կոնֆլիկտ, ու դրա հետևանքով քո ընկալումները distorted են, քեզ անընդհատ թվում ա՝ ինչ֊որ մեկը քո վզին ինչ֊որ բաներ ա փաթաթում, անգամ քեզ չուղղված, չեզոք գրառումներից խոցվում ես, հետո աջ ու ձախ կոպտում, ու չես կարողանում տեսնել մարդիկ իրականում ինչ են ասում։ Քեզ թվում ա ամեն ինչ քեզ ա ուղղված, ու նպատակ ունի քո վզին փաթաթվելու։
Յա, Տրիբուն ձյա՞… էս նախասիրությանս մասին ո՞նց իմացար: :D Համ էլ՝ Tripadvisor-ով Արիզոնայում քարանձավ եմ զակազ տվել… աչքիս գնամ էլ հետ չգամ :ճ
Ադամ ջան, review֊ները ստուգել ե՞ս։ Մի հատ կար, էնքան էլ գոհ չէին. Սրբիչներն ամեն օր չէին փոխում, դինոզավրի միսն էլ նախաճաշին նախորդ օրվա էր։
Յոհաննես
21.04.2019, 00:55
Դրեք գյուլլեք իրար :) կակռազ բնությանն էլ օգուտ կտաք ))
ինչքան ուզում եմ կատակի տամ՝ էս վեճը չի վերջանում: Անահիտին կխնդրեի փակել էս թեման:
Յոհաննես
21.04.2019, 01:01
ինչքան ուզում եմ կատակի տամ՝ էս վեճը չի վերջանում: Անահիտին կխնդրեի փակել էս թեման:
Ես արյուն եմ պահանջում :P :D
Զուգարանում չիշիկ անելն էլ ա հասարակության պարտադրանք (կներեք գռեհիկ օրինակիս համար)։
Որ մի օր քեզ հյուր գամ, հուսով եմ գլխիս հասարակություն-հասարակություն չես խաղա ու պարտադրես զուգարանում չիշիկ անեմ :D
ստեղ են ասում՝ shit got weird...
Բյուր ջան, թե տենց ծայրահեղանում ենք, արի ասենք՝ հասարակությունն ա պարտադրում հայերեն (դանիերեն, նորվեգերեն, անգլերեն, և այլն) խոսել, ու անցնենք հայ-հայ, հույ-հույի, ոնցոր մեր քաջ նախնիները։
Հասարակությունից դուրս չեմ, բայց քաք ա կերել հաարակությունը, թե ինձ պիտի պարտադրի ինչ-որ բան անեմ՝ առանց ինքս դա ուզելու կամ դրա նպատակայնության հետ համաձայնվելու։ Իսկ հաջողակությունը երջանկության զգացմունքով չափելով ունենում ենք մի կիլդիմ աղանդներ ու լիքը տարբեր ձևի ուռչիկներ․․․ այ երջանկությունը հաստատ կեղծ օրակարգ ա, որտև ռացիոնալություն չի ներառում, իսկ մարդս տարբերվում է homo ընտանիքի այլ (սառուցին գրված) տեսակներից (ինչպես և այլ կենդանակերպերից) իր բանականությամբ։ Ու լավ կլինի, որ մարդիկ սկսեն իրար բանական համարել, ոչ թե «էշ կերած, էշ մեծացած», անկախ նրանից այդ մարդիկ ակումբում են, թե իրենց հորական տանը քոքեր են գցում․․․
Անաբելի անեծքը թող կոտրվի այս թեմայի վրա, ԱՄԵՆ:
Ընդհանրապես չեք կարծու՞մ ՝ վախտը էկել ա Չուկին petition լրացնել ուղարկել, որ ակումբը փակի՞… :դ
Ընդհանրապես չեք կարծու՞մ ՝ վախտը էկել ա Չուկին petition լրացնել ուղարկել, որ ակումբը փակի՞… :դ
Կորի՚ր գրողի ծոցը, Ադամ:
Ես արյուն եմ պահանջում :P :D
Մի հատ պրովոկացիոն բան ասեմ. Էս տան թեմայում Ակումբը նենց հստակ սևերի֊սպիտակների ա բաժանված :D
Գիտեք, զավեշտներից մեկն էս քննարկումներում էն ա, որ տան կոնցեպտը կեղծ համարողները էդ որ անընդհատ քարանձավ֊քարանձավ են գոռում, չեն գիտակցում, որ քարանձավը հենց առաջին տունն ա եղել, ու դա հենց տան զգացողության, կարիքի փաստից ա առաջ եկել, մինչև հասարակություններ կձևավորվեին ու "կեղծ" կոնցեպտներ կհնարեին։
Ուլուանա
21.04.2019, 07:02
ինչքան ուզում եմ կատակի տամ՝ էս վեճը չի վերջանում: Անահիտին կխնդրեի փակել էս թեման:
Թեման փակելու ոչ մի հիմք չկա :P:
Մի հատ պրովոկացիոն բան ասեմ. Էս տան թեմայում Ակումբը նենց հստակ սևերի֊սպիտակների ա բաժանված :D
Քո անձնական սևի ու սպիտակի մասին քո կեղծ պատկերացումները վզիս մի փաթաթի, հա՞. ես, օրինակ, մոխրագույն եմ էս թեմայում :D:
Թեման փակելու ոչ մի հիմք չկա :P:
Քո անձնական սևի ու սպիտակի մասին քո կեղծ պատկերացումները վզիս մի փաթաթի, հա՞. ես, օրինակ, մոխրագույն եմ էս թեմայում :D:
Օքեյ֊օքեյ, սևերի, սպիտակների և մոխրագույնի տարբեր երանգների :D
Էս տան թեմայում Ակումբը նենց հստակ սևերի֊սպիտակների ա բաժանված :D հլը տես …հետո էլ ե՛ս եմ ռասիստը :D
հլը տես …հետո էլ ե՛ս եմ ռասիստը :D
Դե լավ դու էլ, սա ռասիստության թույլ դրսևորում ա՝ մոնոքրոմ :D
StrangeLittleGirl
21.04.2019, 14:55
Ես համաձայն եմ, որ կարևորը մարդուս երջանկությունն է։ Բայց պիտի ընդունենք, որ մարդկանց մի զգալի մասը մատերիալիստ է, ու երջանիկ է զգում, երբ ունի իր ռեալ պատկերացրած «հաջողությունները»՝ տուն, մեքենա, կահույք, կոշիկներ, հարդուկած գալստուկ, տռուսիկ-մայկա և այլն…
Ու սրանք քեզ համար կեղծ արժեքներ են, այդ մարդկանց համար՝ ոչ, այսինքն պետք չի ընդհանրացնել:
Մարդկանց մեկ այլ մաս էլ կարող է ապրել Դիոգենեսյան սկզբունքներով՝ մերժել հարստությունը, պետությունը, ավանդական ընտանիքը և այլն, և այդպես իրեն երջանիկ զգալ, դա էլ էլ լրիվ ուժի մեջ, չնայած որ մատերիալիստներին խորթ է: Ինչքան որ հորինած ստանդարտներ կարող են լինել առաջիններիս հաջողության չափանիշները, այնքան էլ՝ վերջիններիս: Ինձ թվում է, որ թե առաջին խումբը, և թե երկրորդ խումբը հավասարապես կարող են թե երջանիկ լինել, թե դժբախտ, երջանկությունը իմ կարծիքով մի քիչ այլ հետաքրքիր վիճակ է, ու սոցիալական ստատուսից կարծես շատ մեծ ազդեցության չի ենթարկվում: Որ շատ խորանանք, թեման մանրից կվերածվի կյանքի իմաստի որոնումների թեմայի:
Կարճ ասած՝ դու պիտի ընդունես, որ մատերիալիստական արժեքները մատերիալիստների համար կեղծ չեն, ու դրա համար էլ կան մատերիալիստներ :Ճ
Դե հա, բայց հենց էդ մատերիալիզմը արդյոք փոքրուց սերմանվող արժեք չի՞։ Արդյոք մեզ փոքրուց չե՞ն սովորեցնում, որ պիտի դպրոցում լավ սովորենք, որ հետո բարձրագույն կրթություն ստանանք, որ հետո լավ աշխատանք ունենանք ու տուն֊տեղ դնենք։
Ու ինչու՞ ա դա կեղծ արժեք։ Որովհետև պարզվում ա՝ նյութական հաջողությունները մարդկանց առանձնապես չեն երջանկացնում, չնայած որ բոլորիս քաջալերում են ձգտել դրան։ Պոզիտիվ հոգեբանությունը ահագին բացահայտումներ ունի էս թեմայով (https://en.wikipedia.org/wiki/Hedonic_treadmill), ակումբում էլ թեմա կա (բայց փնտրեցի, չգտա)։
Ես մենակ մի բան կարամ եզրակացնեմ. Էստեղ ամենից շատ դու՛ խնդիր ունես հասարակության հետ, շատ խորը կոնֆլիկտ, ու դրա հետևանքով քո ընկալումները distorted են, քեզ անընդհատ թվում ա՝ ինչ֊որ մեկը քո վզին ինչ֊որ բաներ ա փաթաթում, անգամ քեզ չուղղված, չեզոք գրառումներից խոցվում ես, հետո աջ ու ձախ կոպտում, ու չես կարողանում տեսնել մարդիկ իրականում ինչ են ասում։ Քեզ թվում ա ամեն ինչ քեզ ա ուղղված, ու նպատակ ունի քո վզին փաթաթվելու։
Հա, գնա, քո նյութական արժեքները վայելի, ես քո հավեսը չունեմ, լուրջ։ Դու իմ ժամանակը չարժես։
Դե հա, բայց հենց էդ մատերիալիզմը արդյոք փոքրուց սերմանվող արժեք չի՞։ Արդյոք մեզ փոքրուց չե՞ն սովորեցնում, որ պիտի դպրոցում լավ սովորենք, որ հետո բարձրագույն կրթություն ստանանք, որ հետո լավ աշխատանք ունենանք ու տուն֊տեղ դնենք։
Ու ինչու՞ ա դա կեղծ արժեք։ Որովհետև պարզվում ա՝ նյութական հաջողությունները մարդկանց առանձնապես չեն երջանկացնում, չնայած որ բոլորիս քաջալերում են ձգտել դրան։ Պոզիտիվ հոգեբանությունը ահագին բացահայտումներ ունի էս թեմայով (https://en.wikipedia.org/wiki/Hedonic_treadmill), ակումբում էլ թեմա կա (բայց փնտրեցի, չգտա)։
Հա, գնա, քո նյութական արժեքները վայելի, ես քո հավեսը չունեմ, լուրջ։ Դու իմ ժամանակը չարժես։
Դու տենց էլ չուզեցիր հասկանալ, որ իմ գրառումը ոչ թե նյութական, այլ մաքուր հոգևոր արժեքի մասին էր։
StrangeLittleGirl
21.04.2019, 15:03
Որ մի օր քեզ հյուր գամ, հուսով եմ գլխիս հասարակություն-հասարակություն չես խաղա ու պարտադրես զուգարանում չիշիկ անեմ :D
ստեղ են ասում՝ shit got weird...
Բյուր ջան, թե տենց ծայրահեղանում ենք, արի ասենք՝ հասարակությունն ա պարտադրում հայերեն (դանիերեն, նորվեգերեն, անգլերեն, և այլն) խոսել, ու անցնենք հայ-հայ, հույ-հույի, ոնցոր մեր քաջ նախնիները։
Հասարակությունից դուրս չեմ, բայց քաք ա կերել հաարակությունը, թե ինձ պիտի պարտադրի ինչ-որ բան անեմ՝ առանց ինքս դա ուզելու կամ դրա նպատակայնության հետ համաձայնվելու։ Իսկ հաջողակությունը երջանկության զգացմունքով չափելով ունենում ենք մի կիլդիմ աղանդներ ու լիքը տարբեր ձևի ուռչիկներ․․․ այ երջանկությունը հաստատ կեղծ օրակարգ ա, որտև ռացիոնալություն չի ներառում, իսկ մարդս տարբերվում է homo ընտանիքի այլ (սառուցին գրված) տեսակներից (ինչպես և այլ կենդանակերպերից) իր բանականությամբ։ Ու լավ կլինի, որ մարդիկ սկսեն իրար բանական համարել, ոչ թե «էշ կերած, էշ մեծացած», անկախ նրանից այդ մարդիկ ակումբում են, թե իրենց հորական տանը քոքեր են գցում․․․
Ծլնգ ջան, բա իմ ասածը էդ ա, որ մենք հասարակության պարտադրած լիքը բաներ ենք էսօր անում առանց գիտակցելու։ Ու դա նորմալ ա, որտև հասարակության մեջ ենք ապրում։ Բայց հասարակությունն իրա արժեքներով բավական ծայրահեղ ա ու չներող։ Նույն հայ հասարակությունը, օրինակ, ԼԳԲՏ անձին փորձում ա պարտադրել հետերոնորմատիվ լինել, մինչդեռ էդ մարդիկ ուրիշ տիպի են։
Երջանկության կեղծ արժեք լինելու հետ ընդհանուր համաձայն չեմ հետդ, բայց բավական բարդ ա հասկանալը, թե ինչ ա հասկացվում դրա տակ։ Բավարարվածությու՞ն, էյֆորիա՞, դեպրեսիայի բացակայությու՞ն։ Ամեն դեպքում, երջանկությունը պարտադրված կոնցեպտ չի, որովհետև ժամանակակից աշխարհում էրեխեքին մեծացնում են, որ հաջողակ լինեն, ոչ թե երջանիկ։ Ուսումնական հաստատությունները կենտրոնացած են ակադեմիական հաջողության, ոչ թե երջանկության վրա։ Նայի, լայն հասարակության համար անընկալելի ա, թե ոնց ա, որ ես իմ բժշկականանի կարմիր դիպլոմը բարձի տակ եմ դրել ու ուրիշ բանով եմ զբաղվում։ Ի՜նչ փողեր կստանայի Դանիայում, եթե որպես բժիշկ աշխատեի։ Բայց էդ լայն հասարակությունն անտեսում ա էն փաստը, որ ես գոհ եմ իմ կյանքից։ Ու անտեսում ա էն փաստը, որ բժշկի կյանքն առավել սթրեսային էր լինելու ու չէր թողնելու, որ կյանքիցս գոհ լինեմ։
StrangeLittleGirl
21.04.2019, 15:04
Դու տենց էլ չուզեցիր հասկանալ, որ իմ գրառումը ոչ թե նյութական, այլ մաքուր հոգևոր արժեքի մասին էր։
Մեռնեմ քո հոգևոր արժեքներին։
Մեռնեմ քո հոգևոր արժեքներին։
Դու լավ չես, Բյուր։
StrangeLittleGirl
21.04.2019, 15:06
Դու լավ չես, Բյուր։
Հա, հեչ լավ չեմ, մոռացել եմ քեզ հարցնել :D
Շարունակի իմ փոխարեն որոշել, թե ոնց եմ ու ինչ եմ մտածում :D
Հա, հեչ լավ չեմ, մոռացել եմ քեզ հարցնել :D
Շարունակի իմ փոխարեն որոշել, թե ոնց եմ ու ինչ եմ մտածում :D
Թեև անհույս ա, բայց մի հատ էլ կրկնեմ. Իմ գրառումը տան զգացողության մասին էր, որը եթե քեզ համար նյութական տան պատերն են, ուրեմն դու ուղղակի տեղյակ չես, թե ինչ բան ա տան զգացողությունը։
Պոզիտիվ հոգեբանությունը ահագին բացահայտումներ ունի էս թեմայով, ակումբում էլ թեմա կա (բայց փնտրեցի, չգտա)։
սա՞ (https://www.akumb.am/showthread.php/67747-%D5%80%D5%A5%D5%A4%D5%B8%D5%B6%D5%AB%D5%BD%D5%BF%D5%AB%D5%AF-%D5%A1%D5%A4%D5%A1%D5%BA%D5%BF%D5%A1%D6%81%D5%AB%D5%A1)
StrangeLittleGirl
21.04.2019, 15:11
Թեև անհույս ա, բայց մի հատ էլ կրկնեմ. Իմ գրառումը տան զգացողության մասին էր, որը եթե քեզ համար նյութական տան պատերն են, ուրեմն դու ուղղակի տեղյակ չես, թե ինչ բան ա տան զգացողությունը։
Ուզում ես 70 000 անգամ կրկնի։
Մոտդ ընտիր ա ստացվում. շարունակի փորձել իմ փոխարեն որոշել, թե ինչ եմ զգում ու ինչ եմ մտածում։ :))
Յոհաննես
21.04.2019, 15:13
Ուզում ես 70 000 անգամ կրկնի։
Մոտդ ընտիր ա ստացվում. շարունակի փորձել իմ փոխարեն որոշել, թե ինչ եմ զգում ու ինչ եմ մտածում։ :))
Բյուր,գրել էիր,որ ժամանակդ չարժի,բայց շարունակում ես :D
StrangeLittleGirl
21.04.2019, 15:24
Բյուր,գրել էիր,որ ժամանակդ չարժի,բայց շարունակում ես :D
Ճիշտ ես :D
Էս թեման որ սկսվեց, թվաց թե քննարկումները պետք ա լինեն տունը ինձ համար այսպես այսպես... մյուսը եկավ, գիտես հետաքրքիր մոտեցում ա, ինձ համար օրինակ այսպես այսպես։
Իսկ եղավ, ազմ եսծ միակը և անկրկնելին, ճշմարիտը։ Սենց բախումներից միայն աղմուկ ա առաջանում, որում կորում են նույնիսկ արժեքավոր մտքերը։
Դե հա, բայց հենց էդ մատերիալիզմը արդյոք փոքրուց սերմանվող արժեք չի՞։ Արդյոք մեզ փոքրուց չե՞ն սովորեցնում, որ պիտի դպրոցում լավ սովորենք, որ հետո բարձրագույն կրթություն ստանանք, որ հետո լավ աշխատանք ունենանք ու տուն֊տեղ դնենք։
...
Բյուրակն ջան, փոքրուց ինձ դաշնամուրի են տարել, ստիպել են երգել, սերմանել են կոմունիզմն ու լենինյան մարդասիրական գաղափարախոսությունները, մասնավորապես սոցիալական հավասարությունը, պնդել են, որ կրթությունս հումանիտար ուղղությամբ շարունակեմ ու ողջ կյանքում իմ սիրելի մայրս... հորդորում էր, որ շատ նյութականի հետևից չընկնեմ, մտածեմ հոգևոր արժեքների մասին։ Իսկ ես՝ սրիկա մատերիալիստս դարձա կիբեռնետիկոս, աշխատեցի Այ-Թի ոլորտում ու հիմա տուն տեղ, մեքենա, գարաժ, շտանգա․․․ էդ սաղ ունեմ։ Զուտ որպես աշխատավարձի արդյունք, էնպես չի որ սա էր նպատակը և վերջ ու չէի ասի, որ երջանկությունից ուշքս գնում է, բայց որ չունենայի, ավելի երջանիկ չէի լինի։ Իսկ ընենց՝ սիրում եմ երաժշտություն, բնություն ու ճանապարհորդել ։Ճ
Բյուրակն ջան, չնեղանաս, բայց ինձ թվում է պիտի մի քիչ քայլեր ձեռնարկես, առողջ ինքնաքննադատությունդ վերականգնելու, թե չէ գրառումներդ մեծ մասը «իմ փոխարեն մի որոշեք» «դուք տեղյակ չեք», «ձերը կեղծ արժեքներ են», «լավ չեք ճանաչում» տիպի թինեյջերական արձագանքներ են, մոտավորապես նման էն աղջկան, որին ծնողները փորձում են համոզել, որ կասկածելի տիպերի հետ փարթի չգնա, ինքն էլ հակաճառում է ։Ճ
StrangeLittleGirl
21.04.2019, 20:31
Բյուրակն ջան, փոքրուց ինձ դաշնամուրի են տարել, ստիպել են երգել, սերմանել են կոմունիզմն ու լենինյան մարդասիրական գաղափարախոսությունները, մասնավորապես սոցիալական հավասարությունը, պնդել են, որ կրթությունս հումանիտար ուղղությամբ շարունակեմ ու ողջ կյանքում իմ սիրելի մայրս... հորդորում էր, որ շատ նյութականի հետևից չընկնեմ, մտածեմ հոգևոր արժեքների մասին։ Իսկ ես՝ սրիկա մատերիալիստս դարձա կիբեռնետիկոս, աշխատեցի Այ-Թի ոլորտում ու հիմա տուն տեղ, մեքենա, գարաժ, շտանգա․․․ էդ սաղ ունեմ։ Զուտ որպես աշխատավարձի արդյունք, էնպես չի որ սա էր նպատակը և վերջ ու չէի ասի, որ երջանկությունից ուշքս գնում է, բայց որ չունենայի, ավելի երջանիկ չէի լինի։ Իսկ ընենց՝ սիրում եմ երաժշտություն, բնություն ու ճանապարհորդել ։Ճ
Բյուրակն ջան, չնեղանաս, բայց ինձ թվում է պիտի մի քիչ քայլեր ձեռնարկես, առողջ ինքնաքննադատությունդ վերականգնելու, թե չէ գրառումներդ մեծ մասը «իմ փոխարեն մի որոշեք» «դուք տեղյակ չեք», «ձերը կեղծ արժեքներ են», «լավ չեք ճանաչում» տիպի թինեյջերական արձագանքներ են, մոտավորապես նման էն աղջկան, որին ծնողները փորձում են համոզել, որ կասկածելի տիպերի հետ փարթի չգնա, ինքն էլ հակաճառում է ։Ճ
Դե ասեմ, ինձ էլ փոքրուց պատրաստել են, որ բժշկական գնամ, փող աշխատեմ։ Որ ասեցի՝ հոգեբույժ եմ դառնալու, ընտանիքս ինֆարկտ ստացավ, որովհետև պարզվում ա՝ իրանց ուզած թվերը չէի աշխատելու։ Ու հիմա չնայած Հայաստանում աշխատող բժշկից շատ եմ ստանում, ընտանիքս անհանգիստ ա, որ տուն ու էրեխա չունեմ։ Դե դրան էլ գումարենք հասակակիցներիս, մի հատ էլ գումարենք ակումբցիներին։ Նայի, իմ աշխատավարձը հերիք ա, որ տուն կամ մեքենա ունենամ կամ ուրիշ շատ բարիքներ, բայց ես իմ աշխատավարձը մսխում եմ լրիվ ուրիշ բաների վրա, որովհետև դրանք են ինձ ուրախացնում։ Ու էդ բոլոր կայֆերը իմ բարձր աշխատավարձի անմիջական հետևանք են (չնայած որ մնայի բանաձևերի սահմաններում, աշխատավարձս նույնիսկ սրանից էլ բարձր պիտի լիներ)։ Բայց բազմաթիվ ակումբցիներ (ոչ միայն հենց էս թեմայում, այլև անհատական շփման ժամանակ կամ այլ թեմաներում) նշել են, որ էն, ինչի վրա ես փող եմ ծախսում, համարում են մսխում։ Ինչու՞ էլի։ Ինչու՞ ա մարդկանց խանգարում, թե ոնց եմ իմ փողերը ծախսում։
Ինչ վերաբերում ա վերջին պարբերությանը, ապա չգիտեմ՝ ինչ քայլերի մասին ես ասում, բայց պատկերացրու, բավական տհաճ ա, երբ ինձ նման կայացած մարդուն կողքից մեկը փորձում ա համոզել, թե ես ինչ եմ մտածում կամ ինչ եմ ուզում, երբ ես դա շատ լավ պատկերացնում եմ։ Ու պետք չի տուն ունենալ չուզենալը համեմատել թինեյջերի՝ կասկածելի տիպերի հետ փարթի գնալու ցանկության հետ։ Հավատա, ահագին անդուր ա, երբ չափահաս մարդուն փորձում են բացատրել, թե ինքն ինչ անի։ Ու չնայած հաջողության էս բանաձևերը գործում են բազմաթիվ հասարակություններում, բայց հայ հասարակությունը միակն ա, որտեղ մարդիկ ջանասիրաբար քո փոխարեն որոշում են, թե ինչն ա լավ։ Խնդրեմ, Բարեկամն էլ որոշեց, որ ես տան զգացողություն չեմ ունեցել, չնայած մի հսկայական գրառում էի արել՝ բացատրելով, թե տունն ինչ ա ինձ համար ու ինչու չեմ ձգտում տուն ունենալ։ Ակումբն ուղղակի էդ հասարակություն կոչեցյալի նեղ շրջանակ ա, ու երևի փորձեմ հեռու մնալ։ Իմ իրական կյանքում ես մենակ արվեստագետների ու ակադեմիայում աշխատողների հետ եմ շփվում, որտեղ ամեն մեկը մի բզիկ ունի ու երբեք էսքան ջանք չի ներդնում, որ իմ փոխարեն որոշի, թե ես ինչ եմ մտածում կամ ինչ եմ զգում։
Բյուրակն դու հնարավոր է, որ չես փորձում հասկանալ մարդկանց ու կռվշտում ես։ Կարճ ասա, որ սկսել ես մարդկանց չսիրել, ու սաղս գնանք գրողի ծոցը։
Իրականում դու քեզ համար վերջնական որոշել ես, որ բոլորը կեղծ ու արհեստական ստանդարտներին կուլ գնացած, հիմնական ու իրական արժեքները կուրորեն չտեսնող, իրական արժեքների հետևորդներին չգնահատող, դատարկ, մակերեսային ու քաղքենի հասարակություն են։ Այ բալամ, էդքան սևուսպիտակ չի ամեն ինչ, խառն ա։ Կարող է՞ քեզ ձերոնք հիմա բզբզում են, ու հիմա դու մուռը ակուբցիներից ես փորձում հանել (հեսա կասես, դու իմ տեղը մի որոշի, թե ես ինչ եմ զգում ու ինչ եմ ուզում)։
Իմ իրական կյանքում ես մենակ արվեստագետների ու ակադեմիայում աշխատողների հետ եմ շփվում,
Այ բալամ, մեկ մեկ էլ հավաքարարների, պահակների, վաճառողների, մատուցողների ու վարորդների հետ էլ շփվի, որ մեկումեջ ամպերից իջնես ներքև։
StrangeLittleGirl
21.04.2019, 22:29
Բյուրակն դու հնարավոր է, որ չես փորձում հասկանալ մարդկանց ու կռվշտում ես։ Կարճ ասա, որ սկսել ես մարդկանց չսիրել, ու սաղս գնանք գրողի ծոցը։
Իրականում դու քեզ համար վերջնական որոշել ես, որ բոլորը կեղծ ու արհեստական ստանդարտներին կուլ գնացած, հիմնական ու իրական արժեքները կուրորեն չտեսնող, իրական արժեքների հետևորդներին չգնահատող, դատարկ, մակերեսային ու քաղքենի հասարակություն են։ Այ բալամ, էդքան սևուսպիտակ չի ամեն ինչ, խառն ա։ Կարող է՞ քեզ ձերոնք հիմա բզբզում են, ու հիմա դու մուռը ակուբցիներից ես փորձում հանել (հեսա կասես, դու իմ տեղը մի որոշի, թե ես ինչ եմ զգում ու ինչ եմ ուզում)։
Այ բալամ, մեկ մեկ էլ հավաքարարների, պահակների, վաճառողների, մատուցողների ու վարորդների հետ էլ շփվի, որ մեկումեջ ամպերից իջնես ներքև։
Այ Վիշապ ջան, հիմա էլ դու սկսեցիր իմ փոխարեն որոշել, թե ես ինչ եմ մտածում, ինչ եմ ինքս ինձ համար որոշում։ Կարա՞ս մի տեղ ցույց տաս, որտեղ ասում եմ, որ բոլորը կեղծ ու արհեստական ստանդարտներին կուլ գնացած են։ Մեռա ասելով՝ մարդ ա իրանն ա ընտրում, օքեյ ա։ Ու մեռա ասելով՝ որ մեկ ա, հասարակությունը որպես հավաքական երևույթ ունի իրա կեղծ ստանդարտները, որոնք մեզ պարտադրում են։ Նույնիսկ գռեհիկ օրինակ բերեցի էդ կանոնների պահով։ Սկի սևուսպիտակի թեմա էլ ստեղ չեմ քցել, այ քեզ բան։ Նույնիսկ իմ օրինակով ասել եմ, որ չեմ բացառում, որ մի օր կուզենամ տուն առնել ու իմ օրինակով եմ ասել, որ երկար ժամանակ փնտրում էի, թե ինչ ա տունը։ Ախր ինձնից ի՞նչ եք ուզում, չեմ հասկանում։
Չէ, ակումբից ոչ մի մուռ էլ չեմ փորձում հանել։ Ակումբն ուղղակի ավելի մեծ դոզայով արտացոլանքն ա էն բանի, ինչին իրական կյանքում ես հանդիպում։ Ու արխային, մերոնց հետ շատ ավելի հեշտ ա հարցը փակվում. «Տուն չե՞ք ուզում առնել»։ «Հիմա դրա ժամանակը չի»։ Ու խոսակցությունը դրանով ավարտվում ա։
Հավաքարարների, պահակների, վաճառողների, մատուցողների ու վարորդների հետ ահագին շատ եմ շփվում (գրողը տանի, Ֆինլանդիայի գործիս տեղը իմ ամենասիրելի ու մտերիմ մարդը մեր մասնաշենքի հավաքարարն էր, որի հետ մինչև հիմա էլ շփվում եմ)։ Էն օրինակելի միջին խավից ա, որ կիլոմետրերով կտրվել եմ, ու երևի տենց լավ ա։
StrangeLittleGirl
21.04.2019, 22:37
Հ.Գ. Կարող ա ընդհանուր սովորականից մի քիչ ագրեսիվ եմ էս թեմայում. ատամս ցավում ա, ամեն ինչին շատ սուր եմ արձագանքում վերջերս, բայց ամեն դեպքում դա չի արդարացնում շատերի՝ իմ փոխարեն որոշելը, թե ես ինչ եմ մտածում, ինչ եմ զգում ու ինչ եմ ուզում։ Խորհուրդ կտայի հետ գնաք, ձեր գրառումները նայեք, հասկանաք։ Իրոք բավական տհաճ ա, երբ բավական հետաքրքիր բանավեճում հանկարծ որպես հակափաստարկ բերում եք թվացյալ փաստեր, մտքեր ու զգացողություններ, որոնց տերուտիրականը ես եմ ու հաստատ ձեզնից լավ պիտի իմանամ, թե ես ինչ եմ մտածում, զգում կամ ուզում (իրականում սա ինձնից բացի ուրիշների նկատմամբ էլ ա կիրառվել, բայց ես մենակ իմ կողմից եմ ասում)։
Համարում եմ, որ էս թեմայում ամեն ինչ արդեն ասել եմ ու էլ նպատակ չունեմ շարունակելու։
Հ.Գ. Կարող ա ընդհանուր սովորականից մի քիչ ագրեսիվ եմ էս թեմայում. ատամս ցավում ա, ամեն ինչին շատ սուր եմ արձագանքում վերջերս, բայց ամեն դեպքում դա չի արդարացնում շատերի՝ իմ փոխարեն որոշելը, թե ես ինչ եմ մտածում, ինչ եմ զգում ու ինչ եմ ուզում։
Ջանիկ, սովորականից մի քիչ ագրեսիվը ո՞րն ա։ Թողենք կուտես սաղիս։ :D
Ինչ-որ մի պահից քեզ ու քեզ որոշեցիր, որ մենք ուզում ենք քո փոխարեն որոշել, թե դու ոնց ես ուզում ապրել, ու սկսեցիր ագրեսիվ պաշտպանվել։ Ջանս, ոչ մեկը քո փոխարեն ստեղ բան չի որոշել։ Տո որ որոշած էլ լինեինք, մեկա չենք կարա պարտադրենք․ թարսի պես հեռու ես։ :D Մեկը իմ համար հազար տարի մեկ ա, թե դու ոնց ես ուզում ապրես․ էնքան մեկ ա, որ դու չես պատկերացնի, թե ինչքան մեկ ա։ :D Ուղղակի քո վերջին օրերի վարքից տպավորություն էր ստեղծվում, որ դու կոնկրետ քո մասին չորով ասելու բան ունեիր, մի քիչ էլ սեփական անձի վրա ուշադրություն հրավիրելու կարիք երևի, ու առիթը տրվեց, որ ծայրահեղացնես, յանի մենք սաղս ստեղ քո կայնքի մասին դարդ ենք անում, կամ քեզ ապրելու ձև ու արժեքներ ենք թելադրում, դու էլ կպաաաած պաշտպանում ես քո ապրելակերպն ու արժեքները։
StrangeLittleGirl
22.04.2019, 20:34
Ջանիկ, սովորականից մի քիչ ագրեսիվը ո՞րն ա։ Թողենք կուտես սաղիս։ :D
Ինչ-որ մի պահից քեզ ու քեզ որոշեցիր, որ մենք ուզում ենք քո փոխարեն որոշել, թե դու ոնց ես ուզում ապրել, ու սկսեցիր ագրեսիվ պաշտպանվել։ Ջանս, ոչ մեկը քո փոխարեն ստեղ բան չի որոշել։ Տո որ որոշած էլ լինեինք, մեկա չենք կարա պարտադրենք․ թարսի պես հեռու ես։ :D Մեկը իմ համար հազար տարի մեկ ա, թե դու ոնց ես ուզում ապրես․ էնքան մեկ ա, որ դու չես պատկերացնի, թե ինչքան մեկ ա։ :D Ուղղակի քո վերջին օրերի վարքից տպավորություն էր ստեղծվում, որ դու կոնկրետ քո մասին չորով ասելու բան ունեիր, մի քիչ էլ սեփական անձի վրա ուշադրություն հրավիրելու կարիք երևի, ու առիթը տրվեց, որ ծայրահեղացնես, յանի մենք սաղս ստեղ քո կայնքի մասին դարդ ենք անում, կամ քեզ ապրելու ձև ու արժեքներ ենք թելադրում, դու էլ կպաաաած պաշտպանում ես քո ապրելակերպն ու արժեքները։
Տրիբուն ջան, սեփական անձի մասին սկսեցի խոսել մենակ էն բանից հետո, երբ դու մի թոթոլ գրառմամբ դրեցիր, կյանքս վերլուծեցիր, ինչը, պիտի խոստովանեմ, բավական տհաճ էր։ Ու իմ փոխարեն որոշելն էլ ո՞նց ա լինում, եթե դու ասում ես՝ չգիտեմ աղքատությունն ինչ ա, ուղարկում ես Եմեն, Բարեկամը ասում ա՝ տան զգացողություն չեմ ունեցել, չգիտեմ ինչ ա, Ադամը ասում ա՝ եթե հինգ միլիոն ունենայի, տուն կառնեի։ Էջերով ասում եմ՝ հանգիստ թողեք իմ անձը։ Ինչևէ, էլ հավես չունեմ։ Եթե դուք չեք կարողանում ձեր վարքը վերլուծել, ես չի, որ պիտի անեմ։ Ձեզնից ոչ մեկին էլ ապացուցելու բան չունեմ։
․․․ ասում ես՝ չգիտեմ աղքատությունն ինչ ա, ուղարկում ես Եմեն․․․
Կարայի ավելի վատ տեղ ուղարկեի :P
Հ․Գ․ Աղքատություն տեսած չտեսած լինելու պահով ․․․․
Ես ոչ մի դեպքում ի նկատի չունեի էն, թե կոնկրետ որևէ մեկը անցել ա աղքատության միջով թե չէ, ու ոնց ա անցել։ Էն մութ ու ցուրտ տարիներին բոլորս ենք անցել փիս դժվարությունների միջով․ տալոնով հացի հերիթց, մինչև մթին դողացնելով (չ)քնելը։ Մեկը շատ, մյուսը մի քիչ քիչ, օբշի փիս էր։
Ես ի նկատի ունեի, որ մեկ-մեկ հեռվից, հատկապես բարեկեցիկ երկրներից, աղքատության ընակալումը սահմանափակվում ա մենակ ընդհանուր բնութագրիչներով․ ուտելիք չկա, ուսում չես կարա ստանաս, առողջապահությունն անհասանելի ա, էկոլոգիական խնդիրներ, ջուրը մաքուր չի, օդը մաքուր չի, ցուրտ ա, շոգ ա ․․․․ Բլին, եթե մեկը տեսնի թե ոնց են մարդիկ ապրում Դաքքայի, Ֆրիթաունի, Մոնրովիայի ու սենց տեղերի սլամներում, էն ժամանակ կարա ասի, որ տեսել ա աղքատությունն ինչ ա։ Էն որ մարդկային զանգվածները խոզից, զիբիլից, կանալիզացիայից չեն տարբերվում ․․․ էն որ, մենակ էտ մտքից, որ էտ տեսնում ես, տակդ չիշիկ ես անում։ Ու էտ ժամանակ սաղ խոսակցությունը, մի բաժակ գինի մի ձեռում, կոպմի դեմը, մուզոնը կողքից, լուրջ դեմքով զրույցները - տուն եմ ուզում, չէ չեմ ուզում, ավտոն լավ ա, հեծանիվն ավելի լավ ա, վյսո տակի տրամվայ, փրկենք բնությունը, վարձով, չէ հիպոթեքով, չէ ճանապարհորդենք, չէ տնավորվենք, մի հատ էլ փրկենք բնությունը - սաղ դառնում ա totally irrelevant:
Թեման ի սզբանե վայթե (կասկածում եմ) ռոմանտիկ կամ հուզական շեշտադրումներ ուներ (տունը որպես մշտական կացարան, հարազատ տեղ ու փողոց, հայրենիք, ֆլան ֆստան), հետո Բյուրակնը աբսուրդ պնդում արեց «տան» կեղծ կոնցեպտ լինելու մասին, ու վայթե էդ ժամանակ ինքը էդ ապուշ կոնցեպտով սարքած տներից մեկում էր, կամ էլ գնացքով կամ հեծանիվով գնում էր այդ հիմարագույն, հասարակության պարտադրանքով սարքած լրիվ անիմաստ շինություններից մեկը, ու կաշը սկսվեց: Տենց էլ բան չհասկացանք (դե ջղայնացանք ու շատ չխորացանք), վերջը ինքը տունը որպես սեփականությու՞ն նկատի ուներ, թե առհասարակ որպես շինություն-կառույց, թե՞ որպես մշտական կացարան (խոսքի քարանձավ), կամ հայրենի օջախ, թե ինչ :Ճ
Տենց էլ բան չհասկացանք (դե ջղայնացանք ու շատ չխորացանք), վերջը ինքը տունը որպես սեփականությու՞ն նկատի ուներ, թե առհասարակ որպես շինություն-կառույց, թե՞ որպես մշտական կացարան (խոսքի քարանձավ), կամ հայրենի օջախ, թե ինչ :Ճ
Իսկական Զատիկից հետո կարմիր ձու :esim
Մի հատ կինո ունեի, 7 տարի պահել էի, որ մի օր զգամ էտ կինոն նայելու անհրաժեշտությունն ու տրամադրությունը։ Ու էս թեման, մինչ թեմայի ծնվելն ու զարգանալը մոտս առանց էտ էլ եղած ճամպրուկային տրամադրությունը, Յոհանի ակումբային գրառումն էլ կինոյի մասին մյուս կողմից առաջացրին էտ հարմար պահը։ Կինոյի հերոսը Հարվարդի համալսարան ընդունվելու փոխարեն ամբողջ խնայողությունները տալիս ա բարեգործության, իսկ ինքը ճանապարհ ա ընկնում ինչ-որ ուղղությամբ։ Կինոն շատ լավն ա, ու կարծում եմ, որ ակումբցիները, ովքեր էս թեմայում ակտիվ քննարկումներ էին ծավալել, հետաքրքրությամբ կնայեն ու կլսեն հերոսի խոսքերը։
Հետաքրքիր ա, որ երբ կինոն նայելուց մտածում էի "կարիերա" ու"հաջողակ" կոնցեպտների կեղծ լինելու մասին (վրա չտալ, չխփել, ընդամենը անձնական կարծիք :D), հերոսը մոտավորապես նույն բանը կրկնեց 2-3 րոպե հետո։
Մի խոսքով, ինձ թվում ա կինոն կօգնի "տուն" կոնցեպտի կողմնակիցներին իրավիճակին նայել մյուս կողմի տեսանկյունից։ Կոնկրետ իմ համար հերոսի արածները չափից դուրս վայրի էին, բայց էս տիպի ու տրամաբանության ինչ-որ բան շատ եմ ուզում կազմակերպել։
https://www.youtube.com/watch?v=g7ArZ7VD-QQ
Էս պահն էլ դուրս եկավ․
I understood what he was doing. That he had spent four years fuIfiIIing the absurd and tedious duty of graduating from coIIege, and now he was emancipated from that world of abstraction, faIse security, parents and material excess.