Դիտել ողջ տարբերակը : Ձեռք բռնելը
Չգիտեմ, ճի՞շտ բաժնում եմ թեման բացում, թե ոչ։ Անհրաժեշտության դեպքում կտեղափոխենք։
Ժող, մարդիկ ինչի՞ են իրար ձեռք բռնում։ Ծնողը զավակի ձեռքը։ Ամուսինն՝ ամուսնու։ Սիրեցյալը՝ սիրած էակի։ Քրոջ կամ եղբոր ձեռքը։
Ընդ որում, ինչքան նկատում եմ, մարդիկ հաճախ են ուզում մտերիմի ձեռքը բռնել, բայց քանի մեծանում են, տղերքն ավելի քիչ են են համարձակվում բացի սիրած աղջկանից ինչ-որ մեկի ձեռքը բռնել, ի տարբերություն աղջիկների։
Ի՞նչ ենք մենք ստանում ինչ-որ մեկի ձեռքը բռնելուց։ Բացի ֆիզիկական շփումից, որը որպես կանոն հաճելի ա լինում, ի՞նչ ենք ստանում։
Մի ուրիշ հարց էլ. տղամարդկանց՝ իրար ձեռքով բարևելը, ձեռքը չբռնելու կոմպեսացու՞մ է, թե՞ չէ։
StrangeLittleGirl
05.06.2015, 18:10
Արտ, էս ինչ լավ թեմա ես բացել :)
Հստակ պատասխան չունեմ, բայց մի բան մենակ գիտեմ. մարդկային տեսակն ընդհանրապես կարիք ունի իր նմանին կպնելու, իսկ ձեռք բռնելն ամենահարմար տարբերակն ա: Նայի, նույնիսկ ծնվելու պահից էրեխեքին հանգստացնում ա իրանց մամայի մաշկին կպնելը:
Ձեռքով բարևելը չեմ կարծում, թե կոմպենսացնում ա: Բայց ձեռքսեղմումից լիքը բան կարաս հասկանաս դիմացինի մասին:
Մի դեպք եմ հիշում: Էստեղ մի դանիացի ընկերուհի ունեմ, իրան մի բան էի պատմում իմ կյանքից, բավական տխուր բան: Ինքն էդ ընթացքում ձեռքս բռնեց: Ու դա էմպաթիայի նշան էր ու էնքան սիրուն էր:
Երևի ձեռք բռնելն ա ֆիզիկական շփման կոմպենսացիա: Մարդու մոտ կարիք կա ուրիշ մարդու (որի նկատմամբ սիմպաթիա ունի) հետ ֆիզիկական շփման մեջ լինել, ձեռք բռնելն էլ ամենահարմար ձևն ա լիքը հասկանալի պատճառներով:
StrangeLittleGirl
05.06.2015, 18:32
Երևի ձեռք բռնելն ա ֆիզիկական շփման կոմպենսացիա: Մարդու մոտ կարիք կա ուրիշ մարդու (որի նկատմամբ սիմպաթիա ունի) հետ ֆիզիկական շփման մեջ լինել, ձեռք բռնելն էլ ամենահարմար ձևն ա լիքը հասկանալի պատճառներով:
Հետո մի բան էլ մտածեցի. ձեռքի վրա ավելի շատ ռեցեպտորներ կան, քան մաշկի այլ հատվածներում: Գուցե դա էլ իր նշանակությունն ունի, այսինքն՝ շփումը մաքսիմալ ա դարձնում: Պլյուս հասարակության մեջ ընդունելի ձև ա:
Հետո մի բան էլ մտածեցի. ձեռքի վրա ավելի շատ ռեցեպտորներ կան, քան մաշկի այլ հատվածներում: Գուցե դա էլ իր նշանակությունն ունի, այսինքն՝ շփումը մաքսիմալ ա դարձնում: Պլյուս հասարակության մեջ ընդունելի ձև ա:
ես "հասկանալի պատճառներ" ասելով էդ նկատի ունեի))
համ էլ ձեռքի շարժունակությունն ա մեծ, օրինակ ականջներով հպվելով փողոցով քայլելը անհարմար կլինի, բայց ձեռքը բռնած հեշտ ա)
Ուլուանա
05.06.2015, 21:01
Ի՞նչ ենք մենք ստանում ինչ-որ մեկի ձեռքը բռնելուց։ Բացի ֆիզիկական շփումից, որը որպես կանոն հաճելի ա լինում, ի՞նչ ենք ստանում։
Նաև ջերմություն (ոչ միայն ֆիզիկական), ապահովության զգացում, սիրելի մարդուն կապված լինելու զգացողություն։
Հ.Գ. Համ էլ ամբոխի մեջ լինելիս չկորելու լուրջ երաշխիք ա :))։
StrangeLittleGirl
05.06.2015, 21:14
Նաև ջերմություն (ոչ միայն ֆիզիկական), ապահովության զգացում, սիրելի մարդուն կապված լինելու զգացողություն։
Հ.Գ. Համ էլ ամբոխի մեջ լինելիս չկորելու լուրջ երաշխիք ա :))։
Աաաա, էս վերջինը լավ ասեցիր :D Մանավանդ երբ մարդաշատ տեղում հայտնվում ես մի էնպիսի մարդու հետ, որի հետ հարաբերություններիդ հարիր չի ձեռք բռնելը :D
Ժող, մինչ շարունակելը մի քանի օրինակ բերեմ, որտև ձեր բոլորի գրածները մի ուղղությամբ են գնում, ոնց-որ:
Էս օրինակներս կարող ա չի կարելի տարածել ամենքի վրա, կարող ա սրա մասնավոր դեպքեր են:
1. Երբ ես հոգնած, ներվային գալիս եմ տուն, Ավետիսը քնած ա, հերիք ա իրա թաթիկը բռնեմ, միանգամից հանգստանում եմ:
1.1. Եթե Ավետիսը քնի մեջ անհանգիստ ա, ծանր ա շնչում, կամ ինչ-որ նման բան, իմ՝ իրա թաթիկը բռնելուց ինքն էլ ա միանգամից հանդարտվում, շնչառությունը հանգստանում ա:
2. Հիվանդ մարդուն, անհանգիստ քնած մարդու ձեռքը բռնում ես, միանգամից հանդարտվում ա:
Էս օրինակներիցս գոնե երկուսը մի ընդհանրություն ունեն: Մարդը քնած ա, ու եթե ինքը ինչ-որ բան զգում ա, դա ենթագիտակցորեն ա, կամ չգիտեմ ոնց:
Նենց տպավորություն ա, որ ձեռքը բռնելուց ինչ-որ ինֆորմացիա ա փոխանակվում :unsure
Հետո մի բան էլ մտածեցի. ձեռքի վրա ավելի շատ ռեցեպտորներ կան, քան մաշկի այլ հատվածներում: Գուցե դա էլ իր նշանակությունն ունի, այսինքն՝ շփումը մաքսիմալ ա դարձնում: Պլյուս հասարակության մեջ ընդունելի ձև ա:
Ես էլ էի էդ ուզում ասել: Շատ ռեցեպտորներ կան մատների ծայրերին: Համ էլ կարելի ա էն պահը մտցնել, որ մարդը արտաքին աշխարհը ճանաչում ա ձեռքերի ու բերանի շնորհիվ:
Մեր հասարակությունում էդքանել ընդունված չի ըստ իս մարդուն կարեքցանքդ ձեռքը բռնելով արտահատելը: Ես սովորություն ունեմ մարդու ձեռքը բռնելու, երբ ինքը տխուր կամ հուզիչ բան ա պատմում, բայց նկատել եմ, որ դա միշտ զարմանք ու անհարմար իրավիճակ ա ստեղծում:
Նենց տպավորություն ա, որ ձեռքը բռնելուց ինչ-որ ինֆորմացիա ա փոխանակվում :unsure
Ինֆորմացիա ու քրտինք ^_^
Ինֆորմացիա ու քրտինք ^_^
Էս բժիշկները որ չեն գալիս, ամեն ինչ փչացնում...
StrangeLittleGirl
06.06.2015, 00:22
Ես էլ էի էդ ուզում ասել: Շատ ռեցեպտորներ կան մատների ծայրերին: Համ էլ կարելի ա էն պահը մտցնել, որ մարդը արտաքին աշխարհը ճանաչում ա ձեռքերի ու բերանի շնորհիվ:
Մեր հասարակությունում էդքանել ընդունված չի ըստ իս մարդուն կարեքցանքդ ձեռքը բռնելով արտահատելը: Ես սովորություն ունեմ մարդու ձեռքը բռնելու, երբ ինքը տխուր կամ հուզիչ բան ա պատմում, բայց նկատել եմ, որ դա միշտ զարմանք ու անհարմար իրավիճակ ա ստեղծում:
Հա, հասարակական վերաբերմունքը կա: Որ վերևում էդ աղջկա օրինակը բերեցի, ինքը նաև բոլորին գրկում ա: Ամբիոնում միշտ ասում են՝ տենց մի արա, պրոֆեսիոնալ չի: Իսկ ինքն ասում ա, որ մարդիկ գրկախառնության կարիք ունեն: Գրկախառնությունն էլ մարմնական կոնտակտի ձև ա ու հանգստացնում ա:
StrangeLittleGirl
06.06.2015, 00:25
Ժող, մինչ շարունակելը մի քանի օրինակ բերեմ, որտև ձեր բոլորի գրածները մի ուղղությամբ են գնում, ոնց-որ:
Էս օրինակներս կարող ա չի կարելի տարածել ամենքի վրա, կարող ա սրա մասնավոր դեպքեր են:
1. Երբ ես հոգնած, ներվային գալիս եմ տուն, Ավետիսը քնած ա, հերիք ա իրա թաթիկը բռնեմ, միանգամից հանգստանում եմ:
1.1. Եթե Ավետիսը քնի մեջ անհանգիստ ա, ծանր ա շնչում, կամ ինչ-որ նման բան, իմ՝ իրա թաթիկը բռնելուց ինքն էլ ա միանգամից հանդարտվում, շնչառությունը հանգստանում ա:
2. Հիվանդ մարդուն, անհանգիստ քնած մարդու ձեռքը բռնում ես, միանգամից հանդարտվում ա:
Էս օրինակներիցս գոնե երկուսը մի ընդհանրություն ունեն: Մարդը քնած ա, ու եթե ինքը ինչ-որ բան զգում ա, դա ենթագիտակցորեն ա, կամ չգիտեմ ոնց:
Արտ, նույնն ա: Մենք շատ ենք գիտակցականի վրա ֆիքսված, բայց ինֆորմացիայի մեծ մասը մենք առանց գիտակցելու ենք ստանում ու մշակում: Էս վերջերս խորացել եմ գիտակցության մեջ: Նույնիսկ արթուն ժամանակ ենք շատ բան առանց գիտակցելու ընկալում ու համապատասխան ռեակցիա տալիս, ուր մնաց քնած ժամանակ տենց չանենք: Քնած մարդը մեռած չի, ձեռքերին ունի նույն ռեցեպտորները, որոնք նույն կերպ են աշխատում, ինչ արթուն ժամանակ:
Ես էլ մի բան եմ հիշում: Մի մարդու հետ պիտի կարևոր խոսակցություն ունենայի: Էդ խոսակցության նախորդ գիշերը երազիս մեջ մենք մի տեղում նստած էինք, պիտի խոսեինք, ու ես իրան ասում էի, որ ձեռքս բռնի, որ ափերիցս դուրս չգամ: Որ արթնացա, մտածեցի՝ իրական կյանքում էլ նույնը կասեմ: Խոսակցությունը տենց էլ տեղի չունեցավ, բայց էդ պատկերը շատ ուժեղ ա տպավորվել մեջս:
Արտ, նույնն ա: Մենք շատ ենք գիտակցականի վրա ֆիքսված, բայց ինֆորմացիայի մեծ մասը մենք առանց գիտակցելու ենք ստանում ու մշակում: Էս վերջերս խորացել եմ գիտակցության մեջ: Նույնիսկ արթուն ժամանակ ենք շատ բան առանց գիտակցելու ընկալում ու համապատասխան ռեակցիա տալիս, ուր մնաց քնած ժամանակ տենց չանենք: Քնած մարդը մեռած չի, ձեռքերին ունի նույն ռեցեպտորները, որոնք նույն կերպ են աշխատում, ինչ արթուն ժամանակ:
Մեռածը մեռած չի, բայց մի քիչ ինձ բացատրի էլի: Նայի, ես ինչքան հասկանում եմ, զգայարանների մի մասը քնած ժամանակ թուլանում ա, ասենք լսողությունը, հոտառությունը: Թե՞ չի թուլանում, ուղղակի մենք ստացած ինֆորմացիան ուրիշ կերպ ենք մշակում: Բայց ասենք ինչ-որ զզվելի բան, որ մարդու շուրթերին կպնում ա, զզվում ա արթուն ժամանակ, լինում ա որ ընկերները քնած ժամանակ հումորի համար քսում են ընկերոջ շուրթերին ու սրա հեչ վեջն էլ չի: Ինձ թվում էր, որ նույն կերպ ասենք շոշափելու զգացողությունները պետք ա թուլանան: Ես ոչ մասնագիտական տերմիններով եմ խոսում, իմ ընկալման սահմանում, որ ինձ ավելի «գիտական» բացատրես, շնորհակալ կլինեմ :)
StrangeLittleGirl
06.06.2015, 01:46
Մեռածը մեռած չի, բայց մի քիչ ինձ բացատրի էլի: Նայի, ես ինչքան հասկանում եմ, զգայարանների մի մասը քնած ժամանակ թուլանում ա, ասենք լսողությունը, հոտառությունը: Թե՞ չի թուլանում, ուղղակի մենք ստացած ինֆորմացիան ուրիշ կերպ ենք մշակում: Բայց ասենք ինչ-որ զզվելի բան, որ մարդու շուրթերին կպնում ա, զզվում ա արթուն ժամանակ, լինում ա որ ընկերները քնած ժամանակ հումորի համար քսում են ընկերոջ շուրթերին ու սրա հեչ վեջն էլ չի: Ինձ թվում էր, որ նույն կերպ ասենք շոշափելու զգացողությունները պետք ա թուլանան: Ես ոչ մասնագիտական տերմիններով եմ խոսում, իմ ընկալման սահմանում, որ ինձ ավելի «գիտական» բացատրես, շնորհակալ կլինեմ :)
Ա՜խ, էս իմ դիսերտացիայի թեման ա :))
Նայի, զգալն էն ա, որ ես տեսնում եմ: Իսկ ընկալումը՝ ես գիտեմ, որ տեսնում եմ: Օրինակը տեսողության վրա եմ բերում, որովհետև ավելի հեշտ ա տեսողության վրա բացատրելը:
Հիմա օրինակով: Գոյություն ունի կույր տեսողություն կոչեցյալը: Սա մի էսպիսի բան ա, երբ ուղեղի վնասման արդյունքում անձի տեսադաշտի որևէ հատված կուրանում ա, էդ հատվածը չի տեսնում: Բայց հետո պարզվում ա, որ տեսնում ա, բայց չի ընկալում: Ու ո՞նց:
Էդ կույր տեսադաշտում առարկա են դնում, հարցնում՝ ինչ գույն ա: Հետազոտվողն ասում ա՝ բան չեմ տեսնում, չգիտեմ: Ասում են՝ գուշակի: Որ ստիպում են, ճիշտ գույնն ա ասում (ի դեպ, եթե հետաքրքրում ա, երեքշաբթի օրը սաղ հղումներով-բանով կդնեմ էս հետազոտությունները, բայց Dehaene & Naccache, 2003 հոդվածում սենց լիքը բաներ ռիվյու են արած): Այսինքն, դուրս ա գալիս, որ ինքը տեսնում ա, բայց չի գիտակցում, որ տեսնում ա:
Կամ՝ էն չաշխատող հեռուստաալիքի շարիկներն են ցույց տալիս, որտեղ շատ կարճ տևողությամբ օձի պատկեր ա երևում: Հետո չափում են հետազոտվողի պուլսը: Պուլսը արագացած ա լինում. օձից վախեցել ա, բայց ինքն օձը չի ընկալել: Ու սենց լիքը բաներ կան:
Նույնն էլ քնած ժամանակ ձեռք բռնելն ա: Անձը զգում ա ջերմությունը, շփումը ու մնացած բաները, որ մարմնից մարմին փոխանցվում ա ու համապատասխան մարմնական ռեակցիա տալիս, բայց չի ընկալում: Մաքսիմում կարող ա երազ տեսնի էդ թեմայով:
(ի դեպ, եթե հետաքրքրում ա, երեքշաբթի օրը սաղ հղումներով-բանով կդնեմ էս հետազոտությունները, բայց Dehaene & Naccache, 2003 հոդվածում սենց լիքը բաներ ռիվյու են արած): Այ
Եթե քեզնից շատ ժամանակ ու ռեսուրս չի տանի, դիր, հետաքրքիր ա :)
Շնորհակալ եմ շատ:
Ես էլ էի էդ ուզում ասել: Շատ ռեցեպտորներ կան մատների ծայրերին: Համ էլ կարելի ա էն պահը մտցնել, որ մարդը արտաքին աշխարհը ճանաչում ա ձեռքերի ու բերանի շնորհիվ:
Մեր հասարակությունում էդքանել ընդունված չի ըստ իս մարդուն կարեքցանքդ ձեռքը բռնելով արտահատելը: Ես սովորություն ունեմ մարդու ձեռքը բռնելու, երբ ինքը տխուր կամ հուզիչ բան ա պատմում, բայց նկատել եմ, որ դա միշտ զարմանք ու անհարմար իրավիճակ ա ստեղծում:
Ո՞նց ընդունված չի: Մի եքա արարողակարգ ունենք, որ կոչվում ա հենց «ձեռ բռնել»: Թաղումից անմիջապես հետո, երբ հանգուցյալին հուղարկավորում են, մահախոսականն ընթերցում՝ հանգուցյալի հարազատները շարվում են ու թաղման թափորի բոլոր մասնակիցները շարքով անցնում են ու ձեռք սեղմելով կարեկցանք հայտնում հանգուցյալի հարազատներին: Ներկայումս շատ տեղերում հրաժարվում են էդ արարողակարգից, մանավանդ, եթե թաղման թափորը բավականին մեծ է լինում, քանի որ «ձեռ բռնելու» արարողությունը նման դեպքերում ժամեր է տևում, այնուամենայնիվ, շատ տեղերում դա թաղման հիմնական արարողակարգերից մեկն ա դեռ:
Թաղման ժամանակ էլ էս հարցն անպակաս ա՝ - «Ժողովուրդը շատ ա, տեսնես ձեռ բռնելու ե՞ն» ...
StrangeLittleGirl
06.06.2015, 02:01
Եթե քեզնից շատ ժամանակ ու ռեսուրս չի տանի, դիր, հետաքրքիր ա :)
Շնորհակալ եմ շատ:
Չէ, մի քանի րոպեի գործ ա, ուղղակի սաղ ռեսուրսներս գործի տեղն են :)
StrangeLittleGirl
06.06.2015, 02:04
Ո՞նց ընդունված չի: Մի եքա արարողակարգ ունենք, որ կոչվում ա հենց «ձեռ բռնել»: Թաղումից անմիջապես հետո, երբ հանգուցյալին հուղարկավորում են, մահախոսականն ընթերցում՝ հանգուցյալի հարազատները շարվում են ու թաղման թափորի բոլոր մասնակիցները շարքով անցնում են ու ձեռք սեղմելով կարեկցանք հայտնում հանգուցյալի հարազատներին: Ներկայումս շատ տեղերում հրաժարվում են էդ արարողակարգից, մանավանդ, եթե թաղման թափորը բավականին մեծ է լինում, քանի որ «ձեռ բռնելու» արարողությունը նման դեպքերում ժամեր է տևում, այնուամենայնիվ, շատ տեղերում դա թաղման հիմնական արարողակարգերից մեկն ա դեռ:
Թաղման ժամանակ էլ էս հարցն անպակաս ա՝ - «Ժողովուրդը շատ ա, տեսնես ձեռ բռնելու ե՞ն» ...
Վայ, բայց լավ արարողակարգ ա: Երևի թաղման միակ իմաստ ունեցող բաներից:
StrangeLittleGirl
06.06.2015, 02:07
Արտ, էս ա, Dehaene & Naccache-ը գտա (https://www.jsmf.org/meetings/2003/nov/Dehaene_Cognition_2001.pdf): Փաստորեն տնից էլ ա հասանելի :)) Մնացած սաղ հղումները որ դնեմ, պիտի էս հոդվածից հանեմ, դնեմ: Հոդվածի երկրորդ կեսը հեղինակների տեսությունն ա, էդ երևի ոչ մասնագետներին չհետաքրքրի, բայց առաջին կեսը լիտաբզոր ա, հերթով անցնում ա հայտնի փորձերի վրայով, հղումները տալիս ա:
Sambitbaba
06.06.2015, 05:21
ես "հասկանալի պատճառներ" ասելով էդ նկատի ունեի))
համ էլ ձեռքի շարժունակությունն ա մեծ, օրինակ ականջներով հպվելով փողոցով քայլելը անհարմար կլինի, բայց ձեռքը բռնած հեշտ ա)
Սովորության հարց է երևի: Նոր Զելանդացիներն, օրինակ, բարևելիս` քթերով են հպվում...
Sambitbaba
06.06.2015, 05:24
Հ.Գ. Համ էլ ամբոխի մեջ լինելիս չկորելու լուրջ երաշխիք ա :))։
Սեփական փորձից գիտեմ, որ այդ դեպքում կարելի է նաև միասին կորել...:)
Հա, հասարակական վերաբերմունքը կա: Որ վերևում էդ աղջկա օրինակը բերեցի, ինքը նաև բոլորին գրկում ա: Ամբիոնում միշտ ասում են՝ տենց մի արա, պրոֆեսիոնալ չի: Իսկ ինքն ասում ա, որ մարդիկ գրկախառնության կարիք ունեն: Գրկախառնությունն էլ մարմնական կոնտակտի ձև ա ու հանգստացնում ա:
Տենց սոցիալական էքսպերիմենտ են արել, երևի դիսքովերիով էր, շատ վաղուց եմ տեսել, բայց տպավորվել ա: Համեմատում են ինչն ա մարդուն ավելի շատ հանգստացնում՝ մերսումը, համբույրը թե՞ գրկախառնությունը: Ու բոլորը նշում էին, որ գրկախառնությունը ամենաէֆետիվն ա: Ես գիտեմ, որ դաուն, աուտիկ ու նման երեխեքին "հանգստացնելու" ամենալավ մեթոդը գրկախառնություն ա:
Հ.Գ. Իսկ քո գործընկերուհին դեմք ա: Կապ չունի Հայաստանում ես թե՞ Դանիայում, եթե զգում ես, որ մարդկանց էդ ա պետք ու անկախ ամեն ինչից գրկում, ծեռք բռնում ու տենց բաներ ես անում ուրեմն դու դեմք ես:
Ո՞նց ընդունված չի: Մի եքա արարողակարգ ունենք, որ կոչվում ա հենց «ձեռ բռնել»: Թաղումից անմիջապես հետո, երբ հանգուցյալին հուղարկավորում են, մահախոսականն ընթերցում՝ հանգուցյալի հարազատները շարվում են ու թաղման թափորի բոլոր մասնակիցները շարքով անցնում են ու ձեռք սեղմելով կարեկցանք հայտնում հանգուցյալի հարազատներին: Ներկայումս շատ տեղերում հրաժարվում են էդ արարողակարգից, մանավանդ, եթե թաղման թափորը բավականին մեծ է լինում, քանի որ «ձեռ բռնելու» արարողությունը նման դեպքերում ժամեր է տևում, այնուամենայնիվ, շատ տեղերում դա թաղման հիմնական արարողակարգերից մեկն ա դեռ:
Թաղման ժամանակ էլ էս հարցն անպակաս ա՝ - «Ժողովուրդը շատ ա, տեսնես ձեռ բռնելու ե՞ն» ...
Ինձ թվում ա, որ հարազատին կորցրած մարդուն էդ պետք չի: -_- Ամեն դեպքում ես չէի ուզենա նման բանի մասնակիցը լինել: Նման դեպքերում մարդ ուզում ա գնա մի տեղ փակվի, լիքը լացի՝ հանգստանա ու մտածի հետոի մասին:
Վայ, բայց լավ արարողակարգ ա: Երևի թաղման միակ իմաստ ունեցող բաներից:
Չէ: Իյա, ժողովուրդ: Դուք պատկերացնու՞մ եք: Հոգնած( թե ֆիզիկապես, թե հոգեպես), մաշված կանգնած ես (չնայած ինձ թվում կանայք չեն կանգնի, միայն տղամարդկանց կցավաքցեն) ու լիքը-լիքը անծանոթ, մուննաթ դեմքեր գալիս են ու ձեռքդ սեղմում: Լավ էլի:
Էս բժիշկները որ չեն գալիս, ամեն ինչ փչացնում...
Chuk, ես քեզ որ տեսնեմ` կբացատրեմ քրտինքի շնորհիվ փոխանցվող ինֆորմացիայի իմ տեսությունը :D :D Էդ էլ կլինի իմ դիսերտացիայի թեման ^_^
StrangeLittleGirl
06.06.2015, 10:22
Չէ: Իյա, ժողովուրդ: Դուք պատկերացնու՞մ եք: Հոգնած( թե ֆիզիկապես, թե հոգեպես), մաշված կանգնած ես (չնայած ինձ թվում կանայք չեն կանգնի, միայն տղամարդկանց կցավաքցեն) ու լիքը-լիքը անծանոթ, մուննաթ դեմքեր գալիս են ու ձեռքդ սեղմում: Լավ էլի:
Անծանոթը չէի մտածել: Բայց եթե մոտիկ մարդիկ են, ինձ թվում ա՝ արժե: Համենայնդեպս, նման իրավիճակում ես հիշում եմ ինձ, ինձ ահավոր պետք էր ուրիշ մահկանացուների հետ ֆիզիկական շփումը:
Հետո, ձեռքսեղմումից դու զգում ես՝ մարդը ինչ ա զգում: Եթե ամուր ձեռքսեղմում ա, լիքը սփոփանք ես ստանում: Բայց մեկ-մեկ նենց թույլ, իմիջիայլոց ա լինում, հատկապես ծանոթանալուց մեկի հետ, որ ջոկում ես՝ էդ մարդուն հեչ չի հետաքրքրում քո հետ ծանոթանալը:
Sambitbaba
06.06.2015, 11:13
Չէ: Իյա, ժողովուրդ: Դուք պատկերացնու՞մ եք: Հոգնած( թե ֆիզիկապես, թե հոգեպես), մաշված կանգնած ես (չնայած ինձ թվում կանայք չեն կանգնի, միայն տղամարդկանց կցավաքցեն) ու լիքը-լիքը անծանոթ, մուննաթ դեմքեր գալիս են ու ձեռքդ սեղմում: Լավ էլի:
Գրիֆֆին ջան, ավելի շատ հակվում եմ մտքին, որ այնուամենայնիվ տառասխալ ես թույլ տվել... Բայց հետաքրքիրն այն է, որ մոտեցումդ հարցին շատ լավ համապատասխանում է հենց թույլ տված տառասխալիդ: :)
Ցավա-կցել` նշանակում է կցվել մարդու ցավին, կիսել նրա հետ ցավը, օգնել մարդուն (անկախ նրա սեռական պատկանելիության) ավելի հեշտ տանել կորստի ցավը: Ցավա-կցելը (այլ ոչ թե քցելը)` սեփական էներգիայիդ, կարելի է ասել, նվիրատվությունն է նրան, ով դրա պակասն ունի, իսկ հարազատին կորցրած մեկը հիմնականում էներգետիկորեն ահավոր սնանկացած վիճակում է գտնվում:
Այդ պատճառով հարազատին կորցրածի ձեռքը սեղմելը էներգիայի միջոցով ուժերի վերականգնում է, այլ ոչ թե քրտինքի միջոցով վիրուսների փոխանցում:
Քանի որ էստեղ գրեցի, միանգամից Չուկի հարցին էլ փորձեմ պատասխանել:
Մեջբերում Chuk-ի խոսքերից
Էս օրինակներս կարող ա չի կարելի տարածել ամենքի վրա, կարող ա սրա մասնավոր դեպքեր են:
1. Երբ ես հոգնած, ներվային գալիս եմ տուն, Ավետիսը քնած ա, հերիք ա իրա թաթիկը բռնեմ, միանգամից հանգստանում եմ:
1.1. Եթե Ավետիսը քնի մեջ անհանգիստ ա, ծանր ա շնչում, կամ ինչ-որ նման բան, իմ՝ իրա թաթիկը բռնելուց ինքն էլ ա միանգամից հանդարտվում, շնչառությունը հանգստանում ա:
2. Հիվանդ մարդուն, անհանգիստ քնած մարդու ձեռքը բռնում ես, միանգամից հանդարտվում ա:
Չէ, Արտ ջան, մասնավոր դեպքեր չեն: Յուրահատուկ են մեզ բոլորիս էլ:
Ձեռքերը հաղորդակցվելու համար իրոք որ մարդու մարմնի ամենազգայուն մասն են:
Որոշ քաղաքակրթություններում ձեռքով բարևելը հանցագործության պես մի բան է համարվում, որովհետև, բարևելով մարդուն ձեռքով, դու ստիպողաբար ներխուժում ես նրա անձնական տարածություն: Համարվում է, որ սկզբում պետք է մարդուց թույլվություն հարցնել, հետո նոր մեկնել ձեռքդ...
Փոքրիկ երեխայի հարցը.
Սա շատ ավելլի զգայուն է ֆիզիկական էներգիայի հանդեպ, քան մեծերը: Եվ իր մարմնի փոքրության պատճառով` առավել ևս մեծերի շրջապատում, - նա իրեն էներգետիկապես շատ թույլ է զգում: Բռնելով մեծի ձեռքը, նա իր էներգետիկան միացնում է մեծի էներգետիկային և այդպիսով իրեն ավելի վստահ է զգում:
Հիմա վերադառնանք քո կետերին:
1.1-ը և 2-ը շատ լավ տարբերակներ են մարդուն օգնելու համար: Քանի որ երկու դեպքում էլ դիմացինդ քնած է ու լրիվ անպաշտպան քո և քո էներգետիկայի առջև, ուրեմն, քո կամքով բռնելով նրա ձեռքն ու ցանկանալով օգնել նրան, դու քո բարի կամքի էներգիան ես փոխանցում, ինչն էլ հենց կատարում է իր բուժիչ աշխատանքը, քանի որ դու քո կամքով ես նվիրաբերում քո էներգիան: Բայց պետք է նաև զգույշ լինես: Որովհետև, եթե փոխանցելու պահին հանկարծ հիշես, որ այդ քնած մարդն, ասենք, վաղուց փող է քեզ պարտք ու չի էլ մտածում վերադարձնել կեղտոտը, ուրեմն շատ հնարավոր է, որ օգուտի տեղը վնաս հասցնես, քանի որ քնած մարդը լրիվ անպաշտպան է քո առջև:
Իսկ 1-ը...
Նախ և առաջ ասեմ, որ ձեռք սեղմելը նաև փոխադարձ վամպիրություն է, էներգիայի երկկողմանի կողոպտում: Այսինքն, եթե անհանգիստ քնածին օգնելու համար նրան քո դրական էներգիան ես տալիս, նույն պահին նա կիսվում է քեզ հետ իր բացասական էներգիայով: Բայց, քանի որ դու բարի կամք ես արտահայտել, նրա տված բացասական էներգիայից ազատվելը հեչի պես բան է քեզ համար:
Հիմա վերադառնանք քնած Ավետիսին:
Ինչ խոսք որ Ավետիսը մեծ սիրով նվիրաբերում է իր էներգիան սիրելի հորը:
Բայց ի՞նչ լավ բան կա հոգնած, ներվային էներգիայի մեջ, որ հայրը տալիս է քնած և այդ պատճառով լրիվ անպաշտպան զավակին...
Կներես, Արտ ջան, նորից գիտականորեն չապացուցված բաներով մեջ ընկա... Բայց դե խոսքը երեխայի մասին է, հասկանում ես, իսկ դա արդեն լուրջ է: Իսկ ի՞նչ, եթե մի երեսուն տարի հետո գիտությունը ապացուցի, որ ես ճիշտ էի...:think
Գրիֆֆին ջան, ավելի շատ հակվում եմ մտքին, որ այնուամենայնիվ տառասխալ ես թույլ տվել... Բայց հետաքրքիրն այն է, որ մոտեցումդ հարցին շատ լավ համապատասխանում է հենց թույլ տված տառասխալիդ: :)
Կաշխատեմ հաջորդ անգամ առանց տառասխալների գրել: Շնորհակալություն: :)
Սովորության հարց է երևի: Նոր Զելանդացիներն, օրինակ, բարևելիս` քթերով են հպվում...
բայց քթերը իրար հպած չեն քայլում, չէ՞, ոնց որ մենք իրար ձեռք բռնած կարող ա քայլենք:
Ես մի քիչ ռեֆլեքսիա-բան արեցի, հասկացա, որ էնքան էլ չեմ սիրում: Երևի ծայրահեղ ինտրովերտությունից ա:
Սովորության հարց է երևի: Նոր Զելանդացիներն, օրինակ, բարևելիս` քթերով են հպվում...
Աբորիգենները մենակ բայց, բոլորը չէ։
Հաստատ ինչ-որ իմաստ ա պարունակում. փորձել դիմացինին ճանաչել, մոտիկից հոտ-մոտ քաշել, տենց մի բան կլինի։
Իմ մոտ ձեռք բռնելը ասոցացվում ա պաշտպանության հետ , մանկությունցից ա մնացել : Մեր ձեռքը առավել հաճախ բռնում են փոքր տարիքում որ չկորենք , չվախենանք , զգանք մեզ ապահով և ցանկացած վտանգից հեռու : Չնայած որ արդեն մեծ եմ , մեկ ա ամեն անգամ երբ ձեռքս բռնում են ինձ էլի փոքր երեխա եմ զգում ում ուզում են պաշտպանեն կամ չկորցնեն ^_^ :
Կարևոր ա ով ա ձեռքդ բենում որովհետև ամեն ոք արժան չի վստահության ու հիշելով Գրիֆինի ասած քրտինքի փոխանակումը ավելացնեմ , որ դու հաստատ չգիտես դիմացինդ մինչ քեզ հանդիպելը ձեռքը ինչ նպատակով ա օգտագործել :
StrangeLittleGirl
07.06.2015, 13:13
Էրեկ մի հատ շատ հետաքրքիր բանի ականատես եղա :) Համերգի էի: Հանդիսատեսից մի քանիսը հաջողացրել էր երգչուհու հետ համերգից առաջ հանդիպել, երգ խնդրել: Համերգի ժամանակ ինքը կատարեց էդ երգերը: Ու ամեն անգամ, երբ պատվիրված երգ էր լինում, երկրպագուներն իրար ձեռք էին սեղմում: Դա ինչ-որ արարողակարգ չէր: Էլի ավելի շատ էմպաթիա տեսա: Մոտավորապես սենց. ուրախ եմ քեզ համար, պատկերացնում եմ՝ հիմա դու ինչ ես զգում:
հիշելով Գրիֆինի ասած քրտինքի փոխանակումը ավելացնեմ , որ դու հաստատ չգիտես դիմացինդ մինչ քեզ հանդիպելը ձեռքը ինչ նպատակով ա օգտագործել :
Ա դե լավ էլի՜: Էս բժիշկները իրենց պրակտիկությամբ որ չեն գալիս... :))
Նոր հիշեցի, որ էս թեմայով մի որոշ ժամանակ առաջ հոդվածի էի հանդիպել:
Ի՞նչ կասեք :)
http://armenpress.am/arm/news/796417/mardik-mimyanc-dzerq-sexmelov-qimiakan-azdanshanner-en.html
Ուլուանա
07.06.2015, 19:30
Սեփական փորձից գիտեմ, որ այդ դեպքում կարելի է նաև միասին կորել...:)
Միասին կորելը ոչինչ, էդքան սարսափելի չի, Սամ, կարևորը իրար չկորցնելն ա :))։
Sambitbaba
07.06.2015, 20:55
Միասին կորելը ոչինչ, էդքան սարսափելի չի, Սամ, կարևորը իրար չկորցնելն ա :))։
Ոչ թե սարսափելի չի, այլ հավես էլ ա, Ան ջան...
Յա էտո զնայու...:ok:)
Հ.Գ. Էս ավատարդ ամենաշատն եմ սիրում...
Ոնց որ նորից Ամումբ վերադարձած լինես...
Ուլուանա
07.06.2015, 21:16
Ոչ թե սարսափելի չի, այլ հավես էլ ա, Ան ջան...
Յա էտո զնայու...:ok:)
Ես էլ եմ էդ կարծիքին, ուղղակի մեղմ արտահայտվեցի :))։
Հ.Գ. Էս ավատարդ ամենաշատն եմ սիրում...
Ոնց որ նորից Ամումբ վերադարձած լինես...
Շնորհակալ եմ :)։ Կներեք, չէ՞, որ մեջքով եմ, կարևորը՝ վերադարձել եմ :D։
Sambitbaba
07.06.2015, 21:24
Կներեք, չէ՞, որ մեջքով եմ, կարևորը՝ վերադարձել եմ :D։
Ինձ համար դա սովորական բան է, Ան ջան. ես էդ նույն խոսքերդ ամեն օր պասաժիրներիս եմ ասում:
Մտովի...;)
Ինձ չծեծեք, ես էլի եկա :))
Եթե ինչ-որ բան սխալ եմ ընկալում, խնդրում եմ ուղղեք:
Էս թեմայում մասնագիտական հիմնավորումներից եկանք նրան, որ ձեռքը բռնելը դրական բան ա մարդուն տալիս, որտև մատների վրա շատ ռեցեպտորներ կան: Այսինքն եթե ինչ-որ մի բան բռնում ես, ապա ավելի լավ ես զգում, քան եթե ականջով, քթով, փորով կամ մարմնի ուրիշ մասով կպնես: Շատ լավ, բայց ես որքան հասկանում եմ, ռեցեպտորն ընդունիչ ա, ոչ թե տվիչ: Այսինքն եթե խնդիրը ռեցեպտորով ընդունելը, ստանալն ա, ապա հեչ կապ չունի, ես ինչ-որ մեկի ձեռքն եմ բռնում, թևը, քիթը, ականջը, թե ասենք տուտուզը: Բայց ձեռք-ձեռքի բռնելը, իմ տպավորությամբ, շատ ավելին ա տալիս, քան մարմնի ուրիշ մաս բռնելը: Այսինքն իմ հասկանալով եթե քո ձեռքը ընդունիչ ա, ապա դիմացինի ձեռքն էլ պետք ա տվիչ լինի: Տվիչի բացատրությունը ես չստացա:
Բայց ձեռք-ձեռքի բռնելը, իմ տպավորությամբ, շատ ավելին ա տալիս, քան մարմնի ուրիշ մաս բռնելը:
Նայած ում ձեռքը :)
Ինձ չծեծեք, ես էլի եկա :))
Եթե ինչ-որ բան սխալ եմ ընկալում, խնդրում եմ ուղղեք:
Էս թեմայում մասնագիտական հիմնավորումներից եկանք նրան, որ ձեռքը բռնելը դրական բան ա մարդուն տալիս, որտև մատների վրա շատ ռեցեպտորներ կան: Այսինքն եթե ինչ-որ մի բան բռնում ես, ապա ավելի լավ ես զգում, քան եթե ականջով, քթով, փորով կամ մարմնի ուրիշ մասով կպնես: Շատ լավ, բայց ես որքան հասկանում եմ, ռեցեպտորն ընդունիչ ա, ոչ թե տվիչ: Այսինքն եթե խնդիրը ռեցեպտորով ընդունելը, ստանալն ա, ապա հեչ կապ չունի, ես ինչ-որ մեկի ձեռքն եմ բռնում, թևը, քիթը, ականջը, թե ասենք տուտուզը: Բայց ձեռք-ձեռքի բռնելը, իմ տպավորությամբ, շատ ավելին ա տալիս, քան մարմնի ուրիշ մաս բռնելը: Այսինքն իմ հասկանալով եթե քո ձեռքը ընդունիչ ա, ապա դիմացինի ձեռքն էլ պետք ա տվիչ լինի: Տվիչի բացատրությունը ես չստացա:
Հավանական պատճառը՝ դու ձեռքով ավելի շատ ես զգում, գիտես, որ մյուս մարդն էլ ա ավելի շատ զգում, դրա համար ձեռքն ես բռնում:
Համ էլ ձեռքը բռնելն ավելի հարմար ա, ասենք ոտքը բռնելը անհարմար ա, ականջը բռնելը ցավոտ կարա լինի, քիթը բռնես՝ կխեղդվի)
Հավանական պատճառը՝ դու ձեռքով ավելի շատ ես զգում, գիտես, որ մյուս մարդն էլ ա ավելի շատ զգում, դրա համար ձեռքն ես բռնում:
Համ էլ ձեռքը բռնելն ավելի հարմար ա, ասենք ոտքը բռնելը անհարմար ա, ականջը բռնելը ցավոտ կարա լինի, քիթը բռնես՝ կխեղդվի)
Սենց գալիս ենք նրան, որ ահագին ուժեղ ա հոգեբանական ֆակտորը, այլ ոչ միայն ռեցեպտորների առկայությունը:
Սենց գալիս ենք նրան, որ ահագին ուժեղ ա հոգեբանական ֆակտորը, այլ ոչ միայն ռեցեպտորների առկայությունը:
Հոգեբանական ֆակտորի հիմքում էլ ա ռեցեպտորների առկայությունը, քո հոգեբանությունն ստիպում ա ձեռքը բռնել, որտև գիտի, որ դիմացինի մոտ ռեցեպտորները ձեռքի վրա շատ են))
StrangeLittleGirl
09.06.2015, 13:15
Ինձ չծեծեք, ես էլի եկա :))
Եթե ինչ-որ բան սխալ եմ ընկալում, խնդրում եմ ուղղեք:
Էս թեմայում մասնագիտական հիմնավորումներից եկանք նրան, որ ձեռքը բռնելը դրական բան ա մարդուն տալիս, որտև մատների վրա շատ ռեցեպտորներ կան: Այսինքն եթե ինչ-որ մի բան բռնում ես, ապա ավելի լավ ես զգում, քան եթե ականջով, քթով, փորով կամ մարմնի ուրիշ մասով կպնես: Շատ լավ, բայց ես որքան հասկանում եմ, ռեցեպտորն ընդունիչ ա, ոչ թե տվիչ: Այսինքն եթե խնդիրը ռեցեպտորով ընդունելը, ստանալն ա, ապա հեչ կապ չունի, ես ինչ-որ մեկի ձեռքն եմ բռնում, թևը, քիթը, ականջը, թե ասենք տուտուզը: Բայց ձեռք-ձեռքի բռնելը, իմ տպավորությամբ, շատ ավելին ա տալիս, քան մարմնի ուրիշ մաս բռնելը: Այսինքն իմ հասկանալով եթե քո ձեռքը ընդունիչ ա, ապա դիմացինի ձեռքն էլ պետք ա տվիչ լինի: Տվիչի բացատրությունը ես չստացա:
Հոգեբանական ֆակտորի հիմքում էլ ա ռեցեպտորների առկայությունը, քո հոգեբանությունն ստիպում ա ձեռքը բռնել, որտև գիտի, որ դիմացինի մոտ ռեցեպտորները ձեռքի վրա շատ են))
Կարծում եմ՝ ստեղ էմպաթիայի գործոնն էլ ա շատ ուժեղ: Էդ էլ ա ռեցեպտորներով ու նեյրոններով, բայց ավելի բարդ: Նայի, մի ձեռքը տվիչ ա, դիմացինն ինչ-որ բան զգաց, տվիչի տերն իր հայելային նեյրոններով զգաց, որ նա բան զգաց, ինքն էլ նույնը զգաց, ու սենց փոխադարձաբար շարունակ:
Բացի դրանից, ո՞վ ասեց, որ ուրիշ տեղերը չեն բռնում էդ նույն ձեռքով: Ուղղակի ոչ սաղի աչքի առաջ :D
Բացի դրանից, ո՞վ ասեց, որ ուրիշ տեղերը չեն բռնում էդ նույն ձեռքով: Ուղղակի ոչ սաղի աչքի առաջ :D
Բռնելը բռնում են, բայց կարծես թե ֆիզիկական հաճույքից բացի բան չեն ստանում :oy :))
StrangeLittleGirl
09.06.2015, 14:32
Բռնելը բռնում են, բայց կարծես թե ֆիզիկական հաճույքից բացի բան չեն ստանում :oy :))
Ստանում են :P
Կարծում եմ՝ ստեղ էմպաթիայի գործոնն էլ ա շատ ուժեղ: Էդ էլ ա ռեցեպտորներով ու նեյրոններով, բայց ավելի բարդ: Նայի, մի ձեռքը տվիչ ա, դիմացինն ինչ-որ բան զգաց, տվիչի տերն իր հայելային նեյրոններով զգաց, որ նա բան զգաց, ինքն էլ նույնը զգաց, ու սենց փոխադարձաբար շարունակ:
Բացի դրանից, ո՞վ ասեց, որ ուրիշ տեղերը չեն բռնում էդ նույն ձեռքով: Ուղղակի ոչ սաղի աչքի առաջ :D
դեհ էդ ուրիշ իրավիճակում են բռնում:
օրինակ ես ոչ մեկի կրծքագեղձը բռնած փողոցով չեմ քայլել:
Չնայած էս պահին տենց դեպք չեմ էլ հիշում, որ ձեռքը բռնած քայլեմ:
էս ի՞նչ ձանձրալի կյանք ունեմ ես :\