Դիտել ողջ տարբերակը : Մեդիտացիա
Ինչքան էլ տարօրինակ էր ինձ համար, էսպիսի թեմա չգտա Ակումբում: :think
Առաջարկում եմ խոսել մեդիտացիայի մասին:
Զբաղվու՞մ եք մեդիտացիայով, եթե այո՝ ի՞նչ փոփոխություններ ա առաջացնում Ձեր մեջ:
Մեդիտացիայի ի՞նչ տեսակներն եք նախընտրում (մտքերի բացակայության վրա ֆիքսվել, սրտի աշխատանքի վրա կենտրոնանալ, կոնկրետ խնդրի վրա ֆիքսվել և այլն):
Երաժշտության ներքո՞,թե լռության մեջ, բնության գրկում:
Ես էլ առանձնապես փորձ չունեմ, ուրախ կլինեի կարծիքներ լսել:
StrangeLittleGirl
10.06.2014, 12:04
Հա, խոսացեք էլի :)) Ինձ էլ ա հետաքրքիր էդ թեման:
Alphaone
10.06.2014, 12:06
Հա, խոսացեք էլի :)) Ինձ էլ ա հետաքրքիր էդ թեման:
ուտոտրենինգ անցնելուց հետո յանս տարել էր մեդիտացիայի վրա: Տարօրինակն էն ա, որ իմ մոտ ինքնաներշնչանքը ահավոր ուժեղ ա, բայց մեդիտացիան չստացվեց: Ասում են, իբր մեդիտացիան սովորեցնում է կենտրոնանալ, իսկ իմ մոտ վարկած կա, որ էն մարդիկ, ովքեր կենտրոնանալ չգիտեն, մեդիտացիա անել չեն կարող, գոնե ինքնուրույն/ինքնագլուխ :))
Ասում են, իբր մեդիտացիան սովորեցնում է կենտրոնանալ, իսկ իմ մոտ վարկած կա, որ էն մարդիկ, ովքեր կենտրոնանալ չգիտեն, մեդիտացիա անել չեն կարող, գոնե ինքնուրույն/ինքնագլուխ :))
Սկզբից 2 րոպե կստացվի, հետո 5, հետո՝ ավելի շատ: Ինձ թվում ա հենց էդպես էլ պետք ա զարգացնել կենրտոնանալու ունակությունը: Անձամբ ես մի քանի ամիս է , ինչ զբաղվում եմ յոգայով: Մեդիտացիա սկսել եմ անել նաև տանը: Հսկայական էֆֆեկտ է տալիս ինձ: Իմ ուզած մակարդակով 20 րոպե մեդիտացիա անելս հավասար է 1-2 ժամ քնելուն: Իհարկե, ինքնաներշնչանք ա հիմնականում դեռ, որովհետև մեծ փորձ չունեմ, բայց եթե նույնիսկ ինքնաներշնչանք ա ու սենց օգնում ա ռելաքս լինել, ինչու՞ ոչ: Ուղղակի դեռ տեխնիկային լավ չեմ տիրապետում: :think
StrangeLittleGirl
10.06.2014, 12:23
ուտոտրենինգ անցնելուց հետո յանս տարել էր մեդիտացիայի վրա: Տարօրինակն էն ա, որ իմ մոտ ինքնաներշնչանքը ահավոր ուժեղ ա, բայց մեդիտացիան չստացվեց: Ասում են, իբր մեդիտացիան սովորեցնում է կենտրոնանալ, իսկ իմ մոտ վարկած կա, որ էն մարդիկ, ովքեր կենտրոնանալ չգիտեն, մեդիտացիա անել չեն կարող, գոնե ինքնուրույն/ինքնագլուխ :))
Համաձայն եմ: Եթե ընթացքում չեմ քնում, ուրեմն անպայման ուշադրությունս շեղվում ա:
Սկզբից 2 րոպե կստացվի, հետո 5, հետո՝ ավելի շատ: Ինձ թվում ա հենց էդպես էլ պետք ա զարգացնել կենրտոնանալու ունակությունը: Անձամբ ես մի քանի ամիս է , ինչ զբաղվում եմ յոգայով: Մեդիտացիա սկսել եմ անել նաև տանը: Հսկայական էֆֆեկտ է տալիս ինձ: Իմ ուզած մակարդակով 20 րոպե մեդիտացիա անելս հավասար է 1-2 ժամ քնելուն: Իհարկե, ինքնաներշնչանք ա հիմնականում դեռ, որովհետև մեծ փորձ չունեմ, բայց եթե նույնիսկ ինքնաներշնչանք ա ու սենց օգնում ա ռելաքս լինել, ինչու՞ ոչ: Ուղղակի դեռ տեխնիկային լավ չեմ տիրապետում: :think
Յոգայի վարժություններ ես էլ եմ անում, բայց ոչ երբեք մեդիտացիա:
Համաձայն եմ: Եթե ընթացքում չեմ քնում, ուրեմն անպայման ուշադրությունս շեղվում ա:
Յոգայի վարժություններ ես էլ եմ անում, բայց ոչ երբեք մեդիտացիա:
Կասեք ինչու մեդիտացիա չեք անում? կարդալով ձեր գրառումը մի տեսակ հստակ մերժողություն նկատեցի, ;)
StrangeLittleGirl
10.06.2014, 12:30
Կասեք ինչու մեդիտացիա չեք անում? կարդալով ձեր գրառումը մի տեսակ հստակ մերժողություն նկատեցի, որն էլ հետաքրքիր ինձ ;)
Ասեցի ինչու: Չեմ կարողանում կենտրոնանալ :)) Ինչ մեղքս թաքցնեմ, մի քանի օր առաջ մի անգամ էլ փորձեցի, մեդիտատիվ երաժշտություն միացրեցի, ու ոնց որ թե ստացվում էր, էն էլ չըխկ, տանտերս տուն էկավ :D
Ասեցի ինչու: Չեմ կարողանում կենտրոնանալ :)) Ինչ մեղքս թաքցնեմ, մի քանի օր առաջ մի անգամ էլ փորձեցի, մեդիտատիվ երաժշտություն միացրեցի, ու ոնց որ թե ստացվում էր, էն էլ չըխկ, տանտերս տուն էկավ :D
Բայց իրոք օգնում է մեդիտացիան? Թե ընդամենը ինքնախաբեության մի ձև է? ;)
StrangeLittleGirl
10.06.2014, 12:35
Բայց իրոք օգնում է մեդիտացիան? Թե ընդամենը ինքնախաբեության մի ձև է? ;)
Նայած ինչին պիտի «օգնի»: Ինձ կոնկրետ պետք ա նյարդերս ավելի հանգիստ պահելու ու սթրեսածին զանազան սիմպտոմներից ազատվելու համար: Կարծում եմ՝ պիտի որ օգնի, որովհետև վարժություններն օգնում են: Հիմա կարա մեկն ասի՝ ինքնախաբեություն ա, սթրեսը կա, դու չես զգում: Անունը դրեք ինքնախաբեություն, բայց եթե սրտիս աշխատանքը նորմայի ա բերվում տախիկարդիայի փոխարեն, շնչառությունս էլ հանդարտվում ա, ուրեմն ամեն ինչ արժե:
Նայած ինչին պիտի «օգնի»: Ինձ կոնկրետ պետք ա նյարդերս ավելի հանգիստ պահելու ու սթրեսածին զանազան սիմպտոմներից ազատվելու համար: Կարծում եմ՝ պիտի որ օգնի, որովհետև վարժություններն օգնում են: Հիմա կարա մեկն ասի՝ ինքնախաբեություն ա, սթրեսը կա, դու չես զգում: Անունը դրեք ինքնախաբեություն, բայց եթե սրտիս աշխատանքը նորմայի ա բերվում տախիկարդիայի փոխարեն, շնչառությունս էլ հանդարտվում ա, ուրեմն ամեն ինչ արժե:
Մոցարտի երաժշտություններն էլ են լավ թեթևացնում մեր ներքին աշխարհը,
Լավ բույսերով թեյերն էլ սրտի աշխատանքն են կարգավորում :)
Ընդամենն ուզում էի իմանայի ձեր կարծիքը
StrangeLittleGirl
10.06.2014, 12:41
Մոցարտի երաժշտություններն էլ են լավ թեթևացնում մեր ներքին աշխարհը,
Լավ բույսերով թեյերն էլ սրտի աշխատանքն են կարգավորում :)
Ընդամենն ուզում էի իմանայի ձեր կարծիքը
Ես ընդհանուր կայուն վիճակի մասին եմ ասում: Լավ բույսերով թեյերը ու մնացած բոլոր բաները պահի տակ են կարգավորում, յոգան (գոնե վարժությունները)՝ օրվա կտրվածքով: Այսինքն, ես իմ փորձից եմ ասում: Նենց չի, որ պրոբլեմը վերանում ա: Պրոբլեմը կա, ուղղակի էլ չի անհանգստացնում:
Ես ընդհանուր կայուն վիճակի մասին եմ ասում: Լավ բույսերով թեյերը ու մնացած բոլոր բաները պահի տակ են կարգավորում, յոգան (գոնե վարժությունները)՝ օրվա կտրվածքով: Այսինքն, ես իմ փորձից եմ ասում: Նենց չի, որ պրոբլեմը վերանում ա: Պրոբլեմը կա, ուղղակի էլ չի անհանգստացնում:
Իսկ չեք կարծում, որ բոլոր խնդիրների երջանկացնող լուծումները գտնվում են միայն խաղաղության մեջ?
StrangeLittleGirl
10.06.2014, 12:47
Իսկ չեք կարծում, որ բոլոր խնդիրների լուծումները գտնվում են մի միայն խաղաղության մեջ?
Չէ :D ինչքան ուզում ես, խաղաղ էղի, մեկ ա կիսատ թեզդ քո փոխարեն ոչ ոք չի գրելու: Էդ խնդիրը մի դեպքում կլուծվի. երբ գրես թեզդ: Խաղաղությունն ուղղակի կարա վերաբերմունքդ փոխի, էդքան բան:
Alphaone
10.06.2014, 15:57
Չէ :D ինչքան ուզում ես, խաղաղ էղի, մեկ ա կիսատ թեզդ քո փոխարեն ոչ ոք չի գրելու: Էդ խնդիրը մի դեպքում կլուծվի. երբ գրես թեզդ: Խաղաղությունն ուղղակի կարա վերաբերմունքդ փոխի, էդքան բան:
Բյուր, բայց ես մի օրինաչափություն եմ գտել՝ ինչքան հանգիստ ես լինում, էնքան արագ ու որակով ես գործդ անում: Կարող ա միայն իմ դեպքում ա էդպես, բայց եթե ես փշերի վրա եմ ու պետք ա դեդլայնից առաջ մի բան անեմ, ապա քնել, հանգստանալ ու երկու ժամում ընդամենն աշխատելու դեպքում ավելի լավ եմ անում գործը, քան ամբողջ գիշեր նյարդային ու անքուն նստել, աշխատելով: Մանավանդ, որ նախորդ աշխատանքներիցս մեկը ենթադրում էր անվերջ դեդլայններ, որոնց մասին ինձ տեղյակ էին պահում մի քանի ժամ առաջ: :)
Չէ :D ինչքան ուզում ես, խաղաղ էղի, մեկ ա կիսատ թեզդ քո փոխարեն ոչ ոք չի գրելու: Էդ խնդիրը մի դեպքում կլուծվի. երբ գրես թեզդ: Խաղաղությունն ուղղակի կարա վերաբերմունքդ փոխի, էդքան բան:
Թեզը գրելու համար պետք է նախ ունենալ գիտելիք, որը բնական է, գիտելիքն ինչքանով գիտեմ լավ լինում է օգտագործել խաղաղության մեջ, խաղաղություն մեջ մարդը կենտրոնանում է ու կարողանում է ունեցած գիտելիքներն օգտագործել գիտելիքներին համապատասխան կանոների շուրջ:
Իսկ, որ ասում են թե մեդիտացիայի միջոցով լինում է լուծել խնդիրներ, ասեմ դա բացարձակ սուտ է, եթե այդպես է ապա ինչու գիտությունն ու բժշկությունը չեն հենված դրա վրա?
Ու ընդանրապես մեդիտացիան ինչպես կարող է լուծել խնդիրներ եթե այն ոչ մի հստակ բացատրություն չունի կամ էլ նվազագույնն որպես երևույթի բացատրություն տալիս են մի պատասխան թե դա յուրովի զգացողություն է, որը ոչ ինքնաներշնչանք է, ոչ հիպնոս, ոչ տրանս, ոչ էլ մտավոր, երևակայական պատկերումներ, հա սա քիչ չի միհատ էլ որպես հավելում ասում են թե մեդիտացիայի ժամանակ չեն կարող լսվել թվացյալ ձայներ, չեն կարող երևալ տեսիլքներ և այլ իրականությունից հեռու երևույթներ, հասկանում եք սա չհասկացվող ֆիլմ է կամ էլ առնվազը ինքնաանջատում, իսկ ընդհանուր կարծիքս սրա վերաբերյալ մեկն է, որ սա ուղղակի մեծերի խաղ է և ուրիշ ոչինչ, իսկ յոգայի վարժություններն ուղղակի ճկունացնող վարժանքներ են, որի հանդիպ միայն դրականորեն եմ լցված StrangeLittleGirl ջան ;)
[QUOTE=Alphaone;2482870]Բյուր, բայց ես մի օրինաչափություն եմ գտել՝ ինչքան հանգիստ ես լինում, էնքան արագ ու որակով ես գործդ անում: Կարող ա միայն իմ դեպքում ա էդպես,
Խոսքն ինչ հանգստության մասին է, ներքնուստ? թե ֆիզիկապես?
Alphaone
10.06.2014, 16:21
Խոսքն ինչ հանգստության մասին է, ներքնուստ? թե ֆիզիկապես?
Հիմնականում ներքուստ, քանի որ եթե անգամ ահավոր հոգնած լինեմ ֆիզիկապես, եթե ինձ «հավաքեմ» ամեն բան ի վիճակի եմ անել: Աա չեմ չափազանցնում, քանի որ 2-3 տարի առաջ մի ամիս աշխատել եմ օրեկան հազիվ չորս ժամ գնելով, գերլարված ու ահռելի քանակի աշխատանք եմ կատարել, հիմա որ ետ եմ նայում, անգամ չեմ հավատում, որ կարողացել եմ: Իրականում լոտոսի դիրքով չեմ նստել, բայց պահեր եղել են, որ ուղղակի ամեն ինչից կտրվել, կենտրոնացել, ինձ խելքի եմ բերել, շնչառությունս կարգավորել եմ (բնազդաբար, էն ժամանակ գիտական մեթոդներին չէի տիրապետում) ու շարունակել եմ աշխատել: Բայց էն կենտրոնացվածությանը, որ մեդիտացիան ա ենթադրում երբեք չեմ հասել :D
StrangeLittleGirl
10.06.2014, 16:32
Բյուր, բայց ես մի օրինաչափություն եմ գտել՝ ինչքան հանգիստ ես լինում, էնքան արագ ու որակով ես գործդ անում: Կարող ա միայն իմ դեպքում ա էդպես, բայց եթե ես փշերի վրա եմ ու պետք ա դեդլայնից առաջ մի բան անեմ, ապա քնել, հանգստանալ ու երկու ժամում ընդամենն աշխատելու դեպքում ավելի լավ եմ անում գործը, քան ամբողջ գիշեր նյարդային ու անքուն նստել, աշխատելով: Մանավանդ, որ նախորդ աշխատանքներիցս մեկը ենթադրում էր անվերջ դեդլայններ, որոնց մասին ինձ տեղյակ էին պահում մի քանի ժամ առաջ: :)
Հա, բայց իմ ասածը դրան հակասու՞մ ա: Ուղղակի ասում եմ, որ հանգիստ լինել չի նշանակում, որ խնդիրը վերացել ա:
Թեզը գրելու համար պետք է նախ ունենալ գիտելիք, որը բնական է, գիտելիքն ինչքանով գիտեմ լավ լինում է օգտագործել խաղաղության մեջ, խաղաղություն մեջ մարդը կենտրոնանում է ու կարողանում է ունեցած գիտելիքներն օգտագործել գիտելիքներին համապատասխան կանոների շուրջ:
Իսկ, որ ասում են թե մեդիտացիայի միջոցով լինում է լուծել խնդիրներ, ասեմ դա բացարձակ սուտ է, եթե այդպես է ապա ինչու գիտությունն ու բժշկությունը չեն հենված դրա վրա?
Ու ընդանրապես մեդիտացիան ինչպես կարող է լուծել խնդիրներ եթե այն ոչ մի հստակ բացատրություն չունի կամ էլ նվազագույնն որպես երևույթի բացատրություն տալիս են մի պատասխան թե դա յուրովի զգացողություն է, որը ոչ ինքնաներշնչանք է, ոչ հիպնոս, ոչ տրանս, ոչ էլ մտավոր, երևակայական պատկերումներ, հա սա քիչ չի միհատ էլ որպես հավելում ասում են թե մեդիտացիայի ժամանակ չեն կարող լսվել թվացյալ ձայներ, չեն կարող երևալ տեսիլքներ և այլ իրականությունից հեռու երևույթներ, հասկանում եք սա չհասկացվող ֆիլմ է կամ էլ առնվազը ինքնաանջատում, իսկ ընդհանուր կարծիքս սրա վերաբերյալ մեկն է, որ սա ուղղակի մեծերի խաղ է և ուրիշ ոչինչ, իսկ յոգայի վարժություններն ուղղակի ճկունացնող վարժանքներ են, որի հանդիպ միայն դրականորեն եմ լցված StrangeLittleGirl ջան ;)
Զաքար, մեդիտացիան սուտ չի, մեդիտացիան չափազանցված ա որոշ վիճակների համար: Ավելին՝ մեդիտացիան նույնիսկ ցուցված ա որպես օժանդակ բուժական միջամտություն, մասնավորապես եթե գործ ունենք սթրեսով պայմանավորված հոգեկան և ֆիզիկական խնդիրների հետ: Մեդիտացիան մեծերի խաղ չի, որովհետև իրոք լուրջ ֆունկցիոնալ փոփոխություններ ա առաջացնում ուղեղում, բարձրացնում ա աշխատանքի արդյունավետությունը (հենց թեկուզ խաղաղության հասնելու միջոցով): Ի՞նչ ա նշանակում մեդիտացիան չունի բացատրություն: Տոննաններով գիտական հետազոտություններ կան ու ապացույցներ, թե ոնց ա մարմնականի ու հոգեկանի վրա ազդում ու ինչ մեխանիզմներով: Ի դեպ, ես խոսում եմ մեդիտացիայի այն ձևերի մասին, որոնք ընդունված են արևմուտքում՝ ամենևին նկատի չունենալով զանազան կրոնափիլիսոփայական ուսմունքներ, որոնք եսիմուր են տանում մարդուն:
Յոգայի վարժություններն էլ մենակ ճկունացնող չեն: Նորից, տոննաներով հետազոտություններ կան, թե որ խանգարման ժամանակ որ դիրքը կարող է օգնել: Յոգայի ցանկացած դիրք կատարելիս մարմնի արյան շրջանառությունը որոշակիորեն փոխվում է, ու դրանից կախված որոշ օրգաններ շատ կամ քիչ արյուն են ստանում, դրանից էլ կախված որոշակի ֆունկցիոնալ խանգարումներ կարող են այս կամ այն չափով կարգավորվել:
Հա, բայց իմ ասածը դրան հակասու՞մ ա: Ուղղակի ասում եմ, որ հանգիստ լինել չի նշանակում, որ խնդիրը վերացել ա:
Զաքար, մեդիտացիան սուտ չի, մեդիտացիան չափազանցված ա որոշ վիճակների համար: Ավելին՝ մեդիտացիան նույնիսկ ցուցված ա որպես օժանդակ բուժական միջամտություն, մասնավորապես եթե գործ ունենք սթրեսով պայմանավորված հոգեկան և ֆիզիկական խնդիրների հետ: Մեդիտացիան մեծերի խաղ չի, որովհետև իրոք լուրջ ֆունկցիոնալ փոփոխություններ ա առաջացնում ուղեղում, բարձրացնում ա աշխատանքի արդյունավետությունը (հենց թեկուզ խաղաղության հասնելու միջոցով): Ի՞նչ ա նշանակում մեդիտացիան չունի բացատրություն: Տոննաններով գիտական հետազոտություններ կան ու ապացույցներ, թե ոնց ա մարմնականի ու հոգեկանի վրա ազդում ու ինչ մեխանիզմներով: Ի դեպ, ես խոսում եմ մեդիտացիայի այն ձևերի մասին, որոնք ընդունված են արևմուտքում՝ ամենևին նկատի չունենալով զանազան կրոնափիլիսոփայական ուսմունքներ, որոնք եսիմուր են տանում մարդուն:
Յոգայի վարժություններն էլ մենակ ճկունացնող չեն: Նորից, տոննաներով հետազոտություններ կան, թե որ խանգարման ժամանակ որ դիրքը կարող է օգնել: Յոգայի ցանկացած դիրք կատարելիս մարմնի արյան շրջանառությունը որոշակիորեն փոխվում է, ու դրանից կախված որոշ օրգաններ շատ կամ քիչ արյուն են ստանում, դրանից էլ կախված որոշակի ֆունկցիոնալ խանգարումներ կարող են այս կամ այն չափով կարգավորվել:
Որ բժշկության մեջ է մեդիտացիան ընդունված որպես օժանդակ բուժման միջոց?
Այն, որ գործառական փոփոխություններ է առաջացնում ուղեղում դա նորմալ է և բնական ցանկացած համոզմունքների դաշտում, իսկ այն գիտնականերն, որոնք դիզել են տոնայանոց փասթաթղթերի կույտ դա էլ նորմալ է վերջերս ակտիվացած բրիտանացի գիտնականների մակարդակի դաշտում, ես չեմ հասկանում ինչպես կարող են գիտնակաները հստակ պատկերացումներ կազմել զգացողությունների մասին, եթե դրանք ծնվում են մտքերից, իսկ միտքն որքան էլ լինի համամարդկային մեկ է այն յուրովի է ընկալվում ու ըսդ այդմ էլ ազդում մարդու վրա, գիտեմ, որ մեդիտացիան որպես բժշկական օժանդակ միջոց կիրառվում է հոգեբանական բժշկության մեջ, իսկ դա բժշկության այն ճյուղ է, որը դեռ կոպիտ ասած ոչ մի 《գիժ》 չի բուժել: Կարծում եմ այս ամենը լոկ հավատամքի մի ձև է StrangeLittleGirl ջան: Համամիտ եմ ձեր հետ թե յոգայի վարժությունները կարող են օգտակար լինել մեր ֆիզիկականնին և որոշ չափով էլ ներքին աշխարհին: Ես հին պատկերացումները հարգում եմ, բայց ոչ որպես ճշմարտություն, և հարգում եմ նաև արդի գիտության ձեռքբերումները, սակայն կրկին ոչ որպես ճշմարտություն, որովհետև ախր գիտեմ, որ գրեթե բոլոր գիտության ձեռքբերումներն ընկալվում են որոշակի կրոնական հայացքների շուրջ, մի բան էլ հարցնեմ չլինի դուք յոգայով եք զբաղվում?;)
բայց պահեր եղել են, որ ուղղակի ամեն ինչից կտրվել, կենտրոնացել, ինձ խելքի եմ բերել, շնչառությունս կարգավորել եմ (բնազդաբար, էն ժամանակ գիտական մեթոդներին չէի տիրապետում)
Նմանատիպ պահերի ժամանակ յոգայի ինչ, որ դիրքում եք եղել? :D
StrangeLittleGirl
10.06.2014, 18:12
Որ բժշկության մեջ է մեդիտացիան ընդունված որպես օժանդակ բուժման միջոց?
Այն, որ գործառական փոփոխություններ է առաջացնում ուղեղում դա նորմալ է և բնական ցանկացած համոզմունքների դաշտում, իսկ այն գիտնականերն, որոնք դիզել են տոնայանոց փասթաթղթերի կույտ դա էլ նորմալ է վերջերս ակտիվացած բրիտանացի գիտնականների մակարդակի դաշտում, ես չեմ հասկանում ինչպես կարող են գիտնակաները հստակ պատկերացումներ կազմել զգացողությունների մասին, եթե դրանք ծնվում են մտքերից, իսկ միտքն որքան էլ լինի համամարդկային մեկ է այն յուրովի է ընկալվում ու ըսդ այդմ էլ ազդում մարդու վրա, գիտեմ, որ մեդիտացիան որպես բժշկական օժանդակ միջոց կիրառվում է հոգեբանական բժշկության մեջ, իսկ դա բժշկության այն ճյուղ է, որը դեռ կոպիտ ասած ոչ մի 《գիժ》 չի բուժել: Կարծում եմ այս ամենը լոկ հավատամքի մի ձև է StrangeLittleGirl ջան: Համամիտ եմ ձեր հետ թե յոգայի վարժությունները կարող են օգտակար լինել մեր ֆիզիկականնին և որոշ չափով էլ ներքին աշխարհին: Ես հին պատկերացումները հարգում եմ, բայց ոչ որպես ճշմարտություն, և հարգում եմ նաև արդի գիտության ձեռքբերումները, սակայն կրկին ոչ որպես ճշմարտություն, որովհետև ախր գիտեմ, որ գրեթե բոլոր գիտության ձեռքբերումներն ընկալվում են որոշակի կրոնական հայացքների շուրջ, մի բան էլ հարցնեմ չլինի դուք յոգայով եք զբաղվում?;)
Զաքար, լավ էլի :D
Նախ, բժշկության մեջ չկա «գիժ» հասկացություն, կա «հոգեկան հիվանդ»:
Չկա «հոգեբանական բժշկություն», կա «բժշկական հոգեբանություն» (հոգեբանության հիմունքներ բժիշկների համար) և «հոգեբուժություն» (բժշկության ճյուղ, որը զբաղվում է հոգեկան հիվանդներին բուժելով):
Հետո, ի՞նչ է նշանակում «բուժել»: Բժշկության մեջ «բուժել» չի նշանակում հիվանդությունը վերացնել, չի նշանակում ապաքինել, այլ նշանակում է՝ կանտրոլի տակ պահել հիվանդությունը: Այսպիսով, գրեթե չկա էնպիսի հիվանդություն, որն ապաքինվում է, բայց գրեթե չկա հիվանդություն, որը չի բուժվում:
Հետո, օժանդակ միջոց ասելով բնավ նկատի չունեմ դեղերը թողնել մի կողմ, անցնել մեդիտացիայի, այլ մեդիտացիա անել դեղերին զուգահեռ, այն էլ՝ ոչ բոլոր դեպքերում: Ու ընդհանրապես, ես ավելի շուտ առողջ մարդկանց մասին էի, որոնք ունեն սահմանային, հիվանդության չհասնող խնդիրներ (օրինակ՝ տագնապ, անհանգստություն, թեթևակի անքնություն):
Հաջորդը, գիտության ձեռքբերումները բացարձակապես կապ չունեն կրոնական հայացքների հետ: Դրանք իրարից անկախ երևույթներ են:
Եվ վերջում, Զաքար ջան, կլինի ու կլինի, յոգայով էլ եմ զբաղվում, բայց թարսի պես գիտությամբ ու բժշկությամբ էլ ;)
Alphaone
10.06.2014, 18:12
հենց բանն այդ է, որ յոգայի ես չեմ տիրապետում ու որևէ կոնկրետ դիրքում չէի, սովորական բազկաթոռին թիկնած էի, բայց եթե գիտական մոտենանք, էն դիրքերից մեկն է, որում մարմինը կարող է լրիվ ռելաքսացիայի ենթարկվել...
Պետք չի բողոքել, որ մեդիտացիա անել չի ստացվում: Պետք ա ուղղակի հետևողականորեն պարապել, զբաղվել, գրականություն կարդալ: Ոնց որ գնաս բալետի մի երկու սիրողական պարապմունքների ու բողոքես, որ չես կարողանում Մայա Պլիսեցկայայի նման հեզաճկուն պարես: Բայց դե, էդ պարապմունքներին ու չստացվելուն պետք ա շաաաատ հանգիստ մոտենալ, էն մտքով, որ դիմացդ դեռ հարյուր տարի ունես կատարելության հասնելու համար)) Ի տարբերություն բալետի՝ կարիերայի խոստումները դիմացից ձեռքով չեն անում: Ինչ անում ես, մենակ քեզ հետ, քո համար ես անում:
StrangeLittleGirl
10.06.2014, 18:16
Էս էլ մի հատ չալաղաջ գիտական հոդված (http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/0163834382900263) մեդիտացիան ցավի բուժման մեջ կիրառելու մասին:
Alphaone
10.06.2014, 18:18
Էս էլ մի հատ չալաղաջ գիտական հոդված (http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/0163834382900263) մեդիտացիան ցավի բուժման մեջ կիրառելու մասին:
իմ մոտ միայն աբստրակտն ա բացում :(
StrangeLittleGirl
10.06.2014, 18:20
իմ մոտ միայն աբստրակտն ա բացում :(
Աբստրակտը կարդացեք, հերիք ա: Եթե ուզում եք մեթոդների մեջ խորանալ, ասեք, քաշեմ, ուղարկեմ:
Ու ընդհանրապես, ես ավելի շուտ առողջ մարդկանց մասին էի, որոնք ունեն սահմանային, հիվանդության չհասնող խնդիրներ (օրինակ՝ տագնապ, անհանգստություն, թեթևակի անքնություն):
Հաջորդը, գիտության ձեռքբերումները բացարձակապես կապ չունեն կրոնական հայացքների հետ: Դրանք իրարից անկախ երևույթներ են:
Եվ վերջում, Զաքար ջան, կլինի ու կլինի, յոգայով էլ եմ զբաղվում, բայց թարսի պես գիտությամբ ու բժշկությամբ էլ ;)
Են, որ յոգայով եք զբաղվում արդեն նկատել էի ուղղակի ճշտվում էի, ;)
Ասում եք տագնապի դեպքում օգնում է մեդիտացիան, համամիտ եմ, բայց գրեթե անկատ քանակի տագնապների դեպքում,
Անքնության դեպքում սև պղպեղն էլ է օգնում բա ինչի դա այդպիսի համբավ չունի ինչպես մեդիտացիան, երևի դա նրանից է, որ սև պղպեղի դեպում չի լինի մարդկային մտածողությունը փոխել/շեղել: :D
Լավ դուք յոգայով զբաղվող մարդ եք, իսկ ես ոչ, կարդում եմ ձեր գիտական գովասանքները մեդիտացիայի մասին ու ցանկություն է առաջանում մոտս յոգայով զբաղվելու, դե բնականաբար նախ կուզեմ իմանալ թե ինչպես հասկանամ ինչ է նշանակում մեդիտացված վիճակը, դուք բնականաբար կասեք դա անբացատրելի է, իսկ ինչ եք կարծում ինչ պետք է անեմ ես այդ պահին ? Ծիծաղեմ սուր հումորի վրա թե փորձեմ մեդիտացիա անել? :D
Հա են գիժ կամ նմանատիպ բառերիս կամ բառակապակցություններիս վրա պետք չէ կենտրոնանալ, ուղղակի ժողովրդական բառբառով եմ գրել :D:D:D
հենց բանն այդ է, որ յոգայի ես չեմ տիրապետում ու որևէ կոնկրետ դիրքում չէի, սովորական բազկաթոռին թիկնած էի, բայց եթե գիտական մոտենանք, էն դիրքերից մեկն է, որում մարմինը կարող է լրիվ ռելաքսացիայի ենթարկվել...
Փաստորեն դուք էլ ռելաքսացիայի եք ենթարկվել երջանիկ պատահականության շրջանակներում :D
Sambitbaba
10.06.2014, 18:56
Ինչքան էլ տարօրինակ էր ինձ համար, էսպիսի թեմա չգտա Ակումբում: :think
Առաջարկում եմ խոսել մեդիտացիայի մասին:
Զբաղվու՞մ եք մեդիտացիայով, եթե այո՝ ի՞նչ փոփոխություններ ա առաջացնում Ձեր մեջ:
Մեդիտացիայի ի՞նչ տեսակներն եք նախընտրում (մտքերի բացակայության վրա ֆիքսվել, սրտի աշխատանքի վրա կենտրոնանալ, կոնկրետ խնդրի վրա ֆիքսվել և այլն):
Երաժշտության ներքո՞,թե լռության մեջ, բնության գրկում:
Ես էլ առանձնապես փորձ չունեմ, ուրախ կլինեի կարծիքներ լսել:
Ապրես, որ բացեցիր այս թեման, Նոյեմ ջան:
Իրոք, կարևոր թեմա է, եթե, իհարկե, վերջիվերջո ջրիկության չվերածվի:
Ճիշտն ասած, առաջին բանը, որ կցանկանայի` մինչև թեման քննարկելը, - եկեք փորձենք սրան մի հայերեն անուն տալ...
Ես ինքս տարիներ շարունակ փորձել եմ այդ անել ու հիմա չեմ հիշում. վերջիվերջո հանդիպեցի՞ մի տեղ, թե՞ այդքան փնտրտուքներից հետո ինքս եկա եզրկացության, որ մեդիտացիան կարելի է հայերեն անվանել` խորհրդածում: Ի՞նչ եք մտածում այս մասին: Շատ կուզենայի լսել գրագետ հայերեն կարծիք, քանզի ինքս բավական անգրագետ եմ...
Բայց ինձ թվում է, թե "խորհուրդ" բառը շատ է համապատասխանում այդ մեդիտատիվ վիճակին, ես դա հասկանում եմ որպես այն վիճակը, երբ դու խորհրդի ես նստում ինքդ քեզ հետ: Եվ, Նոյեմ ջան, քո ասած "մտքերի բացակայությունն" էլ հենց դա է նշանակում. քեզ կտրում ես, ազատվում ես արտաքին աշարհից ու մնում ես ինքդ քեզ հետ, դու ես և քո բարձրագույն "Ես"-ը, ուրիշ ոչինչ և ոչ ոք:
Եվ այսպես` Խորհրդածում: Ո՞վ ինչ առաջարկ ունի: Կամ ի՞նչ կասեք իմ առաջարկի մասին:
Ցավոք, պետք է գնամ ու ժամանակ չունեմ երկար գրելու` կշարունակեմ հետո, որովհետև ահագին բան ունեմ ասելու:
Իսկ հիմա մի փոքրիկ հատված կառաջարկեմ ձեզ իմ թարգմանած "Կիրաէլ. Մեծ Անցում" գրքից, որտեղ Կիրաէլը տալիս է մեդիտացիայի(խորհրդածման) իր բացատրությունը.
"Թե ինչպես է աշխատում խորհրդածումը, հաճախ սխալ են հասկանում: Խորհրդածումը` ձեր միակ իսկական կապն է ձեր չորս մարմինների համակարգում: Այդ կապը սկսվում է ձեր ֆիզիկական մարմնից, որը կապնվում է ձեր հուզական (էմոցիոնալ) մարմնի հետ: Այնտեղից այն անցնում է մտավոր (մենթալ) մարմին և ավարտում է կապը հոգևոր մարմնի հետ: Ամեն մի մարմին եզակի դեր է խաղում ձեր աճի համար, այնուամենայնիվ, լիովին բարեշրջվելու համար դուք պետք է սովորեք օրգանական ամբողջության մեջ համախմբել ձեր բոլոր համակարգերը: Հենց խորհրդածման միջոցով եք դուք սկսում իսկապես հասկանալ կյանքի իմաստը":
Alphaone
10.06.2014, 20:26
Փաստորեն դուք էլ ռելաքսացիայի եք ենթարկվել երջանիկ պատահականության շրջանակներում :D
ոչ, փաստորեն ենթագիտակցական մակարդակում մարդու մոտ ռելաքսացիայի ենթարկվելու մեխանիզմներ կան, որոնք կամ գործում են կամ չեն գործում, իսկ երբ այդ ամենը տեղափոխում են մեթոդական հենքի վրա, սկսում են գործել
[QUOTE=Sambitbaba;2482927]
Ճիշտն ասած, առաջին բանը, որ կցանկանայի` մինչև թեման քննարկելը, - եկեք փորձենք սրան մի հայերեն անուն տալ...
Ես ինքս տարիներ շարունակ փորձել եմ այդ անել ու հիմա չեմ հիշում. վերջիվերջո հանդիպեցի՞ մի տեղ, թե՞ այդքան փնտրտուքներից հետո ինքս եկա եզրկացության, որ մեդիտացիան կարելի է հայերեն անվանել` խորհրդածում: Ի՞նչ եք մտածում այս մասին: Շատ կուզենայի լսել գրագետ հայերեն կարծիք, քանզի ինքս բավական անգրագետ եմ...
Բայց ինձ թվում է, թե "խորհուրդ" բառը շատ է համապատասխանում այդ մեդիտատիվ վիճակին, ես դա հասկանում եմ որպես այն վիճակը, երբ դու խորհրդի ես նստում ինքդ քեզ հետ: Եվ, Նոյեմ ջան, քո ասած "մտքերի բացակայությունն" էլ հենց դա է նշանակում. քեզ կտրում ես, ազատվում ես արտաքին աշարհից ու մնում ես ինքդ քեզ հետ, դու ես և քո բարձրագույն "Ես"-ը, ուրիշ ոչինչ և ոչ ոք:
Եվ այսպես` Խորհրդածում: Ո՞վ ինչ առաջարկ ունի: Կամ ի՞նչ կասեք իմ առաջարկի մասին:
Սամ ջան հայերենում медитация բառը բուն թարգմանությամբ նշանակում է խոհ, որի հոմանիշներն են ` մտածմունք, մտածություն, մտածողություն, խորհրդածություն, միտք, խոկմունք, խորհուրդ, մտորում: Ըստ ինձ ոչ թե մեդիտացիա բառին այլ հասկացությանն ավելի համարժեք է մտածություն բառը քանի,որ սա ուղղիղ կապի մեջ է կշռադատություն բառի հետ, իսկ մեդիտացիան ինքնին կշռադատություն է:
Բայց սովորաբար մեդիտացիա հոգեվիճակը կոչում են Մտասուզում բառով:
StrangeLittleGirl
10.06.2014, 22:50
Են, որ յոգայով եք զբաղվում արդեն նկատել էի ուղղակի ճշտվում էի, ;)
Ասում եք տագնապի դեպքում օգնում է մեդիտացիան, համամիտ եմ, բայց գրեթե անկատ քանակի տագնապների դեպքում,
Անքնության դեպքում սև պղպեղն էլ է օգնում բա ինչի դա այդպիսի համբավ չունի ինչպես մեդիտացիան, երևի դա նրանից է, որ սև պղպեղի դեպում չի լինի մարդկային մտածողությունը փոխել/շեղել: :D
Լավ դուք յոգայով զբաղվող մարդ եք, իսկ ես ոչ, կարդում եմ ձեր գիտական գովասանքները մեդիտացիայի մասին ու ցանկություն է առաջանում մոտս յոգայով զբաղվելու, դե բնականաբար նախ կուզեմ իմանալ թե ինչպես հասկանամ ինչ է նշանակում մեդիտացված վիճակը, դուք բնականաբար կասեք դա անբացատրելի է, իսկ ինչ եք կարծում ինչ պետք է անեմ ես այդ պահին ? Ծիծաղեմ սուր հումորի վրա թե փորձեմ մեդիտացիա անել? :D
Հա են գիժ կամ նմանատիպ բառերիս կամ բառակապակցություններիս վրա պետք չէ կենտրոնանալ, ուղղակի ժողովրդական բառբառով եմ գրել :D:D:D
Աննկա՞տ քանակի տագնապ: Սա էլ հոդված (http://ajp.psychiatryonline.org/article.aspx?articleID=168746) ընդհանրապես բոլոր տեսակի տագնապային խանգարումների դեպքում էֆեկտիվության մասին:
Մի ճշտում. ես գիտական գովասանք չեմ անում, ես գիտական փաստ եմ ներկայացնում: Համաձայն չեք, հակափաստարկ ներկայացրեք, ոչ թե ծիծաղող սմայլիկ դրեք:
Կոնկրետ այս հետազոտությունները mindfulness կոչվող մեդիտացիայի մասին են, որի ամբողջ իմաստն ընդամենը մի հանգիստ տեղում նստել, աչքերը փակել ու շնչառությունը կարգավորելն ա: Պետք չի մեդիտացիա ասելով եսիմինչ վերին անհասկանալի գաղափարների մասին մտածել ու ղժժալ վրան: Իսկ ես ընդհանրապես չեմ էլ առաջարկում ո՛չ մեդիտացիա անել, ո՛չ յոգայով զբաղվել: Դա ամեն մարդու անձնական գործն ա:
Աննկա՞տ քանակի տագնապ: Սա էլ հոդված (http://ajp.psychiatryonline.org/article.aspx?articleID=168746) ընդհանրապես բոլոր տեսակի տագնապային խանգարումների դեպքում էֆեկտիվության մասին:
Մի ճշտում. ես գիտական գովասանք չեմ անում, ես գիտական փաստ եմ ներկայացնում: Համաձայն չեք, հակափաստարկ ներկայացրեք, ոչ թե ծիծաղող սմայլիկ դրեք:
Կոնկրետ այս հետազոտությունները mindfulness կոչվող մեդիտացիայի մասին են, որի ամբողջ իմաստն ընդամենը մի հանգիստ տեղում նստել, աչքերը փակել ու շնչառությունը կարգավորելն ա: Պետք չի մեդիտացիա ասելով եսիմինչ վերին անհասկանալի գաղափարների մասին մտածել ու ղժժալ վրան: Իսկ ես ընդհանրապես չեմ էլ առաջարկում ո՛չ մեդիտացիա անել, ո՛չ յոգայով զբաղվել: Դա ամեն մարդու անձնական գործն ա:
Ինչպես գիտենք ամեն բան իր լավ ու վատ կողմերն ունի, դուք մեդիտացիայի վատ կողմերը գիտեք?
StrangeLittleGirl
10.06.2014, 23:28
Ինչպես գիտենք ամեն բան իր լավ ու վատ կողմերն ունի, դուք մեդիտացիայի վատ կողմերը գիտեք?
Հըմ, եթե դեղերից խոսենք, հա, բայց մեդիտացիան դեղ չի: Նույն կերպ, ոնց որ ասես՝ խնձորի վատ կողմերը: Իհարկե, եթե օրը հինգ կիլո խնձոր ուտես ու ուրիշ ոչինչ, շատ վատ կլինի: Նույնն էլ եթե օրը քսանչորս ժամ մեդիտացիա անես ու ուրիշ ոչինչ, շատ վատ կլինի: Հույս ունեմ՝ հասկանալի էր:
Ինչպես գիտենք ամեն բան իր լավ ու վատ կողմերն ունի, դուք մեդիտացիայի վատ կողմերը գիտեք?
Ես չեմ հասկանում էս դիսկուսիայի արդյունքում ինչի՞ եք ուզում հասնել, ի՞նչ եք ուզում պարզած լինեք: Չեք ուզում, մի զբաղվեք, ոչ ոք զոռով չի ստիպում: :esim ԹԵման բացվել ա էս մեդիտացիայից փորձ ունեցողներից փորձ քաղելու համար, իսկ թե օգտակար ա, ինքնախաբեություն ա ինչա, արդեն ամեն մարդու գործն ա:
Ապրես, որ բացեցիր այս թեման, Նոյեմ ջան:
Իրոք, կարևոր թեմա է, եթե, իհարկե, վերջիվերջո ջրիկության չվերածվի:
Ճիշտն ասած, առաջին բանը, որ կցանկանայի` մինչև թեման քննարկելը, - եկեք փորձենք սրան մի հայերեն անուն տալ...
Ես ինքս տարիներ շարունակ փորձել եմ այդ անել ու հիմա չեմ հիշում. վերջիվերջո հանդիպեցի՞ մի տեղ, թե՞ այդքան փնտրտուքներից հետո ինքս եկա եզրկացության, որ մեդիտացիան կարելի է հայերեն անվանել` խորհրդածում: :
Շատ լավ միտք է: Ինձ մոտ , օրինակ, մեդիտացիան ավելի շուտ կենտրոն-համակենտրոնացում-կենտրոնանալ բառերի հետ ա ասոցացվում: Բայց չգիտեմ մի բառով ոնց կարելի ա ասել :think
Ես չեմ հասկանում էս դիսկուսիայի արդյունքում ինչի՞ եք ուզում հասնել, ի՞նչ եք ուզում պարզած լինեք: Չեք ուզում, մի զբաղվեք, ոչ ոք զոռով չի ստիպում: :esim ԹԵման բացվել ա էս մեդիտացիայից փորձ ունեցողներից փորձ քաղելու համար, իսկ թե օգտակար ա, ինքնախաբեություն ա ինչա, արդեն ամեն մարդու գործն ա:
Բարկանում եք? :D
Մի բանն ըմբռնելու, իմաստը գիտակցելու/իմանալու, երևույթի լրջությանը վստահելու ամենն իր յուրովի ձևն ունի, ամբողջ բարդույթ առաջացավ նրանից, որ բառը կրոնածին է, ինչևիցե...
Sambitbaba
11.06.2014, 07:32
Չէ :D ինչքան ուզում ես, խաղաղ էղի, մեկ ա կիսատ թեզդ քո փոխարեն ոչ ոք չի գրելու: Էդ խնդիրը մի դեպքում կլուծվի. երբ գրես թեզդ: Խաղաղությունն ուղղակի կարա վերաբերմունքդ փոխի, էդքան բան:
Բայց համաձայն չե՞ս, որ ավելի լավ է կիսատ թեզդ խաղաղության մեջ գրես:;)
Sambitbaba
11.06.2014, 07:38
Թեզը գրելու համար պետք է նախ ունենալ գիտելիք, որը բնական է, գիտելիքն ինչքանով գիտեմ լավ լինում է օգտագործել խաղաղության մեջ, խաղաղություն մեջ մարդը կենտրոնանում է ու կարողանում է ունեցած գիտելիքներն օգտագործել գիտելիքներին համապատասխան կանոների շուրջ:
Իսկ, որ ասում են թե մեդիտացիայի միջոցով լինում է լուծել խնդիրներ, ասեմ դա բացարձակ սուտ է, եթե այդպես է ապա ինչու գիտությունն ու բժշկությունը չեն հենված դրա վրա?
Ու ընդանրապես մեդիտացիան ինչպես կարող է լուծել խնդիրներ եթե այն ոչ մի հստակ բացատրություն չունի կամ էլ նվազագույնն որպես երևույթի բացատրություն տալիս են մի պատասխան թե դա յուրովի զգացողություն է, որը ոչ ինքնաներշնչանք է, ոչ հիպնոս, ոչ տրանս, ոչ էլ մտավոր, երևակայական պատկերումներ, հա սա քիչ չի միհատ էլ որպես հավելում ասում են թե մեդիտացիայի ժամանակ չեն կարող լսվել թվացյալ ձայներ, չեն կարող երևալ տեսիլքներ և այլ իրականությունից հեռու երևույթներ, հասկանում եք սա չհասկացվող ֆիլմ է կամ էլ առնվազը ինքնաանջատում, իսկ ընդհանուր կարծիքս սրա վերաբերյալ մեկն է, որ սա ուղղակի մեծերի խաղ է և ուրիշ ոչինչ, իսկ յոգայի վարժություններն ուղղակի ճկունացնող վարժանքներ են, որի հանդիպ միայն դրականորեն եմ լցված StrangeLittleGirl ջան ;)
Զաքար ջան, իսկ ի՞նչ կարծիքի ես աղոթքի վերաբերյալ: Աղոթքն ինչ-որ բանում օգնու՞մ է: Կարո՞ք է արդյոք աղոթքն ինչ-որ ծառայություն կատարել որևէ հարցում:
Զաքար ջան, իսկ ի՞նչ կարծիքի ես աղոթքի վերաբերյալ: Աղոթքն ինչ-որ բանում օգնու՞մ է: Կարո՞ք է արդյոք աղոթքն ինչ-որ ծառայություն կատարել որևէ հարցում:
Աղոթքը հույսով է լցնում մարդուն Սամ ջան, աղոթքը կարող է մարդուն տեղը տեղին ներշնչել, այն օգնում է մարդուն այնքան, որքան մեդիտացիան
Sambitbaba
11.06.2014, 08:15
Իրականում լոտոսի դիրքով չեմ նստել, :D
Դրա կարիքը չկա էլ, Ալֆ ջան... Ավելի ճիշտ, լոտոսի դիրքով նստել ու մեդիտացիայից ինչ-որ բան սպասել կարող է միայն նա, ով մանուկ հասակում գարշոկի վրա արդեն լոտոսի դիրքով է նստել...:)
Ուրեմն, եթե լոտոսի դիքով նստելը մարդու իր մանկությանդ այդ երանելի պահը չի հիշեցնում, լրիվ անիմաստ է, և նույնիսկ հակառակը, չի թողնի, որ մեդիտացիայից ինչ-որ բան ստանաս: Քանզի, ինչպես ինքդ էլ շատ լավ գիտես, մեդիտացիայի առաջին պայմանը մարմնի հանգստությունն է: Էնպես որ, բոլորովին կարիք չկա, որ մարդ աջ ոտքով ձախ ուսը կսմթի, կծի իր պոչուկը և այլ նման բաներ: Պետք է ուղղակի ընտրել մարմնին առավել հաճելի վիճակ և... вперед!
Բայց էն կենտրոնացվածությանը, որ մեդիտացիան ա ենթադրում երբեք չեմ հասել
Ինձ թվում է, որ հենց սա է գայթաքարը: Կենտրոնացվածությունը:
Ինչու՞ են բոլորը համարում, որ մեդիտացիայի ժամանակ պետք է կենտրոնացած լինել: Ըստ իս, գիտե՞ք, թե ինչ է մեդիտացիան... Ապակենտրոնացում:
Մենք առանց մեդիտացիայի էլ կենտրոնացած ենք մեր ամբողջ կյանքում: Կենտրոնացած ենք մեր պրոբլեմների վրա, մեր գիտելիքների վրա, մեր կարևորության վրա, մեր մոտիկների, ավելի շատ` մեր թշնամիների վրա... Իսկ մեր գերագույն կենտրոնացվածությունը` մեր էգոն է, որից ոչ մի կերպ չենք կարողանում ազատվել:
Մեդիտացիան նրա համար է, որպեսզի մարդ մոռանա այդ ամենը, վերանա այդ ամենից, կտրվի այդ ամենից և մնա ինքն իր հետ: Երկուսով. ինքն ու ԻՆՔԸ:
Sambitbaba
11.06.2014, 08:30
Աղոթքը հույսով է լցնում մարդուն Սամ ջան, աղոթքը կարող է մարդուն տեղը տեղին ներշնչել, այն օգնում է մարդուն այնքան, որքան մեդիտացիան
Դու ինձ լրիվ խառնեցիր ու ես արդեն չեմ հասկանում, հիմա դու դե՞մ ես, որ մեդիտացիան կարող է օգնել, թե՞ կողմ ես::) Էս նախադասությունիցդ այն տպավորությունն է, որ կողմ ես: Բայց ներքևում էլ գրել էիր. "իսկ ընդհանուր կարծիքս սրա վերաբերյալ մեկն է, որ սա ուղղակի մեծերի խաղ է և ուրիշ ոչինչ", - ինչից էլ ես եզրակացրեցի, որ դեմ ես...:8
Եվ հարցս էլ աղոթքի մասին հենց այդ պատճառով էի գրել, ու քո պատասխանին հաջորդող առաջարկս պետք է լիներ, համոզել մեր աթեիստներից որևէ մեկին, որ աղոթքն իրոք այն է, ինչպես դու այն նկարագրում ես...
Իսկ վերջում էլ ուզում էի գրել համարյա նույն քո գրածը. մեդիտացիան օգնում է մարդուն նույնքան, որքան աղոթքը: Սրանք միայն որակապես են տարբեր:
Sambitbaba
11.06.2014, 08:43
Զաքար, լավ էլի :D
Նախ, բժշկության մեջ չկա «գիժ» հասկացություն, կա «հոգեկան հիվանդ»:
Չկա «հոգեբանական բժշկություն», կա «բժշկական հոգեբանություն» (հոգեբանության հիմունքներ բժիշկների համար) և «հոգեբուժություն» (բժշկության ճյուղ, որը զբաղվում է հոգեկան հիվանդներին բուժելով):
Հետո, ի՞նչ է նշանակում «բուժել»: Բժշկության մեջ «բուժել» չի նշանակում հիվանդությունը վերացնել, չի նշանակում ապաքինել, այլ նշանակում է՝ կանտրոլի տակ պահել հիվանդությունը: Այսպիսով, գրեթե չկա էնպիսի հիվանդություն, որն ապաքինվում է, բայց գրեթե չկա հիվանդություն, որը չի բուժվում:
Հետո, օժանդակ միջոց ասելով բնավ նկատի չունեմ դեղերը թողնել մի կողմ, անցնել մեդիտացիայի, այլ մեդիտացիա անել դեղերին զուգահեռ, այն էլ՝ ոչ բոլոր դեպքերում: Ու ընդհանրապես, ես ավելի շուտ առողջ մարդկանց մասին էի, որոնք ունեն սահմանային, հիվանդության չհասնող խնդիրներ (օրինակ՝ տագնապ, անհանգստություն, թեթևակի անքնություն):
Հաջորդը, գիտության ձեռքբերումները բացարձակապես կապ չունեն կրոնական հայացքների հետ: Դրանք իրարից անկախ երևույթներ են:
Եվ վերջում, Զաքար ջան, կլինի ու կլինի, յոգայով էլ եմ զբաղվում, բայց թարսի պես գիտությամբ ու բժշկությամբ էլ ;)
Բայց բժշկության մասին էքսկուրսդ շատ էր հուսադրիչ, Բյուր ջան...:(:o:cry
Դու ինձ լրիվ խառնեցիր ու ես արդեն չեմ հասկանում, հիմա դու դե՞մ ես, որ մեդիտացիան կարող է օգնել, թե՞ կողմ ես::) Էս նախադասությունիցդ այն տպավորությունն է, որ կողմ ես: Բայց ներքևում էլ գրել էիր. "իսկ ընդհանուր կարծիքս սրա վերաբերյալ մեկն է, որ սա ուղղակի մեծերի խաղ է և ուրիշ ոչինչ", - ինչից էլ ես եզրակացրեցի, որ դեմ ես...:8
Եվ հարցս էլ աղոթքի մասին հենց այդ պատճառով էի գրել, ու քո պատասխանին հաջորդող առաջարկս պետք է լիներ, համոզել մեր աթեիստներից որևէ մեկին, որ աղոթքն իրոք այն է, ինչպես դու այն նկարագրում ես...
Իսկ վերջում էլ ուզում էի գրել համարյա նույն քո գրածը. մեդիտացիան օգնում է մարդուն նույնքան, որքան աղոթքը: Սրանք միայն որակապես են տարբեր:
Սամ ջան ես կողմ եմ բոլոր այն մարդկանց տեսակետների հետ, որոնք ուզում են իրենց կյանքը դրական լիցքերով լցնել, իհարկե գոնե մի քիչ տրամաբանության սահմաններում, ուղղակի այս թեման կրոնական է, հույսով նստիր ես ինչ դիրքով և հավատա այս ինչ բանի լինելուն, նույնն էլ աղոթքն է ինձ համար, ես երկուսն էլ բավականին ուսումնասիրել եմ, դե քանի, որ հույսը, հավատը ջնջել եմ իմ կյանքից ուրեմն ես այստեղ անելիք չունեմ Սամ ջան, իսկ ձեզ բոլորիդ անջատ համոզմունքներից տրմաբանական քննարկումներ եմ ցանկանում: ;)
Sambitbaba
11.06.2014, 09:02
Սամ ջան ես կողմ եմ բոլոր այն մարդկանց տեսակետների հետ, որոնք ուզում են իրենց կյանքը դրական լիցքերով լցնել, իհարկե գոնե մի քիչ տրամաբանության սահմաններում, ուղղակի այս թեման կրոնական է, հույսով նստիր ես ինչ դիրքով և հավատա այս ինչ բանի լինելուն, նույնն էլ աղոթքն է ինձ համար, ես երկուսն էլ բավականին ուսումնասիրել եմ, դե քանի, որ հույսը, հավատը ջնջել եմ իմ կյանքից ուրեմն ես այստեղ անելիք չունեմ Սամ ջան, իսկ ձեզ բոլորիդ անջատ համոզմունքներից տրմաբանական քննարկումներ եմ ցանկանում: ;)
Զաքար ջան, համաձայն չեմ մեդիտացիայի մասին պատկերացմանդ հետ:
Մեդիտացիան կրոի հետ ոչ մի կապ չունի: Ուղղակի, քանի որ ներմուծվել է արևելքից, շատերն ունեն այն սխալ կարծիքը, որ դա բուդդիզմից է գալիս:
Մեդիտացիայի համար գոյություն չունի որոշակի դիրք, որոշակի հատուկ, գաղտնի բառեր, հագուստ, բյուրեղյա գնդեր/գանգեր և այլ ատրիբուտներ: Մեդիտացիա կարելի է անել ցանկացած ժամանակ. զբոսնելիս, աման լվանալիս, մեքենա վարելիս(բայց զգույշ), ատամնաբույժի կաբինետում` որտեղ և ինչ կերպ կուզես: Ոմանք նույնիսկ առաջարկում են զբաղվել ինչ-որ բանով:
Ինչ էլ որ ընտրես անել, դա պետք է ծառայի մի բանի միայն. կտրել քեզ քո մտքերից, պրոբլեներից, այլ կերպ ասած` մաքրել ուղեղդ մտքերից:
Զաքար ջան, համաձայն չեմ մեդիտացիայի մասին պատկերացմանդ հետ:
Մեդիտացիան կրոի հետ ոչ մի կապ չունի: Ուղղակի, քանի որ ներմուծվել է արևելքից, շատերն ունեն այն սխալ կարծիքը, որ դա բուդդիզմից է գալիս:
Մեդիտացիայի համար գոյություն չունի որոշակի դիրք, որոշակի հատուկ, գաղտնի բառեր, հագուստ, բյուրեղյա գնդեր/գանգեր և այլ ատրիբուտներ: Մեդիտացիա կարելի է անել ցանկացած ժամանակ. զբոսնելիս, աման լվանալիս, մեքենա վարելիս(բայց զգույշ), ատամնաբույժի կաբինետում` որտեղ և ինչ կերպ կուզես: Ոմանք նույնիսկ առաջարկում են զբաղվել ինչ-որ բանով:
Ինչ էլ որ ընտրես անել, դա պետք է ծառայի մի բանի միայն. կտրել քեզ քո մտքերից, պրոբլեներից, այլ կերպ ասած` մաքրել ուղեղդ մտքերից:
Սամ ջան գիտեմ, որ կա կրոնական մեդիտացիա, որը չեմ ընդունում (Բուդդիզմ) , իսկ այս գրառումդ ուրիշ պատկեր տվեց մեդիտացիայի մասին, կուզեմ մանրամասնես թե ինչպես է նման մեդիտացիայով մարդը կարողանում անջատվել մտքերից ու անջատվելով մտքերից ինչին է կապվում?
Եթե իրոք լարվածությունը թուլացնում է, սրտխփոցից ազատում է, անհանգստացնող կպչուն մտքերից մի պահ կտրում է, կուզեի փորձել:
Ու քանի որ գաղափար չունեմ, թե դա ինչպես ա կատարվում, եթե ժամանակ ունեք, խնդրում եմ ասեք էտ մեդիտացիան ոնց են անում էլի: Այսինքն, մանրամասն, քայլերի հերթական հաջորդականությունը: Ի՞նչ դիրքով, փակ, թե՞ բաց աչքերով, և այլն սենց բաներ ... Երևի իմ պես շատերը չեն պատկերացնում բուն պրոցեսը:
Հ.Գ. Հարցս լրիվ լուրջ եմ տալիս, հոգեբույժի մոտ էլ, խնդրում եմ, չուղարկել :)
Sambitbaba
11.06.2014, 11:12
կարդում եմ ձեր գիտական գովասանքները մեդիտացիայի մասին ու ցանկություն է առաջանում մոտս յոգայով զբաղվելու
Յոգան կարող է ընդամենն օգնել մի փոքր մեդիտացիայով զբաղվելու համար:
Բայց կարող է նաև չօգնել, ինչն էլ հենց խոստովանեց ձեզ յոգայով զբաղվող Բյուրը:
Միևնույն ժամանակ, չի նշանակում նաև, թե յոգայով չզբաղվողը պետք է չհամարձակվի անգամ մտածել մեդիտացիայի մասին:
Եվ այն հանգամանքն էլ, Զաքար ջան, որ ասում ես, որ սև բիբարն էլ է օգնում անքնությանը, նույնպես կարելի է օգտագործել որպես յոգային փոխարնող մի բան, ինչպես նաև ցանկացած այլ բան, ինչը կօգնի քեզ... եկ այս անգամ էլ ասենք. վերացականանալ կամ նման ինչ բառ կուզեք, միայն թե ոչ` կենտրոնանալ:
Ինձ, օրինակ, շատ է օգնում առավոտյան, բաղնիքում մի քանի րոպե ցնցուղի տակ կանգնելը: անջատում է ամեն ինչից:
Կամ, եթե տանը կա զանգով ժամացույց (այն հին պատի, կամ հատակին դրվողներից), կարելի է սովորել մեդիտացիայի մեջ մտնել կոնկրետ ինչ-որ ժամերի, երբ ժամացույցը հաշվում է ժամանակը; Կամ, ասենք, ոնց որ ինքդ քեզ հիպնոս անես. նախապես որոշում ես, որ, օրինակ, բարձր հաշվում ես մինչև հինգը (կամ քսանհինգը, կամ մի որևէ այլ թիվ` սկսնակին երևի ավելի լավ է սկսել մեծ թվերից, հետո փոքրացնել) և մտնում մեդիտացիայի մեջ: Մի խոսքով, եթե հենց այնպես չի ստացվում, անհրաժեշտ է մի որևէ հենակետ, և քանի որ մենք բոլորս տարբեր ենք, ուրեմն հենակետերն էլ կարող են շատ ու շատ տարբեր լինել: Եվ այդ է պատճառը, որ ավելի լավ է, ամեն մեկն իրենը փնտրի:
Sambitbaba
11.06.2014, 11:27
Սամ ջան հայերենում медитация բառը բուն թարգմանությամբ նշանակում է խոհ, որի հոմանիշներն են ` մտածմունք, մտածություն, մտածողություն, խորհրդածություն, միտք, խոկմունք, խորհուրդ, մտորում: Ըստ ինձ ոչ թե մեդիտացիա բառին այլ հասկացությանն ավելի համարժեք է մտածություն բառը քանի,որ սա ուղղիղ կապի մեջ է կշռադատություն բառի հետ, իսկ մեդիտացիան ինքնին կշռադատություն է:
Բայց սովորաբար մեդիտացիա հոգեվիճակը կոչում են Մտասուզում բառով:
Այս թվարկածներից ինձ ընդունելի են միայն. խորդրդածությունը, խոկմունքը և խորհուրդը: Պատճառը. ինչպես արդեն ասացի, մեդիտատիվ վիճակը համարում եմ մտքից դուրս վիճակ: Եթե զբաղված ես միտքդ կենտրոնացնելով, այդ վիճակդ կարող ես անվանել ամեն ինչ, բայց ոչ մեդիտացիա: Մեդիտացիան բացարձակ դատարկությունն է. դատարկ մտքերից, կրքերից, ցանկություններից, ամեն ինչից, բայց առաջին հերթին` մըտ-քե-րից:
Սա նշանակում է, Զաքար ջան, որ դու ինձ համոզեցիր, որ իմ առաջարկած բառը` խորհրդածում, - ճիշտ ընտրություն է, և առայժմ ես կմնան այս կարծիքին, մինչև մեկնումեկը համոզի փոխել կարծիքս: Ուրեմն, այս պահից սկսած կօգտագործեմ "խորհրդածում" բառը, - թե կուզեք, միացեք...:)
Յոգան կարող է ընդամենն օգնել մի փոքր մեդիտացիայով զբաղվելու համար:
Բայց կարող է նաև չօգնել, ինչն էլ հենց խոստովանեց ձեզ յոգայով զբաղվող Բյուրը:
Միևնույն ժամանակ, չի նշանակում նաև, թե յոգայով չզբաղվողը պետք է չհամարձակվի անգամ մտածել մեդիտացիայի մասին:
Եվ այն հանգամանքն էլ, Զաքար ջան, որ ասում ես, որ սև բիբարն էլ է օգնում անքնությանը, նույնպես կարելի է օգտագործել որպես յոգային փոխարնող մի բան, ինչպես նաև ցանկացած այլ բան, ինչը կօգնի քեզ... եկ այս անգամ էլ ասենք. վերացականանալ կամ նման ինչ բառ կուզեք, միայն թե ոչ` կենտրոնանալ:
Ինձ, օրինակ, շատ է օգնում առավոտյան, բաղնիքում մի քանի րոպե ցնցուղի տակ կանգնելը: անջատում է ամեն ինչից:
Կամ, եթե տանը կա զանգով ժամացույց (այն հին պատի, կամ հատակին դրվողներից), կարելի է սովորել մեդիտացիայի մեջ մտնել կոնկրետ ինչ-որ ժամերի, երբ ժամացույցը հաշվում է ժամանակը; Կամ, ասենք, ոնց որ ինքդ քեզ հիպնոս անես. նախապես որոշում ես, որ, օրինակ, բարձր հաշվում ես մինչև հինգը (կամ քսանհինգը, կամ մի որևէ այլ թիվ` սկսնակին երևի ավելի լավ է սկսել մեծ թվերից, հետո փոքրացնել) և մտնում մեդիտացիայի մեջ: Մի խոսքով, եթե հենց այնպես չի ստացվում, անհրաժեշտ է մի որևէ հենակետ, և քանի որ մենք բոլորս տարբեր ենք, ուրեմն հենակետերն էլ կարող են շատ ու շատ տարբեր լինել: Եվ այդ է պատճառը, որ ավելի լավ է, ամեն մեկն իրենը փնտրի:
Սամ ջան երբ սկսում ես մարդուն խոսացնել նա ոչ միայն քեզ իր մասին է պատմում ու ցույց տալիս իր վստահությունն իմացածի շուրջ այլ նաև դա իր համար կրկնություն է (փարվում է գիտության մորը) :D
Իրականում մեդիտացիան իրոք, որ առաջացել է իմաստուններից և պակաս իմաստություն չի կրում իր մեջ ինչպես աղոթքը:
Ինչևիցե ես մեդիտացիայի ամենա ճշգրիտ տեղեկությունը սա եմ համարում, որն իր մեջ կրում է այստեղի բոլոր մեկնաբանությունների էությունը
Մեդիտացիան ուշադրության կենտրոնացման լավագույն միջոցն է: Օրվա ընթացքում մեր ուղեղում կարծես միշտ քաոս է: Ուղեղ են ներթափանցում տարաբնույթ, բազմաթիվ մտքեր, իսկ մեդիտացիան մաքրում է միտքը, կենտրոնացնում ուշադրությունը, ներսի և դրսի միջև ստեղծում է ներդաշնակություն: Մեդիտացիայի համար պարտադիր չէ լոտոսի դիրք ընդունել, այլ պետք է լինել հարմար դիրքում: Օրինակ մեդիտացիա է, երբ դուք աչքերը փակ հետևում եք ձեր շնչառությանը ` ներշնչելուն և արտաշնչելուն, որը գնալով ավելի հանգիստ ու խորն է դառնում: Կամ կարող եք հետևել ժամացույցի վարկյանաչափին: Կարևորը, որ չպետք է թողնել միտքը թռչի, ետ բերեք ու շարունակեք կենտրոնանալ : Չպետք է թռչել ամպերով, այլ այս պահին լինել այստեղ, որպեսզի լսելի լինի ձեր սրտի ձայնը/ինտուիցիան, ներքին ձայնը: Մեդիտացիան տալիս է մարդուն ներքին հանգստություն, իմաստություն, խաղամոլություն: Մեդիտացիայով անցիալի համարյա բոլոր իմաստունները կարողացել են հանգստացնել մտքերը և ներդաշնակության մեջ մտնել բնության հետ: ;););)
StrangeLittleGirl
11.06.2014, 11:46
Բայց համաձայն չե՞ս, որ ավելի լավ է կիսատ թեզդ խաղաղության մեջ գրես:;)
Սամ, բա էդ եմ էսքան ասում:
Ինձ, օրինակ, շատ է օգնում առավոտյան, բաղնիքում մի քանի րոպե ցնցուղի տակ կանգնելը: անջատում է ամեն ինչից:
Կամ, եթե տանը կա զանգով ժամացույց (այն հին պատի, կամ հատակին դրվողներից), կարելի է սովորել մեդիտացիայի մեջ մտնել կոնկրետ ինչ-որ ժամերի, երբ ժամացույցը հաշվում է ժամանակը; Կամ, ասենք, ոնց որ ինքդ քեզ հիպնոս անես. նախապես որոշում ես, որ, օրինակ, բարձր հաշվում ես մինչև հինգը (կամ քսանհինգը, կամ մի որևէ այլ թիվ` սկսնակին երևի ավելի լավ է սկսել մեծ թվերից, հետո փոքրացնել) և մտնում մեդիտացիայի մեջ: Մի խոսքով, եթե հենց այնպես չի ստացվում, անհրաժեշտ է մի որևէ հենակետ, և քանի որ մենք բոլորս տարբեր ենք, ուրեմն հենակետերն էլ կարող են շատ ու շատ տարբեր լինել: Եվ այդ է պատճառը, որ ավելի լավ է, ամեն մեկն իրենը փնտրի: :
Օրինակ ինձ ուժգին տագնապների դեպքում միայն օգնում է արևամուտը և արևածագը երբ սկսում են արևի շողերը վազել երկրի մակերևույթով մեկ, երբ արևը երկնքին դարձնում է գեղեցիկ ճարտարապետություն նայելով ես նրան կտրվում եմ ամենից ու ամեն ինչից մտնելով այդ մեդիտատիվ խաղաղության մեջ, ես միայն այս երկու դեպքերում եմ կարողանում զգալ մեդիտատիվ խաղաղությունը, Սամ անգամ քնիս մեջ եմ մի անգամել մեդետիվ վիճակում հայտնվել, ու մինչև այսօր մեկնաբանող չեմ կարողանում գտնել, որպեսզի հասկանամ թե այդ ինչպես եղավ :(
melancholia
11.06.2014, 14:22
ինձ շատ օգնում է մեդիտացիոն հանգստի հասնել նմանատիպ մանտրան,,,,,սկսում եմ երևակայության մեջ ճախրել
http://youtu.be/a_wJPPTWgDg
StrangeLittleGirl
11.06.2014, 15:13
Եթե իրոք լարվածությունը թուլացնում է, սրտխփոցից ազատում է, անհանգստացնող կպչուն մտքերից մի պահ կտրում է, կուզեի փորձել:
Ու քանի որ գաղափար չունեմ, թե դա ինչպես ա կատարվում, եթե ժամանակ ունեք, խնդրում եմ ասեք էտ մեդիտացիան ոնց են անում էլի: Այսինքն, մանրամասն, քայլերի հերթական հաջորդականությունը: Ի՞նչ դիրքով, փակ, թե՞ բաց աչքերով, և այլն սենց բաներ ... Երևի իմ պես շատերը չեն պատկերացնում բուն պրոցեսը:
Հ.Գ. Հարցս լրիվ լուրջ եմ տալիս, հոգեբույժի մոտ էլ, խնդրում եմ, չուղարկել :)
insider ջան (բայց քո անունը չգիտենք, հա :)) ), շատ լավ հարց ես բարձրացնում, որովհետև բոլորն ասում են՝ մեդիտացիա-մեդիտացիա, բայց կոնկրետ տեխնիկայի որևէ տեղ դժվար հանդիպես: Ամեն դեպքում, ես կարող եմ մի երկու բառ աշխարհիկ mindfulness-ի մասին ասել, որովհետև քչից-շատից դրան եմ տեղյակ: Պետք ա նստել հարմար դիրքում (ծալապատիկ, բայց եթե հարմար չի, դիմել բարձերի օգնությանը), պետք ա գտնվել հանգիստ տեղում, որ ոչինչ կողքից չխանգարի, աչքերը փակել (օգնում ա կենտրոնանալուն), հետևել շնչառությանը: Սկսում ես կամաց-կամաց ավելի խորը ու դանդաղ շնչել: Մի քանի րոպե էդպես կենտրոնանում ես, բավական հանգստանում ես: Հետո ինչ-որ եսիմինչեր պատկերացնել-բան կա, մտքերի ու անհանգստությունների վրա կենտրոնանալ, բայց ես դրանցից գլուխ չեմ հանում: Այսինքն, ես սկի մի քանի րոպե հանգիստ նստել չեմ կարողանում, որ հետո ուսումնասիրեմ՝ դրանից հետո ինչ ա լինում:
Ու քանի որ գաղափար չունեմ, թե դա ինչպես ա կատարվում, եթե ժամանակ ունեք, խնդրում եմ ասեք էտ մեդիտացիան ոնց են անում էլի: Այսինքն, մանրամասն, քայլերի հերթական հաջորդականությունը: Ի՞նչ դիրքով, փակ, թե՞ բաց աչքերով, և այլն սենց բաներ ... Երևի իմ պես շատերը չեն պատկերացնում բուն պրոցեսը:
Նստում եք ուղղիղ մեջքով կամ աթոռին կամ հատակին, որտեղ ձեզ հարմար կլինի նստել, կարևորը մեջքը և գլուխը լինեն ուղղիղ, ուսերը չեք լարում, դեմքը հանգիստ եք պահում, թուլացնում եք դեմքի մկանները, ձեռքերը հանգիստ դնում եք ծնկներին, շնչում եք քթով ուշադրությունը պահում եք շնչառության վրա, բոլոր մտքերն որոնք կապիկի նման մի թեմայից մյուսին են թռչում այդ պահին կգան ձեզ այցի, իսկ դուք դրանց ուղղակի բաց եք թողնում, նայում եք շնչառությանն ու մարմնի մեջ շնչառության հետ եք մնում, հիշեք անշարժ ուղիղ մեջքով ու գլխով և փակ աչքերով դիտարկում եք ձեր շնչառությանն, իսկ մտքերը բաց թողելուն պես նորից կվերադառնաք շնչառությանը, և հիշեք, որ չպետք է շարժվել,
Կրիկին լավ տարբերակներ կարող եք մեկնաբանություններում էլ գտնել :D
Sambitbaba
11.06.2014, 18:47
Եթե իրոք լարվածությունը թուլացնում է, սրտխփոցից ազատում է, անհանգստացնող կպչուն մտքերից մի պահ կտրում է, կուզեի փորձել:
Ու քանի որ գաղափար չունեմ, թե դա ինչպես ա կատարվում, եթե ժամանակ ունեք, խնդրում եմ ասեք էտ մեդիտացիան ոնց են անում էլի: Այսինքն, մանրամասն, քայլերի հերթական հաջորդականությունը: Ի՞նչ դիրքով, փակ, թե՞ բաց աչքերով, և այլն սենց բաներ ... Երևի իմ պես շատերը չեն պատկերացնում բուն պրոցեսը:
Հ.Գ. Հարցս լրիվ լուրջ եմ տալիս, հոգեբույժի մոտ էլ, խնդրում եմ, չուղարկել :)
Այո, խորհրդածումն այդ ամենն անում է, Ինսայդեր ջան, իսկ ասածդ "կպչուն մտքերից" էլ` ոչ թե կտրում է "մի պահ", այլ սովորեցնում է կամաց-կամսց դրանցից ընդհանրապես ազատվել, որովհետև իրենց ճնշող մեծամասնությամբ այդ կպչուն մտքերը մեզ հեչ պետք չեն մեր կյանքում:
Խորհրդածել կարելի է ցանկացած դիրքով ու ցանկացած վիճակում, որը նպաստում է քեզ` քեզ հարմարավետ զգալուն, որպեսզի անընդհատ չկտրվես պրոցեսից, մտածելով. ախ, ոտքս թմրեց, ախ, ականջս քոր եկավ և նման բաներ: Որովհետև, երբ արդեն գտնվում ես խորհրդածման պրոցեսում, մարմնիդ մասին հիմնականում պետք է որ մոռացած լինես: Իսկ ինչպե՞ս կարող ես մոռանալ այն այն դեպքում, երբ այն քեզ անհանգստություն է պատճառում...
Խորհրդածում են հիմնականում փակ աչքերով, բայց կարելի է նաև բաց աչքերով էլ: Ու դրա մի քանի ձևեր կան: Շատ տարիներ առաջ մի շատ սիրելի ընկերս սովորեցրեց ինձ դրանց: Հիմա չեմ էլ հիշում արդեն, թե կոնկրետ ինչի համար էր դա մեզ պետք, բայց հաստատ կարող եմ ասել, որ այն ժամանակ թե ես, և թե նա, տեղյակ էլ չէինք անգամ, թե ինչ ասել է մեդիտացիա...
Կարելի է ասել, դա խորհրդածման եգիպտական ձևն է (կամ ձևերից մեկը):
Ես և ընկերս նստում էինք աթոռին Զաքարի ասած դիրքով կամ` փարավոնի դիրքով, - բոլորդ էլ հավանաբար տեսել եք եգիպտական հսկայական արձանների լուսանկարները: Պետք է նստել ուղիղ, և ոչ միայն մեջքը. մարմինը երկու տեղում պետք է 90 աստիճանի անկյուն կազմի: Ասեմ, որ ես երբեք դրանից ավելի դժվար վարժություն կատարած երևի չկամ... Էստեղ Բյուրը երևի կհամաձայնվի ինձ հետ, որ ահավոր դժվար է գոնե երկու-երեք րոպե մարմինը պահել ուղիղ, ձիգ վիճակում (դե, լոտոսի դիրքն էլ, չէ՞ որ նույն բանն է պահանջում): Փորձեք, և անմիջապես կհամոզվեք դրանում::)
Իսկ ամբողջ գաղտնիքը գիտե՞ք որն է... Որովհետև ամբողջ մտքով կենտրոնացած եք ձեր մարմինն այդ վիճակում պահելու վրա, այսինքն, չեք անջատել ձեր միտքը:
Երբ նայում եք լոտոսի դիրքով նստած ու Մոնա Լիզայի ժպիտը դեմքին խորհրդածող Բուդդային, ու մի բան էլ գիտեք, որ նա վեց տարի նստած է եղել անտառում ծառի տակ ու պատկերացնում եք, որ այդ վեց տարին նա հենց այդ դիրքով էլ նստած է եղել (ինչը շատ էլ հնարավոր է), - մտածում եք. ահա՜, ամբողջ խնդիրը լոտոսի դիրքով նստելն է:
Բայց ամբողջ խնդիրը` մտքերից ազատվելն է:
Որևէ մեկը կարո՞ղ է ասել, թե ինչի մասին է մտածում Մոնա Լիզան... Փորձողներ շատ են եղել, բայց այդպես էլ ոչ ոք չկարողացավ ասել, թե ի՞նչ է թաքցնում Մոնա Լիզայի հայացքը, կամ ու՞ր են ուղղված նրա աչքերը: Նույն բանը կարելի է ասել Բուդդայի հայացքի մասին էլ, ու նաև` փարավոնների...
Եվ գիտե՞ք, թե ուր են ուղղված նրանց բոլորի հայացքնեը...
Ներս:
Շեղվեցի թեմայից...
Նստում էինք դեմ-դիմաց, փարավոնի դիրքով, աչքերը բաց, և փորձում էինք նայել մեկմեկու աչքերի մեջ: Չէ, ավելի ճիշտ է ասել` մեկմեկու աչքի մեջ: Երկու աչքդ էլ բաց է, բայց պետք է աշխատես տեսնել միայն ձախ աչքով: Առաջին հայացքից անկարելի է թվում, որ նայես երկու բաց աչքով, բաց տեսնես մեկով միայն... Բայց դրան սովորելն ավելի հեշտ է, քան ուղիղ նստելը, սեփական փորձից գիտեմ: Եվ ամենակարևորը. աչքերը չթարթել:
Ահավոր դժվար է: Այնքան է դժվար, որ մոռանում ես մտքերդ, մոռանում ես մարմինդ էլ և ամբողջովին կենտրոնացած ես աչքերդ չթարթելու և դիմացինիդ դեմքին նայելու վրա:
(Զաքար ջան, քեզ համար եմ սևացրել "կենտրոնացած" բառը: Նմա՞ն է սա, թե՞ տարբեր միտքը կենտրոնացնելուց: Խորհարդածման հաջորդ անունն է. կենտրոնացում առանց մտքերի:)
Սկզբում կարող է սևանալ աչքերիդ առջև` կամ դիմացիդ դեմքը կամ ընդհանրապես ամեն ինչ մթով պատվել: Հետո կսկսի մթի մեջ նշմարվել դիմացինիդ դեմքը, հետո այն կսկսի ծռմռվել, ինչպես ծուռ հայելու մեջ: Հետո կարող են նույնիսկ աչքերը սկսել ծորալ, ինչպես Սալվադոր Դալիի "Հիշողության մշտականություն" կտավի վրայի ծառին փռած ժամացույցը... Մի խոսքով, հազար ու մի բան, իսկ վերջում կարող եք նոյնիսկ հասնել նրան, որ տեսնեք դիմացինի աուրան...
Եվ պատկերացնու՞մ եք, որ այդքան ապրումների հետ միասին, դեռևս հիշեք ձեր մարմինն ու մտքերը... Կարծում եմ, որ նման ապրումների մեջ բոլորն էլ բնականաբար կմոռանան դրանք...
Այստեղ հասանք ամենակարևորին.
Երբ մոռանում ես մարմնիդ մասին,նա ձեռք է բերում իր բնական, կամ` աստվածային վիճակը: Ահա թե որն է լոտոսի և փարավոնների դիրքի հանգստության գաղտնիքը` աստվածային են այդ վիճակները:
Եվ ահա թե որն է Մոնա Լիզայի հայացքի գաղտնիքը.
Աստվածային դատարկություն մտքերից:
Այո, խորհրդածումն այդ ամենն անում է, Ինսայդեր ջան, իսկ ասածդ "կպչուն մտքերից" էլ` ոչ թե կտրում է "մի պահ", այլ սովորեցնում է կամաց-կամսց դրանցից ընդհանրապես ազատվել, որովհետև իրենց ճնշող մեծամասնությամբ այդ կպչուն մտքերը մեզ հեչ պետք չեն մեր կյանքում:
Խորհրդածել կարելի է ցանկացած դիրքով ու ցանկացած վիճակում, որը նպաստում է քեզ` քեզ հարմարավետ զգալուն, որպեսզի անընդհատ չկտրվես պրոցեսից, մտածելով. ախ, ոտքս թմրեց, ախ, ականջս քոր եկավ և նման բաներ: Որովհետև, երբ արդեն գտնվում ես խորհրդածման պրոցեսում, մարմնիդ մասին հիմնականում պետք է որ մոռացած լինես: Իսկ ինչպե՞ս կարող ես մոռանալ այն այն դեպքում, երբ այն քեզ անհանգստություն է պատճառում...
Խորհրդածում են հիմնականում փակ աչքերով, բայց կարելի է նաև բաց աչքերով էլ: Ու դրա մի քանի ձևեր կան: Շատ տարիներ առաջ մի շատ սիրելի ընկերս սովորեցրեց ինձ դրանց: Հիմա չեմ էլ հիշում արդեն, թե կոնկրետ ինչի համար էր դա մեզ պետք, բայց հաստատ կարող եմ ասել, որ այն ժամանակ թե ես, և թե նա, տեղյակ էլ չէինք անգամ, թե ինչ ասել է մեդիտացիա...
Կարելի է ասել, դա խորհրդածման եգիպտական ձևն է (կամ ձևերից մեկը):
Ես և ընկերս նստում էինք աթոռին Զաքարի ասած դիրքով կամ` փարավոնի դիրքով, - բոլորդ էլ հավանաբար տեսել եք եգիպտական հսկայական արձանների լուսանկարները: Պետք է նստել ուղիղ, և ոչ միայն մեջքը. մարմինը երկու տեղում պետք է 90 աստիճանի անկյուն կազմի: Ասեմ, որ ես երբեք դրանից ավելի դժվար վարժություն կատարած երևի չկամ... Էստեղ Բյուրը երևի կհամաձայնվի ինձ հետ, որ ահավոր դժվար է գոնե երկու-երեք րոպե մարմինը պահել ուղիղ, ձիգ վիճակում (դե, լոտոսի դիրքն էլ, չէ՞ որ նույն բանն է պահանջում): Փորձեք, և անմիջապես կհամոզվեք դրանում::)
Իսկ ամբողջ գաղտնիքը գիտե՞ք որն է... Որովհետև ամբողջ մտքով կենտրոնացած եք ձեր մարմինն այդ վիճակում պահելու վրա, այսինքն, չեք անջատել ձեր միտքը:
Երբ նայում եք լոտոսի դիրքով նստած ու Մոնա Լիզայի ժպիտը դեմքին խորհրդածող Բուդդային, ու մի բան էլ գիտեք, որ նա վեց տարի նստած է եղել անտառում ծառի տակ ու պատկերացնում եք, որ այդ վեց տարին նա հենց այդ դիրքով էլ նստած է եղել (ինչը շատ էլ հնարավոր է), - մտածում եք. ահա՜, ամբողջ խնդիրը լոտոսի դիրքով նստելն է:
Բայց ամբողջ խնդիրը` մտքերից ազատվելն է:
Որևէ մեկը կարո՞ղ է ասել, թե ինչի մասին է մտածում Մոնա Լիզան... Փորձողներ շատ են եղել, բայց այդպես էլ ոչ ոք չկարողացավ ասել, թե ի՞նչ է թաքցնում Մոնա Լիզայի հայացքը, կամ ու՞ր են ուղղված նրա աչքերը: Նույն բանը կարելի է ասել Բուդդայի հայացքի մասին էլ, ու նաև` փարավոնների...
Եվ գիտե՞ք, թե ուր են ուղղված նրանց բոլորի հայացքնեը...
Ներս:
Շեղվեցի թեմայից...
Նստում էինք դեմ-դիմաց, փարավոնի դիրքով, աչքերը բաց, և փորձում էինք նայել մեկմեկու աչքերի մեջ: Չէ, ավելի ճիշտ է ասել` մեկմեկու աչքի մեջ: Երկու աչքդ էլ բաց է, բայց պետք է աշխատես տեսնել միայն ձախ աչքով: Առաջին հայացքից անկարելի է թվում, որ նայես երկու բաց աչքով, բաց տեսնես մեկով միայն... Բայց դրան սովորելն ավելի հեշտ է, քան ուղիղ նստելը, սեփական փորձից գիտեմ: Եվ ամենակարևորը. աչքերը չթարթել:
Ահավոր դժվար է: Այնքան է դժվար, որ մոռանում ես մտքերդ, մոռանում ես մարմինդ էլ և ամբողջովին կենտրոնացած ես աչքերդ չթարթելու և դիմացինիդ դեմքին նայելու վրա:
(Զաքար ջան, քեզ համար եմ սևացրել "կենտրոնացած" բառը: Նմա՞ն է սա, թե՞ տարբեր միտքը կենտրոնացնելուց: Խորհարդածման հաջորդ անունն է. կենտրոնացում առանց մտքերի:)
Սկզբում կարող է սևանալ աչքերիդ առջև` կամ դիմացիդ դեմքը կամ ընդհանրապես ամեն ինչ մթով պատվել: Հետո կսկսի մթի մեջ նշմարվել դիմացինիդ դեմքը, հետո այն կսկսի ծռմռվել, ինչպես ծուռ հայելու մեջ: Հետո կարող են նույնիսկ աչքերը սկսել ծորալ, ինչպես Սալվադոր Դալիի "Հիշողության մշտականություն" կտավի վրայի ծառին փռած ժամացույցը... Մի խոսքով, հազար ու մի բան, իսկ վերջում կարող եք նոյնիսկ հասնել նրան, որ տեսնեք դիմացինի աուրան...
Եվ պատկերացնու՞մ եք, որ այդքան ապրումների հետ միասին, դեռևս հիշեք ձեր մարմինն ու մտքերը... Կարծում եմ, որ նման ապրումների մեջ բոլորն էլ բնականաբար կմոռանան դրանք...
Այստեղ հասանք ամենակարևորին.
Երբ մոռանում ես մարմնիդ մասին,նա ձեռք է բերում իր բնական, կամ` աստվածային վիճակը: Ահա թե որն է լոտոսի և փարավոնների դիրքի հանգստության գաղտնիքը` աստվածային են այդ վիճակները:
Եվ ահա թե որն է Մոնա Լիզայի հայացքի գաղտնիքը.
Աստվածային դատարկություն մտքերից:
Դու լավ բաներ շատ ես խոսում Սամ ջան :)
Sambitbaba
11.06.2014, 20:27
Քանի որ սկսել եմ, պետք է ասեմ մինչև վերջ, եթե ոչ` առանց այն էլ դժվար ընբռնելի բաներն ընդհանրապես անհասկանալի կմնան::)
Նստում էինք դեմ-դիմաց, փարավոնի դիրքով, աչքերը բաց, և փորձում էինք նայել մեկմեկու աչքերի մեջ: Չէ, ավելի ճիշտ է ասել` մեկմեկու աչքի մեջ: Երկու աչքդ էլ բաց է, բայց պետք է աշխատես տեսնել միայն ձախ աչքով: Առաջին հայացքից անկարելի է թվում, որ նայես երկու բաց աչքով, բաց տեսնես մեկով միայն... Բայց դրան սովորելն ավելի հեշտ է, քան ուղիղ նստելը, սեփական փորձից գիտեմ: Եվ ամենակարևորը. աչքերը չթարթել:
Հիմա, մի քանի րոպե դադարից հետո, ես սկսեցի մտածել, որ երևի մենք չգիտեինք, որ պետք է անպայման ձախ աչքով նայենք, այլ ստացվեց այնպես, որ մենք երկուսս էլ եկանք դրան... Բայց այդպես էլ չգտանք պատասխանը, թե ինչու՞ երկուսս էլ սկսեցինք տեսնել ձախ աչքով... Հիմա արդեն, այսքան երկար տարիներ հետո, հավաքելով որոշակի ինֆորմացիա, ես կարող եմ եզրակացնել ընդամենը, որ դա կապ ունի հին եգիպտական միստերիական երկու գաղտնի ուսմունքների հետ, որոնցից մեկի անունն է "Գոռի ձախ աչքը" և մյուսինը` "Գոռի աջ աչքը": Դրանք իրոք գաղտնի ուսմունքներ են եղել և հասանելի` որոշակի սկզբնական նախապատրաստվածություն ունեցող շատ քչերին: Բայց եկեք չխորանանք սրա մեջ, որովհետև նախ, շեղվեցինք թեմայից, և երկրորդ, խորհրդածման ժամանակ ձախ աչքով տեսնելու կապը "Գոռի ձախ աչքի" հետ` ընդամեն իմ ենթադրությունն է::)
Կան բաց աչքերով խորհրդածման այլ ձևեր էլ.
Թղթի վրա (մեծությունը կապ չունի, միայն քեզ հարմար լինի) նկարում ես քառակուսի, որի ներսում, բոլոր պատերին կպած, նկարում ես շրջան, որի ներսում, պատերին կպած, գագաթը վերև` հավասարակողմ եռանկյունի, և այդ ամենի կենտրոնում` մի լավ, լխտիկ կետ: Ցանկալի է, որ նրանցից յուրաքանչյուրը տարբեր գույնի լինի:
Ամբողջ իմաստն այն է, որ սկզբում փորձես տեսնել միայն կետը, հետո` միայն եռանկյունին, հետո` միայն շրջանը, հետո` միայն քառակուսին:
Եվ. ոչ մի բանի մասին չմտածել:
Չգիտեմ ինչու՞, բայց ինձ մոտ ստացվում էր նորից` ձախ աչքով...
Կամ.
Կանգնում ես պատուհանի մոտ: Ապակու վրա ընտրում ես մի որևէ կետ` ասենք, կեղտ, և երկու աչքով կենտրոնանում ես այդ կետի վրա: Այն պահին, երբ այդ կետից բացի ուրիշ ոչինչ չես տենում, աչքերով անմիջապես որսում ես այն, ինչ գտնվում է այդ կետի անմիջապես հետևում, ասենք փողոցում կագնած մեքենան, կամ փողոցային լապտերը, ծաղկի թումբը, ծիծեռնակի բույնը... Հենց որ ամբողջովին կենտրոնացար, հայացքդ նորից արագ փոխում ես ապակու վրայի կետին: Եվ այդպես, որքան հավեսդ կտա:
Եվ նորից. ոչ մի բանի մասին չմտածել:
Հ.Գ. Այս երկուսը շատ լավ դեղ են գլխացավի համար, ես ժամանակին հաճախ եմ դիմել սրանց օգնությանը, քանի դեռ չէի փորձել պրանայական շնչառությունը (սրա մասին` հետո): Իսկ երկրորդը` ասում են, շատ լավ վարժություն է նաև կարճատեսների համար, որպեսզի կարճատեսությունն ավելի չզարգանա:
Կամ.
Կանգնում ես պատուհանի մոտ: Ապակու վրա ընտրում ես մի որևէ կետ` ասենք, կեղտ, և երկու աչքով կենտրոնանում ես այդ կետի վրա: Այն պահին, երբ այդ կետից բացի ուրիշ ոչինչ չես տենում, աչքերով անմիջապես որսում ես այն, ինչ գտնվում է այդ կետի անմիջապես հետևում, ասենք փողոցում կագնած մեքենան, կամ փողոցային լապտերը, ծաղկի թումբը, ծիծեռնակի բույնը... Հենց որ ամբողջովին կենտրոնացար, հայացքդ նորից արագ փոխում ես ապակու վրայի կետին: Եվ այդպես, որքան հավեսդ կտա:
Եվ նորից. ոչ մի բանի մասին չմտածել:
Հ.Գ. Այս երկուսը շատ լավ դեղ են գլխացավի համար, ես ժամանակին հաճախ եմ դիմել սրանց օգնությանը, քանի դեռ չէի փորձել պրանայական շնչառությունը (սրա մասին` հետո): Իսկ երկրորդը` ասում են, շատ լավ վարժություն է նաև կարճատեսների համար, որպեսզի կարճատեսությունն ավելի չզարգանա:
Շատ հետաքրքիր էին: Շնորհակալություն: :)
Հ.գ. Իսկ էդ ապակու փորձը շատ ծանոթ ա: Իրոք, շատ օգտակար ա սպազման հանելու համար: Ծրագրովորողի ամեն ինչի դեպքում ռեստարտ անելու նման մի բան ա ակնաբուժների մոտ, խորհրդատվությունից հետո միշտ էս վարժության մասին ասում են անպայման :D
Թեման կարդալուց մի բան հասկացա: Դուք ավելի լավ կասեք ճիշտ եմ, թե սխալվում եմ: Մեդիտացիայի շնորհիվ հնարավոր է սեփական ջանքերով սեփական հոգեվիճակի վրա ուղղակի ազդեցություն գործել: Այնպիսի ազդեցություն, որ շոշափելի արդյունք է տալիս:
Հիմա եթե ասում ենք, որ դա պլացեբո չէ, ուրեմն ի՞նչ գիտական բացատրություն կա դրան: Արդյո՞ք այն համարվում է ինչ ինչ հիվանդությունների բուժման արդյունավետ միջոց: Կա՞ նման պրակտիկա կամ նմանատիպ ճյուղ հոգեբանության, հոգեբուժության բնագավառներում:
Sambitbaba
11.06.2014, 21:57
Թեման կարդալուց մի բան հասկացա: Դուք ավելի լավ կասեք ճիշտ եմ, թե սխալվում եմ: Մեդիտացիայի շնորհիվ հնարավոր է սեփական ջանքերով սեփական հոգեվիճակի վրա ուղղակի ազդեցություն գործել: Այնպիսի ազդեցություն, որ շոշափելի արդյունք է տալիս:
Հիմա եթե ասում ենք, որ դա պլացեբո չէ, ուրեմն ի՞նչ գիտական բացատրություն կա դրան: Արդյո՞ք այն համարվում է ինչ ինչ հիվանդությունների բուժման արդյունավետ միջոց: Կա՞ նման պրակտիկա կամ նմանատիպ ճյուղ հոգեբանության, հոգեբուժության բնագավառներում:
Ինսայդեր ջան, եթե հարցեր ունես գիտության վերաբերյալ, հարցրու Բյուրին կամ էլի մեկին... ես շատ եմ հարգում գիտությունը, և սակայն ցավոք, շատ եմ նրանից հեռու: Պլացեբո էլ, կարող է լինել, բայց կարող է նաև չլինել: Ես ինքս դեմ եմ պլացեբոյի անվան տակ ամեն ինչ քողարկելուն, բայց դրա հետ մեկտեղ լրիվ ընդունում նրա գոյությունը:
Ինձ թվում է, ամեն ինչ կախված է նրանից, թե կոնկրետ ի՞նչ ես դու ուզում բժշկությունից կամ խորհրդածումից:
Rhayader
11.06.2014, 22:49
Թեման կարդալուց մի բան հասկացա: Դուք ավելի լավ կասեք ճիշտ եմ, թե սխալվում եմ: Մեդիտացիայի շնորհիվ հնարավոր է սեփական ջանքերով սեփական հոգեվիճակի վրա ուղղակի ազդեցություն գործել: Այնպիսի ազդեցություն, որ շոշափելի արդյունք է տալիս:
Հիմա եթե ասում ենք, որ դա պլացեբո չէ, ուրեմն ի՞նչ գիտական բացատրություն կա դրան: Արդյո՞ք այն համարվում է ինչ ինչ հիվանդությունների բուժման արդյունավետ միջոց: Կա՞ նման պրակտիկա կամ նմանատիպ ճյուղ հոգեբանության, հոգեբուժության բնագավառներում:
Եթե խոսքը լուրջ մեդիտացիայի մասին է, ոչ թե մահարիշի-բան, ապա գիտությունը պաշտոնապես հայտարարել է, որ դեռ չի կարող բացատրել երևույթը :D
Մի անգամ ծավալուն հոդված էի գրել մեդիտացիայի մեխանիկայի գիտական ուսումնասիրության մասին.
http://songoffall.blogspot.com/2012/05/blog-post_14.html
Դե ֆակտո, իրական մեդիտացիայի ժամանակ ուղեղն աշխատում է ոչ այնպես, ինչպես աշխատում է նորմալ ժամանակ: Թե ինչպես կարող է ազդել մարդու վրա՝ ավելի լավ է լուրջ գրականության մեջ նայել, թե դրա պրակտիկան անող մարդիկ ինչ են ասում:
StrangeLittleGirl
11.06.2014, 22:49
Թեման կարդալուց մի բան հասկացա: Դուք ավելի լավ կասեք ճիշտ եմ, թե սխալվում եմ: Մեդիտացիայի շնորհիվ հնարավոր է սեփական ջանքերով սեփական հոգեվիճակի վրա ուղղակի ազդեցություն գործել: Այնպիսի ազդեցություն, որ շոշափելի արդյունք է տալիս:
Հիմա եթե ասում ենք, որ դա պլացեբո չէ, ուրեմն ի՞նչ գիտական բացատրություն կա դրան: Արդյո՞ք այն համարվում է ինչ ինչ հիվանդությունների բուժման արդյունավետ միջոց: Կա՞ նման պրակտիկա կամ նմանատիպ ճյուղ հոգեբանության, հոգեբուժության բնագավառներում:
Հըմ, բարդ հարց ա, որովհետև բոլոր դեպքերում մեդիտացիայով դու երբեք ծանր օրգանական խանգարումներ չես բուժի, բայց ֆունկցիոնալ խանգարումներ կբուժես: Ֆունկցիոնալներից շատերն էլ հոգեծին բաղադրիչներ ունեն: Ըստ էության, դու մեդիտացիայով հոգեծին բաղադրիչի հարցերն ես լուծում, այսինքն՝ գալիս էնպիսի էմոցիոնալ վիճակի, որը քեզ պետք ա: Պլացեբոյի դեպքում դու ոչ թե էմոցիոնալ վիճակդ ես փոխում, այլ հավատում ես, որ ինչ-որ տաբլետկա կամ միջոց քեզ բուժում ա: Ու դրա շնորհիվ վիճակդ լավանում ա:
Ամենահարմար հեշտ ու քիչ պրոֆեսիոնալիզմ պահանջողը շնչառության վրա կենտրոնանալով ու շնչառությունը վերահսկելով մեդիտացիան է, ընդունված է 2 վայրկյան շունչ, 4վ արտաշունչ մեխանիզմը... լավ մեդիտացիոն էֆֆեկտ ունեն հայկական եկեղեցական շարականները :)
Կիսվեմ իմ միակ փորձով::D
Ես կյանքիս մեջ մի անգամ եմ արել մեդիտացիա ենել յոգաի չէ,կառատեի ժամանակ:
Կառատեի էի գնում ծիլիպուզիկ վախտերս, հիշում եմ սենսեյս ասեց, որ մեդիտացիա ենք սովորելու անել, լիքը բարդ բառեր էր օգտագործում եդ մեդիտացիան բացատրելուց: Եսել ուշադիր լսում էի, գլխով անում, ասում էր, օրինակ՝ կխաղաղվի Ձեր հոգին, եսել կրկնում էի "կխաղաղվի-կխաղաղվի": Ու եդ իմ փորձը ավարտվեց նրանով, որ եդ դիրքից՝ նստած, ոտերը ծալած, լավ չեմ հիշում, թե ոնց ու ինչի խայտառակվեցի, բայց շրխկացի գեդին ու սաղ դոջոյով արձագանքեց իմ ձայնը: Ես մուշ-մուշ քնել էի եդ մեդիտացիայի ժամանակ: Եդ դեպքից հետո չեմ փորձում, մոտս ֆոբիայա առաջացել :D Դրանից հետո ինձ տատամիի վրա էին ուղարկում, բայց ես էլ չէի մեդիտացվում:hands
Իսկ հիմա շարունակեմ կարդալ Ձեր գրածները, մի գուցե անցնի վախս :hands
Ամենահարմար հեշտ ու քիչ պրոֆեսիոնալիզմ պահանջողը շնչառության վրա կենտրոնանալով ու շնչառությունը վերահսկելով մեդիտացիան է, ընդունված է 2 վայրկյան շունչ, 4վ արտաշունչ մեխանիզմը... լավ մեդիտացիոն էֆֆեկտ ունեն հայկական եկեղեցական շարականները :)
Բա շունչը պահելը՞: Հիմնականում սենց ա ընդունված՝
4 վրկ շունչ, 4 վրկ շունչը պահել, 4ն էլ արտաշնչել: Ու դրա համար էլ տեխնիկա կա էլի:
Կամաց-կամաց պետք ա բարդացնել: Կան նաև սենց հաշիվներ՝ 3-6-6,4-8-8 և այլն:
Rhayader
12.06.2014, 16:24
Ախ, շնչառական վարժությունները մեդիտացիայի հետ շփոթող մարդիկ, երբեք չեք թողնի, որ մարդ ձանձրանա:
Մեդիտացիայի լավագույն օրինակներից մեկը, ու սիրելի շատ սիրելի ֆիլմ՝ իսկական шедевр :love
http://filmix.net/dramy/65475-fontan-the-fountain-2006.html
Ախ, շնչառական վարժությունները մեդիտացիայի հետ շփոթող մարդիկ, երբեք չեք թողնի, որ մարդ ձանձրանա:
Օ, ինչ եք ասում: Իսկ լսե՞լ ես անապանասատի-ի մասին: Էդ ա հենց մեդիտացիան՝ շնչառության վրա հիմնվելով: Ոնց որ մեդիտացիա անելով կարաս երաժշտություն լսես, տենց էլ կարաս լսես շնչառությունդ կամ սրտի աշխատանքդ:
Rhayader
12.06.2014, 17:37
Օ, ինչ եք ասում: Իսկ լսե՞լ ես անապանասատի-ի մասին: Էդ ա հենց մեդիտացիան՝ շնչառության վրա հիմնվելով: Ոնց որ մեդիտացիա անելով կարաս երաժշտություն լսես, տենց էլ կարաս լսես շնչառությունդ կամ սրտի աշխատանքդ:
Մեդիտացիայի ժամանակ կարաս երաժշտություն լսես, ահամ: Ով գիտի՝ Էնիգմա :D
Մեծ փորձ ու շատ գիտելիքներ չունեմ էդ բնագավառում, մեկ-մեկ զբաղվում եմ մեդիտացիայով, բայց էս գրառումը տեսա ու ասեմ իմ կարծիքը, որը կարող ա սխալ ա)
Դրա կարիքը չկա էլ, Ալֆ ջան... Ավելի ճիշտ, լոտոսի դիրքով նստել ու մեդիտացիայից ինչ-որ բան սպասել կարող է միայն նա, ով մանուկ հասակում գարշոկի վրա արդեն լոտոսի դիրքով է նստել...:)
Ուրեմն, եթե լոտոսի դիքով նստելը մարդու իր մանկությանդ այդ երանելի պահը չի հիշեցնում, լրիվ անիմաստ է, և նույնիսկ հակառակը, չի թողնի, որ մեդիտացիայից ինչ-որ բան ստանաս:
Լոտոսի դիրքն իրականում շատ կարևոր ա, որովհետև մեդիտացիա կատարելու ժամանակի պետք ա մկանները թուլացնել, բայց չքնել, չքնելու համար պետք ա ուղղահայաց դիրք, իսկ առանց մկանները լարելու ուղղահայաց դիրք ընդունելը իմ մոտ որ մենակ լոտոսի դիրքում կամ դրա նման դիրքերում ա ստացվում, որովհետև ոտքերդ չեն թողնում, որ մկանները թուլացնելուց մեջքը ծալվի:
Հակառակ դեպքում մեդիտացիայի փորձերն իմ մոտ ավարտվում էին քնելով, ինչը հետո մեդիտացիա կատարելը դժվարացել էր, մի ժամանակ, հենց մտածում էի սրա մասին, քունս տանում էր:
Rhayader
12.06.2014, 17:39
Իսկ սեփական սրտի աշխատանքը լսելը լավ բան չի, ասեմ :) նամանավանդ անպատրաստ մարդու համար: Կարող է առիթմիա առաջացնել:
Մեդիտացիայի ժամանակ կարաս երաժշտություն լսես, ահամ: Ով գիտի՝ Էնիգմա :D
Բա որ էդքան շատ բան ես հասկանում մեդիտացիայից, բա կիսվի, բացատրի, սովորեցրու, իմանանք:
Sambitbaba
12.06.2014, 18:29
Ախ, շնչառական վարժությունները մեդիտացիայի հետ շփոթող մարդիկ, երբեք չեք թողնի, որ մարդ ձանձրանա:
Լավ նկատեցիր, Ռայ ջան...:)
Եվ սակայն, սխալ շնչառության դեպքում մարդ կամ շատ մեծ դժվարությամբ կկարողանա խորհրդածել, կամ ընդհանրապես չի կարողանա: Իսկ փաստորեն մենք բոլորս էլ սխալ ենք շնչում, քանզի բոլորս էլ շնչում ենք կրծքավադակով, այլ ոչ փորով: Համոզված եմ, որ դու այն մարդը չես, ում պետք է պատմել պրանայական շնչառության մասին, բայց եկ չիմցողների համար հիշենք, որ ամենաշատ պրանան (կենսաուժը) օրգանիզմ է ներմուծվում փորով շնչելու դեպքում, գումարած...
Երկրորդ կարևոր հանգամանքի մասին առայժմ խոսեց միայն Նոյեմը: Դա` շունչը պահելն է: Շունչը պահելուց հետո ներշնչման ժամանակ մի քանի անգամ ավելի շատ պրանա է ներմուծվում մարմին, քան առանց շունչը պահելու:
Այստեղ ես նորից միանում եմ քեզ ու պնդում, որ խոսքս շնչառական վարժությունների մասին չէ բոլորովին, քանզի այդ վարժությունները չեն կարող բերել խորհրդածման: Որովհեև յուրաքանչյուր վարժություն կենտրոնացում է պահանջում հենց իր վրա, այլ ոչ մեկ այլ բանի:
Ես խոսում եմ ընդամենը կարգավորված շնչառությն մասին, որը պետք է կատարել ոչ թե որպես վարժություն, օրեկան տասնհինգ րոպե կամ մեկ ժամ կամ հինգ ժամ, այլ պետք է սովորել ուղղակի ապրել այդպես շնչելով: Եվ հավատացեք, ոչ թե դժվար է ամբողջ օրն այդպես շնչելը, այլ դժվար է ամբողջ օրն այդպես շնչել հիշելը:
Իսկ ամբողջ օրն այդպես շնչելու համար, բնականորեն պարզ է, որ պրանայական շնչառությունը պետք է հնարավորինս մոտ լինի բնականին ու հնարավորինս հեռու` ցանկացած շնչառական վարժությունից: Բնական շնչառության դեպքում մենք սովորաբար մի փոքր ավելի կարճ ներշնչում ենք և մի փոքր ավելի կարճ արտաշնչում: Դադար էլ կա, իհարկե, բայց հիմնականում այն շատ է աննշան: Հա, ընդգծեմ, որ ես խոսում եմ նորմալ, առողջ մարդու, այլ ոչ թե հիվանդի կամ քյառթու ծխողի մասին: Անձնական փորձից գիտեմ, որովհետև, քանի ես ծխում էի, իսկ ծխում էի օրեկան մոտ երեք տուփ, ոչ մի խորհրդածում էլ չէր ստացվում ինձ մոտ...
Շնչառությունը կարգավորելու, այսինքն բնականին մոտեցնելու տարբերակը պետք է շատ թեթև հաշվի մեջ լինի, որն ամեն մարդու համար կարող է տարբեր լինել: Օրինակ, ներշնչել - 2, շունը պահել - 1, արտաշնչել - 4, շնուչը պահել - 1, կամ 3-1-6-1, կամ 4-1-8-1: Ավել, ինձ թվում է կարիք չկա, քանզի հիշեք, որ պետք է սովորել այդպես շնչել ամբողջ օրը: Իսկ շունչը պահելը մեկ հաշվից ավել խորհուրդ չէի տա, քանզի արդեն երկու հաշիվը լրիվ այլ տեղեր է տանում և նույնիսկ կարող է վտանգավոր հետևանքներ ունենալ:
Ճիշտ շնչառության ևս երկու կարևոր գործոն էլ ես եմ ցանկանում ավելացնել, որոնց մասին այդպես էլ չխոսվեց.
Երրորդ կարևոր հանգամանքն է, որ պետք է ներշնչել քթով, իսկ արտաշնչել բերանով:
Չորրորդը` պատկերացրեք, որ ձեր մարմնի մեջ կա թեյի բաժակի հաստության մի խողովակ, որը կսվում է ձեր գլխի գագաթից և վերջանում ոտքերի արանքում, և այն տրված է նրա համար, որպեսզի օդը ձեր մարմին ներմուծեք վերևից, իսկ արտաշնչեք ներքևից: Այդպես շնչելու դեպքում դուք պրանայով եք սնուցում ձեր կունդալինի էներգիան:
Ես համարում եմ, որ այս չորս կետերը շատ կարևոր են հնարավորինս հեշտությամբ խորհրդածելու և խորհրդածումից մի օգուտ ստանալու համար: Եվ դրան բավական հեշտ է հասնել, եթե կարղանաս ստիպել քեզ հիշել այդ մասին...:)
Հ.Գ. Կա մի հինգերորդ կետ էլ, որը խորհրդածման հետ արդեն կապ չունի, բայց շատ կարևոր է նրանց համար, ովքեր ցանկանում են կյանքի բերել մեր երրորդ էներգիան` մերկաբան: Դրա համար պետք է վերադառնալ հիշատակածս խողովակին:
Այժմ պատկերացրեք այդ խողովակը որպես մագնիսական կոճի առանցքը (պետք է, որ հիշեք, դպրոցում բոլորս էլ անցել ենք դա): Հիշեք, թե ինչպես է մագնիսական դաշտը պտտվում այդ կոճի շուրջ:
Եվ նույն բանը փորձեք անել ձեր շնչառության հետ: Այսինքն, պրանան ներշնչում եք խողովակի վերևի անցքով, արտամղում եք ներքևի անցքից, իսկ արտամղածը նորից հետ եք ուղարկում դեպի վերըի անցքն այնպես, որ այն շրջապատի ձեր ամբողջ մարմինը դրսից:
Բայց կրկնում եմ, սա խորհրդածման հետ ոչ մի կապ չունի, այնպես որ, կարող եք մոռանալ...:)
Sambitbaba
12.06.2014, 18:41
Ֆրիման ջան, ես հիմա շտապում եմ արդեն, պետք է գնամ, էնպես որ թույլ տուր ուղղակի հիշեցնել հատված վերևի գրառումիցս, լա՞վ...:)
Երբ նայում եք լոտոսի դիրքով նստած ու Մոնա Լիզայի ժպիտը դեմքին խորհրդածող Բուդդային, ու մի բան էլ գիտեք, որ նա վեց տարի նստած է եղել անտառում ծառի տակ ու պատկերացնում եք, որ այդ վեց տարին նա հենց այդ դիրքով էլ նստած է եղել (ինչը շատ էլ հնարավոր է), - մտածում եք. ահա՜, ամբողջ խնդիրը լոտոսի դիրքով նստելն է:
Բայց ամբողջ խնդիրը` մտքերից ազատվելն է:
...Այստեղ հասանք ամենակարևորին.
Երբ մոռանում ես մարմնիդ մասին,նա ձեռք է բերում իր բնական, կամ` աստվածային վիճակը: Ահա թե որն է լոտոսի և փարավոնների դիրքի հանգստության գաղտնիքը` աստվածային են այդ վիճակները:
Եվ ահա թե որն է Մոնա Լիզայի հայացքի գաղտնիքը.
Աստվածային դատարկություն մտքերից:
Եվ սակայն, սխալ շնչառության դեպքում մարդ կամ շատ մեծ դժվարությամբ կկարողանա խորհրդածել, կամ ընդհանրապես չի կարողանա:
Sambitbaba ջան, ի՞նձ ավելի կոնկրետ չէիր բացատրի հստակ դրանց տարբերությունների մասին: Ես շնչառական վարժությունների մասին չեմ ասում, որը առանձին բանագավառ ա, այլ շնչառությունը լսելու մասին: Դա նույնպես մեդիտացիայի տեսակ ա համարվում: Անապանասատիի հետ եմ, կարելի ա ասել՝ շնչառության գիտակցում: Ինձ հստակ սահմանում կտա՞ս, թե որն ա մեդիտացիան ու ինչու էս դեպում մեդիտացիա չի համարվում, այլ ասեն, շնչառական վարժություն: Իրերի բնույթը դրանից ինչո՞վ ա փոխվում:
Rhayader
12.06.2014, 19:02
Բա որ էդքան շատ բան ես հասկանում մեդիտացիայից, բա կիսվի, բացատրի, սովորեցրու, իմանանք:
Իսկ ինչի՞ սովորեցնեմ: Ինքնուրույն սովորեք:
Իսկ ինչի՞ սովորեցնեմ: Ինքնուրույն սովորեք:
Բա էլ ինչի՞ ես մտնում էս թեմա: :hands Որ ասես, թե ով ա սխալ, ով՝ ճի՞շտ:
Rhayader
12.06.2014, 19:54
Բա էլ ինչի՞ ես մտնում էս թեմա: :hands Որ ասես, թե ով ա սխալ, ով՝ ճի՞շտ:
Կարծիքներ լսելու ու հետևություններ անելու համար :D
Կարծիքներ լսելու ու հետևություններ անելու համար :D
Հուհ, դե ավելի լավ :))
Rhayader
12.06.2014, 22:49
Հուհ, դե ավելի լավ :))
Իրականում շատ պարզ է տրամաբանությունը: Որը նաև բացատրում է, թե ինչու են լիքը մարդիկ սխալ:
Մեդիտացիան, այս թեմայում օգտագործվող իմաստով, ովքե՞ր են մշակել: Հետևաբար, որտե՞ղ է պետք փնտրել ինֆորմացիա այն մասին, թե ինչպես է պետք մեդիտացիա իրականացնել: - դրույթ Ա
Իսկ որտեղի՞ց են այս թեմայում գրառում անող մարդկանց մեծ մասը սովորել մեդիտացիայի մասին: - դրույթ Բ
Արդյո՞ք Ա և Բ դրույթները նույնական են: Սա էլ պատասխանում է այն հարցին, արդյոք դուք գիտեք, թե ինչ է մեդիտացիան, թե ոչ: Ու եթե ես նույնիսկ մեդիտացիայի մասին ոչինչ չիմանայի, ու ցանկանայի նոր սովորել, ես կարող էի առաջ քաշել այս դրույթներն ու հասկանալ, որ ձեր կարծիքն այս հարցում ինձ ոչ մի արժեքավոր գիտելիք չի տա :)
Պարզ տրամաբանություն:
Sambitbaba
13.06.2014, 07:26
Sambitbaba ջան, ի՞նձ ավելի կոնկրետ չէիր բացատրի հստակ դրանց տարբերությունների մասին: Ես շնչառական վարժությունների մասին չեմ ասում, որը առանձին բանագավառ ա, այլ շնչառությունը լսելու մասին: Դա նույնպես մեդիտացիայի տեսակ ա համարվում: Անապանասատիի հետ եմ, կարելի ա ասել՝ շնչառության գիտակցում: Ինձ հստակ սահմանում կտա՞ս, թե որն ա մեդիտացիան ու ինչու էս դեպում մեդիտացիա չի համարվում, այլ ասեն, շնչառական վարժություն: Իրերի բնույթը դրանից ինչո՞վ ա փոխվում:
Անապանասատիի մասին առաջին անգամ քեզանից լսեցի, Նոյեմ ջան, և շատ շնորհակալ եմ ուսուցման համար:
Հենց նոր կարդացի մի քիչ Վիքիպեդիայում և կարդացածիցս այնպես է ստացվում, որ ես անգիտակցորեն հենց Անապանասատիի մասին էլ խոսու՞մ եմ երևի... Թե՞ սխալվում եմ... Համենայն դեպս իմ ասածի և նոր կարդացածիս մեջ ես ոչ մի տարբերություն չտեսա, այնպես որ խնդանքդ բավարարել անկարող եմ, սիրելիս...:)
Հասկանում ես, ես երբեք ոչ յոգայով, ոչ շնչառական գիմնաստիկայով առանձնապես չեմ հետաքրքրվել: Միշտ համարել եմ, որ լուրջ բաների նկատմամբ ինձ լրիվ բավարար է դիլետանտի կարգավիճակը` քիչ թե շատ գիտեմ ինչ-որ բան և դա բավական է: (Այն դեպքում, իհարկե, եթե համարել եմ, որ դա իմը չէ: ) Եվ խորհրդածումն էլ, ազնվորեն ասած, շատ մեքենայորեն մտավ կյանքս, այնքան մեքենայորեն, որ հենց այս պահին զարմացած հարցնում եմ ինձ. այդ ինչպե՞ս ստացվեց... Երիտասարդ տարիներիս այն փորձերը, որոնց մասին վերևում պատմեցի, վաղուց արդեն մոռացության էի տվել մինչև այն պահը, երբ երեկ առաջին անգամ հիշեցի այն գրառումն անելիս:
Զբաղվում է մարդ խորհրդածմամբ թե ոչ, դա իր գործն է, իհարկե, բայց լավ կանի, որ նույնիսկ անկախ դրանից, սովորի ճիշտ շնչել: Ինքդ պատկերացրու. հիմա ասենք հենց խորհրդածման համար մարդ նստում որոշ ժամանակ ու սկսում է ճիշտ շնչել, - դրանում որևէ վատ բան կա՞: Բոլորը համաձայնվում են, որ դրանից հետո իրենց շատ ավելի լավ են զգում: Մեկն ասաց վերևում, որ մի քանի րոպե խորհրդածելուց հետո կարծես մի քանի ժամ քնած լինի; ոմանք ասացին, որ խորհրդածման ժամանակ քնում են անգամ, ճի՞շտ է: Դե, ուրեմն եթե մի քանի րոպե ճիշտ շնչելը ստիպում է մեզ լավ զգալ, ուրեմն ինչու՞ չսովորել ճիշտ շնչել ոչ թե մի քանի րոպե, այլ ամբողջ օրը...
Ինձ, օրինակ, այդպես շնչելը նույնիսկ որոշ կողմնակի օգուտներ էլ է բերել. ամբողջ կյանքս տառապել եմ գլխացավերով: Մինչև վերջին տարիներս տոննայով դեղահաբեր եմ ընդունել, մինչև մոտ հինգ տարի առաջ սովորեցրեցի ինձ դեղի բանկան ուղղակի ձեռքիս պահել (պլացե՞բո... չգիտեմ, կամ այո, կամ ոչ: ) Իսկ վերջին` մոտ... երևի մեկուկես-երկու տարին, երբ սկսեցի ստիպել ինձ այդպես շնչել, հաբերն արդեն ձեռքիս էլ չեմ պահում: Ճիշտն ասած, արդեն չեմ էլ հիշում, թե վերջին անգամ երբ եմ գլխացավ ունեցել...
Ամբողջ կյաքումս հաց եմ ուտում օրն ընդամենը մեկ անգամ, երբ գործից տուն եմ հասնում: Երևի այդ է պատճառը, որ հեչ չեմ սիրում դրսում հաց ուտել: Բայց դե, մարդ ես, պատահում է, մի բան ծամելու ցանկություն է լինում օրվա ընթացքում... Առաջ մեծ պրոբլեմ էր ինձ համար` ի՞նչ ծամեմ: Հիմա... շնչում եմ ուղղակի, և դա հագեցնում է քաղցս այնքան, որ հանգիստ դիմանում եմ մինչև տուն կհասնեմ::)
Sambitbaba
13.06.2014, 07:55
Եթե խոսքը լուրջ մեդիտացիայի մասին է, ոչ թե մահարիշի-բան, ապա գիտությունը պաշտոնապես հայտարարել է, որ դեռ չի կարող բացատրել երևույթը :D
Մի անգամ ծավալուն հոդված էի գրել մեդիտացիայի մեխանիկայի գիտական ուսումնասիրության մասին.
http://songoffall.blogspot.com/2012/05/blog-post_14.html
Դե ֆակտո, իրական մեդիտացիայի ժամանակ ուղեղն աշխատում է ոչ այնպես, ինչպես աշխատում է նորմալ ժամանակ: Թե ինչպես կարող է ազդել մարդու վրա՝ ավելի լավ է լուրջ գրականության մեջ նայել, թե դրա պրակտիկան անող մարդիկ ինչ են ասում:
Կարդացի հոդվածդ... Շատ էր լավը: Շատ մատչելի ես գրել, Ռայ ջան, հասկանալի բոլորի համար... Սրտանց, շնոպրհակալ եմ...
Ու կուզեյի մի երկու բան խոսել քեզ հետ այս մասին: Բայց սկզբում ասա. դու Հոզե Սիլվայի մեթոդին ծանո՞թ ես...
Rhayader
13.06.2014, 13:51
Կարդացի հոդվածդ... Շատ էր լավը: Շատ մատչելի ես գրել, Ռայ ջան, հասկանալի բոլորի համար... Սրտանց, շնոպրհակալ եմ...
Ու կուզեյի մի երկու բան խոսել քեզ հետ այս մասին: Բայց սկզբում ասա. դու Հոզե Սիլվայի մեթոդին ծանո՞թ ես...
Սիլվայի մեթոդը մեդիտացիայի հետ կապ չունի, իրականում այն ավտոտրենինգ է՝ գումարած անասելի շատ նյուէյջ ու պլացեբո:
Rhayader
13.06.2014, 13:56
Ավտոտրենինգի ամենալավ գիրքը, որ հանդիպել եմ, Լևիի «Искусство быть собой» (http://royallib.ru/read/levi_vladimir/iskusstvo_bit_soboy.html)-ն էր:
Sambitbaba
16.06.2014, 22:42
Սիլվայի մեթոդը մեդիտացիայի հետ կապ չունի, իրականում այն ավտոտրենինգ է՝ գումարած անասելի շատ նյուէյջ ու պլացեբո:
Եթե հարցին նայենք "шаг влево, шаг вправо, - считается побегом" տեսանկյունից, իհարկե, կարելի է նյուէյջ ու պլացեբո էլ համարել, ու էլի լիքը անուններ կպցնել:
Բայց մի բան հաստատ է. կոնկրետ իմ Նյու Էջի` ասածդ "մագնիսա-հրեշտակային", - մատը Սիվայի մեթոդի մեջ խառը չի, քանզի սա սկսվել է 1980ականների ամենավերջում, իսկ Սիլվայի մեթոդն արդեն 60 տարուց ավելի պատմություն ունի:
Ինչևէ:
Հարցն այն է, որ, կարդալով քո հոդվածը Յոսիպովիչի ուսումնասիրությունների մասին, ես իսկույն հիշեցի Սիլվայի մեթոդը, քանի որ նրանք երկուսն էլ, թող նույնիսկ տարբեր զանգակատներից, բայց միևնույն ղողանջն են հնչեցնում: (Իմ կարծիքով: )
Ինքդ դատիր.
Յոսիպովիչ. - իր փորձի կոնտեքստ է վերցնում ուղեղի կեղևի բաժանումը երկու ցանցերի. էքստրինսիկ և ինտրինսիկ:
Սիլվա. - - իր փորձի կոնտեքստ է վերցնում ուղեղի բաժանումը երկու մասերի. բետա (ձախ) և ալֆա (աջ):
Յոսիպովիչ. - Սովորաբար ակտիվ է ինտրինսիկ ցանցը, որը կենտրոնացած է ներքին մտային գործընթացների վրա: Էքստրինսիկ ցանցն ակտիվանում է, երբ մտավոր պրոցեսներն ուղղվում են խնդրի լուծման վրա:
Սիլվա. - Ձախ կիսագունդն ավելի շատ ընկալում է այս նյութական աշխարհը, իսկ աջ կիսագունդը` ոչ-նյութականի աշխարհը:
Յոսիպովիչ. - Երբ ակտիվ է ինտրինսիկ ցանցն, էքստրինսիկը պասիվանում է, ու ընդհակառակը՝ երբ եքստրինսիկ ցանցն ակտիվանում է, ինտրինսիկը պասիվանում է:
Սիլվա. - Մեզանից միայն 10 տոկոսն է մտածում, հավասարաչափ օգտագործելով երկու կիսագնդերը: Մնացած 90 տոկոսը հենվում են միայն ձախ կիսագնդի վրա, համարյա ամբողջովին արհամարհելով աջ կիսագունդը:
Յոսիպովիչ. -Էքստրինսիկ ցանցը պատասխանատու է արտաքին ինֆորմացիայի ընկալման ու արձագանքի, կոնկրետ խնդիրների լուծման համար: Ինտրինսիկ համակարգի գործունեությունը դեռ լիովին չի բացահայտված, բայց հայտնի է, որ այն արտաքին ստիմուլներով չի պայմանավորված: Հետաքրքիր է՝ էքստրինսիկ ցանցն առավել պատասխանատու է օբյեկտիվ ընկալումների և ապրումների համար (կապված է արտաքին ազդակների հետ), ինտրինսիկը՝ սուբյեկտիվ, արտաքին աշխարհից անկախ ընկալումների հետ:
Սիլվա. - Բետա-մակարդակի վրա դուք պատկանում եք այս, ֆիզիկական աշխարհին, հինգ զգացմունքների` տեսողության, լսողության, համի, հոտի և շոշափման աշխարհին, ժամանակի և տարածության աշխարհին: Ալֆա-մակարդակի վրա դուք ընկնում եք մի այլ աշխարհ, որտեղ ֆիզիկական ստանդարտները մնում են հետևում և հնարավոր է դառնում "ընկալումն" առանց զգայական օրգանների: Դա ոչ-ֆիզիկական արքայությունն է, որտեղ ժամանակա-տարածքային խոչնդոտներ այլևս չկան և սկսում են աշխատել ինտուիցիան, էքստրասենսորային ընկալումն ու պսիխիկան:
Յոսիպովիչ. -Մյուս կողմից՝ նրանց միաժամանակ գործունեությունը չի խախտում մտավոր գործունեության ամբողջականությունը: Այս տեսությունից կարելի է հետևություն անել, որ հնարավոր է՝ մեդիտացիոն կոնկրետ պրակտիկաներ բերում են օբյեկտիվ և սուբյեկտիվ մտավոր գործընթացների ներդաշնակ, միավորված աշխատանքի: Այլ կերպ ասած, ոչ թե պարզապես տեղի է ունենում էքստրինսիկ և ինտրինսիկ ցանցերի միաժամանակ ակտիվացում, այլ այդ երկու ցանցերի ներդաշնակ աշխատանք, առավել համարձակ ենթադրություն՝ միավորում:
Սիլվա. - Ուղեղի երկու կիսագնդերի աշխատանքի տարբերությունը կաված է ուղեղի ալիքների հաճախականությունից: Արտաքին աշխարհի մտածելակերպն իրականացվում է մոտավորապես 20 ցիկլ/վայրկյան հաճախականության վրա: Եթե կենտրոնացնեք ձեր մտածելակերպը 10 ցիկլ/վայրկյան հաճախականության վրա, կհավասարեցնեք կիսագնդերի ակտիվությունը:
(Հասկանալի լինելու համար ես պետք է ավելացնեմ, որ Սիլվան ուղեղի գործունեության չորս մակարդակներ է առաջ քաշել. բետա(21-14 ցիկլ/վայրկյան), ալֆա(14-7ց/վ), թետա(7-4 ց/վ) և դելտա(4-1 ց/վ): Այստեղից երևում է, որ մտածելակերպը 10 ցիկլ/վայրկյան հաճախականության վրա կենտրոնացնելու համար անհրաժեշտ է ուղղակի իջեցնել ձախ` բետա կիսագնդի հաճախականությունը (14-7ց/վ) մինչև աջ` ալֆա կիսագնդի հաճախականությանը (14-7ց/վ): )
Սիլվան պնդում է, որ Յոսիպովիչի ասած ներդաշնակության դեպքում է, որ մարդիկ հանճարներ, կամ կինոյի/սպորտի աստղեր կամ միլիոնատեներ են դառնում:
Ռայ ջան, մի՞թե Յոսիպիվիչն այսօր չի խոսում նույն բանի մասին, ինչի մասին խոսել է Սիլվան ավելի քան 60 տարի առաջ:
Հ.Գ Ինչպես տեսնում ես, մնացած երկու մակարդակների մասին (թետա և դելտա) ոչինչ չասացի: Ու չեմ էլ ասի: Կսպասեմ, մինչև Յուսիպովիչը կամ մեկ ուրիշը կսկսի խոսել...
Չէի ասի, թե դրանք լրիվ համեմատելի են, հիշեմ վաղը գրածդ լրիվ կարդամ, մանրամասն գրեմ)
Իմ մոտ ձախ կիսագնդի ակտիվությունը ցածր ա, բայց վրոդի նյութական աշխարհն ընկալում եմ :դ
Rhayader
17.06.2014, 00:32
Ինտրինսիկ ու էքստրինսիկ նեյրոնային ցանցերը կիսագնդերի հետ կապ չունեն: Սիլվայի դրույթները պսևդոգիտության դասական օրինակ են. ինքը մակերեսային, պոպուլյար տվյալների վրա հետևություններ է անում՝ նևրոլոգիայից ոչ մի լուրջ գիտելիք չունենալով:
Sambitbaba
17.06.2014, 03:32
Չէի ասի, թե դրանք լրիվ համեմատելի են, հիշեմ վաղը գրածդ լրիվ կարդամ, մանրամասն գրեմ)
Իմ մոտ ձախ կիսագնդի ակտիվությունը ցածր ա, բայց վրոդի նյութական աշխարհն ընկալում եմ :դ
Դե, Ֆրիման ջան, ես էլ չասացի, թե Յոսիպովիչը Սիլվայի գիրքն արտագրել` նոր տեսութուն է սարքել...
Sambitbaba
17.06.2014, 04:36
Ինտրինսիկ ու էքստրինսիկ նեյրոնային ցանցերը կիսագնդերի հետ կապ չունեն: Սիլվայի դրույթները պսևդոգիտության դասական օրինակ են. ինքը մակերեսային, պոպուլյար տվյալների վրա հետևություններ է անում՝ նևրոլոգիայից ոչ մի լուրջ գիտելիք չունենալով:
Եթե Սիլվան, վաթսուն տարի առաջ, "մակերեսային ու պոպուլյար տվյալների" վրա անում է այն հետևությունները, ինչ անում է (և դեռ մինչև վերջ չի էլ հասցրել անել) Յոսիպովիչը` նևրոլոգիայի այսօրվա զարգացածության պայմաններում, - պատկերացնում եմ, թե ինչերի հասած կլիներ Սիլվան, եթե վարթուն տարի առաջ նևրոլոգիան նույնքան զարգացած լիներ, որքան այսօր...
Ռայ, եթե նույնիսկ համաձայնվեմ էլ, որ ուղեղը կապ չունի ուղեղի կեղևի հետ(?..), միևնույն է, կհամաձայնվեմ, որ կապ չունի փորձի կոնտեքստը միայն (քո խոսքերն են, այլ ոչ իմ): Բայց ի՞նչ տարբերություն, թե ինչով են նրանք երկուսն էլ փորձում հասնել (կամ հասնում) իրենց վերջնական արդյունքին, որն է. "օբյեկտիվ և սուբյեկտիվ մտավոր գործընթացների ներդաշնակ, միավորված աշխատանքը":
Ընդ որում մեկը նոր սկսել է իր ուսումնասիրությունները և առայժմ եթե ինչ-որ բան ասում է, ինքն անգամ մինչև վերջ վստահ չի, թե ինչ է ասում. հուսանք, որ ավելի մեծ արդյունքների կհասնի: (Չես պատկերացնում, թե որքան շատ է իմ ցանկությունն այդ հարցում... Որովհետև ես թքած ունեմ այն հանգամանքի վրա, թե ով է վերջիվերջո հասնելու դրան, ինձ համար կարևոր է, որ մեկնումեկը վերջապես կարողանա համոզել ձեզ, թե ինչ հրաշքներ է իր մեջ պարունակում մարդը: )
Իսկ մյուսի մեթոդով զբաղվել են արդեն կես միլիոնից ավել մարդիկ, որոնցից շատ-շատերը հասել են գերազանց արդյունքների (Մեթոդի մասին գրքերում կարելի է հանդիպել շատ մարդկանց վկայություններնի, ովքեր պատմում են սեփական փորձի մասին: ) Իսկ մենք չենք հավատում այդ ամենին: Ինչու՞: Որովհետև Կտուլհուն դրանց տակ չի ստորագրել:
Օքեյ: Սպասեք, մինչև Յոսիպովիչը մի բան կամ կասի, կամ ոչ...
Հայրս էր ասում. էշ, մի սատկիր, գարուն կգա` յոնջա կուտես...:(
Դե, Ֆրիման ջան, ես էլ չասացի, թե Յոսիպովիչը Սիլվայի գիրքն արտագրել` նոր տեսութուն է սարքել...
Ես էլ չասեցի արտագրել ա, ուղղակի շատ բաներում հակասում ա, դրա համար եմ ասում նույնը չեն: