Դիտել ողջ տարբերակը : Հոբիտը / The Hobbit
Hayk Avetisyan
25.11.2012, 19:02
http://www.youtube.com/watch?v=b1SJ7yaa7cI Հոբիտը Մատանիների տիրակալը ֆիլմի շարունակությունը:
Ոչ թե շարունակությունը, այլ սկիզբը: Հոբբիտի գործողությունները տեղի են ունենում Մատանիների տիրակալից առաջ:
Ruby Rue
25.11.2012, 19:37
http://www.youtube.com/watch?v=b1SJ7yaa7cI Հոբիտը Մատանիների տիրակալը ֆիլմի շարունակությունը:
Թեման տեսնելով, ուզում էի մտնել ու Հոբբիթի թրեյլերը տեղադրել:love ու տեսա . որ Գոլլումն իրա մեծ կապույտ աչքերով ինձ ա նայում :)
Հ.Գ. Էս Գոլլումը քանի գնում սիրունանում ա :D
Մոդերատորական. թեման ստեղծվել է «Շուտով կինոէկրաններին (http://www.akumb.am/showthread.php/46593-Շուտով-կինոէկրաններին)» թեմայից առանձնացված գրառումների հիման վրա:
Անհամբեր սպասում եմ ֆիլմին: Հոբիտը փոքր ժամանակվաս ամենասիրելի գրքերից ա եղել: Ընդհանրապես երևի մինիմում տաս անգամ կարդացել եմ: Էդպիսի բնավորություն ունեմ, սիրած գործերը շատ եմ կարդում: Սպասելուս մյուս պատճառը «Մատանիների տիրակալը» ֆիլմի հզորությունն էր, ինչը թույլատրում ա վստահ լինել, որ էս կինոն էլ նկարված ա լինելու պրոֆեսիոնալ, հզոր:
Հիմա հարց. ե՞րբ ենք նայելու :(
Համարյա ամբողջ աշխարհում կինոն էկրան ա դուրս գալու դեկտեմբերի 12-14-ին (Նայեք այստեղ (http://www.thehobbit.com/releasedates/release-dates.html)): Ռուսաստանում ու Ուկրաինայում՝ դեկտեմբերի 19-ին: Դե մերոնք էլ հաստատ սպասելու են Ռուսաստանի պրեմերիային, հեչ որ չէ որովհետև ստեղ ռուսերեն թարգմանությունն են բերելու: Բայց հենց էդ օրը կլինի՞, կամ գոնե էդ օրերին, թե՞ պետք ա սպասենք: Որևէ մեկը բան գիտի՞:
Ոչ թե շարունակությունը, այլ սկիզբը: Հոբբիտի գործողությունները տեղի են ունենում Մատանիների տիրակալից առաջ:
Ռուֆ, բայց ինչքան գիտեմ Հոբիտը Մատանիների Տիրակալնի հետ կապ չունի չէ՞, առանձին պատմություն է:
Alphaone
02.12.2012, 16:47
Ռուֆ, բայց ինչքան գիտեմ Հոբիտը Մատանիների Տիրակալնի հետ կապ չունի չէ՞, առանձին պատմություն է:
Քանի որ իմ ամենասիրած գրքերից է ու շատ եմ կարդացել, ես պատասխանեմ, լավ:) : Հոբիտը փաստացի այն մասին է, թե ոնց է մատանին գտնվել, բայց էնտեղ շեշտը մատանու վրա չի դրվում, թեև ամեն դեպքում, սերտորեն կապված է Մատանիների տիրակալի հետ... :)
Ռուֆ, բայց ինչքան գիտեմ Հոբիտը Մատանիների Տիրակալնի հետ կապ չունի չէ՞, առանձին պատմություն է:
Կապված ա, էն էլ ոնց :)
Հոբիտը Տոլկինը շուտ ա գրել, ավելի շուտ իրա երեխեքի համար հեքիաթ ա գրել, հետո որոշել ա հրատարակի: Արդյունքում հետո էլ հրատարակչի կողմից շարունակելու առաջարկ ա ստացել: Սկզբից ուզել ա նմանատիպ մի հեքիաթ գրի, բայց աստիճանաբար փոխվել ու դարձել ա Մատաիների Տիրակալը: Մատանիների տիրակալի հիմքում հենց Հոբիտի պատմությունն ա ընկած, նույն կերպարները, Բիլբոյի հետ տեղի ունեցած արկածը, իրա գտած մատանին: Արդյունքում Մատանիների տիրակալը դարձել ա Հոբիտի տրամաբանական շարունակությունը: Նաև մի մասը «Սիլմարիլիոն» լեգենդների ու միֆերի ժողովածուի, որը կարծեմ «Մատանիների տիրակալից» էլ շուտ ա սկսել գրել, բայց հրատարակվել ա իրա մահվանից հետո:
Ալֆա և Չուկ, ձեզ հատուկ շնորհակալություն: Թերևս կարդամ Հոբիտը, մնում է միայն գիրքը ճարել :)
Ruby Rue
02.12.2012, 19:20
Ալֆա և Չուկ, ձեզ հատուկ շնորհակալություն: Թերևս կարդամ Հոբբիտը, մնում է միայն գիրքը ճարել :)
Մալխաս, անպայման կարդա հոբբիտը: Գրադարաններում հայերեն թարգմանված տարբերակը կա :) Մի քանի ժամում կհասցնես կարդալ, պուճուր ու հետաքրքիր հեքիաթ է:
Չնայած ահագին բան ես կորցրել, որ փոքր ժամանակ չես կարդացել:
Ես առաջին անգամ 8 տարեկանում էի կարդացել, իսկ վերջին անգամ անցյալ տարի…
Մալխաս, անպայման կարդա հոբբիտը: Գրադարաններում հայերեն թարգմանված տարբերակը կա :) Մի քանի ժամում կհասցնես կարդալ, պուճուր ու հետաքրքիր հեքիաթ է:
Չնայած ահագին բան ես կորցրել, որ փոքր ժամանակ չես կարդացել:
Ես առաջին անգամ 8 տարեկանում էի կարդացել, իսկ վերջին անգամ անցյալ տարի…
Ուրեմն անպայման գրադարանից կվերցնեմ: :) Մի փաքր անհարմար է խոստովանել, բայց Հոբիտի մասին էս վերջերս եմ միայն իմացել :oy Պահապանները պատահմամբ գնեցի գրախանությից մի երկու տարի առաջ ու ինքս էլ չիմացա, թե ինչու սկսեցի հենց դա կարդալ: Հավանաբար այդ անիծյալ մատանին գրքի մեջ էլ ձգողություն ուներ, որովհետև մի 20 գիրք հերթի էի դրել: :) Հետո արդեն Ակումբում տեսա, թե ինչ համակիրներ ունի Թոլքիենն ընդհանրապես, իսկ Մատանիների Տիրակալը՝ մասնավորապես: Արդեն սկսեցի ֆիլմերը նայել հերթով....:)
Alphaone
02.12.2012, 19:58
Թոլքիենի Մատանիների տիրակալի մասին մի շատ զվարճալի, մի քիչ էլ սադոմազոխիստական պատմություն ունեմ՝ գիրքը վաղ մանոկությունից հիվանդագին սիրում էի, տասնյակ անգամ Հոբիտն ու Պահապանները կարդացել եմ, Հենդալֆի համար արցունքներով լաց եղել, բայց գիտեի, որ շարունակություն կա ու շարունակությունը չունեի: Հասել էի այն պահը, որ Սեմն ու Ֆրոդոն խմբից առանձնանում են ու այդպիսով գիրքն ավարտվում է: Անգլերեն ու ռուսերեն տարբերակները շարունակությամբ չկարողացա հայթայթել ու հանկարծ իմացա, որ ֆիլմն արդեն կա: Աննկարագրելի ոգևորությամբ, մի քանի շաբաթ սպասելով, որ ահա, վերջապես ՀԵՏՈՆ կիմանամ, նստեցի ֆիլմը նայելու ու ֆիլմի առաջ հատվածը վերջացավ հենց այնտեղ, ուր Պահապաններն էր վերջացել :D
Ruby Rue
02.12.2012, 20:08
Ուրեմն անպայման գրադարանից կվերցնեմ: :) Մի փաքր անհարմար է խոստովանել, բայց Հոբիտի մասին էս վերջերս եմ միայն իմացել :oy Պահապանները պատահմամբ գնեցի գրախանությից մի երկու տարի առաջ ու ինքս էլ չիմացա, թե ինչու սկսեցի հենց դա կարդալ: Հավանաբար այդ անիծյալ մատանին գրքի մեջ էլ ձգողություն ուներ, որովհետև մի 20 գիրք հերթի էի դրել: :) Հետո արդեն Ակումբում տեսա, թե ինչ համակիրներ ունի Թոլքիենն ընդհանրապես, իսկ Մատանիների Տիրակալը՝ մասնավորապես: Արդեն սկսեցի ֆիլմերը նայել հերթով....:)
Ֆիլմերը շատ - շատ եմ սիրում, բայց գրքի համեմատ շատ թույլ են: Եթե ՛Մատանիների տիրակալն՛՛ ամբողջովին չես կարդացել, դա էլ անպայման կարդա: / Ի դեպ Խնկո Ապոր գրադարանում կա/, Սիլմարիլլիոնն էլ ընդհանրապես հրաշալի գործ ա :love
Ֆիլմերը շատ - շատ եմ սիրում, բայց գրքի համեմատ շատ թույլ են: Եթե ՛Մատանիների տիրակալն՛՛ ամբողջովին չես կարդացել, դա էլ անպայման կարդա: / Ի դեպ Խնկո Ապոր գրադարանում կա/, Սիլմարիլլիոնն էլ ընդհանրապես հրաշալի գործ ա :love
Մի սիրունիկ ծանոթուհի ունեմ, որ պարբերաբար այցելում է Խնկո Ապոր գրադարան: Հենց վաղը նրան կխնդրեմ, որ վերցնի, որովհետև ինքս գրանցված չեմ այնտեղ... Իսկ ով լինել Սիլմարիլլիո՞ն...:oy
Ruby Rue
02.12.2012, 20:15
Թոլքիենի Մատանիների տիրակալի մասին մի շատ զվարճալի, մի քիչ էլ սադոմազոխիստական պատմություն ունեմ՝ գիրքը վաղ մանոկությունից հիվանդագին սիրում էի, տասնյակ անգամ Հոբիտն ու Պահապանները կարդացել եմ, Հենդալֆի համար արցունքներով լաց եղել, բայց գիտեի, որ շարունակություն կա ու շարունակությունը չունեի: Հասել էի այն պահը, որ Սեմն ու Ֆրոդոն խմբից առանձնանում են ու այդպիսով գիրքն ավարտվում է: Անգլերեն ու ռուսերեն տարբերակները շարունակությամբ չկարողացա հայթայթել ու հանկարծ իմացա, որ ֆիլմն արդեն կա: Աննկարագրելի ոգևորությամբ, մի քանի շաբաթ սպասելով, որ ահա, վերջապես ՀԵՏՈՆ կիմանամ, նստեցի ֆիլմը նայելու ու ֆիլմի առաջ հատվածը վերջացավ հենց այնտեղ, ուր Պահապաններն էր վերջացել :D
Ես էլ Պահապանները պատահաբար գրադարանում էի գտել: Էլի մեծ ոգևուրությամբ ու հաճույքով կլանում էի ամեն մի բառը, ամեն մի նախադասությունը: Կարդացի, վերջացրի՝ Ալֆայի պես Գենդալֆի հետևից լացելով: Էլի չկարողացա շարունակությունը գտնել, գրադարաններում չկար, ինտերնետ էլ չունեի :(
Ու մեկ էլ հանկարծ Նոր Տարուն նվեր եմ ստանում ՙՄատանիների Տիրակալի՛՛ դիսկը:
Աշխարհն իմն էր էդ պահին:love
Ruby Rue
02.12.2012, 20:23
«Սիլմարիլլիոն»-ը Թոլկինի լավագույն ստեղծագործություններից ա: Կարելի ա համարել ֆենտեզիի Աստվածաշունչ, որովհետև ամեն ինչ սկսվում ա Միջնաշխարհի արարումից՝ աստվածներ, հետո էլֆեր, մարդիկ…
Շատ չխոսեմ, էստեղ (http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D0%B8%D0%BB%D1%8C%D0%BC%D0%B0%D1%80%D0%B8%D0%BB%D0%BB%D0%B8%D0%BE%D0%BD) կարդա… Բայց ավելի լավ է հենց գիրքը կարդաս, կարող ես «Մատանիների Տիրակալ»-ից առաջ կարդալ::)
Ուրեմն սենց։ Գնանք բոլորով պրեմիերա նայենք, միով բանիվ։ Հետո էլ կարելի ա «Պոնիում» մի քանի պինտ էյլ քաշել գլուխներս։
Moonwalker
02.12.2012, 21:50
Ուրեմն սենց։ Գնանք բոլորով պրեմիերա նայենք, միով բանիվ։ Հետո էլ կարելի ա «Պոնիում» մի քանի պինտ էյլ քաշել գլուխներս։
http://immortalchess.net/forum/images/smilies/plus1.gifԹե չէ ում ասում եմ, ասում են արի գնանք «Lost and found in Armenia»-ն նայենք::how_about_no!
Ուրեմն սենց։ Գնանք բոլորով պրեմիերա նայենք, միով բանիվ։ Հետո էլ կարելի ա «Պոնիում» մի քանի պինտ էյլ քաշել գլուխներս։
Գնանք :aha
Բայց ստեղ պրեմիերան ե՞րբ ա :cry
Բիլբոն ռեժիսորի կողքին ոնց-որ հսկա լինի :))
http://img822.imageshack.us/img822/3015/30000245490620121165716.jpg
Alphaone
03.12.2012, 01:15
Բիլբոն ռեժիսորի կողքին ոնց-որ հսկա լինի :))
Հահ, իմ չիրականացած երազանքն էր ռեժիսիոր լինել, իմ կողքին էլ ոնց որ օրք կլիներ... :D
http://www.youtube.com/watch?v=vWYdBjtGwic
Ալֆա և Չուկ, ձեզ հատուկ շնորհակալություն: Թերևս կարդամ Հոբիտը, մնում է միայն գիրքը ճարել :)
"Մատանիների տիրակալը", ի տարբերություն "Հոբիթի", ավելի հասուն է գրված է ավելի շատ խորքային շերտեր ունի: Եվ եթե "Հոբիթում" չարն ու բարին այնքան էլ հստակ չէ և հիմնական շեշտը դրված է արկածների վրա, ապա "Մատանիների Տիրակալում" հստակ ու խորքային իմաստով քննարկվում է Չարի ու Բարու հիմնահարցը:
Alphaone
06.12.2012, 18:06
Համամիտ եմ, Մատանիների տիրակալն ավելի հասուն գործ է, քան Հոբիտը : Հիմա քաղաքագիտություն եմ ուսումնասիրում, ու գալիս այն եզրահանգման, որ Ալիսան ու Մատանիների տիրակալը նաև հրաշալի քաղաքագիտական ձեռնարկներ են, անգլիացիներն այդ առումով կեցցեն :)
Իսկ ով լինել Սիլմարիլլիո՞ն...:oy
Malxas, Քեզ նենց եմ նախանձում, որ էդ նոր ես սկսելու կարդալ :)
Malxas, Քեզ նենց եմ նախանձում, որ էդ նոր ես սկսելու կարդալ :)
Բա որ գիրքը բերեն ոնց եմ ջիջիլ գցելուուու :D
Հատված կինոյից. լեգենդար Տորին (գուցե ավելի ճիշտ ա Թորին) թզուկի ու մյուս թզուկների գեղեցիկ երգը՝ «Մշուշոտ լեռներ»-ը՝ հոբիտ Բիլբոյի տանը:
http://www.youtube.com/watch?v=NRUBe2RTq74
հ.գ. Կինո Մոսկվայում հավանաբար դեկտեմբերի 26-28-ից :(
Ընդամենը րոպեներ անց Լոնդոնում տեղի կունենա ֆիլմի գլխավոր պրեմիերան :)
Այս պահին դերասաններն ու ֆիլմը ստեղծողները ժամանում են կինոթատրոն:
Արարողությանը կարող եք օնլայն հետևել այստեղ՝ http://www.youtube.com/user/warnerbrosuktrailers/HobbitLivePremiere
Ես մի հատ ծանոթ ունեի <<Մատանիների տիրակալի>> գժի պես սիրում էր: Երբ իրանց տուն է գնում, վեչնի էդ կինոն էր միացրած նայում: Բայց ոնց չէր հոգնում: Ես Սայլենթ Հիլլը ամիսը մի անգամից ավել չեմ կարա նայեմ:think
Ruby Rue
12.12.2012, 22:05
Ես մի հատ ծանոթ ունեի <<Մատանիների տիրակալի>> գժի պես սիրում էր: Երբ իրանց տուն է գնում, վեչնի էդ կինոն էր միացրած նայում: Բայց ոնց չէր հոգնում: Ես Սայլենթ Հիլլը ամիսը մի անգամից ավել չեմ կարա նայեմ:think
Բա էդ կինոյից հոգնել կլինի՞:love
Առաջին մասն անգիր ասում եմ դերասանների հետ… Փոքր ժամանակ հենց անելու բան չունեի, «Մատանիների Տիրակալ»-ն էի նայում:D
Ռուբ կարող ա էդ ծանոթս դու էիր:o
Բա էդ կինոյից հոգնել կլինի՞:love
Առաջին մասն անգիր ասում եմ դերասանների հետ… Փոքր ժամանակ հենց անելու բան չունեի, «Մատանիների Տիրակալ»-ն էի նայում:D
Նենց տարօրինակ ա, որ կարդում եմ՝ «փոքր ժամանակ «Մատանիների տիրակալն» էի նայում»:
Պրեմիերայի տոմս ա պետք առնել գլխանց, դրանից մի երկու-երեք օր առաջ արդեն լրիվ ձեռից ձեռ խլած են լինելու: Ո՞վ ա գալիս:
Նենց տարօրինակ ա, որ կարդում եմ՝ «փոքր ժամանակ «Մատանիների տիրակալն» էի նայում»:
Պրեմիերայի տոմս ա պետք առնել գլխանց, դրանից մի երկու-երեք օր առաջ արդեն լրիվ ձեռից ձեռ խլած են լինելու: Ո՞վ ա գալիս:
Ես, մեկը ես
http://www.telegraph.co.uk/culture/film/filmreviews/9730525/The-Hobbit-An-Unexpected-Journey-movie-review.html
տղաս գժվում ա էս կինոների համար :)
Այսօր վերջապես գրավաճառից վեւցրի Հոբիտը: Գրառումն ավարտեմ սկսեմ կարդալ:
Այսպիսով ունեմ` Հոբիտը, Պահապաննարը` հայերեն, Երկու Աշտարակները ` ռուսերեն: Եթե տեղյակ եք, թե Թոլկիենից Հայաստանում էլ ինչ կա, խնդրում եմ ասեք, որովհետև համակարգչից կարդալ չեմ սիրում:
Ruby Rue
12.12.2012, 23:02
Նենց տարօրինակ ա, որ կարդում եմ՝ «փոքր ժամանակ «Մատանիների տիրակալն» էի նայում»:
Դե առաջին անգամ 9-10 տարեկանում եմ նայել :D
Արդեն 100 էջ կարդացել եմ, կիսվեմ տպավորություններով:
Նախ նշեմ, որ սա այն եզակի գրքերից է, որ առաջին էջից կլանված տանում է մինչև վերջ ու հիմա շատ ափսոսում եմ, որ գիրքն ի վերջո ավարտվելու է, մինչդեռ կուզենայի շատ երկար կարդալ:
Թեպետ երրորդ մասից քիչ ավելին եմ դեռ կարդացել, բայց ինձ համար արդեն պարզ է, որ Հոբիտի և Պահապանների միջև կա մեծ որակական տարբերություն: Այո, հերոսները նույնն են, մեկը մյուսի շարունակությունն է, բայց և այնպես, իմ համեստ կարծիքով սրանք մեկ մարմին կազմող ստեղծագործություններ չեն: Չի կարելի ասել, որ Պահապանները Հոբիտից լավն է, բայց երկրորդն, ըստ իս, ավելի հասուն գործ է:
Առայժմ այսքանը: Գուցե հետո ավելի պարզ արտահայտվեմ, որովհետև իրականում չկարողացա բացատրել այն տարբերությունը, որն այդքան ակնհայտ է ինձ համար:
Դա վաղուց նկատված տարբերություն է, եղբայր, շատ գրականագետներ են այդ մասին խոսել ու ես միանում եմ նրանց կարծիքին :)
Արդեն 100 էջ կարդացել եմ, կիսվեմ տպավորություններով:
Նախ նշեմ, որ սա այն եզակի գրքերից է, որ առաջին էջից կլանված տանում է մինչև վերջ ու հիմա շատ ափսոսում եմ, որ գիրքն ի վերջո ավարտվելու է, մինչդեռ կուզենայի շատ երկար կարդալ:
Թեպետ երրորդ մասից քիչ ավելին եմ դեռ կարդացել, բայց ինձ համար արդեն պարզ է, որ Հոբիտի և Պահապանների միջև կա մեծ որակական տարբերություն: Այո, հերոսները նույնն են, մեկը մյուսի շարունակությունն է, բայց և այնպես, իմ համեստ կարծիքով սրանք մեկ մարմին կազմող ստեղծագործություններ չեն: Չի կարելի ասել, որ Պահապանները Հոբիտից լավն է, բայց երկրորդն, ըստ իս, ավելի հասուն գործ է:
Առայժմ այսքանը: Գուցե հետո ավելի պարզ արտահայտվեմ, որովհետև իրականում չկարողացա բացատրել այն տարբերությունը, որն այդքան ակնհայտ է ինձ համար:
Մալխաս ջան, իրանք մեկ ամբողջություն չեն, ուղղակի սերտորեն կապված են... հասուն լինելու հետ կապված: Ոնց-որ թե թեմայում էլի ա հնչել էդ միտքը, որը մի կողմից ճիշտ ա, մյուս կողմից ես էդ «հասուն» տերմինին էնքան էլ համաձայն չեմ: Հասունության հարց չի, տեսակների հարց ա: Հոբիտը, ոնց արդեն գրել եմ, գրվել ա շատ ավելի շուտ քան Մատանիների տիրակալը, նախնական տարբերակով գրել ա իր երեխեքի համար: Սա հեքիաթ ա: Վիպակ-հեքիաթ ա, բայց հեքիաթ ա: Ու հեքիաթի համար ինքը լավ էլ հասուն ա: Պահապանները արդեն մանկական հեքիաթ չի, ավելի խորը գործ ա, բնականաբար ավելի «հասուն»-ի տպավորություն ա թողնում մեծահասակների մոտ, բնականաբար ավելի շատ շերտեր ունի, բնականաբար ավելի լուրջ փիլիսոփայություն ունի:
Նույն կերպ կարելի ա ասել, գոնե իմ պատկերացմամբ, որ Մատանիների տիրակալը «հասուն չի» Սիլմարիլիոնի մոտ: Բայց էլի սխալ կլինի հասուն տերմինը, որտև էլի գործ ունենք իրար սերտորեն կապված ստեղծագործությունների հետ (Սիլմարիլիոնում Մատանիների տիրակալի ժամանակաշրջանը ընդամենը մի փոքրիկ մաս ա), բայց տեսակներով տարբեր գործերի հետ:
Մալխաս ջան, իրանք մեկ ամբողջություն չեն, ուղղակի սերտորեն կապված են... հասուն լինելու հետ կապված: Ոնց-որ թե թեմայում էլի ա հնչել էդ միտքը, որը մի կողմից ճիշտ ա, մյուս կողմից ես էդ «հասուն» տերմինին էնքան էլ համաձայն չեմ: Հասունության հարց չի, տեսակների հարց ա: Հոբիտը, ոնց արդեն գրել եմ, գրվել ա շատ ավելի շուտ քան Մատանիների տիրակալը, նախնական տարբերակով գրել ա իր երեխեքի համար: Սա հեքիաթ ա: Վիպակ-հեքիաթ ա, բայց հեքիաթ ա: Ու հեքիաթի համար ինքը լավ էլ հասուն ա: Պահապանները արդեն մանկական հեքիաթ չի, ավելի խորը գործ ա, բնականաբար ավելի «հասուն»-ի տպավորություն ա թողնում մեծահասակների մոտ, բնականաբար ավելի շատ շերտեր ունի, բնականաբար ավելի լուրջ փիլիսոփայություն ունի:
Նույն կերպ կարելի ա ասել, գոնե իմ պատկերացմամբ, որ Մատանիների տիրակալը «հասուն չի» Սիլմարիլիոնի մոտ: Բայց էլի սխալ կլինի հասուն տերմինը, որտև էլի գործ ունենք իրար սերտորեն կապված ստեղծագործությունների հետ (Սիլմարիլիոնում Մատանիների տիրակալի ժամանակաշրջանը ընդամենը մի փոքրիկ մաս ա), բայց տեսակներով տարբեր գործերի հետ:
Դու մոտավորապես արտահայտեցիր այն ինչ ուզում էի ասել, բայց դժվարանում էի: Շնորհակալություն: :)
Իսկ պրեմյերան երբ է, ճշտվե՞ց:
http://www.youtube.com/watch?v=4vqyzHwnEiY&feature=g-logo
շատ հավեսա
Էս Ձեր ասած կինոն ա?
Արդեն ինտերնետ են գցել?
Хоббит (http://my-hit.ru/film/21338/online)
Էս Ձեր ասած կինոն ա?
Արդեն ինտերնետ են գցել?
Хоббит (http://my-hit.ru/film/21338/online)
Արդեն հասցրի՞ն :)) Ռուսաստանում պրեմիերան էսօր էր :)
Արդեն հասցրի՞ն :)) Ռուսաստանում պրեմիերան էսօր էր :)
Ես սենց կինոներ չեմ սիրում, նենց որ չեմ նայել, բայց ոնց որ թե կինոն կա ու էդա, որովհետև գրածա պրեմիերան Ռուսաստանում դեկտեմբերի 19-ին:
Ես սենց կինոներ չեմ սիրում, նենց որ չեմ նայել, բայց ոնց որ թե կինոն կա ու էդա, որովհետև գրածա պրեմիերան Ռուսաստանում դեկտեմբերի 19-ին:
Էդ ա, իհարկե էդ ա, էկրանի զապիս :) Սպասենք որակովին:
Էս Ձեր ասած կինոն ա?
Արդեն ինտերնետ են գցել?
Хоббит (http://my-hit.ru/film/21338/online)
Որակը ոնցա? Սենց կինոն անորակ նայել ուղղակի չարժե...
Էս Ձեր ասած կինոն ա?
Արդեն ինտերնետ են գցել?
Хоббит (http://my-hit.ru/film/21338/online)
Էս ինչ հերետիկոսություն ա: Վառե՛լ:
Արդեն հասցրի՞ն :)) Ռուսաստանում պրեմիերան էսօր էր :)
Էկա արագ թիթիզանամ, ջիջիլ գցեմ ու գնամ. ուղիղ վեց օր առաջ նայեցի առաջին անգամ։ Երկրորդ անգամ նայեցի չորս օր առաջ։ Երեկ քաշեցի սաունդթրեքը, իսկ վաղը գնալու ենք երրորդ անգամ :P
Այ տենց, դուք նախանձից տրաքեք, իսկ ես շարունակեմ գործիս տեղը տանջվել :(
ՀԳ՝ ի դեպ, Մատանիների Տիրակալի հետ բնազդային համամատություններս մի փոքր ստվեր գցեցին Հոբիթի վրա, բայց ահավոր հավանեցի։ Մատանիների տիրակալի ստանդարտից ցածր չի իհկ։
«Հոբիթի» պրեմիերան Երեւանում տեղի կունենա դեկտեմբերի 22 -ին (http://style.news.am/arm/news/1955/hobiti-premieran-erevanum-texi-kunena-dektemberi-22--in.html)
Ruby Rue
22.12.2012, 18:03
Նայել եմ, նայել եմ :love
Քննությունիցս հետո միանգամից կինոթատրոն եմ վազել. ես ու ընկերուհիս առաջինն էինք, որ դահլիճ մտանք:
Սկզբում զարմանում էի, թե ոնց են էդ փոքր գրքից երեք ֆիլմ նկարել, բայց դե Ջեքսոնը հուսախաբ չարեց: Ախր շաա՜տ լավն էր էէ:love
Հ.Գ. Գիրքը տասներորդ անգամ կվերընթերցեմ ու կգնամ մի անգամ էլ նայելու :)
Մի շաբաթ առաջ 3D տարբերակը նայեցի կինոթատրոնում։ Շատ լավ էր հանած։ Այս շաբաթ էլի եմ գնալու նայեմ :P
Դուրս գալիս է և այն, որ որոշ բաներ գրքից տարբերվում են. ուրեմն միշտ էլ նոր անակնկալների կարելի է սպասել։ Վերջապես տեսա նաև երրորդ կախարդին, ում մասին Տիրակալների գրքում էի կարդացել։ Ցնդած տիպ էր (ըստ Սարումանի խոսքերով՝ շատ սունկ ուտելուց ուղեղը բորբոսնել էր), բայց հավեսն էր…
Ընդհանրապես շատ հաջող կերպարներ էին ստեղծել, հաջող դերասանների ընտրություն էին կատարել, հատկապես Բիլբոյի դերասանը։ Բայց այս անգլիացիների մեջ ինչքան շատ են հոբիթային դեմքեր հանդիպում։
Rhayader
23.12.2012, 00:21
Կինոն նայեցի, մեղմ ասած, հետույքային էր: Պատկերացրեք Spy Kids-ը՝ Տոլկիենի տարրերով: Խեղճ վիպակը ձգձգել էին այնքան, որ նախնական նյութն ու ավելացվածը երևի նույն քանակի էին: Համակարգչային անիմացիան նույն չափի տգեղ էր, ինչ «Մատանիների Տիրակալում»: 3D-ի միակ իմաստը 3D-ի պատճառած անհարմարությունները հաղթահարելով ֆիլմը նայելն էր: Գնոմների պարկուրն ու «Մատանիների Տիրակալից» գրեթե կադր առ կադր կրկնօրինակած տեսարանները (Թորինի ու Ազոգի կռիվը համեմատեք Իսիլդուրի ու Սաուրոնի կռվի հետ), հերոսներին վարի տալը (Ազոգը գրքում գոբլին է, որը սպանվում է Նաինի, ոչ թե Թորինի կողմից, ու որի տղան՝ Բոլգը, փոխարինում է նրան Մորիայում, գնոմները գրքում քաղաքավարի, բայց ագահ ու չոր-ցամաք տպեր են, իսկ ֆիլմում՝ բարեհոգի տրոլլինգի սիրահարներ, համառ, բայց հերոսական ու «տղավարի», Բիլբոն ոչ թե պահպանողական հոբբիտ-ջենտլմեն է, որին ձգում-տանում է արկածների նկատմամբ հետաքրքրությունը, այլ վախկոտ դեռահաս, Գանդալֆը ոչ թե գրեթե ամենազոր մայար է, որը մարդկային մոգի կերպարանք է ընդունել, այլ լավ ինֆորմացված բոմժ, մյուս իստարին՝ Ռադագաստը, նույնպես բոմժ է, այն էլ շիզոֆրենիկ): Գազանիկները լրիվ Դիսնեյի «Սպիտակաձյունիկին» էին արժանի: Կլիշեներն անտանելի շատ էին («Ո՜չ», «Համոզված եմ, ամենավատն արդեն անցյալում է» և այլն): Ֆիլմն այնպես էր հանված, որ պամպերսավոր հանդիսատեսին հուզի, բայց չտխրեցնի: Զզվում եմ տրագիկ տեսարան -> հեփփի էնդ բանաձևից, որն այս ֆիլմում չարաշահված էր, բռնաբարված, սպանված, թաղված, գերեզմանից հանված ու նորից բռնաբարված:
Գնահատականը՝ կարդացեք գիրքը: Նույնիսկ մեկ անգամ նայելն անիմաստ է:
Կինոն նայեցի, մեղմ ասած, հետույքային էր: Պատկերացրեք Spy Kids-ը՝ Տոլկիենի տարրերով: Խեղճ վիպակը ձգձգել էին այնքան, որ նախնական նյութն ու ավելացվածը երևի նույն քանակի էին: Համակարգչային անիմացիան նույն չափի տգեղ էր, ինչ «Մատանիների Տիրակալում»: 3D-ի միակ իմաստը 3D-ի պատճառած անհարմարությունները հաղթահարելով ֆիլմը նայելն էր: Գնոմների պարկուրն ու «Մատանիների Տիրակալից» գրեթե կադր առ կադր կրկնօրինակած տեսարանները (Թորինի ու Ազոգի կռիվը համեմատեք Իսիլդուրի ու Սաուրոնի կռվի հետ), հերոսներին վարի տալը (Ազոգը գրքում գոբլին է, որը սպանվում է Նաինի, ոչ թե Թորինի կողմից, ու որի տղան՝ Բոլգը, փոխարինում է նրան Մորիայում, գնոմները գրքում քաղաքավարի, բայց ագահ ու չոր-ցամաք տպեր են, իսկ ֆիլմում՝ բարեհոգի տրոլլինգի սիրահարներ, համառ, բայց հերոսական ու «տղավարի», Բիլբոն ոչ թե պահպանողական հոբբիտ-ջենտլմեն է, որին ձգում-տանում է արկածների նկատմամբ հետաքրքրությունը, այլ վախկոտ դեռահաս, Գանդալֆը ոչ թե գրեթե ամենազոր մայար է, որը մարդկային մոգի կերպարանք է ընդունել, այլ լավ ինֆորմացված բոմժ, մյուս իստարին՝ Ռադագաստը, նույնպես բոմժ է, այն էլ շիզոֆրենիկ): Գազանիկները լրիվ Դիսնեյի «Սպիտակաձյունիկին» էին արժանի: Կլիշեներն անտանելի շատ էին («Ո՜չ», «Համոզված եմ, ամենավատն արդեն անցյալում է» և այլն): Ֆիլմն այնպես էր հանված, որ պամպերսավոր հանդիսատեսին հուզի, բայց չտխրեցնի: Զզվում եմ տրագիկ տեսարան -> հեփփի էնդ բանաձևից, որն այս ֆիլմում չարաշահված էր, բռնաբարված, սպանված, թաղված, գերեզմանից հանված ու նորից բռնաբարված:
Գնահատականը՝ կարդացեք գիրքը: Նույնիսկ մեկ անգամ նայելն անիմաստ է:
Բայ, լրիվ ճիշտ ես ասում, բայց կինոն շատ լավն էր :)):
Rhayader
23.12.2012, 00:52
Բայ, լրիվ ճիշտ ես ասում, բայց կինոն շատ լավն էր :)):
Զիբիլ էր հասարակ: Եթե գիրքը գոյություն չունենար, ասենք, Avengers-ի ու Avatar-ի կարգի «թանկարժեք տրեշ» կլիներ, ես էլ ժամանակ ու ներվ չէի ծախսի, չէի նայի:
Նախորդ գրառումս մշակեցի բլոգի համար, բայց խմբագրել չէի կարող, հիմա ավելի լիարժեք կարտահայտվեմ:
Մակարդակը
Պատկերացրեք Spy Kids-ը՝ Տոլկիենի տարրերով: Տեխնոլոգիական դեմոնստրացիա, մեծ բյուջե՝ ընկած անճաշակ ու չտես ստեղծագործական խմբի ձեռքը: Համակարգչային անիմացիան նույն չափի տգեղ էր, ինչ «Մատանիների Տիրակալում»: 3D-ի միակ իմաստը 3D-ի պատճառած անհարմարությունները հաղթահարելով ֆիլմը նայելն էր: Գնոմների պարկուրն ու «Մատանիների Տիրակալից» գրեթե կադր առ կադր կրկնօրինակած տեսարանները (Թորինի ու Ազոգի կռիվը համեմատեք Իսիլդուրի ու Սաուրոնի կռվի հետ), արհեստական կերպով մտցված էքշն-տեսարաններն ու կրճատած ոչ էքշն տեսարանները խոսում էին ծույլ, կոմերցիոն, պոպսա աշխատանքի մասին: Գազանիկները լրիվ Դիսնեյի «Սպիտակաձյունիկին» էին արժանի:
Սյուժեն
Խեղճ վիպակը (այո, այս եռագրության համար հիմք հանդիսացած աշխատանքը՝ Տոլկիենի «Հոբբիտը» փոքրիկ վիպակ է, իսկ «Մատանիների Տիրակալը»՝ երեք վեպ) ձգձգել էին այնքան, որ նախնական նյութն ու ավելացվածը երևի նույն քանակի էին: Միևնույն ժամանակ՝ գրքից վերցրածը սարսափելի փոփոխված էր. Ազոգը գրքում գոբլին է, որը սպանվում է Նաինի, ոչ թե Թորինի կողմից, ու որի տղան՝ Բոլգը, փոխարինում է նրան Մորիայում: «Քարե հսկաների» մասին հիշատակումը գրքում ընդամենը գնոմների լեգենդն է որոտի բնույթի մասին: Ռադագաստը Տոլկիենի որևէ ինձ հայտնի ստեղծագործության մեջ էական դեր չի խաղում, որովհետև թքած ունի մարդկանց, էլֆերի ու մնացած բոլորի պատերազմների վրա: Դոլ-Գուլդուրի կոնֆլիկտն իրականում թեև տեղի է ունենում, բայց ոչ «Հոբբիտում» ու առանձնապես չի նկարագրվում: Տրոլլների հետ հանդիպման ժամանակ ոչ թե Բիլբոյով քիթ են սրբում, ինչից հետո նա սկսում է խոսել աղիքային ճիճիուների մասին, այլ Գենդալֆը անընդհատ խորհուրդներ է տալիս տրոլլներին՝ տրոլլի ձայնով, մինչև արևը բացվում է: Ֆիլմ խցկած հոլիվուդյան հումորդը պարզապես զուգարանային էր: Կլիշեներն անտանելի շատ էին («Ո՜չ», «Համոզված եմ, ամենավատն արդեն անցյալում է» և այլն): Ֆիլմն այնպես էր հանված, որ պամպերսավոր հանդիսատեսին հուզի, բայց չտխրեցնի: Զզվում եմ տրագիկ տեսարան -> հեփփի էնդ բանաձևից, որն այս ֆիլմում չարաշահված էր, բռնաբարված, սպանված, թաղված, գերեզմանից հանված ու նորից բռնաբարված:
Հերոսները
Հերոսներին հնարավորինս զրկել էին իրենց բնորոշիչ գրական գծերից ու բերել վերջին շրջանի հոլիվուդյան շաբլոնին՝ սրամիտ, սրալեզու, բռի կատակներ սիրող: Փոխարենը ամեն մեկին տվել էին բնութագրիչ one-liner/catchphrase խոսքեր, որոնք մակերեսային ու բութ հանդիսատեսի մոտ կտպավորվեին ու հնարավորություն կտային տեսնել հերոսների տարբերությունները: Բալինն ասում է՝ «Ես մեր երկուսի չափ խելք ունեմ», վերջ, Բալինը խելոք է, Դվալինն՝ ուժեղ: Պրծավ: Շատ դժվար էր էական տարբերություն տեսնել, ասենք, որոշ գնոմների ու գոբլինների թագավորի անհատականությունների միջև: Գնոմները գրքում քաղաքավարի, բայց ագահ ու չոր-ցամաք տպեր են, իսկ ֆիլմում՝ բարեհոգի տրոլլինգի սիրահարներ, համառ, բայց հերոսական ու «տղավարի», Բիլբոն ոչ թե պահպանողական հոբբիտ-ջենտլմեն է, որին ձգում-տանում է արկածների նկատմամբ հետաքրքրությունը, այլ վախկոտ դեռահաս, Գանդալֆը ոչ թե գրեթե ամենազոր մայար է, որը մարդկային մոգի կերպարանք է ընդունել, այլ լավ ինֆորմացված բոմժ, մյուս իստարին՝ Ռադագաստը, նույնպես բոմժ է, այն էլ շիզոֆրենիկ: Բիլբոյի հերոս, որպես այդպիսին, գոյություն չուներ. Բիլբոն ֆիլմում խաղում էր գրեթե նույն դերը, ինչ Ֆրոդոն, Սեմը, Մերին ու Պինը «Մատանիների Տիրակալում» միաժամանակ: Արդյունքում ստացվել էր ֆրանկենշտեյնի հրեշ՝ հերոս, որը մի քիչ Ֆրոդո էր, մի քիչ՝ Սեմ, մի քիչ՝ Մերի, մի քիչ՝ Պին:
Գնահատականը՝ կարդացեք գիրքը: Նույնիսկ մեկ անգամ նայելն անիմաստ է:
Rhayader
23.12.2012, 00:55
Պիտեր Ջեքսոնին էլ պետք չի թույլ տալ «Braindead»-ից ավելի արժեքավոր բանի ձեռք տալ:
Alphaone
23.12.2012, 01:09
Գիրքն առաջին անգամ 9-10 տարեկանում եմ ձեռքս առել, մինչև հիմա բաց չեմ թողնում, ֆիլմը դեռ չեմ տեսել, որ կարծիք հայտնեմ, բայց անպայման այս քանի օրը վազելու եմ, նայեմ, քանի որ բացասական նկարագրին էնքան էլ չհավատացի, մոտս էնպիսի տպավորություն ա, որ եթե ինչ-որ բան 18- ա, Ռային դուր չի գա :)
Rhayader
23.12.2012, 01:20
Գիրքն առաջին անգամ 9-10 տարեկանում եմ ձեռքս առել, մինչև հիմա բաց չեմ թողնում, ֆիլմը դեռ չեմ տեսել, որ կարծիք հայտնեմ, բայց անպայման այս քանի օրը վազելու եմ, նայեմ, քանի որ բացասական նկարագրին էնքան էլ չհավատացի, մոտս էնպիսի տպավորություն ա, որ եթե ինչ-որ բան 18- ա, Ռային դուր չի գա :)
Պոլ Գելլիկոյի «Ջեննին» ու «Ձյունե սագը» երևի 18+ են, էլի: Կամ էլ «Հոբբիտի» գիրքն է 18+: Ես չեմ սիրում էժանագին էքշն ու այսպես կոչված «տեմպից գցող» տեսարանների կաստրացիա, հերոսների պրիմիտիվացում ու նման բաներ: Բայց ինչ ասեմ, նայիր, ինձ հակաճառելու համար ավելի խիստ պատիժ չեմ կարող մտածել :D
Alphaone
23.12.2012, 01:26
Նայելու եմ անպայման, եթե դուր չեկավ, անպայման կխոստովանեմ. ես էդ զզվելի հատկանիշն ունեմ, որ սխալ եմ լինում, համոզվում եմ` սխալ էի, խոստովանում եմ :)
Rhayader
23.12.2012, 01:38
Նայելու եմ անպայման, եթե դուր չեկավ, անպայման կխոստովանեմ. ես էդ զզվելի հատկանիշն ունեմ, որ սխալ եմ լինում, համոզվում եմ` սխալ էի, խոստովանում եմ :)
Ամենաճիշտն այն կլինի, որ սեփական կարծիք կազմես, համաձայն եմ:)
Moonwalker
23.12.2012, 11:30
Աչքիս Բայանը ճիշտ բաներ ա ասում::)) Չնայած ես տենց չխորացա, բայց մի տեսակ հոգեկան անբավարվածություն զգացի: Երևի սպասումներն էին շատ, քան պետք էր... Բայց համ էլ նենց չի որ դուրս չեկավ::pardon
Բայ, գնա կախվի :))
Ֆիլմը գրքից ահագին հեռացել էր, բայց տենց էլ պետք ա լիներ: Որովհետև եթե Տոլկինն ինքը Հոբիտը գրեր Մատանիների տիրակալից հետո, ահագին ուրիշ ոճով էր գրելու՝ ոչ զուտ մանկական հեքիաթի, այլ մտցնելու էր էքշնի լիքը տարրեր, ինչ արել էր Ջեքսնը: Նմանատիպ տեսարաններ, բաներ, իհարկե կային: Է բա մարդը ստեղծել ա ոճ, որ սաղ աշխարհն ա գրավել, հիմա հո լրիվ ուրիշ բան չէր անելու: 3D-ն ինձ էլ ավելի շատ խանգարում էր, քան օգնում: Բայց գրաֆիկան ու անիմացիան սպանիչ էին:
Կերպարները վերջն էին: Մենակ Ռադագաստ Թուխի կերպարն ամեն ինչ արժեր: Սարումանին մեջտեղ քցելն էր, իմ կարծիքով, լրիվ ավելորդ: Բայց դե էդ էլ կարելի ա հասկանալ. Ջեքսոնը ֆիլմում փորձել ա օգտագործել բոլոր կամ համարյա բոլոր «մատանիների տիրակալ»-ում հաջողված կերպարներին: Նաև դրա համար ա, որ պատմությունը ոչ թե միանգամից ա սկսվում, այլ արդեն ծերուկ Բիլբոյի պատմությունը գրի առնելուց, Ֆրոդոյի դա տեսնելուց: Շատ կարճ եղավ, բայց կարծում եմ, որ սխալված չեմ լինի, եթե ասեմ, որ Սեմի դերասանն էլ ընթացքում հայտնվեց ու կորավ (երբ Բիլբոն արդեն վազում էր թզուկների հետևից):
Գոլումը թվում էր ինչքան պետք ա մեզ արդեն զարմացրել էր, բայց պարզվեց ստեղ իր միմիկայով ու աչքերի արտահայտությամբ դեռ էլի ա ապշեցնելու:
Մի խոսքով ֆիլմն առավել քան հաջողված ա: Քիչ մը բնօրինակից հեռու, բայց մեկ ա հզոր: Վատն էն ա, որ դեռ մի տարի պետք ա սպասենք մյուս մասին :(
Չուկ ջան, Հոբիթը դեռ չեմ տեսել, ժամանակ չեղավ կինոթատրոն գնալու, սպասում եմ համացանցում որակյալ տարբերակը լինի նոր նայեմ: Կասե՞ս թե մյուս մասին սպասել ասելով ինչ նկատի ունեիր: Մի՞ թե գիրքը 2 մասին են բաժանել ու հիմա առաջին կեսն ենք սոսկ նայելու:
Չուկ ջան, Հոբիթը դեռ չեմ տեսել, ժամանակ չեղավ կինոթատրոն գնալու, սպասում եմ համացանցում որակյալ տարբերակը լինի նոր նայեմ: Կասե՞ս թե մյուս մասին սպասել ասելով ինչ նկատի ունեիր: Մի՞ թե գիրքը 2 մասին են բաժանել ու հիմա առաջին կեսն ենք սոսկ նայելու:
Չէ, Մալխաս ջան, 2 մասի չեն բաժանել, 3 մասի են բաժանել :))
Չէ, Մալխաս ջան, 2 մասի չեն բաժանել, 3 մասի են բաժանել :))
Դրանք լրիվ մանյակ են արա.... Ուրիշ բան չունե՞ն նկարելու:
Լավ, քանի ֆիլմը չեմ դիտել չշտապեմ կարծիք հայտնել:
Անորակ տարբերակի սկիզբն եմ նայել, ճիշտն ասած ու ինձ Սմոգ դրակոնը շատ ծիծաղելի ու անբնական թվաց: Բայց թզուկները ոնց որ վատը չէին...
Rhayader
25.12.2012, 00:43
Բայ, գնա կախվի :))
Չաղ կլինի, չես դիմանա :P
Ֆիլմը գրքից ահագին հեռացել էր, բայց տենց էլ պետք ա լիներ: Որովհետև եթե Տոլկինն ինքը Հոբիտը գրեր Մատանիների տիրակալից հետո, ահագին ուրիշ ոճով էր գրելու՝ ոչ զուտ մանկական հեքիաթի, այլ մտցնելու էր էքշնի լիքը տարրեր, ինչ արել էր Ջեքսնը:
ա) օրիգինալ հեքիաթը բավականին մռայլ ու հասուն աշխատանք է, ի տարբերություն պամպերսավորների համար նախատեսված ֆիլմի
բ) արի Տոլկիենի փոխարեն չենթադրենք, թե ինքն ինչպես կգրեր իր գիրքը: Բավարարվենք նրանով, որ Տոլկիենի տղան` նրա օգնականը, քննադատն ու շարունակողը, Ջեքսոնի աշխատանքով, մեղմ ասած, խանդավառված չի (http://www.lemonde.fr/culture/article/2012/07/05/tolkien-l-anneau-de-la-discorde_1729858_3246.html) («Գիրքը մորթել են, դարձրել 13 տարեկանների համար նախատեսված էքշն-ֆիլմ»):
Նմանատիպ տեսարաններ, բաներ, իհարկե կային: Է բա մարդը ստեղծել ա ոճ, որ սաղ աշխարհն ա գրավել, հիմա հո լրիվ ուրիշ բան չէր անելու: 3D-ն ինձ էլ ավելի շատ խանգարում էր, քան օգնում: Բայց գրաֆիկան ու անիմացիան սպանիչ էին:
Սպանիչ էր Final Fantasy: Spirits Within-ի անիմացիան, չնայած 2004 թվի էր: Ու «The Hobbit»-ի անիմացիան վերջինիս ծնկներից էլ չի.
https://www.youtube.com/watch?v=GnE64DbnUzY
Հիմա համեմատենք խաղային աշխարհի անիմացիայի «բարձր լիգայի» հետ, տեսնենք, թե ինչպիսին էր «The Hobbit»-ի անիմացիան՝ համեմատած 2008-2012 թ.թ. խաղերի տեսահոլովակների անիմացիայի հետ (որտեղ անիմացված է ամեն ինչ ու կինեմատոգրաֆիկ էֆեկտի չեն էլ ձգտել հասնել).
http://www.youtube.com/watch?v=RmIIN6i1Cec
https://www.youtube.com/watch?v=jlACgYHtWCI
https://www.youtube.com/watch?v=fn4x0FuDUDM
https://www.youtube.com/watch?v=WNPklbYWh04
http://www.youtube.com/watch?v=QyYbvVAtlWk
http://www.youtube.com/watch?v=94-4c0eJikk
https://www.youtube.com/watch?v=Yu4ABhVd28U
https://www.youtube.com/watch?v=PwUAv-SSZqw
Մոտավորապես պատկերացնելու համար, թե ինչ կարգի անիմացիա են կարողանում անել մարդիկ, ովքեր Ջեքսոնի բյուջեի (մոտ 270 մլն.) մեկ հինգերորդից քիչն ունեն (բացի SWTOR-ից, որի բյուջեն հասել է 100 մլն. դոլլարի), ու որոնց բյուջեի 1/10-ն է ծախսվում անիմացված տեսահոլովակների վրա այն դեպքում, երբ ֆիլմերում չափաբաժինն անհամեմատ մեծ է: Իսկ հիմա նայենք, թե 280 մլն. բյուջեով ինչպիսի անիմացիա է արել Ջեքսոնը.
https://www.youtube.com/watch?v=SDnYMbYB-nU
http://cache.gawker.com/assets/images/gawker/2008/11/meh_cat.jpg
Կերպարները վերջն էին: Մենակ Ռադագաստ Թուխի կերպարն ամեն ինչ արժեր:
Radagast the Brown-ին արդեն «Թուխ» էլ դարձրեցին: Իստարիներից մեկին, որն, ըստ էության, ուժով կարող է համեմատվել Սաուրոնի հետ, ու նպատակը Սաուրոնին հակակշիռ հանդիսանալն է, դարձնել «comic relief character», էքսցենտրիկ բոմժ, որը Սեբաստիան անունով ոզնի է բուժում ու նապաստակներ լծած սահնակ է քշում:
Սարումանին մեջտեղ քցելն էր, իմ կարծիքով, լրիվ ավելորդ: Բայց դե էդ էլ կարելի ա հասկանալ. Ջեքսոնը ֆիլմում փորձել ա օգտագործել բոլոր կամ համարյա բոլոր «մատանիների տիրակալ»-ում հաջողված կերպարներին: Նաև դրա համար ա, որ պատմությունը ոչ թե միանգամից ա սկսվում, այլ արդեն ծերուկ Բիլբոյի պատմությունը գրի առնելուց, Ֆրոդոյի դա տեսնելուց: Շատ կարճ եղավ, բայց կարծում եմ, որ սխալված չեմ լինի, եթե ասեմ, որ Սեմի դերասանն էլ ընթացքում հայտնվեց ու կորավ (երբ Բիլբոն արդեն վազում էր թզուկների հետևից):
Ջեքսոնը պատրաստ էր իր մայրիկին էլ մեջ գցեր, որ մոտ 150 էջանոց վիպակից մարդկանց տրիլոգիա վաճառի: Դրա համար էլ սկսեց տարօրինակ, անիմաստ, անտեղի տեսարանից, որտեղ Բիլբոն ասում է (էժանագին հնարք), որ ինքն «ամեն ինչ չի պատմել»:
Գոլումը թվում էր ինչքան պետք ա մեզ արդեն զարմացրել էր, բայց պարզվեց ստեղ իր միմիկայով ու աչքերի արտահայտությամբ դեռ էլի ա ապշեցնելու:
Ու, կներեք, «ձվեր, փոքրիկ, կլոր, տատս ինձ սովորացրել է ձվեր ծծել» արտահայտությամբ («թարգմանության վտանգները» շարքից):
Մի խոսքով ֆիլմն առավել քան հաջողված ա: Քիչ մը բնօրինակից հեռու, բայց մեկ ա հզոր: Վատն էն ա, որ դեռ մի տարի պետք ա սպասենք մյուս մասին :(
Քիչ մը չէ, մոտ 300 էջ հեռու: 150 էջանոց գրքի համար քիչ մը շատ է:
Իսկ հիմա տեսնենք, թե ինչ են ասում Rotten Tomatoes-ի ժողովուրդը: Հանդիսատեսների առումով ասելիք չկա, 81 տոկոսին ֆիլմը դուր է եկել: Իսկ քննադատները:) բոլոր քննադատների գնահատականը ֆիլմին 65% Fresh է: Լավագույն քննադատների ռեյտինգն է՛լ ավելի ցածր է. 42% Rotten :D Համոզվեք (http://www.rottentomatoes.com/m/the_hobbit_an_unexpected_journey/):
Մի քանի մեջբերում.
Հաճախ այնպիսի տպավորություն է լինում, որ Ջեքսոնը ոչ այնքան հետաքրքրված է «Հոբբիտ» նկարահանելով, ինչքան իր մեծ հաջողության հասած «Մատանիների Տիրակալը» շարքը վերստեղծելով:
Քրիստոֆեր Օրր, «The Atlantic»
Սրա էությունն իր կամիքին հակառակ պատմության մեջ ընկած հերոսը չի, ով ինչ-որ ներքին անձնական ջրհորից քաջություն է քաշում: Սրա էությունը վախն ու վտանգը չեն: Սրա էությունը հատուկ էֆեկտներն են:
Պետք չի ասել, էլի, որ ֆիլմի էքշն-տեսարանների անտրամաբանական առատությունն ու կոմիկ/պսևդոտրագիկ տեսարաններն արանքը խցկած նպատակ չունեն միջին վիճակագրական հիպերակտիվ պամպերսավորներին պահել էկրանների դիմաց՝ լարված վիճակում: Մաքուր, անսիրտ, ստերիլ կոմերցիա ու արվեստի զրոյական քանակ: Գրքի հոգուց, տեմպից, ասելիքից բացարձակապես ոչինչ չի փոխանցվել: Հերոսներից ոչ մեկի էությունը չի պահպանվել: Դրանից հետո ինչքանո՞վ է տրամաբանական ասել, որ «հերոսները վերջն էին»: Հերոսները նույնն էին, ինչ երիցս անիծյալ «How to train your Dragon»-ում: Ոզնին մեռավ, լացեք, չէ, ոզնին չմեռավ, ուրախացեք, Թորինը մեռավ, լացեք, չէ, Թորինը չմեռավ, ուրախացեք, գնոմները ժզմվեցին քարերի արանքում, լացեք, չէ, գնոմներն անվնաս են, ուրախացեք, գնոմները ծառից ընկան, լացեք, չէ, արծիվները գնոմներին փրկեցին, ուրախացեք: Մուտքի տեսարանը, որը պետք է բացատրեր, թե ինչպես Բիլբոյին համոզեցին տունը թողնել ու գնալ արկածներ որոնելու, այ այս կարգի համոզիչ էր. չհրավիրված մարդիկ, որոնց գալու մասին կարելի էր ենթադրել ավելի վաղ երկխոսությունից, անշնորհքության հրաշքներ են ցույց տալիս, զգում են իրենց ինչպես տանը, տանտիրոջն ընդհանրապես բանի տեղ չեն դնում, ուտում են ամբողջ ուտելիքը, տանտիրոջն առաջարկում գնալ իրենց հետ ամենայն հավանականությամբ մահացու վտանգավոր ճանապարհորդության: Բիլբոն հրաժարվում է, հետո առավոտը որոշում, որ պետք է անպայման գնա հետները: Գրողը տանի, ակնհայտ էր ախր, որ եթե Բիլբոն չգնա, եռագրություն էլ չի լինի ֆիլմերի: Ու՞մ էր պետք վերջին տեսարանը: Նրան, ով ուզում է ֆիլմին ևս 5 րոպե գումարել: Գրքում գալիս են խիստ քաղաքավարի գնոմներ, որոնք կարծում են, որ իրենց հրավիրել են, գալիս են անսպասելի: Բիլբոն, քաղաքավարությունից դրդված, չի ցույց տալիս, որ իր հյուրերն անկոչ են, ամեն կերպ սպասարկում է նրանց, հետո նրանք սկսում են քննարկել իրենց պլանն, ինչը Բիլբոյի մեջ արթնացնում է արկածախնդիր Տուկերի արյունն ու նա որոշում է գնալ գնոմների հետ միասին: Գրքում մուտքի տեսարանի տրամաբանությունն անթերի է: Ֆիլմում՝ ավելորդ, անտրամաբանական, տարօրինակ:
Ֆիլմը սկսում է նույն կերպ, ինչ «Մատանիների տիրակալը» (վաղուց եղած մեծ ճակատամարտ): Թորինի ու Ազոգի մենամարտը՝ Իսիլդուր ու Սաուրոն: Բիլբոյի առաջին անգամ մատանի հագնելը՝ Ֆրոդոյի առաջին անգամ մատանի հագնելը: Եվ այլն, և այլն: Շարունակե՞մ, թե՞ բավական է:
ի տարբերություն պամպերսավորների համար նախատեսված ֆիլմի
Բայ, ներող, քանի որ չկախվեցիր սահմանափակվեմ ասելով էսքանը. ինչ ասելու էի, արդեն ասել եմ՝ կարգին ֆիլմ ա: Ավելացնելու բան իմ նախորդ մեկնաբանությանը, ֆիլմի մասին չունեմ:
Քո էս երկար, բայց նախորդին բովանդակությամբ կրկնած գրառմանը ունեմ միայն մի արձագանք. չունեմ բանավիճելու մեկի հետ, ով հենց սկզբից իր հետ բանավիճող կողմին անուղակիորեն «պամպերսավոր» ա անվանում ու հանդես գալիս մեծամիտ դիրքից, իրեն համեմատելով ոչ թե շարքային դիտողի հետ, այլ պրոֆեսիոնալ քննադատների :)) Ներող, ես քո չափ մեծամիտ չեմ, որ նույն տոնայնությամբ շարունակեմ ;)
հ.գ. Գիտես, որ հիացած եմ քո թե տեղեկացվածությամբ, կարդացածով, ու նման բաներով, բայց մի քիչ «շատ ես քո վրա վերցնում», իջիր ամպերից, Բայ, ընկերական եմ ասում, էս տոնով խոսելու տեղը չի ;)
Rhayader
25.12.2012, 01:30
Բայ, ներող, քանի որ չկախվեցիր սահմանափակվեմ ասելով էսքանը. ինչ ասելու էի, արդեն ասել եմ՝ կարգին ֆիլմ ա: Ավելացնելու բան իմ նախորդ մեկնաբանությանը, ֆիլմի մասին չունեմ:
Քո էս երկար, բայց նախորդին բովանդակությամբ կրկնած գրառմանը ունեմ միայն մի արձագանք. չունեմ բանավիճելու մեկի հետ, ով հենց սկզբից իր հետ բանավիճող կողմին անուղակիորեն «պամպերսավոր» ա անվանում ու հանդես գալիս մեծամիտ դիրքից, իրեն համեմատելով ոչ թե շարքային դիտողի հետ, այլ պրոֆեսիոնալ քննադատների :)) Ներող, ես քո չափ մեծամիտ չեմ, որ նույն տոնայնությամբ շարունակեմ ;)
հ.գ. Գիտես, որ հիացած եմ քո թե տեղեկացվածությամբ, կարդացածով, ու նման բաներով, բայց մի քիչ «շատ ես քո վրա վերցնում», իջիր ամպերից, Բայ, ընկերական եմ ասում, էս տոնով խոսելու տեղը չի ;)
Չուկ, եթե դու համարում ես, որ 13-17 տարեկան ամերիկացի դեռահասների դեմոգրաֆիան, որի համար նախատեսված ա ֆիլմը, իրա մեջ ներառում ա քեզ, ապա հա, ես քեզ էլ եմ պամպերսավոր անվանել :D չգիտեմ, լուրջ ես քեզ վրա վերցրել, թե ոչ:
Իհարկե ավելացնելու բան չունես. ֆիլմի բացասական քննադատությունը ես վարում եմ ակադեմիկ տեսանկյունից, դու՝ քո սուբյեկտիվ ընկալման տեսանկյունից, ա-լյա «ինձ դուր եկավ, ուրեմն Տոլկիենին էլ դուր կգար» :D
Rhayader
25.12.2012, 01:35
Համեմատելով ոչ թե շարքային դիտողի հետ :D շարքային դիտողն ու իրա կարծիքն ինձ հետաքրքիր չեն, շարքային դիտողը Twilight էլ է նայում, A Walk to Remember էլ: Քննադատներն էլ ամենից հաճախ ինձ հետաքրքիր չեն լինում, նամանավանդ Էբերտի կարգի քննադատները: Ես ինձ ինքս ինձ հետ եմ համեմատում: Կարո՞ղ ես, դու էլ ինձ հետ համեմատվիր: Ի վերջո, արի չմոռանանք, թե մոլորակն ում շուրջն է պտտվում :))
Չուկ, եթե դու համարում ես, որ 13-17 տարեկան ամերիկացի դեռահասների դեմոգրաֆիան, որի համար նախատեսված ա ֆիլմը, իրա մեջ ներառում ա քեզ, ապա հա, ես քեզ էլ եմ պամպերսավոր անվանել :D չգիտեմ, լուրջ ես քեզ վրա վերցրել, թե ոչ:
Իհարկե ավելացնելու բան չունես. ֆիլմի բացասական քննադատությունը ես վարում եմ ակադեմիկ տեսանկյունից, դու՝ քո սուբյեկտիվ ընկալման տեսանկյունից, ա-լյա «ինձ դուր եկավ, ուրեմն Տոլկիենին էլ դուր կգար» :D
Բայ, իմ վրա վերցրել եմ էնքանով, որքանով որ ֆիլմի հավանողներից եմ ու հանգիստ կարող եմ մտնել քո էդ պատկերացման մեջ: Բայց լուրջ իմ վրա չեմ վերցրել հասարակ պատճառով, որտև լուրջ չի քո նման որակումները, ու ասածս էլ հենց էդ ա: Չի կարելի նման պիտակումներ տալով մտնել նման քննարկման մեջ, հակառակ պնդողներին ավտոմատ էդ դասակարգման մեջ մտնելու վտանգի մեջ դնելով՝ անլուրջ ու էժան ա:
Բայ, ես քո գրածները ակադեմիական տեսանկյունից չեմ կարող դիտարկել՝ դրանց բավական խորը չլինելու պատճառով ;) Քոնն էլ իմի պես սուբյեկտիվ ընկալում ա՝ համեմված «խելոք մարդկանցից» լսածները մեջբերելով ու անունները շահարկելով:
հ.գ. Տոլկինի տղեն լուրջ ա զբաղվում էդ Տոլկինի գրական ու գիտական ժառանգությամբ, բայց նենց չի, որ Տոլկինի հարցում ինքն անվերապահ ճշմարտություն ա, մեկը ես լիքը, մեղմ ասած ոչ խորը վերլուծություն եմ տեսնում իր գրածներում (թարսի պես էս երկու օրը հենց իրա գրածներից էի կարդում, որտև որոշել եմ վերջապես Սիգուրդայի ու Գուդրունի մասին լեգենդին ծանոթանալ, ինքն էլ նախաբան ա գրել): Ու մյուս ցանկացած մեկնաբանի հետ էլ կարող եմ համաձայնվել կամ չհամաձայնվել: Ու խոսքերի մանիպուլյացիա էլ պետք չի անել, ես գրել էի իմ համոզմունքը, որ Տոլկինն այլ կերպ կգրեր, ոչ թե հենց էնպես, կարող ա և սխալ եմ, բայց իմ սխալ կամ ճիշտ լինելը չի որոշվում իր տղայի ասածով, որովհետև ինչ անենք թե տղեն ա, ինքն էս դեպքւմ ընդամենը էդ գործով զբաղվող ա, կարող էր տղեն չլինել, կարող ա ճիշտ ու սխալ վերլուծություններ անի:
Էն մնացած գրածդ էլ մեղմ ասած լուրջ չեմ ընկալում էլի (մեջները իմ կարծիքով էլ ճիշտ բաներ կան, գրածներիդ), որ նստեմ հատ-հատ անդրադառնամ ;)
Էն մնացած գրածդ էլ մեղմ ասած լուրջ չեմ ընկալում էլի (մեջները իմ կարծիքով էլ ճիշտ բաներ կան, գրածներիդ), որ նստեմ հատ-հատ անդրադառնամ ;)
Անհավեսի մեկը, մի քիչ էլ բանավիճեք, կարդում ենք, չէ:))
Անհավեսի մեկը, մի քիչ էլ բբանավիճեք, կարդում ենք, չէ:))
Ախր ի՞նչ բանավիճենք, այ Շինարար ախպեր :)) Ասենք ասում ա «հերոսներից ոչ մեկի էությունը չի պահպանվել», ձեռս բռունցք անեմ խփեմ սեղանին ու ասեմ՝ չէ որ չէ, դու սխալ ես ընկալել հերոսների էությունը, օրինակ ես Բիլբոյին հենց էդպես եմ պատկերացրել (հետո մի քանի հատված գրքից, մի քանի դրվագի նկարագրություն ֆիլմից), Գենդալֆին (հատվածներ ֆիլմից ու գրքից), Գոլումը լրիվ ինքն էր, ոչ մի տարբերություն գրքի ու ֆիլմի մեջ (հատվածներ), այ Տորինի կերպարը ես էսպես չէի ընկալում (հատվածներ) և այլն: Անլուրջ ա Շինարար ջան: Մարդ ա, կարծիք ունի: Ես իրա կարծիքի դեմ բան չունեմ, կարող ա և ինքն ա ճիշտ, ես սխալ: Ես էս դեպքում իր արտահայտվելու ձևի դեմ բան ունեի, պիտի ինձ զսպեի, բան չասեի, էս անգամ չզսպեցի :)
Rhayader
25.12.2012, 01:54
Բայ, իմ վրա վերցրել եմ էնքանով, որքանով որ ֆիլմի հավանողներից եմ ու հանգիստ կարող եմ մտնել քո էդ պատկերացման մեջ: Բայց լուրջ իմ վրա չեմ վերցրել հասարակ պատճառով, որտև լուրջ չի քո նման որակումները, ու ասածս էլ հենց էդ ա: Չի կարելի նման պիտակումներ տալով մտնել նման քննարկման մեջ, հակառակ պնդողներին ավտոմատ էդ դասակարգման մեջ մտնելու վտանգի մեջ դնելով՝ անլուրջ ու էժան ա:
Անլուրջ ու էժան ա ման գալ, թե դիմացինի խոսքի մեջ ինչից կարելի ա կախվել, որ հանկարծ տակ չմնաս, Չուկ: Բոլորին էլ պարզ էր, որ ես քեզ ու Կլօրին նույնիսկ անուղղակի «պամպերսավոր» չէի անվանի: Քեզ՝ ներառյալ: Դե հիմա մտածիր, թե երկուսիցս ով է անլուրջ ու էժան բան անում:
Բայ, ես քո գրածները ակադեմիական տեսանկյունից չեմ կարող դիտարկել՝ դրանց բավական խորը չլինելու պատճառով ;) Քոնն էլ իմի պես սուբյեկտիվ ընկալում ա՝ համեմված «խելոք մարդկանցից» լսածները մեջբերելով ու անունները շահարկելով:
Հիմնավորիր, որ իմ գրածը խորը չի: Կա հերոսների անալիզ, ֆիլմի մեխանիզմների ու դրանց կրկնության անալիզ, անիմացիայի որակի դեմոնստրացիա՝ համեմատության մեջ ժամանակակից անիմացիայի այլ օրինակների հետ, որոնք անհամեմատ ավելի փոքր բյուջե են ունեցել: Կա գրքի սյուժեի հետ անհամապատասխանությունների, էն էլ՝ սկզբունքային անհամապատասխանությունների թվարկում: Եթե ինչ-որ մեկի գրածը «մակերեսային» էր, ապա դա քոնն էր, ու մակերեսային անվանելով ես քո գրածին կոմպլիմենտ եմ անում: Քո գրածը նույն հավանականությամբ կարող էր ընդհանրապես գոյություն չունենալ: Բայց ես նույնիսկ դա օգտագործեցի մի կիլո հակափաստարկ բերելու համար:
հ.գ. Տոլկինի տղեն լուրջ ա զբաղվում էդ Տոլկինի գրական ու գիտական ժառանգությամբ, բայց նենց չի, որ Տոլկինի հարցում ինքն անվերապահ ճշմարտություն ա, մեկը ես լիքը, մեղմ ասած ոչ խորը վերլուծություն եմ տեսնում իր գրածներում (թարսի պես էս երկու օրը հենց իրա գրածներից էի կարդում, որտև որոշել եմ վերջապես Սիգուրդայի ու Գուդրունի մասին լեգենդին ծանոթանալ, ինքն էլ նախաբան ա գրել):
Ցանկացած դեպքում, որպես առավել լավ մասնագետ էն հարցում, թե «Տոլկիենն ինչ էր ուզում ասած լինել», իրա խոսքն իմից էլ, քոնից էլ ավել արժի ;) ակադեմիկ, ոչ թե սուբյեկտիվ տեսանկյունից:
Ու մյուս ցանկացած մեկնաբանի հետ էլ կարող եմ համաձայնվել կամ չհամաձայնվել: Ու խոսքերի մանիպուլյացիա էլ պետք չի անել, ես գրել էի իմ համոզմունքը, որ Տոլկինն այլ կերպ կգրեր, ոչ թե հենց էնպես, կարող ա և սխալ եմ, բայց իմ սխալ կամ ճիշտ լինելը չի որոշվում իր տղայի ասածով, որովհետև ինչ անենք թե տղեն ա, ինքն էս դեպքւմ ընդամենը էդ գործով զբաղվող ա, կարող էր տղեն չլինել, կարող ա ճիշտ ու սխալ վերլուծություններ անի:
Իմ ասածն էն էր, որ եթե ես Տոլկիենի գրքերի ինձ խիստ դուր չեկած տեղերի (ճակատամարտների խիստ անգրագետ ստրատեգիա, զզվելի բարոյախոսություն, ռասիզմ) մասին չեմ ասում, թե Տոլկիենը, եթե, ասենք, թռչող փիղ տեսներ, էս ամեն ինչն այլ կերպ կգրեր, դու էլ նման ենթադրություններ մի արա: Ու բերում էս հարցում անհամեմատ ավելի հեղինակավոր մարդու կարծիք, որ եթե իմ ասածից հետո էլ մնաս այն կարծիքի, որ Տոլկիենը հենց քո ասած ձևով էր գրելու, ապա գոնե իրեն լսես: Ոչ թե որ վիրավորված ինքնասիրությունդ աչքս մտցնես՝ «ախ դու փոքրիկ չարագործ, տե՛ս, թե ինչ արեցիր իմ թանկարժեք ինքնասիրությանը»: Մեղա, մեղա, քո ինքնասիրությունը վիրավորելը մտքիս էլ չկար: Եթե այն այդքան փխրուն է, ես էլ քեզ հետ որևէ թեմայով չեմ բանավիճի, ի վերջո, այս ֆիլմն ինձ համար այնքան արժեք չունի, որ ես սկսեմ մարդկանց ինքնասիրությունը դրա համար վիրավորել:
Էն մնացած գրածդ էլ մեղմ ասած լուրջ չեմ ընկալում էլի (մեջները իմ կարծիքով էլ ճիշտ բաներ կան, գրածներիդ), որ նստեմ հատ-հատ անդրադառնամ ;)
Մի ընկալիր:) դու միակ մարդը չես, ով կարող է կարդալ այդ գրառումը: Եթե գոնե մեկը մտածի սրա մասին, հաստատի կամ հերքի, ուրեմն իզուր չեմ գրել: Տեսանկյան ու փաստարկների հերքում ստանալն էլ է մեծ ձեռքբերում: Գոնե ինձ համար:
Անլուրջ ու էժան ա ման գալ, թե դիմացինի խոսքի մեջ ինչից կարելի ա կախվել, որ հանկարծ տակ չմնաս, Չուկ: Բոլորին էլ պարզ էր, որ ես քեզ ու Կլօրին նույնիսկ անուղղակի «պամպերսավոր» չէի անվանի: Քեզ՝ ներառյալ: Դե հիմա մտածիր, թե երկուսիցս ով է անլուրջ ու էժան բան անում:
Օքի, մի քիչ էլ շարունակենք: Ես խնդիր չունեմ, որ դու և որևէ ուրիշը իմ էս գրառումները համարի անլուրջ ու էժան: Բայց եթե դու համարում ես, որ էդ խոսքդ «կախվելու ենթակա» բան ա, ուրեմն արի կլինի ընդունիր, որ դու էդտեղ չափն անցել էիր, հակառակ դեպքում ինչի՞ց «կախվեի»: Բայ, ճիշտ հասկացիր, ես մտքիս ծերով էլ չեմ անցկացրել, որ դու դրանով ասենք կոնկրետ ինձ ակնարկած կլինես, էդ աստիճան կոմպլեքսավորված չեմ: Բայց նման գրառումներում էդ տիպի պիտակումները, թե ում համար ա նախատեսված, սաղ փչացնում ա: Բռատ, կոպիտ ստացվում ա, որ էդ գրածից հետո ով կանգնի ասի, չէ լավն ա կինոն, ընկնում ա էդ սահմանման տակ: Սովորաբար նման հնարքների են դիմում ի սկզբանե հակառակ տեսակետը լռեցնելու համար: Եթե ես դրան չեմ նայի ու կխոսեմ, շատերը կարող ա ուղղակի խուսափեն գրել, հասկանու՞մ ես: Իմ ամբողջ ասածը սա ա: Էլի գրի քո տեսակետը, էլի քննադատի ֆիլմը, հեչ պարտադիր չի, որ բոլորը հավանեն կամ բոլորը գոհ մնացած լինեն, բայց առավել կոռեկտ: Սա իմ կարծիքն ու համոզմունքն ա: Վերևից խոսելու տոնով բարձրագոչ խոսքերով տպավորություն թողնելը իրականում այնքան էլ լուրջ փաստարկներ չունեցողին թող (էս ու մյուս թեմաներում, որտև էստեղ արտահայտվեցի, բայց վերջին օրերին ինձ չէր դզել քո ուրիշ գրառումներ էլ, ասենք ամենասիրած 10 գրքերի թեմայում): Ես վստահ եմ, որ դու շատ ավելի փաստարկված ու շատ ավելի կոռեկտ կարող ես գրել, թե տեղեկացվածությունդ, թե խելքդ, թե տրամաբանությունդ դրան հերիքում ա:
Հիմա մի քիչ գրածներիդ մասին, որ ամեն դեպքում չստացվի, որ սա զուտ անձնական ֆորմայի խոսք ու զրույց ա:
Հիմնավորիր, որ իմ գրածը խորը չի: Կա հերոսների անալիզ, ֆիլմի մեխանիզմների ու դրանց կրկնության անալիզ, անիմացիայի որակի դեմոնստրացիա՝ համեմատության մեջ ժամանակակից անիմացիայի այլ օրինակների հետ, որոնք անհամեմատ ավելի փոքր բյուջե են ունեցել: Կա գրքի սյուժեի հետ անհամապատասխանությունների, էն էլ՝ սկզբունքային անհամապատասխանությունների թվարկում: Եթե ինչ-որ մեկի գրածը «մակերեսային» էր, ապա դա քոնն էր, ու մակերեսային անվանելով ես քո գրածին կոմպլիմենտ եմ անում: Քո գրածը նույն հավանականությամբ կարող էր ընդհանրապես գոյություն չունենալ: Բայց ես նույնիսկ դա օգտագործեցի մի կիլո հակափաստարկ բերելու համար:
Ես ասել եմ հերոսների անալիզ չկա՞: Չէ, կա, բայց խորը չեն: Ո՞նց հիմնավորեմ, որ խորը չեն: Եսիմ, ապեր, դա իմ ընկալմամբ ա տենց:
Որտև ասենք գրում ես, որ կերպարներից որևէ մեկի էությունը չի պահպանվել: Օրինակ նույն Բիլբոյի մասին գրել էիր, ցիտում եմ. «Բիլբոն ոչ թե պահպանողական հոբբիտ-ջենտլմեն է, որին ձգում-տանում է արկածների նկատմամբ հետաքրքրությունը, այլ վախկոտ դեռահաս»: Ո՞վ ասեց, բռատ, էդ քո ընկալումն ա: «Հոբիտում» Բիլբոն, այո՛, ջենտլմեն էր, բայց բավական երկչոտ մի կերպար, ով իհարկե երազում էր արկածների ու նման բաների մասին, բայց հենց գործը հասնում էր դրան, մի տեսակ վախենում, ու մի անկյուն էր գտնում, մտնում էնդեղ: Մինչև որ թզուկների գնալուց հետո հանկարծ զգում ա, որ ինքն ամեն դեպքում պետք ա հետները գնա, ու վազում ա հետևներից՝ մոռացած իրա թաշկինակի ու նման՝ իր համար սովորական պարագաների մասին: Ու հերոսական, դուխով տղա էլ դառնում ա, իր էդ հատկանիշները աշխարհ են դուրս գալիս ճամփորդությանը զուգահեռ: Է նույնը ֆիլմում ա: Որևէ տարբերություն չկա՝ գոնե իմ ընկալմամբ: Էդ հատկանիշները ու էդ կերպարը մինչև վերջ պահպանված էր:
Կամ Գենդալֆի մասին գրում ես. «Գանդալֆը ոչ թե գրեթե ամենազոր մայար է, որը մարդկային մոգի կերպարանք է ընդունել, այլ լավ ինֆորմացված բոմժ»: Ապ, իսկ դու հիշու՞մ ես «Հոբիտում» Գենդալֆի կերպարը: Հիշեցնեմ, իրան ընկալում էին որպես թափառաշրջիկ ֆոկուսնիկ: Ու ինքն էր իրան տենց ներկայացնում, էդ հետո ա Բիլբոն իրա հզորությունը տեսնում, իսկ Գենդալֆի կերպարը նորմալ հզորանում ու ամենազոր մայարի կերպարանք ա ստանում «Մատանիների տիրակալում»: Էլի հավատարիմ են մնացել դրան: Չեն դրել Հոբիտում հենց սկզբից գերհերոսի կերպար ստացել Գենդալֆի համար, տենց շատ կհեռանային գրքից:
Կամ Ռադագաստի մասին. «մյուս իստարին՝ Ռադագաստը, նույնպես բոմժ է, այն էլ շիզոֆրենիկ» (ի դեպ համաձայնվես, թե չէ, հավանես, թե չէ, պապուս թվից իրա անունը Ռադագաստ ԹՈՒԽ ա թարգմանվել, որն էնքան էլ ճիշտ չի, բայց դե հիմա): Բայ, իսկ կհիշե՞ս, թե Ռադագաստը քանի՞ անգամ ա հիշատակվում «Հոբիտում» ու «Մատանիների տիրակալում»: Շատ քիչ, իրա մասին ընդհանրապես ինֆոն քիչ ա: Բայց այ հիշեցնեմ, որ առնվազն երկու հոգի իրա մասին արտահայտվում են, ոչ որպես հզոր ու լուրջ կերպարի, մեկը ընդհանրապես հիմար ու միամիտա անվանում ու ծաղրում իրա զբաղմունքը (Սաուրոնն ա տենց արտահայտվում), մյուսը ասում ա «հա, վատ տղա չի, չնայած վալշեբնիկ ա» (մոտավորապես), էդ էլ Բիլբոն ա: Ու իրա թեման զարգացնելու լիքը տեղ կար, որտև իրա մասին օբյեկտիվ ինֆորմացիա մենակ կենդանիների ու բույսերի հետ լավ լեզու գտնելն էր ու քիչ մըն էլ ցրվածությունը: Իմ կարծիքով, օրինակ, հրաշալի կերպար են ստեղծել: Ու էդ էքսցենտրիկ կերպարը իրան սազում ա: Բայց այ իր կառքը (նապաստակներով), համաձայն եմ, որ ավելի Վոլթ Դիսնեյի մուլտերն էին հիշեցնում (գրքում ինքը ձիով էր):
Կարճ ասած դու կարծիք, հա՛, գրել ես կերպարների մասին, բայց նենց չի, որ ինձ էդ կարծիքներդ համոզել են կամ թվացել «ակադեմիական», չէ, քո սուբյեկտիվ ընկալումն ա, որն իմի հետ չի բռնել:
Ինչ վերաբերում ա անիմացիային ու գրաֆիկային... բռատ, ասել եմ ու կրկնում եմ, հրաշալի գրաֆիկա էր: Էդ նշանակում ա ամենալա՞վն էր, ամենահզո՞րն էր, ավելին չէ՞ր կարելի անել: Իմ ասածից տենց բան չի ստացվում: Իհարկե ավելին էլ կարելի էր անել: Բայց բերել օրինակներ ու ասել «սրանք ավելի լավն են, ուրեմն դա զիբիլ ա» մեղմ ասած լուրջ չի: Էլ չասած որ դրածներիցդ մեկը թեթև մեկը նայեցի, ու ավելի հզոր բան չտեսա: Բայց եթե թեկուզ լիներ, հետո՞:
Ապ, իմ գրածը հենց մակերեսային էր, ես չէի դրել ու քննարկել կինոն մանրամասն, ես ընդամենը իմ տպավորությունը, կարծիքն էի հայտնել կինոյի մասին, որ նենց չլինի, որ քո վերևից գրված «փամփերսավորների» գրածը լիներ միակ կարծիքը ֆիլմի մասին ;) Դնել ու հատ-հատ դրվագները, պերսոնաժները քննարկել, ես չէի պատրաստվել, որտև ես ինձ չէի դրել պրոֆեսիոնալ քննադատի տեղ (ու հիմա էլ չեմ դնում, ոնց որ և քեզ չեմ դնում դրա տեղը):
Ցանկացած դեպքում, որպես առավել լավ մասնագետ էն հարցում, թե «Տոլկիենն ինչ էր ուզում ասած լինել», իրա խոսքն իմից էլ, քոնից էլ ավել արժի ;) ակադեմիկ, ոչ թե սուբյեկտիվ տեսանկյունից:
Գուցե ավելի շատ ա էդ իմաստով հետաքրքրություն ներկայացնում, բան չունեմ ասելու, բայց մեկ ա չի դառնում բացարձակ ճշմարտություն: Ի դեպ հենց ինքն էլ ա ասում, որ հոր սիրտը շատ բաներից կախ էր Հոբիթում, ինչն իմ ասածի այլ ձևակերպում ա, որ եթե հետո գրեր, այլ ձևի կգրեր:
Իմ ասածն էն էր, որ եթե ես Տոլկիենի գրքերի ինձ խիստ դուր չեկած տեղերի (ճակատամարտների խիստ անգրագետ ստրատեգիա, զզվելի բարոյախոսություն, ռասիզմ) մասին չեմ ասում, թե Տոլկիենը, եթե, ասենք, թռչող փիղ տեսներ, էս ամեն ինչն այլ կերպ կգրեր, դու էլ նման ենթադրություններ մի արա: Ու բերում էս հարցում անհամեմատ ավելի հեղինակավոր մարդու կարծիք, որ եթե իմ ասածից հետո էլ մնաս այն կարծիքի, որ Տոլկիենը հենց քո ասած ձևով էր գրելու, ապա գոնե իրեն լսես: Ոչ թե որ վիրավորված ինքնասիրությունդ աչքս մտցնես՝ «ախ դու փոքրիկ չարագործ, տե՛ս, թե ինչ արեցիր իմ թանկարժեք ինքնասիրությանը»: Մեղա, մեղա, քո ինքնասիրությունը վիրավորելը մտքիս էլ չկար: Եթե այն այդքան փխրուն է, ես էլ քեզ հետ որևէ թեմայով չեմ բանավիճի, ի վերջո, այս ֆիլմն ինձ համար այնքան արժեք չունի, որ ես սկսեմ մարդկանց ինքնասիրությունը դրա համար վիրավորել:
Լոլ, Բայ, լոլ :)) Իհարկե ինքնասիրությանս հարցը չէր, այլ ընդամենը ցույց էի տալիս, որ ինչ-որ մեկին մեջբերելը դեռ փաստարկ չի և որ չի կարելի հավանողներին պիտակավորել:
Մի ընկալիր:) դու միակ մարդը չես, ով կարող է կարդալ այդ գրառումը: Եթե գոնե մեկը մտածի սրա մասին, հաստատի կամ հերքի, ուրեմն իզուր չեմ գրել: Տեսանկյան ու փաստարկների հերքում ստանալն էլ է մեծ ձեռքբերում: Գոնե ինձ համար:
Բայ, թեմայում արդեն գրել եմ, մի անգամ էլ գրեմ: Խնդիրը քո տեսակետը չի: Կարող ա և դու ճիշտ ես, չնայած ես չեմ կիսում քո կարծիքը: Բայց կարծիքը գրելու ձև կա, չպիտակելու հնարավորություն կա:
Ապ, էս կինոն նենց չի, որ ինչ-որ խորը փիլիսոփայական կինո ա: Ու էդ ոչ մեկը չի թաքցնում. ընտանեկան թեթև նայելու դրայվով կինո ա, ու ֆսյո: Ու պարզ ա, որ խնդիր ունեն նենց անելու, որ շատ մարդու գրավի: Ու պարզ ա, որ առաջնային խնդիրներից մեկը ոչ թե բարձրարժեք արվեստ ստեղծելը, այլ գումար վաստակելն ա: Ու սա էլ թաքուն չի: Ու էդ խնդիրները լուծել են՝ մեզ մատուցելով պրոֆեսիոնալ նկարած, գրքից շեղվելուն զուգահեռ գրքին հավատարիմ մնացած, հարուստ սյուժեով, լավ նայվող, հրաշալի պերսոնաժներով ԹԵԹԵՎ ու ԼԱՎ կինո: Եթե դու դրանից ավելին ես փնտրել ստեղ, է շարունակիր փնտրել ու էդ պատճառով «հողին հավասարեցնել» ֆիլմը, որն իրականում մեղմ ասած «հողին հավասար չի»: Նենց չի էլի, որ ինչ-որ ցածրարժեք, տհաս, դեբիլ, ապուշ կինոյի մասին ենք խոսում:
Rhayader
25.12.2012, 16:54
Ես ասել եմ հերոսների անալիզ չկա՞: Չէ, կա, բայց խորը չեն: Ո՞նց հիմնավորեմ, որ խորը չեն: Եսիմ, ապեր, դա իմ ընկալմամբ ա տենց:
Որտև ասենք գրում ես, որ կերպարներից որևէ մեկի էությունը չի պահպանվել: Օրինակ նույն Բիլբոյի մասին գրել էիր, ցիտում եմ. «Բիլբոն ոչ թե պահպանողական հոբբիտ-ջենտլմեն է, որին ձգում-տանում է արկածների նկատմամբ հետաքրքրությունը, այլ վախկոտ դեռահաս»: Ո՞վ ասեց, բռատ, էդ քո ընկալումն ա: «Հոբիտում» Բիլբոն, այո՛, ջենտլմեն էր, բայց բավական երկչոտ մի կերպար, ով իհարկե երազում էր արկածների ու նման բաների մասին, բայց հենց գործը հասնում էր դրան, մի տեսակ վախենում, ու մի անկյուն էր գտնում, մտնում էնդեղ: Մինչև որ թզուկների գնալուց հետո հանկարծ զգում ա, որ ինքն ամեն դեպքում պետք ա հետները գնա, ու վազում ա հետևներից՝ մոռացած իրա թաշկինակի ու նման՝ իր համար սովորական պարագաների մասին: Ու հերոսական, դուխով տղա էլ դառնում ա, իր էդ հատկանիշները աշխարհ են դուրս գալիս ճամփորդությանը զուգահեռ: Է նույնը ֆիլմում ա: Որևէ տարբերություն չկա՝ գոնե իմ ընկալմամբ: Էդ հատկանիշները ու էդ կերպարը մինչև վերջ պահպանված էր:
Ու ինքը թուրը բռնում առաջին անգամից, սկսում ա վարգեր մորթել, հաստատ: Էն դեպքում, երբ գրքում ինքը պացիֆիստ կերպար ա (որը նույնիսկ իրա ընկերներից Արկենստոնն ա գողանում, որ ավելորդ արյունահեղություն չլինի): Կարո՞ղ ես հիշել, թե ինքն ինչի չի սպանում Գոլլումին, ու ցույց տալ, թե դա ոնց ա արտահայտվում ֆիլմում: Շատ կարևոր կետ ա հերոսի ներկայացման մեջ:
Կամ Ռադագաստի մասին. «մյուս իստարին՝ Ռադագաստը, նույնպես բոմժ է, այն էլ շիզոֆրենիկ» (ի դեպ համաձայնվես, թե չէ, հավանես, թե չէ, պապուս թվից իրա անունը Ռադագաստ ԹՈՒԽ ա թարգմանվել, որն էնքան էլ ճիշտ չի, բայց դե հիմա): Բայ, իսկ կհիշե՞ս, թե Ռադագաստը քանի՞ անգամ ա հիշատակվում «Հոբիտում» ու «Մատանիների տիրակալում»: Շատ քիչ, իրա մասին ընդհանրապես ինֆոն քիչ ա: Բայց այ հիշեցնեմ, որ առնվազն երկու հոգի իրա մասին արտահայտվում են, ոչ որպես հզոր ու լուրջ կերպարի, մեկը ընդհանրապես հիմար ու միամիտա անվանում ու ծաղրում իրա զբաղմունքը (Սաուրոնն ա տենց արտահայտվում), մյուսը ասում ա «հա, վատ տղա չի, չնայած վալշեբնիկ ա» (մոտավորապես), էդ էլ Բիլբոն ա: Ու իրա թեման զարգացնելու լիքը տեղ կար, որտև իրա մասին օբյեկտիվ ինֆորմացիա մենակ կենդանիների ու բույսերի հետ լավ լեզու գտնելն էր ու քիչ մըն էլ ցրվածությունը: Իմ կարծիքով, օրինակ, հրաշալի կերպար են ստեղծել: Ու էդ էքսցենտրիկ կերպարը իրան սազում ա: Բայց այ իր կառքը (նապաստակներով), համաձայն եմ, որ ավելի Վոլթ Դիսնեյի մուլտերն էին հիշեցնում (գրքում ինքը ձիով էր):
Ռադագաստի մասին վատ ա արտահայտվում Սարումանը, որովհետև Յավաննան պարտադրել էր, որ հետները գա: «Մատանիների Տիրակալում» ինքը չի հիշատակվում որպես էքսցենտրիկ (ընդհակառակը, ես կասեի՝ ամենահավասարակշռված հերոսն էր, որն, ի տարբերություն Գանդալֆի, պանիկայի մեջ չէր ընկնում): Հիմա դու մեր կրոնականների մասին ես խոսում. նույն հավանականությամբ եթե կինոյի մեջ Տրանդուիլն ու Գանդալֆը սեքսով զբաղվեին, դու կարող էիր ասել, որ իրենց անձնական կյանքի մասին Տոլկիենը ոչ մի տեղ չի գրել, էլի: Ու մի հատ էլ հիմնավորել, որ Գանդալֆի սրածայր գլխարկը կարող էր ակնարկ լինել այդ ուղղությամբ:
հավանողներին պիտակավորել:
Նորից նույն էժանագին հնարքը:
Ապ, էս կինոն նենց չի, որ ինչ-որ խորը փիլիսոփայական կինո ա: Ու էդ ոչ մեկը չի թաքցնում. ընտանեկան թեթև նայելու դրայվով կինո ա, ու ֆսյո: Ու պարզ ա, որ խնդիր ունեն նենց անելու, որ շատ մարդու գրավի: Ու պարզ ա, որ առաջնային խնդիրներից մեկը ոչ թե բարձրարժեք արվեստ ստեղծելը, այլ գումար վաստակելն ա: Ու սա էլ թաքուն չի: Ու էդ խնդիրները լուծել են՝ մեզ մատուցելով պրոֆեսիոնալ նկարած, գրքից շեղվելուն զուգահեռ գրքին հավատարիմ մնացած, հարուստ սյուժեով, լավ նայվող, հրաշալի պերսոնաժներով ԹԵԹԵՎ ու ԼԱՎ կինո: Եթե դու դրանից ավելին ես փնտրել ստեղ, է շարունակիր փնտրել ու էդ պատճառով «հողին հավասարեցնել» ֆիլմը, որն իրականում մեղմ ասած «հողին հավասար չի»: Նենց չի էլի, որ ինչ-որ ցածրարժեք, տհաս, դեբիլ, ապուշ կինոյի մասին ենք խոսում:
Դու ինքդ նոր ասեցիր, որ մեյնստրիմ, կոմմերցիալ կինո է:) դրանից ավել հողին հավասարացնել հնարավոր չի: Գրքի էկրանիզացիայի ժամանակ հաշվի ա առնվում գրքի նախնական բնույթը. «The Hobbit»-ը թեթև ընտանեկան գիրք չի, առաջնային խնդիրը գումար վաստակելը չէր: Ու հենց դրա համար եմ համեմատել Spy Kids-ի հետ. հենց նույն եռաչափի պահը: Էս կինոն նման էր կարուսել նստելու: Նստեցիր, լիքը դեկորացիաներ տեսար (որովհետև իրականում ֆիլմում հերոսներ չկային, կային զուտ կարուսելային դեկորացիաներ. երևի բացի Գոլլումից), ծիծաղեցիր, լացեցիր, դուրս եկար: Ավելին էս կինոն ընդունակ չի տալ: Սպառողական մտածելակերպի արդյունք: Անհոգի, կոմերցիոն աշխատանք: Դու չե՞ս տեսնում «հերոսների» զուգահեռներն, ասենք, «How to Train Your Dragon»-ի հետ: Ու ոչ միայն հերոսների: Նույն մինի-տրագեդիան ու հարկադրված դրական ելքերը: Լրիվ նույն պատմությունն, ինչ մինչև Ալան Մուրի Swamp Thing-ը կոմիքսների աշխարհում էր կատարվում՝ Comic Book Code of Conduct-ի ընդունման պահից: Էն դեպքում, երբ գիրքն իրոք լավ պոտենցիալ ունի:
Լավ, պարզ ասեմ, որ հասկանալի լինի. եթե գիրքը մտնում է ժամանակակից դասականների շարքը, ժանրը՝ հեքիաթ, ֆենտեզի, ապա ֆիլմը նույն շարքում է, ինչ Spy Kids-ը, Alvin and the Chipmunks-ը, How to Train Your Dragon-ը: Ժանրը՝ ֆենտեզի, արկածային կատակերգություն: Երբ ինձ ասում են, որ Տոլկիենի Հոբբիտն էկրանիզացրել են, ես չեմ գնում արկածային կատակերգություն նայելու: Մարդիկ օգտագործել են Տոլկիենի անունն ինձ կինոթատրոնի տոմս վաճառելու համար, բայց արդյունքում տվել են ոչ Տոլկիեն:
Լավ, պարզ ասեմ, որ հասկանալի լինի. եթե գիրքը մտնում է ժամանակակից դասականների շարքը, ժանրը՝ հեքիաթ, ֆենտեզի, ապա ֆիլմը նույն շարքում է, ինչ Spy Kids-ը, Alvin and the Chipmunks-ը, How to Train Your Dragon-ը: Ժանրը՝ ֆենտեզի, արկածային կատակերգություն: Երբ ինձ ասում են, որ Տոլկիենի Հոբբիտն էկրանիզացրել են, ես չեմ գնում արկածային կատակերգություն նայելու: Մարդիկ օգտագործել են Տոլկիենի անունն ինձ կինոթատրոնի տոմս վաճառելու համար, բայց արդյունքում տվել են ոչ Տոլկիեն:
Բայ, էլի կետ առ կետ չգնամ, օ՞ք, ես իմ ասելիքը գրել եմ: Սենց մի քիչ երկար էլ իմ պատկերացումները գրեցի, որ դուրս չգա, որ ընդամենը «հոնքերիցդ եմ փորձում կախվել»: Ապեր, կարճ ու կոնկրետ, ես ու դու ու լիքը ուրիշները ունենք մեր սուբյեկտիվ ընկալումը ու հենց էդպես ենք ընկալում ու արտահայտվում նաև էս կինոյի մասին: Իմ ու քո կարծիքը նույն հարթության են ոչ միայն իրար հետ, այլև մյուսների հետ (գոնե նրանց, ովքեր համ գիրքն են կարդացել, համ կինոն նայել), ոչ մեկինս բացարձակ ճշմարտություն չի, քո գրածն էլ «ակադեմիական խորը վերլուծություն չի», այլ շարքային պատկերացումներիդ շարադրանք: Ու իմ գրածն էլ ոչ թե քո պատկերացումների դեմ էր, այլ արտահայտվելուդ ոճի: Ու սա հնարք չի, մեռա ասելով, որ էստեղ իմ խնդիրը ընդամենը քո արտահայտչաձևն էր ու արհամարհական վերաբերմունքը հավանողների (կամ, մեղմացնեմ, առնվազն հավանողների մեծ խմբի նկատմամբ):
Rhayader
25.12.2012, 17:55
Այ, մոտավորապես այսպես
Rhayader
26.12.2012, 01:16
Բիլբոյի մարտական էֆեկտիվության աճը հուշում է, թե ինչպիսին է լինելու երկրորդ ֆիլմի պաստառը: Դիմավորեք. The Hobbit, First Blood
Sagittarius
26.12.2012, 02:28
Լավ, պարզ ասեմ, որ հասկանալի լինի. եթե գիրքը մտնում է ժամանակակից դասականների շարքը, ժանրը՝ հեքիաթ, ֆենտեզի, ապա ֆիլմը նույն շարքում է, ինչ Spy Kids-ը, Alvin and the Chipmunks-ը, How to Train Your Dragon-ը: Ժանրը՝ ֆենտեզի, արկածային կատակերգություն: Երբ ինձ ասում են, որ Տոլկիենի Հոբբիտն էկրանիզացրել են, ես չեմ գնում արկածային կատակերգություն նայելու: Մարդիկ օգտագործել են Տոլկիենի անունն ինձ կինոթատրոնի տոմս վաճառելու համար, բայց արդյունքում տվել են ոչ Տոլկիեն:
Փաստորեն ընտիր ֆիլմ ա: :) Բա գնամ նայեմ:
Rhayader
26.12.2012, 03:03
Փաստորեն ընտիր ֆիլմ ա: :) Բա գնամ նայեմ:
http://i1.kym-cdn.com/photos/images/newsfeed/000/184/961/tumblr_lnvvueuSsj1qcj56b.png
Hayk Avetisyan
26.12.2012, 16:04
http://www.youtube.com/watch?v=7vkqIy_Fvys 㼸նդհանրապես մինչև ֆիլմի դուրս գալը ինչքան քիշ ուսումնասիրենք այն էնքան հետաքրքիր ու արակածային կլինի վերջնականը նայելուց, բայց դե նկարահանումների ընթքնել իրա հերթին պետք ա:
Brian_Boru
29.12.2012, 16:29
Ֆիլմն ինձ դուր չեկավ:
Ջեքսոնը որակը խիստ գցել է ԼՕՏՐ-ի փայլուն նկարահանումից հետո:
Փոքրիկ հեքիաթը ճղեց, երկարացրեց 3 մասի համար, լցրեց անիմաստ կռիվներով, ինչ գրեթե միագամից բացահայտեց Հոբիտի նկարահանման զուտ ֆինանսական պատճառը: Էֆեկտները չափազանց շատ էին, ֆիլմում ոչ մի իրական վատ հերոս չկար, բոլորը համակարգչային էին (ի տարբերություն, նորից, սկզբնական տրիլոգիայի): Թզուկներն իսկականից Սպիտակաձյունիկից էին ու Գիմլիի հետ առնչություն չունեին:
Դրական կողմերը - Շիրի ու Րիվենդելի գեղեցիկ ու տպավորիչ տեսարանները, մեկ էլ Գենդալֆը:
Զարմանալի չի, որ քննադատները շատ ցածր գնահատեցին ֆիլմը:
One dollar to rule them all.
Alphaone
29.12.2012, 17:14
Այնուամենայնիվ, լավ է գիրքը կարդալ, ֆիլմն այն չէր, ինչ կարելի էր պատկերացնել, որ կլինի.... :(
Brian_Boru
29.12.2012, 19:17
Գիրքն անշուշտ չի համեմատվի ֆիլմի հետ:
Hayk Avetisyan
10.01.2013, 11:03
http://www.youtube.com/watch?v=w_k1hnqcGnM նոր վիդեոհոլովակ:
Հատուկ էֆեկտները «Հոբիթում»: Շատ լավն ա:
http://www.youtube.com/watch?v=kYeQNH6gJhE
Hayk Avetisyan
01.07.2013, 21:27
http://www.youtube.com/watch?v=xLgnkRxlKCg
Հերթական անգամ հավեսի գցեցին, թե սպասեք հաջորդ մասին :(
Հերթական անգամ հավեսի գցեցին, թե սպասեք հաջորդ մասին :(
Դու գոնե երրորդ մասին ես սպասում, իսկ ես դեռ երկրորդին :(
Դու գոնե երրորդ մասին ես սպասում, իսկ ես դեռ երկրորդին :(
Չկա՞ դեռ կինո Մոսկվայում
Քանի չես նայել, ասեմ, որ լավն ա :nyam
Հ.Գ. Մի հատ տեղական հումոր գրեմ.
Մի չեխ կնոջ հետ գնում ա կինո, տոմսավաճառը հարցնում ա՝ «Հոբի՞թ», սա ասում ա ՝ «չէ, կինս ա»:
Չկա՞ դեռ կինո Մոսկվայում
Քանի չես նայել, ասեմ, որ լավն ա :nyam
Չէ, մենք Մաքսային Միություն ենք, մեր մոտ Ռուսաստանի հետ ա գալու, այսինքն ամսի 18-ին.. .դեռ կարող ա մի բան էլ ուշ: Կինո Մոսկվայում չգիտեմ երբ ա առաջին ցուցադրություն, իսկ Սինեմա Սթարում առաջին ցուցադրությունը ամսի 18-ի լույս 19-ի գիշերը 00:30-ի կողմերն ա :(
Չէ, մենք Մաքսային Միություն ենք, մեր մոտ Ռուսաստանի հետ ա գալու, այսինքն ամսի 18-ին.. .դեռ կարող ա մի բան էլ ուշ: Կինո Մոսկվայում չգիտեմ երբ ա առաջին ցուցադրություն, իսկ Սինեմա Սթարում առաջին ցուցադրությունը ամսի 18-ի լույս 19-ի գիշերը 00:30-ի կողմերն ա :(
Էստեղ ամսի 7-ի գիշերն էր, բայց մենք ախպորս հետ էսօր ցերեկային սեանսին կարողացանք իրարից հեռու երկու տոմս ամրագրել: :)) Էլ չասեմ թե ինչքան հերթ կանգնեցինք, մինչև տոմսերը տպեցին տվեցին:
Hayk Avetisyan
16.12.2013, 17:07
Չէ, մենք Մաքսային Միություն ենք, մեր մոտ Ռուսաստանի հետ ա գալու, այսինքն ամսի 18-ին.. .դեռ կարող ա մի բան էլ ուշ: Կինո Մոսկվայում չգիտեմ երբ ա առաջին ցուցադրություն, իսկ Սինեմա Սթարում առաջին ցուցադրությունը ամսի 18-ի լույս 19-ի գիշերը 00:30-ի կողմերն ա :(
Հա լավ դե էդքան մի :(-ի, մեկա օրերը նենց արագ են անցնում..., համել սպասելը ավելի հավես ա քան, որ արդեն պրծած ա լինում :)
Գրքից ահագին շեղված ա ու իմ կարծիքով էդ շեղումն առավել քան արդարացված ա: Ավելի մանրամասն կարծիքս կգրեմ երկրորդ կամ երրորդ անգամ նայելուց հետո, առայժմ ասեմ, որ ինձ Ջեքսոնի մոտեցումը դուր ա գալիս:
Երեկ նայեցինք սինեմա սթարում: Սմաուգը լավ շփվող դռակոն էր, բայց մի մոմենտ փիս յուղ էր վառում:
Երեկ նայեցինք սինեմա սթարում: Սմաուգը լավ շփվող դռակոն էր, բայց մի մոմենտ փիս յուղ էր վառում:
Ինքնասիրահարվածությունից էր:
Եկել եմ ասեմ, որ չեմ սիրել էս կինոն:
Անցած տարի էինք նայում գիշերով: Ես սպասում դեպքերի զարգացմանը, կինոյի հետաքրքրանալուն, արկածների ցայտունացմանը էն էլ մոտավորապես երկու ժամ նայելուց ու վերջնականապես ձանձրանալուց հետո՝ տենց կիսատ էլ թողեցի:
Ու հիմա էլ հեչ ցանկություն չկա տանեցիների հետ երկրորդ մասը նայելու: Ոչ էլ կնայեմ, մեկ ա կիսատ եմ տեսել առաջինը:
մոտավորապես երկու ժամ նայելուց ու վերջնականապես ձանձրանալուց հետո՝ տենց կիսատ էլ թողեցի:
:D ի՞նչ հեշտ ես ձանձրանում
Առաջին մասն առանձնապես չէի հավանել, իսկ երկրորդ մասը նայելուց հետո կարծիքս՝ խիստ բացասական: Սիրտս ցավեց, որ մանկությանս ամենասիրածս գիրքը Ջեքսոնն անամոթաբար վերածել է ֆինանսական պրոյեկտի :[
Իմ համար սա անընդունելի է:
մարդագայլուկ
21.03.2014, 11:57
Առաջին մասն առանձնապես չէի հավանել, իսկ երկրորդ մասը նայելուց հետո կարծիքս՝ խիստ բացասական: Սիրտս ցավեց, որ մանկությանս ամենասիրածս գիրքը Ջեքսոնն անամոթաբար վերածել է ֆինանսական պրոյեկտի :[
Իմ համար սա անընդունելի է:
երկրորդը լրիվ պոպսա կինո էր :)) անիմաստ տեսարաններով մի կերպ ծամծմել երկարացրել էին: Էլ չասեմ, թե էդ ռոմանտիկ տեսարաններ մտցնելու փորձը ինչքան անհաջող էր ստացվել իմհո
Yellow Raven
21.03.2014, 12:04
Իսկ ինձ անկեղծ ասած դուրա եկել, ինձ թվումա Ջեքսոնից լավ ոչ մեկ չէր կարողանա նկարահանել Հոբբիթը: Երկրորդի մեջ տակառների պահից շոկի մեջ ընկա, որովհտեև ես միշտ պատկերացրել էի, որ իրանք լինելու են փակ տակառների մեջ, մեկ էլ տենամ գլուխները տակառներից դուրս գնում են :))
Իսկ ավելացված պերսոնաժների առումով Ջեքսոնն արդեն մեղք չունի, էդ արդեն լրիվ կոմերցիոն պահա, առանց իրանց հնարավոր չէր ձգել 3 մասանոց ֆիլմի, նենց որ կարելիա ուղղակի մոռանալ գիրքը ու հաշվել թե ինչ-որ նոր բան ես նայում :)
մարդագայլուկ
21.03.2014, 12:12
տակառների պահն ինձ համար էդքան շոկ չէր, ինչքան օրքերի հետ անիմաստ գզվրտոցը :)) Ու իրանց ոչ մեկ չէր ասում անկապ երեք մաս ձգեին: Հոբիթը էնքան պստլիկ ու անմեղ գիրք ա, կոպիտ ասած շատ են լրջին տվել :)) Իսկ ֆիլմը նայելուց գրքի մասին մոռանալը կոնկրետ ինձ համար մի տեսակ անհնարին ա, որովհետև երևի պետք եղածից մի քիչ շատ եմ կարդացել :))
Yellow Raven
21.03.2014, 12:24
տակառների պահն ինձ համար էդքան շոկ չէր, ինչքան օրքերի հետ անիմաստ գզվրտոցը :)) Ու իրանց ոչ մեկ չէր ասում անկապ երեք մաս ձգեին: Հոբիթը էնքան պստլիկ ու անմեղ գիրք ա, կոպիտ ասած շատ են լրջին տվել :)) Իսկ ֆիլմը նայելուց գրքի մասին մոռանալը կոնկրետ ինձ համար մի տեսակ անհնարին ա, որովհետև երևի պետք եղածից մի քիչ շատ եմ կարդացել :))
Հա, մի տեսակ դժվարա, համաձայն եմ :)) Բայց դե հիմա էդա, կոմերցիանա տիրում աշխարհում :)
Յոհաննես
21.03.2014, 12:43
Գիրքը չեմ կարդացել և միգուցե դա է պատճառը,որ շատ եմ հավանել :))
մարդագայլուկ
21.03.2014, 13:08
Գիրքը չեմ կարդացել և միգուցե դա է պատճառը,որ շատ եմ հավանել :))
Հա կարող ա :ճ Ամեն դեպքում ֆիլմից հետո գիրքը ձեզ ահավոր կարճ կթվա :))
Ջեքսոնը չէր կարող Հոբիտը թողնել նենց հեքիաթ, ոնց ինքը կար: Ինքը պետք ա զարգացներ, հասցներ Մատանիների տիրակալի ձևին, ոճին, ասելիքին:
Ու էդ իմ կարծիքով փայլուն ա արել: Չհավանողների չհավանելու հիմնական պատճառը «պահպանողականությունն» ա :P
Ջեքսոնը չէր կարող Հոբիտը թողնել նենց հեքիաթ, ոնց ինքը կար: Ինքը պետք ա զարգացներ, հասցներ Մատանիների տիրակալի ձևին, ոճին, ասելիքին:
Ու էդ իմ կարծիքով փայլուն ա արել: Չհավանողների չհավանելու հիմնական պատճառը «պահպանողականությունն» ա :P
Չուկ, բնականաբար հնարավոր չէ ու պետք էլ չէ գիրքը նույնությամբ տեղափոխել էկրան, որոշակի փոփոխություններ ոչ միայն ցանկալի են, այլ ես կասեի պարտադիր են: Բայց մի բան է 1800 էջանոց Մատանիների տիրակալը 10 Ժամանոց տրիլոգիայի վերածելը ու լրիվ այլ բան է 310 էջանոց մանկական հեքիաթը 10 Ժամանոց տրիլոգիայի վերածելը, ձգելը, մեջը էքշն տեսարաններ ու սիրային եռանկյուներ մտցներ ու Տոլկինի հեքիաթից անունից բացի ուրիշ ոչ մի բան չթողնելը: Ոչ, ես կարծում եմ, որ պիտի հարգանք ունենար ու Հոբիթը թողներ էնպես, ինչպես կար, այլ ոչ թե դարձներ Մատանիների տիրակալ 2.0, ինքը դրա իրավունքը չուներ: Ու ընդհանուր վերցրած ահավոր ձանձրալի ֆիլմ էր, մի կերպ եմ ինքս ինձ համոզել, որ մինչև վերջ նայեմ:
Մի կողմից էլ ուրախ եմ, որ Տոլկինը կենդանի չի ու էս խայտառակությունը չի տեսնի:
Չուկ, բնականաբար հնարավոր չէ ու պետք էլ չէ գիրքը նույնությամբ տեղափոխել էկրան, որոշակի փոփոխություններ ոչ միայն ցանկալի են, այլ ես կասեի պարտադիր են: Բայց մի բան է 1800 էջանոց Մատանիների տիրակալը 10 Ժամանոց տրիլոգիայի վերածելը ու լրիվ այլ բան է 310 էջանոց մանկական հեքիաթը 10 Ժամանոց տրիլոգիայի վերածելը, ձգելը, մեջը էքշն տեսարաններ ու սիրային եռանկյուներ մտցներ ու Տոլկինի հեքիաթից անունից բացի ուրիշ ոչ մի բան չթողնելը: Ոչ, ես կարծում եմ, որ պիտի հարգանք ունենար ու Հոբիթը թողներ էնպես, ինչպես կար, այլ ոչ թե դարձներ Մատանիների տիրակալ 2.0, ինքը դրա իրավունքը չուներ: Ու ընդհանուր վերցրած ահավոր ձանձրալի ֆիլմ էր, մի կերպ եմ ինքս ինձ համոզել, որ մինչև վերջ նայեմ:
Մի կողմից էլ ուրախ եմ, որ Տոլկինը կենդանի չի ու էս խայտառակությունը չի տեսնի:
Ինձ թվում ա, որ Տոլկինի դուրը կգար սա, ավելին, իրար հետ կանեին :)
Բայց դե էդ ասածս նույնքան ենթադրությունների ոլորտից ա, ինչքան որ քո հակառակ պնդումը:
Հոբիտը կարող էր որպես հեքիաթ նկարվել, եթե նկարվեր ավելի շուտ, քան Մատանիների տիրակալը: Մատանիների տիրակալից հետո ինքը կամ չպետք ա նկարվեր, կամ էլ պետք է էսպես փոխվեր: Կամ էլ պետք է լրիվ ուրիշ ռեժիսոր դա նկարեր, լրիվ ուրիշ ոճով: Բայց դե նման փորձ էլ կա, ինչ-որ ախմախ մուլտեր:
Այո, գուցե արժեր ավելի հրապարակային հայտարարել, որ սա Հոբիտի «բեմականացում» չի, այլ ընդամենը վերցված է սյուժետային հիմքը ու ազատ ստեղծագործական մոտեցմամբ փոխած, լրացրած: Գուցե և արժեր: Բայց միևնույն է, ցանկացած մարդ ԻՐԱՎՈՒՆՔ ՈՒՆԵՐ վերցնելու ու փոփոխելու:
Ինչ վերաբերում է ձանձրալիին, էդ արդեն սուբյեկտիվ մոտեցում է, էն իմաստով, որ քո համար ձանձրալի էր, ասենք իմ համար էլ գրավիչ, էնքան որ նորից եմ ոզում նայել ու սպասում եմ երրորդին:
մարդագայլուկ
21.03.2014, 18:41
Դե ես տենց պահպանողական էլ չեմ, ուղղակի Ջեքսոնը զարգարցրել ա ու չի խնայել :)) Օրինակ ես առաջին ֆիլմը մեծ հետաքրքրությամբ նայեցի, ու չնայած էլի որոշ բաներ չէի հավանել, բայց գոնե զգացվում էր, թե ոնց ա ֆիլմը զարգանում, ոնց են իրադարձությունները ծավալվում: Իսկ երկրորդը ահավոր ձանձրալի էր, որովհետև ոնց ասեմ, մի տեսակ քառակուսի էր - լիքը ձգած տեսարաններ, ավելորդ սենտիմենտալիզմ ու էս ավելորդ սենտիմենտալիզմը զարգացնելու նպատակով լիքը ավելորդ կադրեր և այլն և այլն :))
Բայց լավ, ասեմ որ վիշապը վատիկը չէր :love :))
Դե ես տենց պահպանողական էլ չեմ, ուղղակի Ջեքսոնը զարգարցրել ա ու չի խնայել :)) Օրինակ ես առաջին ֆիլմը մեծ հետաքրքրությամբ նայեցի, ու չնայած էլի որոշ բաներ չէի հավանել, բայց գոնե զգացվում էր, թե ոնց ա ֆիլմը զարգանում, ոնց են իրադարձությունները ծավալվում: Իսկ երկրորդը ահավոր ձանձրալի էր, որովհետև ոնց ասեմ, մի տեսակ քառակուսի էր - լիքը ձգած տեսարաններ, ավելորդ սենտիմենտալիզմ ու էս ավելորդ սենտիմենտալիզմը զարգացնելու նպատակով լիքը ավելորդ կադրեր և այլն և այլն :))
Բայց լավ, ասեմ որ վիշապը վատիկը չէր :love :))
Դե ճիշտն ասած քեզ կամ Ռուֆուսին չէր ուղղված էդ պահպանողականս, այլ ավելի ընդհանուր դիտարկում էր: Գուցե սխալվում եմ, բայց իմ տպավորությամբ չհավանող ու ակտիվ դիտարկումներ անողների մեծ մասը (Հայաստանում չէ, ընդհանրապես) գրքի երկրպագուներն են: Էս մարդկանցից շատերը եթե կտրվեն ու կինոն առանձին դիտարկեն, կա հավանականություն, որ կհավանեին կինոն:
Իհարկե նաև շատերը ուղղակի չեն հավանում, ասենք քո նման համարում են ավելորդ ձգձգված ու սենտիմենտալ, ինչը իրենց սահմանադրական իրավունքն ա :))
Չուկ, բնականաբար հնարավոր չէ ու պետք էլ չէ գիրքը նույնությամբ տեղափոխել էկրան, որոշակի փոփոխություններ ոչ միայն ցանկալի են, այլ ես կասեի պարտադիր են: Բայց մի բան է 1800 էջանոց Մատանիների տիրակալը 10 Ժամանոց տրիլոգիայի վերածելը ու լրիվ այլ բան է 310 էջանոց մանկական հեքիաթը 10 Ժամանոց տրիլոգիայի վերածելը, ձգելը, մեջը էքշն տեսարաններ ու սիրային եռանկյուներ մտցներ ու Տոլկինի հեքիաթից անունից բացի ուրիշ ոչ մի բան չթողնելը: Ոչ, ես կարծում եմ, որ պիտի հարգանք ունենար ու Հոբիթը թողներ էնպես, ինչպես կար, այլ ոչ թե դարձներ Մատանիների տիրակալ 2.0, ինքը դրա իրավունքը չուներ: Ու ընդհանուր վերցրած ահավոր ձանձրալի ֆիլմ էր, մի կերպ եմ ինքս ինձ համոզել, որ մինչև վերջ նայեմ:
Մի կողմից էլ ուրախ եմ, որ Տոլկինը կենդանի չի ու էս խայտառակությունը չի տեսնի:
Ապեր, հոլիվուդը Հոմերոսի Իլիականն ա սարքել հեփի էնդով էքշըն, Ալեքսանդրին էլ սարքել ա սեռական փոքրամասնությունների իրավունքների պաշտպանության գովազդային հոլովակ, դու Տոլիկինի հեքիաթի բաստարդիզացիայի վրա ջղայնանում ես:
Ապեր, հոլիվուդը Հոմերոսի Իլիականն ա սարքել հեփի էնդով էքշըն, Ալեքսանդրին էլ սարքել ա սեռական փոքրամասնությունների իրավունքների պաշտպանության գովազդային հոլովակ, դու Տոլիկինի հեքիաթի բաստարդիզացիայի վրա ջղայնանում ես:
Հա, բայց Տրոյան էլ դուրս չի եկել, իսկ Ալեքսանդրը վաբշե չեմ էլ նայել, նենց որ իրավունք ունեմ ջղայնանալու :))
Դե ճիշտն ասած քեզ կամ Ռուֆուսին չէր ուղղված էդ պահպանողականս, այլ ավելի ընդհանուր դիտարկում էր: Գուցե սխալվում եմ, բայց իմ տպավորությամբ չհավանող ու ակտիվ դիտարկումներ անողների մեծ մասը (Հայաստանում չէ, ընդհանրապես) գրքի երկրպագուներն են: Էս մարդկանցից շատերը եթե կտրվեն ու կինոն առանձին դիտարկեն, կա հավանականություն, որ կհավանեին կինոն:
Իհարկե նաև շատերը ուղղակի չեն հավանում, ասենք քո նման համարում են ավելորդ ձգձգված ու սենտիմենտալ, ինչը իրենց սահմանադրական իրավունքն ա :))
Անձամբ ես, դեռ գիրքը չեմ կարդացել::)
Sagittarius
22.03.2014, 12:55
Էս վերջինը դուրս չեկավ, հատկապես ֆիլմի վերջին հատվածը՝ լրիվ Տոմ ու Ջերրի էր: Բայց դե ի սկզբանե առանձնապես մեծ սպասելիքներ չունեի. դրա համար երրորդն էլ կնայեմ:
Եթե նախորոք իմանայի, որ 2:40 րոպե հետո ֆիլմը կիսատ ա մնալու, կսպասեի մյուս մասն էլ նկարեին, նոր նայեի :sad