Դիտել ողջ տարբերակը : Արձակ. Էտյուդանման էսքիզներ
Պատրանք
Ես քո արցունքի արտացոլանքն եմ այս մեծ ապակուն: Ժամացույցիդ նման անխափան ու ճիշտ ես սրբագրում եմ ժամերը անցած, ուր երկու կարմիր ու շքեղ ժպիտ միաձուլվում էին ստվերներում մութ: Ես քո ժպիտի վեհաշուք փայլն էի: Ու համակարգչիդ պես անվերջ դանդաղող ես ուշանում էի միշտ սերդ հայցել կամ անբռնազբոս օրերիդ վազքում ներումս գտնել անվերջ ու անթիվ իմ սխալների, սայթաքումների ու ստի համար: Ես մաքրվել եմ բոլոր նրանցից: Ես քո լույս մարմնի ուրվագծերն եմ տոթ լոգարանում: Ու ինձ կարոտած մատներիդ նման, օդի թափանցիկ անեզրության մեջ հիմա պատկերդ եմ փորձում գծագրել: Կարոտ է շնչում անգամ վերմակս: Ոտքերովս պինդ նրան գրկելով ես վերհիշում եմ սիրո տոները: Մեր մշտագարուն, հարատև սիրո շքերթները մեծ: Ու քո ծննդյան ավետիսն էի ես, որ մի օր իջավ քաղաքիս վրա` մաքրագործելու դարերից եկած մռայլ ու խեղդող փոշիներից խիտ: Ձեր բակում աճած անիմաստ ու սուտ ծառերի նման ես գլորվում եմ հիմա հուշերիս անվերջ քամիների տակ: Ես քո գրոտած բազում թղթերի ու նամակների թանաքն էի կապույտ, որ իմ աչքերին միշտ խորթ մնացին: Քո հուզված ձայնի ու բեկված աչքի արցունքի նման ես շարունակում եմ անվերջ թավալվել այս մեծ անկողնում, որտեղից փախչել երբեք չի լինի: Այս կողմը պատ է` իմ համառության մարմնավորումը ֆիզիկական կոշտ իր ներկայությամբ: Մյուս կողմս` անդունդ, ուր չկան անգամ հողաթափերիս ուրվագծերը: Քեզանից հետո ես միաձուլվել եմ այս շոգ անկողնուն ու իմ սենյակի ջահի հայելու մեջ կերպարանքներ են խելագարի պես գալարվում անվերջ: Ես քո երազի մարմնացումն էի իրականության աղոտ ծալքերում:
Հ. Գ. Քո մասին միայն կսկսեմ գրել, երբ դու վերջանաս... (իմ անվերջ գարուն)
www.sevak.comlu.com
Ժամանակ տվե'ք...
Իմ դժբախտությունն եմ փորձում փաթաթել հիմա ձեր վզին, ուզում եմ իմ հետ ու իմ պես տխրեք, ուզում եմ, որ ձեր անուրախ կյանքում, դուք լինեք ինձնից ավելի դժբախտ, լինեք իմ պես սև, իմ նման անկյանք... Ես նախանձում եմ ձեր ժպիտներին ու բոլոր-բոլոր անհոգ օրերին, ես նախանձում եմ ձեր լույս աչքերում թաքնված խինդին, անկեղծ ուրախին ու ամե~ն լավին: Ամեն առավոտ դուք արթնանում եք թաքուն սպասումով, ճշտելու նման նայում եք դեմքիս ու զարմանում եք, որ դեռ չեմ մեռել.. Չեմ կարողանում, լսու՞մ եք դուք ինձ, ինձ մոտ չի ստացվում... Ամեն առավոտ ստիպված եմ լինում հիասթափության սառը ջուր լցնել հավատով սպասող ու կասկածանքով ինձ նորից զննող դեմքներիդ վրա, հավատներիդ մեջ: Դեռ չի ստացվում , ժամանակ տվեք... Ու մի մեղադրեք միամիտ թռած ժպիտիս համար ու մի մտրակեք ձեր բամբ հայացքների ապակե դաղով, ես ի վիճակի չեմ անգամ հրճվել... Ու սուտ են բոլոր ժպիտները իմ, սուտ են մոռացվող ցավիս տեսքերը, սուտ է կերպարս... Ամեն երեկո, երբ վերջալույսին հանգում է օրը ու սկսվող գիշերվա նորալույսի մեջ ես ընկղմվում եմ վերքերիս արնոտ, արդեն գարշելի ու թարախոտված արանքների մեջ, իմ լուսամուտի շողքերի լույսից համբառնում է նա իր ազնվական հպարտ կեցվածքով ու նկարվում է երազիս նման իրական ու նուրբ... Ու գալարվում է մեղք ծխիս նման, կարծես մի կանչող նորահարս դալուկ... Վարագույրներիս կապույտ լույսի մեջ ես նկատում եմ նրա աչքերը փակ... Երբ անզորի պես խինդով եմ լցվում, կարծես նոր ծնված մի վերջին հույսով նա մոտ է գալիս իր նազանքով մերկ, ամուր գրկում է գլուխս ծանր ու համբույրներն իր մի վերջին անգամ մեխերի նման թաղում մազերիս ու ծխից դեղնած փակ ափերիս մեջ... հիսուսավարի խաչվում եմ էլի, անշարժանում եմ նրա տոթ տեսքից ու այս գարունի կանաչների մեջ վտիտ մի կակաչ, մի հողմիկ ասես, նա պարուրում է սենյակս անսեր... Ինձ մի նեղացրեք, ոչ էլ մեղադրեք, որ դեռ չեմ մեռել... Մի սպասեք ամեն բացվող օրվա հետ, որ մահվան բոթս կարդաք ամենուր... Քիչ տարբերություն կա իմ ու նրա մեջ... Փոքրիկ բացթողում... Այն, որ շնչում եմ բոլորի նման... Ու վերջ, վերջ, վե~րջ... Իսկ մնացածը մի անձրևոտ օր, նա իր հետ տարավ... Տարավ իր երկինք...
Հ.Գ. Քիչ մնաց, սպասեք... Մի արագացրեք դեպքերը բնավ, դեժավյուներ են միշտ իմ մոտ լինում, ուրեմն ճիշտ եմ ապրում ես օրս, ուրեմն կգա ժամը սպասումի ու կանէանամ նրա աշխարհում, կդառնամ ամպիկ, թեթև, իր նման... Ես դեռ սիրում եմ... Ժամանակ տվեք...
www.sevak.comlu.com
Claudia Mori
29.05.2011, 16:35
... Ինձ մի նեղացրեք, ոչ էլ մեղադրեք, որ դեռ չեմ մեռել...
Այս տողն ամեն ինչ արժե;)
Mark Pauler
29.05.2011, 21:38
"Ժամանակ տվե'ք"-ը դուրս շատ եկավ... Այլաբանությունները շատ կենդանի են: Հոգեվիճակի ծանրությունը փոխանցվում ա կարդացողին...
Գրելաոճը էնքան դուրս եկավ, որ մոտ ժամանակներս անպայման www.sevak.comlu.com կայցելեմ ու կտեսնեմ, թե էնտեղ ինչ կա չկա :)
Մի քիչ լարված դանդաղ ուշադրություն է պահանջում, որ կարդացածդ մարսվի: Շատ սիրուն համեմատություններ ունես, չհամադրվող համադրություններ, բայց պետք է մի ձև թեթևացնես, ընթերցողի համար հեշտացնես կարդալը:aha
Mark Pauler
05.06.2011, 11:34
Մի քիչ լարված դանդաղ ուշադրություն է պահանջում, որ կարդացածդ մարսվի: Շատ սիրուն համեմատություններ ունես, չհամադրվող համադրություններ, բայց պետք է մի ձև թեթևացնես, ընթերցողի համար հեշտացնես կարդալը:aha
Իմ կարծիքով պետք չի թեևացնել ու պարզեցնել: Գուցե մի թեթև խմբագրել, բայց ոչ պարզեցնել:
Ամեն մի ստեղծագործություն իր կարդացողին կգտնի ու պետք չի, որ ամեն ինչ պարզեցվի մինչև թեթև ընթերցանության համար նախատեսված ժամանակակից սիրավեպի մակարդակի:
Հնարավոր չի էսքան սիրուն ալեգորիաներով բարդ հոգեվիճակ ներկայացնել ու դա անել դյուրամարս:
Սա էլ իմ կարծիքն ա: :)
Մի քիչ լարված դանդաղ ուշադրություն է պահանջում, որ կարդացածդ մարսվի: Շատ սիրուն համեմատություններ ունես, չհամադրվող համադրություններ, բայց պետք է մի ձև թեթևացնես, ընթերցողի համար հեշտացնես կարդալը
Mark նկատի ունեի ինչ վերևում բոլտով նշել եմ :)
Mark Pauler
05.06.2011, 23:32
Mark նկատի ունեի ինչ վերևում բոլտով նշել եմ :)
Կարդալը հեշտացնելը որն ա??? Չեմ կարծում , թե դու խոշոր տառերով գրելն ի նկատի ունեիր :))
Անի ջան, ոնց ես պատկերացնում կարդալը հեշտացներ ու արժեքի վրա բացասական իմաստով չազդեր???
Կներեք, բայց ինձ դուր չեկան: Չափազանց, ոնց ասեմ, պարզունակ էին: Էսպիսի բաներ շատ հեշտ ա գրելը, բայց վերջնական արտադրանքը հիմնականում դատարկ ա լինում ու ամենակարևորը՝ հազար անգամ հազար տեղ արդեն արծարծված: Գումարած՝ էս «արձակ բանաստեղծություններից» հատուկենտ բաներ եմ սիրում (tvsevak-ն էլ Ռոբեր Դեսնոս չի): Էլի կներեք՝ անկեղծ կարծիքիս համար:
Mark Pauler
05.06.2011, 23:53
Մեկի կարծիքով, պարզունակ է, մյուսի կարծիքով պարզեցնել է պետք, որ ընթերնելի լինի, իմ կարծիքով էլ ուղղակի լավն է:
Հակասական կարծիքներ առաջացնում են բարդ գործերը, որոնց տարբեր պրիզմաների միջով նայելուց տարբեր բաներ կարելի ա տեսնել:
Կարծում եմ էտքան էլ ճիշտ չի ինչ-որ մեծության անուն բրենդի վերածել ու հեղինակի ստեղծագործության համար համեմատության եզր փնտրել էտպես:
Mark գիտեմ, որ լավ դատապաշտպան ես, բայց ես չեմ դատափետրահան անում :))
Արժեքի վրա բացասական ինչ ազդեցություն ունի տեսնես մի երկու enter-ներ ավելացնելը , մի քանի տեղ փոխելը ... էլ չգիտեմ ինչ անելը (էտ էլ երևի դուք կիմանաք), որ ցանկանաս կարդալ: :pardon
My World My Space
06.06.2011, 09:51
Tsevak ջան իհարկե ներող կլինես, բայց մի տեսակ չի կարդացվում, ահավոր ածականոտ ա, իրար գլխի լցված, առկախված գեղեցիկ մտքերի ամբողջություն ա: էնքան ա խտացված մտքերը, որ մեկից մյուսին անցնելուց նախորդի էֆեկտը դատարկվում ա՝ ոչ զարգացումն ես զգում, ոչ ասելիքը:...:pardon
Claudia Mori
06.06.2011, 10:49
Պրաբելների առումով իրոք համաձայն եմ, բայց մտքերի խտությունը ինձ դուր է գալիս՝ ուղղակի չես կարդում, սկսում ես խորանալ... Լիքը մարդ եմ ճանաչում, որ այդ խտության պատճառով հաճախ չեն ընդունվում հասարակության մեջ, բայց որ խորանում ես, զգում ես, թե ինչ մեծ պաշար ունեն ու որքան բան կա իրենցից սովորելու...
My World My Space
06.06.2011, 11:40
Պրաբելների առումով իրոք համաձայն եմ, բայց մտքերի խտությունը ինձ դուր է գալիս՝ ուղղակի չես կարդում, սկսում ես խորանալ... Լիքը մարդ եմ ճանաչում, որ այդ խտության պատճառով հաճախ չեն ընդունվում հասարակության մեջ, բայց որ խորանում ես, զգում ես, թե ինչ մեծ պաշար ունեն ու որքան բան կա իրենցից սովորելու...
Մտքերը լավն են, բայց խառն ու չդասավորված լցված են իար վրա... ընդհանուր գաղափարը, ասելիքն ա կորել ճամփին....
Claudia Mori
06.06.2011, 12:49
Մտքերը լավն են, բայց խառն ու չդասավորված լցված են իար վրա... ընդհանուր գաղափարը, ասելիքն ա կորել ճամփին....
Հով ջան ինձ թվում է դու գտել ես այդ ասելիքը;)
My World My Space
06.06.2011, 13:00
Հով ջան ինձ թվում է դու գտել ես այդ ասելիքը;)
ես գտել եմ հավանական ասելիքներից մեկը միայն, բայց դա դեռ ոչինչ չի ասում... որպես արձակ գործ չեմ ընդունել, լավագույն դեպքում, որպես օրագրային գրառում, որն անում ես քո համար,և, որովհետև գիտես, թե ինչի մասին ես գրում, գրում ես առաջին մտքիդ եկածը: իսկ ընթերցողին հարգել է պետք, պետք է նրան նախապատմություն տալ, որ հասկանա....
բացի էն, որ սիրուն ա, դու կարա՞ս ասես, թե ինչի՞ մասին ա գրած սա...
Claudia Mori
06.06.2011, 13:22
բացի էն, որ սիրուն ա, դու կարա՞ս ասես, թե ինչի՞ մասին ա գրած սա...
Չգիտեմ Հով ջան ինձ համար ամեն ինչ շատ պարզ է, առաջինը այն սերն է, որը մարդիկ ստեղծում են իրենց համար, տվյալ պարագայում Սևակի, կամ էլ իր կողմից նկատված մեկ այլ մարդու սերը։ Այսինքն, երբ քեզ հուզող ամեն ինչի մեջ գտնում ես քո ցանկալի սերը, որն ըստ էության պատրանք է ու գոյություն չունի...երբ դու խառն ես, այսինքն մի ծայրահեղությունից մյուս ծայրահեղություն ես ընկնում, որովհետև չես էլ հասկանում դիմացինիդ ատում ես թե, հակառակը...U2 խումբը մի լավ երգ ունի՝ "I am lost with or without you", այնտեղ էլ ամեն ինչ այսպես խառն է ու դա ևս իրականություն է...
Այ երկրորդը շատ եմ հավանել, միգուցե նրանից է նաև, որ ես էլ նման մտքեր ունեմ իմ մեջ, երկրորդը լրիվ նրա մասին է, որ մարդ երբ սիրում է, կողքից չպիտի բզբզեն ու դատարկ խորհուրդներ տան, ինքը ուզում է ապաքինվել ու խնդրում է, որ չխանգարեն իրեն այդ գործում...
Հ.Գ.Ամեն դեպքում լավագույն ու ճիշտ մեկանաբանությունը կարծում եմ կտա Սևակը, քանի որ բոլորն իրենց տեսանկյունից են գործերը կարդում։
Կներեք, բայց ինձ դուր չեկան: Չափազանց, ոնց ասեմ, պարզունակ էին: Էսպիսի բաներ շատ հեշտ ա գրելը, բայց վերջնական արտադրանքը հիմնականում դատարկ ա լինում ու ամենակարևորը՝ հազար անգամ հազար տեղ արդեն արծարծված: Գումարած՝ էս «արձակ բանաստեղծություններից» հատուկենտ բաներ եմ սիրում (tvsevak-ն էլ Ռոբեր Դեսնոս չի): Էլի կներեք՝ անկեղծ կարծիքիս համար:
Պարզունակ չէր, ընդհակառակը ,շատ խորն էր ու զգացմունքային ու գրեթե հարյուր տոկոսով համոզված եմ , ապրածն ու զգացածն էր խտացել ու միտք դարձել:Բոլորս էլ ապրում ենք, զգում: Երբեմն երջանիկ ենք , երբեմն տառապում ենք , բայց ամեն անգամ ու բոլորին տրված չէ զգացածը նյութականացնել ու թղթին հանձնել:Մարդու ապրածն ու զգացածը հազար չէ , այլ բյուր հազար անգամ արծածվել է ու կարծածվի, ու վերջնական նպատակն է գտնել ու կիսվել ապրած էմոցիաներով այն ընթերցողի հետ , ով ինքն էլ զգացել է նույնը, ու եթե հաջողվում է գտնել նրան ուրեմն "արտադրանքը" դատարկ չէ:
Tsevak ջան իհարկե ներող կլինես, բայց մի տեսակ չի կարդացվում, ահավոր ածականոտ ա, իրար գլխի լցված, առկախված գեղեցիկ մտքերի ամբողջություն ա: էնքան ա խտացված մտքերը, որ մեկից մյուսին անցնելուց նախորդի էֆեկտը դատարկվում ա՝ ոչ զարգացումն ես զգում, ոչ ասելիքը:...:pardon
Մեկիդ համար շատ պարզունակ է մյուսդ խտությունից է բողոքում:Աշխարհի չափ հին պատմություն է , բաներ կան , որ ընդունելի և հասկանալի են դառնում ,միայն այն բանից հետո , երբ ինքդ էլ այն" համտեսած ես լինում":Այնպես որ Վորդ ջան
փաստորեն դեռ ապրելիք ունես :
Պարզունակ չէր, ընդհակառակը ,շատ խորն էր ու զգացմունքային
Էս երկու բաները իրար հականիշներն չեն, «ընդհակառակը»-ով մի բաժանիր: Ավելին՝ շատ հաճախ հենց հոմանիշներ են: Մնացածին չեմ անդրադառնում. հնարավոր ա, որ հեղինակին դուր չգա իմ էդ անդրադառնալը, իսկ ես նման դեպքերում վերջերս գերադասում եմ ընդհանրապես ոչ մի կարծիք չարտահայտել:
Mark Pauler
06.06.2011, 20:31
...իսկ ընթերցողին հարգել է պետք, պետք է նրան նախապատմություն տալ, որ հասկանա....
Որ ընթերցողին Հով??? Որ շերտին??? Ձգտել լինել հնարավորինս հասկանալի ու դյուրամարս, նշանակում ա նախընտրել գրել թեթև ժամանակակից սիրավեպերի պես մի բան:
Նույն բանն էլ երաժշտության մեջ կա - բարդ դասական երաժշտությունը հազարից մեկի ականջին ա հաճելի: Ինչի պետք ա կոմպոզիտորը պարտադիր մտածի լայն մասաների դյուրընկալության մասին ու վերջում "Քեռին էկավ մեր բակը" - դառնան սաղ ստեղծագործությունները???
Պարզունակ չէր, ընդհակառակը ,շատ խորն էր ու զգացմունքային
Էս երկու բաները իրար հականիշներն չեն, «ընդհակառակը»-ով մի բաժանիր: Ավելին՝ շատ հաճախ հենց հոմանիշներ են... http://s16.rimg.info/3b437f250cbcf2005f80cb51d5d525be.gif (http://smajliki.ru/smilie-964490535.html)
Պարզունակ բառը, ոչ մի կերպ չեմ կարողանում նույնացնեմ խոր բառի հետ, մանավանդ էս բանավեճի թեմայի սահմաններում:
Պարզունակ ա, բայց պարզ չի, հասրակ ա, բայց զգացմունքային ա, խիտ մտքերով ա, բայց դատարկ ա ... - էս քննադատություններից բան չհասկացա...
Mark Pauler
06.06.2011, 20:46
Մոռացա ասեմ:
Ժողովուրդ - Սեվակի ստեղծագործությունները գովալու, ոչ մի շահադիտական նպատակներ չունեմ` ոչ բարեկամս ա, ոչ ծանոթ ենք, ու ոչ էլ ինձ անձնական PR մենեջերի բարձր վարձատրվող պաշտոնն ա առաջարկել: :D
My World My Space
06.06.2011, 21:09
Որ ընթերցողին Հով??? Որ շերտին??? Ձգտել լինել հնարավորինս հասկանալի ու դյուրամարս, նշանակում ա նախընտրել գրել թեթև ժամանակակից սիրավեպերի պես մի բան:
Նույն բանն էլ երաժշտության մեջ կա - բարդ դասական երաժշտությունը հազարից մեկի ականջին ա հաճելի: Ինչի պետք ա կոմպոզիտորը պարտադիր մտածի լայն մասաների դյուրընկալության մասին ու վերջում "Քեռին էկավ մեր բակը" - դառնան սաղ ստեղծագործությունները???
Ապեր խոսքը պարզացնելուն չի վերաբերվում, խոսքը հատվածաբար ու կախման կետերով գրելուն ա վերաբերվում, որտեղ ընդհանուր իմաստը չի հասկացվում, մենակ մի խառը հոգեվիճակ ա էրևում, ու չես կարում հասկանաս պատճառը, չես կարում համապրես հեղինակի հետ:
իսկ տենց տողերը ես չեմ ընդունում: Ինչի ես ասում, որ վատ ես, եթե ես չպիտի հասկանամ, թե դու ինչի ես վատ?
Մոռացա ասեմ:
Ժողովուրդ - Սեվակի ստեղծագործությունները գովալու, ոչ մի շահադիտական նպատակներ չունեմ` ոչ բարեկամս ա, ոչ ծանոթ ենք, ու ոչ էլ ինձ անձնական PR մենեջերի բարձր վարձատրվող պաշտոնն ա առաջարկել: :D
Կստածի ինձ էլ ոչ ոք փող չի տվել որ ստեղ քննադատեմ: Ասում եմ էն ինչ տեսնում եմ:
Mark Pauler
06.06.2011, 22:33
... Ինչի ես ասում, որ վատ ես, եթե ես չպիտի հասկանամ, թե դու ինչի ես վատ?...
Էտ որտեղ եմ ասել, որ ես վատ եմ???
Հով, էտ որտեղ կարդացիր կամ ինչից ենթադրեցիր???
Ես շատ լավ եմ, մի բան էլ ավել ու էտ ոչ մեկի հասկանալ չհասկանալու հետ ընդհանրապես կապ չունի:
Սևակ ջան, դու հանկարծ չզարմանաս. էս ամենը քո PR-ի դեռ մի մասն է :))
ապրես դու :)
Բան չեմ կարող գրել... Ոչինչ չգիտեմ... Ինչ ասում եք` ճիշտ ա... Բոլորդ ճիշտ եք...
"Մի փիղ էր պառկած, նրան մոտեցան չորս կույրեր տարբեր կողմերից...Շոշափեցին... Առաջինն ասաց. "Վայ, գերաններ են ընկած" Երկրորդն ասեց. "Ի՞նչ գերաններ, ընդամենը բարակ պարան է..." 3-ը. "Չէ դուք, գժվել եք... Սա ջրի շլանգ է" Չորրորդը մտածեց, մտածեց. " Ես այդպես էլ չհասկացա, թե այս հարթ ու չոր պատն ինչպես կարողացաք այդպես մեկնաբանել... " ":
Կներեք, համեմատությանս համար... Ուղղակի, ամեն մարդ տեսնում ու զգում է այն, ինչ կարողանում է (ես բնավ էլ ընդունակությունների մասին չեմ խոսում)... Այնպես որ, բոլորդ էլ ճիշտ եք... Չէ՞ որ" պառկածն ընդամենը փիղ է"... Շնորհակալ եմ, որ ժամանակ եք հատկացնում ու կարդում, դեռ մի հատ էլ կարծիք արտահայտում... :oy
My World My Space
07.06.2011, 00:13
Բան չեմ կարող գրել... Ոչինչ չգիտեմ... Ինչ ասում եք` ճիշտ ա... Բոլորդ ճիշտ եք...
"Մի փիղ էր պառկած, նրան մոտեցան չորս կույրեր տարբեր կողմերից...Շոշափեցին... Առաջինն ասաց. "Վայ, գերաններ են ընկած" Երկրորդն ասեց. "Ի՞նչ գերաններ, ընդամենը բարակ պարան է..." 3-ը. "Չէ դուք, գժվել եք... Սա ջրի շլանգ է" Չորրորդը մտածեց, մտածեց. " Ես այդպես էլ չհասկացա, թե այս հարթ ու չոր պատն ինչպես կարողացաք այդպես մեկնաբանել... " ":
Կներեք, համեմատությանս համար... Ուղղակի, ամեն մարդ տեսնում ու զգում է այն, ինչ կարողանում է (ես բնավ էլ ընդունակությունների մասին չեմ խոսում)... Այնպես որ, բոլորդ էլ ճիշտ եք... Չէ՞ որ" պառկածն ընդամենը փիղ է"... Շնորհակալ եմ, որ ժամանակ եք հատկացնում ու կարդում, դեռ մի հատ էլ կարծիք արտահայտում... :oy
Ուրախ եմ որ սենց արձագանքեցիր.... էս էի ուզում....
չնայած պատրաստ էի «խռոված գրառում» կարդալու... :))
My World My Space
07.06.2011, 00:54
Էտ որտեղ եմ ասել, որ ես վատ եմ???
Հով, էտ որտեղ կարդացիր կամ ինչից ենթադրեցիր???
Ես շատ լավ եմ, մի բան էլ ավել ու էտ ոչ մեկի հասկանալ չհասկանալու հետ ընդհանրապես կապ չունի:
ապեր էդ վատը քեզ չէր վերաբերվում, այլ հեղինակի արտահայտած զգացումներին ասեմ, թե մտքերին ասեմ, եսի՞մ.... :))
ապեր էդ վատը քեզ չէր վերաբերվում, այլ հեղինակի արտահայտած զգացումներին ասեմ, թե մտքերին ասեմ, եսի՞մ.... :))
Վա՞տ... Ուշադիր չես կարդացել, որ չես հասկացել, թե ինչու ա հեղինակը վատ...
Հա, ի դեպ....
"Կարծիքներ գրելու էթիկան"
Երբ կարծիք ես հայտնում…
1. Ստեղծագործությունը կարդալիս պետք է մոռանալ, թե ով է հեղինակը, ինչ կյանքով է ապրում, ինչ գիտես նրա մասին: Նույնը և կարծիք հայտնելիս: Այսինքն, կարծիքդ պետք է լինի նույն տոնով, նույն ոճով անկախ նրանից, թե ում ես հայտնում: Հիշի՛ր, թե ինչ ես զգում, երբ քո գրածների մասին են խոսում: Աշխատի՛ր այնպես հայտնել կարծիքդ, որ եթե նույնը քեզ ասեին, դու կընդունեիր:
2. Պետք է հնարավորինս հիմնավոր գրել: «Լավ է», «վատ է» արտահայտությունները ոչինչ չեն ասում: Ստեղծագործողին ավելի օգտակար է լսել «լավ է, որովհետև…», «ինձ հատկապես այս մասը դուր եկավ, որովհետև…», «ինձ այս մասը դուր չեկավ, որովհետև…» տիպի կարծիքներ:
3. Եթե որևէ բան անհասկանալի է, մի՛ շտապիր այդ հատվածի մասին կարծիք հայտնել, այլ փորձիր նախ հեղինակին հարցրե տալ, խնդրել, որ բացատրի:
4. Ընդունի՛ր հեղինակի աշխատանքը այնպիսին, ինչպիսին նա այն գրել է: Խորհուրդ մի՛ տուր գրել այնպես, ինչպես ինքդ կգրեիր: Կարելի է առաջարկություններ անել, միայն համոզվիր, որ թե՛ հեղինակին, թե՛ քեզ պարզ է, որ առաջարկություն է:
5. Գրական հերոսներին մի՛ անձնավորիր: Նրանք մնում են սոսկ հերոսներ, անկախ նրանից, թե որ դեմքով է հեղինակը գրել:
6. Լեզվական սխալների հետևից մի՛ ընկիր:
My World My Space
07.06.2011, 09:25
Էս էլ «խռոված գրառումը» :))
Հա, ի դեպ....
"Կարծիքներ գրելու էթիկան"
Երբ կարծիք ես հայտնում…
1. Ստեղծագործությունը կարդալիս պետք է մոռանալ, թե ով է հեղինակը, ինչ կյանքով է ապրում, ինչ գիտես նրա մասին: Նույնը և կարծիք հայտնելիս: Այսինքն, կարծիքդ պետք է լինի նույն տոնով, նույն ոճով անկախ նրանից, թե ում ես հայտնում: Հիշի՛ր, թե ինչ ես զգում, երբ քո գրածների մասին են խոսում: Աշխատի՛ր այնպես հայտնել կարծիքդ, որ եթե նույնը քեզ ասեին, դու կընդունեիր:
2. Պետք է հնարավորինս հիմնավոր գրել: «Լավ է», «վատ է» արտահայտությունները ոչինչ չեն ասում: Ստեղծագործողին ավելի օգտակար է լսել «լավ է, որովհետև…», «ինձ հատկապես այս մասը դուր եկավ, որովհետև…», «ինձ այս մասը դուր չեկավ, որովհետև…» տիպի կարծիքներ:
3. Եթե որևէ բան անհասկանալի է, մի՛ շտապիր այդ հատվածի մասին կարծիք հայտնել, այլ փորձիր նախ հեղինակին հարցրե տալ, խնդրել, որ բացատրի:
4. Ընդունի՛ր հեղինակի աշխատանքը այնպիսին, ինչպիսին նա այն գրել է: Խորհուրդ մի՛ տուր գրել այնպես, ինչպես ինքդ կգրեիր: Կարելի է առաջարկություններ անել, միայն համոզվիր, որ թե՛ հեղինակին, թե՛ քեզ պարզ է, որ առաջարկություն է:
5. Գրական հերոսներին մի՛ անձնավորիր: Նրանք մնում են սոսկ հերոսներ, անկախ նրանից, թե որ դեմքով է հեղինակը գրել:
6. Լեզվական սխալների հետևից մի՛ ընկիր:
1. Ստեղծագործություններդ կարդալիս չեմ էլ մտածել ով ես դու, ինչ կյանքով ես ապրում, ինչ ես շնչում և այլն: Դեռ էդքան հետաքրքրություն չես առաջացրել (սորի՝ անկեղծության համար):
2. Կարծիքս գրել եմ լրիվ հիմնավրված՝ առկախված մտքերի ու խառը լինելու մասով:
3. Հեղինակն ինքը պետք է ձգտի ընթերցողին ամեն ինչ համոզիչ ասել:Այ դա կոչվում է որակյալ միտք: Հերոսը հենց հեղինակի մտքերն ընթերցողին «բացատրելու» համար է: Թե չէ գնա, ու հարցրա Թումանյանին թե էն խեղճ Մարոյին ինչի՞ սպանեց:
4.Որևէ առաջարկ անելու ոչ մի մտադրություն չեմ ունեցել, առավել ևս ուղղություն տալու: Ընդունել եմ այնպես ինչպես գրել է հեղինակը ու ասել եմ, որ այդ «ինչպես»-ը մի տեսակ չի կարդացվում, ահավոր ածականոտ ա, իրար գլխի լցված, առկախված գեղեցիկ մտքերի ամբողջություն ա: էնքան ա խտացված մտքերը, որ մեկից մյուսին անցնելուց նախորդի էֆեկտը դատարկվում ա՝ ոչ զարգացումն ես զգում, ոչ ասելիքը:...
5. Գրական հերոսներն իրենք են անձնավորվում, ու սոսկ հերոսներ չեն, նրանք պիտի խոսեն սրտիդ հետ պիտի գրավեն քեզ, պիտի իրենց ասելիքն ընկերոջ պես ականջիդ շշնջան: Ոնց կարաս Մարոյին չանձնավորես, իրա զգացածը չզգաս, ու սիրես էդ գործը, չե՜ս կարա:
6. Լեզվական սխալները առաջին վանող հանգամանքն են ցանկացած ստեղծագործության մեջ:
Հ.Գ.
Շա՜տ ես պահանջում ընթերցողիցդ, մինչդեռ պատրաստ չես իրան էդքան տալու...
Հ.Հ.Գ. «Ընթերցողին հարգելու էթիկայի» մասին նյութ չկա՞... :pardon
Մի տեսակ չի կարդացվում-ը չի նշանակում, որ ասելիք չկա : Իսկ մտքերի խտացվածությունը մարսողության խնդիր ա... Չես տրամադրվում ուրեմն, եթե կորում ա մեկից մյուսն անցնելիս էֆեկտը... Ինչքան էլ Բյոլը կամ Մարկեսը հանճարեղ են, այդքան էլ հայ ընթերցողի համար հիմնականում խորթ են... Դարյա Դաքնցովային էսօր ավելի են ընդունում ու կարդում, քան նույն Բյոլին... (Չեմ համեմատվում, ի սեր Աստծո)... Ամեն տառ ու բառ էլ իր ընթերցողն ունի, չնայած ես խնդիր չեմ դրել իմ առաջ որպես գրող ներկայանալու ժամանակակից գրակնության մեջ... Ես իմ համար ուղղակի խզբզում եմ... Կարդա Մարինե Պետրոսյան, Անահիտ Հայրապետյան , Վիոլետ Գրիգորյան ու թող բավարարվեն պահանջներդ բոլոր :D Առանց նեղանալու...
Հ.Գ. Չէ, դա խռովածը չէր... դա ուղղակի մեջբերում եմ արել ֆորումի ԿԱՐԵՎՈՐ ԹԵՄԱՆԵՐԻՑ... Մի բան էլ... Ես Թումանյանը չեմ, ու չարժի էլ համեմատել ինչ որ էսքիզներ Մարոյի կամ մի ուրիծ գործի հետ... Սրանք պատմություններ չեն, ուղղակի հոգեվիճակի արտահայտումներ են... Ուզու՞մ ես պատմվածք, երեկ դրել եմ, կարդա ՄԱԼՈՒԽ-ը ասենք...
My World My Space
07.06.2011, 12:12
Մի տեսակ չի կարդացվում-ը չի նշանակում, որ ասելիք չկա : Իսկ մտքերի խտացվածությունը մարսողության խնդիր ա... Չես տրամադրվում ուրեմն, եթե կորում ա մեկից մյուսն անցնելիս էֆեկտը... Ինչքան էլ Բյոլը կամ Մարկեսը հանճարեղ են, այդքան էլ հայ ընթերցողի համար հիմնականում խորթ են... Դարյա Դաքնցովային էսօր ավելի են ընդունում ու կարդում, քան նույն Բյոլին... (Չեմ համեմատվում, ի սեր Աստծո)... Ամեն տառ ու բառ էլ իր ընթերցողն ունի, չնայած ես խնդիր չեմ դրել իմ առաջ որպես գրող ներկայանալու ժամանակակից գրակնության մեջ... Ես իմ համար ուղղակի խզբզում եմ... Կարդա Մարինե Պետրոսյան, Անահիտ Հայրապետյան , Վիոլետ Գրիգորյան ու թող բավարարվեն պահանջներդ բոլոր :D Առանց նեղանալու...
Հ.Գ. Չէ, դա խռովածը չէր... դա ուղղակի մեջբերում եմ արել ֆորումի ԿԱՐԵՎՈՐ ԹԵՄԱՆԵՐԻՑ... Մի բան էլ... Ես Թումանյանը չեմ, ու չարժի էլ համեմատել ինչ որ էսքիզներ Մարոյի կամ մի ուրիծ գործի հետ... Սրանք պատմություններ չեն, ուղղակի հոգեվիճակի արտահայտումներ են... Ուզու՞մ ես պատմվածք, երեկ դրել եմ, կարդա ՄԱԼՈՒԽ-ը ասենք...
Ուրեմն սկսենք նրանից, որ հաստատ պետք ա ընթերցողին հարգելու կանոնները: Դու գրել ես, որ կարդանք, մենք կարդում ենք ու արձագանքում, իսկ դու խորհուրդ ես տալիս չգիտեմ ում կարդալ, եթե գրածդ չենք հավանում (էս մասին անունը դնենք «խռոված գրառում - 2» :)))
Բացի «մի տեսակ չի կարդացվում»-ից ուրիշ բաներ էլ էին գրված, որոնց չես անդրադարձել:
Քավ լիցի, ես քեզ չեմ համեմատել Թումանյանի հետ, ուղղակի ասել եմ այն ինչ ասել եմ, որ հերոսը հեղինակի շուրթերն են: Եթե հերոսը քեզ բան չի ասում, ուրեմն հեղինակը հեղինակ չի:
Մարկեսների հետ գործ չունես, դա լրիվ ուրիշ թեմայա, ու ի դեպ ավելի հոգեհարազատ, քան քո թվարկած մյուս հեղինակները, որոնք կարդացել, գուցե նաև կարդում ես: Ես էլ բացի վերջինից, մյուսների անունները անգամ չէի էլ լսել: ;)
Հ.Գ. Մալուխդ կարդացել եմ: էնպես չի որ վերջն ա, բայց սրանցից հազար գլուխ լավն ա...
Ու պետք չի պարտադիր ընդդիմանալ, երբ ասում եմ, որ դուրս չի գալիս, ի վերջո պարտավոր չեմ, չէ՞, հավանել բոլոր գրածներդ...
Ես չեմ ընդդիմանում, ոչ էլ երբևէ մտածել եմ, որ կարող ա ինչ-որ մեկին դուր գա գրածներս... Չեմ էլ խռովում... Ուրախ եմ, որ հավանում են, բայց չեմ էլ տխրում, որ չեն հավանում... Շնորհակալ եմ, որ կարդում ես, դեռ մի հատ էլ կարծիք գրում, քանի որ չկարդալը նույնպես քո իրավունքն է... Ուղղակի, երբ մի բան չես հասկանում կամ չես ընկալում, դեռ չի նշանակում , որ վատն ա...
My World My Space
07.06.2011, 12:25
Ես չեմ ընդդիմանում, ոչ էլ երբևէ մտածել եմ, որ կարող ա ինչ-որ մեկին դուր գա գրածներս... Չեմ էլ խռովում... Ուրախ եմ, որ հավանում են, բայց չեմ էլ տխրում, որ չեն հավանում... Շնորհակալ եմ, որ կարդում ես, դեռ մի հատ էլ կարծիք գրում, քանի որ չկարդալը նույնպես քո իրավունքն է... Ուղղակի, երբ մի բան չես հասկանում կամ չես ընկալում, դեռ չի նշանակում , որ վատն ա...
բարեկամ, ես ասել եմ վատնա՞.... :o :blin
Ի դեպ ամեն հասկացած ու ընկալած բան չի, որ լավն ա.... :))
Պարզունակ բառը, ոչ մի կերպ չեմ կարողանում նույնացնեմ խոր բառի հետ, մանավանդ էս բանավեճի թեմայի սահմաններում:
Ցավոք սրտի՝ չես կարողանում, կամ նույնիսկ բարեբախտաբար: Խնդրեմ՝ էլի երկու տառակույտ, որ ամենայն հավանականությամբ չես կարողանա նույնացնել իրար հետ, մանավանդ՝ էս բանավեճի/թեմայի սահմաններում:
Mark Pauler
07.06.2011, 21:34
Ցավոք սրտի՝ չես կարողանում, կամ նույնիսկ բարեբախտաբար: Խնդրեմ՝ էլի երկու տառակույտ, որ ամենայն հավանականությամբ չես կարողանա նույնացնել իրար հետ, մանավանդ՝ էս բանավեճի/թեմայի սահմաններում:
Բարեբախտաբար սիրտս չի ցավում, երբ տառակույտից բան չեմ հասկանում, Իսկ էս թեմայի սահմաններում կարևորն էն ա, որ Սևակի ասելիքն եմ հասկացել ու դուրս եկել ա:
Էս երկու բաները իրար հականիշներն չեն, «ընդհակառակը»-ով մի բաժանիր: Ավելին՝ շատ հաճախ հենց հոմանիշներ են:
ո՞ր երկու բառերը
պարզունակ=խորը, թե՞
պարզունակ=զգացմունքային թե՞
պարզունակ=խորը+զգացմունքային:D
Մնացածին չեմ անդրադառնում. հնարավոր ա, որ հեղինակին դուր չգա իմ էդ անդրադառնալը, իսկ ես նման դեպքերում վերջերս գերադասում եմ ընդհանրապես ոչ մի կարծիք չարտահայտել:
Իսկապես, երբ ասելիք չկա լռությունը ոսկի է:
Սևակ ջան կներես , չէի ուզում թեմադ օֆթոփել
ո՞ր երկու բառերը
պարզունակ=խորը, թե՞
պարզունակ=զգացմունքային թե՞
պարզունակ=խորը+զգացմունքային:D
Բոլորը: Հավասարությունը ճիշտ ա հատկապես «լօլ» սմայլիկի դեպքում:
Հարկավոր ա հասկանալ, որ ցանկացած ստեղծագործություն (գրվածք) ունի գնահատման բազմաթիվ չափանիշներ, ու «խորն» ու «զգացմունքայինը» դրանցից ընդամենը երկուսն են: Ու նաև հարկավոր ա ասել, որ նույնիսկ ամենամեծ ցանկության դեպքում չես կարողանա հանգամանալից ու քիչ թե շատ հիմնավոր կերպով բացատրել, թե տվյալ դեպքում ինչ ա նշանակում «խորը» ստեղծագործությունը, առավել ևս՝ սահմանել «խորը» ստեղծագործության ինչ-որ տանելի տեսական մոդել, որը կներառի նաև էս երկու գործերը. չես կարողանա՝ առանց «զգացմունքայինի» սահմանը հատելու. ցանկացած գոնե մի քիչ ադեկվատ բացատրություն անխուսափելիորեն մտնելու ա «զգացմունքայինի» դաշտը: Հոգու լարեր, փոթորիկ ու նման այլ ծաղիկներ: Փորձիր ու կտեսնես: Իսկ «զգացմունքայինից» ավելի պարզունակ՝ պրիմիտիվ (նախնական) բան երևի մենակ «Գինդում» անշարժ գույքի հայտարարություններն են՝ էն իմաստով, որ «զգացմունքայինը» գրեթե ոչ մի կոգնիտիվ աշխատանք չի պահանջում ու բացարձակապես ոչ մի ինտելեկտուալ բագաժ չի պարփակում իր մեջ՝ շատ վտանգավոր կերպով սահմանակից լինելով զուտ բնազդայինին ու ռեֆլեկտիվին: Մարդուն (միջին վիճակագրական մարդուն) շատ հեշտ ա հուզելը, վախեցնելը, զզվանքի կամ ուրախության զգացումներ առաջացնելը մեջը և այլն: Ընդ որում՝ դա էնքան պարզ, էնքան բնական, էնքան հպանցիկ ու գիտակցության կողմից էնքան անկառավարելի երևույթ ա վերոհիշյալ վերոհիշյալ միջին վիճակագրական Հովհաննիսյան Հովիկի կամ Սարգսյան Աննայի համար, որ կարելի ա հստակ մեխանիզմներ ու կաղապարներ մշակել, որոնք հանգեցնում են քո ցանկացած արդյունքին: Կաղապարը կարող ա ունենալ «Բո՛. վախեցա՞ր» տեսքը, կարող ա ունենալ «Ուրախ կչկչացող վեցամսական երեխա» տեսքը, կարող ա ունենալ էս թեմայի երկու ստեղծագործությունների տեսքը. դրանից կաղապարի էությունն ու պարզությունը չեն փոխվում: Նույն մեխանիզմներով, օրինակ, կարելի ա Ակումբում հարյուրավոր վարկանիշներ հավաքել (բավական ա հասկանալը, թե ինչն ա կոնկրետ անձանց ստիպում վարկանիշ տալ (նկար, կատակ, ծաղր, տեսանյութ և այլն)), բայց դա դառնում ա տհաճ, ոչ օգտակար ու անհետաքրքիր զբաղմունք: Եթե, իհարկե, դու հոլիվուդյան ինչ-որ դեմք չես ու նույն՝ անընդհատ կրկնվող շտամպերով միլիոններ չես տպում:
Եթե առավելագույնս պարզացնենք էս ամեն ինչն ու մտնենք չոր դուալիզմի բնագավառ (որը կարծես թե գերակշռում ա ամեն տեղ), ապա բոլոր ստեղծագործությունները կարելի ա պայմանականորեն բաժանել երկու խմբի: Առաջին խումբ. «արցունքոտ աչքերով աղջիկը բոբիկ ոտքերով քայլում էր անձրևի տակ» գործեր: Երկրորդ խումբ՝ այլ գործեր: Երկրորդ խմբի մեջ են մտնում, ասենք, Թոմաս Էլիոտն ու Սեն-Ժոն Պերսը, Պալանիկն ու Գեյմանը, հերմետիկ պոեզիան և այլն: Առաջին խմբի մեջ են մտնում էս թեմայի երկու ստեղծագործությունները: Ինչը չի նշանակում, որ դրանք վատն են, քանի որ անձրևի տակ բոբիկ քայլող աղջիկներին սիրում են բոլորը, զզվում են չորս հոգի: Ձայն բազմաց, ձայն Ինտերնետո:
Իսկապես, երբ ասելիք չկա լռությունը ոսկի է:
«Ասելիք չկա»-ն շփոթում ես «Ասելու չկա»-ի հետ :)): Ի դեպ՝ մի քիչ սխալ ես գրել, պիտի լիներ էսպես. «երբ ասելիք չկա, մեջ բեր մի ինչ-որ հազար տակ ծամծված ու անհետաքրքիր արտահայտություն»: Հարգանքներով:
Նաիրուհի
08.06.2011, 02:09
Երբ կարծիք ես հայտնում…
1. Ստեղծագործությունը կարդալիս պետք է մոռանալ, թե ով է հեղինակը, ինչ կյանքով է ապրում, ինչ գիտես նրա մասին: Նույնը և կարծիք հայտնելիս: Այսինքն, կարծիքդ պետք է լինի նույն տոնով, նույն ոճով անկախ նրանից, թե ում ես հայտնում: Հիշի՛ր, թե ինչ ես զգում, երբ քո գրածների մասին են խոսում: Աշխատի՛ր այնպես հայտնել կարծիքդ, որ եթե նույնը քեզ ասեին, դու կընդունեիր:
2. Պետք է հնարավորինս հիմնավոր գրել: «Լավ է», «վատ է» արտահայտությունները ոչինչ չեն ասում: Ստեղծագործողին ավելի օգտակար է լսել «լավ է, որովհետև…», «ինձ հատկապես այս մասը դուր եկավ, որովհետև…», «ինձ այս մասը դուր չեկավ, որովհետև…» տիպի կարծիքներ:
3. Եթե որևէ բան անհասկանալի է, մի՛ շտապիր այդ հատվածի մասին կարծիք հայտնել, այլ փորձիր նախ հեղինակին հարցրե տալ, խնդրել, որ բացատրի:
4. Ընդունի՛ր հեղինակի աշխատանքը այնպիսին, ինչպիսին նա այն գրել է: Խորհուրդ մի՛ տուր գրել այնպես, ինչպես ինքդ կգրեիր: Կարելի է առաջարկություններ անել, միայն համոզվիր, որ թե՛ հեղինակին, թե՛ քեզ պարզ է, որ առաջարկություն է:
5. Գրական հերոսներին մի՛ անձնավորիր: Նրանք մնում են սոսկ հերոսներ, անկախ նրանից, թե որ դեմքով է հեղինակը գրել:
6. Լեզվական սխալների հետևից մի՛ ընկիր:
Ասեմ.
1. Էս մի կետն ակնհայտորեն տվյալ դեպքի համար չաշխատեց։ Քանի որ գիտեմ հեղինակի կյանքից մի դրվագ (ինչ-որ չափով), որն ինձ վրա էլ շատ ուժեղ հուզական ազդեցություն է թողել, ու չեմ էլ թաքցնում, որ գուցե վերաբերմունքս այլ լիներ, եթե դա չիմանայի։
Հետևաբար, Սևակ, կներես, բայց երբեմն օբյեկտիվություն չեմ կարող պահպանել (չնայած էս դեպքում օբյեկտիվն էլ է սուբյեկտիվ, բայց դե...)
Հա, ասեմ՝ ինչ դուր չեկավ։ Վատ է, որովհետև, ինչպես արդեն նշել եմ «Գոմիկի» մասին խոսելիս, շատ խառն է, շրջուն շարադասության չարաշահում կա, ինչն ամենևին պարտադիր պայման չէ բանաստեղծականություն ստանալու համար (եթե այդ նպատակով ես արել)։ Իսկ եթե դիտմամբ չես անում, ուղղակի ասեմ, որ դա (ըստ իս) լուրջ թերություն է, լավ կլիներ՝ աշխատեիր այդ ուղղությամբ։ Հանուն արդարության ասեմ, որ որոշ գործերումդ գրեթե հաղթահարել ես դա (օրինակ՝ «Տասնվեցում»)։
2. Երբ թերությունները գտնում եմ, ոչ թե ուղղակի զգում, որ մի բան էն չի, սովորաբար գրում եմ, թե կոնկրետ ինչը դուր չեկավ։
Մյուս ակնառու թերության մասին Հայկօ-ն արդեն այնպես է գրել, որ տեղ չի թողել ավելացնելու։
3. Անհասկանալի բան առայժմ չկա, լինելոին պես խոստանում եմ հարցնել։;)
Հ. գ. Ցավոք երկրորդ գրածդ շատ լավ եմ հասկանում...:(
4. Չէ, ինքս չէի գրի և չեմ գրում, ուստի հաստատ էդպիսի խորհուրդներ չեմ տալիս։ Չնայած ոնց որ ասում եմ, թե ես ինչպես չէի գրի :)
5. Մյուս գրածներիդ դեպքում չեմ անձնավորում, բայց սրանք ակնհայտորեն օրագրային գրառումներ են հիշեցնում ինձ, ուստի չեմ կարող չանձնավորել։ Նաև մտածում եմ, որ գրելու սկզբնական շրջանում (շրջանի տևողությունը խիստ անհատական է) հեղինակները հիմնականում հենց իրենց ու իրենց ապրած/զգացածն էլ պատկերում են։ Իրենից դուրս գալու, ուրիշներին հաջող ու համոզիչ պատկերելու համար որոշակի փորձառություն ու հասունություն է պետք։
6. Էս մի կետն էլ չընդունեցի. :nea մասնագիտությունս ինձ բավական տառակեր է դարձրել, այնպես որ խոնարհաբար խնդրում եմ ներել նվաստիս, բայց այս մի կետը ոչ մեկի և ոչ մի պարագայում չեմ կարող որպես կանոն ընդունել :nea
Ամենասարսափելի բանը տառասխալներով, ոճական անհարթություններով, վրիպակներով ու անընթեռնելի գրված գործ կարդալն է, հատկապես երբ զգում ես, որ առանց այդ թերությունների կարդացածդ կարող էր և լավ գործ լինել...
հ. գ. Կարծիք հայտնելու էթիկայից ինչ հեռու մարդ դուրս եկա փաստորեն :pardon
Բոլորը: Հավասարությունը ճիշտ ա հատկապես «լօլ» սմայլիկի դեպքում:
...
Հայկ, էս գրառմանդ :hands
«Ասելիք չկա»-ն շփոթում ես «Ասելու չկա»-ի հետ :)): Ի դեպ՝ մի քիչ սխալ ես գրել, պիտի լիներ էսպես. «երբ ասելիք չկա, մեջ բեր մի ինչ-որ հազար տակ ծամծված ու անհետաքրքիր արտահայտություն»: Հարգանքներով:
Շատ ուրախ եմ , որ ենթակվեցիր պրովոկացիայիս ու "ասելունդ" ասեցիր, փաստորեն մարդկանց մանիպուլիացիայի ենթարկելու դասերս դեռ չեմ մոռացել ( ի դեպ նախորդ գրառմանս մեջ էլ նման մի բան արել էի կոպիտ տառասխալի ձևով , հույս ունեի , որ կկծոտեիր , բայց լռել էիր, նրբանկատությունը քեզնից չի, երևի չես նկատել) :Ասածդ շատ հետաքրքիր էր, կադացի ու կարդացի , չէի կշտանում տերմիների առատությունից:
հիմա մի բան
որտեղից ես ենթադրում թե հեղինակը հատուկ նպատակով , որոշել է մեր աչքերից էժան արցունք քամել ու այդ նպատակով չարակամորեն օգտվել է հայտնի կաղապարներից,ընդ որում իրեն նեղություն չտալով անգամ կոգնիտիվ մոտեցում ունենալու այդ հարցի վերաբերյալ:(հա ի դեպ ինչ ի նկատի ունես կոգնիտիվ աշխատանք ասելով,գրվածքը անտրամաբանական էր , թե՞ ինտելեկտի պակաս զգացիր ,թե... մի խոսքով…Անկեղծ… ես բժիշկ եմ և կոգնիտիվասելով դա եմ հասկանում , գուցե գրականության մեջ դա այլ բացատրություն ունի ), որովհետև գրվածքւմ և տրամաբանությունն էր առկա և ինտելեկտի պաշարն էր նկատելի:
Ի՞նչ վատ բան կա երբ ստեղծագործությունը հույզեր է առաջացնում , կարծեմ գլոբալ առումով մշակույթի իմաստը հույզեր առաջացնելու ու փոխանցելու մեջ է…եթե գիտես այդպիսի հեղինակի , որը ստեղծագործում է , բայց վերջնական նպատակը հույզեր չառաջացնելն է ասա անունը իմանամ ,թեև այդ դեպքում հարց է ծագում , թե ինչի համար է ընդհանրապես ստեղծագործում, ու ո՞րն է նրա նպատակը:[/LIST]
Ինչ վերաբերում է քո դուալիզմին ասեմ , որ առայժմ ակումբում բոլոր ստեղծագործությունները ըստ քո դասակարգման մտնում են առաջին խմբի մեջ ու անտանելի վատն են՝ սկսած "պողոսով" վերջացրած մանեկեններով, բայց այդքան խիստ գնահատականի կարծես չեն արժանացել: Երկրորդ խումբը դեռ դատարկ է ու քեզ է սպասում :Հոն առաջ:
"Դրամատուրգը կարող է չճանաչել մարդուն ,բայց զգալ նրան պարտավոր է"- գրել է քո սիրած Թոմաս Էլիոտը: Ու շատ էլ ճիշտ է գրել , որովհետև նա պետք է փոխանցի հույզեր ու դրա օգնությամբ փորձի հարցեր առաջացնել ընթերցողի մեջ:
Իսկ այս ամենից դուրս ասեմ , որ իմ կարծիքով Սևակը փորձել է իր ապրածն ու զգացածը թղթին հանձնելով ազատվել դրանից, ու դա նրան հաջողվել է յուրովի:
CactuSoul
08.06.2011, 12:22
Հ.Հ.Գ. «Ընթերցողին հարգելու էթիկայի» մասին նյութ չկա՞... :pardon
Հով ջան, ամբողջ թեման կարդացի, բայց էդպես էլ չհասկացա. ո՞ր մի հեղինակն է քեզ նեղացրել:unsure:
Համ էլ՝ նույն հաջողությամբ դու էլ քո ընթերցողին չես հարգում, ինչ զգում, գրում ես, հետո էլ ասում ես, թե «չեմ սիրում խմբագրել, ինչ կա՝ էս ա»: Դե համաձայնվիր, որ անհարգալից վերաբերմունք է:B:
Նաիրուհին էլ մի տեսակ շատ է մտել զինվորի կերպարի մեջ, ագրեսիա եմ զգում, Լիլ, ու չեմ կարծում, թե տեղին;)
Սևակի գրածների մասին՝ չգիտեմ, չեմ կարող ասել, թե լավագույն բանն էր, որ կարդացել եմ կյանքումս, բայց որ հետաքրքրում են, գրավում, փաստ է: Հետաքրքիր գտնումներ են պատահում, գտնված արտահայտչաձևեր, բառակապակցություններ: Ու ես որ զգում եմ, հատկապես այս էտյուդներում, որ մեջն ապրում կա, զգացած բան կա, ու դա շատ է արժեքավորում ստեղծագործությունը, ինչ ուզում եք՝ ասեք:
Գուցե գրականություն չի, բայց որոշակի արժեք ունեցող ստեղծագործություններ են:
Ու վերջում իմ կողմից իմ հասկացածի չափով մի խորհուրդ տամ, Սևակ ջան. գրիր, ինչքան կարող ես՝ գրիր, բայց երբեք մի գրիր ընթերցողի համար: Դու ինքդ քեզ համար գրիր, քո ապրումներն ու զգացողությունները պարպիր, եթե դրա կարիքն ունես, իսկ թե ով կասի՝ լավ ես գրել, ով կասի՝ վատն է, թող քեզ առանձնապես չհուզի: Դու ու քո գրածը դրանից բարձր պիտի լինեք (քո աչքում): Իհարկե եթե ճիշտ եմ հիշում, որ «պրոֆեսիոնալ գրող» դառնալու հավակնություններ չունես:
Չկարողացա լավ արտահայտել էն, ինչ ուզում էի փոխանցած լինել, բայց հուսամ՝ կհասկանաս:):
My World My Space
08.06.2011, 14:59
Մի տեսակ չի կարդացվում-ը չի նշանակում, որ ասելիք չկա : Իսկ մտքերի խտացվածությունը մարսողության խնդիր ա... Չես տրամադրվում ուրեմն, եթե կորում ա մեկից մյուսն անցնելիս էֆեկտը... Ինչքան էլ Բյոլը կամ Մարկեսը հանճարեղ են, այդքան էլ հայ ընթերցողի համար հիմնականում խորթ են... Դարյա Դաքնցովային էսօր ավելի են ընդունում ու կարդում, քան նույն Բյոլին... (Չեմ համեմատվում, ի սեր Աստծո)... Ամեն տառ ու բառ էլ իր ընթերցողն ունի, չնայած ես խնդիր չեմ դրել իմ առաջ որպես գրող ներկայանալու ժամանակակից գրակնության մեջ... Ես իմ համար ուղղակի խզբզում եմ... Կարդա Մարինե Պետրոսյան, Անահիտ Հայրապետյան , Վիոլետ Գրիգորյան ու թող բավարարվեն պահանջներդ բոլոր :D Առանց նեղանալու...
էս էլ էն գրառումը, որին ուղղված են իմ խոսքերը՝ ընթերցողին հարգելու կոչով....
Իսկ ինչ վերաբերվում իմ գրածներին, համենայնդեպս լսում եմ Ձեր տպավորությունները, թեև ինչպես նկատեցիր, չեմ խմբագրում… համենայդեպս երբեք Ձեզ խորհուրդ չեմ տալիս չհավանելու դեպքում գնալ Խատուբա, կամ Արազ լսել....
Հով ջան, ամբողջ թեման կարդացի, բայց էդպես էլ չհասկացա. ո՞ր մի հեղինակն է քեզ նեղացրել:unsure:
Համ էլ՝ նույն հաջողությամբ դու էլ քո ընթերցողին չես հարգում, ինչ զգում, գրում ես, հետո էլ ասում ես, թե «չեմ սիրում խմբագրել, ինչ կա՝ էս ա»: Դե համաձայնվիր, որ անհարգալից վերաբերմունք է:B:
Ան ջան խոսքը ոչ թե խմբագրելու կամ փոփոխելու մասին ա /տվյալ գրվածքներն ընդունել եմ նենց՝ որ կա/, այլ ընթերցողին խորհուրդ տալու, թե ինչ կարդա, ոնց կարդա, ու ինչ անի… եթե ինձ դուր չի գալիս, էդ չի նծանակում, որ մեկն ինձ կարա իրոնիկ ենթատեքստով խորհուրդ տա, թե ես ինչ կարդամ… Հասկացա"նք իրար…
Ու վերջում իմ կողմից իմ հասկացածի չափով մի խորհուրդ տամ, Սևակ ջան. գրիր, ինչքան կարող ես՝ գրիր, բայց երբեք մի գրիր ընթերցողի համար: Դու ինքդ քեզ համար գրիր, քո ապրումներն ու զգացողությունները պարպիր, եթե դրա կարիքն ունես, իսկ թե ով կասի՝ լավ ես գրել, ով կասի՝ վատն է, թող քեզ առանձնապես չհուզի: Դու ու քո գրածը դրանից բարձր պիտի լինեք (քո աչքում): Իհարկե եթե ճիշտ եմ հիշում, որ «պրոֆեսիոնալ գրող» դառնալու հավակնություններ չունես:
ես տենց էլ անում եմ… Դրա համար էլ չեմ խմբագրում Ձեր ուզած ձևով, Ձեր ուզած ձևով ազատ եք ինքներդ գրելու....
CactuSoul
08.06.2011, 16:42
Ան ջան խոսքը ոչ թե խմբագրելու կամ փոփոխելու մասին ա /տվյալ գրվածքներն ընդունել եմ նենց՝ որ կա/, այլ ընթերցողին խորհուրդ տալու, թե ինչ կարդա, ոնց կարդա, ու ինչ անի… եթե ինձ դուր չի գալիս, էդ չի նծանակում, որ մեկն ինձ կարա իրոնիկ ենթատեքստով խորհուրդ տա, թե ես ինչ կարդամ… Հասկացա"նք իրար…
Հասկացանք:B Չնայած էստեղ արդեն կապ չունի՝ հեղինակն է այդ խորհուրդը տվողը, թե մեկ այլ ընթերցող: Մարդուց է կախված:
Համաձայն եմ մտքիդ, ինձ էլ Սևակի գրառման այդ հատվածը տհաճություն պատճառեց կարդալիս:
Claudia Mori
08.06.2011, 18:08
Սևակին ճանաչում եմ դեռ ուսանող տարիներից ու երբեք չեմ կարդացել իր գործերը այն սկզբունքով, թե Սևակին ճանաչում եմ, կամ նման մի բան... ես միշտ պարզ ու լակոնիկ եմ գրել, ինքը միշտ խիտ, խորը ու հաճախ նաև երկար, ու երբեք մտքովս չի անցել ասեմ Սևակ ջան կլինի՞ գրես ինձ նման, կամ ասենք նույն Շավիղի Սիրանույշի կամ Անի Կարապետյանի պես։ Սևակը Սևակ էր, ես ես էի, Անին Անի, Սիրանույշը Սիրանույշ ու դրանից հավես բան չկա, երբ քո ձեռագիրն են ճանաչում... Ի դեպ, դուք դեռ այս երկու գիժ աղջիկների գործերը չեք կարդացել, ի՜նչ թեժ քննարկումներ կգնային, եթե իրենք էլ գրանցվեին այստեղ:)
Չնայած ամեն դեպքում քննադատվելը կամ գովասանքի արժանանալը ավելի լավ է, քան քար լռությունը...
Շատ ուրախ եմ , որ ենթակվեցիր պրովոկացիայիս ու "ասելունդ" ասեցիր, փաստորեն մարդկանց մանիպուլիացիայի ենթարկելու դասերս դեռ չեմ մոռացել ( ի դեպ նախորդ գրառմանս մեջ էլ նման մի բան արել էի կոպիտ տառասխալի ձևով , հույս ունեի , որ կկծոտեիր , բայց լռել էիր, նրբանկատությունը քեզնից չի, երևի չես նկատել) :Ասածդ շատ հետաքրքիր էր, կադացի ու կարդացի , չէի կշտանում տերմիների առատությունից:
հիմա մի բան
որտեղից ես ենթադրում թե հեղինակը հատուկ նպատակով , որոշել է մեր աչքերից էժան արցունք քամել ու այդ նպատակով չարակամորեն օգտվել է հայտնի կաղապարներից,ընդ որում իրեն նեղություն չտալով անգամ կոգնիտիվ մոտեցում ունենալու այդ հարցի վերաբերյալ:(հա ի դեպ ինչ ի նկատի ունես կոգնիտիվ աշխատանք ասելով,գրվածքը անտրամաբանական էր , թե՞ ինտելեկտի պակաս զգացիր ,թե... մի խոսքով…Անկեղծ… ես բժիշկ եմ և կոգնիտիվասելով դա եմ հասկանում , գուցե գրականության մեջ դա այլ բացատրություն ունի ), որովհետև գրվածքւմ և տրամաբանությունն էր առկա և ինտելեկտի պաշարն էր նկատելի:
Ի՞նչ վատ բան կա երբ ստեղծագործությունը հույզեր է առաջացնում , կարծեմ գլոբալ առումով մշակույթի իմաստը հույզեր առաջացնելու ու փոխանցելու մեջ է…եթե գիտես այդպիսի հեղինակի , որը ստեղծագործում է , բայց վերջնական նպատակը հույզեր չառաջացնելն է ասա անունը իմանամ ,թեև այդ դեպքում հարց է ծագում , թե ինչի համար է ընդհանրապես ստեղծագործում, ու ո՞րն է նրա նպատակը:
[/LIST]
Ինչ վերաբերում է քո դուալիզմին ասեմ , որ առայժմ ակումբում բոլոր ստեղծագործությունները ըստ քո դասակարգման մտնում են առաջին խմբի մեջ ու անտանելի վատն են՝ սկսած "պողոսով" վերջացրած մանեկեններով, բայց այդքան խիստ գնահատականի կարծես չեն արժանացել: Երկրորդ խումբը դեռ դատարկ է ու քեզ է սպասում :Հոն առաջ:
"Դրամատուրգը կարող է չճանաչել մարդուն ,բայց զգալ նրան պարտավոր է"- գրել է քո սիրած Թոմաս Էլիոտը: Ու շատ էլ ճիշտ է գրել , որովհետև նա պետք է փոխանցի հույզեր ու դրա օգնությամբ փորձի հարցեր առաջացնել ընթերցողի մեջ:
Իսկ այս ամենից դուրս ասեմ , որ իմ կարծիքով Սևակը փորձել է իր ապրածն ու զգացածը թղթին հանձնելով ազատվել դրանից, ու դա նրան հաջողվել է յուրովի:
Երևի հարկավոր ա սկսել բանավեճի այբուբենից:
Առողջ բանավեճը ունի երեք անհրաժեշտ պայման.
1. Լսել զրուցակցին
2. Հասկանալ զրուցակցի ասածը
3. Պատասխանել զրուցակցի ասածին
Վերևի տեքստը այլ բան ա ենթադրել տալիս.
1. Լսել զրուցակցին
2. Ենթադրել/պատկերացնել, թե ինչ կասեր զրուցակիցը
3. Պատասխանել ենթադրածին/պատկերացրածին
Նախորդ գրառումս համեստ փորձ էր հնարավորինս գիտահանրամատչելի ձևով տալու նախորդ հարցիդ պատասխանը, այսինքն՝ թե ինչպես կարող ա պարզունակ բառը երբեմն համարժեք լինել զգացմունքային կամ խոր բառերին: «Հատուկ նպատակներով արցունք քամելը» ու մնացած «չարակամորենները» լրիվ համապատասխանում են 2-րդ կետին, այն է՝ «Ենթադրել/պատկերացնել, թե ինչ կասեր զրուցակիցը», հասկանալու փոխարեն: Քո գրած եզրակացությունների ու պատասխանների մեծագույն մասը հիմնված են կրկին քո պատկերացրած հիմքերի ու ենթադրած հարցերի վրա. սա բանավեճ չի, այլ մենախոսություն: Ավելին՝ սա քաղաքակիրթ երկխոսություն չի, այլ բազառ՝ համեմված սարկազմի շատ թույլ իմիտացիայով, որը, ի թիվս այլոց, ներառում ա զրուցակցի խոսքերի խեղաթյուրում ու զգալի քանակությամբ սուտ: Նաև՝ զրուցակցի նկատմամբ տարրական հարգանքը հուշում ա, որ որևէ բանավեճի մեջ մտնելուց առաջ հարկավոր ա գոնե մոտավորապես ծանոթ լինել բանավեճի նյութին: Մասնավորապես՝ արժեր գոնե նկատել, որ նշել էի, որ «ցանկացած ստեղծագործություն ունի գնահատման բազմաթիվ չափանիշներ», ու գոնե հասկանալ, որ այն, որ ստեղծագործությունը կոգնիտիվ աշխատանք չի պահանջում և ինտելեկտուալ բագաժ չունի իր մեջ, գուցե 1. բնավ էլ վատ բան չի (Տերյանի բանաստեղծությունների մի զգալի մասը նույնպես համապատասխանում ա այս բնորոշմանը), և 2. չի ենթադրում հեղինակի ինտելեկտի կամ տրամաբանության պակաս, այլ բնորոշում ա ստեղծագործության տեսակը, ոչ ավել, ոչ պակաս: Մի տաքացիր բանավիճելիս, թույլ մի տուր, որ քո սեփական նախատրամադրվածությունը փոխի օբյեկտիվ իրավիճակի քո ընկալումը, ճկուն եղիր, մի բանավիճիր հանուն բանավեճի. այն ինքնանպատակ չի: Առաջարկում եմ նորից կարդալ նախորդ գրառումս, բայց այս անգամ՝ որպես քո հարցի պատասխան, այսինքն այն, ինչ կա:
Լավ բանավեճից շահում են երկու կողմերն էլ: Դժբախտաբար՝ այս մի բանավեճը ինձ ոչ մի բան չի տա, իսկ դու ոչ մի բան չես կարողանա վերցնել: Ինձ համար անօգուտ ու անիմաստ եմ համարում խոսակցությունը նույն կերպ շարունակելը:
Երևի հարկավոր ա սկսել բանավեճի այբուբենից:
Առողջ բանավեճը ունի երեք անհրաժեշտ պայման.
1. Լսել զրուցակցին
2. Հասկանալ զրուցակցի ասածը
3. Պատասխանել զրուցակցի ասածին
Վերևի տեքստը այլ բան ա ենթադրել տալիս.
1. Լսել զրուցակցին
2. Ենթադրել/պատկերացնել, թե ինչ կասեր զրուցակիցը
3. Պատասխանել ենթադրածին/պատկերացրածին
Նախորդ գրառումս համեստ փորձ էր հնարավորինս գիտահանրամատչելի ձևով տալու նախորդ հարցիդ պատասխանը, այսինքն՝ թե ինչպես կարող ա պարզունակ բառը երբեմն համարժեք լինել զգացմունքային կամ խոր բառերին: «Հատուկ նպատակներով արցունք քամելը» ու մնացած «չարակամորենները» լրիվ համապատասխանում են 2-րդ կետին, այն է՝ «Ենթադրել/պատկերացնել, թե ինչ կասեր զրուցակիցը», հասկանալու փոխարեն: Քո գրած եզրակացությունների ու պատասխանների մեծագույն մասը հիմնված են կրկին քո պատկերացրած հիմքերի ու ենթադրած հարցերի վրա. սա բանավեճ չի, այլ մենախոսություն: Ավելին՝ սա քաղաքակիրթ երկխոսություն չի, այլ բազառ՝ համեմված սարկազմի շատ թույլ իմիտացիայով, որը, ի թիվս այլոց, ներառում ա զրուցակցի խոսքերի խեղաթյուրում ու զգալի քանակությամբ սուտ: Նաև՝ զրուցակցի նկատմամբ տարրական հարգանքը հուշում ա, որ որևէ բանավեճի մեջ մտնելուց առաջ հարկավոր ա գոնե մոտավորապես ծանոթ լինել բանավեճի նյութին: Մասնավորապես՝ արժեր գոնե նկատել, որ նշել էի, որ «ցանկացած ստեղծագործություն ունի գնահատման բազմաթիվ չափանիշներ», ու գոնե հասկանալ, որ այն, որ ստեղծագործությունը կոգնիտիվ աշխատանք չի պահանջում և ինտելեկտուալ բագաժ չունի իր մեջ, գուցե 1. բնավ էլ վատ բան չի (Տերյանի բանաստեղծությունների մի զգալի մասը նույնպես համապատասխանում ա այս բնորոշմանը), և 2. չի ենթադրում հեղինակի ինտելեկտի կամ տրամաբանության պակաս, այլ բնորոշում ա ստեղծագործության տեսակը, ոչ ավել, ոչ պակաս: Մի տաքացիր բանավիճելիս, թույլ մի տուր, որ քո սեփական նախատրամադրվածությունը փոխի օբյեկտիվ իրավիճակի քո ընկալումը, ճկուն եղիր, մի բանավիճիր հանուն բանավեճի. այն ինքնանպատակ չի: Առաջարկում եմ նորից կարդալ նախորդ գրառումս, բայց այս անգամ՝ որպես քո հարցի պատասխան, այսինքն այն, ինչ կա:
Լավ բանավեճից շահում են երկու կողմերն էլ: Դժբախտաբար՝ այս մի բանավեճը ինձ ոչ մի բան չի տա, իսկ դու ոչ մի բան չես կարողանա վերցնել: Ինձ համար անօգուտ ու անիմաստ եմ համարում խոսակցությունը նույն կերպ շարունակելը:
իսկապես ժամանակն է դադարեցնել այս անիմաստ խոսակցությունը:Դու ինձ չհամոզեցիր , ես քեզ,դու սկսեցիր կիրառել հայտնի ֆոկուսը` մտնելով վարժապետի ոճի մեջ ու առանց ճանաչելու դիմացինիդ կոգնիտիվ հնարավորությունները սկսեցիր վիրավորել:Ես այսպես ասած`փաս սադրանքի չեմ գնա:
սե լա վի
http://1in.am/arm/armenia_society_22983.html