Դիտել ողջ տարբերակը : Տարօրինակ զգացողություններ
Տարօրինակ մի զգացողություն կա. ուզում ես և չես ուզում. 50/50: Երկուսն էլ հավասար, ու երկուսն էլ կայուն: Ու մեկը մյուսին չի չեզոքացնում` հանգեցնելով անտարբերության, այլ երկուսն էլ հավասար ապրում են կողք-կողքի, նույն հարթության վրա, նույն սրտի մեջ, հավասարապես ուժգին ու հավասարապես լցնող ողջ էությունդ:
Բորխեսը երևի մի անուն կտար այդ զգացողությանը և կտեղավորեր իր աշխարհներից մեկի մեջ:
Հա'մ ուզում ես, հա'մ չես ուզում: Հավասարապես:
Նույնիսկ չգիտեմ` խանգարող զգացմունք է, թե ոչ: Ու ինչ է տալիս: Տալիս է շարունական մտահայեցողական վիճակ: Չկա պահանջ, բայց և չկա ապատիա: Կարծես ուզում ես մի բան ասել, բայց կանգ ես առնում. ասելիք չկա: Որովհետև, երևի, չկա պահանջ: Կամ չկա վերջնական նպատակ:
Բորխեսի մետաֆիզիկայում կբնութագրեի այդ զգացողությունն այսպես.
Նախ անվանենք այն... ինչպես անվանել միաժամանակ ուզենալ-չուզենալը...? Անվանենք, ասենք, ուզանչել: Քիչ թե շատ հնչում է:
Ուրեմն այսպես, ուզանչելը այն հոգեվիճակն է, երբ ինչ-որ մի բան ուզում ես շատ, ու միաժամանակ հավասարապես չես ուզում: Ուզանչելու դեպքում նպատակները վերանում են, ու, թեև լցված ես, ասելիք չունես: Ամբողջ ասելիքդ ուղղված է դեպի ներս` փոխակերպված մտահայեցողության:
Ուզանչելը, թեև հակառակ լիցքերի հարևանություն է, վիճակներից ամենակայունն է, որի պատճառը մետաֆիզիկորեն բացատրվում է լիցքերից և ոչ մեկի` մյուսի նկատմամբ գերակայությամբ, մեկը մյուսի նկատմամբ "վերխ" վերցնելու, մյուսին ոչնչացնելու տենդենցի իսպառ բացակայությամբ, որի արդյունքում նրանցից և ոչ մեկը չի քայքայվում, բայց և չի էլ հագենում:
Մի գիտնական պնդում էր, որ ուզանչելը ամենախորը կապվածության արդյունք է, որի առաջացման համար անհրաժեշտ են հազվագյուտ անտրամաբանական պայմաններ` որոշակի բնական նախադրյալներից ծնված: Ինչպես օրինակ օրգանիզմների բնական մումիֆիկացիան է:
Ինձ թվում է՝ բավական հազվագյուտ զգացողություն է սա: Մի քիչ չհասկացա, թե կոնկրետ ինչի՞ նկատմամբ է այն առաջանում: Ասենք՝ որպես սիրել ու չսիրել միաժամանակ, թե՞ գործողությունն անել ու չանել:
АМБИВАЛЕНТНОСТЬ !!! ՈՒր ասես հասել եք բացատրություն ման գալով )
շատ հայտնի երևույթ է հարյուր տարվա հեգաբանական երևույթ , տերմին : ունի իր պատճառները, հստակ դասակարգումը և իհարկե բուժումը :
Մի ժամանակ բավական հաճախակի էր պատահում, վերջերս՝ հազվադեպ: Հիմնականում երբ մենակ եմ լինում: Թվում է՝ օդում լիքը ձայներ են պտտվում շուրջս ու մտածածս ամեն բառը հարյուրավոր մարդկանց ձայներով կրկնվում է, ու ամեն հաջորդը նախորդից ավելի բարձր ու հիստերիկ, մեկ էլ՝ հաջորդ բառը, հաջորդը... ու էդպես բավական ժամանակ, մինչև ուշքի գամ ու էդ վիճակից դուրս գամ: Չգիտեմ, գուցե սա էլ իր բացատրությունն ու տերմինը կունենա...
Մի ժամանակ բավական հաճախակի էր պատահում, վերջերս՝ հազվադեպ: Հիմնականում երբ մենակ եմ լինում: Թվում է՝ օդում լիքը ձայներ են պտտվում շուրջս ու մտածածս ամեն բառը հարյուրավոր մարդկանց ձայներով կրկնվում է, ու ամեն հաջորդը նախորդից ավելի բարձր ու հիստերիկ, մեկ էլ՝ հաջորդ բառը, հաջորդը... ու էդպես բավական ժամանակ, մինչև ուշքի գամ ու էդ վիճակից դուրս գամ: Չգիտեմ, գուցե սա էլ իր բացատրությունն ու տերմինը կունենա...
կոնկռետ դա որպես առանդզին տերմին չունի բայց էլի շատ պատահող <навязчивые состояния > երևույթին պատկանում ; էդ լավ ա որ քչացելա շատ , թե կարաք մտածեք գտեք թե ինչից կոնկռետ սկսեց քչանալ ինչ իրադարձություն կամ ինչ փոխվեց կյանքում ,
իսկ ուրիշ ոչինչ չի անհանգստացրել դրան զուգահեռ ? միայն էդ ա եղել ?
իհարկե պատճառ ունի դա էլ , եթե հարմար է հարղերի միջոցով մոտավոր կարող ենք փորձել գտնել պատճառը
Sambitbaba
23.08.2012, 18:56
Տարօրինակ մի զգացողություն կա. ուզում ես և չես ուզում. 50/50:
Ես կբացատրեի սա հետևյալ կերպ.
Զգացողության առաջին մասը՝ ուզենալը, - այսինքն՝ ցանկությունը, - ճանաչողության և փորձի հիմնական կոմպոնենտն է: Իսկ չէ՞ որ մենք այս աշխարհ ենք գալիս հենց ճանաչելու և փորձի համար:
Երկրորդ մասը՝ չուզենալը, - ավելի հաճախ ալարկոտության արդյունք է. չէ՞ որ ավելի հեշտ է նստել տեղում և ոչինչ չձեռնարկել, ամեն ինչ ինքնահոսի թողնել: Ալարկոտ մարդը, ձեռք բերելով ինչ-որ մի արժանիք, կենտրոնացնում է իր կյանքը դրա վրա և սկսում է խաբել ինքն իրեն, որ ինքն արդեն կայացել է: Ինչ խոսք, որ դա սխալ մոտեցում է հարցին և անձն ինքն էլ ներքուստ գիտի դա, քանի որ մեր կյանքի իմաստը հենց դա է՝ անվերջ ավելի ու ավելի կայանալը: Եվ այդպիսի անձը, ներքուստ չհամակերպվելով իր պսեվդո-կայացած կենսավիճակի հետ, բայց ձգտելով արդարացնել իր ալարկոտությունը, սկսում է իր՝ վիճակից անբավարարված լինելու համար մեղադրել արտաքին աշխարհը. հեռու-մոտիկներին, ամուսին-երեխաներին, Աստծոն վերջապես…
Չուզենալը երբեմն կարող է վախի արդյունք էլ լինել: Բացատրեմ կոնկրետ օրինակով:
Երիտասարդ տարիներիս, հաճախ էին նման դեպքերը. նստած եմ մի տեղ ու մեկ էլ զգում եմ, որ հայացքս սկսել է կենտրոնանալ առջևս դրված բաճակին, կամ պատից կախված ժամացույցին: Ու մեկ էլ ահագնացող տեմպերով իմ մեջ սկսում է հասունանալ զգացմունքը, որ եթե չշեղեմ հայացքս, ուրեմն բաժակը կկոտրվի, կամ ժամացույցը պատից կընկնի… Եվ վախը, որ եթե դա կատարվի, ես չեմ կարողանալու պատասխանել հարցին, թե ինչո՞ւ դա կատարվեց, - միշտ ստիպել է ինձ շեղել հայացքս: Սա էլ հենց ուզեցածը՝ վախից չուզենալն է:
Sambitbaba
23.08.2012, 19:28
Մի ժամանակ բավական հաճախակի էր պատահում, վերջերս՝ հազվադեպ: Հիմնականում երբ մենակ եմ լինում: Թվում է՝ օդում լիքը ձայներ են պտտվում շուրջս ու մտածածս ամեն բառը հարյուրավոր մարդկանց ձայներով կրկնվում է, ու ամեն հաջորդը նախորդից ավելի բարձր ու հիստերիկ, մեկ էլ՝ հաջորդ բառը, հաջորդը... ու էդպես բավական ժամանակ, մինչև ուշքի գամ ու էդ վիճակից դուրս գամ: Չգիտեմ, գուցե սա էլ իր բացատրությունն ու տերմինը կունենա...
Անշուշտ, Չիլի ջան: Եվ բացատրություններից մեկը հետևյալն է.
Կարծում եմ, դու տեղյակ ես, որ գոյություն ունեն բազմաթիվ տարածքներ: Բայց մարդու փորձն ընդամենը երեքտարածքային է եղել և այդ երեքտարածքային վիճակից դուրս, մարդն իր սովորական վիճակում, ոչինչի հետ չի առընչվել:
Իսկ այսօր անեմ ինչ փոխվել է: Փոխվել է երեքտարածքային ծրագիրն էլ և մենք արդեն գտնվում ենք հինգերորռդ տարածքն անցնելու պրոցեսի մեջ:
Բայց անցման համար մեզ ավելի շատ ինֆորմացիա է հարկավոր և ավելի շատ գիտելիքներ, ինչպես նաև մտքի աշխատանքի նոր վիճակներ: Այդ ամենը մենք ստանում ենք այսօր բազում ձևերով և տարբեր կողմերից: Կոպիտ ասած, սկսել ենք… լայնածավալվել:
Եվ այստեղ ի հայտ է գալիս լրիվ նոր մի տեղեկություն մեր մասին. մենք եզակի չենք: Այո, այո, մենք մի հատ չենք: Պարզվում է, որ մենք… բազմատարածքային ենք, այսինքն, գոյություն ունենք ուրիշ տարածքնելում էլ, այլ ոչ միայն մեր գիտեցած երեքում:
Ասածդ ձայները, Չիլի ջան, քո բազմատարածքային ձայներն են: Եվ դու ավելի քիչ ես հիմա լսում նրանց, քանի որ վանել ես նրանց, համարելով նրանց քո պատկերացրած կյանքի ստերեոտիպին չհամապատասխանող մի բան: Դե, նրանք էլ նահանջել են ու սպասում են, թե երբ դու իրենց կարիքը կունենաս ու հետ կկանչես:
Ասեմ, որ ձայները միակ նորությունը չեն մեր կյանքում: Հավանաբար, ժամանակ առ ժամանակ նկատած կլինես տարօրինակ փայլքեր, որոնք կարծես թե ծնվում են աչքերիդ ծայրերին, այնտեղ, որտեղ միանում են բիբերդ, ոչ թե քթիդ մոտ, այլ ականջիդ: Կամ երբեմն ինչ-որ տարօրինակ շարժումներ ես նկատում հայացքիդ կողքին, բայց համոզում ես քեզ, թե քեզ թվաց:
Դա մեր բազմատարածքայնությունն է արդեն իրեն զգացնել տալիս…
VisTolog
24.08.2012, 12:47
Անշուշտ, Չիլի ջան: Եվ բացատրություններից մեկը հետևյալն է.
Կարծում եմ, դու տեղյակ ես, որ գոյություն ունեն բազմաթիվ տարածքներ: Բայց մարդու փորձն ընդամենը երեքտարածքային է եղել և այդ երեքտարածքային վիճակից դուրս, մարդն իր սովորական վիճակում, ոչինչի հետ չի առընչվել:
Իսկ այսօր անեմ ինչ փոխվել է: Փոխվել է երեքտարածքային ծրագիրն էլ և մենք արդեն գտնվում ենք հինգերորռդ տարածքն անցնելու պրոցեսի մեջ:
Բայց անցման համար մեզ ավելի շատ ինֆորմացիա է հարկավոր և ավելի շատ գիտելիքներ, ինչպես նաև մտքի աշխատանքի նոր վիճակներ: Այդ ամենը մենք ստանում ենք այսօր բազում ձևերով և տարբեր կողմերից: Կոպիտ ասած, սկսել ենք… լայնածավալվել:
Եվ այստեղ ի հայտ է գալիս լրիվ նոր մի տեղեկություն մեր մասին. մենք եզակի չենք: Այո, այո, մենք մի հատ չենք: Պարզվում է, որ մենք… բազմատարածքային ենք, այսինքն, գոյություն ունենք ուրիշ տարածքնելում էլ, այլ ոչ միայն մեր գիտեցած երեքում:
Ասածդ ձայները, Չիլի ջան, քո բազմատարածքային ձայներն են: Եվ դու ավելի քիչ ես հիմա լսում նրանց, քանի որ վանել ես նրանց, համարելով նրանց քո պատկերացրած կյանքի ստերեոտիպին չհամապատասխանող մի բան: Դե, նրանք էլ նահանջել են ու սպասում են, թե երբ դու իրենց կարիքը կունենաս ու հետ կկանչես:
Ասեմ, որ ձայները միակ նորությունը չեն մեր կյանքում: Հավանաբար, ժամանակ առ ժամանակ նկատած կլինես տարօրինակ փայլքեր, որոնք կարծես թե ծնվում են աչքերիդ ծայրերին, այնտեղ, որտեղ միանում են բիբերդ, ոչ թե քթիդ մոտ, այլ ականջիդ: Կամ երբեմն ինչ-որ տարօրինակ շարժումներ ես նկատում հայացքիդ կողքին, բայց համոզում ես քեզ, թե քեզ թվաց:
Դա մեր բազմատարածքայնությունն է արդեն իրեն զգացնել տալիս…
Երբվանի՞ց ենք գտնվում, որովհետև ես էդ ձայները երևի մի 10 տարի առաջ էի լսում: Չնայած հիմա էլ մեկ-մեկ լինում են:
Դրանք լսողական հալյուցինացիաներ են, որոնք կարան առաջանան հիվանդ ժամանակ, քուն մտնելու շրջանում ու հոգեկան հիվանդության ժամանակ: Եթե էդ ձայները քեզ ինչ-որ բան են ասում, որը դու պետքա անես, էդ արդեն հիվանդության նշաններա: Իսկ ընդհանրապես համարյա բոլոր մարդկանց մոտ էլ լինումա, որ սեփական մտքերն իրանք լսում են ինչ-որ մեկի ձայնով ու թվումա թե դրանք ուրիշ մարդկանց ձայներն են: Մնում էր ասեիր, որ ուրիշ աշխարհների «մարդկանց» ձայներն ենք լսում: Քո գրածով եթե առաջնորդվենք, կարելիա շիզոֆրենիկի լսած ձայներն էլ համարել եռաչափ տարածության «հետևանք»:
Դրանք լսողական հալյուցինացիաներ են, որոնք կարան առաջանան հիվանդ ժամանակ, քուն մտնելու շրջանում ու հոգեկան հիվանդության ժամանակ:
Միանշանակ համամիտ չեմ: Լսվող ձայները կարող են լինել նաև բարձր տեխնոլոգիաների կիրառման արդյունք, որոնց մասին դու տեղյակ չես:
Կամ էլ ասենք մոռացել ես հեռախոսիդ նաուշնիկի մի թայը հանես ու ձեները դեռ լսվում են :D
Sambitbaba
26.08.2012, 21:15
Երբվանի՞ց ենք գտնվում, որովհետև ես էդ ձայները երևի մի 10 տարի առաջ էի լսում: Չնայած հիմա էլ մեկ-մեկ լինում են:
Դրանք լսողական հալյուցինացիաներ են, որոնք կարան առաջանան հիվանդ ժամանակ, քուն մտնելու շրջանում ու հոգեկան հիվանդության ժամանակ: Եթե էդ ձայները քեզ ինչ-որ բան են ասում, որը դու պետքա անես, էդ արդեն հիվանդության նշաններա: Իսկ ընդհանրապես համարյա բոլոր մարդկանց մոտ էլ լինումա, որ սեփական մտքերն իրանք լսում են ինչ-որ մեկի ձայնով ու թվումա թե դրանք ուրիշ մարդկանց ձայներն են: Մնում էր ասեիր, որ ուրիշ աշխարհների «մարդկանց» ձայներն ենք լսում: Քո գրածով եթե առաջնորդվենք, կարելիա շիզոֆրենիկի լսած ձայներն էլ համարել եռաչափ տարածության «հետևանք»:
Անցման պրոցեսի մեջ ենք մոտավորապես 1989 թվականից:
Իսկ իմ գրածով հարկ չկա առաջնորդվել, Վիստ ջան, - դրանք ուղղակի տեղեկություններ են այն մասին, ինչին դու, հնարավոր է, տեղյակ չես: Բայց եթե դու տեղյակ չես, դա չի նշանակում, չէ՞, որ այդ բանն ընդհանրապես գոյություն չունի: Իմ գրածը նրա համար է, որ դու, քո ընտրությամբ, կամ շարունակես չիմանալ, կամ փորձես տեղեկանալ:
Դրանք լսողական հալյուցինացիաներ են, որոնք կարան առաջանան հիվանդ ժամանակ, քուն մտնելու շրջանում ու հոգեկան հիվանդության ժամանակ:
Երբ դու ասացիր. "Ես էդ ձայները երևի մի 10 տարի առաջ էի լսում: Չնայած հիմա էլ մեկ-մեկ լինում են", - դու ի նկատի ունեիր, որ հիվանդ ժամանա՞կ էիր լսում…
Ես կասեի՝ ոչ, քո առողջական վիճակի հետ այդ "լսելը" ոչ մի կապ չուներ: Կներես, Վիստ ջան, բայց ստիպված եմ այստեղ էլ մի փոքր "տեղեկացնել"…
Հին մարդը /ես, օրինակ, կամ անցման ժամանակաշրջանից առաջ ծնված մարդկանց հիմնական մասը, չհաշված որոշ անհատների/, մինչև հինգ-վեց տարեկան հասակը, հիմնականում հիշել է, թե ով է ինքը և որտեղից է եկել: Այսինքն, այս աշխարհ գալով իր երեքտարածքային փորձի համար, նա դեռևս չի հասցրել ամբողջովին կտրվել իր հիմնական, բազմատարածքային կյանքից: Իր կյանքի առաջին մի երկու տարիներում, երբ նա ուրախությամբ կկիսվեր իր հիշողություններով բոլորի հետ, նա, ցավոք, դեռ չունի ֆիզիկական աշխարհում շփման հիմնական միջոցը՝ խոսելու ունակությունը: Եվ, քանի դեռ նա ձեռք կբերեր այն, սկսում է հասկանալ, որ իրեն շրջապատող աշխարհը՝ "մեծերը", - իրեն չեն աջակցի, քանի որ նրանք, չգիտես ինչու, բայց տեղյակ չեն նրան, ինչ ինքը գիտի: Ահա, դա է պատճառը, որ փոքրիկը սկզբում պահում էր իր մեջ, իսկ հետո էլ՝ աստիճանաբար մոռանում էր իր հետ այս աշխարհ բերած գիտելիքները:
Նոր մարդը/դու, օրինակ, կամ անցման ժամանակաշրջանում ծնված մարդկանց հիմնական մասը/, հանդիպելով իրեն չհասկացող շրջապատի պատնեշին, աստիճանաբար չի մոռանում իր, իր հետ բերած գիտելիքները, այլ բլոկ է անում այն /կներես, այս պահին հայերեն բառը մոռացա/, մինչև կգա այդ գիտելիքները նորից արտաքին աշխարհ հանելու ժամանակը: Այդ է պատճառը, որ դու լսել ես արդեն ոչ թե մինչև վեց, այլ մինչև տաս տարեկանդ, և մինչև այժմ էլ մեկ-մեկ լսում ես: Ես քեզ խոստանում եմ, որ շուտով դու ավելի շատ ես լսելու…
Հիվանդ ժամանակ լսածները, ճիշտ ես, հալյուցինացիաներ են, իսկ ավելի ճիշտ՝ զառանցանքներ, եթե դրանք հենց իր՝ հիվանդի, բազմատարածքային այն ձայները չեն, որոնք եկել են օգնելու հիվանդին վերականգնել իր առողջական վիճակը, որովհետև մարդ ինքնաապաքինման հնարավորություն էլ ունի բազմատարածքայնության մեջ:
Քուն մտնելու վիճակում, իսկ ավելի շատ՝ քնից արթնանալու վիճակում, մարդու ուղեղը գտնվում է իր ալֆա-վիճակում /ուղեղի վիճակները չորսն են. ալֆա, բետա, դելտա և տետա/, իսկ դա այն վիճակն է, երբ մարդ կոնտակտի մեջ է գտնվում Բարձրագույն Գիտակցության, կամ իր բազմատարածքային գիտակցության հետ: Այդ թեմայով ահագին գրականություն կա, կարող ես կարդալ, ասենք, Հոզե Սիլվայի մեթոդը. շատ հետաքրքիր է:
Քո գրածով եթե առաջնորդվենք, կարելիա շիզոֆրենիկի լսած ձայներն էլ համարել եռաչափ տարածության «հետևանք»:
Սա իմ ասածի լրիվ հակառակն է: Ես ասացի. հինգերորդ տարածքն անցման պրոցեսի հետևանք:
VisTolog
26.08.2012, 22:07
Անցման պրոցեսի մեջ ենք մոտավորապես 1989 թվականից:
Իսկ իմ գրածով հարկ չկա առաջնորդվել, Վիստ ջան, - դրանք ուղղակի տեղեկություններ են այն մասին, ինչին դու, հնարավոր է, տեղյակ չես: Բայց եթե դու տեղյակ չես, դա չի նշանակում, չէ՞, որ այդ բանն ընդհանրապես գոյություն չունի: Իմ գրածը նրա համար է, որ դու, քո ընտրությամբ, կամ շարունակես չիմանալ, կամ փորձես տեղեկանալ:
Երբ դու ասացիր. "Ես էդ ձայները երևի մի 10 տարի առաջ էի լսում: Չնայած հիմա էլ մեկ-մեկ լինում են", - դու ի նկատի ունեիր, որ հիվանդ ժամանա՞կ էիր լսում…
Ես կասեի՝ ոչ, քո առողջական վիճակի հետ այդ "լսելը" ոչ մի կապ չուներ: Կներես, Վիստ ջան, բայց ստիպված եմ այստեղ էլ մի փոքր "տեղեկացնել"…
Առողջ ժամանակ նկատի ունեմ: Ես քո տեսակետը, ավելի ճիշտ քո մոտ գրքերի ստեղծած տեսակետը չեմ կիսում: Նենց չի որ 1989 թվից հետո մարդիկ նոր սկսել են նման ձայներ լսել: Գրողների մի մասը գրումա էն ինչին ուզումա հավատա, իսկ ընթերցողը կարդումա էն ինչին ուզումա հավատա:
Sambitbaba
27.08.2012, 01:40
Առողջ ժամանակ նկատի ունեմ: Նենց չի որ 1989 թվից հետո մարդիկ նոր սկսել են նման ձայներ լսել: Գրողների մի մասը գրումա էն ինչին ուզումա հավատա, իսկ ընթերցողը կարդումա էն ինչին ուզումա հավատա:
Դու ինձ այնքան էլ չհասկացար: Ես չասացի, որ մինչև 1989 թիվը մարդիկ այդ ձայները չեն լսել: Ես ասացի, որ մենք անցման պրոցեսի մեջ ենք մոտավորապես 1989 թվականից: Իսկ այդ պրոցեսը մեզ հնարավորություն է տալիս ավելի մոտ ընկալել նման երևույթյերը և նոր գնահատականներ տալ դրանց:
Ես քո տեսակետը, ավելի ճիշտ քո մոտ գրքերի ստեղծած տեսակետը չեմ կիսում:
Շնորհակալ եմ: Եվ ուրախ կլինեի, եթե դու էլ նույնպիսի հանգստությամբ վերաբերվեիր իմ ասածին:
Դու սխալ ես, սիրելիս: Ինձ մոտ գրքերի ստեղծած տեսակետը ես վաղուց արդեն ապրում եմ փորձով: Եվ արդեն այնքան եմ ճակատ ճակատի բախվել նախկինում անհավատալի և անհասկանալի թվացող մտքերի, գաղափարների, քո ասած տեսակետների փաստացի ապացուցմանը, որ վաղուց արդեն կորցրել եմ նախկին ստերեոտիպերով շարժվելու հատկությունս, ինչ որ, ցավոք, դեռևս անում ես դու: Այստեղ, օրինակ, ես փորձել եմ քիչ թե շատ պարզ պատմել դրանցից ոմանց մասին. http://www.akumb.am/showthread.php/60784:
Իսկ ճիշտ ես մեկ հարցում. գրքերն իրոք որ մեծ տեղ են գրավել ինձ համար իմ ամբողջ կյանքի ընթացքում: Բայց երբ դու հասցնես կարդալ իմ կարդացած գրքերի գոնե մեկ տասերորդ մասը, կհասկանաս, որ այդ քանակության գրքերն արդեն չեն կարող ծառայել որպես տեսակետ, քանի որ անհնար է միանգամից մի քանի հարյուր տեսակետ ունենալ /սա՝ մեկ-տասերորդի դեպքում/:
Ես քեզ խորհուրդ կտայի դադարել մտածել ստերեոտիպերով: Կայացած կարծիքները միշտ էլ կան ու քեզանից չեն փախչի, Վիստ ջան: Բայց իսկական կյանքը հավերժական զարգացումն է և զգտումը դեպի ավելի ու ավելի կատարելին: Ստերեոտիպը՝ հակառակը. նախ, դադարեցնում է մտքի աճը և հետո, սպանում է միտքը: Ի միջի այլոց, համարյա նույն կերպ դու էլ կարող ես արտահայտվել /եթե դեռ չես արտահայտվել/, ասենք, "Կրոն" բաժնում, մեր հավատացյալներից մեկի հետ վիճելիս:
Շատ ուրախ կլինեի, եթե գոնե որոշ ժամանակ դու հիշեիր հետևյալը.
Այն ակնթարթին, երբ թրթուռը դադարում է մտածել որդի ստերեոտիպով, - այդ ակնթարթից հետո նա սկսում է ԴԱՌՆԱԼ թիթեռ:
Իսկ ճիշտ ես մեկ հարցում. գրքերն իրոք որ մեծ տեղ են գրավել ինձ համար իմ ամբողջ կյանքի ընթացքում: Բայց երբ դու հասցնես կարդալ իմ կարդացած գրքերի գոնե մեկ տասերորդ մասը, կհասկանաս, [/B]
Էդ կարդացածդ գրքերի մեջ, երկխոսության տարրական կուլտուրայից, հեչ բան չկա՞ր գրված: Գուցե դրա՞ն սկզբում վարժվեիր, նո՞ր մտեիր 5րդ տրածաչափություն:
( Կներես՝ արդեն 6 էի՞ր մտնում, թէ՞պավարոտի վրա էիր,լավ չեմ հիշում):
Sambitbaba
27.08.2012, 10:04
Էդ կարդացածդ գրքերի մեջ, երկխոսության տարրական կուլտուրայից, հեչ բան չկա՞ր գրված: Գուցե դրա՞ն սկզբում վարժվեիր, նո՞ր մտեիր 5րդ տրածաչափություն:
( Կներես՝ արդեն 6 էի՞ր մտնում, թէ՞պավարոտի վրա էիր,լավ չեմ հիշում):
Չեմ կարծում, որ Վիստոլոգը քո կարծիքին լինի, քանզի համոզված եմ, որ նա շատ լավ հասկանում է, որ ես իրեն վիրավորելու ոչ մի պատճառ չունեմ: Վիստին ես պատասխանեցի իր իսկ գրածի ոճով, ընդ որում, չընկալելով նրա գրածը որպես ինձ հասցրած վիրավորանք, այլ ընդամենը որպես երկու տարբեր մարդկանց մտքերի տարաձայնություն: Ի միջի այլոց, նախապես նրան այդ մասին զգուշացնելով: Ինչը չէի ասի քո մասին, որ փորձում ես վիրավորել ինձ ոչ թե այն պատճառով, որ այդքան հարկավոր է քեզ պաշտպանել Վիստին, այլ ընդամենն այն պատճառով, որ մի երկու բան ասացի կրոնական ստերեոտիպերի մասին:
Բայց չեմ կարծում, որ սա հարմար տեղ է կրոնի մասին խոսելու համար, իսկ եթե կուզեսա, ընտրիր մի հարմար տեղ, և ես քո բոլոր հարցերին հաճույքով կպատասխանեմ, անգամ իմ հարցերն էլ քեզ կտամ, քանի որ մեծ հույսեր եմ կապում մեր զրույցի հետ. միգուցէ դո՞ւ ինձ կսովորեցնես երկխոսության տարրական կուլտուրային…
Իսկ կարդացած գրքերի քանակը նշեցի միայն մեկ նպատակով. ասելու, որ մի օր հասնում ես մի քանակի, որը հասկացնում է քեզ, որ անիմաստ է արդեն խոսել այն մասին, որ դու քո տեսակետը կազմել ես, ելնելով կարդացածդ գրքերից: Որովհետև, եթե այդպես լիներ, ուրմեն դու հարյուրավոր տեսակետներ պետք է ունենայիր, իսկ դա խելքին մոտ բան չէ արդեն:
Այ, ուրիշ բան, եթե կարդացել ես, ասենք, միայն Աստվածաշունչը, և եկել ես այն համոզմունքին, որ քո անձնական գրադարանն արդեն լիքն է ու դու այլ գրքի կարիք չունես: Այս դեպքում ես էլ դու էլ, Վիստն էլ, խիզախորեն կարող ենք ասել, որ տվյալ մարդն ունի գրքով ստեղծված տեսակետ: Համաձա՞յն ես… Գիտեմ. ոչ:
Հ.Գ. Նշածդ տարածաչափություն բառը, եթե չեմ սխալվում, երկրաչափական տերմին է: Իսկ մենք այստեղ տարածքների մասին էինք խոսում, այլ ոչ երկրաչափության: Բայց, անկախ ամեն ինչից, խոստանում եմ ավելի ուշադիր լինել, որովհետև այս անգամ, հինգից վեց մտնելու պավարոտին, քեզ չտեսա, չնայած այն բանին, որ քո գրածից հստակորեն երևում է, որ դու, ուրիշներին իզուր քարկոծելուց ազատ ժամանակդ հենց այնտեղ էլ անց ես կացնում
Չեմ կարծում, որ Վիստոլոգը քո կարծիքին լինի, ի՞նչ կապ ունի Վիստոլոգի կարծիքը։ Ոչ Վիստին եմ ուզում հաճոյանալ. ոչ քեզ .ոչ էլ մյուսին. Ասում եմ այն.ինչ տեսնում եմ։
Ի միջի այլոց, նախապես նրան այդ մասին զգուշացնելով: Ինչը չէի ասի քո մասին, որ փորձում ես վիրավորել ինձ ոչ թե այն պատճառով, որ այդքան հարկավոր է քեզ պաշտպանել Վիստին, այլ ընդամենն այն պատճառով, որ մի երկու բան ասացի կրոնական ստերեոտիպերի մասին:Հետաքրքիր է թէ ինչի էիր նախատրամադրված որ պիտի պաշտպանեի Վիստին. Ոչ Վիստը պաշտպանության կարիք ունի. և ոչ էլ ես հիշում եմ մի թեմա ուր համաձայնած լինեի Վիստի հետ։
Հավատքի ստերեոտիպերի վերաբերյալ ես քեզ բան չասացի։ Այդ դու ինքդ քո դատապարտությունը կնքեցիր որ վիրավորում ես։ Բայց ես ազնվությամբ քեզանից չեմ վիրավորվի ի նկատի ունենալով վերը շարադրածդ ստեորտիպերդ ու հայացքներդ։
Բայց չեմ կարծում, որ սա հարմար տեղ է կրոնի մասին խոսելու համար, իսկ եթե կուզեսա, ընտրիր մի հարմար տեղ, և ես քո բոլոր հարցերին հաճույքով կպատասխանեմ, անգամ իմ հարցերն էլ քեզ կտամ, քանի որ մեծ հույսեր եմ կապում մեր զրույցի հետ. միգուցէ դո՞ւ ինձ կսովորեցնես երկխոսության տարրական կուլտուրային…Չեմ ուզում։
Իսկ կարդացած գրքերի քանակը նշեցի միայն մեկ նպատակով. ասելու, որ մի օր հասնում ես մի քանակի, որը հասկացնում է քեզ, որ անիմաստ է արդեն խոսել այն մասին, որ դու քո տեսակետը կազմել ես, ելնելով կարդացածդ գրքերից:Ընդհանրապես. որևե զրույցի կամ վիճաբանության ժամանակ. չի կարելի որ քո տեսակետին ի պաշտպանություն վկայակոչես քո իմացությունը.կամ քո կարդացածությունը. կամ տարիքը կամ էլի նման այլ վերապատվություներ։ Չի կարելի նաև. երկխոսության ժամանակ ընդունել օրբիտորի տեսք և ասել դիմացինին՝ դու սխալ ես կամ ՝ դու ճիշտ ես։ Ուղղակի շարադրիր քո տեսակետը և վերջ ։
Հ.Գ. Նշածդ տարածաչափություն բառը, եթե չեմ սխալվում, երկրաչափական տերմին է: Իսկ մենք այստեղ տարածքների մասին էինք խոսում, այլ ոչ երկրաչափության: Բայց, անկախ ամեն ինչից, խոստանում եմ ավելի ուշադիր լինել, որովհետև այս անգամ, հինգից վեց մտնելու պավարոտին, քեզ չտեսա, չնայած այն բանին, որ քո գրածից հստակորեն երևում է, որ դու, ուրիշներին իզուր քարկոծելուց ազատ ժամանակդ հենց այնտեղ էլ անց ես կացնումՏարածքն ու տարածաչափությունը ըստ էության նույն բանեն են։Սակայն չեմ ուզում քննարկել չեղածը։ ես ուղղակի համբերությամբ կսպասեմ այս տարվա ավարտին. երբ բոլոր երևակայությունները հոդս են ցնդելու։
Դու էիր չէ՞ որ նախկինում 2012 թվականին էիր սպասում. որ ինչ որ գլոբալ. տեսանելի ու աննախադեպ իրադարձություններ էիր խոստանում. այնպես չէ՞։Ուստի հիմա ոչինչ չեմ ուզում շարունակել. ուղղակի սպասում եմ։
Sambitbaba
28.08.2012, 06:39
Ընդհանրապես. որևե զրույցի կամ վիճաբանության ժամանակ. չի կարելի որ քո տեսակետին ի պաշտպանություն վկայակոչես քո իմացությունը.կամ քո կարդացածությունը. կամ տարիքը կամ էլի նման այլ վերապատվություներ։ Չի կարելի նաև. երկխոսության ժամանակ ընդունել օրբիտորի տեսք և ասել դիմացինին՝ դու սխալ ես կամ ՝ դու ճիշտ ես։ Ուղղակի շարադրիր քո տեսակետը և վերջ։
Ընդհանուր առմամբ, դու այս հարցում ճիշտ ես: Բայց երբ քո իմացությունը կամ կարդացածությունը ներկայացնում են որպես քո իսկ հիվանդության սիմպտոմներ, դու ստիպված ես ինչ-որ կերպ հերքել այդ, եթե, իհարկե, համաձայն չես դրան: Եվ ճիշտ լինել-չլինելն էլ վերաբերվում էր Վիստի՝ իմ մասին կազմած կարծիքին ընդամենը, այլ ոչ թե նրա աշխարհայացքին:
Իսկ եթե ազնվորեն, սիրելի Նետ, ես էլ, դու էլ, միևնույն բանով ենք զբաղված: Մի տարբերությամբ. ես համարեցի, որ Վիստը սխալ կարծիք է կազմել իմ մասին /իմ մասին միայն/ և հստակորեն արտահայտեցի միտքս: Իսկ դու համարեցիր, որ ես սխալ եմ արտահայտվել Վիստին պատասխանելիս, և սխալս ցույց տալու հետ միասին, փորձեցիր նաև դաստիարակել ինձ: Շնորհակալ եմ:
Տարածքն ու տարածաչափությունը ըստ էության նույն բանեն են։
Բոլորովին:
Դու էիր չէ՞ որ նախկինում 2012 թվականին էիր սպասում. որ ինչ որ գլոբալ. տեսանելի ու աննախադեպ իրադարձություններ էիր խոստանում. այնպես չէ՞։Ուստի հիմա ոչինչ չեմ ուզում շարունակել. ուղղակի սպասում եմ։
Ահագին ժամանակ է փնտրում եմ, քանի որ հիշում եմ, որ իրոք, ինչ-որ բաներ ասել եմ: Ցավոք, միայն սա գտա.
"Ըստ Քրայոնի, 144000 Լուսավորված մարդ (Работники Света) էր հարկավոր մինչև 2012 թիվը, որպեսզի Երկրագունդը չկործանվի և մարդկությունը չվերանա, զրկվելով իր քանակի ընդամենը մեկ տոկոսից: Այդ քանակությունը (144000 հոգի) հավաքվել է արդեն մինչև 2000 թիվը:"
Որքան հիշում եմ, մինչև "Ակումբի" անդամ դառնալս ես արդեն գիտեի, որ 2012 թիվը միայն մի կոնկրետ բան է նշանակում. մայաների օրացույցի վերջը: Հա, ոմանք էլ ասում են, որ հերթական անգամ լինելու է "մոլորակների մեծ շքերթ": Այնպես որ, հնարավոր է, դու ինձ խառնում ես մեկ ուրիշի հե՞տ: Չնայած, կրկնում եմ, ինչ-որ բաներ կարող է ասած լինեմ, ու եթե կոնկրետ այդ թիվն եմ նշել, ուրեմն հավանաբար ավելի կարճ խոսելու համար միայն…
Իսկ իմ իրական կարծիքն այդ մասին հետևյալն է.
Դա մի երկար պրոցես է, որը երկար աշխատանք է պահանջում: Ինչպես արդեն վերևում նշել եմ, մենք Անցման պրոցեսի մեջ ենք մոտավորապես 1989 թվականից: Ոմանք ասում են, որ այն կտևի մոտավորապես մինչև 2023 թիվը, իսկ ոմանք՝ ավելի երկար: Ինչևէ, ներկայումս մենք հենց այդ պրոցեսի մեջ ենք գտնվում, և այդ պատճառով, սիրելի Նետ, թույլ տուր մի փոքրիկ խորհուրդ էլ ես քեզ տամ.
Ավելի լավ կլիներ ոչ թե "ուղղակի սպասել", այլ փորձել միանալ այդ պրոցեսին…
Ես որ փոքր էի, չէի ջոկում, որ ես եմ մտածում ու հա մերոնց բողոքում էի, որ մի քանի հոգի միշտ ականջիս տակ խոսում են, բայց իրանց չեմ տեսնում, ու զարմանում էի, որ իրանք չեն լսում:
Հ.գ. չգիտեմ խի մտածում էի, որ իրանք մի ընտանիք են ու մեր տան մոտերքում են ապրում:
Ուլուանա
02.09.2012, 22:42
Ես որ փոքր էի, չէի ջոկում, որ ես եմ մտածում ու հա մերոնց բողոքում էի, որ մի քանի հոգի միշտ ականջիս տակ խոսում են, բայց իրանց չեմ տեսնում, ու զարմանում էի, որ իրանք չեն լսում:
Հ.գ. չգիտեմ խի մտածում էի, որ իրանք մի ընտանիք են ու մեր տան մոտերքում են ապրում:
Դեմք ես դու :))։ Սենց բան դեռ չէի լսել :))։
Բայց, փաստորեն, դու տենց ձայնով լսում էիր, հա՞, քո մտքերը :unsure։
Ներսես_AM
02.09.2012, 22:59
Ես որ փոքր էի, չէի ջոկում, որ ես եմ մտածում ու հա մերոնց բողոքում էի, որ մի քանի հոգի միշտ ականջիս տակ խոսում են, բայց իրանց չեմ տեսնում, ու զարմանում էի, որ իրանք չեն լսում:
Հ.գ. չգիտեմ խի մտածում էի, որ իրանք մի ընտանիք են ու մեր տան մոտերքում են ապրում:
Երևակայական ընկե՞ր (http://www.akumb.am/showthread.php/41097-%D4%B5%D6%80%D6%87%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B5%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6-%D5%A8%D5%B6%D5%AF%D5%A5%D6%80) :unsure
Ես որ փոքր էի, չէի ջոկում, որ ես եմ մտածում ու հա մերոնց բողոքում էի, որ մի քանի հոգի միշտ ականջիս տակ խոսում են, բայց իրանց չեմ տեսնում, ու զարմանում էի, որ իրանք չեն լսում:
Հ.գ. չգիտեմ խի մտածում էի, որ իրանք մի ընտանիք են ու մեր տան մոտերքում են ապրում:
Մի բան ասեմ, վատ չտանես, էդ կոչվում է լսողական հալյուցինացիա ու շիզոֆրենիա հիվանդության ախտանիշներից է, բայց քանի որ ականջիդ տակ խոսող «էդ մի քանի հոգին» իրականում դու ես եղել, կարող ենք մտածել անձի երկատման ատիպիկ դեպքի մասին : :D
Իսկ իրականում իմ ականջի տակ խոսող էլ կար փոքր ժամանակ, ու ինքը իմ երևակայական ընկերն էր, ոնց որ Ներսեսն ասեց: :)
Դեմք ես դու :))։ Սենց բան դեռ չէի լսել :))։
Բայց, փաստորեն, դու տենց ձայնով լսում էիր, հա՞, քո մտքերը :unsure։
Դե հիմա տենց եմ ենթադրում:)
Ivy ես տենց էլ գիտեի, որ մեկն ինձ էդ ախտորոշումն ա տալու :)
Դրանք էնքան էլ հալյուցիանացիաներ չէին, երևի երևակայական ընկերոջ ու հալյուցիանացիայի միջև ինչ-որ բան, որովհետև երբ ես չէի ուզում, չէի լսում, բայց էլի չէի հասկանում, որ դրանք ինձնից են կախված:
Մի բան էլ հիշեցի՝ իրանցից մի բառ էի լսել, իմաստ չուներ, բայց դուրս շատ էր եկել, էդ մինչև դպրոց գնալս հիշում էի :) Հիմա ինչքան փորձում եմ, չեմ հիշում :(
Ivy ես տենց էլ գիտեի, որ մեկն ինձ էդ ախտորոշումն ա տալու :)
Դրանք էնքան էլ հալյուցիանացիաներ չէին, երևի երևակայական ընկերոջ ու հալյուցիանացիայի միջև ինչ-որ բան, որովհետև երբ ես չէի ուզում, չէի լսում, բայց էլի չէի հասկանում, որ դրանք ինձնից են կախված:
Մի բան էլ հիշեցի՝ իրանցից մի բառ էի լսել, իմաստ չուներ, բայց դուրս շատ էր եկել, էդ մինչև դպրոց գնալս հիշում էի :) Հիմա ինչքան փորձում եմ, չեմ հիշում :(
Էդ «իրենք» փաստորեն էդքան էլ քո մտքերը չէիր, կարող է իսկականից «իրենք» կային... Պարանորմալ երևույթներ :unsure
melancholia
03.09.2012, 18:47
իսկ ես երևի քնած ժամանա( ասում եմ քնած, քանի որ ինքս էլ չգիտեմ արդյոք քնած ժամանակ?) տեսնում եմ ու զգում բաներ, որոնք չկան, `դեռ չկան, սակայն հաստատ լինում են որոշ ժամանակ անց: Բայց հետաքրքիրը դա չէ, բոլորի հետ էլ պատահում է, այլ այն, որ ես սկզբում չեմ հասկանում, իրականը որն է.......օրինակ պատմեմ?
Էդպիսի մի ԵՐԱԶՈՒՄ տեսնում եմ հարևանուհուս 3 ամսական աղջիկ երեխան գրկին, անունը Ա.....: Գրկում եմ, սիրում բալիկին, զրուցում: Ինձ համար իրական զգացողություն: Շաբաթ անց նույն հարևանուհուս մորը հարցնում եմ ինչպես է բալիկը?, զարմացած ինձ է նայում: Ասում է դեռ չունենք, սպասում ենք, բայց ինչպես իմացար? Ամիսներ հետո ծնվում է աղջիկ, անունը դնում են հենց իմ պատկերացրած անունը, լրիվ անսպասելի, ու երբ տեսա երեխային ապշեցի....իմ տեսած երեխան էր:
Երևի էսպես են գժվում, հը?
Էդ «իրենք» փաստորեն էդքան էլ քո մտքերը չէիր, կարող է իսկականից «իրենք» կային... Պարանորմալ երևույթներ :unsure
Չէ, էդ իմաստ չունեցող բառ էր,ոչ մի բան չէր նշանակում, ուղղակի արտասանությունն էր դուրս եկել:
Չէ, էդ իմաստ չունեցող բառ էր,ոչ մի բան չէր նշանակում, ուղղակի արտասանությունն էր դուրս եկել:
Դե էդ բառն «ուրիշներից» ես չէ՞ լսել, էն որ ականջիդ տակ խոսում էին ու մենակ դու էիր դա լսում, ասում եմ՝ կա չկա, ինչ-որ երևույթներ իսկականից խոսել են քեզ հետ: :)
Դե էդ բառն «ուրիշներից» ես չէ՞ լսել, էն որ ականջիդ տակ խոսում էին ու մենակ դու էիր դա լսում, ասում եմ՝ կա չկա, ինչ-որ երևույթներ իսկականից խոսել են քեզ հետ: :)
Ես ավելի հակված եմ էն մտքին, որ ես այլ հորինել, մանավանդ որ էդ ժամանակ ամենաշատը 5 տարեկան էի :esim
Ես որ փոքր էի, չէի ջոկում, որ ես եմ մտածում ու հա մերոնց բողոքում էի, որ մի քանի հոգի միշտ ականջիս տակ խոսում են, բայց իրանց չեմ տեսնում, ու զարմանում էի, որ իրանք չեն լսում:
Հ.գ. չգիտեմ խի մտածում էի, որ իրանք մի ընտանիք են ու մեր տան մոտերքում են ապրում:
Ինչ գրել ես մտածում եմ:)):
Ես հակված եմ սա նորմալ երևույթ որակելու, եթե նույնիսկ, ոնց Այվին ասեց. հալյուցինացիա է: Բայց, ըստ իս, միգուցե այս ամենը երեխայի վառ երևակայության արդյունքն է: Չէ որ, այդ տարիքում(3-6) երեխաները հակված են ֆանտաստիկ երևույթներ երևակայելու: Երևի չեմ սխալվի երբ ասեմ որ այս երևակայական պատկերները, պատմությունները կամ հենց երևակայկան ընկերը ավելի ցայտուն է արտահայտվում տաղանդավոր, օժտված երեխեքի մոտ:8: Չգիտեմ իհարկե Ֆրիմենի մոտ ոնցա:)): Ինչևէ եթե անհատականության գործակիցն էլ հաշվի առնենք, կարող ենք ենթադրել որ նրա մոտ էլ այսպես են դրսևորվել այդ ֆանտազիաները:
Այվի ինձ թվումա հալյուցինացիա չի որովհետև Ֆրիմենը ասում է երբ ուզում էի այն ժամանակ էի լսում, չնայած կարող էր նաև հալյուցինացիա լինել:)),բայց իր որոշակի պատճառներով: Auditory hallucinations in nonpsychotic children. (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18095541)
Sambitbaba
04.09.2012, 10:39
Ես որ փոքր էի, չէի ջոկում, որ ես եմ մտածում ու հա մերոնց բողոքում էի, որ մի քանի հոգի միշտ ականջիս տակ խոսում են, բայց իրանց չեմ տեսնում, ու զարմանում էի, որ իրանք չեն լսում:
Հ.գ. չգիտեմ խի մտածում էի, որ իրանք մի ընտանիք են ու մեր տան մոտերքում են ապրում:
Ֆրիման ջան, եթե հետ վերադառնաս ու մեկ անգամ էլ կարդաս իմ #7 և #10 գրառումները, կտեսնես, որ ես արդեն իսկ պատասխանել եմ քո այս գրածին: Հնարավոր է, որ քեզ համար գրածս անհեթեթություն է թվում /ինչպես, համոզված եմ, շատերի համար/, բայց միգուցէ փորձե՞ս վերհիշել, թե ինչպիսի մտածողություն ունեիր այն տարիներիդ, երբ լսում էիր ձայները, և փորձես մարսել ասածս այն տարիների քո մտածողությամբ: Ի՞նչ կպատասխանեիր դու ինձ հինգ տարեկանում…
Մի բան էլ հիշեցի՝ իրանցից մի բառ էի լսել, իմաստ չուներ, բայց դուրս շատ էր եկել:
Ափսոս, որ չես չիշում: Շատ հնարավոր է, որ ես կարողանայի բացատրել նրա նշանակությունը:
Լսիր, իսկ հնարավո՞ր է, որ դա լինի "ՍՈՀՄ" բառը…
Ինչևէ, կարծում եմ, որ ցանկության դեպքում կարող ես հիշել: Իսկ ես քեզ խոստանում եմ, որ դա ոչ հալյուցինացիա է, և ոչ էլ շիզոֆրենիա: Դա հաստատ ինչ-որ բան նշանակում է, անկախ նրանից, գիտե՞ս դու այդ բառի նշանակությունը, թե՞ ոչ: Բայց ես քեզ խոստանում եմ. դու շուտով կիմանաս դա: Եթե, իհարկե, ցանկանաս:
Ու շատ հնարավոր է, որ քեզ անհրաժեշտ է այդ իմանալը:
Ինչ գրել ես մտածում եմ:)):
Ես հակված եմ սա նորմալ երևույթ որակելու, եթե նույնիսկ, ոնց Այվին ասեց. հալյուցինացիա է: Բայց, ըստ իս, միգուցե այս ամենը երեխայի վառ երևակայության արդյունքն է: Չէ որ, այդ տարիքում(3-6) երեխաները հակված են ֆանտաստիկ երևույթներ երևակայելու: Երևի չեմ սխալվի երբ ասեմ որ այս երևակայական պատկերները, պատմությունները կամ հենց երևակայկան ընկերը ավելի ցայտուն է արտահայտվում տաղանդավոր, օժտված երեխեքի մոտ:8: Չգիտեմ իհարկե Ֆրիմենի մոտ ոնցա:)): Ինչևէ եթե անհատականության գործակիցն էլ հաշվի առնենք, կարող ենք ենթադրել որ նրա մոտ էլ այսպես են դրսևորվել այդ ֆանտազիաները:
Այվի ինձ թվումա հալյուցինացիա չի որովհետև Ֆրիմենը ասում է երբ ուզում էի այն ժամանակ էի լսում, չնայած կարող էր նաև հալյուցինացիա լինել:)),բայց իր որոշակի պատճառներով: Auditory hallucinations in nonpsychotic children. (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18095541)
Տաղանդավորը չգիտեմ, բայց երևակայություն շատ էր զարգացած:
Ես վեցից դպրոց էի գնում, էդ ժամանակ ոնց-որ չկար, եսիմ
Որ կոմպով մտա, տվածդ լինքով կգնամ:
Sambitbaba
04.09.2012, 10:43
Իսկ իրականում իմ ականջի տակ խոսող էլ կար փոքր ժամանակ, ու ինքը իմ երևակայական ընկերն էր, ոնց որ Ներսեսն ասեց: :)
Այդ երևակայական ընկերը կոչվում է "ուղեկից":
Sambitbaba
04.09.2012, 11:20
իսկ ես երևի քնած ժամանա( ասում եմ քնած, քանի որ ինքս էլ չգիտեմ արդյոք քնած ժամանակ?) տեսնում եմ ու զգում բաներ, որոնք չկան, `դեռ չկան, սակայն հաստատ լինում են որոշ ժամանակ անց: Բայց հետաքրքիրը դա չէ, բոլորի հետ էլ պատահում է, այլ այն, որ ես սկզբում չեմ հասկանում, իրականը որն է.......օրինակ պատմեմ?
Էդպիսի մի ԵՐԱԶՈՒՄ տեսնում եմ հարևանուհուս 3 ամսական աղջիկ երեխան գրկին, անունը Ա.....: Գրկում եմ, սիրում բալիկին, զրուցում: Ինձ համար իրական զգացողություն: Շաբաթ անց նույն հարևանուհուս մորը հարցնում եմ ինչպես է բալիկը?, զարմացած ինձ է նայում: Ասում է դեռ չունենք, սպասում ենք, բայց ինչպես իմացար? Ամիսներ հետո ծնվում է աղջիկ, անունը դնում են հենց իմ պատկերացրած անունը, լրիվ անսպասելի, ու երբ տեսա երեխային ապշեցի....իմ տեսած երեխան էր:
Երևի էսպես են գժվում, հը?
Ասում են, որ "ժամանակ" հասկացողությունը միայն մեր ֆիզիկական կյանքում է, որ բաժանվաժ է ներկայի, անցյալի և ապագայի: Բայց ֆիզիկական կյանքը՝ իրական, կամ ամբողջական, կամ լիիրավ, կամ… չգիտեմ, թե ինչպես անվանեմ այն… ասենք, Մեծ Կյանքի ընդամենը մեկ յոթերորդ մասն է կազմում: Իսկ Մեծ Կյանքում միայն մեկ ժամանակ գոյություն ունի՝ ներկան:
Պատկերացրու, սիրելի Մելանխոլիա, որ այս Տիեզերքը՝ մի մեծ զամբյուղ է, որի մեջ է գտնվում ամեն ինչ. Երկրագունդն ու Վեներան, Երևանն ու Րիո Դե Ժանեյրոն, այսօրն ու հինգ հազար տարի առաջը, երեկն ու վեց հարյուր տարի հետոն…
Իսկ հետո հիշիր, որ արդեն մոտ երեք հազար տարի առաջ այն խելոք հույները մարդուն միկրոկոսմ են անվանել, այսինքն, Փոքրիկ Տիեզերք: Այդ անվանումը հիշելուս պատճառը հետևյալն է. երբեմն մարդ կարողանում է տիեզերական հայացք նետել իր կյանքի վրա, այն ժամանակ, երբ նա անգիտակցաբար կամ գիտակցաբար վերհիշում է, որ ինքը միկրոկոսմ է: Ավելի հաճախ դա տեղի է ունենում քնած ժամանակ, քանզի դա մեր կյանքի այն ժամանակահատվածն է, երբ մեր էգոն անկարող է կառավարել մեր էությանը, իսկ վերջինս էլ, ստանալով ազատություն, անմիջապես վերհիշում է, թե Ով Է Ինքն Իրականում, և որ ինքը ոչ միայն ֆիզիկական, այլ Մեծ Կյանքի բնակիչն է:
Սա է պատճառը, որ դու երեկ տեսար վաղը ծնված երեխային: Որովհետև այդ պահին դու գտնվում էիր այնտեղ, որտեղ միայն ներկան գոյություն ուներ:
Հ.Գ.Այսօր այսպիսի հասկացողությաուն կա. պատվիրված երազներ: Հետաքրքիր թեմա է, կարող ես փնտրել համացանցում: Ու խորհուրդ կտայի նաև կարդալ Վադիմ Զելանդի "Երազների ֆորում" գիրքը: Կարծում եմ, սա էլ որոշ հարցերի կարող է պատասխանել:
Ֆրիման ջան, եթե հետ վերադառնաս ու մեկ անգամ էլ կարդաս իմ #7 և #10 գրառումները, կտեսնես, որ ես արդեն իսկ պատասխանել եմ քո այս գրածին: Հնարավոր է, որ քեզ համար գրածս անհեթեթություն է թվում /ինչպես, համոզված եմ, շատերի համար/, բայց միգուցէ փորձե՞ս վերհիշել, թե ինչպիսի մտածողություն ունեիր այն տարիներիդ, երբ լսում էիր ձայները, և փորձես մարսել ասածս այն տարիների քո մտածողությամբ: Ի՞նչ կպատասխանեիր դու ինձ հինգ տարեկանում…
Ափսոս, որ չես չիշում: Շատ հնարավոր է, որ ես կարողանայի բացատրել նրա նշանակությունը:
Լսիր, իսկ հնարավո՞ր է, որ դա լինի "ՍՈՀՄ" բառը…
Ինչևէ, կարծում եմ, որ ցանկության դեպքում կարող ես հիշել: Իսկ ես քեզ խոստանում եմ, որ դա ոչ հալյուցինացիա է, և ոչ էլ շիզոֆրենիա: Դա հաստատ ինչ-որ բան նշանակում է, անկախ նրանից, գիտե՞ս դու այդ բառի նշանակությունը, թե՞ ոչ: Բայց ես քեզ խոստանում եմ. դու շուտով կիմանաս դա: Եթե, իհարկե, ցանկանաս:
Ու շատ հնարավոր է, որ քեզ անհրաժեշտ է այդ իմանալը:
Դե հիմա ես մտածում եմ այնպես, ինչպես մտածում եմ ու գերբնական երևույթներին էնքան էլ չեմ հավատում, բացի քրիստոնեությունից, ինչն էլ հիմնականում տեսական մակարդակով ա դրսևորվում - չեմ կարծում որ այս կյանքում գերբնական բաների կհանդիպեմ:)
Էր գրածդ բառից հիշեցի, որ ս տառով կարճ բառ էր, հնարավոր ա, որ հենց էդ, բայց կարող ա ուղղակի տենց մտածեցի, դրա համար տենց եմ հիշում:
Հ.գ. բայց հետաքրքրեց, ՍՈՀՄ -ն ի՞նչ ա մշակում
Sambitbaba
04.09.2012, 18:48
Դե հիմա ես մտածում եմ այնպես, ինչպես մտածում եմ ու գերբնական երևույթներին էնքան էլ չեմ հավատում, բացի քրիստոնեությունից, ինչն էլ հիմնականում տեսական մակարդակով ա դրսևորվում - չեմ կարծում որ այս կյանքում գերբնական բաների կհանդիպեմ:)
Այսինքն, դու ավելի համաձայն ես, որ հինգ տարեկանում տառապում էիր Այվիի ասած շիզոֆրենիայո՞վ… Եվ հերքում ես այն, որ իրականում տեղի է ունեցել քո ասած գերբնակա՞նը… Էխ, սիրելի Ֆրիման: Ինչո՞ւ ես այդքան հեշտությամբ հանձնում քո դիրքերը միայն այն պատճառով, որպեսզի ուրիշներին նմանվես, նրանց, ում անծանոթ ու անհասկանալի էր այն քո ասած "գերբնականը", ինչին դու հստակորեն տիրապետում էիր, իսկ նրանք հերքում էին, գուցէ միայն այն պատճառով, որ նախանձում էին քեզ… Եվ այսօր, հասարակ կրոնին անգամ դու համաձայն ես գերբնականի որակ տալ… ինչի՞ համար, որպեսզի արդարացնես քո դավաճանությունը ինքդ քե՞զ…
Էր գրածդ բառից հիշեցի, որ ս տառով կարճ բառ էր, հնարավոր ա, որ հենց էդ, բայց կարող ա ուղղակի տենց մտածեցի, դրա համար տենց եմ հիշում:
Այս սևացրածս բառերիդ մեջ ազնվությո՞ւնն է խոսում, թե՞ վախը… Վախը՝ անբացատրելիի հանդեպ, ինչի մասին ես արդեն գրել եմ վերևում, ինչը հենց ինքս եմ ապրել պատանի տարիներիս…
Հենց նոր դու գրեցիր. "չեմ կարծում որ այս կյանքում գերբնական բաների կհանդիպեմ" և անմիջապես, ճակատ-ճակատի բախվեցիր քո ասած գերբնականի հետ. ես գուշակեցի քո "գերբնական" բառը: Եվ դու չունես քո հարցի պատասխանը. ինչպե՞ս ես գուշակեցի… Առավել ևս, որ առօրեա կյանքում երբեք չես հանդիպել այդ բառը և նույնիսկ չգիտես մեկին, ով կիմանար, թե ինչ է այն նշանակում: Սա չէ՞ քո վախի սկզբնաղբյուրը:
Հ.գ. բայց հետաքրքրեց, ՍՈՀՄ -ն ի՞նչ ա մշակում
Իհարկե, ես կասեմ քեզ, թե ինչ է նշանակում "ՍՈՀՄ": Բայց սկզբում կցանկանայի, որ ազնվորեն պատասխանես նախորդ հարցիս:
Հ.Գ. Խնդրում եմ, նայիր այս ֆիլմը. http://www.intv.ru/view/?film_id=39547: Կարծում եմ, քեզ պետք է այն: Եվ բոլոր նրանց, ում անծանոթ չէ "ընկեր" ունենալը:
Այսինքն, դու ավելի համաձայն ես, որ հինգ տարեկանում տառապում էիր Այվիի ասած շիզոֆրենիայո՞վ… Եվ հերքում ես այն, որ իրականում տեղի է ունեցել քո ասած գերբնակա՞նը… Էխ, սիրելի Ֆրիման: Ինչո՞ւ ես այդքան հեշտությամբ հանձնում քո դիրքերը միայն այն պատճառով, որպեսզի ուրիշներին նմանվես, նրանց, ում անծանոթ ու անհասկանալի էր այն քո ասած "գերբնականը", ինչին դու հստակորեն տիրապետում էիր, իսկ նրանք հերքում էին, գուցէ միայն այն պատճառով, որ նախանձում էին քեզ… Եվ այսօր, հասարակ կրոնին անգամ դու համաձայն ես գերբնականի որակ տալ… ինչի՞ համար, որպեսզի արդարացնես քո դավաճանությունը ինքդ քե՞զ…
Այս սևացրածս բառերիդ մեջ ազնվությո՞ւնն է խոսում, թե՞ վախը… Վախը՝ անբացատրելիի հանդեպ, ինչի մասին ես արդեն գրել եմ վերևում, ինչը հենց ինքս եմ ապրել պատանի տարիներիս…
Հենց նոր դու գրեցիր. "չեմ կարծում որ այս կյանքում գերբնական բաների կհանդիպեմ" և անմիջապես, ճակատ-ճակատի բախվեցիր քո ասած գերբնականի հետ. ես գուշակեցի քո "գերբնական" բառը: Եվ դու չունես քո հարցի պատասխանը. ինչպե՞ս ես գուշակեցի… Առավել ևս, որ առօրեա կյանքում երբեք չես հանդիպել այդ բառը և նույնիսկ չգիտես մեկին, ով կիմանար, թե ինչ է այն նշանակում: Սա չէ՞ քո վախի սկզբնաղբյուրը:
Այ ախպեր, ի՞նչ գերբնական, ի՞նչ վախ, ի՞նչ շիզոֆրենիա, ես ուղղակի ավելի հավանական բաների եմ հավատում, համաձայն դէպս շիզոֆրենիային ավելի շատ, քան գերբնականին :) Բայց իմ համար հիմա ամենահավանական բացատրությունն էն ա, որ երեխա էի, մի բան մտածում էի, որովհետև էդ ժամանակ շատ զարգացած երևակայություն ունեի, ոնց որ էդ տարիքի բոլոր երեխաները: Իսկ դրա գերբնական լինելու չեմ հավատում, ոչ թե վախենում եմ հավատում ;)
Ի դեպ ֆիլմն առաջիկայում կնայեմ, հենց ժամանակ ունեցա:
Sambitbaba
05.09.2012, 20:32
Այ ախպեր, ի՞նչ գերբնական, ի՞նչ վախ, ի՞նչ շիզոֆրենիա, ես ուղղակի ավելի հավանական բաների եմ հավատում:
Լավ, Ֆրիման ջան, հասկացանք: Բայց ո՞րն է այդ "հավանականի" ու "անհավանականի" սահմանը… Ասենք, եթե դու տանդ նստած ես, դրսում անձրև է գալիս, վարագույրներդ փակ են, իսկ տանիքդ էլ չի կաթում: Այդ դեպքում անձրևը քեզ համար հավանականությո՞ւն է, թե՞ անհավանականություն: Չէ՞ որ դու չգիտես, որ դրսում անձրև է գալիս:
Այ, հենց հիմա դու այդ վիճակում ես. նստած ես տանը ու չգիտես, որ դրսում անձրև է գալիս: Ես էլ եկել եմ, ասում եմ, լսիր անձրև է գալիս, իսկ դու, տեսնելով անգամ, որ բաճկոնս թաց է, ասում ես, որ դա անհնար է… միայն այն պատճառով, որ դու ինքդ չոր ես:
Լավ, գոնե սա նայիր. http://www.ask.com/videos/watch-video/quantum-kids-kryon/3itiYjh-GcE2pFJfFvCGFw?o=undefined&l=dis&ver=11&domain=ask.com: Սա լիամետրաժ ֆիլմ չէ, ընդամենն ութ րոպե կկորցնես: Ուղղակի մեկ անգամ ևս ճշտիր հավանականի ու անհավանականի սահմանը:
Եթե դա էլ չօգնի, հիշիր անցյալ տարվա պարամրցույթը, որտեղ առաջին տեղը գրավեց չլսող Հայկը: Հնարավոր է, շատերի պես դու էլ կասես, որ նա ուղղակի ռիթմի լավ զգացողություն ունի:
Այստեղ արդեն ես կասեմ իմ կարծիքը հավանականի ու անհավանականի մասին, և կարծում եմ, որ դու ինձ հետ կհամաձայնվես.
Հավանական է. չլսել, բայց ունենալ ռիթմի լավ զգացում ու կարողանալ պարել:
Անհավանական է. նույն վիճակում դառնալ պարի չեմպիոն:
Լավ, Ֆրիման ջան, հասկացանք: Բայց ո՞րն է այդ "հավանականի" ու "անհավանականի" սահմանը… Ասենք, եթե դու տանդ նստած ես, դրսում անձրև է գալիս, վարագույրներդ փակ են, իսկ տանիքդ էլ չի կաթում: Այդ դեպքում անձրևը քեզ համար հավանականությո՞ւն է, թե՞ անհավանականություն: Չէ՞ որ դու չգիտես, որ դրսում անձրև է գալիս:
Այ, հենց հիմա դու այդ վիճակում ես. նստած ես տանը ու չգիտես, որ դրսում անձրև է գալիս: Ես էլ եկել եմ, ասում եմ, լսիր անձրև է գալիս, իսկ դու, տեսնելով անգամ, որ բաճկոնս թաց է, ասում ես, որ դա անհնար է… միայն այն պատճառով, որ դու ինքդ չոր ես:
Լավ, գոնե սա նայիր. http://www.ask.com/videos/watch-video/quantum-kids-kryon/3itiYjh-GcE2pFJfFvCGFw?o=undefined&l=dis&ver=11&domain=ask.com: Սա լիամետրաժ ֆիլմ չէ, ընդամենն ութ րոպե կկորցնես: Ուղղակի մեկ անգամ ևս ճշտիր հավանականի ու անհավանականի սահմանը:
ֆիլմը հետաքրքիր էր, բայց էլի նույն կարծիքին եմ ։Ճ
Իսկ անձրևի հետ կապված, եթե նույնիսկ ես տեսնում եմ, որ դու թրջվել ես, մեկ ա էդ ինձ չի համոզում, որ դրսում անձրև ա, կարող ա ջրափոս ա եղել, չէ՞ ;) Եթե ես չեմ կարա հաստատ իմանամ, որ անձրև չի գալիս, էդ չի նշանակում, որ ինքը գալիս ա, կարող ա իսկականից չի գալիս։
Եթե դա էլ չօգնի, հիշիր անցյալ տարվա պարամրցույթը, որտեղ առաջին տեղը գրավեց չլսող Հայկը: Հնարավոր է, շատերի պես դու էլ կասես, որ նա ուղղակի ռիթմի լավ զգացողություն ունի:
Այստեղ արդեն ես կասեմ իմ կարծիքը հավանականի ու անհավանականի մասին, և կարծում եմ, որ դու ինձ հետ կհամաձայնվես.
Հավանական է. չլսել, բայց ունենալ ռիթմի լավ զգացում ու կարողանալ պարել:
Անհավանական է. նույն վիճակում դառնալ պարի չեմպիոն:
Երկրորդը անհավանական չի, ուղղակի շատ քիչ ա հավանական, համ էլ կարող ա մարդը վիբրացիան ավելի ուժեղ ա զգում քան մենք ու ականջներով չի լսում, բայց զգում ա երաժշտությունը՝ խորանիստ հյուսվածքներով։
Sambitbaba
06.09.2012, 18:18
Իսկ անձրևի հետ կապված, եթե նույնիսկ ես տեսնում եմ, որ դու թրջվել ես, մեկ ա էդ ինձ չի համոզում, որ դրսում անձրև ա, կարող ա ջրափոս ա եղել, չէ՞ ;) Եթե ես չեմ կարա հաստատ իմանամ, որ անձրև չի գալիս, էդ չի նշանակում, որ ինքը գալիս ա, կարող ա իսկականից չի գալիս։
Լսիր, Ֆրիման ջան, քո ասածով դու քեզ համոզեցի՞ր, որ հիմա էլ ինձ ես փորձում համոզել: Եվ հետո, քո պատասխանից ստացվում է, որ դու.
ա/ Անուշադիր ես, քանզի չնկատեցիր, որ թրջված էին բաճկոնիս ուսերը, այլ ոչ թե փեշերը /կատակ/,
բ/ Ալարկոտ ես, քանզի, այդքան փիլիսոփայելու փոխարեն, կարող էիր վեր կենալ ու լուսամուտից դուրս նայել /կրկին՝ կատակ/,
գ/ Աբիդնո, քանզի մինչև քեզ հյուր գալը, ես իմ կյանքը չէի անց կացրել քեզ խաբելով, ու դու ոչ մի պատճառ չունեիր ինձ չհավատալու…
Երկրորդը անհավանական չի, ուղղակի շատ քիչ ա հավանական, համ էլ կարող ա մարդը վիբրացիան ավելի ուժեղ ա զգում քան մենք ու ականջներով չի լսում, բայց զգում ա երաժշտությունը՝ խորանիստ հյուսվածքներով
Նախապես ասեմ, որ ինձ համար անհավանական ոչինչ գոյություն չունի արդեն ոչ քիչ տարիներ: Այստեղ ես ուղղակի քո խոսքերով խոսեցի: Եվ նույնիսկ, չգիտենալով հանդերձ, թե ինչ ասել է "խորանիստ հյուսվածքներ", լրիվ համաձայն եմ քեզ հետ, որ ականջներով չի լսում: Դե, իսկ մի՞թե դա էլ հենց այդ "անհավանականը" չի նորմալ մարդու համար:
Հա, մի օրինակ էլ բերեմ իմ այս գործից http://www.akumb.am/showthread.php/60784: Կարծում եմ, այն լրիվ համապատասխանում է թեմային:
* * *
Ուղևորներս են՝ երիտասարդ մի ընտանիք. հայրը, մայրը, մոտ վեց տարեկան ավագ որդին և մոտ երեք տարեկան զույգ կրտսեր որդիները: Այնքան հմայիչ են այս երեխաները, այնքան գեղեցիկ ու կյանքով լիքը, որ հայացքս նրանցից կտրել չեմ կարողանում ու հայելու մեջ անընդհատ նրանց եմ հետևում:
Իսկ նրանք՝ հանգիստ չունեն, նունիսկ մեկ վայրկյան: Նկատում են ամեն ինչ, թե դրսում և թե մեքենայի ներսում: Եվ կիսվում են իրենց տպավորություններով մեկմեկու հետ, ծնողների հետ: Իսկ ծնողներն էլ, իհարկե, պատասխանում են նրանց, բայց հիմնականում իրար հետ զրույցով են զբաղված և այնքան էլ ուշադիր չեն երեխաների խոսքերին:
Մեկ էլ, մոր երկու կողքերին նստած զույգ տղաներից մեկը դիմում է մորը.
- Մամ, մամ, լսիր: Երբ ես մեծ տղա էի…
Թե իմ՝ երեխայից հեռու լինելը, թե ծնողների բարձր խոսակցությունը և թե իմ վատ անգլերենը, ինձ թույլ չեն տալիս հասկանալ, թե ի՞նչ է փոքրիկն ասում: Իսկ ծնողները չեն լսում նրան, նրանք իրենց խոսակցությամբ են տարված: Փոքրիկը նորից քաշում է մոր թևը, ապարդյուն փորձում է գրավել մոր ուշադրությունը.
- Մամ, լսիր, մամ… Երբ ես մեծ տղա էի…
Իզուր ջանքեր: Ծողներն իրենցով են զբաղված: Իսկ ես էլ՝ առաջվա պես ոչինչ չեմ հասկանում նրա հաջորդ խոսքերից;
Հարմար ակնթարթ եմ գտնում և միջամտում եմ ծնողների խոսակցությանը:
- Ներողություն… Ձեր տղան ասում է. “Երբ ես մեծ տղա էի՞”… Ես ճի՞շտ հասկացա, - դիմում եմ հորը:
- Այո, այո, նա այդ է ասում, - պատասխանում է նա ինձ: - Իսկ ինչու՞ եք հարցնում:
- Իսկ ի՞նչ է դա նշանակում, - հարցնում եմ: - Դուք գիտե՞ք արդյոք, թե ի՞նչ է նա ցանկանում դրանով ասել:
- Ոչ, - պատասխանում է հայրը: - Նրանք շատ են նման բաներից խոսում: Եթե բոլոր ասածներին ուշադրություն դարձնենք…
- Բայց չէ՞ որ փոքրիկն ինչ-որ կոնկրետ բան է ասում, - հարցնում եմ ես: - Նա ասում է. “Երբ ես մեծ տղա էի…”: Դուք հիշու՞մ եք արդյոք այն ժամանակը, երբ նա մեծ տղա էր: Մի՞թե ձեզ հետաքրքիր չէ, թե այդ ե՞րբ է ձեր փոքրիկը հասցրել մեծ տղա լինել:
- Ի՞նչ եք ցանկանում դրանով ասել, - լրջանում է հայրը:
- Դուք գիտե՞ք, թե ինչ է նշանակում ռեինկարնացիա՝ վերամարմնավորում, - հարցնում եմ: - Դուք գիտե՞ք ինդիգո երեխաների մասին…
- Ի՞նչ է պատահել: Այդ ինչի՞ մասին եք խոսում, - հետաքրքրված՝ մեջ է ընկնում կինը:
- Վարորդը մեր տղայով է հետաքրքրվել, - փորձում է կատակել ամուսինը: - Ասում է, որ նա՝ ինդիգո է, որ նա փորձում է մեզ պատմել իր նախկին կյանքերի մասին, իսկ մենք չենք լսում:
- Իսկ գիտե՞ք, դա շատ հնարավոր է, - լրջորեն ինձ է անդրադառնում կինը: - Դուք շատ ճիշտ եք նկատել: Երբեմն նրանք այնպիսի բաներից են խոսում, որ ես ոչինչ չեմ հասկանում: Բայց ես կարծում էի, թե դրանք մանկական ցնորքներ են… Իսկ այն մեկը, - ձեռքով ցուց է տալիս հոր կողքը նստած մեծին: - Երբեմն ես նույնիսկ վախենում եմ նրանից… Պատահում է, որ ցանկանում եմ ինչ-որ բան ասել նրան, հասկանու՞մ եք, դեռ նոր պատրաստվում եմ ինչ-որ բան ասել, - իսկ նա արդեն պատասխանում է դեռևս չտրված հարցին… Հասկանու՞մ եք…
* * *
Նորից տաքսու ուղևորներս են, երիտասարդ մի զույգ, իրենց երկու տարեկան դստրիկի հետ: Հետ՝ տուն են վերադառնում, երկար ճամփորդությունից հոգնած, ինչը ձեռնարկել էին ինչ-որ տոնի առթիվ, և նաև, որպեսզի ուրիշ նահանգում ապրող տատիկն ու պապիկը ծանոթանան իրենց թոռնուհու հետ:
Երկար ճանապարհից հոգնածության նշույլ անգամ չկա փոքրիկ աղջկա վրա: Անվերջ ճտպտում է, նստած մոր կողքին, ինչ-որ բաներ է պատմում, ու խոսում, խոսում…
- Նո՞ր է սկսել խոսել, - հարցնում եմ:
- Ոչ, ինչ եք ասում, - պատասխանում է հայրը: - Դեռ մեկ տարեկան չկար, երբ սկսեց:
- Եվ մի՞շտ է նա այդքան շատախոս:
- Միշտ, - համաձայնվում է հայրը: - Ուղղակի պրծում չունենք:
- Գիտե՞ք, թե ինչու, - ասում եմ: - Որովհետև նա շատ բան ունի ձեզ ասելու: Որովհետև նա շատ բան գիտի:
- Ինչպե՞ս իմացաք, - հետևից արձագանքում է մայրը: Եվ շարունակում է լրջորեն. – Դուք նույնիսկ չեք պատկերացնի, թե ինչեր գիտի: Այ հիմա, մենք վերադառնում ենք ամուսնուս ծնողների տանից, ուր հյուրընկալում էինք մի քանի օր: Մի օր աղջիկս խնդրեց տատիկից նրանց թմբուկը, որպեսզի նվագի: “Բայց մենք թմբուկ չունենք, սիրելիս”, զարմացավ ամուսնուս մայրը: “Ես գիտեմ, դուք ունեք թմբուկ, - սկսեց թնկթնկալ աղջիկս: - Դուք չեք ցանկանում այն ինձ տալ”: “Որտե՞ղ ես դու տեսել այդ թմբուկը, - հարցնում ենք: - Կարո՞ղ ես մեզ ցույց տալ”: “Կարող եմ, - ասում է: Այնտեղ է, վերևում”: Մի խոսքով, ստիպեց բարձրանալ ձեղնահարկ, ցույց տվեց մեզ մի հին արկղ ու ասաց, որ այդ արկղի մեջ է թմբուկը: Բացեցինք արկղը: Թմբուկն այնտեղ էր, ամուսնուս մանկության խաղալիքը, ինչի մասին բոլորն արդեն վաղուց մոռացել էին: Ինչպե՞ս նա իմացավ: Չէ՞ որ նա երբեք այդ տանը չէր եղել…
Լսիր, Ֆրիման ջան, քո ասածով դու քեզ համոզեցի՞ր, որ հիմա էլ ինձ ես փորձում համոզել:
Ես ինձ չեմ ուզում համոզեմ, քեզ էլի կարող ա մի քիչ ուզենամ, բայց համենայն դեպս հիմա էեզ էլ չեմ ուզում համոզեմ ;)
Եվ հետո, քո պատասխանից ստացվում է, որ դու.
ա/ Անուշադիր ես, քանզի չնկատեցիր, որ թրջված էին բաճկոնիս ուսերը, այլ ոչ թե փեշերը /կատակ/,
Հնարավոր ա, որ խորը ջրափոս ա եղել, կամ շենքի վերևից ջուր են լցրել, ամեն դեպքում էս տեխնիկակակն կողմն ա, կարծում եմ հասկացել ես, թե ինչ նկատի ունեի
բ/ Ալարկոտ ես, քանզի, այդքան փիլիսոփայելու փոխարեն, կարող էիր վեր կենալ ու լուսամուտից դուրս նայել /կրկին՝ կատակ/,
Ինձ էլի են ասել :) բայց էս մեկը ոնց-որ էնքան էլ կատակ չի ;Ճ
գ/ Աբիդնո, քանզի մինչև քեզ հյուր գալը, ես իմ կյանքը չէի անց կացրել քեզ խաբելով, ու դու ոչ մի պատճառ չունեիր ինձ չհավատալու…
Ես չեմ մտածում, թե դու ինձ խաբում ես, կարծում եմ, որ հավատում ես այն ամենին ինչ ինձ ես ասում, ուղղակի ես համոզված եմ, որ էս առումով քո կարծիքն ա սխալ
Նախապես ասեմ, որ ինձ համար անհավանական ոչինչ գոյություն չունի արդեն ոչ քիչ տարիներ: Այստեղ ես ուղղակի քո խոսքերով խոսեցի: Եվ նույնիսկ, չգիտենալով հանդերձ, թե ինչ ասել է "խորանիստ հյուսվածքներ", լրիվ համաձայն եմ քեզ հետ, որ ականջներով չի լսում: Դե, իսկ մի՞թե դա էլ հենց այդ "անհավանականը" չի նորմալ մարդու համար:
Դրանք մաշկի տակ գտնվող հյուսվածքներն են, օր.՝ մկանները: Էնքան էլ անհավանական չի, չնայած դժվար ա հավատալ , որովհետև հիմա գիտությունով բացատրվում ա, թե ինչպես մարդը կարա օդի վիբրացիան զգա մարմնով, իսկ եթե խուլ ա, իրա մոտ էդ զգացումն ավելի ա սրվում:
Էս կապույտով գրվածը հետաքրքիր էր, բայց կարծում եմ էլի հնարավոր ա բացատրել, ուղղակի հիմա չենք կարողանում: Իհարկե քո իրավունքն ա դա գերբնական համարել:
Համ էլ ես չեմ ասում, որընդհանրապես չեմ հավատում, ուղղակի շաա՜տ քիչ հավանական էմ համարում, որ ես կհանդիպեմ, համենայն դեպս հիմա:
Իսկ էս մեկը՝
ձեռքով ցուց է տալիս հոր կողքը նստած մեծին: - Երբեմն ես նույնիսկ վախենում եմ նրանից… Պատահում է, որ ցանկանում եմ ինչ-որ բան ասել նրան, հասկանու՞մ եք, դեռ նոր պատրաստվում եմ ինչ-որ բան ասել, - իսկ նա արդեն պատասխանում է դեռևս չտրված հարցին… Հասկանու՞մ եք…
երևի բոլորիս հետ էլ պատահում ա, ուղղակի հնարավոր ա մենք էդ մարդու միմիկայի փոփոխությւններից, կատարվող շարժումների ձևից ենթագիտակցորեն կռահում ենք, թե ինքը ինչ ա պատրաստվում ասի:
Sambitbaba
11.09.2012, 10:27
Էս կապույտով գրվածը հետաքրքիր էր, բայց կարծում եմ էլի հնարավոր ա բացատրել, ուղղակի հիմա չենք կարողանում: Իհարկե քո իրավունքն ա դա գերբնական համարել:
Կարծում եմ, դու մի քիչ խանեցիր մեր աածները: Չէ՞ որ հենց ինքդ սկսեցիր խոսել գերբնականի ու անհավանականի մասին: Ահա, օրինակ.
Դե հիմա ես մտածում եմ այնպես, ինչպես մտածում եմ ու գերբնական երևույթներին էնքան էլ չեմ հավատում, բացի քրիստոնեությունից, ինչն էլ հիմնականում տեսական մակարդակով ա դրսևորվում - չեմ կարծում որ այս կյանքում գերբնական բաների կհանդիպեմ:
Ես էլ, քեզ պատասխանելիս, միշտ էլ նշել եմ. "քո ասած գերբնականը":
Իսկ ինչ վերաբերվում է իմ մոտեցմանը հարցին, - իմ կյանքում "գերբնական", "անհավանական" և նման այլ բառերը կորցրել են իրենց նշանակությունը: Ինձ համար արդեն վաղուց անհավանական ու գերբնական ոչինչ գոյություն չունի:
Կարծում եմ, դու մի քիչ խանեցիր մեր աածները: Չէ՞ որ հենց ինքդ սկսեցիր խոսել գերբնականի ու անհավանականի մասին: Ահա, օրինակ.
Ես էլ, քեզ պատասխանելիս, միշտ էլ նշել եմ. "քո ասած գերբնականը":
Իսկ ինչ վերաբերվում է իմ մոտեցմանը հարցին, - իմ կյանքում "գերբնական", "անհավանական" և նման այլ բառերը կորցրել են իրենց նշանակությունը: Ինձ համար արդեն վաղուց անհավանական ու գերբնական ոչինչ գոյություն չունի:
Ուղղեմ ասածս՝ ես նկատի ունեի համարել ներկայիս ակադեմիական գիտությամբ նույնիսկ մոտավոր չբացատրվող:
Sambitbaba
12.09.2012, 06:05
Ուղղեմ ասածս՝ ես նկատի ունեի համարել ներկայիս ակադեմիական գիտությամբ նույնիսկ մոտավոր չբացատրվող:
Երբ ասում են "ակադեմիական գիտություն", դրա կողքին ես անմիջապես պատկերացնում եմ "դոգմատիկ կրոն": Սրանք այն երկու գայթաքարերն են, որոնք մարդկության ամբողջ պատմության ընթացքում սկզբում նահատակում են մարդկային ամենաառաջադեմ ու հետաքրիր մտքերն ու գաղափարները, իսկ հետո ավելի ուշ՝ իրենց սեփականությունն են դարձնում դրանք:
Եվ ըստ իս՝ այս երկուսն աշխարհի ամենաանկայուն ու փոփոխական երևույթներն են, որոնց, սիրելի Ֆրիման, ես այնքան էլ չէի վստահի, քանի որ, ինչ չեն ընդունում նրանք այսօր, վաղը դառնում է նրանց դոգման ու գաղափարախոսությունը: