Մուտք

Դիտել ողջ տարբերակը : Արձակ. Vոյդ


Ռուֆուս
11.10.2010, 10:55
Սկսեցի՞նք: Դու մենակ ես սենյակում: Սենյակում ոչինչ չկա, մենակ սպիտակ պատերն են, սպիտակ առաստաղն ու սպիտակ հատակը: Դու պառկած ես հատակին, մարմինդ թուլացած է, մկաններդ՝ հանգստացած, մի՛ լարվիր, շուրջդ լռություն է, քո մարմնի վրա զգում ես լռության անտանելի ծանրությունը:

Դե ի՞նչ, սկսե՞նք: Փակի՛ր աչքերդ, բա՛ց արա: Նորից փակի՛ր, բա՛ց... Զգացի՞ր տարբերությունը: Ա՜խ, կներես, սխալ սկսեցինք: Կրկին փակի՛ր աչքերդ, սակայն աշխատի՛ր չշնչել, դադարեցրու՛ սրտիդ աշխատանքը, ոչ մի շարժում մի՛ արա, բա՛ց աչքերդ, շնչի՛ր, զգա՛ սրտիդ տրոփյունը, փակի՛ր: Հիմա զգացի՞ր տարբերությունը: Ի՞նչ, փակ աչքերով դու մեռած ես, իսկ բաց աչքերով ապրու՞մ ես: Չէ, սխալվում ես, քեզ թվում է, երբ թոքերով ներս ես քաշում կենարար թթվածինը, դա կյա՞նք է, քեզ թվում է, երբ աչքերդ տեսնում են սպիտակ սենյակը, դա աշխա՞րհն է: Բացեմ քեզ մի սարսափելի գաղտնիք, կյանք չկա, աշխարհը գոյություն չունի, նույնիսկ դու չկաս: Դու Ինտելեկտն ես, իսկ այս ամբողջ նյութական աշխարհը քո երևակայության արդյունքն է: Ընդամենը երկու բան գոյություն ունի, դա դու՛ ես՝ Ինտելեկտը ու անսահման դատարկությունը՝ Վոյդը: Դու լողում ես Վոյդի մեջ: Հավե՞րժ: Չէ, Վոյդում ժամանակը գոյություն չունի, Վոյդում ոչինչ չկա, ոչ ժամանակ, ոչ տարածություն, միայն դու ես ու Վոյդը:

Վերադառնա՞նք: Դու բնության գրկում ես, քեզ շրջապատում են ծառերը, քո կողքով մարդիկ են անցնում, վերևում կապույտ երկինքն է, մաշկիդ վրա զգում ես արևի ջերմությունը: Քեզ թվում է, սրանք իրակա՞ն են: Սխալվում ես, մարդիկ գոյություն չունեն, բնությունը գոյություն չունի, այս ամենը Ինտելեկտի ստեղծագործությունն է: Դու ինքդ ես ստեղծել աշխարհը, դու ինքդ ես ստեղծել քեզ, չե՞ս հիշում: Իսկ քո ստեղծած աշխարհը իրականում շա՜տ փոքր է, այն սահմանափակվում է քո զգայարանների հնարավորություններով ու բավական է, որ քո զգայարանները դադարեն գործեն ու աշխարհը կանհետանա: Նայի՛ր, դիմացդ ծառ է, շատ սովորական, հաստ բնով ու կանաչ սաղարթով ծառ: Հիմա հայացքդ շրջի՛ր ուրիշ կողմ և այն կանհետանա, Վոյդը այն կկլանի, սակայն Ինտելեկտը այդ ծառի փոխարեն մի ուրիշ բան կստեղծի:

Նայի՛ր մարդկանց, քեզ թվում է, նրանք իրականում գոյությու՞ն ունեն, քեզ թվում է, նրանք քո նմա՞ն են: Ոչ, նրանք գոյություն չունեն, իսկ մարդկային հարաբերությունները ընդամենը Ինտելեկտի բարդ ծրագրավորման արդյունք են: Դու երբևէ մտածե՞լ ես, ի՞նչ են անում ուրիշները, երբ դու նրանց չես տեսնում: Ապրու՞մ են իրենց համար: Սխալվում ես, նրանք անհետանում են, Վոյդը կլանում է նրանց, բայց երբ Ինտելեկտը կրկին նրանց կարիքն է զգում, վերաստեղծում է նրանց՝ ավելի թարմացրած տարբերակով ու նոր հատկանիշներով:

Շարունակե՞նք: Քո դիմաց արահետ է, քայլի՛ր արահետով: Քո ոտնահետքերը քո հետևում անհետանում են Վոյդում, քո մարնակրկիտորեն ստեղծած աշխարհը քո մեջքի հետևում միանգամից ոչնչանում է, բավական է հայացքդ թեքես, բավական է աչքերդ փակես և Վոյդը կծածկի ամեն ինչ: Դու թե՛ Արարիչն ես, թե Կործանիչը, Ինտելեկտի ստեղծած աշխարհը հավիտենական չի, սա սխալ ծրագրավորման արդյունք է, սակայն ծրագիրը փոխելը արդեն շատ ուշ է:

Գոյություն ունեն միայն երկու բան՝ Վոյդն ու Ինտելեկտը, Ինտելեկտը լողում է Վոյդի մեջ: Առհավե՞տ, չէ, Վոյդում ժամանակ գոյություն չունի: Ինտելեկտը օտար մարմին է Վոյդում, Ինտելեկտը պարազիտ է, իսկ Վոյդը պարազիտներին չի հանդուրժում, Վոյդը անսահման դատարկությունն է ու Վոյդը կլանում է ամեն ինչ ու փոխարենը ստեղծում ոչինչ:

Հիշու՞մ ես, ինչու՞ ստեղծեցիր «աշխարհը», ինչու ստեղծեցիր «ինքդ քեզ», «մարդանց», «բնությունը», «աստղերը»... Ստեղծեցիր, որպեսզի դիմակայես Վոյդին, որպեսզի Վոյդը չկլանի քեզ, դու միակն ես ինչ գոյություն ունի Վոյդում ու երբ Ինտելեկտը դադարի գործել, այն կդառնա Վոյդ: Սակայն Վոյդը հզոր է, Վոյդը չի հանդուրժում պարազիտներին, Վոյդը ոչնչացնում է ամեն ինչ, Վոյդը ոչինչ է:

Դու Ինտելեկտն ես, դեռ չծնված պտղի տեսքով լողում ես Վոյդում ու քո դեռևս լիովին չձևավորված աչքերով նայում քո ստեղծած աշխարհին: Նայում ես ու գիտակցում, որ եթե մի պահ դադարես դիմակայել Վոյդին, կոչնչանաս քո ստեղծած աշխարհով հանդերձ:

Դու Աստվա՞ծն ես: Միգուցե, բայց Վոյդը կկլանի քեզ, որովհետև Վոյդն ավելի հզոր է ու այն չի հանդուրժում պարազիտներին: Վոյդը դատարկությունն է և Վոյդից բացի ոչինչ գոյություն չունի, քանի որ ժամանակը գոյություն չունի և Վոյդը կկլանի Ինտելեկտին:
impression
11.10.2010, 11:05
Ռու՞ֆ :o դու ուզու՞մ ես խոսել այդ մասին ;)
լսի, որպես ստեղծագործություն լավը չէր, բայց մտքերդ դուր եկան, թեև դրանք շատ սաղմնային տեսքով էին, բայց դե մոտս ցանկություն առաջացրեցին խոսել քեզ հետ դրա մասին: Ես ուզու՛մ եմ խոսել այդ մասին :D
Լսի, մեռնեմ Ինտելեկտիդ, հիմա իմ էս գրառումը գոյություն ունի՞ թե՞ չէ: :think
Իրականում լավ կլիներ սա ոչ թե ստեղծագործողի անկյունում լիներ, այլ մի քիչ ավելի փիլիսոփայական թեմայում:
Ռուֆուս
11.10.2010, 11:19
Ռու՞ֆ :o դու ուզու՞մ ես խոսել այդ մասին ;)

Խոսենք :oy

լսի, որպես ստեղծագործություն լավը չէր, բայց մտքերդ դուր եկան, թեև դրանք շատ սաղմնային տեսքով էին, բայց դե մոտս ցանկություն առաջացրեցին խոսել քեզ հետ դրա մասին: Ես ուզու՛մ եմ խոսել այդ մասին :D

Դե ես լավ (ոչ թե պրոֆեսսիոնալ) գրող չեմ ու չեմ էլ դառնա :)) Իսկ էս մտքերը միշտ էլ ինձ հետապնդել են կյանքում, սա իրականում ոչ Inception ֆիլմի հետ կապ ունի, ոչ էլ Հայկօյի այ էս գրառման.

tt #1, op. 32, pesante:
Ամենամիայնակ էակն էր նա: Միակն էր. չկար ոչինչ, բացի իրենից, չկային աստղերն ու մոլորակները, չկային արևներն ու լուսինները, չկային լույսն ու ստվերը, Տիեզերքն ինքը գուցե դեռ չկար: Չգիտեր՝ ինչ է ինքը, ինչու է ինքը, երբ է ինքը, չգիտեր՝ ապրու՞մ է, թե՞ ոչ, չգիտեր՝ ապրելը ինչ է: Չգիտեր, որ իր առաջին իսկ շունչը բաժանելու էր լույսը խավարից և սկիզբ էր դնելու գիշերվա ու ցերեկվա անվերջանալի հերթափոխներին, որոնցից միայն յոթն էին իրեն վիճակված տեսնելու:
[SIZE=3][I][B]
Նույնիսկ վիրավորվեցի, երբ Հայկօյի գրառումը կարդացի, ոնց որ մտքերս անամոթաբար գողանային :beee

Իսկ մտքերս թղթին հանձելը ամենադժվար գործն է իմ համար, որովհետև միշտ էն չի ստացվում, ինչ որ ես եմ ուզում :oy Էնպես որ Vոյդով մեծ պրետենզիաներ չունեմ, պարզապես սիրտս մի քիչ թեթևացավ :))

Լսի, մեռնեմ Ինտելեկտիդ, հիմա իմ էս գրառումը գոյություն ունի՞ թե՞ չէ: :think
Իսկ ի՞նչ իմանամ, դու գոյություն ունե՞ս, թե Ինտելեկտը ուզեց, որ էս գրառումը քո անվան տեսքով իմ աչքերի առաջ հայտնվի :think Հետաքրքիր ա, իսկ դու գոյություն ունե՞ս, հիմա իրո՞ք նստած ես գործիդ տեղը ու էս թեման ես կարդում... :)

Իրականում լավ կլիներ սա ոչ թե ստեղծագործողի անկյունում լիներ, այլ մի քիչ ավելի փիլիսոփայական թեմայում:
Ես դեմ չեմ, կարևորը Վոյդը գրառումս չկլանի, ախր սա Ինտելեկտի ստեղծած լավ գործերից մեկն ա :))
My World My Space
11.10.2010, 11:30
Ռո՞ւֆ, էս ի՜նչ հոգեկան տվայտանքների մեջ ես, այտա՛.... :D

էս մասին քո հետ զոռով պետք ա խոսացվցվցվի.... ;)
Ռուֆուս
11.10.2010, 11:34
Բյու՞ր :sos Ու՞ր ես :(

Մինչև հոգեբույժիս հետ կոնսուլտացիա չանեմ, ոչ մեկիդ հետ չեմ խոսի :beee

:))
My World My Space
11.10.2010, 11:52
Բյու՞ր :sos Ու՞ր ես :(

Մինչև հոգեբույժիս հետ կոնսուլտացիա չանեմ, ոչ մեկիդ հետ չեմ խոսի :beee

:))


Մինչև Բյուրդ գա, Վոյդը քեզ կկլանի.... :D
Ռուֆուս
11.10.2010, 13:03
Լավ, ինձ հետաքրքիր ա, մենակ ե՞ս եմ սենց մտքեր ունենում, թե բոլորին ա սա բնորոշ :))

Իսկ չե՞ք կարծում, որ աշխարհընկալման նման սուբյեկտիվ եսակենտրոն մոտեցումը դեստրուկտիվ ա, այսինքն դու քեզանից ոչ մի բան էլ չես ստեղծում իսկ եղածը կործանում ես, ապրելու իմաստն էլ է կորում, չէ՞ որ արդյունքում ոչ մի բան էլ չկա, միայն դատարկությունն է :)
impression
11.10.2010, 13:15
խորացար
լսի, աշխարհն էնքան հին ա, որ բոլոր մտքերն արդեն վաղուց մտածված են :)
քո գրածի մասին հսկայական գրականություն կա՝ գիտականորեն տրամաբանված և մանրամասնած ;)
Ռուֆուս
11.10.2010, 13:17
խորացար
լսի, աշխարհն էնքան հին ա, որ բոլոր մտքերն արդեն վաղուց մտածված են :)
քո գրածի մասին հսկայական գրականություն կա՝ գիտականորեն տրամաբանված և մանրամասնած ;)

Վստա՞հ ես դրանում :))

Լավ, կատակ եմ անում :oy
My World My Space
11.10.2010, 13:20
Լավ, ինձ հետաքրքիր ա, մենակ ե՞ս եմ սենց մտքեր ունենում, թե բոլորին ա սա բնորոշ :))

Իսկ չե՞ք կարծում, որ աշխարհընկալման նման սուբյեկտիվ եսակենտրոն մոտեցումը դեստրուկտիվ ա, այսինքն դու քեզանից ոչ մի բան էլ չես ստեղծում իսկ եղածը կործանում ես, ապրելու իմաստն էլ է կորում, չէ՞ որ արդյունքում ոչ մի բան էլ չկա, միայն դատարկությունն է :)

աԲեր, ապրելու իմաստը սերունդ ապահովելով Վոյդին կուլ չգնալն ա.... շարունակականությունը.... մնացածը սութի բաներ են....:)
Եկվոր
11.10.2010, 14:09
Your Vոյդ is your spase:think
Ռուֆուս
11.10.2010, 14:16
Your Vոյդ is your spase:think

My Void My Space? :)) Լավն էր :)
Rhayader
11.10.2010, 14:29
Իսկ ինձ դուր եկավ: Գրելու լեզուն էլ, արտահայտչաձևերն էլ, մտքերն էլ: Նամանավանդ եթե դիտարկում ես հենց Ռուֆուսի կոնտեքստում:
Katka
11.10.2010, 16:02
Կանտը էն վախտ էս ամենին «ինքնին իր» էր կոչել: Իրականում թե ինչպիսին է աշխարհը, մենք չգիտենք,-ասաց Կանտը::))

Մի բան մենակ՝ ինտիլեկտն ու գիտակցությունը նույն բանե՞րն են::8 Գուցե ինտելեկտը/բանականությունը/ չի ստեղծում, այլ զգայականը:
Դուր չեկավ::)
Ֆոտոն
11.10.2010, 16:08
Ինձ դուր եկավ: Տարօրինակ բան չեմ գտնում: Մտքերի հետաքրքիր ընթացք, որ շատերին այս կամ այն կերպով ուղեկցում է երբեմն: Ապրես, որ գրել ես: Ինձ հետաքրքիր ու անկաշկանդ երևաց: :)
Ֆրեյա
11.10.2010, 16:11
Գրելաոճը միանշանակ +++++ :ok

Առանց ավելորդ մեղմիկ զեփյուռների, ախպերավատ լինելու փորձերի կամ էլ գեղջկական ոճի։ Կոնկրետ մտքեր։

Մի խոսքով, էդ Վոիդը շատ անդուր դեմք ա :B
Rhayader
11.10.2010, 16:13
Ժող, ինչի՞ եք բոլորդ որոշել, թե Ռուֆուսն աշխարհաստեղծ-աշխարհորոշիչ փիլիսոփայական տրակտատ ա գրել:D
Օրինակ, ես (համոզված չեմ կարող լինել, որ ճիշտ եմ՝ հեղինակը թող ասի) ավելի շատ որպես հոգեբանական, ներքնաշխարհային, ընկալման մասին բան եմ տեսնում:

Կանտը էն վախտ էս ամենին «ինքնին իր» էր կոչել: Իրականում թե ինչպիսին է աշխարհը, մենք չգիտենք,-ասաց Կանտը::))

Մի բան մենակ՝ ինտիլեկտն ու գիտակցությունը նույն բանե՞րն են::8 Գուցե ինտելեկտը/բանականությունը/ չի ստեղծում, այլ զգայականը:
Դուր չեկավ::)
Զգայականը երբեք չի ստեղծում, այն միայն հող է հանդիսանում: Love under Will:
Katka
11.10.2010, 16:18
Ես կոնկրետ փորձեցի գրածի մեջ բան կարդալ, ոչ թե մտածեցի Ռուֆուսի հոգեկան աշխարհի մասին: Էդ դեպքում կարելի էր օրագրում գրել, ոչ թե դնել արձակ: :) Արձակի դեպքում ինձ չի հետաքրքրում հեղինակի հոգեկան վիճակը, ապրումները: Գրածի իմաստը, շարադրելու ոճը, միտքը եւն:)

Զգայական, հետո բանական: Ես կամքի մասին չեմ խոսում: Լօվե-մօվեն չլինեին, կամքի մասին խոսալն էլ ավելորդ էր: Զգում ես, հետո...
Ռուֆուս
11.10.2010, 16:33
Ժող, ինչի՞ եք բոլորդ որոշել, թե Ռուֆուսն աշխարհաստեղծ-աշխարհորոշիչ փիլիսոփայական տրակտատ ա գրել:D
Օրինակ, ես (համոզված չեմ կարող լինել, որ ճիշտ եմ՝ հեղինակը թող ասի) ավելի շատ որպես հոգեբանական, ներքնաշխարհային, ընկալման մասին բան եմ տեսնում:

Դե դեպրեսիվ վիճակներում ուրիշ բանի մասին հո չէի՞ գրելու :))

Կանտյան փիլիսոփայությունը հարգելով էլ Կանտի հետ ոտք գցելու մտադրություն չունեի :)


Ես կոնկրետ փորձեցի գրածի մեջ բան կարդալ, ոչ թե մտածեցի Ռուֆուսի հոգեկան աշխարհի մասին: Էդ դեպքում կարելի էր օրագրում գրել, ոչ թե դնել արձակ: :) Արձակի դեպքում ինձ չի հետաքրքրում հեղինակի հոգեկան վիճակը, ապրումները: Գրածի իմաստը, շարադրելու ոճը, միտքը եւն:)

Կածյ, իսկ ի՞նչ տարբերություն, սա օրագրում է գրվա՞ծ, թե՞ արձակի տակ է: Ստեղծագործելիս դու ուրիշի կարծիքնե՞րն ես հաշվի առնում, թե՞ նախ և առաջ քո հոգեկան պահանջներն ես բավարարում :)
Երվանդ
11.10.2010, 16:36
Ես դեմ չեմ, կարևորը Վոյդը գրառումս չկլանի, ախր սա Ինտելեկտի ստեղծած լավ գործերից մեկն ա :))
Ապեր Ինտելեկտը ես եմ:oy:)), որպես հիպոթեզ խոցելի ա, Ինտելեկտը պարզունակ ես նկարագրել:cry
Katka
11.10.2010, 16:47
Կածյ, իսկ ի՞նչ տարբերություն, սա օրագրում է գրվա՞ծ, թե՞ արձակի տակ է: Ստեղծագործելիս դու ուրիշի կարծիքնե՞րն ես հաշվի առնում, թե՞ նախ և առաջ քո հոգեկան պահանջներն ես բավարարում :)

Ռուֆ ջան, տարբերությունը աչքիս չկա էլ ակումբում, դրա համար էլ վաղուց չէի մտնում կարդալու:)
Եթե ես իմ օրագրում եմ գրառում անում, ես իմ հոգեկան պահանջներն եմ բավարարում, ու ուրիշի կարծիքը կարեւոր չի մասամբ: Բայց եթե ես գրեի որեւէ ստեղծագործություն/ էլի որ իմ հոգեկան պահանջները բավարարելու համար/, մինչ արձակ, պատմվածք, պոեզիա կոչելը, կմտածեի՝ որքան է իմ հոգեկան պահանջների բավարարման արդյունքը բավարարում գիտական, ստեղծագործական պահանջներին, չափանիշներին: Վսյո տակի ստեղծագործողի անկյուն է, ու ստեղծագործությունդ էլ արձակ ես կոչել:

Հ.Գ. Հետո բեզ օբիդ էլի: Ես վատ բանով չեմ ասում:)
Երվանդ
11.10.2010, 16:49
Մարդկանց պահով մի քիչ պիտի մտածեիր, թե չէ հավասարացրել ես ծառերին ու երկնքին, սենց խորանում եմ քանի որ սենց՝ ճիշտ ա միտք կա, բայց դե մի ձևի կարճոտ ա էլի, գեղարվեստական պահերը քիչ են, ավելի շատ ոնց որ ասենք Նեյշն Գոգրաֆիկի դակումենտալ նյութերից լինի, մտքեր են որոնք քեզ հուզում են, դու դրանք նորմալ ձևակերպել ես, բայց դե մեկ ա գեղարվեստական ստեղծագործություն որպես մի քիչ չեմ ընկալում:)
Ռուֆուս
11.10.2010, 18:38
Ռուֆ ջան, տարբերությունը աչքիս չկա էլ ակումբում, դրա համար էլ վաղուց չէի մտնում կարդալու:)
Եթե ես իմ օրագրում եմ գրառում անում, ես իմ հոգեկան պահանջներն եմ բավարարում, ու ուրիշի կարծիքը կարեւոր չի մասամբ: Բայց եթե ես գրեի որեւէ ստեղծագործություն/ էլի որ իմ հոգեկան պահանջները բավարարելու համար/, մինչ արձակ, պատմվածք, պոեզիա կոչելը, կմտածեի՝ որքան է իմ հոգեկան պահանջների բավարարման արդյունքը բավարարում գիտական, ստեղծագործական պահանջներին, չափանիշներին: Վսյո տակի ստեղծագործողի անկյուն է, ու ստեղծագործությունդ էլ արձակ ես կոչել:

Հ.Գ. Հետո բեզ օբիդ էլի: Ես վատ բանով չեմ ասում:)

Կածյ, հլը սպասի տեսնենք գրառումդ ճի՞շտ եմ հասկացել:

Փաստորեն երբ «Նոր գրառումներում» տեսար էս թեման, մտածեցիր, որ Փառանձեմի ու Նահապետի սիրո մասին լիրիկական զեղումներով հագեցած պատմվածք էր լինելու, մտար, կարդացիր ու պարզվեց, որ լրիվ ուրիշ բանի մասին էր, մեջն էլ ոչ սեր կար, ոչ սեքս, ոչ էլ ատելություն: Գրածս դուրդ չեկավ ու ներվայնացար, որ Ռուֆուսը իր հոգեկան տվայտանքները օրագրում գրելու փոխարեն բռնել «Ստեղծագործողի Անկյունում» ա դրել, դեռ մի բան էլ «արձակ» պիտակն ա կպցրել (հո պոեզիա չէի՞ կպցնելու): Հենա կդներ օրագրում, Կածյան էլ կտեսներ Ռուֆուսը օրագրում բան ա գրել, կմտածեր Ռուֆի հերթական բլթն ա, չէր մտնի, չէր կարդա, անիմաստ ժամանակ չէր ծախսի ու բոլորն էլ երջանիկ կլինեին :)

Բեզ աբիդ, օքե՞յ :)

Կներես, ես չէի էլ նախատեսում, որ բոլորին գրածս դուր կգար ու բոլորին կհուզեր, համ էլ գիտեմ, որ մի եսիմ ինչ չեմ գրել, որ քննադատությունները սրտիս մոտ ընդունեմ, նեղանամ etc :)

Հ.Գ. Ստեղծագործողի անկյունում էլ ցենզուրա չկա ու դա լավ ա ;)
ivy
11.10.2010, 18:41
Ռուֆ, ճիշտն ասա՝ էս ի՞նչ ֆիլմի ազդեցության տակ ես գրել: :))
Katka
11.10.2010, 18:52
Կածյ, հլը սպասի տեսնենք գրառումդ ճի՞շտ եմ հասկացել:

Փաստորեն երբ «Նոր գրառումներում» տեսար էս թեման, մտածեցիր, որ Փառանձեմի ու Նահապետի սիրո մասին լիրիկական զեղումներով հագեցած պատմվածք էր լինելու, մտար, կարդացիր ու պարզվեց, որ լրիվ ուրիշ բանի մասին էր, մեջն էլ ոչ սեր կար, ոչ սեքս, ոչ էլ ատելություն: Գրածս դուրդ չեկավ ու ներվայնացար, որ Ռուֆուսը իր հոգեկան տվայտանքները օրագրում գրելու փոխարեն բռնել «Ստեղծագործողի Անկյունում» ա դրել, դեռ մի բան էլ «արձակ» պիտակն ա կպցրել (հո պոեզիա չէի՞ կպցնելու): Հենա կդներ օրագրում, Կածյան էլ կտեսներ Ռուֆուսը օրագրում բան ա գրել, կմտածեր Ռուֆի հերթական բլթն ա, չէր մտնի, չէր կարդա, անիմաստ ժամանակ չէր ծախսի ու բոլորն էլ

Հ.Գ. Ստեղծագործողի անկյունում էլ ցենզուրա չկա ու դա լավ ա ;)

Վսյո տակի նեղացար::))

Ինձ քո գրառումը չէր կարա նեռվայնացներ:) Հա, ճիշտն ասած, որ կարդում եմ արձակ, մտածում եմ, որ կմտնեմ ու կկարդամ արձակ/թեեւ թերի, ոչ մասնագիտորեն գրված, բայց հետաքրքիր մի բան, այլ ոչ թե հոգեկան տվայտանքներ, բայց ես հո չեմ ասում մի պիտակի արձակ: Ինչ ուզում ես, արա::)

Հ.Գ. Ուֆ:(
Ռուֆուս
11.10.2010, 19:16
Ռուֆ, ճիշտն ասա՝ էս ի՞նչ ֆիլմի ազդեցության տակ ես գրել: :))

Եսի՞մ, դու ասա :))

Inception?
Truman Show?
2001 Space Odyssey?

Թե՞ ոչ մի :P

Վսյո տակի նեղացար::))

Ինձ քո գրառումը չէր կարա նեռվայնացներ:) Հա, ճիշտն ասած, որ կարդում եմ արձակ, մտածում եմ, որ կմտնեմ ու կկարդամ արձակ/թեեւ թերի, ոչ մասնագիտորեն գրված, բայց հետաքրքիր մի բան, այլ ոչ թե հոգեկան տվայտանքներ, բայց ես հո չեմ ասում մի պիտակի արձակ: Ինչ ուզում ես, արա::)

Հ.Գ. Ուֆ:(

Չէ, չեմ նեղացել :) Մենակ թե չհասկացա ոչ մասնագիտորեն գրվածը որն ա ու ինչի պետք ա պարտադիր հետևենք գիտական, ստեղծագործական պահանջներին, չափանիշներին:

Ֆսյո, էլ թեման չեմ շարունակի, որ չներվայանաս :)
Katka
11.10.2010, 19:46
Չէ, չեմ նեղացել :) Մենակ թե չհասկացա ոչ մասնագիտորեն գրվածը որն ա ու ինչի պետք ա պարտադիր հետևենք գիտական, ստեղծագործական պահանջներին, չափանիշներին:

Ֆսյո, էլ թեման չեմ շարունակի, որ չներվայանաս :)

:D Ռուֆ ջան, ասում եմ քո ոչ մի գրած ինձ չի կարա նեռվայնացնի:D Իմ գրելաոճը հեչ կապ չունի իմ նյարդային համակարգի հետ:PԹեման կարաս չշեղես դրա վրա::D
Ես ուղղակի հիմնավորեմ իմ գրածը ու էլ չշարունակեմ, որովհետեւ մեկ -մեկ ինձ թվում ա՝ ես ճապոնացի եմ:)

Պարտադիր չի, ես ուղղակի կարծիքս եմ հայտնել, դա ինձ համար է պարտադիր պայմաններ, բայց հո քեզ չեմ պարտադրում, Ռուֆուս ջան: Ուղղակի կար-ծիք է, պետք չի սրտիդ մոտ ընդունես:)) Ինձ համար կարեւոր է, որ հետեւեն, որ որակը լավ լինի: Ոնց ա լինում, որ անկապ գիրք ես կարդում: Վատ: Պարտադիր չի որ լավ գրված լինի, բայց ցանկալի ա::)
E-la Via
11.10.2010, 19:47
Ինձ դուր եկավ , հետաքրքիր էր :): Իհարկե կարծում եմ ընդարձակվելու տեղ ունի : Միայն կրկնություններն էին շատ :
Rhayader
11.10.2010, 21:42
Կրկնությունները, կարծում եմ, կոնցեպտուալ էին;)
Ժող, եթե դուք էս աշխատանքի մեջ «կյանքի իմաստի» նպատակն էիք փնտրում, սխալ հասցեով եք եկել:D Մոնտի Պայտոնի թեման էս ֆորումում դեռ չի բացվել:
Գեղարվեստական գործ էր: Ոչ գծային շարադրանք+ավանգարդ-մեմուարային ստիլ, ընդ որում՝ բավականին համարձակ ձեռքով գրված: Գեղարվեստական գործ, տիկնայք և պարոնայք, ու ոչ պրոֆեսիոնալության ոչ մի կաթիլ էլ չկար: Ինձ անկեղծորեն դուր է եկել, լրիվ լուրջ եմ ասում:
Երվանդ
11.10.2010, 22:07
Կրկնությունները, կարծում եմ, կոնցեպտուալ էին;)
Ժող, եթե դուք էս աշխատանքի մեջ «կյանքի իմաստի» նպատակն էիք փնտրում, սխալ հասցեով եք եկել:D Մոնտի Պայտոնի թեման էս ֆորումում դեռ չի բացվել:
Գեղարվեստական գործ էր: Ոչ գծային շարադրանք+ավանգարդ-մեմուարային ստիլ, ընդ որում՝ բավականին համարձակ ձեռքով գրված: Գեղարվեստական գործ, տիկնայք և պարոնայք, ու ոչ պրոֆեսիոնալության ոչ մի կաթիլ էլ չկար: Ինձ անկեղծորեն դուր է եկել, լրիվ լուրջ եմ ասում:
Հավատում ենք Բայանդուր ջան:)), ուղղակի մեկը ես հակառակ կարծիքի եմ, ոչ թե դուր գալու կամ չգալու պահով, նենց չի որ դուրս չի եկել, կամ ասենք շատ ա դուր եկել, ոնց որ քեզ, ուղղակի ես չեմ համարում սա գեղարվեստական գործ, մանրամասն կարամ ասեմ թե ինչու, եթե հետաքրքիր ա իհարկե, բայց կնախնտրեի դա անել ռեալում, երկար չեմ սիրում գրել:
Rhayader
11.10.2010, 22:28
Ուրեմն՝ կտեսնվենք, կասես;)
Երվանդ
11.10.2010, 22:39
Ուրեմն՝ կտեսնվենք, կասես;)

Անպայման:)
ars83
14.10.2010, 20:22
Լավ, ինձ հետաքրքիր ա, մենակ ե՞ս եմ սենց մտքեր ունենում, թե բոլորին ա սա բնորոշ :))

Ես շատ հազվադեպ եմ այսպիսի մտքեր ունենում, Ինտելեկտ Բանականովիչ: :think


Իսկ չե՞ք կարծում, որ աշխարհընկալման նման սուբյեկտիվ եսակենտրոն մոտեցումը դեստրուկտիվ ա, այսինքն դու քեզանից ոչ մի բան էլ չես ստեղծում իսկ եղածը կործանում ես, ապրելու իմաստն էլ է կորում, չէ՞ որ արդյունքում ոչ մի բան էլ չկա, միայն դատարկությունն է :)
Համաձայն եմ, որ դեստրուկտիվ է, բայց միայն ծայրահեղության հասցնելու դեպքում, եթե միայն սեփական ես-ն է գիտակցվում: Բայց կա հակառակ ծայրահեղությունն էլ, երբ սեփական ես-ը չի գիտակցվում: Դա էլ կարող է բերել ողբերգական հետևանքների:

Հետաքրքիր էր կարդալը: :) Բայց, իմ կարծիքով, ավելի խորը ընկալելու համար պետք է հնարավորին չափ նմանատիպ զգացողություններ ունենալ: Ես շատ քիչ ունեմ: (տվյալ պահին առնվազն) :esim

Հ.Գ. Ծրագրավորողները կհասկանան. void-ի դիմաց * դիր ու cast արա դրան: :)) Ասենք, (double * )-ի: Մանրամասների համար դիմել Արշակին:
Ռուֆուս
14.10.2010, 20:33
Հ.Գ. Ծրագրավորողները կհասկանան. void-ի դիմաց * դիր ու cast արա դրան: :)) Ասենք, (double * )-ի: Մանրամասների համար դիմել Արշակին:

Չէ, ավելի լավ ա դու :))
ars83
14.10.2010, 20:35
Չէ, ավելի լավ ա դու :))
Չէ, ես քո հետ գործ չունեմ, Արշակը քո հետ աշխատելու մեծ փորձ ունի: :P :)
Ռուֆուս
14.10.2010, 20:57
Չէ, ես քո հետ գործ չունեմ, Արշակը քո հետ աշխատելու մեծ փորձ ունի: :P :)

Անխի՜ղճ, բա ես մեղք չե՞մ :beee
ars83
14.10.2010, 21:19
Անխի՜ղճ, բա ես մեղք չե՞մ :beee

Պահ-պահ-պահ... հլը դու էս մեղկ, հա՞: Միս ուտող, ծխող, խմող, լոգարիթմ հաշվել չիմացող :P, իսկ էն մարդը՝ լրիվ հակապատկեր: Ու հլը դու ես իրա ձեռքը մեղկ, հա՞:
Interdenominational
14.10.2010, 22:48
Ռուֆուս: Իրականությունը տեսա… նման զգացողություն միշտ չի լինում, կամ գուցե՝ զգացողություններն են խանգարում լինելուն: Մի քիչ «սիմուլյացիա» կար, բայց իրական էր: Կեցցեք :)
Ուլուանա
15.10.2010, 02:19
Էս թեմայի վերնագիրն ամեն անգամ Voip էի կարդում, դրա համար լրիվ ուրիշ բանի տեղ էի դրել, չէի մտել :)) :oy։ Հիմա նոր տեղ հասավ, որ ստեղծագործություն է, կարդացի։

Հետաքրքիր մտքեր էին՝ հաջող, հստակ ձևակերպումներով, բայց ես էլ որպես գեղարվեստական ստեղծագործություն չընկալեցի (որպեսզի հանկարծ չմեղադրվեմ թիթեռնիկներ, մեղմիկ զեփյուռներ, Փառանձեմանահապետախառը սիրային պատմություններ ու էդ կարգի բաներ ակնկալելու ու դրանց բացակայության պատճառով հիասթափվելու մեջ, միանգամից ասեմ, որ նշածս «ռոմանտիկ» ատրիբուտները, մեղմ ասած, բոլորովին էլ գեղարվեստական ստեղծագործության պարտադիր պայման չեմ համարում :)), ու որպես գեղարվեստական գործ չընկալելուս պատճառը հաստատ դա չի), ուղղակի, իմ կարծիքով, ավելի շուտ օրագրային գրառման էր նման։ Որպես օրագրային գրառում՝ շատ լավն էր :)։
Rhayader
15.10.2010, 10:00
Էս թեմայի վերնագիրն ամեն անգամ Voip էի կարդում, դրա համար լրիվ ուրիշ բանի տեղ էի դրել, չէի մտել :)) :oy։ Հիմա նոր տեղ հասավ, որ ստեղծագործություն է, կարդացի։

Հետաքրքիր մտքեր էին՝ հաջող, հստակ ձևակերպումներով, բայց ես էլ որպես գեղարվեստական ստեղծագործություն չընկալեցի (որպեսզի հանկարծ չմեղադրվեմ թիթեռնիկներ, մեղմիկ զեփյուռներ, Փառանձեմանահապետախառը սիրային պատմություններ ու էդ կարգի բաներ ակնկալելու ու դրանց բացակայության պատճառով հիասթափվելու մեջ, միանգամից ասեմ, որ նշածս «ռոմանտիկ» ատրիբուտները, մեղմ ասած, բոլորովին էլ գեղարվեստական ստեղծագործության պարտադիր պայման չեմ համարում :)), ու որպես գեղարվեստական գործ չընկալելուս պատճառը հաստատ դա չի), ուղղակի, իմ կարծիքով, ավելի շուտ օրագրային գրառման էր նման։ Որպես օրագրային գրառում՝ շատ լավն էր :)։

Չէ, ջանամ, դու մեղադրվում ես գեղարվեստական ստեղծագործությանը հստակ պատմողական սյուժե պարտադրելու մեջ:D
Chuk
15.10.2010, 10:10
Արդեն երեք օր ա, ինչ ուզում էի կարդալ, ոչ մի կերպ ժամանակ ու տրամադրվածություն համատեղումը չէր ստացվում: Վերջապես ստացվեց :)

Եթե ասեմ, որ ինձ լուրջ մտորելու տեղ տվեց, սուտ կասեմ, եթե ասեմ, որ կարդացի մտքեր, որոնց համարժեքները ուրիշ տեղերում չէի կարդացել (տեսել, լսել), սուտ կլինի, եթե ասեմ, որ գեղագիտական հաճույք ստացա, էլի սուտ կլինի: Բայց տպավորությունս միանշանակ դրական ա: Ռուֆ, էլի՛ գրի:
Բարեկամ
18.10.2010, 03:59
Հայկ, գրածդ մաքուր սոլիփսիզմի նկարագրությունն էր:
Այդպիսի փիլիսոփայական ուղղություն (http://mb-soft.com/believe/txo/solipsis.htm)կա:
Rhayader
18.10.2010, 10:16
Հերիք ա մի միտք արտահայտես, քեզ արդեն համապատասխան աղանդ են փնտրում, որ մեջը գրանցեն:oy
Բարեկամ
18.10.2010, 12:37
Հերիք ա մի միտք արտահայտես, քեզ արդեն համապատասխան աղանդ են փնտրում, որ մեջը գրանցեն:oy

Ինչու անպայման փնտրում? Ուղղակի շատ ծանոթ կոնցեպտ էր, ինչ-որ տեղ կարդացել էի:
Ռուֆուս
18.10.2010, 12:55
Հայկ, գրածդ մաքուր սոլիփսիզմի նկարագրությունն էր:
Այդպիսի փիլիսոփայական ուղղություն (http://mb-soft.com/believe/txo/solipsis.htm)կա:

Շնորհակալ եմ, գիտեի, որ նման բան կա, բայց անվանումը չգիտեի :oy
Բարեկամ
18.10.2010, 12:56
Շնորհակալ եմ, գիտեի, որ նման բան կա, բայց անվանումը չգիտեի :oy

ստեղ "չարժի"-ի կոճակ բայց ինչի չկա? :))