Դիտել ողջ տարբերակը : Կինո. թեմայից դուրս, բաժնից ներս
Յոհաննես
23.05.2019, 11:29
Քիչ մնաց :love
https://youtu.be/ELeMaP8EPAA
Քիչ մնաց :love
Ասեք, որ տղամարդիկ քառասունից հետո կյանք են :))
Յոհաննես
25.05.2019, 13:30
Ասեք, որ տղամարդիկ քառասունից հետո կյանք են :))
Ըստ իս ստեղի կյանքը Մարգուշսա :love
Հ.Գ Էսօր քառասունս լրացավ :oy
Հ.Գ Էսօր քառասունս լրացավ :oy
Խելոք մնա, այ տղա:
Հ.Գ Էսօր քառասունս լրացավ :oy
Բա չենք նշում?
Յոհաննես
25.05.2019, 20:58
Բա չենք նշում?
Չէ :(
Չէ :(
Բա ինչու? Մեր նոր կրոնը 40-ը նշելու հետ կապված սնոտիապաշտական վախերին չի հավատում ;)
StrangeLittleGirl
03.06.2019, 18:37
“Us”-ի մասին խոսք բացեցի, որ մեկը նայելուց հետո ինձ սյուժեի մանրամասները պատմի:
Բայց դե չեք պատմում, մի պատմեք, վերջը ինտերնետում կգտնեմ կկարդամ :beee
Կինոթատրոնում նայելուց մի քառասուն րոպե հետո լեղաճաք էղած դուրս էկա ու մի քանի գիշեր չքնեցի։ Չգիտեմ վերջում ինչ էղավ, չեմ էլ ուզում իմանալ։
“Us”-ի մասին խոսք բացեցի, որ մեկը նայելուց հետո ինձ սյուժեի մանրամասները պատմի:
Բայց դե չեք պատմում, մի պատմեք, վերջը ինտերնետում կգտնեմ կկարդամ :beee
Վերջը կարդացի՞ր, մի քանի օր առաջ վերջապես նորմալ որակով հայտնվեց ինտերնետում, նայեցինք, հավանեցինք։
Բայց դե եթե «Прочь»-ը երկրորդ անգան էլ կնայեի, սա՝ քիչ հավանական ա։
Վերջը կարդացի՞ր, մի քանի օր առաջ վերջապես նորմալ որակով հայտնվեց ինտերնետում, նայեցինք, հավանեցինք։
Բայց դե եթե «Прочь»-ը երկրորդ անգան էլ կնայեի, սա՝ քիչ հավանական ա։
Կարդացի. առանձնապես տպավորիչ չէր սցենարը, հատկապես՝ երկրորդ մասը, թրեյլերից ավելի հետաքրքրիր պատմություն էի ակնկալում:
Բայց դե կարդալն էլ նայելու հետ ամեն դեպքում համեմատելու չի:
Կինոթատրոնում նայելուց մի քառասուն րոպե հետո լեղաճաք էղած դուրս էկա ու մի քանի գիշեր չքնեցի։
Ինձ էլ էր հաստատ էդ սպասվում, դրա համար տենց ֆիլմերը մենակ «կարդում եմ» :))
Կարդացի. առանձնապես տպավորիչ չէր սցենարը, հատկապես՝ երկրորդ մասը, թրեյլերից ավելի հետաքրքրիր պատմություն էի ակնկալում:
Բայց դե կարդալն էլ նայելու հետ ամեն դեպքում համեմատելու չի:
Հա, թվիստը կարար ավելի լավը լիներ, բայց նայել արժեր։
Որպես վիզուալ էֆեկտների սիրահար՝ էլ նորագույն տեխնոլոգիաներով նկարահանված ֆիլմ չմնաց, որ չնայեմ։ Ինչքան նայում եմ, էնքան ավելի եմ հիասթափվում․ ոնց որ ամբողջ ուժը մենակ վիզուալի վրա դրած լինեն, բայց ես համ էլ լավ պատմություն եմ ուզում։
Վերջը մի ֆիլմ գտա, որ համ շատ սիրուն էր նկարած, համ հետաքրքիր պատմություն ու լավ ուղերձ (մեսիջ) ուներ։ "A World Beyond" (https://www.imdb.com/title/tt1964418/). ոնց որ թե ահագին ստվերում մնացած ֆիլմ է, սովորաբար ոչ մի նմանատիպ ֆիլմ բաց չեմ թողնում, բայց սրա մասին երբևէ չէի լսել ու հիմա էլ լրիվ պատահաբար հայտնաբերեցի․
https://www.youtube.com/watch?v=7DEnCTZi1To
Վերջը մի ֆիլմ գտա, որ համ շատ սիրուն էր նկարած, համ հետաքրքիր պատմություն ու լավ ուղերձ (մեսիջ) ուներ։ "A World Beyond" (https://www.imdb.com/title/tt1964418/). ոնց որ թե ահագին ստվերում մնացած ֆիլմ է, սովորաբար ոչ մի նմանատիպ ֆիլմ բաց չեմ թողնում, բայց սրա մասին երբևէ չէի լսել ու հիմա էլ լրիվ պատահաբար հայտնաբերեցի․
Ես նայել եմ` միտքը շատ հետաքրքիր էր: Ըստ ավարտի, պիտի շարունակություն էլ ունենա, բայց դեռ ոչ մի տեղ աչքքովս չի ընկել որևէ ինֆորմացիա շարունակության մասին:
Երբ տեսա, որ "The Dead Don't Die" (https://www.imdb.com/title/tt8695030/)ֆիլմը Կաննի կինոփառատոնին է ներկայացվել՝ էն էլ որպես փառատոնը բացող ֆիլմ, մտածեցի, որ անպայման արժի նայել․ զոմբի-ֆիլմ նայելու եզակի շանս ինձ նման վախկոտի համար, դե ֆիլմը կատակերգության ժանրում էր, պիտի որ սարսափելի չլիներ, ու քանի որ Կանն էր հասել, մտածեցի, որ հետաքրքրիր բան պիտի լինի, դեռ ռեժիսյորն էլ՝ Ջիմ Ջարմուշը, դերասաններն էլ՝ մեկը մյուսից լավը։
Նայեցի կինոթատրոնում։
Ահավոր կտցրած ֆիլմ՝ զոմբիների թեմայով։
Լավերով հավաքվել են իրար գլխի՝ ախմախագույն ֆիլմ ստեղծելու համար, ու ոնց որ թե լավ հասել են իրենց նպատակին։
Նախ, ասեմ, որ ահագին էլ վախենալու էր, ինչքան էլ կատակերգություն լիներ (թե՞ մենակ ես եմ վախեցել)։
Բայց էդ ինչ փախած սցենար էր․ Ջարմուշը սա գրելիս ու նկարելիս հաստատ մի բան ծխած կլիներ։ Էն որ մեր ակումբային մրցույթներին մեկ էլ «ղժժոց» գործեր էին գալիս, այ լրիվ էդ կարգի ղժժոց էր։
Ուրեմն մի տեսարան կա, որ զոմբիները, սմարթֆոնները բռնած, զոմբիավարի գնում են՝ «վայ-ֆայ, վայ-ֆայ» հառաչելով․ էս հո լրիվ սաղերին են ձեռ առնում :)) Մոտավորապես նույն վիճակը սուրճի հետ կապված էլ կա․ զոմբի հայացքով՝ դեպի սուրճը՝ «քոոոֆի» :))
Գլխավոր դերասանը Ադամ Դրայվերն էր, որը դե նաև "Star Wars"-ի Kylo Ren կերպարի դերասանն է, ու նա էս զոմբիների ֆիլմում "Star Wars"-ի բրիլոկով էր ֆռֆռում, ու սենց լիքը պստիկ խփած դետալներ կային։
Բա ավարտը։ Էս Ադամ Դրայվերը ամբողջ ֆիլմի ընթացքում ասում էր, որ «սրա վերջը լավ չի լինելու», ու Բիլ Մյուրեյի կերպարը էդ նույն բանը հա լսելուց հետո, մեկ էլ չի դիմանում, ու թե՝ «ի՞նչ նկատի ունես, որտե՞ղից գիտես»։ Նա էլ թե՝ «սցենարն եմ կարդացել, Ջիմն ա տվել»։ Ու Մյուրեյը տխուր-հիասթափված՝ «ո՞նց, ամբողջ սցենա՞րը, իսկ ինձ մենակ իմ հատվածներն ա ցույց տվել, ու սա էն ամենից հետո, ինչ ես իր համար արել եմ»։
Էս ֆիլմը ոչ հավանել եմ, ոչ չհավանել։ Շատ տարօրինակ մի բան էր։ Լրիվ WTF :))
Հետն էլ՝ լեղաճաք եղա, դե ոնց կլիներ առանց դրա։
Էդ անտերները մարդակեր էին :(
https://www.youtube.com/watch?v=amM66XpMZ6g
ivy, զոմբիների մասին լավագույն կատակերգությունը կարծում եմ Shaun of the Dead-ն ա ։)
https://www.youtube.com/watch?v=LIfcaZ4pC-4
Էս զույգի մյուս երկու շատ հաջող ֆիլմերը՝ Hot Fuzz, մեկ էլ Paul։
https://youtu.be/ayTnvVpj9t4
https://youtu.be/kMsqHqKaFlQ
Մեկը մեկից բեթար լավն են, բոլորն էլ կատակերգություն, բայց իրարից շատ տարբեր ։)
Նոլանի Insomnia -ի նորվեգական օրիգինալն եմ ուզում նայեմ: Նայողներ եղել ե՞ն: Արժի՞: Ռիմեյքից լավն ա՞:
Տոներն են մոտենում :hands
https://www.youtube.com/watch?v=Scf8nIJCvs4
Նայեցի, բան չեմ ասում :))
Յոհաննես
16.08.2019, 00:48
Նայեցի, բան չեմ ասում :))
ես էլ :hands
Չգիտես ինչի մեծ սպասումներ չունեի էս ֆիլմից: Տարանտինոյի բոլոր ինտերվյուները նայել էի ու իրա բացատրած ֆորմատը մի տեսակ անկապ էր թվում, երբ ասում էր, որ մի պահ սցենարը գրելու ժամանակ մտածել ա, որ ոչ մի կոնկրետ սցենար էլ պետք չի ֆիլմին ու "a day in the life" ա մտքին դրել նկարի:
Ճիշտ ա՝ հետաքրքրությամբ սպասում էի, բայց շատ մեծ հույսեր չունեի ու գլխավոր դերասանների դյուոն մի տեսակ անհամահունչ էր թվում: Բայց մեծագույն հաճույք ստացած դուրս եմ եկել կինոթատրոնից ու մի անգամ էլ ունեմ ցանկություն նայելու:
Էս ֆիլմը կնկարագրեի էսպես. ոչինչ չի կատարվում, բայց միաժամանակ էդ ոչնչի ընթացքում էնքան շատ բան ա կատարվում, որ էլ դու սուս:
Կինեմատոգրաֆիան հոյակապ էր կատարված: Երկար պլաններն ու երկար տարանտինոյական դիալոգները իրա սթայլով հոյակապ գրված ու կատարված (ճիշտ ա՝ Տարանտինոն երբեք խորը արվեստ չի ներկայացրել իրանից ըստ իս, բայց շատ լավ կառուցված enterntainment -ի վարպետ ա) ու էդ ամբողջը համեմված շատ բարձր ճաշակով թե՛ մոնտաժը, թե՛ պավիլոնային տեսարանները և այլն և այլն:
Պոլանսկու կերպարին կարող էր մի քիչ դիալոգ տար ու մի քանի րոպե ավել էկրանին երևալու հնարավորություն, բայց դե երևի controversy-ից խուսափելու համար հպանցիկ անցել ա կողքով զուտ:
Շերըն Թեյթի կերպարն էլ նույնը: Տպավորություն էր, որ իրանց կերպարները ներմուծել ա զուտ ներմուծելու համար ու ոչ մի գործողություն չի կատարվում, բացի Շերընի ինքն իրանով զմայլվելուց ու միանման ժպտալուց:
Բրյուս Լիի պահը էդքան էլ էն չէր զուտ իմիջը մի տեսակ փչացնելու պահով: Ընդհանուր առմամբ հա՛, հումորն ու համ ու հոտը կային, բայց Բրյուս Լիին չերեզ չուռ ինչ-որ լակոտական իմիջ էր հագցրել: Էդ մի տեսակ դուրս չեկավ:
Դիկապրիոն իրան շատ էր ճղում չերեզ չուռ: Ա դե մեկ ա էս տղեն Դե Նիրո Ալ Պաչինո Նիկըլսըններին չի հասնի, ինչ ուզում ես ասա: Նրանք effortless խաղի վարպետ էին… սա, հա՛ շատ լավն ա, բայց ճղում ա իրան չերեզ չուռ: Սիգարետ ծխելու պահը չափից շատ էր ու միանման: Հոգնացնող ու տեղ-տեղ ներվայնացնող էր անընդհատ ծխել-ծխել-ծխել … մոռթում էր:
Էս ֆիլմում Բրեդ Փիթն ինձ ավելի դուր եկավ քան Դիկապրիոն: Դիկապրիոյի մարմնավորումը ես կհամարեի խառնուրդ իրա Ջորդան Բելֆորտի ու Քելվին Քենդիի պերսոնաժների: Նոր բան չկար մեջը:
Թե Ալ Պաչինոյին ինչի ա բերել նկարել … ոչ կարգին բան հասկացա իրա կերպարից ոչ էլ…
Էպիլոգը հետաքրքիր էր… իրականությունը փոխած… կարծում եմ շատ ճիշտ որոշում էր իրական սպանությունից շեղվել ու թեև իրական կերպարներ ներմուծած լինելով փորձել պատմել պատմությունը բայց անձնական դժբախտությունը զվարճանքի առարկա չդարձնել… չգիտեմ … դուրս եկավ ավարտը ու իդեան, որ Շերընը չի սպանվում: Manson-ի կերպարին կարելի էր ավելի շատ ժամանակ ու տեսարան հատկացնել… դերասանի ընտրությունը վատը չէր, բայց ընդամենը մի վայրկյան ա երևում ու վերջ:
Ընդհանուր առմամբ շատ գոհ եմ… ըստ իմ նշած մինուսներից զատ, ֆիլմը կգնահատեմ 8/10. Հումորը կար, վերջում արյունն ու դաժան մոռթոցին իրա հումորով ու շնով հանդերձ ամեն ինչ շատ լավ նկարված էր ու մեծ հաճույք ստացա:
Տարանտինոյի էս հերթական ֆիլմն ինձ թվում ա դուր կգա էն մարդկանց ում իրա The Hatefuk 8-ը դուր էր եկել: Ես՝ դրանց թվում: Ճիշտ ա՝ սյուժետային սար ու ձորերի տարբերություն ա, բայց դիալոգների երկարության, պլանների ու տեսարանների ձգձգված բայց էդ ամեն ինչը համով-հոտով արած լինելու առումով զուտ միայն:
Ես առանց որևէ ակնկալիքների էի գնացել ֆիլմը նայելու ու երևի չէի էլ գնա, եթե էս քաղաքում զբոսնելն ավելի հաճելի լիներ, քան կինոթատրոնում նստելու հեռանկարը, բայց դե օդում զմրսված կանաբիսի հոտը օրգանիզմս արդեն չէր մարսում (Նաիրուհու ականջը կանչի) ու որոշեցի կինոթատրոն մտնել:
Նայելու ընթացքում սյուժետային զարգացման էի սպասում, բայց դե սենց էլ վատ չէր, պատմությունը միևնույն է պատմվում էր, գլխավոր երկու կերպարներին էլ զարգանալու լավ հնարավորություն էր տրված, ու թե Դիկապրիոն, թե Պիտը օգտագործել էին էդ հնարավորությունը, երկուսն էլ շատ լավն էին, թեև տարբեր ձևերով:
Բրեդ Պիտի վերնաշապիկը հանելն ու սիրուն մարմինը խոշոր պլանով ցույց տալը Տարանտինոյին մի քիչ չսազող, էժանագին թիթիզություն էր, բայց մնացածը ընտիր էր :)
Վերջին քսան րոպեն էլ, ինչ ասեմ, ոնց որ սաղ կինոյի ընթացքում իր ներսի տարանտինոյական դևին սանձել էր ու վերջում բաց թողել :))
Սթիվեն Քինգի երկրպագուներ կա՞ն էս կողմերում․ "It"-ի երկրորդ մասը նայե՞լ եք :)
Էս էն եզակի սարսափ ֆիլմն է, որ նայել եմ, էն էլ՝ մեծ էկրանին, էն էլ՝ համ առաջին, համ երկրորդ մասը․ քաջությամբս մի քիչ գլուխ գովեմ (մեծ բան է իմ նման վախկոտի համար)։
Առաջին մասից հետո լացում էի՝ ստացած հոգեկան տրավմաների պատճառով, երկրորդն ավելի հանգիստ տարա․ կամ ես էի արդեն սովորել, կամ էլ էդքան էլ սարսափելի չէր։ Ավելին, ընկերության մասին շատ լավ ներկայացված պատմություն էր ու ընտիր կերպարներ էին։ 12-13 տարեկան էրեխեքը, որ հիմա հանդիպել էին 27 տարի անց՝ ամեն մեկն իր անցած ճանապարհով, իր ֆլեշբեքերով, իր հիշողություններով, իրար կապող ամուր ընկերությամբ և զգացմունքներով․ շատ լավն էր։ Չէի սպասում սարսափ ֆիլմից էդքան լավ պատմություն։ Գիրքը չեմ կարդացել։
Յոհաննես
02.11.2019, 00:58
Annihilatio-ը ո՞վ է նայել,կխնդրեի կիսվել տպավորություններով։Ես տարվա սկզբին եմ նայել ու ազդեցությունը մինչև հիմա կա։Սիմվոլիկայից, գաղափարից, դրվագներից ու անգամ երաժշտությունից զատ մի բան կա էս ֆիլմում՝՝անբացատրելի ու խորհրդավոր,որը ինձ ահավոր ձգումա։
Էս էլ ցնդվելու համար․
https://www.youtube.com/watch?v=uBsJgceM0KI
Իմ համար շատ բարդ էր, բայց սենց վիդեոներ կան։
https://www.youtube.com/watch?v=zy5TsNHlSDU
Ես էլ եմ նայել Netflix -ով։ Ահագին հավանեցի: Ինքը երևի hard sci fi ի մեջ ա տեղավորվում, չնայած վիզուալներն էլ լավն էին: Դե Նատալի Պորտմանին էլ շատ եմ սիրում, իտոգում կարծիքս պոզիտիվ ա:
Մի հատ Destination IO նայի ու ARQ-ը: Հետաքրքիր ա կարծիք լսելը:
Annihilatio-ը ո՞վ է նայել,կխնդրեի կիսվել տպավորություններով։Ես տարվա սկզբին եմ նայել ու ազդեցությունը մինչև հիմա կա։Սիմվոլիկայից, գաղափարից, դրվագներից ու անգամ երաժշտությունից զատ մի բան կա էս ֆիլմում՝՝անբացատրելի ու խորհրդավոր,որը ինձ ահավոր ձգումա։
Էս էլ ցնդվելու համար․
Նայել եմ, հետաքրքիր գաղափարներ են արծարծվում, բայց տպավորությունները երկակի են՝ տխմար ու ստանդարտ ամերիկյան սարսափ, mix արած տարբեր ֆանտաստիկ, միստիկ և փիլիսոփայական գաղափարների հետ։ Երևի հենց էդ էլ "անբացատրելի ձգումա"։
Սաունդը լավն էր՝ իրա ոճի մեջ։
Յանի ընենց են արել, որ լսարանը մեծ լինի էլի։
Ընդհանուր՝ տպավորությունն ավելի շատ դրական էր, քան բացասական։
Բարև, մարդիկ, էս հատվածը որտեղի՞ց ա կտրած, կինոն մոտավոր հիշում եմ, բայց անունը չեմ հիշում:8
https://www.facebook.com/tutunamayanselimisik/videos/2508262305960514/
թարմացում. գտա
https://youtu.be/l9jEA8uzHwQ
Յոհաննես
05.11.2019, 23:33
Իմ համար շատ բարդ էր, բայց սենց վիդեոներ կան։
https://www.youtube.com/watch?v=zy5TsNHlSDU
Աթեիստ ջան,սենց վիդեոներ երկու անգամ եմ նայել մեկը Լինչի Մալհոլանդ Դռայվի ժամանակ,մյուսն էլ Կուբրկի Լայն փակված աչքերովի ժամանակ,ավելի շատ սիրում եմ տվայտվել ու քննարկել,վերջում որ բան դուրս չգա կնայեմ ։Դ
Հ․Գ Ե՞րբ եմ թեյով գալիս ։Դ
Ես էլ եմ նայել Netflix -ով։ Ահագին հավանեցի: Ինքը երևի hard sci fi ի մեջ ա տեղավորվում, չնայած վիզուալներն էլ լավն էին: Դե Նատալի Պորտմանին էլ շատ եմ սիրում, իտոգում կարծիքս պոզիտիվ ա:
Մի հատ Destination IO նայի ու ARQ-ը: Հետաքրքիր ա կարծիք լսելը:
Կնայեմ անպայման,էս Netflix-ը արագի մեջ երկրորդ կեսսա դարձել :D իսկ էս կինոն էն որ ոչ մի ձև մտքիցս դուրս չի գալիս,շատ թույն մթնոլորտ կա ու թույն փոխանցումա ֆիլմը։
Նայել եմ, հետաքրքիր գաղափարներ են արծարծվում, բայց տպավորությունները երկակի են՝ տխմար ու ստանդարտ ամերիկյան սարսափ, mix արած տարբեր ֆանտաստիկ, միստիկ և փիլիսոփայական գաղափարների հետ։ Երևի հենց էդ էլ "անբացատրելի ձգումա"։
Սաունդը լավն էր՝ իրա ոճի մեջ։
Յանի ընենց են արել, որ լսարանը մեծ լինի էլի։
Ընդհանուր՝ տպավորությունն ավելի շատ դրական էր, քան բացասական։
Դե եսիմ,ճիշտ է գիշերով եմ նայել ու քիչ մը վախեցել էի,բայց սարսափ ֆիլմ չեմ կարա ընդունեմ,ախր մենակ սցենարն էր կաղում,մնացած ամեն ինչը իմ համար թույն էր :)
Բարև, մարդիկ, էս հատվածը որտեղի՞ց ա կտրած, կինոն մոտավոր հիշում եմ, բայց անունը չեմ հիշում:8
https://www.facebook.com/tutunamayanselimisik/videos/2508262305960514/
թարմացում. գտա
https://youtu.be/l9jEA8uzHwQ
Ընտիր կինոյա, ով չի նայել, խորհուրդ եմ տալիս անպայման նայեն։
Յոհաննես
17.11.2019, 02:09
Ըստ իս էս տարի մեզ սպասվում է ամենաք*ք Օսկարը ու ընդհանրապես 2018-ը ինձ համար շատ թույլ կինոտարի էր:
Էս տարվա Օսկարը խոստանում է լինել ֆանթասթիշ
Էս տարվա Օսկարը խոստանում է լինել ֆանթասթիշ
Միանգամից հավանածդ ֆիլմերի ցուցակն էլ դիր ։)
Ես էլ եմ նայել Netflix -ով։ Ահագին հավանեցի: Ինքը երևի hard sci fi ի մեջ ա տեղավորվում, չնայած վիզուալներն էլ լավն էին: Դե Նատալի Պորտմանին էլ շատ եմ սիրում, իտոգում կարծիքս պոզիտիվ ա:
Մի հատ Destination IO նայի ու ARQ-ը: Հետաքրքիր ա կարծիք լսելը:
"IO"-ն պատահաբար նայեցինք վերջերս, իմ կարծիքով չմո սցենար էր, չափազանց պրիմիտիվացված աբսուրդ պատմություն, թե երկրի մթնոլորտի թունավորումից ոնց է մարդկությունը փախնում Իո-ի շուրջը ֆռռացող տիեզերանավի մեջ պախկվելու ։Ճ Կերպարներն էլ սուպեր անբնական էին։ Երևի տեսածս ամենաչմո ֆիլմերից էր։
Յոհաննես
04.12.2019, 00:17
Միանգամից հավանածդ ֆիլմերի ցուցակն էլ դիր ։)
Մի երկու շաբաթից,հետն էլ թեման կբացեմ,էս տարվա Օսկարը փշաքաղվելու աստիճան կայֆ կլինի ու հուսամ թեմայում էլ ակտիվությունը կծըփա
Էն, որ Ֆեյսբուքի լրահոսում աչքովդ ընկնում ա «Գրետելն ու Հենզելը» նոր նկարահանված ֆիլմի գովազդ, զգում ես, որ վերնագիրը մի տեսակ ա հնչում ականջիդ, ու հասկանում ես, որ քո մանկության տարիների հեքիաթի վերնագիրը «Հենզելն ու Գրետելն» էր, ոչ թե «Գրետելն ու Հենզելը». ոնց որ թե ֆեմինիստական բարեփոխման ա ենթարկվել վերնագիրը :}:
Ֆեմինիստականը չգիտեմ, բայց իմ կարծիքով ահագին լավ ձև է ծանոթ անվանմանը թարմ երանգ տալու համար, համ էլ «Հենզել ու Գրետել» անունով ֆիլմեր կան, իսկ էս մեկն արդեն կառանձնանա․ կարծում եմ, լավ մտահղացում էր անվան հետ կապված։
Էսօր նայեցի թրեյլրեը․ Գրետելի դերում Սոֆի Լիլիսն է :love Ինքը շատ լավն էր It-ում (երկու հատվածում էլ), կարծում եմ, էստեղ էլ լավը կլինի։ Ընդհանրապես, ահագին տարբերվող դեմք է։
Ու բացի դրանից խելքս գնում է վհուկների համար, էնպես որ ֆիլմն անպայման նայելու եմ, ինչքան էլ որ սարսափելի լինի :)
Ֆեմինիստականը չգիտեմ, բայց իմ կարծիքով ահագին լավ ձև է ծանոթ անվանմանը թարմ երանգ տալու համար, համ էլ «Հենզել ու Գրետել» անունով ֆիլմեր կան, իսկ էս մեկն արդեն կառանձնանա․ կարծում եմ, լավ մտահղացում էր անվան հետ կապված։
Բեքափ պլան ա, հիմա մոդա ա տենց անելը: Համենայն դեպս հակասեքսիստական ու նեո-ֆեմինիստական ակնարկ են ավելացնում, որ եթե տապալվի, արդարանան, որ չար պատրիարխալ տղամարդիկ բոյկոտեցին գյոզալ կինոն: Ոնց եղավ, օրինակ, նոր «Ghostbusters»-ի հետ, որտեղ թիմում չորս տղամարդկանց փոխարեն չորս կանայք էին: Կինոն տապալվեց, ստուդիան լուրջ ֆինանսական կորուստներ ունեցավ, շարունակությունը տեղնուտեղը չեղարկեցին, իսկ ստեղծողները հետո երկար ելույթներ էին ունենում, թե ոնց կնատյաց ու պահպանողական հանդիսատեսը չարակամ դիտավորությամբ դավաճանեց իրենց: Այնինչ կինոն տապալվել էր, որովհետև ուղղակի վատն էր: Լավը լիներ, յութուբի ոչ մի դիսլայք ու թունավոր ոչ մի թվիթ չէր խանգարի:
Մարդկանց մեծամասնությանը լրիվ մեկ ա՝ որ քաղաքական դրոշի տակ նկարած կինո են նայում, եթե կինոն լավն ա: Ու նույն կերպ՝ վատ կինոն մոդայիկ պայքարի ոչ մի տարրերով չես փրկի ձախողումից: SJW-ները բարձր են աղմկում, բայց շատ քիչ են՝ եկամտաբեր թիրախային խումբ լինելու համար:
Ինչը, իհարկե, չի նշանակում, որ «Գրետելն ու Հենզելը» վատ անուն ա: Ինձ որ մնա՝ նույնիսկ շատ ավելի լավն ա, քան «Հենզելն ու Գրետելը»: Նախապատմության մեջ ամբողջ դժվար գործը հենց Գրետելն ա անում, քանի դեռ Հենզելը վանդակում դախ-դախ նստած բտվում ա:
Պլյուս՝ էդ «հեքիաթը» հենց ծայրից ծայր կանանց (կանացի տարբեր սերունդների) պայքարի մասին ա: Թե ոնց են տարեց կանայք դիմադրում, որ ավելի ջահելներն ու սիրունները իրենց չփոխարինեն: Մայրն ուզում ա ջահել Գրետելի գլուխն ուտի, որ տունը շարունակի իրենը լինել, հետո ջահել Գրետելը հաղթում ա չար պառավին ու տունն իրենով անում: Մայրն ու մարդակեր պառավը նույն կերպարն են․ հեչ պատահական չի, որ պառավին սպանելուց ու տուն վերադառնալուց հետո պարզվում ա, որ մայրն էլ ա չգիտես ոնց՝ մեռել: Տղամարդիկ էս պատմության մեջ ուղղակի դեկորացիաներ են:
Պլյուս՝ էդ «հեքիաթը» հենց ծայրից ծայր կանանց (կանացի տարբեր սերունդների) պայքարի մասին ա: Թե ոնց են տարեց կանայք դիմադրում, որ ավելի ջահելներն ու սիրունները իրենց չփոխարինեն: Մայրն ուզում ա ջահել Գրետելի գլուխն ուտի, որ տունը շարունակի իրենը լինել, հետո ջահել Գրետելը հաղթում ա չար պառավին ու տունն իրենով անում: Մայրն ու մարդակեր պառավը նույն կերպարն են․ հեչ պատահական չի, որ պառավին սպանելուց ու տուն վերադառնալուց հետո պարզվում ա, որ մայրն էլ ա չգիտես ոնց՝ մեռել: Տղամարդիկ էս պատմության մեջ ուղղակի դեկորացիաներ են:
Մի երկու տարի առաջ էստեղ, թե ֆեյսբուքում էլի խոսք գնաց հեքիաթներում (Մոխրոտիկ, Հենզել ու Գրետել, Սպիտակաձյունիկը և այլն) տղամարդկանց «փալաս» կարգավիճակի մասին, ու էդ անգամ էլ մոտավորապես նույն կարծիքը գրեցիր, որ հեքիաթներում կանանց սերունդների պայքար է պատկերված, ու տղամարդիկ դեկորացիաներ են միայն՝ առանց կարևոր դերի։ Լավ տպավորվել էր։ Էդ տեսակետից դեռ Ձնե թագուհին ու Ջրահարսն էլ կարող ենք ավելացնել ցանկին։
Հեքիաթներն ընդհանրապես շատ հետաքրքիր են, իսկ իրենց վերլուծությունները՝ դեռ էլ ավելի հետաքրքիր։
Կարելի է թեմա բացել ու տարբեր հեքիաթների վերաբերյալ վերլուծություններ գրել։
Իսկ քանի դեռ Կինոյի բաժնում ենք, դնեմ «Գրետել ու Հենզել»-ի թրեյլերը․
https://www.youtube.com/watch?v=QZblQLhKcZQ
StrangeLittleGirl
12.01.2020, 22:54
Մի երկու տարի առաջ էստեղ, թե ֆեյսբուքում էլի խոսք գնաց հեքիաթներում (Մոխրոտիկ, Հենզել ու Գրետել, Սպիտակաձյունիկը և այլն) տղամարդկանց «փալաս» կարգավիճակի մասին, ու էդ անգամ էլ մոտավորապես նույն կարծիքը գրեցիր, որ հեքիաթներում կանանց սերունդների պայքար է պատկերված, ու տղամարդիկ դեկորացիաներ են միայն՝ առանց կարևոր դերի։ Լավ տպավորվել էր։ Էդ տեսակետից դեռ Ձնե թագուհին ու Ջրահարսն էլ կարող ենք ավելացնել ցանկին։
Հեքիաթներն ընդհանրապես շատ հետաքրքիր են, իսկ իրենց վերլուծությունները՝ դեռ էլ ավելի հետաքրքիր։
Կարելի է թեմա բացել ու տարբեր հեքիաթների վերաբերյալ վերլուծություններ գրել։
Իսկ քանի դեռ Կինոյի բաժնում ենք, դնեմ «Գրետել ու Հենզել»-ի թրեյլերը․
Մի քանի տարի առաջ ֆենթզիի ու սայֆայի օնլայն դասընթաց էի անցնում, ամեն թեմայի վերաբերյալ պիտի էսսե գրեինք։ Մի ամբողջ շաբաթ նվիրված էր Գրիմ եղբայրների հեքիաթներին ու սաղ վերլուծությունը հենց դրա մասին էր՝ հին ու նոր կնոջ պայքարի, պտղաբերության ու դրա բացակայության, սեքսուալության և այլնի։ Իմ կարծիքով, մի քիչ շատ էին պսիխոանալիզը զոռ տվել ու ասենք ամեն երկար տնգված բան ֆալոսացրել, բայց ամեն դեպքում կարծում եմ ճշմարտության հատիկ կա։ Ու հետաքրքիրն էն ա, որ գեղարվեստական գրականության մեջ ամեն ինչ ճիշտ հակառակն էր՝ կանայք էին լուռ ու պասիվ, տղամարդիկ էին իրար միս ուտում, մինչև որ որոշ գրողներ էկան, սկսեցին կանանց մի քիչ ակտիվացնել։
StrangeLittleGirl
13.01.2020, 12:11
Բեքափ պլան ա, հիմա մոդա ա տենց անելը: Համենայն դեպս հակասեքսիստական ու նեո-ֆեմինիստական ակնարկ են ավելացնում, որ եթե տապալվի, արդարանան, որ չար պատրիարխալ տղամարդիկ բոյկոտեցին գյոզալ կինոն: Ոնց եղավ, օրինակ, նոր «Ghostbusters»-ի հետ, որտեղ թիմում չորս տղամարդկանց փոխարեն չորս կանայք էին: Կինոն տապալվեց, ստուդիան լուրջ ֆինանսական կորուստներ ունեցավ, շարունակությունը տեղնուտեղը չեղարկեցին, իսկ ստեղծողները հետո երկար ելույթներ էին ունենում, թե ոնց կնատյաց ու պահպանողական հանդիսատեսը չարակամ դիտավորությամբ դավաճանեց իրենց: Այնինչ կինոն տապալվել էր, որովհետև ուղղակի վատն էր: Լավը լիներ, յութուբի ոչ մի դիսլայք ու թունավոր ոչ մի թվիթ չէր խանգարի:
Մարդկանց մեծամասնությանը լրիվ մեկ ա՝ որ քաղաքական դրոշի տակ նկարած կինո են նայում, եթե կինոն լավն ա: Ու նույն կերպ՝ վատ կինոն մոդայիկ պայքարի ոչ մի տարրերով չես փրկի ձախողումից: SJW-ները բարձր են աղմկում, բայց շատ քիչ են՝ եկամտաբեր թիրախային խումբ լինելու համար:
Ի դեպ, էնքան էլ մեծ չի։ Մարդկանց մեծամասնությանն ավելի դժվար ա կինոթատրոն քարշ տալը, եթե գլխավոր կերպարը կին ա։ Ու նմանապես ավելի դժվար ա ֆինանսավորում գտնելը, ավելի դժվար ա մրցույթներում հաղթելը։ Ինչ խոսք, որակն էլ ա կարևոր, բայց մենակ կին գլխավոր կերպարն արդեն ֆիլմի հաջողության շանսերը նվազեցնում ա, նվազեցնում ա նաև էդ հաջողության չափը։ Սա ես ասում եմ որպես գոնե եվրոպական կինո ինդուստրիան ներսից տեսած մարդ ու նաև որպես շարքային կինոդիտող։ Մի կողմից, երբ զանազան ռեժիսորներ պրոյեկտը ձեռներին գնում են պրոդյուսերների մոտ, պրոդյուսերները հաճախ զգուշացնում են, որ կին հերոսով ֆիլմ նկարելն ավելի բարդ ա լինելու, դատապարտված ա տապալման։ Մյուս կողմից, իմ աչքով եմ տեսել փառատոնների ժամանակ հրաշալիագույն ֆիլմեր ցուցադրելիս երբ հերոսը կին ա, դահլիճը կիսադատարկ ա, երբ տղամարդ՝ լիքը։ Իհարկե, դա ակտիվ բոյկոտ չի, ու չար պատրիարխիան ակտիվ քարոզ չի անում։ Ինչ֊որ անգիտակցական դիսկրիմինացիա ա, որ մարդիկ (անգամ կանայք) ավելի պակաս են հետաքրքրվում կանանց մասին ֆիլմերով։
Ի դեպ, էնքան էլ մեծ չի։ Մարդկանց մեծամասնությանն ավելի դժվար ա կինոթատրոն քարշ տալը, եթե գլխավոր կերպարը կին ա։ Ու նմանապես ավելի դժվար ա ֆինանսավորում գտնելը, ավելի դժվար ա մրցույթներում հաղթելը։ Ինչ խոսք, որակն էլ ա կարևոր, բայց մենակ կին գլխավոր կերպարն արդեն ֆիլմի հաջողության շանսերը նվազեցնում ա, նվազեցնում ա նաև էդ հաջողության չափը։ Սա ես ասում եմ որպես գոնե եվրոպական կինո ինդուստրիան ներսից տեսած մարդ ու նաև որպես շարքային կինոդիտող։ Մի կողմից, երբ զանազան ռեժիսորներ պրոյեկտը ձեռներին գնում են պրոդյուսերների մոտ, պրոդյուսերները հաճախ զգուշացնում են, որ կին հերոսով ֆիլմ նկարելն ավելի բարդ ա լինելու, դատապարտված ա տապալման։ Մյուս կողմից, իմ աչքով եմ տեսել փառատոնների ժամանակ հրաշալիագույն ֆիլմեր ցուցադրելիս երբ հերոսը կին ա, դահլիճը կիսադատարկ ա, երբ տղամարդ՝ լիքը։ Իհարկե, դա ակտիվ բոյկոտ չի, ու չար պատրիարխիան ակտիվ քարոզ չի անում։ Ինչ֊որ անգիտակցական դիսկրիմինացիա ա, որ մարդիկ (անգամ կանայք) ավելի պակաս են հետաքրքրվում կանանց մասին ֆիլմերով։
Դե հա, էդ հաստատ կա, ու նույնիսկ մենակ հերոսների առումով չէ․ ասենք՝ կին ռեժիսորի հաջողությունն էլ ա արտառոց բան համարվում: Բայց իմ ասածն էն ա, որ երբ որակյալ բան ես ստեղծում, մեկ ա՝ գլխավոր հերոսը կին ա, թե տղամարդ․ մարդկանց մեծամասնությունը կինո ա գնում առաջին հերթին լավ ժամանցի համար, ոչ թե քաղաքական դիրքորոշում ցուցադրելու:
Համ էլ կին հերոսներով հաջողված կինոների (խաղերի էլ) օրինակներն արդեն էնքան շատ են, որ էդ «անգիտակցական դիսկրիմինացիայի» պատճառով ձախողվելու վտանգը հանգիստ կարող ենք կասկածի տակ դնել: Ընդ որում՝ դրանք հաջողված էին էս նոր անտիսեքսիստական ալիքի բարձրանալուց դեռ շատ առաջ: Տասնյակներով օրինակներ կարելի ա բերել: Ասենք՝ Alien-ը (1979 կարծեմ) ծայրից ծայր գլխավոր կին հերոսի շուրջ ա, ու հիմա կուլտային կինո ա՝ հիմնականում հենց տղամարդկանց շրջանում :)): Kill Bill, Mulan, Million Dollar Baby, Amélie, The Girl with the Dragon Tattoo, Brave, A Quiet Place... Լիքն են:
(Խաղերում ընդհանրապես ավելի հետաքրքիր վիճակ ա: Ասենք՝ էն խաղերում, որտեղ կարող ես ընտրել՝ հերոսդ կին ա, թե տղամարդ, տղամարդկանց մեծամասնությունը հաճախ կին ա ընտրում :)): Պլյուս՝ դե Tomb Raider, Horizon Zero Dawn, Portal և այլն):
StrangeLittleGirl
13.01.2020, 14:13
Դե հա, էդ հաստատ կա, ու նույնիսկ մենակ հերոսների առումով չէ․ ասենք՝ կին ռեժիսորի հաջողությունն էլ ա արտառոց բան համարվում: Բայց իմ ասածն էն ա, որ երբ որակյալ բան ես ստեղծում, մեկ ա՝ գլխավոր հերոսը կին ա, թե տղամարդ․ մարդկանց մեծամասնությունը կինո ա գնում առաջին հերթին լավ ժամանցի համար, ոչ թե քաղաքական դիրքորոշում ցուցադրելու:
Համ էլ կին հերոսներով հաջողված կինոների (խաղերի էլ) օրինակներն արդեն էնքան շատ են, որ էդ «անգիտակցական դիսկրիմինացիայի» պատճառով ձախողվելու վտանգը հանգիստ կարող ենք կասկածի տակ դնել: Ընդ որում՝ դրանք հաջողված էին էս նոր անտիսեքսիստական ալիքի բարձրանալուց դեռ շատ առաջ: Տասնյակներով օրինակներ կարելի ա բերել: Ասենք՝ Alien-ը (1979 կարծեմ) ծայրից ծայր գլխավոր կին հերոսի շուրջ ա, ու հիմա կուլտային կինո ա՝ հիմնականում հենց տղամարդկանց շրջանում :)): Kill Bill, Mulan, Million Dollar Baby, Amélie, The Girl with the Dragon Tattoo, Brave, A Quiet Place... Լիքն են:
(Խաղերում ընդհանրապես ավելի հետաքրքիր վիճակ ա: Ասենք՝ էն խաղերում, որտեղ կարող ես ընտրել՝ հերոսդ կին ա, թե տղամարդ, տղամարդկանց մեծամասնությունը հաճախ կին ա ընտրում :)): Պլյուս՝ դե Tomb Raider, Horizon Zero Dawn, Portal և այլն):
Հա, իհարկե մարդիկ կինոթատրոն չեն գնում քաղաքական դիրքորոշում արտահայտելու։ Բայց կա տենց տենդենց. մարդիկ ավելի քիչ ա հավանական, որ տեղներից վեր կկենան, կինոթատրոն կգնան, եթե հերոսը կին ա։ Տես, դու մատների վրա հաշված օրինակներ ես բերում հաջողված ֆիլմերի, որ հերոսը կին ա, բայց նայի տղամարդ հերոսով հաջողված ֆիլմերի կոնտեքստում, թե ինչ փոքր թիվ են կազմում, նայի նաև հաջողության չափին ու նայի նաև էն բոլոր կինոներին, որ էդպես էլ չեն ստեղծվել կամ կինոթատրոններ չեն հասել հենց կին հերոս ունենալու պատճառով։ Ի դեպ, նույնը վերաբերում ա նաև այլ մաշկի գույն ունեցող կերպարներին։
Ինչ վերաբերում ա խաղերին, ապա խաղերում կին կերպարները խիստ առարկայացված ու սեքսուալացված են, ու խաղերի ինդուստրիան ընդհանրապես երևի աշխարհի ամենասեքսիստ ինդուստրիան ա։
Հա, իհարկե մարդիկ կինոթատրոն չեն գնում քաղաքական դիրքորոշում արտահայտելու։ Բայց կա տենց տենդենց. մարդիկ ավելի քիչ ա հավանական, որ տեղներից վեր կկենան, կինոթատրոն կգնան, եթե հերոսը կին ա։ Տես, դու մատների վրա հաշված օրինակներ ես բերում հաջողված ֆիլմերի, որ հերոսը կին ա, բայց նայի տղամարդ հերոսով հաջողված ֆիլմերի կոնտեքստում, թե ինչ փոքր թիվ են կազմում, նայի նաև հաջողության չափին ու նայի նաև էն բոլոր կինոներին, որ էդպես էլ չեն ստեղծվել կամ կինոթատրոններ չեն հասել հենց կին հերոս ունենալու պատճառով։ Ի դեպ, նույնը վերաբերում ա նաև այլ մաշկի գույն ունեցող կերպարներին։
Ինչ վերաբերում ա խաղերին, ապա խաղերում կին կերպարները խիստ առարկայացված ու սեքսուալացված են, ու խաղերի ինդուստրիան ընդհանրապես երևի աշխարհի ամենասեքսիստ ինդուստրիան ա։
Դե էդ կամաց-կամաց փոխվում ա: Կարևորն էն ա, որ պարզ լինի, որ կին հերոսներով կինոների մասին դատելու չափանիշերը լրիվ նույնն են, ինչ մյուս բոլոր կինոներինը: Կին հերոսներով կինոներ հա, ավելի քիչ կան, բայց եթե քանակ/որակ հարաբերակցությամբ նայենք, ինձ թվում ա՝ մոտավորապես նույն պատկերն ա լինելու: Տղամարդ հերոսներով ձախողված կինոներն էլ անհամեմատ ավելի շատ են, չէ՞:
Խաղերի պահով համաձայն չեմ: Խաղերում էլ ա լրիվ նույն պատկերը, ինչ կինոներում: Էդ թվում՝ ինդուստրիայում էլ: Առարկայնացված ու սեքսուալացված կանայք էլ կան (ոնց որ կինոներում), բայց լիքը ուժեղ, ինքնուրույն ու փոքր ծիծիկներով կանայք էլ կան (ոնց որ կինոներում): Պիտի իմանաս՝ ուր նայես ու ինչ փնտրես: Խաղերի՝ սեքսիստ լինելու մասին հիմնականում ամենաբարձրը գոռում են խաղերից ոչ մի գաղափար չունեցող ու ստեղ-ընդեղ մի երկու հոդված, սքրինշոթ-բան տեսած մարդիկ: Ասենք՝ Անիտա Սարկիսյանը գլուխը պատովն ա տվել, ճիշտն ասած :)):
Ամենասեքսիստ ինդուստրիան պոռնո-ինդուստրիան ա: Ինչու՞ են տղամարդ պոռնոաստղերն քիչ վաստակում, քան կանայք:
StrangeLittleGirl
13.01.2020, 14:57
Դե էդ կամաց-կամաց փոխվում ա: Կարևորն էն ա, որ պարզ լինի, որ կին հերոսներով կինոների մասին դատելու չափանիշերը լրիվ նույնն են, ինչ մյուս բոլոր կինոներինը: Կին հերոսներով կինոներ հա, ավելի քիչ կան, բայց եթե քանակ/որակ հարաբերակցությամբ նայենք, ինձ թվում ա՝ մոտավորապես նույն պատկերն ա լինելու: Տղամարդ հերոսներով ձախողված կինոներն էլ անհամեմատ ավելի շատ են, չէ՞:
Խաղերի պահով համաձայն չեմ: Խաղերում էլ ա լրիվ նույն պատկերը, ինչ կինոներում: Էդ թվում՝ ինդուստրիայում էլ: Առարկայնացված ու սեքսուալացված կանայք էլ կան (ոնց որ կինոներում), բայց լիքը ուժեղ, ինքնուրույն ու փոքր ծիծիկներով կանայք էլ կան (ոնց որ կինոներում): Պիտի իմանաս՝ ուր նայես ու ինչ փնտրես: Խաղերի՝ սեքսիստ լինելու մասին հիմնականում ամենաբարձրը գոռում են խաղերից ոչ մի գաղափար չունեցող ու ստեղ-ընդեղ մի երկու հոդված, սքրինշոթ-բան տեսած մարդիկ: Ասենք՝ Անիտա Սարկիսյանը գլուխը պատովն ա տվել, ճիշտն ասած :)):
Ամենասեքսիստ ինդուստրիան պոռնո-ինդուստրիան ա: Ինչու՞ են տղամարդ պոռնոաստղերն քիչ վաստակում, քան կանայք:
Դե հա, կամաց֊կամաց փոխվում ա, բայց եթե չխոսես էդ ամենի մասին, չի փոխվի։
Խաղերի մասով էլ փոխվել սկսել ա հենց Անիտա Սարգսյանի արած շուխուռներից սկսած։ Իսկ խաղերի ինդուստրիայում սեքսիզմը նաև էնտեղ ա, որ կին խաղ ստեղծողներին ուղղակի ներս չեն թողնում։ Նույն Կոպենհագենում ես լիքը տաղանդավոր կին խաղ ստեղծողների եմ ճանաչում, որ գործազուրկ տանը նստած են, որտև ֆիրմաներից ոչ մեկն իրանց գործի չի վերցնում։ Կա՛մ պիտի զրոյից իրանց բիզնեսը սկսեն, ինչն ահագին բարդ ա ահավոր կատաղի մրցակցային պայմաններում, կա՛մ մասնագիտությունը փոխեն։
Գիտեմ նաև էնպիսի կանանց, որ հաջողացրել են նման ընկերություններում գործի ընդունվել, ու ուղղակի անպատկերացնելի ա էնտեղ տիրող իրավիճակը։ Ասենք, մեկը պատմում էր, մի գործընկերոջ մեյլ ա ուղարկում, ասում ա՝ էսինչ ֆայլը կուղարկե՞ս, գործընկերը պատասխանում ա՝ ծիծիկներդ ցույց տուր, ուղարկեմ։ Ֆիլմ ինդուստրիայում էդ առումով մի պուճուր ավելի լավ վիճակ ա էն առումով, որ կին ռեժիսորները, թեկուզ հատուկենտ, բայց կարողանում են ինքնուրույն գործը գլուխ բերել։
Հետո, էլի խաղերի հաջողության հարցը կա։ Որպես կանոն, չսեռականացված կանանցով խաղերն էնքան էլ հաջողակ չեն լինում (կոնկրետ Դանիայում հստակ թվեր կան սրա հետ կապված, չնայած որ շարունակում են առանձին ֆինանսավորում հատկացնել նման խաղերին), որովհետև գեյմերների մեծ մասը տղամարդիկ են։
Ի դեպ, Անիտա Սարգսյանն էլ մի քանի տարի առաջ Կոպենհագենում էր։ Բավական տրամաբանված ու հավասարակշռված լեկցիա կարդաց, ինչից հետո մի խումբ գեյմերներ դեմքին թռան ու ինչ ասես չասեցին։
Դե հա, էդ հաստատ կա, ու նույնիսկ մենակ հերոսների առումով չէ․ ասենք՝ կին ռեժիսորի հաջողությունն էլ ա արտառոց բան համարվում: Բայց իմ ասածն էն ա, որ երբ որակյալ բան ես ստեղծում, մեկ ա՝ գլխավոր հերոսը կին ա, թե տղամարդ․ մարդկանց մեծամասնությունը կինո ա գնում առաջին հերթին լավ ժամանցի համար, ոչ թե քաղաքական դիրքորոշում ցուցադրելու:
Համ էլ կին հերոսներով հաջողված կինոների (խաղերի էլ) օրինակներն արդեն էնքան շատ են, որ էդ «անգիտակցական դիսկրիմինացիայի» պատճառով ձախողվելու վտանգը հանգիստ կարող ենք կասկածի տակ դնել: Ընդ որում՝ դրանք հաջողված էին էս նոր անտիսեքսիստական ալիքի բարձրանալուց դեռ շատ առաջ: Տասնյակներով օրինակներ կարելի ա բերել: Ասենք՝ Alien-ը (1979 կարծեմ) ծայրից ծայր գլխավոր կին հերոսի շուրջ ա, ու հիմա կուլտային կինո ա՝ հիմնականում հենց տղամարդկանց շրջանում :)): Kill Bill, Mulan, Million Dollar Baby, Amélie, The Girl with the Dragon Tattoo, Brave, A Quiet Place... Լիքն են:
(Խաղերում ընդհանրապես ավելի հետաքրքիր վիճակ ա: Ասենք՝ էն խաղերում, որտեղ կարող ես ընտրել՝ հերոսդ կին ա, թե տղամարդ, տղամարդկանց մեծամասնությունը հաճախ կին ա ընտրում :)): Պլյուս՝ դե Tomb Raider, Horizon Zero Dawn, Portal և այլն):
Մարվելի Captain Marvel-ը ամենացածր ռեյտինգն ունի Մարվելի սաղ կինոների մեջ, ու սաղ ասում էին, որ հերոսը կին ա դրա համար։ Իրականում Captain Marvel-ը իրոք Մարվելի ամենաանհաջող կինոն էր։
Իսկ օրինակ DC-ի Wonder Woman-ը DC-ի ամենաբարձր ռեյտինգն ունի, չհաշված Dark Knight-ը։ Դաժե Superman-ից ա բարձր։ Այսինքն մի հատ լավ կինոյի աղջիկը աշխարհի ամենաուժեղ տղամարդուն փաթթած ունի։
StrangeLittleGirl
14.01.2020, 00:57
Մարվելի Captain Marvel-ը ամենացածր ռեյտինգն ունի Մարվելի սաղ կինոների մեջ, ու սաղ ասում էին, որ հերոսը կին ա դրա համար։ Իրականում Captain Marvel-ը իրոք Մարվելի ամենաանհաջող կինոն էր։
Իսկ օրինակ DC-ի Wonder Woman-ը DC-ի ամենաբարձր ռեյտինգն ունի, չհաշված Dark Knight-ը։ Դաժե Superman-ից ա բարձր։ Այսինքն մի հատ լավ կինոյի աղջիկը աշխարհի ամենաուժեղ տղամարդուն փաթթած ունի։
Մարվելից մենակ հենց Captain Marvel֊ն եմ տեսել ու չէ, մերսի։ Ես ընդհանրապես չեմ հասկանում, թե ինչու են մարդիկ շարունակաբար տոմս առնում, գնում կինոթատրոն նույն բանի յոթանասուներորդ տարբերակը նայելու։
StrangeLittleGirl
14.01.2020, 01:19
Սաղ հեչ, «Պարազիտը» նայեք։ Թեև բավական դժվարությամբ, բայց էս ֆիլմը լիքը բարիերներ կարողանում ա անցնել, հիմա էլ մի քանի Օսկարի ա ներկայացված։ Բայց հենց էդ ա, եթե դերերում, օրինակ, կորեացիներ են, պիտի ֆիլմը շա՜տ լավը լինի, որ հաջողության հասնի։ Ու սա էդ շա՜տ լավ ֆիլմերից ա։
Ի դեպ, էս էլ պաշտոնական թվեր (https://womenandhollywood.com/resources/statistics/2019-statistics/)Հոլիվուդում կանանց ներկայացվածության մասին։
Մարվելից մենակ հենց Captain Marvel֊ն եմ տեսել ու չէ, մերսի։ Ես ընդհանրապես չեմ հասկանում, թե ինչու են մարդիկ շարունակաբար տոմս առնում, գնում կինոթատրոն նույն բանի յոթանասուներորդ տարբերակը նայելու։
Ամենավատ կինոն ես տեսել, բնականաբար չէիր ուզենալու հաջորդները նայես ։Դ
Բայց մեր մեջ ասած էդ մարվելի կինոտիեզերքում իմ համար էլ մի երկու նորմալ ֆիլմ կա, մնացածը էն որ պիվով նայվում են։
Ամենավատ կինոն ես տեսել, բնականաբար չէիր ուզենալու հաջորդները նայես ։Դ
Բայց մեր մեջ ասած էդ մարվելի կինոտիեզերքում իմ համար էլ մի երկու նորմալ ֆիլմ կա, մնացածը էն որ պիվով նայվում են։
Իմ համար ամենալավ կինոն էլ հենց էն կինոն ա, որ պիվով ա նայվում։ :)
Ես չեմ հասկանում էն մարդկանց, որ կինոն նայում են նրա համար, որ դեպրեսվեն, գիշերները չքնեն, յանի կինոն մտորելու առիթ ա տալիս։ Մտորելու առիթ կարան անտառների հրդեհները տան, իսկ կինոն պիտի մտորելուց շեղի դեպի պիվի շիշն ու ուրախ տրամադրությունը։
Ու էս զրույցի վրա ես հենց նոր տեսա, որ Black Widow-ի երկրորդ trailer-ն ա հենց նոր դուրս եկել։ Ու ես արդեն ես կինոն սիրում եմ՝ իրա հերոսով, բանով։
https://www.youtube.com/watch?v=dYGpKHZ3Bt8&t=41s
Իմ համար ամենալավ կինոն էլ հենց էն կինոն ա, որ պիվով ա նայվում։ :)
Ես չեմ հասկանում էն մարդկանց, որ կինոն նայում են նրա համար, որ դեպրեսվեն, գիշերները չքնեն, յանի կինոն մտորելու առիթ ա տալիս։ Մտորելու առիթ կարան անտառների հրդեհները տան, իսկ կինոն պիտի մտորելուց շեղի դեպի պիվի շիշն ու ուրախ տրամադրությունը։
Ինձ էլ պետք չի մտորելու տեղ տա կինոն, բայց պետք ա, որ ընթացքում չձանձրանամ ։դ
Դրա համար մարվելից էս վերջին Տոռը հավանել եմ, իսկ օրինակ avangers ներից ոչ մեկը չեմ հավանել։
Ես ընդհանրապես չեմ հասկանում, թե ինչու են մարդիկ շարունակաբար տոմս առնում, գնում կինոթատրոն նույն բանի յոթանասուներորդ տարբերակը նայելու։
Դե էդ ոնց որ քո սիրած ուտելիքը կյանքումդ մի անգամից ավել ուտես :ՃՃ
StrangeLittleGirl
14.01.2020, 17:45
Դե էդ ոնց որ քո սիրած ուտելիքը կյանքումդ մի անգամից ավել ուտես :ՃՃ
Դե հա, բայց ինչու՞ միլիոններ ծախսել, էդ նույն բանը նորից նկարել։ Էն ա գնա, հազար անգամ նույն բանը նայի :D
Դե հա, բայց ինչու՞ միլիոններ ծախսել, էդ նույն բանը նորից նկարել։ Էն ա գնա, հազար անգամ նույն բանը նայի :D
Աչքիս դու սաղ խառնել ես։ Մարվելի կինոները տարբեր կինոներ են, նույն բանը չի։ Մի տեղ Տոռն ա, մի տեղ Կապիտանն ա, մի տեղ Սպիդե՛ռմանն ա (Ղարաբաղի բարբառով) մի տեղ սաղ իրար հետ են, մի տեղ մեռնում են, մի տեղ սաղանում են ․․․․ որ ուշադիր նայենք, դաժե Յոհանի սիրած դաշնամուրից կա Մարվելի կինոներում։
StrangeLittleGirl
14.01.2020, 18:54
Աչքիս դու սաղ խառնել ես։ Մարվելի կինոները տարբեր կինոներ են, նույն բանը չի։ Մի տեղ Տոռն ա, մի տեղ Կապիտանն ա, մի տեղ Սպիդե՛ռմանն ա (Ղարաբաղի բարբառով) մի տեղ սաղ իրար հետ են, մի տեղ մեռնում են, մի տեղ սաղանում են ․․․․ որ ուշադիր նայենք, դաժե Յոհանի սիրած դաշնամուրից կա Մարվելի կինոներում։
Սիրածդ ուտելիքը մի անգամ մի ֆիրմայի բրնձով ես սարքում, մյուս անգամ՝ մի ուրիշ։
Ճաշակի հարց ա: Պլյուս՝ մարդիկ սիրում են էպիկ պատմություններ: Գիլգամեշից սկսած, Հոմերոսով-բանով շարունակած, հիմա էլ Բեթմեն ու Սփայդրմեն: Էդ միշտ լինելու ա :)):
Սիրածդ ուտելիքը մի անգամ մի ֆիրմայի բրնձով ես սարքում, մյուս անգամ՝ մի ուրիշ։
Չէ, ճիշտ չես համեմատում։ Ես բրինձը մի օր մսով եմ սարքում, մի օր գազարով, մի օր պռոստը խաշում եմ, մի օր սուշի, մյուս օրը լցոնած հավ :D Ու ամեն անգամ նորովի կայֆ եմ բռնում, չնայած բրինձը հա ներկայա։
StrangeLittleGirl
14.01.2020, 19:32
Չէ, ճիշտ չես համեմատում։ Ես բրինձը մի օր մսով եմ սարքում, մի օր գազարով, մի օր պռոստը խաշում եմ, մի օր սուշի, մյուս օրը լցոնած հավ :D Ու ամեն անգամ նորովի կայֆ եմ բռնում, չնայած բրինձը հա ներկայա։
Տենց չստացվեց սիրած ուտելիքը կյանքում մի անգամից ավել ուտել։ Մի խոսքով, կողմնորոշվեք :D
Յոհաննես
15.01.2020, 02:48
Աչքիս դու սաղ խառնել ես։ Մարվելի կինոները տարբեր կինոներ են, նույն բանը չի։ Մի տեղ Տոռն ա, մի տեղ Կապիտանն ա, մի տեղ Սպիդե՛ռմանն ա (Ղարաբաղի բարբառով) մի տեղ սաղ իրար հետ են, մի տեղ մեռնում են, մի տեղ սաղանում են ․․․․ որ ուշադիր նայենք, դաժե Յոհանի սիրած դաշնամուրից կա Մարվելի կինոներում։
Յոհանի սիրած դաշնամուրը մի հատա :P
https://youtu.be/Xo9G9C6KvCE
Յոհաննես, էս անգամվա Օսկարի համար թեմա չե՞ս բացում:
Յոհաննես
17.01.2020, 00:53
Յոհաննես, էս անգամվա Օսկարի համար թեմա չե՞ս բացում:
Բացում եմ
Յոհաննես
23.01.2020, 19:54
Ամենասիրածս ֆիլմերիցա,ստեղ Ջոլիի յոբը հլը չէր խփե
https://youtu.be/NAdjbLkjCPg
Յոբից տեղյակ չեմ, մենակ էն գիտեմ, որ էդ ֆիլմում երկուսն էլ էնքան սիրուն են, որ նայելուց սիրտդ թուլանում ա. երևի դրա համար էլ մինչև վերջ չեմ նայել:
Յոհաննես
23.01.2020, 20:27
Յոբից տեղյակ չեմ, մենակ էն գիտեմ, որ էդ ֆիլմում երկուսն էլ էնքան սիրուն են, որ նայելուց սիրտդ թուլանում ա. երևի դրա համար էլ մինչև վերջ չեմ նայել:
Երևի սրանից շատ ոչ մի ֆիլմ չեմ նայել ու ամեն անգամ կայֆ
Յոբից տեղյակ չեմ, մենակ էն գիտեմ, որ էդ ֆիլմում երկուսն էլ էնքան սիրուն են, որ նայելուց սիրտդ թուլանում ա. երևի դրա համար էլ մինչև վերջ չեմ նայել:
Իմ տեսած երբևէ ամենատուպոյ կինոներից ա: Ներող: Էն որ նայելուց հինգ րոպե հետո մոռացել եմ, որ նայել եմ ու էլ երբեք չեմ վերադարձել: Ավելի լավ ա Fashion TV նայել էս կինոյի տեղը, գոնե մեկ ու մեջ լավ երաժշտություն ա լինում:
Իմ տեսած երբևէ ամենատուպոյ կինոներից ա: Ներող: Էն որ նայելուց հինգ րոպե հետո մոռացել եմ, որ նայել եմ ու էլ երբեք չեմ վերադարձել: Ավելի լավ ա Fashion TV նայել էս կինոյի տեղը, գոնե մեկ ու մեջ լավ երաժշտություն ա լինում:
Ես ասել եմ՝ լավ կինո՞ ա, որ մի հատ էլ՝ ներողություն ես խնդրում :)
Գրել եմ՝ մինչև վերջ չեմ նայել:
Բայց որ սիրուն են, սիրուն են. ինչ կարող ես անել:
Յոհաննես
25.01.2020, 03:11
Ես ասել եմ՝ լավ կինո՞ ա, որ մի հատ էլ՝ ներողություն ես խնդրում :)
Գրել եմ՝ մինչև վերջ չեմ նայել:
Բայց որ սիրուն են, սիրուն են. ինչ կարող ես անել:
Մի արդարացի Այվի ջան :D էսօր վերջնականապես ջոգեցի, որ Տրիբունին պետքա արգելափակել կինոների բաժնից :D
Ինձ ամենաշատ չձգող ֆիմն էր էս տարվա, շատ нудный ա երևում ու Ադամ Դրայվերից զզվում եմ, ավելի լավ է Midsommar-ը նոմինացվեր դրա փոխարեն:
Գնացի Midsommar-ի հետքերով։ Թրեյլերը նայեցի ու ամբողջական սյուժեն կարդացի․ էս ինչ սարսափելի ֆիլմ է։
Ռեժիսյորն էլ ասում է, որ ֆիլմն իրականում բաժանման ու հարաբերությունների ավարտի մասին՝ իրենց բնորոշ բոլոր ապրումներով։
Բայց դե սյուժեն իսկականից սարսափելի էր․ երևի ոնց որ էմոցիոնալ բրեյքափներն են լինում, եթե ռոժիսյորը դա նկատի ուներ։
Quyr Qery
30.01.2020, 16:35
Գնացի Midsommar-ի հետքերով։ Թրեյլերը նայեցի ու ամբողջական սյուժեն կարդացի․ էս ինչ սարսափելի ֆիլմ է։
Ռեժիսյորն էլ ասում է, որ ֆիլմն իրականում բաժանման ու հարաբերությունների ավարտի մասին՝ իրենց բնորոշ բոլոր ապրումներով։
Բայց դե սյուժեն իսկականից սարսափելի էր․ երևի ոնց որ էմոցիոնալ բրեյքափներն են լինում, եթե ռոժիսյորը դա նկատի ուներ։
Հա ռեժիսյորը իր սիրելիից բաժանվելուց հետո է նկարել էս ֆիլմը՝ բաժանումը չափազանց ծանր տանելու պատճառով։
Ինքը նոր ռեժիսյոր է ու հիմնականում սարսափներ է նկարում։ Մատերիս վրա հաշված սարսափներ կան, որ սիրում եմ, օրինակ՝ It-ը (ամենաչսիրածս ժանրն է)։ Բայց էս լրիվ ուրիշ է, կինոն վախենալու չի էդքան ինչքան լարված է, ու վերջում էդ դավաճանության/բաժանման էմոցիաները տրաքում են։ Մեջը մի դրվագ կա, գլխավոր դերասանը էդ դրվագում նկարվելուց հետո մի ամիս իրեն խմելուն է տվել, որ դրա տակից դուրս գա։
Եսիմ, շատ տարբերվող էր էս կինոն ինձ համար։
Յոհաննես
05.02.2020, 01:51
StrangeLittleGirl, սաղ կյանքս before sunrise-ի համար շնորհակալ կլիմեմ
Հա ռեժիսյորը իր սիրելիից բաժանվելուց հետո է նկարել էս ֆիլմը՝ բաժանումը չափազանց ծանր տանելու պատճառով։
Ինքը նոր ռեժիսյոր է ու հիմնականում սարսափներ է նկարում։ Մատերիս վրա հաշված սարսափներ կան, որ սիրում եմ, օրինակ՝ It-ը (ամենաչսիրածս ժանրն է)։ Բայց էս լրիվ ուրիշ է, կինոն վախենալու չի էդքան ինչքան լարված է, ու վերջում էդ դավաճանության/բաժանման էմոցիաները տրաքում են։ Մեջը մի դրվագ կա, գլխավոր դերասանը էդ դրվագում նկարվելուց հետո մի ամիս իրեն խմելուն է տվել, որ դրա տակից դուրս գա։
Եսիմ, շատ տարբերվող էր էս կինոն ինձ համար։
Ի դեպ քիչ առաջ հայտնաբերեցի, որ Midsommar-ի գլխավոր դերասանուհին՝ Ֆլորենս Փյուն, Little Women-ում Էմիի դերի համար էս տարվա Օսկարի նոմինանտ է՝ որպես երկրորդական պլանի դերասանուհի։
Midsommar-ը չեմ նայել իհարկե, բայց մտածում եմ՝ պիտի որ ինքը շատ լավը լինի ֆիլմում, համենայնդեպս Little Women-ում լավ զգացվում էր, որ տաղանդավոր ու հետաքրքիր դերասանուհի է, ինձ որ շատ դուր եկավ։
Leaving Neverland վավերագրական ֆիլմը նայողներ եղել ե՞ն: Ի՞նչ տպավորություններ ունեք:
Leaving Neverland վավերագրական ֆիլմը նայողներ եղել ե՞ն: Ի՞նչ տպավորություններ ունեք:
Ես ամիսներ առաջ եմ նայել։ Հիմք չունեմ տղաներին չհավատալու։ Ինչ վերաբերում ա Մայքլին, վերագրում եմ ինչ֊որ առումով հոգեկան հիվանդության, ինչը տվյալ դեպքում չի ազատում հանցագործ լինելուց։
Ընդհանրապես, ահագին ծանր տպավորություն թողեց, հատկապես մոտս հակասական զգացմունքներ առաջացան էդ երեխաների ծնողների հանդեպ. Իրո՞ք չէին կասկածում, թե՞ նախընտրում էին հեռու վանել կասկածները։
Հիմք չունեմ տղաներին չհավատալու։ ։
Ճիշտն ասած՝ ես էդ տղեքին ու իրանց ասածներին մի տեսակ կասկածով եմ վերաբերվում: Նամանավանդ որ 10-15 տարի առաջ իրանք լրիվ հակառակ ցուցմունք էին տվել:
Ու նայեցի նաև ֆիլմի ռեժիսորի հետ հարցազրույցը ու պարզվում ա, որ ֆիլմի նպատակներից մեկը Ձեքսոնին հետմահու նորից դատի տալն ա ու միլիոնների փոխհատուցում պահանջելն իր կամպանիայից ու ընտանիքից:
Եթե ֆիլմը լիներ զուտ հանուն ճշմարտության լուսաբանման՝ միգուցե հավատայի: Բայց էլի ֆինանսն ա հիմնական դերը խաղում ու տղաների կողմից դատարանից փոխհատուցման ակնկալիքը:
Ճիշտն ասած՝ ես էդ տղեքին ու իրանց ասածներին մի տեսակ կասկածով եմ վերաբերվում: Նամանավանդ որ 10-15 տարի առաջ իրանք լրիվ հակառակ ցուցմունք էին տվել:
Ու նայեցի նաև ֆիլմի ռեժիսորի հետ հարցազրույցը ու պարզվում ա, որ ֆիլմի նպատակներից մեկը Ձեքսոնին հետմահու նորից դատի տալն ա ու միլիոնների փոխհատուցում պահանջելն իր կամպանիայից ու ընտանիքից:
Եթե ֆիլմը լիներ զուտ հանուն ճշմարտության լուսաբանման՝ միգուցե հավատայի: Բայց էլի ֆինանսն ա հիմնական դերը խաղում ու տղաների կողմից դատարանից փոխհատուցման ակնկալիքը:
Մեկը մյուսին չի խանգարում։ Այսինքն, շատ հնարավոր ա, որ ֆիլմը հանողը ֆինանսական շահույթ ա հետապնդում, ընդ որում՝ ինձ մոտ նաև տպավորություն էր, որ տղաներին վճարել ա խոսելու համար ու հետոյի համար էլ ինչ-որ բաներ խոստացած կլինի (մի ձև անողնաշար տպավորություն թողեցին տղաները, ու դա նաև բացատրում ա էսքան ժամանակ ոչ միայն լռելը, այլև հանգիստ լինելը կատարվածի հանդեպ), բայց պատմածներն ահագին ճշմարտանման էին, մանավանդ երբ փոխկապակցում ես այլ հայտնի փաստերի հետ։
Դե իսկ էն որ Մայքլը ահագին անխելք ա եղել՝ տարբեր հարցերում, (ներառյալ և էս անփութությունը, որ կարծում էր հավերժ կարողանալու ա գաղտնի պահել), ով ոնց կարացել կլպել ա, ներառյալ էս թեմայով - կենդանի ժամանակ չխոսելու համար, հիմա էլ՝ խոսելու։
Ճիշտն ասած՝ ես էդ տղեքին ու իրանց ասածներին մի տեսակ կասկածով եմ վերաբերվում: Նամանավանդ որ 10-15 տարի առաջ իրանք լրիվ հակառակ ցուցմունք էին տվել:
Ու նայեցի նաև ֆիլմի ռեժիսորի հետ հարցազրույցը ու պարզվում ա, որ ֆիլմի նպատակներից մեկը Ձեքսոնին հետմահու նորից դատի տալն ա ու միլիոնների փոխհատուցում պահանջելն իր կամպանիայից ու ընտանիքից:
Եթե ֆիլմը լիներ զուտ հանուն ճշմարտության լուսաբանման՝ միգուցե հավատայի: Բայց էլի ֆինանսն ա հիմնական դերը խաղում ու տղաների կողմից դատարանից փոխհատուցման ակնկալիքը:
Դրանից հետո մի հատ նորմալ ֆիլմ հելավ, որտեղ տարբեր կողմերից ցույց էր տալիս, որ էդ տղերքը, այսինքն հիմնական «մեղադրողը» սաղ կյանքը փորձել ա Ջեքսոնով ապրի։ Նույնիսկ պահից հետո, որ համերգ էր կազմակերպվում, հույս ա ունեցել գլխավոր խորեոգրաֆը դառնա, ներկայացել ա որպես Ջեքսոնի ընկեր, հենց մերժել են, հասկացել ա, որ որպես ընկեր էլ չի կարա փող աշխատի, ուրեմն կարելի ա որպես «զոհ» փորձել։
Էս ֆիլմի պիկի օրերին լիքը հոդվածներ ու ֆիլմեր գրվեցին, նկարվեցին, ու ցանկության դեպքում կարելի ա էդ բոլորից ինֆո ստանալ։ Կոնկրետ էս ֆիլմը շատ միակողմանի, ու լիքը փաստերի խեղաթյուրումով ա նկարած։ Ես հակված եմ «զոհերին» համարել շարքային կեղտոտ դրամաշորթներ։ Էն էլ հետմահու, որ մեղադրվողը չկարանա պատասխանի։
Բայց հետաքրքիր ա՝ էդ ինչ աստիճանի պոֆիգիստ պիտի լինես ու բարոյական արժեհամակարգդ խեղաթյուրված, որ քեզ ոչ մի հոգեբանական ճշնշում չգործադրի հասարակության մեջ որպես Ջեքսոնի կողմից սեքսուալ շահագործված մարդ տենց ապրես ու ձևացնես, որ ամեն ինչ նորմալ ա:
Էդ տղեքը ոչ առաջինն էին, ոչ էլ երկրորդը։ Նրանցից առաջ ու հետո եղածներն էլ ապրել են Ջեքսոնի հաշվին, ավելի ճիշտ՝ ոչ թե էրեխեքը, այլ ծնողները։ Մինչև էս ֆիլմի ի հայտ գալը, տարբեր բաներ հրապարակվեցին, հենց Մայքլի կենդանության օրոք, ահագին նայել եմ և' իր տարբեր տարիների ինտերվյուները, և' հետևում էի դատական պրոցեսներին, ու, ցավոք, ստիպված էի հայտնաբերել, որ էս ամենի հետևում մանկապղծություն եղել ա։ Թեև մի գրամ անգամ "զոհերին" չեմ խղճացել, դրանցից բոլորն էլ շատ էլ հոժար ընդունել են էդ "պայմանները", որովհետև լողացել են ճոխության մեջ, ծնողներից սկսած։
Իրականում, էն ինչ կատարվել ա ահագին բարդ հոգեբանություն ունի։ Նախ, Մայքլը ընտրում էր խոցելի ընտանիքներ՝ սոցիալ֊տնտեսական առումով. Նրանք շատ արագ գայթակղվում են։ Հետո ահագին տակտիկորեն ու բավական ժասմանակի ընթացքում երբ որ ձեռք էր բերում էդ էրեխեքի հարյուրտոկոսանոց վստահությունը, նոր դիպչում էր նրանց։ Եվ ամենակարևորը՝ նա իսկապես սիրահարվում էր էդ էրեխեքին։ Էնպես չի, որ ուղղակի սեքսսուալ հաճույք էր հետապնդում։ Թե' իր, թե' ուրիշների բազմաթիվ ինտերվյուներից ուղղակի աչք ա զարնում, թե ինչքան խորը, բուռն, անկեղծ ու տառապալից էր սիրահարված նա էդ էրեխեքին։ Ու, ըստ երևույթին, առաջնահերթը հենց զգացմունքներն էին, սեռական ցանկությունը, որպես ցանկացած սիրահարվածության հետևանք, ծնվում էր հետո։ Նաև, Մայքլը արտասովոր ձգողականություն ու ազդեցություն ուներ (դա նաև իր համաշխարհային հռչակի նախադրյալներից էր, իր ստեղծագործական և կատարողասկան բացարձակ տաղանդի հետ միասին)։ էդ տարիքի տղուկներն էլ իրեն էին սիրահարվում, դրա համար էլ թույլ էին տալիս։ Անգամ տառապում էին, երբ Մայքլը նոր տղուկով էր հրապուրվում։ եվ ունենալով էս էրեխեքի բացարձակ վստահությունն ու ամբողջովին իրենով արած լինելով, Մայքլն իրեն թույլ էր տալիս իր հերթական սիրեկանին հետը պտտեցնել իր աշխարհով մեկ հյուրախաղերի ժամանակ։ Բազմաթիվ վիդեոներում տարբեր տարիների տեսնում ես էդ տարօրինակ երևույթը, նկատի ունեմ՝ արտաքնապես էդ երեխեքի տարօրինակ կարգավիճակը, որ տիպիկ սիրեկանի կարգավիճակ ա, բայց Մայքլը դրա բացատրությունը միշտ ուներ՝ ինքը երեխաներին շատ ա սիրում։ Բայց չգիտես ինչի միշտ նույն տղան էր հետը, դե մի երեք֊չորս տարի, մինչև, կներեք, տարիքային "դախանում էր" ու փոխարինվում նորով։
Ինչևէ, չեմ ուզում հիմա խորանամ ու հիմնավորեմ իմ կարծիքը, որ մանկապղծություն եղել ա, որն ի դեպ, նաև ունի իր տիպական պատճառը. Մայքլն էլ բազմիցս բռնաբարվել ա երեխա ժամանակ իր հոր կողմից, ինչպես Լատոյա Ջեքսոնն էր պատմում իր գրքում։
Էս ամենով հանդերձ, սիրուն չի ասելը, բայց բոլորն իրար արժանի են. ամենը եղել ա ոչ բռնի, սեփական կամքով, ու սկսվել ա ճոխ կյանքի հանդեպ գայթակղությամբ, էնպես որ թե' էդ տղերքը, թե՜ մյուսները հաստատ լավ օգտվել են ժամանակին, ու հետո էլ՝ երբ մեծացել են ու վտանգ կարող էին ներկայացնել, Մայքլը օգնել ա նրանց տարբեր հարցերում, ֆինանսապես ու կապերով, ու իրենք էլ սուս են մնացել։ Չնայած եթե սուս էլ չմնային, իրենք էին խայտառակվելու. բա ինչի եք լռել էսքան ժամանակ։
Ես հակված եմ «զոհերին» համարել շարքային կեղտոտ դրամաշորթներ։ Էն էլ հետմահու, որ մեղադրվողը չկարանա պատասխանի։
Էդպես էլ չի։ Այսինքն, կոնկրետ էս ֆիլմը տղաներին չի ազատում շարքային կեղտոտ դրամաշորթ լինելու հավանականությունից, բայց էնպես էլ չի, որ մեղադրանքներ ներկայացվել են միայն, երբ արդեն չէր կարող պատասխանել։ Դեռ իննսունականներից սկսած բազմաթիվ դատական հայտեր են ներկայացվել մնացած "զոհերի" կողմից (զոհը չակերտների մեջ եմ վերցնում, որովհետև զոհ չեմ համարում), որոնք կասեցվել են հենց ներկայացնողների կողմից, երբ Ջեքսոնը վճարել է, ու դա անթաքույց փաստ է եղել որևէ մեկի կողմից չժխտվող, անգամ Մայքլի։ Վերջինը մեղադրանքից "զոհը" հետ չկանգնեց, երևի ագահ էր կամ վճարվում էր նաև այլ տեղից, ու դա եղավ ամենաերկար ու քայքայիչ դատը։ Թեև Ջեքսոնն արդարացվեց ատենակալների կողմից, բայց դա բնավ պարտադիր չի նշանակում, որ մանկապղծություն չի եղել։ Այլ հարց է՝ մեղավոր էր ու պիտի արդյոք պատժվեր, թե չէ։ Օրենքի տառն ասում է, որ մանկապղծությունը, լինի պղծվողի կամքով, թե հակառակ կամքի, հանցագործություն է ու պատժելի։ Բայց էս դեպքերըը նրանով էին յուրահատուկ ու զզվելի, որ մեղավորներ շատ կային, ու դրանք, ոչ ավել ոչ պակաս, հենց մեղադրողներն էին։
Ի դեպ, ժամանակին եղել են և էնպիսինները, որ կասկածելով Մայքլի ոչ մաքուր մտադրությունների մասին, հետ են քաշել իրենց երեխաներին ու էլ չեն երևացել Նեվերլենդում։ Բայց չեն էլ դիմել ոստիկանություն կամ շուխուռ արել մեծ մասշտաբով, ու պատճառներն էլ հասկանում եմ՝ գործ ունեն համաշխարհային մեծության աստղի, հզորության, փողի ու դրա իշխանության հետ՝ հանձինս ոչ այնքան Ջեքսոնի, այլ նրա հովանավորների, պաշտպանների, մենեջերների և այլն, իսկ իրենք աննշան մարդիկ են, դեռ կարող ա նաև վնասվեն։
Ինչ վերաբերում ա կոնկրետ ես տղաներին, չգիտեմ նայել ես բուն ֆիլմը, թե միայն հոդվածներ ու մեկնաբանություններ ես կարդացել ֆիլմի մասին, բայց եթե նայես ֆիլմը, կզգաս կարծում եմ, որ տղաներն անկեղծ են խոսում, համենայն դեպս չեն ստում, թեև հաստատ լիքը բաներ թաքցնում են, ու հիմնականում հենց իրենց վատ լույսի տակ ներկայացնող բաները։ Ու նաև ակնհայտ կլինի, որ մինչև հիմա էլ սիրահարված են Մայքլին, ահագին էլ խորը, ու ոչ մի վայրկյան որևէ վատ բան չասեցին նրա մասին, ու մեղադրանք էլ չկար, ընդամենը պատմում էին փաստեր՝ առանց որակումների։
Էդ տղեքը ոչ առաջինն էին, ոչ էլ երկրորդը։ Նրանցից առաջ ու հետո եղածներն էլ ապրել են Ջեքսոնի հաշվին, ավելի ճիշտ՝ ոչ թե էրեխեքը, այլ ծնողները։ Մինչև էս ֆիլմի ի հայտ գալը, տարբեր բաներ հրապարակվեցին, հենց Մայքլի կենդանության օրոք, ահագին նայել եմ և' իր տարբեր տարիների ինտերվյուները, և' հետևում էի դատական պրոցեսներին, ու, ցավոք, ստիպված էի հայտնաբերել, որ էս ամենի հետևում մանկապղծություն եղել ա։ Թեև մի գրամ անգամ "զոհերին" չեմ խղճացել, դրանցից բոլորն էլ շատ էլ հոժար ընդունել են էդ "պայմանները", որովհետև լողացել են ճոխության մեջ, ծնողներից սկսած։
Իրականում, էն ինչ կատարվել ա ահագին բարդ հոգեբանություն ունի։ Նախ, Մայքլը ընտրում էր խոցելի ընտանիքներ՝ սոցիալ֊տնտեսական առումով. Նրանք շատ արագ գայթակղվում են։ Հետո ահագին տակտիկորեն ու բավական ժասմանակի ընթացքում երբ որ ձեռք էր բերում էդ էրեխեքի հարյուրտոկոսանոց վստահությունը, նոր դիպչում էր նրանց։ Եվ ամենակարևորը՝ նա իսկապես սիրահարվում էր էդ էրեխեքին։ Էնպես չի, որ ուղղակի սեքսսուալ հաճույք էր հետապնդում։ Թե' իր, թե' ուրիշների բազմաթիվ ինտերվյուներից ուղղակի աչք ա զարնում, թե ինչքան խորը, բուռն, անկեղծ ու տառապալից էր սիրահարված նա էդ էրեխեքին։ Ու, ըստ երևույթին, առաջնահերթը հենց զգացմունքներն էին, սեռական ցանկությունը, որպես ցանկացած սիրահարվածության հետևանք, ծնվում էր հետո։ Նաև, Մայքլը արտասովոր ձգողականություն ու ազդեցություն ուներ (դա նաև իր համաշխարհային հռչակի նախադրյալներից էր, իր ստեղծագործական և կատարողասկան բացարձակ տաղանդի հետ միասին)։ էդ տարիքի տղուկներն էլ իրեն էին սիրահարվում, դրա համար էլ թույլ էին տալիս։ Անգամ տառապում էին, երբ Մայքլը նոր տղուկով էր հրապուրվում։ եվ ունենալով էս էրեխեքի բացարձակ վստահությունն ու ամբողջովին իրենով արած լինելով, Մայքլն իրեն թույլ էր տալիս իր հերթական սիրեկանին հետը պտտեցնել իր աշխարհով մեկ հյուրախաղերի ժամանակ։ Բազմաթիվ վիդեոներում տարբեր տարիների տեսնում ես էդ տարօրինակ երևույթը, նկատի ունեմ՝ արտաքնապես էդ երեխեքի տարօրինակ կարգավիճակը, որ տիպիկ սիրեկանի կարգավիճակ ա, բայց Մայքլը դրա բացատրությունը միշտ ուներ՝ ինքը երեխաներին շատ ա սիրում։ Բայց չգիտես ինչի միշտ նույն տղան էր հետը, դե մի երեք֊չորս տարի, մինչև, կներեք, տարիքային "դախանում էր" ու փոխարինվում նորով։
Ինչևէ, չեմ ուզում հիմա խորանամ ու հիմնավորեմ իմ կարծիքը, որ մանկապղծություն եղել ա, որն ի դեպ, նաև ունի իր տիպական պատճառը. Մայքլն էլ բազմիցս բռնաբարվել ա երեխա ժամանակ իր հոր կողմից, ինչպես Լատոյա Ջեքսոնն էր պատմում իր գրքում։
Էս ամենով հանդերձ, սիրուն չի ասելը, բայց բոլորն իրար արժանի են. ամենը եղել ա ոչ բռնի, սեփական կամքով, ու սկսվել ա ճոխ կյանքի հանդեպ գայթակղությամբ, էնպես որ թե' էդ տղերքը, թե՜ մյուսները հաստատ լավ օգտվել են ժամանակին, ու հետո էլ՝ երբ մեծացել են ու վտանգ կարող էին ներկայացնել, Մայքլը օգնել ա նրանց տարբեր հարցերում, ֆինանսապես ու կապերով, ու իրենք էլ սուս են մնացել։ Չնայած եթե սուս էլ չմնային, իրենք էին խայտառակվելու. բա ինչի եք լռել էսքան ժամանակ։
Շատ խնդալու էր :D
Առաջին անգամ որ տենց մեղադրանք եղավ, Ջեքսոնը պարզապես փողը տվեց, ճամփեց։
Հետո հասկացավ, որ տենց լիքը մարդ գալու ա, անկապ փողը ուզի, ու մտավ դատարան։
Դատարանով ԱՊԱՑՈւՑԵՑ, որ անմեղ ա, բայց դե Բարեկանի համար դատարանն ո՞ւմ շունն ա։ Եթե չմտներ դատարան, հանգիստ կարելի էր լիքը վարկածներ առաջ քաշել։ Ու հենց դա կանխելու համար մինչև վերջ գնաց։
Ամեն դեպքում կփորձեմ գտնեն էն վիդեոն, որ էս ֆիլմի ստերը հերթով ցույց ա տալիս։ Ֆիլմը սաղ հիմնված ա մարդկանց խոսքերի վրա։ Ու եթե մարդը կյանքի տարբեր փուլերով նույն բանի մասին լրիվ տարբեր բաներ ա պատմում, դա լիքը բան ա ասում էդ մարդու մասին։ Իսկ Ջեքսոնի մասին դատարանն արդեն ասել ա իրա խոսքը։
https://youtu.be/CXOfz1YkWeA
Օրինակ էս վիդեոն ա անդրադառնում ակնհայտ կեղծ ցուցմունքներին։
Դեռ լրիվ չեմ նայել, բայց 6։30-ից սկսում ա հստակ ցույց տալ ստերն, ու ռեժիսյորի կռուտիտները։
Ցանկության դեպքում լիքը սենց փաստեր կարելի ա գտնել, որոնք ապացուցում են, որ էդ 2-ը հասարակ ստախոսներ են։ Էս նախադասության մեջ կարևոր մասն ա «ցանկության դեպքում» ;)
Պարզ ա, որ եթե մարդն իրա համար որոշել ա, որ Ջեքսոնը պեդոֆիլ ա, իրա համար փաստերն ու կեղծիքի բացահայտումը էական չի, էական ա մենակ իրա կարծիքը հաստատող ստախոսի ցուցմունքը ։)
Շատ խնդալու էր :D
Առաջին անգամ որ տենց մեղադրանք եղավ, Ջեքսոնը պարզապես փողը տվեց, ճամփեց։
Հետո հասկացավ, որ տենց լիքը մարդ գալու ա, անկապ փողը ուզի, ու մտավ դատարան։
Դատարանով ԱՊԱՑՈւՑԵՑ, որ անմեղ ա, բայց դե Բարեկանի համար դատարանն ո՞ւմ շունն ա։ Եթե չմտներ դատարան, հանգիստ կարելի էր լիքը վարկածներ առաջ քաշել։ Ու հենց դա կանխելու համար մինչև վերջ գնաց։
Ամեն դեպքում կփորձեմ գտնեն էն վիդեոն, որ էս ֆիլմի ստերը հերթով ցույց ա տալիս։ Ֆիլմը սաղ հիմնված ա մարդկանց խոսքերի վրա։ Ու եթե մարդը կյանքի տարբեր փուլերով նույն բանի մասին լրիվ տարբեր բաներ ա պատմում, դա լիքը բան ա ասում էդ մարդու մասին։ Իսկ Ջեքսոնի մասին դատարանն արդեն ասել ա իրա խոսքը։
Վճիռը կայացրել են երդվյալ ատենակալները, որոնք ընտրվում են պատահական՝ իմ ու քո նման մարդկանց միջից։ Բայց դե քո համար դատարանը ճշմարտության վերջին խոսքն ա, ու չի կարող երբևէ սխալ լինել։ Ինչքան որ դու մեկնաբանություններ ու հոդվածներ կբերես, դրանից տասը անգամ ավել էր ես կարող եմ բերել՝ հակառակը վկայող, բայց ես ուրիշների մեկնաբանություններով չեմ առաջնորդվում, նույնիսկ եթե դա դատարանն ա (մենակ չասես՝ դատարանները երբեք չեն սխալվում՝ կամա, թե ակամա)։ Ես լսում եմ առաջին աղբյուրներին՝ Մայքլին, տղաներին, ու սեփական ինտուիցիայով և զգացողությամբ հավատում եմ կամ չեմ հավատում, առանց դատարանից տեղեկանքի։
https://youtu.be/CXOfz1YkWeA
Օրինակ էս վիդեոն ա անդրադառնում ակնհայտ կեղծ ցուցմունքներին։
Դեռ լրիվ չեմ նայել, բայց 6։30-ից սկսում ա հստակ ցույց տալ ստերն, ու ռեժիսյորի կռուտիտները։
Ցանկության դեպքում լիքը սենց փաստեր կարելի ա գտնել, որոնք ապացուցում են, որ էդ 2-ը հասարակ ստախոսներ են։ Էս նախադասության մեջ կարևոր մասն ա «ցանկության դեպքում» ;)
Պարզ ա, որ եթե մարդն իրա համար որոշել ա, որ Ջեքսոնը պեդոֆիլ ա, իրա համար փաստերն ու կեղծիքի բացահայտումը էական չի, էական ա մենակ իրա կարծիքը հաստատող ստախոսի ցուցմունքը ։)
Նմանապես դու էլ քո համար ես որոշել, ու դրան համապատասխան նյութեր ես գտնում։ Ախ, հա, մեկ էլ դատարանը, որ ճշմարտության վերջին խոսքն ա։
Ամեն դեպքում, ես քո որոշածի հետ խնդիր չունեմ։ Քննարկվում էր ՝ ինչ կարծիքի ենք ֆիլմի մասին (ովքեր նայել են), ես էլ գրել եմ ինչ կարծիքի եմ։
Վճիռը կայացրել են երդվյալ ատենակալները, որոնք ընտրվում են պատահական՝ իմ ու քո նման մարդկանց միջից։ Բայց դե քո համար դատարանը ճշմարտության վերջին խոսքն ա, ու չի կարող երբևէ սխալ լինել։ Ինչքան որ դու մեկնաբանություններ ու հոդվածներ կբերես, դրանից տասը անգամ ավել էր ես կարող եմ բերել՝ հակառակը վկայող, բայց ես ուրիշների մեկնաբանություններով չեմ առաջնորդվում, նույնիսկ եթե դա դատարանն ա (մենակ չասես՝ դատարանները երբեք չեն սխալվում՝ կամա, թե ակամա)։ Ես լսում եմ առաջին աղբյուրներին՝ Մայքլին, տղաներին, ու սեփական ինտուիցիայով և զգացողությամբ հավատում եմ կամ չեմ հավատում, առանց դատարանից տեղեկանքի։
Ես էլ լսել եմ էդ նույն տղաների տարբեր ժամանակներ արված «ցուցմունքները», այդ թվում նրանք, որոնք ապացուցվում են, որ հորինած են ;)
Նմանապես դու էլ քո համար ես որոշել, ու դրան համապատասխան նյութեր ես գտնում։ Ախ, հա, մեկ էլ դատարանը, որ ճշմարտության վերջին խոսքն ա։
Իմ գտած նյութերը գոնե չեն հիմնվում ՄԻԱՅՆ երկու ստախոսների խոսքի վրա :D
Իմ գտած նյութերը գոնե չեն հիմնվում ՄԻԱՅՆ երկու ստախոսների խոսքի վրա :D
Ես ընդհանրապես նյութեր չեն բերել, թե չէ որ բերեի ահագին բազմազան են, հավատա։
Կա՞ մարդ , որ էս ամբողջ ստեղծված իրավիճակի պատճառով էլ կինո չի կարողանում նայե՞լ:
Ոնց որ էլ ակտուալ չլինի ոչինչ: հոգեբանական պատնեշ ա մոտս: Էն ինչ ստեղծվել ա էս կրիզիսից առաջ ՝ ոչ ակտուալ ա ու ոնց որ էլ էս կյանքի մի մասը չլինի:
Չեմ կարողանում ոչինչ նայել՝ մինչև սա չվերջանա:
Էն որ ասում են աշխարհի տարեգիրքը սրանից հետո դիտվելու ա որպես կովիդից առաջ և կովիդից հետո սկզբունքով:
Լրիվ էդ ա մոտս:
Ապոկալիպտիկ ֆիլմեր փորձե՞լ ես նայել, լավ գնում են էս օրերին։
Ինչքան էդ ժանրի բաց թողած ֆիլմ ունեի, բոլորը հերթով նայում եմ։
Երեկ "Bird Box" (https://www.imdb.com/title/tt2737304/)-ն էլ նայեցի, ուրիշ ժամանակ չգիտեմ կհավանեի, թե չէ, բայց հիմա լավ նայվեց։
Ոնց անե՞նք, Ռուֆուսին խնդրենք, վերջին 10 տարվա իր նայած կինոների ռեվյուները ավելացնի իր բացած թեմայում։ Իր ռեվյուները ավելի լավն են, քան թե imdb-ի ու rotten tomatoes-ինը։
Երեկ "Ex Machina" (https://m.imdb.com/title/tt0470752/)-ն նայեցի. ոնց որ "Westworld"-ը լիներ՝ հակիրճ ու մի սերիայում :)
Երեկ "Ex Machina" (https://m.imdb.com/title/tt0470752/)-ն նայեցի. ոնց որ "Westworld"-ը լիներ՝ հակիրճ ու մի սերիայում :)
Ինչքան ժամանակ ա watchlist-ումս ա։ Էս երկու օրը անպայման նայեմ։
Երեկ "Ex Machina" (https://m.imdb.com/title/tt0470752/)-ն նայեցի. ոնց որ "Westworld"-ը լիներ՝ հակիրճ ու մի սերիայում :)
Եթե նեթֆլիքս ունես, Black Mirror: Bandersnatch -ը նայի։
Ինտերակտիվ ա, դրա համար եմ ասում նեթֆիլքով ։Դ տևողությունը մոտ մեկուկես ժամ ա, շատ լավն ա, սփոյլերներ չկարդաս ։Դ
Եթե նեթֆլիքս ունես, Black Mirror: Bandersnatch -ը նայի։
Ինտերակտիվ ա, դրա համար եմ ասում նեթֆիլքով ։Դ տևողությունը մոտ մեկուկես ժամ ա, շատ լավն ա, սփոյլերներ չկարդաս ։Դ
Նեթֆլիքս ունեմ, բայց Black Mirror-ը մի ձև չի ձգում:
Նեթֆլիքս ունեմ, բայց Black Mirror-ը մի ձև չի ձգում:
Էդ մեկը առանձին ֆիլմ ա, սերիալի հետ համարյա կապ չունի
Ապոկալիպտիկ ֆիլմեր փորձե՞լ ես նայել, լավ գնում են էս օրերին։
Ինչքան էդ ժանրի բաց թողած ֆիլմ ունեի, բոլորը հերթով նայում եմ։
Երեկ "Bird Box" (https://www.imdb.com/title/tt2737304/)-ն էլ նայեցի, ուրիշ ժամանակ չգիտեմ կհավանեի, թե չէ, բայց հիմա լավ նայվեց։
Circle (2015) նայել ե՞ք։ Նոր նայեցի։ Ապոկալիպտիկավուն ֆիլմ ա, Վիշապը կսիրեր երևի՝ մարդկության վրա ձեռը թափ տալու առումով։
Ամբողջ ֆիլմը մի սենյակի մեջ ա կատարվում․ մի խումբ մարդիկ կանգնած են շրջանով, ու էդպես էլ ամբողջ ֆիլմի ընթացքում տեղներից չեն շարժվում․․․․
Գաղթական
01.05.2020, 20:11
Circle (2015) նայել ե՞ք։ Նոր նայեցի։ Ապոկալիպտիկավուն ֆիլմ ա, Վիշապը կսիրեր երևի՝ մարդկության վրա ձեռը թափ տալու առումով։
Ամբողջ ֆիլմը մի սենյակի մեջ ա կատարվում․ մի խումբ մարդիկ կանգնած են շրջանով, ու էդպես էլ ամբողջ ֆիլմի ընթացքում տեղներից չեն շարժվում․․․․
Շատ հզոր ֆիլմ ա,
Բազում մտածելու թեմաներ ա տալիս
Շատ հզոր ֆիլմ ա,
Բազում մտածելու թեմաներ ա տալիս
Բայց վերջը ապոկալիպտիկ էր, էն առումով, թե ինչն ա հաղթում․․․․
Էստեղ մի տեղ Ծլնգը Exam ֆիլմն էր նշել, դա էլ մի երկու օր առաջ նայեցի։ Էլի ամեն ինչ մի սենյակի մեջ, ու ավելի հետաքրքիր նայվեց, քան Circle-ը, ավելի դինամիկ էր։ Խորհուրդ կտամ (թեև Ծլնգն արդեն խորհուրդ էր տվել :)) )
Բայց վերջը ապոկալիպտիկ էր, էն առումով, թե ինչն ա հաղթում․․․․
Էստեղ մի տեղ Ծլնգը Exam ֆիլմն էր նշել, դա էլ մի երկու օր առաջ նայեցի։ Էլի ամեն ինչ մի սենյակի մեջ, ու ավելի հետաքրքիր նայվեց, քան Circle-ը, ավելի դինամիկ էր։ Խորհուրդ կտամ (թեև Ծլնգն արդեն խորհուրդ էր տվել :)) )
Թե սենց ֆիլմերը դուրդ գալիս են, սա քեզ նվեր (https://www.imdb.com/list/ls075785141/)։ :)
Թե սենց ֆիլմերը դուրդ գալիս են, սա քեզ նվեր (https://www.imdb.com/list/ls075785141/)։ :)
Մերսի :) էս ինչ շատ են, մի դար կնայեմ...
Մերսի :) էս ինչ շատ են, մի դար կնայեմ...
„12 Angry Men“-ից սկսիր, եթե չես նայել :)
„12 Angry Men“-ից սկսիր, եթե չես նայել :)
Հե֊հե :)) ես էլ նոր նայում էի ցուցակը հենց հիմա նայելու համար ու մտածում՝ որից սկսեմ։ Ոչ մեկը չեմ տեսել (ես հազվադեպ եմ կինո նայում)։
Նայեցինք, ուրեմն, 12 angry men (բայց ծանոթ ա անունը, երևի լավ հայտնի ա, մի տեղ լսել եմ)։
Յոհաննես
02.05.2020, 18:33
Հե֊հե :)) ես էլ նոր նայում էի ցուցակը հենց հիմա նայելու համար ու մտածում՝ որից սկսեմ։ Ոչ մեկը չեմ տեսել (ես հազվադեպ եմ կինո նայում)։
Նայեցինք, ուրեմն, 12 angry men (բայց ծանոթ ա անունը, երևի լավ հայտնի ա, մի տեղ լսել եմ)։
Վերջը մի կարգին կինոյի անուն տվեցիք ։Դ 12 angry men-ը շատ զիլ կինո է ու քանի եկել եմ ստեղ, մի կինո էլ ես խորհուրդ տամ։
The Gentlemen, ուրեմն երկար դատարից հետո Ռիչին հետ է եկել ու իր ոճի մեջ խզարելա։ Էս տարի սրանից լավ կինո չեմ նայել, մի պահ չես կարա ձանձրանաս, թույն դռայվով կինոյա, ահավոր հետաքրքիր ու բոմբ կերպարներով, դերասանները մեկը մեկից բոմբ։ Ոշմ, ախպեր, մեկա իմ ասած կինոներին շան տեղ չեք դնում :angry
Վերջը մի կարգին կինոյի անուն տվեցիք ։Դ 12 angry men-ը շատ զիլ կինո է ու քանի եկել եմ ստեղ, մի կինո էլ ես խորհուրդ տամ։
The Gentlemen, ուրեմն երկար դատարից հետո Ռիչին հետ է եկել ու իր ոճի մեջ խզարելա։ Էս տարի սրանից լավ կինո չեմ նայել, մի պահ չես կարա ձանձրանաս, թույն դռայվով կինոյա, ահավոր հետաքրքիր ու բոմբ կերպարներով, դերասանները մեկը մեկից բոմբ։ Ոշմ, ախպեր, մեկա իմ ասած կինոներին շան տեղ չեք դնում :angry
Դնում ենք, դնում ենք ․․․ :D
Հաստատում եմ, The Gentlemen թույն կինոյա։ Ռիչին էն Ռեվալվեռը լրիվ բոռշել էր, բայց էս կինոյով ռեաբիլիտացվեց…
Էդ Ջենթլմենի ի՞նչն եք տենց հավանել, քնում էի կինոյում․
․․․վերջին անգամ որ կինո էի գնացել, Գայ Ռիչիի "The Gentlemen" նայեցի, էդ ինչ տաղտկալի բան էր, բայց կինոթատրոնից դուրս գալ չէի ուզում, որովհետև «վերջին կինո գնալս» էր էս վարի գնացող աշխարհում: Հետո նայեցի ինտերնետով, նենց մի հիացական կարծիքներ են գրված՝ շատ բարձր ռեյտինգով, մնացի ապշած։
Էդ Ջենթլմենի ի՞նչն եք տենց հավանել, քնում էի կինոյում․
Ընկեր, տենց կինոյին մի բառով ասում են սծիլնի կինո։ :ok
Նու, չհաշված plot twist-երը, ու Colin Farrell-ի տաղանդավոր խաղը։
Մոռացա, մեկ էլ Michelle Dockery-ը սեքս բոմբ ա, ատոմային։ Էն որ ասում ա ․․․ hello babe ...
Բայց, Րիչիի չգերազանցված գլուխգործոցը մնում ա Lock, Stock and Two Smoking Barrels-ը։ Ով չի նայել, պիտի նայի !!
Ու սիրածս մասերից մեկը էտ կինոյից։
https://www.youtube.com/watch?v=U2oq_gY_E4w
- What's that?
- It's a cocktail. You asked for a cocktail.
- No. I asked you to give me a refreshing drink. I didn't expect a fucking rainforest. You could fall in love with an orangutan in there.
:D:D
Բայց, Րիչիի չգերազանցված գլուխգործոցը մնում ա Lock, Stock and Two Smoking Barrels-ը։ Ով չի նայել, պիտի նայի !!
Ու սիրածս մասերից մեկը էտ կինոյից։
https://www.youtube.com/watch?v=U2oq_gY_E4w
- What's that?
- It's a cocktail. You asked for a cocktail.
- No. I asked you to give me a refreshing drink. I didn't expect a fucking rainforest. You could fall in love with an orangutan in there.
:D:D
Բայց ինքն իրեն 2 տարի հետո մի անգամ էլ է կրկնել` ոչ պակաս հաջող: Snatch (https://en.wikipedia.org/wiki/Snatch_(film))
Ու պարզվումա, որ Lock, Stock and Two Smoking Barrels-ը նախաֆիլմ է ունեցել` կարճամետրաժ
https://en.wikipedia.org/wiki/The_Hard_Case: Չեմ տեսել, փնտրում եմ:
Հ.Գ. Գտա
https://www.youtube.com/watch?v=CaS17iqLyXU
Երեկ ուսանողական ընկերս էր զանգել, կորոնային բոլոր թեմաների, դավադրական տեսությունների և մնացած ամբողջ թաշախուստի վրայով անցնելուց հետո, հասանք կարանտինի օրերին նայվող կինոներին, ու ինքը ինձ մի հանճարեղ ֆիլմի մասին հիշեցրեց՝ Կուստուրիցայի ''Underground''-ը (https://www.imdb.com/title/tt0114787/)։
Աչքիս էսօր մի հատ էլ նայեմ։
էս վերջերս երեկոյան ուշ կիսաանջատված վիճակով ասի մի անիմաստ բայեվիկ նայեմ՝ ուղեղս ուրիշ բանի չէր ձգում, ու արագի մեջ Extraction (https://www.imdb.com/title/tt8936646/) ֆիլմը գտա (շատ խորհուրդ չեմ տալիս՝ արևմտյան ռեմբոն գալիս պրծած-տրաքած երկրների մաֆիոզների միջև խուճուճ բազառները քաղաքի կեսը մորթելով լուծում ա, չնայած ոնցոր մի բանգլադեշցի ընկերս ա ասում՝ գոնե ամերիկացիք Բանգլադեշի մայրաքաղաքի անունը կսովորեն)։ Ու սենց նայում եմ, մեջի դերասանուհին ինչ-որ համ բեսամթ ծանոթ ա, համ էլ ոշմի ձև տեցը չեմ բերում։ Վերջը մյուս օրը ստուգեցի, պարզվեց Գոլշիֆթե Ֆարահանին ա, ու իրան մենակ About Elly (https://www.imdb.com/title/tt1360860/?ref_=fn_al_tt_1)-ու եմ տեսել (էս մեկը լավ խորհուրդ եմ տալիս, բայց ահագին դանդաղ ֆիլմ ա), ու Paterson (https://www.imdb.com/title/tt5247022/?ref_=nv_sr_srsg_0)-ի առաջին մի 5 րոպեում (դրանից ավել էդ ֆիլմը չեմ ձգել, բայց ստեղ վախտին Յոհանն ու Բյուրը գովում էին)։ Վերջը ֆիլմոգրաֆիան նայեցի, ահագին հետաքրքիր ֆիլմերում ա հանվել, ու հիմա դրած հերթով փորձում եմ նայել․ գեշ տաղանդավոր դերասան ա, հետն էլ բազմալեզու, ու միջին ու կենտրոնական արևելքի ազգերի կեսի ներկայացուցիչների ֆիլմում պատկերել ա (Extraction-ում ասի ինչ լավ ա, գոնե մի հատ հնդիկ դերասանուհի են գլխավոր դերերից մեկում քաստինգ արել), ընդ որում այդ ազգության մարդիկ էլ ասում են, որ լրիվ չյոտկի ա դա անում, ոչ թե բողոքում են դրանից․․․ բա մեռածի (կենդանու? կենդանիի?) ժպի՜տը․
https://i.imgur.com/ln1DFrt.png
https://static.sekans.com/images/pOnj5o6Wg.jpg
https://assets.vogue.com/photos/58913a037edfa70512d62fde/master/pass/01-golshifteh-farahani.jpg
https://static.timesofisrael.com/www/uploads/2016/05/000_AR57Q.jpg
https://66.media.tumblr.com/d6fb8e60782900d197bce427c76c4c86/tumblr_mneg03ni3Y1ss6h4ko1_640.jpg
Էհ․․․ Բյուրը ո՞ւր ա, մի քիչ ֆեմինիստական ֆիլմոգրաֆիա հետը քննարկերինք․․․
Circle (2015) նայել ե՞ք։ Նոր նայեցի։ Ապոկալիպտիկավուն ֆիլմ ա, Վիշապը կսիրեր երևի՝ մարդկության վրա ձեռը թափ տալու առումով։
Ամբողջ ֆիլմը մի սենյակի մեջ ա կատարվում․ մի խումբ մարդիկ կանգնած են շրջանով, ու էդպես էլ ամբողջ ֆիլմի ընթացքում տեղներից չեն շարժվում․․․․
Վերջը էրեկ նայեցինք, հետաքրքիր նայվեց, հետո մանթո քնեցի, մի երկու հատ ապուշ երազ տեսա, էսօր առավոտ մի քիչ մտածեցի ֆիլմի մասին, ու վայթե լավը չէր :Ճ Շատ պրիմիտիվ էր ներկայացնում մարդկությանը՝ ողորմելի ստրուկներ, որոնց կյանքի միակ իմաստը ողջ մնալն ա ու ոչ մեկի մտքով էլ չի անցնում, թե քվերակությանը մասնակցելը ընդամենը կառավարողի քմահաճույքին ենթարկվելն ա, ու թարսի պես էլ նույն ձևի նողկալի ու «տրամաբանական» էլ ավարտ ա ունենում…
Ոնց որ սենք էժանագին պոռնո նայելուց, կամ Վլեի գլգլոց լսելուց, կամ ասենք հավայի մարիխուանա ծխելուց, կամ անորակ արաղ խմելուց ես զգում, այ էս ֆիլմը նայելուց հետո տենց եմ զգում :Ճ
Բայց համենայն դեպս հետաքրքրությամբ նայեցինք :D
Վերջը էրեկ նայեցինք, հետաքրքիր նայվեց, հետո մանթո քնեցի, մի երկու հատ ապուշ երազ տեսա, էսօր առավոտ մի քիչ մտածեցի ֆիլմի մասին, ու վայթե լավը չէր :Ճ Շատ պրիմիտիվ էր ներկայացնում մարդկությանը՝ ողորմելի ստրուկներ, որոնց կյանքի միակ իմաստը ողջ մնալն ա ու ոչ մեկի մտքով էլ չի անցնում, թե քվերակությանը մասնակցելը ընդամենը կառավարողի քմահաճույքին ենթարկվելն ա, ու թարսի պես էլ նույն ձևի նողկալի ու «տրամաբանական» էլ ավարտ ա ունենում…
Ոնց որ սենք էժանագին պոռնո նայելուց, կամ Վլեի գլգլոց լսելուց, կամ ասենք հավայի մարիխուանա ծխելուց, կամ անորակ արաղ խմելուց ես զգում, այ էս ֆիլմը նայելուց հետո տենց եմ զգում :Ճ
Բայց համենայն դեպս հետաքրքրությամբ նայեցինք :D
Ճիշտ նույն տպավորությունն ինձ մոտ էր։ Ամեն ինչն էր պրիմիտիվ ներկայացված. ռասիզմը, կյանքի հանդեպ իբր սերը, երկխոսությունները, անգամ էրեխու, կներեք, արհեստական նվվոցը էդ ամեն ինչի ֆոնում կախված։ Բայց հետաքրքրությամբ նայվեց։
Վերջն էլ էր բանալ։ Բայց դե դու էնքան ես ասում՝ էս մարդկությունը ի վերջո դեգեներտների հավաքածու ա (եթե ճիշտ եմ հասկացել), որ արժեր նայել էդ կինոն, որ կողքից տեսնեիր ինչքան բանալ ա, եթե տենց մտածես :)
Ի դեպ, Exam ֊ը, որ Ծլնգի հետ նշեցինք, էլ ավելի հետաքրքրությամբ ա նայվում, բայց դա էլ ուրիշ տեսակի մարիխուանա ա, մեծ խոհափիլիսոփայական սպասելիքներ չունենաս։ Բայց մի շնչով նայվում ա, ու սկի Հոլիվուդ էլ չի, կարծեմ բրիտանական արտադրություն ա։
Ճիշտ նույն տպավորությունն ինձ մոտ էր։ Ամեն ինչն էր պրիմիտիվ ներկայացված. ռասիզմը, կյանքի հանդեպ իբր սերը, երկխոսությունները, անգամ էրեխու, կներեք, արհեստական նվվոցը էդ ամեն ինչի ֆոնում կախված։ Բայց հետաքրքրությամբ նայվեց։
Վերջն էլ էր բանալ։ Բայց դե դու էնքան ես ասում՝ էս մարդկությունը ի վերջո դեգեներտների հավաքածու ա (եթե ճիշտ եմ հասկացել), որ արժեր նայել էդ կինոն, որ կողքից տեսնեիր ինչքան բանալ ա, եթե տենց մտածես :)
Ի դեպ, Exam ֊ը, որ Ծլնգի հետ նշեցինք, էլ ավելի հետաքրքրությամբ ա նայվում, բայց դա էլ ուրիշ տեսակի մարիխուանա ա, մեծ խոհափիլիսոփայական սպասելիքներ չունենաս։ Բայց մի շնչով նայվում ա, ու սկի Հոլիվուդ էլ չի, կարծեմ բրիտանական արտադրություն ա։
Էս քանի օրը կնայեմ։ Դեգեներատների մասով ֆիլմը կոնցենտրացիան խայտառակ պեսիմիստիկ էր ներկայացնում՝ հիսուն հոգու մեջ մենակ մի խելքը գլխին մարդ կար՝ որ քվեարկությանը չէր մասնակցում։ Մնացածը ջիգյարով մասնակցեցին մարդասպան խաղին, ես հույս ունեմ էդքան վատ չի մեր վիճակը։
Էս քանի օրը կնայեմ։ Դեգեներատների մասով ֆիլմը կոնցենտրացիան խայտառակ պեսիմիստիկ էր ներկայացնում՝ հիսուն հոգու մեջ մենակ մի խելքը գլխին մարդ կար՝ որ քվեարկությանը չէր մասնակցում։ Մնացածը ջիգյարով մասնակցեցին մարդասպան խաղին, ես հույս ունեմ էդքան վատ չի մեր վիճակը։
Իսկ ես ավելի "անհույս" եմ․ մինչև ֆիլմի վերջը կարծում էի, թե էդ մարդիկ իրականում չեն մեռնում, հետո ուշքի են գալու :) Շատ թեթև ձեռով էր մի տեսակ․․․
Մի հատ ուրիշ մարիխուանա-կինոյի անուն ասեմ, մի շաբաթ առաջ նայած (ինչ-որ շատ են նայվում էս վերջերս), քանի դեռ չեմ մոռացել, որովհետև արդեն համարյա լրիվ ջնջվում ա հիշողությունիցս։ Fantasy Island (2020): Արկածային-սարսափ-թրիլլեր՝ լրիվ անտրամաբանական (ըստ իս) ավարտով։ Զատո բավարարել էր հակառասիստական, բազմա-սեքսուալության և այլ բազմազանությունների սատարման ու ընդգրկման ներկայիս թրենդի պահանջները (ոնց որ diversity & social justice առարկայից թեզի պաշտպանություն լիներ :)) )
Բայց քթիցդ բռնած մինչև վերջ տանում ու նայել ա տալիս, եթե էդ կարգի բան ենք ուզում նայել, հոլիվուդյան սկզբունքների համաձայն։
Բայց ինքն իրեն 2 տարի հետո մի անգամ էլ է կրկնել` ոչ պակաս հաջող: Snatch (https://en.wikipedia.org/wiki/Snatch_(film))
Հա ․․ ու ինձ թվում ա Բրեդ Պիտի լավագույն դերերից մեկն ա։ Էտ կինոյի կառոննի ֆռազան գիտե՞ս որն ա․ You should never underestimate the predictability of stupidity :ok
Ինձ ամենաշատ չձգող ֆիմն էր էս տարվա, շատ нудный ա երևում ու Ադամ Դրայվերից զզվում եմ, ավելի լավ է Midsommar-ը նոմինացվեր դրա փոխարեն:
Quyr Qery, եկել եմ քեզ սիրո խոստովանություն անեմ, որ էս կինոն հավանել ես։ Իմ համար սա 2019-ի լավագույն ֆիլմն է ու ընդհանրապես սա իմ ամենասիրած ֆիլմերից մեկը դարձավ։ Էսքան էսթեթիկա ու ճաշակ մեկ էլ Թրիերի ու Բերգմանի մոտ կա։ Ես ոճերը չեմ համեմատում, թեև Թրիերի հետ նամյոկներ կան, այլ հենց ճաշակն ու էսթեթիկան։ Հզորագույն ֆիլմ է։ Գիտեմ, որ շատերը չեն հավանում։ Բայց իմ համար սա գլուխգործոց է։ Ու ոչ թե սյուժեն, այլ պատմելու ձևը, կադրերի գեղեցկությունը։ Կարող ես յուրաքանչյուր կադր կանգնացնել ու ֆոտոնկար անել։ Իսկ Արի Աստերը իր առաժյմ երկու ֆիլմերով դարձել է իմ ամենա ամենա սիրելի ռեժիսորներից մեկը։ Ու պետք չի իրան դատել այդ ֆիլմերով։ Ուղղակի նայեք ու տեսեք իրա պոտենցիալը։ Վստահ եմ, որ ինքը դառնալու է մեծագույն ռեժիսորներից մեկը։
Պատերազմի մասին քիչ ֆիլմեր կան, որ հավանում եմ։ Բայց էսօր նայեցի լավագույն ֆիլմերից մեկը՝ 1917 (https://www.imdb.com/video/vi3474308889?pf_rd_m=A2FGELUUNOQJNL&pf_rd_p=3f7659b3-abf2-420b-a2e0-149cdddd09da&pf_rd_r=GA293V96Z22R711TG0YR&pf_rd_s=center-3&pf_rd_t=15021&pf_rd_i=tt8579674&ref_=tt_vd_1917_jkt_i_1&listId=ls093405086)։
Ինչն ա յուրահատուկ էս ֆիլմում, որ չկա մնացածների մեջ, դա նկարելու տեխնիկան ա։ Սաղ ֆիլմը որպես մի կադր ա նկարած, ոնց որ մի նախադասությամբ պատմություն լինի, անընդհատ․․․ Հետաքրքրվեցի ֆիլմով, որպես ՍիՋիԱյի գրեթե անթերի կիրառման օրինակ։ Բանը նրանում ա, որ իհարկե սաղ ֆիլմը չի կարա մի կադր լինի ու ասենք ընդհատված կադրերը իրար կպցնելու ու նաև շրջապատը ավելի հավաստի դարձնելու համար լիքը վիզուալ էֆֆեկտներ են օգտագործել, բայց հլը մի հատ փորձեք գուշակել․․․ ոչ մի բանով չի տարբերվում իրականից։ Ու սրան գումարած նաև ուան շաթը հնարավորություն ա տալիս հերոսների հետ լինել, առանց կտրվելու, ու կերպարների զարգացման մի այլ տեսակի փորձ ա, որ սենց քեզ իրանց հետ ապրեցնում ա ու մնացածը․․․
Չեմ հիշում, թե երբ եմ վերջին անգամ սենց տպավորված եղել, հայ հայ լացելու աստիճան։ Դերասանական խաղն էլ խոսքից ու մտքից դուրս։ Եթե նայողներ եղել են, հետաքրիր կլինի կարծիքներ կարդալ։
Պատերազմի մասին քիչ ֆիլմեր կան, որ հավանում եմ։ Բայց էսօր նայեցի լավագույն ֆիլմերից մեկը՝ 1917 (https://www.imdb.com/video/vi3474308889?pf_rd_m=A2FGELUUNOQJNL&pf_rd_p=3f7659b3-abf2-420b-a2e0-149cdddd09da&pf_rd_r=GA293V96Z22R711TG0YR&pf_rd_s=center-3&pf_rd_t=15021&pf_rd_i=tt8579674&ref_=tt_vd_1917_jkt_i_1&listId=ls093405086)։
Ինչն ա յուրահատուկ էս ֆիլմում, որ չկա մնացածների մեջ, դա նկարելու տեխնիկան ա։ Սաղ ֆիլմը որպես մի կադր ա նկարած, ոնց որ մի նախադասությամբ պատմություն լինի, անընդհատ․․․ Հետաքրքրվեցի ֆիլմով, որպես ՍիՋիԱյի գրեթե անթերի կիրառման օրինակ։ Բանը նրանում ա, որ իհարկե սաղ ֆիլմը չի կարա մի կադր լինի ու ասենք ընդհատված կադրերը իրար կպցնելու ու նաև շրջապատը ավելի հավաստի դարձնելու համար լիքը վիզուալ էֆֆեկտներ են օգտագործել, բայց հլը մի հատ փորձեք գուշակել․․․ ոչ մի բանով չի տարբերվում իրականից։ Ու սրան գումարած նաև ուան շաթը հնարավորություն ա տալիս հերոսների հետ լինել, առանց կտրվելու, ու կերպարների զարգացման մի այլ տեսակի փորձ ա, որ սենց քեզ իրանց հետ ապրեցնում ա ու մնացածը․․․
Չեմ հիշում, թե երբ եմ վերջին անգամ սենց տպավորված եղել, հայ հայ լացելու աստիճան։ Դերասանական խաղն էլ խոսքից ու մտքից դուրս։ Եթե նայողներ եղել են, հետաքրիր կլինի կարծիքներ կարդալ։
Ուրեմն դու Birdman-ը չես նայե՞լ :o
Ուրեմն դու Birdman-ը չես նայե՞լ :o
Պատերազմի մասին չի: Թե չէ Birdman-ն էլ ա հրաշք: Բայց 1917-ը նայելիս շունչս կտրվում էր՝ էնքան մեծ էր լարումը:
Պատերազմի մասին չի: Թե չէ Birdman-ն էլ ա հրաշք: Բայց 1917-ը նայելիս շունչս կտրվում էր՝ էնքան մեծ էր լարումը:
Հա, բայց Լիզբեթը էդ նկարահանման ձևի մասին էր գրել։ Ես 1917-ը չեմ նայել, որտև ոնց նայում եմ ամենաշատը հենց էդ նկարահանումն են գովում, իսկ դա արդեն մի անգամ տեսել եմ։
Ֆիլմի մասին ուրիշ դրական բան դեռ աչքովս չի ընկել, կամ էլ չի տպավորվել։
Պատերազմի մասին չի: Թե չէ Birdman-ն էլ ա հրաշք: Բայց 1917-ը նայելիս շունչս կտրվում էր՝ էնքան մեծ էր լարումը:
Հա, դինամիկան էլ ա լրիվ տարբեր։ Սա Ա կետից Բ կետ հերոսի հետ տանում ա, ու շրջապատի հետ փոխներգործության շնորհիվ պատերազմն էլ ա դառնում կերպար, անընդհատ փոփոխվող՝ տգեղ ու անճոռնի դեմքից մինչև գետի վրա թափվող բալենու ծաղկաթերթեր։
Հա, բայց Լիզբեթը էդ նկարահանման ձևի մասին էր գրել։ Ես 1917-ը չեմ նայել, որտև ոնց նայում եմ ամենաշատը հենց էդ նկարահանումն են գովում, իսկ դա արդեն մի անգամ տեսել եմ։
Ֆիլմի մասին ուրիշ դրական բան դեռ աչքովս չի ընկել, կամ էլ չի տպավորվել։
Ո՞նց, դու irreversible- ը չես նայել :o
Ո՞նց, դու irreversible- ը չես նայել :o
Իհարկե նայել եմ, ու ընտեղ մի կադրով չի գնում։
Birdman-ից հետո կինոթատրոնից էշացած եմ դուրս եկել ։)
Ես էդ մի կադրովի կայֆը չեմ էլ հասկանում ։Դ մինչև չեն ասում, չեմ էլ իմանում, որ մի կադրով էր։
Ես էդ մի կադրովի կայֆը չեմ էլ հասկանում ։Դ մինչև չեն ասում, չեմ էլ իմանում, որ մի կադրով էր։
"Birdman"-ը նայել ես ու չե՞ս զգացել օպերատորական տաղանդը։ Էմանուել Լյուբեցկին (https://www.imdb.com/name/nm0523881/)էդ ֆիլմի համար Օսկար է ստացել՝ լավագույն օպերատորական աշխատանք նոմինացիայում։ Ի դեպ, էդ նույն Լյուբեցկին նույն նորմինացիայով երկու Օսկար էլ "Gravity"-ի ու "The Revenant"-ի համար է ստացել։
Իմ կարծիքով, իր աշխատանքն ամեն անգամ գլուխգործոցի է հասնում։
"Birdman"-ը նայել ես ու չե՞ս զգացել օպերատորական տաղանդը։ Էմանուել Լյուբեցկին (https://www.imdb.com/name/nm0523881/)էդ ֆիլմի համար Օսկար է ստացել՝ լավագույն օպերատորական աշխատանք նոմինացիայում։ Ի դեպ, էդ նույն Լյուբեցկին նույն նորմինացիայով երկու Օսկար էլ "Gravity"-ի ու "The Revenant"-ի համար է ստացել։
Իմ կարծիքով, իր աշխատանքն ամեն անգամ գլուխգործոցի է հասնում։
«Gravity»-ն չեմ նայել, «The Revenant»-ում էլ օպերատորի աշխատանքը էդ աստիճանի շշմեցուցիչ չէր, ոնց որ Birdman-ում։ Ու ես էլ չեմ պատկերացնում, թե ո՞նց կարաս չզգաս դա։
էն առաջին կադրերից, որ հերոսը հայելու մեջ իրան ա նայում, ու կպած փորձում ես կամերան գտնես, ստիպում են որ հետո ամբողջ ֆիլմի ընթացքում նույն կերպ ուշադիր լինես օպերատորի աշխատանքին։
«Gravity»-ն չեմ նայել, «The Revenant»-ում էլ օպերատորի աշխատանքը էդ աստիճանի շշմեցուցիչ չէր, ոնց որ Birdman-ում։ Ու ես էլ չեմ պատկերացնում, թե ո՞նց կարաս չզգաս դա։
էն առաջին կադրերից, որ հերոսը հայելու մեջ իրան ա նայում, ու կպած փորձում ես կամերան գտնես, ստիպում են որ հետո ամբողջ ֆիլմի ընթացքում նույն կերպ ուշադիր լինես օպերատորի աշխատանքին։
"Birdman"-ում, հա, գժական էր, բայց "The Revenant"-ում էլ էր ինձ համար գլուխ պտտեցնող․ ահավոր սիրուն նկարած ֆիլմ էր։ Ընդհանրապես, էդ ֆիլմը ամբողջովին օպերատորական աշխատանքի վրա էր հիմնված, ու որ Լյուբեցկու ձեռքը հանես, տակը էլ բան չի մնա նայելու, դե Թոմ Հարդիին չհաշված :)) Ինձ թվում է, եթե էդ ֆիլմը Լյուբեցկին չնկարեր, Դիկապրիոն Օսկար չէր էլ ստանա։
"Birdman"-ը նայել ես ու չե՞ս զգացել օպերատորական տաղանդը։ Էմանուել Լյուբեցկին (https://www.imdb.com/name/nm0523881/)էդ ֆիլմի համար Օսկար է ստացել՝ լավագույն օպերատորական աշխատանք նոմինացիայում։ Ի դեպ, էդ նույն Լյուբեցկին նույն նորմինացիայով երկու Օսկար էլ "Gravity"-ի ու "The Revenant"-ի համար է ստացել։
Իմ կարծիքով, իր աշխատանքն ամեն անգամ գլուխգործոցի է հասնում։
Նայել եմ, բայց չեմ ֆիքսել)
"Birdman"-ում, հա, գժական էր, բայց "The Revenant"-ում էլ էր ինձ համար գլուխ պտտեցնող․ ահավոր սիրուն նկարած ֆիլմ էր։ Ընդհանրապես, էդ ֆիլմը ամբողջովին օպերատորական աշխատանքի վրա էր հիմնված, ու որ Լյուբեցկու ձեռքը հանես, տակը էլ բան չի մնա նայելու, դե Թոմ Հարդիին չհաշված :)) Ինձ թվում է, եթե էդ ֆիլմը Լյուբեցկին չնկարեր, Դիկապրիոն Օսկար չէր էլ ստանա։
Ես ահագին ուշ եմ նայել, սպասել եմ, որ նորմալ որակով հայտնվի։
Ու տենց էլ հանելուկ մնաց, թե էդ կինոն էկրանկա «որակով» նայողներն ի՞նչ էին ստացել էդ ֆիլմից։
Վերջերս "The Disaster Artist" (https://www.imdb.com/title/tt3521126/)-ը նայեցի։
Լսած կա՞ք «բոլոր ժամանակների վատագույն ֆիլմի»՝ "The Room" (https://www.imdb.com/title/tt0368226/)-ի ու նրա ռեժիսյոր, պրոդյուսեր ու գլխավոր դերասան Tommy Wiseau-ի մասին :)
"The Disaster Artist"-ը ներկայացնում է էդ ամբողջ պատմությունը, թե ոնց է ոմն Թոմի՝ անհայտ ազգության, տարիքի ու կենսագրության մեկը (ահագին տարած մի դեմք), ստեղծում "The Room"-ը՝ ֆիլմ, որն էնքան վատն է, որ դրանով նշանավոր ու հայտնի է դարձել, ու մարդիկ մինչ օրս նայում են՝ "guilty pleasure"-ի համար։
Մի խոսքով, "The Disaster Artist"-ը պատմում է "The Room"-ի ու Tommy Wiseau-ի մասին, ու ֆիլմում նույնիսկ հաջողացրել են "The Room"-ի որոշ դրվագներ նույնությամբ նկարել․ վերջում ցույց են տալիս, թե ինչքան նման են դրվագները։
James Franco-ն շատ լավն է Tommy Wiseau-ի դերում։
Հավեսով նայեցի ֆիլմը, բայց "The Room"-ը տենց էլ չեմ նայել :)
Վերջերս "The Disaster Artist" (https://www.imdb.com/title/tt3521126/)-ը նայեցի։
Լսած կա՞ք «բոլոր ժամանակների վատագույն ֆիլմի»՝ "The Room" (https://www.imdb.com/title/tt0368226/)-ի ու նրա ռեժիսյոր, պրոդյուսեր ու գլխավոր դերասան Tommy Wiseau-ի մասին :)
"The Disaster Artist"-ը ներկայացնում է էդ ամբողջ պատմությունը, թե ոնց է ոմն Թոմի՝ անհայտ ազգության, տարիքի ու կենսագրության մեկը (ահագին տարած մի դեմք), ստեղծում "The Room"-ը՝ ֆիլմ, որն էնքան վատն է, որ դրանով նշանավոր ու հայտնի է դարձել, ու մարդիկ մինչ օրս նայում են՝ "guilty pleasure"-ի համար։
Մի խոսքով, "The Disaster Artist"-ը պատմում է "The Room"-ի ու Tommy Wiseau-ի մասին, ու ֆիլմում նույնիսկ հաջողացրել են "The Room"-ի որոշ դրվագներ նույնությամբ նկարել․ վերջում ցույց են տալիս, թե ինչքան նման են դրվագները։
James Franco-ն շատ լավն է Tommy Wiseau-ի դերում։
Հավեսով նայեցի ֆիլմը, բայց "The Room"-ը տենց էլ չեմ նայել :)
Ես The Room-ի մեծագույն ֆանատներից եմ Հայաստանում: Մի տասն անգամ նայել եմ, համարյա անգիր գիտեմ, առաջին նայելուց հետո էլ կես տարի մենակ դրա ցիտատներով էի խոսում :)): Երկու անգամ նույնիսկ մեր տանը կինոդիտում ենք կազմակերպել մյուս ֆանատների համար: The Room-ն ու Disaster Artist-ը վրա-վրա նայելն էլ մի ուրիշ հաճույք ա: Իդեալական լավ կինո ա:
Դրանից լավ կինո մենակ մեր հայրենական «Ցասումն» ա: Մի երկու օր առաջ նայեցինք:
https://www.facebook.com/Batwinch/videos/3107500392666063
Մի տասն անգամ նայել եմ, համարյա անգիր գիտեմ, առաջին նայելուց հետո էլ կես տարի մենակ դրա ցիտատներով էի խոսում :)):
Սե՞նց :))
“I did not hit her, it's not true, it's bullshit, I did not hit her, I did nooot. Oh, hi, Mark!”
Սե՞նց :))
“I did not hit her, it's not true, it's bullshit, I did not hit her, I did nooot. Oh, hi, Mark!”
Anyway, how's your sex life? :love
Ասում եմ, էդ կինոն լավագույն բանն ա, որ եղել ա մարդկության հետ:
Դու օրիգինալը նայի :)):
Գաղթական
21.07.2020, 13:08
Էս վերջերս՝ Նեթֆլիքսի երեսից, մոտս բեսամբ ուժեղացել են նոստալգիկ զգացումները:
Մանկությանս տարիներին նայած ու հետո դրանց գոյության մասին մոռացած ֆիլմերի շարք ենք սկսել նայել:
Հավեսով գնում են:
Երեխեքն էլ են մեծ բավականություն ստանում..
Back to the future, Indiana Jones, Police Academy, Rocky, Rambo, “Van Dam & Co” և այլն..
Մի երկու օր առաջ "Rocketman" (https://www.imdb.com/title/tt2066051/)-ը նայեցի՝ Էլթոն Ջոնի կյանքի մասին։
Սովորաբար կենսագրական ֆիլմեր չեմ նայում, բայց էս մեկը մյուզիքլ էր՝ երևակայական տարրերով, թեթև նայվեց։
Առանձնապես խորհուրդ տալու ֆիլմ չի, երևի միակ հավես բանն էն էր, որ գլխավոր դերասանը (Taron Egerton (https://www.imdb.com/name/nm5473782/?ref_=tt_cl_t1)) ինքն էր երգում ու ահագին զարմացրեց դրանով։
Իսկ դե Էլթոն Ջոնի կյանքի պատմությունը․․․․ հմմմ, իսկ ո՞վ չունի կյանքի պատմություն՝ իր դժվարություններով, խնդիրներով ու անսպասելի շրջադարձներով։
Նայելիս հենց էդ միտքն էլ առաջացավ, որ ամեն մարդու մասին էլ կարելի է ֆիլմ նկարել (գիրք գրել)․ ամեն մեկն էլ իր առանձնահատուկ պատմությունն ունի։ Հատկապես որ մարդկանց հետ եմ աշխատում, տեսնում եմ, թե ինչքան բազմաշերտ պատմություններ կան, որոնցից ամեն մեկն էլ նայելու/կարդալու լիքը նյութ կարող էր դառնալ։ Ամենուր էնքան հետաքրքիր դրվագներ կա․ մենակ տեսնել է պետք։
Մի երկու օր առաջ "Rocketman" (https://www.imdb.com/title/tt2066051/)-ը նայեցի՝ Էլթոն Ջոնի կյանքի մասին։
Սովորաբար կենսագրական ֆիլմեր չեմ նայում, բայց էս մեկը մյուզիքլ էր՝ երևակայական տարրերով, թեթև նայվեց։
Առանձնապես խորհուրդ տալու ֆիլմ չի, երևի միակ հավես բանն էն էր, որ գլխավոր դերասանը (Taron Egerton (https://www.imdb.com/name/nm5473782/?ref_=tt_cl_t1)) ինքն էր երգում ու ահագին զարմացրեց դրանով։
Իսկ դե Էլթոն Ջոնի կյանքի պատմությունը․․․․ հմմմ, իսկ ո՞վ չունի կյանքի պատմություն՝ իր դժվարություններով, խնդիրներով ու անսպասելի շրջադարձներով։
Նայելիս հենց էդ միտքն էլ առաջացավ, որ ամեն մարդու մասին էլ կարելի է ֆիլմ նկարել (գիրք գրել)․ ամեն մեկն էլ իր առանձնահատուկ պատմությունն ունի։ Հատկապես որ մարդկանց հետ եմ աշխատում, տեսնում եմ, թե ինչքան բազմաշերտ պատմություններ կան, որոնցից ամեն մեկն էլ նայելու/կարդալու լիքը նյութ կարող էր դառնալ։ Ամենուր էնքան հետաքրքիր դրվագներ կա․ մենակ տեսնել է պետք։
Տարոնն աչքս մտավ «Sing» մուլտից հետո «I'm still standing» երգի կատարումով (ինձ թվում ա հենց դրանից հետո ա որոշվել, թե ով ա խաղալու Rocketman-ի գլխավոր դերը)։ Եթե չեք նայել, անպայման նայեք, երեխեքն էլ, մենք էլ շատ են հավանել, ու պարբերաբար երգերը լսում ենք։
Տարոնն աչքս մտավ «Sing» մուլտից հետո «I'm still standing» երգի կատարումով (ինձ թվում ա հենց դրանից հետո ա որոշվել, թե ով ա խաղալու Rocketman-ի գլխավոր դերը)։ Եթե չեք նայել, անպայման նայեք, երեխեքն էլ, մենք էլ շատ են հավանել, ու պարբերաբար երգերը լսում ենք։
Մուլտը նայել եմ, բայց չգիտեի, որ ինքն էր երգում, ես իրեն մենակ ''Kingsman''-ից էի ճանաչում. բազմատաղանդ դեմք ա փաստորեն:
One_Way_Ticket
31.07.2020, 17:27
"Человек у окна" ֆիլմից։ Ոչնչոտ կինո է, առանձնապես շատ խորհուրդ տալ չեմ կարող, բայց այս փոքր դրվագն այնքան տպավորեց, որ որոշեցի կիսվել։ Հենց այնպես չէ, որ Յուրի Ստոյանովի հերոսն է այդ խոսքերն ասում, իր մայրը պատերազմի ժամանակ Ուզբեկստան է էվակուացվել։
https://www.youtube.com/watch?v=vMsquQU9h80
https://www.youtube.com/watch?v=vMsquQU9h80
Ինձ մոտ չբացեց.
Video unavailable
This video contains content from Kedoo Entertainment, who has blocked it in your country on copyright grounds.
One_Way_Ticket
31.07.2020, 18:10
Ինձ մոտ չբացեց.
Video unavailable
This video contains content from Kedoo Entertainment, who has blocked it in your country on copyright grounds.
Հետաքրքիր է։ Փաստորեն ԵՄ-ն հոմոգեն չէ այդ առումով։ Ահա ևս մեկ լինկ, նույն դրվագն է, գուցե սա բացի։
https://www.youtube.com/watch?v=PYORPiFqyo4
Էրեկ լուրերով լսեցի, որ Black Panther-ի գլխավոր դերասանն է մահացել, հետո հիշեցի, որ Տրիբունը ժամանակին գովում էր ֆիլմը, ու հետն էլ Օսկարի էր առաջադրված, կարծեմ՝ մի քանի նոմինացիայով էլ հաղթել էր, մտածեցի՝ նայեմ։ Էս մի շաբաթը ընկերս ու իր տղան ինձ էսպես թե էնպես Մարվելի վրա են նստացրել, էնպես որ մարվելային շաբաթվա շրջանակներում լավ տեղավորվող ֆիլմ էր։
Շատ սիրուն էր նկարված ու ընտիր դերասաններ էին։ Մեկ էլ հավանեցի, որ կանանց էդքան ուժեղ էին պատկերել․ կանացի բոլոր կերպարները դեմք էին։
Լյուպիտա Նիոնգոն ինչ արտասավոր դեմք ունի բայց․ ամեն անգամ կախարդվում եմ։
Իսկ գլխավոր դերասանի (Chadwick Boseman) ֆիզիկական ընտիր վիճակը տեսնելով՝ ահագին դժվար էր պատկերացնել, որ էս մարդը տարիներով քաղցկեղի դեմ էր պայքարում, որն էլ ի վերջո իր մահվան պատճառը դարձավ։ Ափսոս։
Էրեկ լուրերով լսեցի, որ Black Panther-ի գլխավոր դերասանն է մահացել, հետո հիշեցի, որ Տրիբունը ժամանակին գովում էր ֆիլմը, ու հետն էլ Օսկարի էր առաջադրված, կարծեմ՝ մի քանի նոմինացիայով էլ հաղթել էր, մտածեցի՝ նայեմ։ Էս մի շաբաթը ընկերս ու իր տղան ինձ էսպես թե էնպես Մարվելի վրա են նստացրել, էնպես որ մարվելային շաբաթվա շրջանակներում լավ տեղավորվող ֆիլմ էր։
Շատ սիրուն էր նկարված ու ընտիր դերասաններ էին։ Մեկ էլ հավանեցի, որ կանանց էդքան ուժեղ էին պատկերել․ կանացի բոլոր կերպարները դեմք էին։
Լյուպիտա Նիոնգոն ինչ արտասավոր դեմք ունի բայց․ ամեն անգամ կախարդվում եմ։
Իսկ գլխավոր դերասանի (Chadwick Boseman) ֆիզիկական ընտիր վիճակը տեսնելով՝ ահագին դժվար էր պատկերացնել, որ էս մարդը տարիներով քաղցկեղի դեմ էր պայքարում, որն էլ ի վերջո իր մահվան պատճառը դարձավ։ Ափսոս։
Էս էն ինչքան նայում ես նայվում ա կինոներից ա։ Հենց հիմա ՏՎ-ով ցույց են տալիս, ասեցի մի հատ էլ նայեմ։ :love Բայց ինձ էս կինոյում ուժեղ կանանցից ամենաշատը պանտեռայի քրոջ՝ Shuri-ի կերպարն ա ահավոր դուր գալիս, Letitia Wright-ի կատարմամբ։
Իսկ վաբշե, կինոներում ուժեղ կանանց կերպարների իմ ռեյտինգի առաջին տասնյակը հետևալն ա․
1. Ripley-ն Alien-ից
2. Trinity-ն The Matrix-ից
3. Black Widow-ն ալամ Marvel-ից
4. The Bride-ը Kill Bill-ից
5. Alice-ը Resident Еvil-ից
6. Kyle Pratt-ը Flightplan-ից։ Էս մեկը ради разнообразия, էլի։ :D
7. Imperator Furiosa-ն Max Max: Fury Road-ից
8. Katniss Everdeen-ը The Hunger Games-ից
9. Diana-ն Wonder Woman-ից ․․․․ նու, ստեղ ուժին կարելի ա այլ արժաինքներ էլ ավելացնել :oy
10. Ginny Weasley-ն ու Luna Lovegood-ը Harry Potter-ից։ Կարայի ասեի Hermione Granger-ը, բայց ուզում եմ օրիգինալ լինի։
Անփոփոխ են մենակ առաջին երկու տեղերը։ Մնացածը կարան վերև-ներքև անեն տրամադրությունիցս կախված։
Իսկ վաբշե, կինոներում ուժեղ կանանց կերպարների իմ ռեյտինգի առաջին տասնյակը հետևալն ա...
Հեսա ֆեմինիստները կաշիդ քերթելու են, որովհետև դու կանանց բաժանում ես ուժեղների ու թույլերի զուտ տղամարդկային չափանիշերով :)):
Հ․Գ․ Ես Մուլանին եմ սիրում :love
Հեսա ֆեմինիստները կաշիդ քերթելու են, որովհետև դու կանանց բաժանում ես ուժեղների ու թույլերի զուտ տղամարդկային չափանիշերով :)):
Չեն կարա։ Բա գտես Kyle Pratt-ին ինչի՞ եմ մտցրել ցուցակ։
Հ․Գ․ Ես Մուլանին եմ սիրում :love
Վստահ եմ գիտես, բայց ով չգիտի իրա համար ասեմ։ Մուլանի հետաձգված պրեմիերան էկրաններին չի լինելու :( Disney+ ով ա եթեր գնալու սեպտեմբերի 4-ին, ու վստահ չեմ էր մեր շուկայի հենց սկզբից համար բաց կլինի։
Էս էն ինչքան նայում ես նայվում ա կինոներից ա։ Հենց հիմա ՏՎ-ով ցույց են տալիս, ասեցի մի հատ էլ նայեմ։ :love Բայց ինձ էս կինոյում ուժեղ կանանցից ամենաշատը պանտեռայի քրոջ՝ Shuri-ի կերպարն ա ահավոր դուր գալիս, Letitia Wright-ի կատարմամբ։
Իսկ վաբշե, կինոներում ուժեղ կանանց կերպարների իմ ռեյտինգի առաջին տասնյակը հետևալն ա․
1. Ripley-ն Alien-ից
2. Trinity-ն The Matrix-ից
3. Black Widow-ն ալամ Marvel-ից
4. The Bride-ը Kill Bill-ից
5. Alice-ը Resident Еvil-ից
6. Kyle Pratt-ը Flightplan-ից։ Էս մեկը ради разнообразия, էլի։ :D
7. Imperator Furiosa-ն Max Max: Fury Road-ից
8. Katniss Everdeen-ը The Hunger Games-ից
9. Diana-ն Wonder Woman-ից ․․․․ նու, ստեղ ուժին կարելի ա այլ արժաինքներ էլ ավելացնել :oy
10. Ginny Weasley-ն ու Luna Lovegood-ը Harry Potter-ից։ Կարայի ասեի Hermione Granger-ը, բայց ուզում եմ օրիգինալ լինի։
Անփոփոխ են մենակ առաջին երկու տեղերը։ Մնացածը կարան վերև-ներքև անեն տրամադրությունիցս կախված։
Նեյտիրին՝ Ավատարից։
I see you :love
Նեյտիրին՝ Ավատարից։
I see you :love
Ֆորմալ տեսանկյունից Նեյտիրին կին չի, էգ ա։ [emoji1]
Ֆորմալ տեսանկյունից Նեյտիրին կին չի, էգ ա։ [emoji1]
Ինչի՞, որովհետև պոչ ունի՞։
Իսկ դու իրեն որպես կենդանի՞ ես ընկալել:
Մտքովս սենց բան չէր էլ անցել :))
Ինչի՞, որովհետև պոչ ունի՞։
Իսկ դու իրեն որպես կենդանի՞ ես ընկալել:
Մտքովս սենց բան չէր էլ անցել :))
Պոչ ունի, երեք մետր հասակ, կապույտ ա :P Մարդ չի, նավի ա, բայց հումանոիդ ա, համաձայն եմ։ Արա, ես էս ինչ ռասիստ եմ։ :oy
Հետաքրքիր ա, իրոք, եթե ասենք այլմոլորակային էակների հետ մի օր շփվենք, ու ասենք իրանք հումանոիդ չեն, խոսքի գիտակից մողեսներ են, իրանց ոնց կվերաբրվենք․ տղա-աղջիկ, թե՞ էգ ու որձ։ Ու էտ ռասիզմ ա, թե՞ չէ։
Նոր Ֆանդոմում նայեցի Նավիի դասակարգումը ․․․ Homo pandorus
Պոչ ունի, երեք մետր հասակ, կապույտ ա :P Մարդ չի, նավի ա, բայց հումանոիդ ա, համաձայն եմ։ Արա, ես էս ինչ ռասիստ եմ։ :oy
Հետաքրքիր ա, իրոք, եթե ասենք այլմոլորակային էակների հետ մի օր շփվենք, ու ասենք իրանք հումանոիդ չեն, խոսքի գիտակից մողեսներ են, իրանց ոնց կվերաբրվենք․ տղա-աղջիկ, թե՞ էգ ու որձ։ Ու էտ ռասիզմ ա, թե՞ չէ։
Ինձ համար էգ-որձ մենակ կենդանիներն են։
Հա, լավ, մեկ-մեկ կանանց ու տղամարդկանց էլ կարող եմ էդպես անվանել, եթե մեջները էգությունն ու որձությունը շատ ա, բայց սա ուրիշ թեմա ա :))
Նեյտիրին լրիվ իրավունք ունի քո ցուցակի մեջ տեղ գտնելու՝ հենց իր երեք մետրով, սիրուն մաշկով ու պոչով :P
Ինձ համար էգ-որձ մենակ կենդանիներն են։
Հա, լավ, մեկ-մեկ կանանց ու տղամարդկանց էլ կարող եմ էդպես անվանել, եթե մեջները էգությունն ու որձությունը շատ ա, բայց սա ուրիշ թեմա ա :))
Նեյտիրին լրիվ իրավունք ունի քո ցուցակի մեջ տեղ գտնելու՝ հենց իր երեք մետրով, սիրուն մաշկով ու պոչով :P
Որ դու ես ասում, ուրեմն պրյամո մտավ ցուցակ։ Բայց հիմա էլ պիտի ասես, թե ում եմ հանում տասնյակից։ Կամ, եթե դառնում ա 11 անոց ցուցակ, ուրեմն պիտի միասին կլորացնենք սարքենք 20։
Քո կողմից, 11. Neytiri Avatar-ից
12.․․․ ռազ որ ուժեղ ԷԳ-երին ենք ընդգրկում ուրեմս Lara Croft-ը Lara Croft: Tomb Raider-ից :P
13. Mathilda
Léon: The Professional
Նատալի Պորտմանը էս դերից հետո պիտի էլ ոչ մի ֆիլմում չնկարվեր․ մնացած բոլոր դերերում անկապ դեմք ա, բայց էս մեկում վերջն ա։
13. Mathilda
Léon: The Professional
Նատալի Պորտմանը էս դերից հետո պիտի էլ ոչ մի ֆիլմում չնկարվեր․ մնացած բոլոր դերերում անկապ դեմք ա, բայց էս մեկում վերջն ա։
Համաձայն եմ: Էս կարանք նույնիսկ առաջին հնգյակ մտցնենք:
Բայց Նատալի Պորտմանի խաթրին չկպնես, ես իրան սիրում եմ: Ու քո ինադուուուուու.
14. Queen Amidala կամ Padme Star Wars-ից, ու կոնկրետ էպիզոդ 3-ից, որտեղ ինքը հանուն ճշտի, արդարության ու ազատության դեմ գնաց իր սիրած մարդուն:
Հ.Գ. Էս Star Wars-ի առաջին 3 էպիզոդների Anakin / Padme դրաման իմ համար կինոինդուստրիայի հզորագույն դրամաներից ա, Շեքսպիրին հավասար:
Համաձայն եմ: Էս կարանք նույնիսկ առաջին հնգյակ մտցնենք:
Բայց Նատալի Պորտմանի խաթրին չկպնես, ես իրան սիրում եմ: Ու քո ինադուուուուու.
14. Queen Amidala կամ Padme Star Wars-ից, ու կոնկրետ էպիզոդ 3-ից, որտեղ ինքը հանուն ճշտի, արդարության ու ազատության դեմ գնաց իր սիրած մարդուն:
Հ.Գ. Էս Star Wars-ի առաջին 3 էպիզոդների Anakin / Padme դրաման իմ համար կինոինդուստրիայի հզորագույն դրամաներից ա, Շեքսպիրին հավասար:
15: Հայկոն կարգին հաղորդումից
(դե հիմա մրցանակաբաշխություն ա, տրանս էլ ա պետք)
15: Հայկոն կարգին հաղորդումից
(դե հիմա մրցանակաբաշխություն ա, տրանս էլ ա պետք)
Չանցավ ընկեր, պիտի ուժեղ կողմեր ունենա։ Իսկ Հայկոն էտ սաղ սերիալներում թսիկ կնիկ ա խաղում։
Չանցավ ընկեր, պիտի ուժեղ կողմեր ունենա։ Իսկ Հայկոն էտ սաղ սերիալներում թսիկ կնիկ ա խաղում։
Դրանցից էնքան ա եղել, որ մի քիչ վիզ դնենք, ուժեղ պերսոնաժի կհիշենք ։Դ
13. Mathilda
Léon: The Professional
Նատալի Պորտմանը էս դերից հետո պիտի էլ ոչ մի ֆիլմում չնկարվեր․ մնացած բոլոր դերերում անկապ դեմք ա, բայց էս մեկում վերջն ա։
Իմ կողմից մի հատ էլ․
15. Mildred-ը Three Billboards Outside Ebbing, Missouri-ից
Freeman-ի 15-ը չենք հաշվում, խարդախություն ա անում։
Հ․Գ․ Ես Մուլանին եմ սիրում :love
Էրեկ նայեցինք թազա Մուլանը (https://www.imdb.com/title/tt4566758/?ref_=nv_sr_srsg_0)։ Այ ախպեր, էտ ի՜նչ ա ախմախ կինո էր, էտ ինչ մի ոռի նկարահանություն էր, էտ ինչ ֆուֆլո սյուժետ էին սարքել, վոբշեմ մե պռավալ ․․․․ կարաս չնայես վաբշե։
Էն 2009 թվականին նկարահանված չինական Մուլանը (https://www.imdb.com/title/tt1308138/?ref_=tt_mv_close) մի հազար գլուխ բարձր կինոյա։
Կես տարի ընդմիջումից հետո էսօր նորից կինո եմ գնում՝ "Tenet" (https://www.imdb.com/title/tt6723592/)-ը նայելու։
Ոգևորված եմ :roll
https://www.youtube.com/watch?v=LdOM0x0XDMo
Կես տարի ընդմիջումից հետո էսօր նորից կինո եմ գնում՝ "Tenet" (https://www.imdb.com/title/tt6723592/)-ը նայելու։
Ոգևորված եմ :roll
Նախանձում եմ :oy
Չնայած, Եևանում էլ են բացվել կինոթատրոնները, բայց ոնց որ դեռ նոր բան չկա։ Մենակ Մուլանն ա, էն էլ հաստատ չեմ նայելու էկրանների վրա։
Նախանձում եմ :oy
Չնայած, Եևանում էլ են բացվել կինոթատրոնները, բայց ոնց որ դեռ նոր բան չկա։ Մենակ Մուլանն ա, էն էլ հաստատ չեմ նայելու էկրանների վրա։
Մեզ մոտ էլ մինչև հիմա բան չկար նայելու, չնայած մի երկու ամիս ա բաց են կինոթատրոնները։
Նախանձում եմ :oy
Չնայած, Եևանում էլ են բացվել կինոթատրոնները, բայց ոնց որ դեռ նոր բան չկա։ Մենակ Մուլանն ա, էն էլ հաստատ չեմ նայելու էկրանների վրա։
Մուլանի ռիվյուներից դատելով սմարտֆոնի էկրանին էլ չարժի նայել
"Tenet"-ը հիասթափություն էր, էդքան էլ ուրախացել էի կինո գնալուց :(
Մոտս էն տպավորությունն է, որ Քրիսթոֆեր Նոլանը գնալով ավելի է խճճվում իր երևակայության աշխարհում ու իր մտապատկերները ըմբռնելի ներկայացնելը գնալով ավելի դժվար է մոտը ստացվում։
Ֆիլմի գծին հետևելը ձանձրույթի ու տանջանքի հերթափոխություն էր։ Դերասանների ընտրությունն էլ էր անհասկանալի ու անհետաքրքիր։
Մեկ էլ զահլես գնացել է, որ հոլիվուդյան ամեն երկրորդ ֆիլմում «չար տղեն» ռուս է․ չե՞ն հոգնել էդ տաղտուկ կլիշեից։
"Tenet"-ը հիասթափություն էր, էդքան էլ ուրախացել էի կինո գնալուց :(
Մոտս էն տպավորությունն է, որ Քրիսթոֆեր Նոլանը գնալով ավելի է խճճվում իր երևակայության աշխարհում ու իր մտապատկերները ըմբռնելի ներկայացնելը գնալով ավելի դժվար է մոտը ստացվում։
Ֆիլմի գծին հետևելը ձանձրույթի ու տանջանքի հերթափոխություն էր։ Դերասանների ընտրությունն էլ էր անհասկանալի ու անհետաքրքիր։
Մեկ էլ զահլես գնացել է, որ հոլիվուդյան ամեն երկրորդ ֆիլմում «չար տղեն» ռուս է․ չե՞ն հոգնել էդ տաղտուկ կլիշեից։
Անտոն Դոլինը որ ֆիլմի մասին գրել էր, հատուկ նշել էր, որ 3 անգամ պետք ա նայել, որ հասկանաս։
Յոհաննես
22.09.2020, 12:48
Անտոն Դոլինը որ ֆիլմի մասին գրել էր, հատուկ նշել էր, որ 3 անգամ պետք ա նայել, որ հասկանաս։
Ես որ մեծ սպասելիքներով եմ գնում, գնամ գամ կարծիքս կգրեմ։
Tenet -ը շատ եմ հավանել ու հենց Քենեթ Բրենայի համար: Օրիգինալը (առանց կրկնօրինակման) որ նայեք՝ իրան ճանաչողներդ հաճելի կժպտաք (նույնիսկ կծիծաղաք) իր շատ դիպուկ ռուսերեն ակցենտի համար: Էս ֆիլմի համ ու հոտն ինքն էր իմ համար: Միշտ հմայվել եմ իրանով: Իռլանդացի լինելով հանդերձ՝ ռուսերեն ակցենտը նենց ա խզարում, որ երբեք չես մտածի, որ ռուս չի: Հիմա էլ նոր մի ուրիշ գալիք ֆիլմում ֆրանսիական ակցենտ ա անում: Վերջն ա էս մարդը: Էն գլխից ՝ մի տեսակ միշտ իմ spirit animal-ն ա եղել: Թե՜ որպես ռեժիսոր, թե՜ որպես դերասան:
Իսկ Tenet-ը 2 անգամ պետք եղավ դիտել, որ նոր-նոր սկսեմ հասկանալ ինչ-որ բաներ: 3-րդ անգամից նոր ինձ թվում ա արդեն լրիվ տեղը կընկնեմ:
Սկզբից չէի ջոկում ինչի համար ա Tenet կոչել ֆիլմը ու նոր-նոր եմ գիտակցում , որ Tenet բառը հակառակ որ կարդում ես՝ էլի Tenet ա :Դ (շատ սփոյլ չանեմ նայած չեղողների համար):
Իսկ վաբշե մտքովս չէր անցնում (նոր մեկի review-ն էի նայում), որ կոնտեքստի մի զգալի մաս հիմնված ա sator square -ի վրա:
Sator Arepo Tenet Opera Rotas
Ահա և օպերայի տեսարանի սիմվոլիկ բացատրություններից մեկը:
Բայց դե մի անգամ էլ պիտի նայեմ: Բաներ կա հլը չեմ ջոկել մինչև վերջ:
Սկզբից չէի ջոկում ինչի համար ա Tenet կոչել ֆիլմը ու նոր-նոր եմ գիտակցում , որ Tenet բառը հակառակ որ կարդում ես՝ էլի Tenet ա :Դ (շատ սփոյլ չանեմ նայած չեղողների համար):
Իսկ վաբշե մտքովս չէր անցնում (նոր մեկի review-ն էի նայում), որ կոնտեքստի մի զգալի մաս հիմնված ա sator square -ի վրա:
Sator Arepo Tenet Opera Rotas
Ահա և օպերայի տեսարանի սիմվոլիկ բացատրություններից մեկը:
Բայց դե մի անգամ էլ պիտի նայեմ: Բաներ կա հլը չեմ ջոկել մինչև վերջ:
Tenet-ը ռուսները լավ թարգմանել էին՝ Довод.
Ուզում եմ տեսնեմ հայերեն ի՞նչ են գրելու
Դեղին մուկիկ
23.09.2020, 10:43
Tenet-ը ռուսները լավ թարգմանել էին՝ Довод.
Ուզում եմ տեսնեմ հայերեն ի՞նչ են գրելու
Ոնց որ թե Փաստարկ են թարգմանել))
Ոնց որ թե Փաստարկ են թարգմանել))
https://i.postimg.cc/YCRRZkL0/tenet.png
Հայերենում դժվար է համապատասխան պալինդրոմ (հետուառաջ նույն ձև կարդացվող) բառ գտնել:
Մտքներովդ մի բան անցնո՞ւմ է: Ասենք՝ «կատակ», «մուծում», «քաղաք». սրանք իհարկե ֆիլմի վերնագրին չեն սազում:
Հայերենում դժվար է համապատասխան պալինդրոմ (հետուառաջ նույն ձև կարդացվող) բառ գտնել:
Մտքներովդ մի բան անցնո՞ւմ է: Ասենք՝ «կատակ», «մուծում», «քաղաք». սրանք իհարկե ֆիլմի վերնագրին չեն սազում:
Չէ, ես էլ հարմար բան չեմ գտել, բայց թե պտի թարգմանեին, գոնե օրիգինալ անվանումը թարգմանեին, ոչ թե ռուսական տարբերակը։
Դեղին մուկիկ
24.09.2020, 12:39
Չէ, ես էլ հարմար բան չեմ գտել, բայց թե պտի թարգմանեին, գոնե օրիգինալ անվանումը թարգմանեին, ոչ թե ռուսական տարբերակը։
Նոր մի քիչ փորփրեցի, հանդիպեցի նաև 《Դոգմա》 տարբերակին (ֆիլմի մասին հին հոդվածներում, մինչ էկրաններին հայտնվելը)։ Թերևս դա ավելի լավ կլիներ։
Դեղին մուկիկ
24.09.2020, 13:04
Բայց դե մերոնք հիմնականում ռուսական տարբերակներն են թարգմանում, "Inception"֊ը հիշեք։
Դեղին մուկիկ
24.09.2020, 13:31
Մի տարբերակ էլ կա։ Կարելի էր ուղղակի չթարգմանել։ Ֆիլմի կոնտեքստից ելնելով՝ կարելի էր հենց "Tenet" էլ թողնել։ Ի՞նչ կարծիքի եք։
Մի տարբերակ էլ կա։ Կարելի էր ուղղակի չթարգմանել։ Ֆիլմի կոնտեքստից ելնելով՝ կարելի էր հենց "Tenet" էլ թողնել։ Ի՞նչ կարծիքի եք։
Հանգիստ կարող էր Tenet էլ մնալ: Նենց չի, որ Tenet-ը անգլերեն ա:
Հանգիստ կարող էր Tenet էլ մնալ: Նենց չի, որ Tenet-ը անգլերեն ա:
Անգլերեն բառարանում կա էդ բառը։
https://glosbe.com/en/hy/tenet
Բայց, հա, ես սենց դեպքերում ավելի նորմալ կամ հենց tenet մնար, կամ էդ բառի թարգմանությունը։
Անգլերեն բառարանում կա էդ բառը։
https://glosbe.com/en/hy/tenet
Բայց, հա, ես սենց դեպքերում ավելի նորմալ կամ հենց tenet մնար, կամ էդ բառի թարգմանությունը։
Կինոն չեմ նայել, բայց, ինչքան հասկանում եմ, բառը Սատոր քառակուսուց (https://en.wikipedia.org/wiki/Sator_Square) ա գալիս, որ լատիներեն ա:
Էն օրը պատահաբար իմացա, որ Մարգարետ Քուելլին ("Once Upon a Time in Hollywood", "Leftovers") դերասանուհի Էնդի Մաքդաուելի աղջիկն է։ Սիրուն մամայի սիրուն աղջիկը։
https://i.ibb.co/60rwn6R/Andie-Margaret.webp (https://imgbb.com/)
Յոհաննես, էս տարվա Օսկարի համար թեմա բացելո՞ւ ես:
Յոհաննես
17.03.2021, 22:49
Յոհաննես, էս տարվա Օսկարի համար թեմա բացելո՞ւ ես:
Չէ, քանի որ օսկարը տարեց տարի վերածվումա ցիռկի։
Չէ, քանի որ օսկարը տարեց տարի վերածվումա ցիռկի։
Խոսում ես էլի :)
Անցյալ տարվա Օսկարի ֆիլմերը մեկը մյուսից լավն էին․
Parasite
Ford v Ferrari
The Irishman
Jojo Rabbit
Joker
Little Women
Marriage Story
1917
Once Upon a Time in Hollywood
Նախանցյալ տարվա ֆիլմերն էլ էին ընտիր, հատկապես հաղթող "Green Book"-ը ու "The Favourite"-ը։
Ու դրանից առաջվանն էլ, հատկապես՝ "Three Billboards Outside Ebbing, Missouri"-ն:
Էս տարվա ֆիլմերն էլ, ինչքան աչքովս ընկել են, էլի շատ լավն են։ "The Trial of the Chicago 7"-ի մասին էլ արդեն գրել եմ, ու ինքը 6 նոմինացիայով ներկայացված է Օսկարին։
Թե ցիռկը ինչն ա, էդ էլ դու կիմանաս։
Խոսում ես էլի :)
Անցյալ տարվա Օսկարի ֆիլմերը մեկը մյուսից լավն էին․
Parasite
Ford v Ferrari
The Irishman
Jojo Rabbit
Joker
Little Women
Marriage Story
1917
Once Upon a Time in Hollywood
Նախանցյալ տարվա ֆիլմերն էլ էին ընտիր, հատկապես հաղթող "Green Book"-ը ու "The Favourite"-ը։
Ու դրանից առաջվանն էլ, հատկապես՝ "Three Billboards Outside Ebbing, Missouri"-ն:
Էս տարվա ֆիլմերն էլ, ինչքան աչքովս ընկել են, էլի շատ լավն են։ "The Trial of the Chicago 7"-ի մասին էլ արդեն գրել եմ, ու ինքը 6 նոմինացիայով ներկայացված է Օսկարին։
Թե ցիռկը ինչն ա, էդ էլ դու կիմանաս։
Իմ կարծիքով ցիրկ ա օրինակ ֆիլմի մասին կարծիք կազմելուց դա ռասսայական ու սեռական դիսկրիմինացիայի տեսանկյունից նայելը։
Դառնում ա մաթեմատիկա, քանի՞ տոկոսն ա սևամորթ, դերասանների ու թիմի քանի՞ տոկոսն ա կին։
One_Way_Ticket
21.03.2021, 21:20
Հումոր օսկարի թեմայով
https://cs10.pikabu.ru/post_img/big/2020/09/20/5/160058468911961544.jpg
Էս վերջերս Նիքըլը Քեյջի կինոներն եմ նայում․․․ ընկերներիցս մեկի հետ փորձում էինք մտածենք ինքը տենց լավ կինոներ ունի՞։ Տենց համաձայնեցինք որ՝ չէ, բայց մեկ ա ես նայում էի: Ասենք մի հատ անասուն կամեդի կա, որտեղ ինքը իրա դերն ա տանում․․․ դաժը էդ եմ նայել:D
Յոհաննես
07.12.2022, 02:35
Էս վերջերս Նիքըլը Քեյջի կինոներն եմ նայում․․․ ընկերներիցս մեկի հետ փորձում էինք մտածենք ինքը տենց լավ կինոներ ունի՞։ Տենց համաձայնեցինք որ՝ չէ, բայց մեկ ա ես նայում էի: Ասենք մի հատ անասուն կամեդի կա, որտեղ ինքը իրա դերն ա տանում․․․ դաժը էդ եմ նայել:D
Birdy-ն լավնա
Birdy-ն լավնա
Հեսա նայեմ, ասեմ
«Կինոյի տղեն» թեմայով որ գրեմ, կսազի էստեղ, չէ՞ :think
Վերջերս Tom Hiddleston (https://www.google.com/search?q=Tom+Hiddleston&sxsrf=AJOqlzVYnBWUhB9i18Dl07NVY73Y9K8ySQ:1674716315925&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwiXzfC41OT8AhVLgv0HHT0cCtUQ_AUoAnoECAIQBA&biw=1536&bih=746&dpr=1.25)-ով եմ տարված :love
Մտածում եմ՝ եթե ընկերներիս շրջապատում լիներ, ես մեծ հավանականությամբ կսիրահարվեի իրեն։
https://www.youtube.com/watch?v=GFNyHAyK0b0
Ուրախ եմ, որ հավանել ես, բայց զարմացած եմ, որ վերջը կփոխեիր ։D Ինձ նենց էր կպել հատկապես վերջը
Կարծում եմ կարելի ա էս ֆիլմը քննարկել, որտև ոնց-որ էլի մարդիկ են տեսել ակումբից, բայց քանի որ համեմատաբար նոր ա, բացահայտ չեմ գրի ։Դ՝
Ինձ Ջոբուի (աղջկա) ելքն ավելի էր դուր գալիս, երբ ինքն ամեն ինչ տեսել էր ու ոչ մի բանի մեջ էլ իմաստ չէր տեսնում, էդ տանում էր նիրվանայի գաղափարին կամ աչքը կշտացված լինելուն։
«Երբ ամեն ինչ կարող ես ունենալ՝ ոչ մի բան արժեքավոր չի» միտքը շատ լավն ա ուղղակի սենց արժեզրկելու համար։
Մյուս կողմից էլ մայրը դեռ ամեն ինչ չէր տեսել ու երևի Ջոբուն իզուր էր մտածում, որ նույն ցանկությունը կունենա, կամ կարող ա հույս ուներ, որ տենց չի լինի ու իրեն կհամոզի չգնալ «բուբլիկի» մեջ, եթե երկրորդն ա՝ երևի լավ բացահայտված չէր։
Ամեն դեպքում երևի ավելի շատ չեմ սիրում սենց ավարտները որովհետև ցանկացած 1024-ից 1023 ֆիլմն էս կարգի հեփի էնդով ա ավարտվում, երբ ամեն ինչ տեղն ա ընկնում ու կինոյի առաջին հինգ րոպեն նայելուց արդեն հասկանում ես, թե վերջին հինգ րոպեում ինչ ա լինելու։ Եթե գոնե 50/50 լիներ էս տոկոսը՝ կարող ա էդքան բացասական էմոցիաներ չառաջացներ ամեն անգամ։ Եթե գոնե ոչ լրիվ հեփի էնդ լիներ, ասենք Ջոբուն դուրս գար սանսարայից (մտներ բուբլիկի մեջ ։Դ), բայց Էվելինը մնար ու իրա սխալներ ուղղեր, էլի շատ լավ ավարտ կլիներ ու ինչ-որ բան կտար մեզ, դիտորդներիս, ովքեր չունեն հասանելիություն լիքը աշխարհների, բայց անում են լիքը սխալներ ու դրանք ստիպված են ռետրոգրադ ուղղել, ինչը միշտ չի, որ հնարավոր ա։
Երբ սկզբում Էվելինը Ջոբուի ընկերուհուն ներկայացրեց որպես ուղղակի ընկերուհի՝ արդեն դիտողների 99 տոկոսի համար պարզ էր, որ վերջում ներկայացնելու ա որպես girlfriend։ Երբ Էվելինը Վեյմոնդից պիտի բաժանվեր՝ էլի մի 95 տոկոսի մոտ պարզ էր, որ վերջում տենց չի լինելու։
Մի խոսքով՝ իմ համար վերջին հատվածն էս կինոյի հետ արեց էն, ինչ չորրորդ մատրիցան արեց նախորդ երեքի հետ։ Կամ 1408-ի հեփիէնդոտ ավարտը, LOST—ի վերջին մի քանի սեզոնը և այլն։ Հնարավոր ա որ էլի նայեմ ու մի քիչ մեղմանա կարծիքս, բայց դժվար լրիվ փոխվի։
մարդ եղած վախտ
15.02.2023, 17:00
Շատ հետաքրքիր ա էս կարծիքը, որտև ես լրիվ ուրիշ ձևով եմ տեսել էս կինոն, կամ այլ բաներ եմ վերցրել իրանից։
Ինձ Ջոբուի (աղջկա) ելքն ավելի էր դուր գալիս, երբ ինքն ամեն ինչ տեսել էր ու ոչ մի բանի մեջ էլ իմաստ չէր տեսնում, էդ տանում էր նիրվանայի գաղափարին կամ աչքը կշտացված լինելուն։
«Երբ ամեն ինչ կարող ես ունենալ՝ ոչ մի բան արժեքավոր չի» միտքը շատ լավն ա ուղղակի սենց արժեզրկելու համար։
Կապը Ջոբուի վիճակի ու նիրվանայի, կամ օրիենտալ փիլիսոփայության համար շատ հետաքրքիր ա ու տրամաբանական, բայց իմ աչքին լրիվ այլ բան էր կատարվում։ Կար մի աղջիկ, ով մոր՝ գերազանցության հասնելու ճնշման տակ իրա հոգեկան ամբողջականությունը կորցրել էր, անընդհատ քննադատվում էր, չհասկացված էր, ով արդյունքում նաև հասել էր էդ գերազանցությանը, տեսել էր բոլոր աշխարհները․․․ փոխարենը կապը կորցրել էր և ինքն իրա հետ, և մոր, և աշխարհի, նաև որտև ինքը ապրում էր ու կար փորձառություններում, որոնք էնքան կտրված էին ամբողջ աշխարհից, որ իրան ոչ մեկ շանս չուներ հասկանալու։
Այսինքն՝ էդ վիճակի իմ մեկնաբանությունը ոչ թե էն էր
֊ որ կար մարդ, ով տեսավ ամեն ինչ, ու ամեն ինչ տեսնելուց հետո էլ չգտավ իմաստ ու փորձում էր իրա հանգիստը գտնել վերացման մեջ,
֊ այլ կար մարդ, ով լրիվ իզոլացված, ճնշված ու չհասկացված էր իրա փորձառության մեջ ու ուղղակի ուզում էր վերջ տար էդ վիճակին իրա համար տեսանելի միակ ելքով
Շատ պարզունակ ասած՝ անչափահասի դեպրեսիայի պատմություն էր։
Էվելինին փնտրելու Ջոբուի կարիքը իրա կատարյալ մենակությունը կոտրելու փորձ էր։ Իրան աշխարհում ոչ մեկ չէր կարա հասկանար, բացի գուցե Էվելինից ու իմ համար սիրուն դեմոնստրացիա էր նրա, թե մարդ ինչքան կարիք ունի հասկացված լինելու, իրա փորձառությունը կիսելու։
Իսկ առհասարակ թե ոնց էր էդ հանգուցալուծումը նկարած, ֆանտաստիկ էր իմ համար։ Թե ոնց էր Ջոյը իրան կորցնում, խառնվում, չիմանում թե ինքը ով ա, ինչ ա, ու ինչ կատաղի էր կռվում մեռնելու (ինչ֊որ տիպի ելքի) համար, ինչ անհնարին էր իրան բռնել, պահելը։ Շատ֊շատ տպավորիչ էր, լիքը մարդ տեսավ իրան ըտեղ հաստատ (ես որ ինձ տեսա)։ Նաև, որ ձեռք մեկնելու որոշումը իրանն էր, երբ թվաց թե Էվելինը հազիվ իրան ոնց֊որ թե հասկանում ա, ոնց որ թե սիրում ա, ամոթը հաղթահարում ա Ջոյի սեռականության հետ կապված։
Ես հիմա մեծ-մեծ պնդումներ եմ ուզում անել աշխարհի, իմաստի մասին, բայց կինոյի սիրունությունը նաև դրանում էր, որ կինոն մեծ պնդումներ չէր անում, այլ ուղղակի էդ մարդկանց հետ իրանց վիճակների միջով էր անցկացնում։
Իսկ ես մեծ֊մեծ պնդում, այնուամենայնիվ, կանեմ։ Այն է, որ մարդու իմաստի զգացողությունը էմոցիոնալ ձեռքբերում ա, ոչ թե ինտելեկտուալ։ Իսկ էմոցիոնալ դաշտում մարդը այլ մարդկանց հետ կապի կարիք ունի (էդ կապը տարբեր տեսքի կարա լինի) այլ կարիքների շարքում, ու կինոյում էդ իմ միտքը իմ աչքում ահագին մեծ տեղ էր վերցրել։ Ամեն ինչ տեսնել, ամեն ինչ իմանալը ինտելեկտուալ ձեռքբերում ա, ու էս ու լիքը ուրիշ գործեր, նաև տարբեր մարդկանց անձնական փորձեր ասում են, որ էդ ինտելեկտուալ ձեռքբերումը էմոցիոնալ ձեռքբերման չի թարգմանվում։
Իսկ ինչ վերաբերում ա անսպասելիությանը․․․ համաձայն եմ, որ էս կինոն էդ անսպասելությունը չէր տալիս, բայց նաև էն, որ գիտենք, որ վերջը բոլորս մեռնելու ենք, չի խանգարում մեկ֊մեկ նենց ապրել, որ հավատաս թե էդ ա որ կա։
Հ․Գ․ ինչ հավես ա, որ կարելի ա սփոյլերները փակել ^_^
մարդ եղած վախտ
15.02.2023, 17:59
Շատ պարզունակ ասած՝ անչափահասի դեպրեսիայի պատմություն էր։
Սրտիս դարդ եղավ, որ սենց գրեցի, որտև կինոն ավելի մեծ ա, ուղղակի էդ էական կոմպոնենտ էր։
Հ․Գ․ ինչ հավես ա, որ կարելի ա սփոյլերները փակել ^_^
Բա, լուրջ տեխնոլոգիապես զարգացած ֆորում ա ակումբը
Շատ հետաքրքիր ա էս կարծիքը, որտև ես լրիվ ուրիշ ձևով եմ տեսել էս կինոն, կամ այլ բաներ եմ վերցրել իրանից։
Ահագին տարբեր ենք ընկալել փաստորեն, իմ համար «անչափահասի դրաման» եսիմորերորդական տեղում էր էստեղ: Սկզբում մտածում էի, որ հենց դրա համար ենք տարբեր վերաբերվում ավարտին, բայց պարզվեց, որ կինս էլ ա քո նման ընկալել, բայց մեկ ա վերջը դուրը չի գալիս, ինձնից տարբերվող պատճառներով ։Դ
Իսկ ինչ վերաբերում ա անսպասելիությանը․․․ համաձայն եմ, որ էս կինոն էդ անսպասելությունը չէր տալիս, բայց նաև էն, որ գիտենք, որ վերջը բոլորս մեռնելու ենք, չի խանգարում մեկ֊մեկ նենց ապրել, որ հավատաս թե էդ ա որ կա։
Զուտ ուրիշ տարբերակ չունենք, համենայն դեպս՝ դեռ ։Դ
մարդ եղած վախտ
16.02.2023, 13:26
շատ հավես են էդ տարբեր ընկալումները ։D ստեղ էլ էս բլոգերը ասում ա կինոն ինտերնետի մասին ա ։D
https://www.youtube.com/watch?v=VvclV0_o0JE
շատ հավես են էդ տարբեր ընկալումները ։D ստեղ էլ էս բլոգերը ասում ա կինոն ինտերնետի մասին ա ։D
https://www.youtube.com/watch?v=VvclV0_o0JE
Մոտավոր պատկերացնում եմ թե ինչ կասի, որտև իմ մոտ էլ ա տենց տպավորություն եղել, բայց կնայեմ։
Ավելի շատ ոչ թե ինտերնետի, այլ ինֆորմացիայի
StrangeLittleGirl
19.02.2023, 14:27
Չկարողացա նայել էդ ֆիլմը, կես ժամ հետո անջատել տվեցինք։
մարդ եղած վախտ
19.02.2023, 21:05
Չկարողացա նայել էդ ֆիլմը, կես ժամ հետո անջատել տվեցինք։
բա ինչի՞
StrangeLittleGirl
19.02.2023, 21:08
բա ինչի՞
էքշընը չափից շատ էր
Ինձ համար այս ֆիլմը շատ ավելի շատ սերունդների միջև բացակի մասին է, մանավանդ իմիգրանտ ընտանիքներում, քան որևէ այլ բանի մասին։ Ու հա, Բյուրի նման՝ առաջին անգամ նայելուց զգայական գերբեռնվածության պատճառով անջատեցի, բայց մի ընկերս շատ էր գովում, որոշեցի նորից փորձել․․․ այդ ընկերոջս մի ձև նման ա ֆիլմը, բայց հիմա որ մտածում եմ՝ ահագին չհիշվող ու ի վերջո՝ աննշանավոր։
StrangeLittleGirl
21.02.2023, 01:05
Ինձ համար այս ֆիլմը շատ ավելի շատ սերունդների միջև բացակի մասին է, մանավանդ իմիգրանտ ընտանիքներում, քան որևէ այլ բանի մասին։ Ու հա, Բյուրի նման՝ առաջին անգամ նայելուց զգայական գերբեռնվածության պատճառով անջատեցի, բայց մի ընկերս շատ էր գովում, որոշեցի նորից փորձել․․․ այդ ընկերոջս մի ձև նման ա ֆիլմը, բայց հիմա որ մտածում եմ՝ ահագին չհիշվող ու ի վերջո՝ աննշանավոր։
Դե առաջին տասնհինգ րոպեից արդեն հասկանալի էր, որ դրա մասին ա, սեթափը շատ լավ էր։ Բայց մեկ էլ նենց խոստումնալից, խորը տեղեր գնացող սոցռեալիզմը վերածվեց էքշընի, ու էդտեղ իմ նյարդերը տեղի տվեցին։
Էրեկ "Everything Everywhere All at Once"-ը նայեցինք․ թրեյլերից հետո ցանկություն չէր առաջացել ֆիմը դիտելու, բայց դե կինոթատրոնի մոտակայքում էինք, սպոնտան որոշեցինք ներս գնալ։
Ու ընթացքում հա իրար էինք նայում՝ դեռ մնանք, թե դուրս գանք։ Վերջը մնացինք մինչև ավարտը, բայց տանջանք էր նայելը։
Ուղերձը հասկանալի էր ու կրեատիվ էր միջին վիճակագրական ընտանեկան կյանքը, դրանցում ներգրավված հարաբերությունները և ընտրությունների հետևանքով բաց թողնված հնարավորություններն էդ ձևով ներկայացնել։ Բայց դե չէր նայվում, ձգած-ձգձգած, լիքը կրկնվող իրավիճակներ ու տեսարաններ, ինչ-որ փսիխոդելիկ պահեր ու դետալներ, որ ուղղակի ներս էին լցրած ոնց պատահի։ Երկու գլխավոր դերասանը օքեյ էին, Jamie Lee Curtis-ն էլ, բայց դե եսիմ ինչ չէր։
7 Օսկար էս ֆիլմին, Ակադեմիան ծխա՞ծ ա եղել նայելիս։
Օհ, նոր նկատեցի, որ էս ֆիլմի քննարկումն էստեղ ա ծավալվել՝ սփոյլերներով․ աչքի տակով անցկացրել էի, որ ինչ-որ ֆիլմից եք խոսում, բայց չէի ֆիքսվել, որ խոսքը սրա մասին էր։
Հիմա նոր կարդացի ձեր գրածները․ հետաքրքիր էր բոլոր կարծիքները տեսնելը։
Մտածում եմ՝ գուցե մի 15-20 տարի առաջ հավեսով նայեի էս ֆիլմը, ոչ թե սենց տանջահար լինեի։
Ի դեպ Բանշիներն էլ չնայվեց, դերասանները շատ լավն էին, պատմությունն էլ, բայց մի ձև չէր նայվում, ձանձրահար եղա մնացի․․․
Բան չեմ գտնում նայելու։
Վերջին տարիների օսկարային ֆիլմերից սրանք են մնացել հիշողությանս մեջ՝ "Three Billboards Outside Ebbing, Missouri", "Little Women", "A Star Is Born", "Once Upon a Time in Hollywood", "Jojo Rabbit", "The Favourite", "Dune":
Էլի՜ եմ ուզում սենց ֆիլմեր։
Օհ, նոր նկատեցի, որ էս ֆիլմի քննարկումն էստեղ ա ծավալվել՝ սփոյլերներով․ աչքի տակով անցկացրել էի, որ ինչ-որ ֆիլմից եք խոսում, բայց չէի ֆիքսվել, որ խոսքը սրա մասին էր։
Հիմա նոր կարդացի ձեր գրածները․ հետաքրքիր էր բոլոր կարծիքները տեսնելը։
Մտածում եմ՝ գուցե մի 15-20 տարի առաջ հավեսով նայեի էս ֆիլմը, ոչ թե սենց տանջահար լինեի։
Ի դեպ Բանշիներն էլ չնայվեց, դերասանները շատ լավն էին, պատմությունն էլ, բայց մի ձև չէր նայվում, ձանձրահար եղա մնացի․․․
Բան չեմ գտնում նայելու։
Վերջին տարիների օսկարային ֆիլմերից սրանք են մնացել հիշողությանս մեջ՝ "Three Billboards Outside Ebbing, Missouri", "Little Women", "A Star Is Born", "Once Upon a Time in Hollywood", "Jojo Rabbit", "The Favourite", "Dune":
Էլի՜ եմ ուզում սենց ֆիլմեր։
Բա Green Book-ը։ Ես մի երկու օր առաջ առիթ ունեցա նորից նայելու, ու ձանձրահար չեղա :)) Թեև, ճիշտն ասած, համարյա ոչինչ չէի հիշում, հավեսով նայեցի :)
Բա Green Book-ը։ Ես մի երկու օր առաջ առիթ ունեցա նորից նայելու, ու ձանձրահար չեղա :)) Թեև, ճիշտն ասած, համարյա ոչինչ չէի հիշում, հավեսով նայեցի :)
Մի պահ ուզում էի նայել, հետո հավես չարեցի, բայց երևի թե դեռ նայեմ, ես էլ եմ կարծում՝ պիտի որ լավը լինի:
Մի պահ ուզում էի նայել, հետո հավես չարեցի, բայց երևի թե դեռ նայեմ, ես էլ եմ կարծում՝ պիտի որ լավը լինի:
Լավն ա։ Ու չես ձանձրանա։
Որևէ մեկը նայե՞լ է Barbie-ն։
Գնալով ավելի եմ համոզվում, որ տարվա թրենդային ֆիլմերը նպատակային են, իսկ նպատակը՝ նպաստել այնպիսի հասարակության ձևավորմանը, ինչպիսին էդ պահին պետք է [ինչ-որ ուժերի]։
մարդ եղած վախտ
15.08.2023, 10:31
Ես նայել եմ ու իրա հանած աղմուկի համեմատ ահագին թույլ էր իմ աչքին։ Բավականին սիրուն էր, երբեմն ծիծաղելու, բայց ինձ թվում ա գրողների վրա փող էին խնայել։ Սյուժեն ոնց-որ կտրտած-կպցրած լիներ, սահուն չէր ու լիքն էր ծեծված կլիշեներով։ Էդ կլիշեների պահը ամենատհաճն էր, ոնց-որ ոչ թե սյուժեի միջոցով մարդկանց ցույց տային, որ սեռերի միջև անհավասարությունը վատ ա, ու մարդիկ իրենք հանգեին ինչ-որ մտքերի, այլ արդեն արած եզրակացությունները դաբիծ էին անում կլիշեներով։ Հա, նաև լուծումները անհասկանալի էին ու վիճելի։ Մի խոսքով թեման կարևոր էր (վայթեմ դու հենց դրա հետ համաձայն չես), մեսիջները կարեւոր էին, բայց իմ կարծիքով վատ էր իրականացրած։
StrangeLittleGirl
15.08.2023, 11:01
Ես նայել եմ ու իրա հանած աղմուկի համեմատ ահագին թույլ էր իմ աչքին։ Բավականին սիրուն էր, երբեմն ծիծաղելու, բայց ինձ թվում ա գրողների վրա փող էին խնայել։ Սյուժեն ոնց-որ կտրտած-կպցրած լիներ, սահուն չէր ու լիքն էր ծեծված կլիշեներով։ Էդ կլիշեների պահը ամենատհաճն էր, ոնց-որ ոչ թե սյուժեի միջոցով մարդկանց ցույց տային, որ սեռերի միջև անհավասարությունը վատ ա, ու մարդիկ իրենք հանգեին ինչ-որ մտքերի, այլ արդեն արած եզրակացությունները դաբիծ էին անում կլիշեներով։ Հա, նաև լուծումները անհասկանալի էին ու վիճելի։ Մի խոսքով թեման կարևոր էր (վայթեմ դու հենց դրա հետ համաձայն չես), մեսիջները կարեւոր էին, բայց իմ կարծիքով վատ էր իրականացրած։
Ես էլ եմ նայել։ Գրողների պահով. Գրետա Գերվիգն ու Նոա Բաումբախը շատ ուժեղ սցենարիստ զույգ են, բայց սա մեղմ ասած իրանց լավագույն գործը չէր։ Չգիտեմ՝ իրանց վրա ինչ սահմանափակումներ են դրած էղել հենց Մատելի կողմից, որ սենց աջաբսանդալ ա դառել։ Մնացած ասածներից հետ համաձայն եմ։
Իմ հայացքով, ֆիլմի աբսուրդը նրանումն էր, որ woman power-ի ֆետիշացման համատեքստում տղամարդուն սարքել էին չուլ ու փալաս։ Խոսքը Բարբիլենդի կեվինների մասին չէ միայն, այլ հենց նրանց իրական աշխարհի տղամարդու sample-ների՝ CEO-ն՝ անգրագետ, անողնաշար ու տուպոյ, բիզնես-տղամարդիկ՝ ձևական ու փուչ, անգամ դեռահասի հայրը էպիզոդիկ մի երևույթ էր իր ընտանիքի կյանքում, ով, անտեղյակ ու detached իր ընտանեկան խնդիրներից, ամբողջ օրը բազմոցի վրա լինգվոյով իսպաներեն ա ապաշնորհ փորձում սովորել։
մարդ եղած վախտ
17.08.2023, 00:58
Հետաքրքիր ա որ հատկապես նորմալ կյանքում տղամարդկանց ներկայացումը չես հավանել, որտև իմ համար էդ կերպարները կակ ռազ շատ կենդանի էին. ես էդ մարդկանց ճանաչում եմ։ Ու էդ բոլոր նկարագրածներումդ ամենաբոցը էն ա, որ իմ կարծիքով դեռահասի հայրը շատ էլ լավ կերպար էր։ Կինոն իրա մասին չէր, մարդն էլ իրա համար աջը քաշած լեզու էր սովորում։ Շատ նորմալ ու գովելի վարք, երբ մարդը ուզում ա իրա կնոջ լեզուն սովորի, ոչ թե պատրոնդաշը կապի, չակնորիս անի։ Ինձ համար շատ lovable էր, իսկ "ապաշնորհ"-ի պահով - կներեք էլի, լեզու սովորելը հեշտ ա՞։
Հետաքրքիր ա որ հատկապես նորմալ կյանքում տղամարդկանց ներկայացումը չես հավանել, որտև իմ համար էդ կերպարները կակ ռազ շատ կենդանի էին. ես էդ մարդկանց ճանաչում եմ։ Ու էդ բոլոր նկարագրածներումդ ամենաբոցը էն ա, որ իմ կարծիքով դեռահասի հայրը շատ էլ լավ կերպար էր։ Կինոն իրա մասին չէր, մարդն էլ իրա համար աջը քաշած լեզու էր սովորում։ Շատ նորմալ ու գովելի վարք, երբ մարդը ուզում ա իրա կնոջ լեզուն սովորի, ոչ թե պատրոնդաշը կապի, չակնորիս անի։ Ինձ համար շատ lovable էր, իսկ "ապաշնորհ"-ի պահով - կներեք էլի, լեզու սովորելը հեշտ ա՞։
Հետաքրքիր ա, չէ՞, նույն երևույթի քանի կողմերը կարելի ա նկատել կամ չնկատել, գնահատել կամ չգնահատել ։) Դու պատրոնդաշի բացակայությունը նկատեցիր ու ուրախացար, ինձ աջը քաշած ապրելը ներվայնացրեց :))
Յոհաննես
21.08.2023, 17:56
Մի շաբաթ առաջ Օպենհեյմերը նայեցի, եթե շատ կարճ ասեմ վերջին մի քանի տարվա լավագույն կինոն է։
Իմ համար կենսագրական ֆիլմերը հիմնականում ձանձրալի են, էն էլ երեք ժամ ։Դ ու մտածում էի, որ լավ կձանձրանամ, բայց մի պահ չեղավ, որ կայֆը թողնի։ Չգիտեմ, Նոլանը էնքան լավ իրա խոսքը տեղ հասցրեց, որ իրոք չես կարա չհիանաս էդ մարդու հնճարեղությամբ։ Իրոք բռավո։
StrangeLittleGirl դու նայե՞լ ես, եթե հա ի՞նչ կարծիքի ես
StrangeLittleGirl
22.08.2023, 09:26
Մի շաբաթ առաջ Օպենհեյմերը նայեցի, եթե շատ կարճ ասեմ վերջին մի քանի տարվա լավագույն կինոն է։
Իմ համար կենսագրական ֆիլմերը հիմնականում ձանձրալի են, էն էլ երեք ժամ ։Դ ու մտածում էի, որ լավ կձանձրանամ, բայց մի պահ չեղավ, որ կայֆը թողնի։ Չգիտեմ, Նոլանը էնքան լավ իրա խոսքը տեղ հասցրեց, որ իրոք չես կարա չհիանաս էդ մարդու հնճարեղությամբ։ Իրոք բռավո։
StrangeLittleGirl դու նայե՞լ ես, եթե հա ի՞նչ կարծիքի ես
Չեմ նայել ու սկզբունքորեն չեմ նայելու։ Գաղափարական խնդիր ունեմ էդ ֆիլմի հետ։ Նայելուց առաջ խնդրել էի նայողներին ուշադրություն դարձնել ֆիլմի որոշակի ասպեկտի վրա ու ինձ տեղեկացնել։ Բնականաբար, իմ մտավախությունը հաստատվեց, ու դրա համար որոշեցի նայել։
Իսկ գաղափարական խնդիրս. Հիրոշիմա ու Նագասակիի, ինչպես և ԱՄՆ այլ հանցանքների համար ոչ ոք դեռ ներողություն չի խնդրել։ Ու երբ ստեղծվում են ֆիլմեր, որտեղ էս հարցերին քննադատաբար մոտենալու ու ԱՄՆ-ի քաքերը ջրի էրես հանելու փոխարեն պատասխանատուները հերոսացվում են, ինչքան էլ որպես ֆիլմ լավը լինի, ես հրաժարվելու եմ նայել։
Յոհաննես
22.08.2023, 12:24
Չեմ նայել ու սկզբունքորեն չեմ նայելու։ Գաղափարական խնդիր ունեմ էդ ֆիլմի հետ։ Նայելուց առաջ խնդրել էի նայողներին ուշադրություն դարձնել ֆիլմի որոշակի ասպեկտի վրա ու ինձ տեղեկացնել։ Բնականաբար, իմ մտավախությունը հաստատվեց, ու դրա համար որոշեցի նայել։
Իսկ գաղափարական խնդիրս. Հիրոշիմա ու Նագասակիի, ինչպես և ԱՄՆ այլ հանցանքների համար ոչ ոք դեռ ներողություն չի խնդրել։ Ու երբ ստեղծվում են ֆիլմեր, որտեղ էս հարցերին քննադատաբար մոտենալու ու ԱՄՆ-ի քաքերը ջրի էրես հանելու փոխարեն պատասխանատուները հերոսացվում են, ինչքան էլ որպես ֆիլմ լավը լինի, ես հրաժարվելու եմ նայել։
Բյուր ջան, չգիտեմ ովա տենց բան ասել, բայց Նոլանը հենց քո ասածի հակառակնա արել։ Ու ինձ էլ հենց դրա համարա ահավոր դզել, դաժը կարամ դետալանին կետ առ կետ ասեմ
Չեմ նայել ու սկզբունքորեն չեմ նայելու։ Գաղափարական խնդիր ունեմ էդ ֆիլմի հետ։ Նայելուց առաջ խնդրել էի նայողներին ուշադրություն դարձնել ֆիլմի որոշակի ասպեկտի վրա ու ինձ տեղեկացնել։ Բնականաբար, իմ մտավախությունը հաստատվեց, ու դրա համար որոշեցի նայել։
Իսկ գաղափարական խնդիրս. Հիրոշիմա ու Նագասակիի, ինչպես և ԱՄՆ այլ հանցանքների համար ոչ ոք դեռ ներողություն չի խնդրել։ Ու երբ ստեղծվում են ֆիլմեր, որտեղ էս հարցերին քննադատաբար մոտենալու ու ԱՄՆ-ի քաքերը ջրի էրես հանելու փոխարեն պատասխանատուները հերոսացվում են, ինչքան էլ որպես ֆիլմ լավը լինի, ես հրաժարվելու եմ նայել։
Բյուր, նախ ուզում եմ ասել, որ շատ ուրախ եմ, որ տարբերություն ես դնում ֆիլմի՝ կինեմատոգրաֆիկ արժեքի ու թեմայի միջև, թեև դրանք մի ամբողջկանություն են, բայց դու կարծում եմ հասկանում ես ինչ նկատի ունեմ։
Իմ կարծիքով ահագին գրագետ աշխատանք է կատարված ֆիլմի վրա։ Ինչպես Յոհանեսը նշեց դժար է երեք ժամանոց ֆիլմը մի շնչով նայել, բայց Նոլանին դա հաջողվեց։ Ինձ ահավոր շատ դուր ա եկել ձայնային դիզայնը։ Նաև այն թե ոնց ա կինեմատոգրաֆիայի սկզբուքներով ու լեզվով շեշտ դնում ենթագիտակցության վրա, էն թե ինչ ա կատարվում մարդու ներսում մինչ ինքը ինչ որ սովորական գործերով է զբաղված։ Չգիտեմ պարզ եմ գրում թե չէ....
Ինչ վերաբերում է քաղաքական մասին, ապա մենակ էն սարկազմով լի, ցինիկ ու իրոնիկ մասը որ պրեզիտենտ Տրումանը ասում ա «Տոկիոյի վրա չենք գցի բոմբ, որովհետև կնոջս հետ մեղրամիս ենք եղել էնտեղ», ու ընդհանուր ինչպես ա ներկայացնում Տրումանին ու միջուկային բոմբի ամբողջ սարսափը ինձ թվում է դա մեծ քայլ է։ Ու նաև ընդանուր տպավորությունս էնպիսին ա որ ինքը նամյոկով լավ քննադատում է ԱՄՆ-ի հիմիկվա արտաքին քաղաքականությունը, հատկապես Ռուսաստանի հետ հակամարտությունը։
Ինձանից քեզ խորհուրդ, թեև կյանքումս երևի հինգ-վեց անգամ եմ խորհուրդ տվել ինչ որ մեկին, գնա նայի անպայման։ Կինթատրոնում ու եթե դեռ կա IMAX 70mm. Ես Digital IMAX-ով էլ եմ նայել 70mm-ով էլ ու խելագարվելիք փորձառություն է։
Յոհաննես
26.08.2023, 05:03
Բյուր, նախ ուզում եմ ասել, որ շատ ուրախ եմ, որ տարբերություն ես դնում ֆիլմի՝ կինեմատոգրաֆիկ արժեքի ու թեմայի միջև, թեև դրանք մի ամբողջկանություն են, բայց դու կարծում եմ հասկանում ես ինչ նկատի ունեմ։
Իմ կարծիքով ահագին գրագետ աշխատանք է կատարված ֆիլմի վրա։ Ինչպես Յոհանեսը նշեց դժար է երեք ժամանոց ֆիլմը մի շնչով նայել, բայց Նոլանին դա հաջողվեց։ Ինձ ահավոր շատ դուր ա եկել ձայնային դիզայնը։ Նաև այն թե ոնց ա կինեմատոգրաֆիայի սկզբուքներով ու լեզվով շեշտ դնում ենթագիտակցության վրա, էն թե ինչ ա կատարվում մարդու ներսում մինչ ինքը ինչ որ սովորական գործերով է զբաղված։ Չգիտեմ պարզ եմ գրում թե չէ....
Ինչ վերաբերում է քաղաքական մասին, ապա մենակ էն սարկազմով լի, ցինիկ ու իրոնիկ մասը որ պրեզիտենտ Տրումանը ասում ա «Տոկիոյի վրա չենք գցի բոմբ, որովհետև կնոջս հետ մեղրամիս ենք եղել էնտեղ», ու ընդհանուր ինչպես ա ներկայացնում Տրումանին ու միջուկային բոմբի ամբողջ սարսափը ինձ թվում է դա մեծ քայլ է։ Ու նաև ընդանուր տպավորությունս էնպիսին ա որ ինքը նամյոկով լավ քննադատում է ԱՄՆ-ի հիմիկվա արտաքին քաղաքականությունը, հատկապես Ռուսաստանի հետ հակամարտությունը։
Ինձանից քեզ խորհուրդ, թեև կյանքումս երևի հինգ-վեց անգամ եմ խորհուրդ տվել ինչ որ մեկին, գնա նայի անպայման։ Կինթատրոնում ու եթե դեռ կա IMAX 70mm. Ես Digital IMAX-ով էլ եմ նայել 70mm-ով էլ ու խելագարվելիք փորձառություն է։
Ախպեր, մեկ մեկ նենց բաներ կգրես, որ ինձ թվումա ես եմ գրել ։Դ էն լոսթի մասով վաբշե
Երկու ֆիլմի մասին եմ ուզում գրել, որոնք վերջերս եմ նայել։ Երկուսն էլ՝ իրականության վրա հիմնված։
Մեկը "The Beanie Bubble" (https://www.imdb.com/title/tt17007120/?ref_=nm_flmg_t_2_act)-ն էր, ու էստեղ մի քիչ հեռացել էին իրականությունից՝ գլխավոր հերոսին կիսակոմիկ-կիսաստահակ կերպարի մեջ մտցնելով։ Բայց դա կարևոր չի։ Կարևորն էն է, որ ինձ շատ հետաքրքիր էր "ty" փափուկ խաղալիքների պատմությունը (աղջկաս խելքը գնում էր էդ փայլուն աչքերով մոնստրիկների համար), ու թե ոնց է հնարավոր մի պստիկ գաղափարից մի ամբողջ իմպերիա կառուցել։ Ինչքան էլ վատ լույսի տակ ներկայացնեին գլխավոր հերոսին, ինքը հիմա էլ իր ty խաղալիքներով մեծ հաջողություն է վայելում։
Ահավոր ոգևորում են գաղափարներով մարդիկ, որոնք նաև լիքը կիրք են բերում իրենց աշխատանքում, մի քիչ էլ խելագարություն։ Ֆիլմում կանանց դերերն էլ իրական կերպարների վրա են հիմնված, ու միջի պրակտիկանտը լրիվ դեմք կերպար է և իրականում օնլայն մարկետինգի հիմնողներից մեկն է։ Էնքան ոգևորող է էսպիսի մարդկանց մասին իմանալը (տեսնելը, կարդալը)։
Մյուսը "Air" (https://www.imdb.com/title/tt16419074/)-ն էր՝ Nike-ի "Air Jordan" գծի ստեղծման մասին (ու հա, էս արտադրանքի համար էլ է աղջկաս խելքը գնում):
Էս ֆիլմն էլ էր աշխատանքային մեծ մոտիվացիայի, լավ գաղափարների, դրանց իրականացման, հավատի, եռանդի ու կրքի մասին, որ ինձ լրիվ տանում են մասնագիտական կոնտեքստում։ Էնքան ոգևորող է էսպիսի մարդկանց տեսնելը․ պարզ է, որ ֆիլմում ամեն ինչ ավելի գունագեղ է ներկայացրած, բայց սրանք լրիվ իրական դեպքեր ու իրական մարդիկ են, որոնք իրենց գործի մեջ հնարավոր ամեն ինչ են ներդրել ու հաջողության հասել։
Էսպիսի մարդիկ ամենուր էլ կան, ու իրենք դեմք են, երբ անգամ ամենահասարակ աշխատանքում լիքը եռանդ, կրեատիվություն, գաղափարներ ու էներգիա են բերում։
Շատ-շատ ոգևորող է։
Մյուսը երևի "Tetris" (https://www.imdb.com/title/tt12758060/)-ը նայեմ, պիտի որ էլի էս շարքից լինի։
Երկու ֆիլմի մասին եմ ուզում գրել, որոնք վերջերս եմ նայել։ Երկուսն էլ՝ իրականության վրա հիմնված։
Մեկը "The Beanie Bubble" (https://www.imdb.com/title/tt17007120/?ref_=nm_flmg_t_2_act)-ն էր, ու էստեղ մի քիչ հեռացել էին իրականությունից՝ գլխավոր հերոսին կիսակոմիկ-կիսաստահակ կերպարի մեջ մտցնելով։ Բայց դա կարևոր չի։ Կարևորն էն է, որ ինձ շատ հետաքրքիր էր "ty" փափուկ խաղալիքների պատմությունը (աղջկաս խելքը գնում էր էդ փայլուն աչքերով մոնստրիկների համար), ու թե ոնց է հնարավոր մի պստիկ գաղափարից մի ամբողջ իմպերիա կառուցել։ Ինչքան էլ վատ լույսի տակ ներկայացնեին գլխավոր հերոսին, ինքը հիմա էլ իր ty խաղալիքներով մեծ հաջողություն է վայելում։
Ահավոր ոգևորում են գաղափարներով մարդիկ, որոնք նաև լիքը կիրք են բերում իրենց աշխատանքում, մի քիչ էլ խելագարություն։ Ֆիլմում կանանց դերերն էլ իրական կերպարների վրա են հիմնված, ու միջի պրակտիկանտը լրիվ դեմք կերպար է և իրականում օնլայն մարկետինգի հիմնողներից մեկն է։ Էնքան ոգևորող է էսպիսի մարդկանց մասին իմանալը (տեսնելը, կարդալը)։
Աղջկաս խելքն էլ էր գնում էդ Բինիբու-ների համար, ամեն առիթով կարելի էր դրանցից նվիրել, և նա երջանիկ էր։ Ճամփորդելիս, երբ ոչինչ հասցրած չէի լինում իր համար գնած լինել, ցանկացած օդանավակայանից կարելի էր դրանցից վերցնել, և հարցը լուծված էր :)
Ընդ որում, ամեն մի կերպարին անհատական վերաբերմունք ուներ, ընտրում էր, թե կոնկրետ որ մեկին էր այսինչ օրը այսինչ տեղը իր հետ տանելու։
Իր կոլեկցիան պահել է, հիմա արդեն՝ ավտոտնակ իջեցված արխիվային տուփերում :)
Ապրես, որ պատմեցիր ֆիլմի մասին․ հենց իր հետ էլ հավեսով կնայենք։ Հուսով եմ՝ Նեթֆլիքսում կա։
Աղջկաս խելքն էլ էր գնում էդ Բինիբու-ների համար, ամեն առիթով կարելի էր դրանցից նվիրել, և նա երջանիկ էր։ Ճամփորդելիս, երբ ոչինչ հասցրած չէի լինում իր համար գնած լինել, ցանկացած օդանավակայանից կարելի էր դրանցից վերցնել, և հարցը լուծված էր :)
Ընդ որում, ամեն մի կերպարին անհատական վերաբերմունք ուներ, ընտրում էր, թե կոնկրետ որ մեկին էր այսինչ օրը այսինչ տեղը իր հետ տանելու։
Իր կոլեկցիան պահել է, հիմա արդեն՝ ավտոտնակ իջեցված արխիվային տուփերում :)
Ապրես, որ պատմեցիր ֆիլմի մասին․ հենց իր հետ էլ հավեսով կնայենք։ Հուսով եմ՝ Նեթֆլիքսում կա։
Կարծեմ, Apple TV-ով եմ նայել, ոչ թե Netflix-ով։
Ի դեպ, մենք էլ էինք հենց օդանավակայաններից ձեռք բերում, սովորական խանութներում աչքովս չէր ընկնում։ Ֆիլմը նայելուց հետո հասկացա, որ դա ի սկզբանե իրենց մարկետինգային ստրատեգիան է եղել՝ արհեստականորեն ստեղծված "limited edition" ու քիչ հասանելիություն, որին մինչ օրս էլ հավատարիմ են։
Ու դրա հետևանքով էլ 90-ականներին էդ քիչ հասանելի խաղալիքները հավաքելու խելագար տենդենց է առաջացել, որի մասին էլ հենց ֆիլմն է։
The Crowded Room (https://www.imdb.com/title/tt14417718/)-ը նայե՞լ եք։ Վերջին ժամանակների նայածս ամենատպավորիչ ֆիլմն էր։ Նախորդիվ Զենդայան էր շատ հաջողությամբ դուրս եկել Մարվելի կոմիքսային կերպարից, հիմա էլ Թոմ Հոլլանդն ա լրիվ այլ կերպ ներկայանում, քան Սարդ Մարդում էր։
Եթե Խոաքին Ֆենիքսի Ջոկերը հավանում եք, անպայման նայեք։
Էս ֆիլմի մասին նախօրոք ինչ ասես, սփոյլ ա լինելու, նայելուց առաջ աշխատեք ոչ մի նկարագրություն, մեկնաբանություն չկարդաք (իմ սխալը չանեք) ավելի հետաքրքիր կլինի։
The Crowded Room (https://www.imdb.com/title/tt14417718/)-ը նայե՞լ եք։ Վերջին ժամանակների նայածս ամենատպավորիչ ֆիլմն էր։ Նախորդիվ Զենդայան էր շատ հաջողությամբ դուրս եկել Մարվելի կոմիքսային կերպարից, հիմա էլ Թոմ Հոլլանդն ա լրիվ այլ կերպ ներկայանում, քան Սարդ Մարդում էր։
Եթե Խոաքին Ֆենիքսի Ջոկերը հավանում եք, անպայման նայեք։
Էս ֆիլմի մասին նախօրոք ինչ ասես, սփոյլ ա լինելու, նայելուց առաջ աշխատեք ոչ մի նկարագրություն, մեկնաբանություն չկարդաք (իմ սխալը չանեք) ավելի հետաքրքիր կլինի։
Բայց ոնց որ թե ֆիլմ չի, այլ փոքրաքանակ էպիզոդներով սերիալ:
Երևի մի շնչով ես նայել, որ «ֆիլմ» ես ասում :)
Բայց ոնց որ թե ֆիլմ չի, այլ փոքրաքանակ էպիզոդներով սերիալ:
Երևի մի շնչով ես նայել, որ «ֆիլմ» ես ասում :)
Ախ, հա, մինի սերիալ ա, բայց ֆիլմի պես ա նայվում )
Վերջերս շատ հազվադեպ ա հետաքրքիր լիամետրաժ ֆիլմ պատահում, էս մինի սերիալների ֆորմատը շատ եմ հավանում, եթե սովորական ֆիլմը երկու ժամ նայեցիր, անցար, սա մեկ-երկու շաբաթ ֆիլմի մեջ ա պահում։
Սերիալներից Թեդ Լասսոն երևի նայած կլինեք, որովհետև շատ էին խոսում, բայց այ միսիս Մեյզելը (https://www.imdb.com/title/tt5788792/) երևի բաց թողած կլինեք, ու շատ իզուր, երկուսն էլ շատ հավես սերիալներ են, անպայման նայեք։ Բայց էն Մարդաշատ սենյակը լրիվ ուրիշ թեմա ա, սրանց հետ կապ չունի )
Սերիալներից Թեդ Լասսոն երևի նայած կլինեք, որովհետև շատ էին խոսում, բայց այ միսիս Մեյզելը (https://www.imdb.com/title/tt5788792/) երևի բաց թողած կլինեք, ու շատ իզուր, երկուսն էլ շատ հավես սերիալներ են, անպայման նայեք։ Բայց էն Մարդաշատ սենյակը լրիվ ուրիշ թեմա ա, սրանց հետ կապ չունի )
Սերիալների համար առանձին թեմա ունենք, ու միսիս Մեյզելի մասին էնտեղ գրվել է, նայել ենք, ու հա, Թեդ Լասսոն էլ :love
Կարծեմ, Apple TV-ով եմ նայել, ոչ թե Netflix-ով։
Ի դեպ, մենք էլ էինք հենց օդանավակայաններից ձեռք բերում, սովորական խանութներում աչքովս չէր ընկնում։ Ֆիլմը նայելուց հետո հասկացա, որ դա ի սկզբանե իրենց մարկետինգային ստրատեգիան է եղել՝ արհեստականորեն ստեղծված "limited edition" ու քիչ հասանելիություն, որին մինչ օրս էլ հավատարիմ են։
Ու դրա հետևանքով էլ 90-ականներին էդ քիչ հասանելի խաղալիքները հավաքելու խելագար տենդենց է առաջացել, որի մասին էլ հենց ֆիլմն է։
Հիմա հիշեցի, իրոք, որոշ կենդանիներ լիմիթիդ էդիշըն էին (թե ինչն էր խանգարում շատ արտադրեին)․ խելոք մարդիկ են, էլի :))
Երեկ "Poor Things" (https://www.imdb.com/title/tt14230458/)-ը նայեցինք:
Հիմա նայում եմ դրածս լինքով, ռեյթինգը imdb-ում 8,4 է։
Ֆիլմն ինձ համար ընդհանուր ահագին "disturbing" էր, ու էնքան հերձարանային-անատոմիական տեսարանները չէ, ինչքան սեռականները։
Ինձ թվում է, հատկապես էն պատճառով, որ «երեխա լինելու» համադրությունը սեռական ակտերի հետ մոտս ահավոր զգացողություն էր առաջացնում․ շատ չխորանամ սյուժեի մեջ, որ մեծ սփոյլեր չլինի։
Կերպարները լավն էին (հատկապես՝ արականները, իրենց դերերի մեջ), պատմությունը՝ տարած, ներկայացնելու ձևը՝ մռայլության, սիրունության ու աբսուրդի գունավոր խառնուրդ, թեմաներից երևի ամենաակնառուն կանացի էմանսիպացիայի ու ֆեմինիզմի գիծն էր։
Ամեն դեպքում, ֆիլմը մի ձև իմը չէր։ Ու 2 ժամ 20 րոպեն ահագին դժվար անցան։
Կինոթատրոնից դուրս գալիս ընկերս թե՝ «Դե գոնե "Everything Everywhere All at Once" չէր»։ Հա, էդ մեկի հետ համաձայն եմ։ Վերջինս նայելը լրիվ տանջանք էր։
https://www.youtube.com/watch?v=RlbR5N6veqw
StrangeLittleGirl
21.01.2024, 19:59
Երեկ "Poor Things" (https://www.imdb.com/title/tt14230458/)-ը նայեցինք:
Հիմա նայում եմ դրածս լինքով, ռեյթինգը imdb-ում 8,4 է։
Ֆիլմն ինձ համար ընդհանուր ահագին "disturbing" էր, ու էնքան հերձարանային-անատոմիական տեսարանները չէ, ինչքան սեռականները։
Ինձ թվում է, հատկապես էն պատճառով, որ «երեխա լինելու» համադրությունը սեռական ակտերի հետ մոտս ահավոր զգացողություն էր առաջացնում․ շատ չխորանամ սյուժեի մեջ, որ մեծ սփոյլեր չլինի։
Կերպարները լավն էին (հատկապես՝ արականները, իրենց դերերի մեջ), պատմությունը՝ տարած, ներկայացնելու ձևը՝ մռայլության, սիրունության ու աբսուրդի գունավոր խառնուրդ, թեմաներից երևի ամենաակնառուն կանացի էմանսիպացիայի ու ֆեմինիզմի գիծն էր։
Ամեն դեպքում, ֆիլմը մի ձև իմը չէր։ Ու 2 ժամ 20 րոպեն ահագին դժվար անցան։
Կինոթատրոնից դուրս գալիս ընկերս թե՝ «Դե գոնե "Everything Everywhere All at Once" չէր»։ Հա, էդ մեկի հետ համաձայն եմ։ Վերջինս նայելը լրիվ տանջանք էր։
https://www.youtube.com/watch?v=RlbR5N6veqw
Ես էլ մի քիչ առաջ ուզում էի գալ կողքի թեմա, խորհուրդ տալ էս ֆիլմը նայել։ Ինչպես Յորգոս Լանթիմոսի ցանկացած այլ ֆիլմ, էս մեկն էլ լրիվ ինքն էր։ Դե Լանթիմոսի սև հումորի համար ուշքս գնում ա, էս ֆիլմում էլ դրա պակասը չկար։ Մանավանդ էն այծի տեսարանն անընդհատ հիշում, ծիծաղում եմ։ Ու ոնց որ ամուսինս ասեց, էս ֆիլմն էն էր, ինչ «Բարբին» պիտի լիներ, բայց չէր։
Ու հավեսը նաև էն էր, որ լիքը ուրիշ ֆիլմերի հղումներ կային։ Իսկ Էմմա Սթոունի խաղն ուղղակի շշմեցուցիչ էր, չնայած որ մինչև հիմա իրան տանել չէի կարողանում։
Իսկ Էմմա Սթոունի խաղն ուղղակի շշմեցուցիչ էր, չնայած որ մինչև հիմա իրան տանել չէի կարողանում։
Ես իրեն ոնց ֆիլմից առաջ տանել չէի կարող, էնպես էլ դրանից հետո, բայց դե դերեր կան, որ լրիվ իրենն են, ինչպես օրինակ՝ "The Favourite" (https://www.imdb.com/title/tt5083738/)-ում։
Ինչ-որ ցինիկ-լկտի-չափից դուրս ինքնավստահ բան կա իր ստեղծած կերպարների մեջ, ու եթե դերը հենց էդ էլ պահանջում է, ուրեմն դա իսկը իրենն է։
"Dune: Part Two" (https://www.imdb.com/title/tt15239678/)-ն նայող եղե՞լ է։
Առաջին մասը լրիվ մաշկիս տակ էր անցել․ կատարյալ սիրունություն։
Երկրորդ մասը․․․ Չգիտեմ, երևի ամեն տարի ավելի դժվար է դառնում ինչ-որ բաներ գտնել, որոնք հետաքրքիր են, նոր․ մարդ տարիքի հետ երևի էնքան է տարբեր բաներ տեսնում ու ապրում, որ լրիվ հագենում է։ Մի խոսքով, էս երկրորդ մասը էմոցիաներ չառաջացրեց, ոչինչ չասեց, ինչ-որ ձգած-ձգձգած պատմություն՝ հակասական կոմպոնենտներով, որն ինձ համար իմաստ չուներ։
Էն խեղճ աղջկա սիրտն էլ ոնց կոտրեց՝ թե բա ամբողջ կյանքս քեզ եմ սիրելու, ու երկու րոպե հետո՝ բայց դե էն մյուսի ձեռքն եմ վերցնում․ մենք սենց ռացիոնալ «մեսիա» ենք։ Էդ երևի միակ պահն էր, որ մոտս ինչ-որ էմոցիաներ առաջացան, էն էլ՝ զայրույթի տեսքով :))
Դերասանները շատ լավն են, ինչքանով որ ճանաչում եմ ուրիշ ֆիլմերից։ Բայց դե էդ էլ է արդեն կարմիր դրոշի պես մի բան դարձել, երբ մի ֆիլմում լիքը լավ դերասաններ են իրար գլխի հավաքում, եսիմ։
Մի քանի օր առաջ մի ֆիլմ նայեցի՝ ահագին պարզ ու թափանցիկ ուղերձով ("Spaceman" (https://www.imdb.com/title/tt11097384/)), որի ռեյթինգը IMDB-ում ընդամենը 5,8 է, բայց նենց էի հուզվել էդ ֆիլմից․ երևի այնուամենային դեռ կան ֆիլմեր, որոնք կարող են դուր գալ, եթե անգամ դուր գալու պարամետրերը ամբողջովին բացատրելի չեն։
Մենք Dune-երից ոչ մեկը չէինք նայել, գրքերին, խաղերին ու էդ աշխարհին ընդհանրապես ծանոթ չէինք։
Dune II-ը էնքան գովացին, դրեցինք առաջինը նայեցինք, որ երկրորդը մեծ էկրանին նայենք։
Հետաքրքիր էր, որ դահլիճից դուրս գալու պահին մտածում էի, որ անիմաստ շատ էին գովում, բայց հաջորդ օրերին ֆեսյում իրա թեմայով ցանկացած նկար ու մեմ հանդիպելիս զգում էի, որ հաճելի հիշողություններ են արթնանում։ Մի քանի բացատրող վիդեոներ էլ նայեցի, որ մի քիչ պարզ լինեն որոշ մանրամասներ, ու ավելի հետաքրքիր դարձավ։
Կարճ ասած շատ եմ հավանել։
Ժամանակ լինի, սկսեմ Վիլնյովի մնացած ֆիլմերը նայել։
Մենք Dune-երից ոչ մեկը չէինք նայել, գրքերին, խաղերին ու էդ աշխարհին ընդհանրապես ծանոթ չէինք։
Dune II-ը էնքան գովացին, դրեցինք առաջինը նայեցինք, որ երկրորդը մեծ էկրանին նայենք։
Հետաքրքիր էր, որ դահլիճից դուրս գալու պահին մտածում էի, որ անիմաստ շատ էին գովում, բայց հաջորդ օրերին ֆեսյում իրա թեմայով ցանկացած նկար ու մեմ հանդիպելիս զգում էի, որ հաճելի հիշողություններ են արթնանում։ Մի քանի բացատրող վիդեոներ էլ նայեցի, որ մի քիչ պարզ լինեն որոշ մանրամասներ, ու ավելի հետաքրքիր դարձավ։
Կարճ ասած շատ եմ հավանել։
Ժամանակ լինի, սկսեմ Վիլնյովի մնացած ֆիլմերը նայել։
Ոնց ասեցի՝ իմ մոտ հակառակն ա։
Երեկ նոթբուքի վրա առաջինը նայեցինք, որ դեպքերը հիշեինք ու 100500 անգամ ավելի լավն էր քան երկրորդն այմաքսով։
Կային լավ պահեր, բայց էսքան գովասանք որ ինետում հնչում ա, կարծում եմ չարժի։
7/10 իմ համար։
Կարծեմ ռեժիսորական վերսիայից մի 40 րոպե կրճատել են, մի կողմից մտածում եմ, որ էդ 40 րոպեն կարային էնքան բան փոխեին, որ դուրս գար, մյուս կողմից առանց էդ էլ մի 5 անգամ ժամը նայեցի ։Դ
One_Way_Ticket
08.05.2024, 00:10
Երևանի օդանավակայանը ռուսական սերիալում :mda
https://traveller.id.au/misc_photos/yerevany.jpg
«Անորա»-ն վերջապես նայեցի, շատ լավն էր. պստիկ բյուջեով ընտիր ֆիլմ էին սարքել: Համ կերպարներն էին մեկը մյուսից լավը, համ պատմությունը: Առանց հատուկ էֆեկտների, առանց գերխուճուճ սցենարի:
Դերասանները վերջն էին: Անորայի կերպարը :love Լակոտ (բայց ինչ-որ ձևով համակրելի) ամուսնյակի կերպարը: Երկու հայի ու քչախոս (բայց ամեն ինչ արտահայտող) ռուսի տրիոն: Գալինա Սծիպանըվնան :)
Վերջին ժամանակներում ամենահավեսով նայածս ֆիլմերից էր:
Յոհաննես
21.04.2025, 10:48
«Անորա»-ն վերջապես նայեցի, շատ լավն էր. պստիկ բյուջեով ընտիր ֆիլմ էին սարքել: Համ կերպարներն էին մեկը մյուսից լավը, համ պատմությունը: Առանց հատուկ էֆեկտների, առանց գերխուճուճ սցենարի:
Դերասանները վերջն էին: Անորայի կերպարը :love Լակոտ (բայց ինչ-որ ձևով համակրելի) ամուսնյակի կերպարը: Երկու հայի ու քչախոս (բայց ամեն ինչ արտահայտող) ռուսի տրիոն: Գալինա Սծիպանըվնան :)
Վերջին ժամանակներում ամենահավեսով նայածս ֆիլմերից էր:
Վերջին մի քանի տարում սրանից ավելի վատ կինո մեկ էլ Մարվելի Տոռն էր
Վերջին մի քանի տարում սրանից ավելի վատ կինո մեկ էլ Մարվելի Տոռն էր
«Վատ կինո» կարծիքը դե ոնց որ թե ամենատարածվածն է հայկական միջավայրում (ինչքան աչքովս ընկավ). ինձ, ընդհակառակը, շատ է դուր եկել:
«Վատ կինո» կարծիքը դե ոնց որ թե ամենատարածվածն է հայկական միջավայրում (ինչքան աչքովս ընկավ). ինձ, ընդհակառակը, շատ է դուր եկել:
Էս ֆիլմի հետ կապված միջին կարծիք չկա կարծես․ կա՛մ հավանում են, կա՛մ ոչ։ Ես հավանողներից եմ։
Իմ կարծիքով, ֆիլմի, որպես կինեմատոգրաֆիա, գլխավոր հետաքրքրականությունը ("արժեք" բառը չէի օգտագործի) independent movie ժանրի հաջող իրագործումն էր։
Դերասանական խաղի առումով, Անորան՝ հոյակապ էր, բայց ամենից շատ հավանեցի էդ քչախոս ռուսի խաղը՝ էս տղեն մեծ ապագա կունենա կարծում եմ, բնատուր տաղանդ ա, իսկ ամենաքիչը հավանեցի, կարելի է ասել՝ բոլորովին չհավանեցի հայերի խաղը՝ արհեստական էր, շինծու՝ նայելիս նեղվելու աստիճան, անօրգանական - մի խոսքով, խայտառակ եղանք :))
Էս ֆիլմի հետ կապված միջին կարծիք չկա կարծես․ կա՛մ հավանում են, կա՛մ ոչ։ Ես հավանողներից եմ։
Իմ կարծիքով, ֆիլմի, որպես կինեմատոգրաֆիա, գլխավոր հետաքրքրականությունը ("արժեք" բառը չէի օգտագործի) independent movie ժանրի հաջող իրագործումն էր։
Դերասանական խաղի առումով, Անորան՝ հոյակապ էր, բայց ամենից շատ հավանեցի էդ քչախոս ռուսի խաղը՝ էս տղեն մեծ ապագա կունենա կարծում եմ, բնատուր տաղանդ ա, իսկ ամենաքիչը հավանեցի, կարելի է ասել՝ բոլորովին չհավանեցի հայերի խաղը՝ արհեստական էր, շինծու՝ նայելիս նեղվելու աստիճան, անօրգանական - մի խոսքով, խայտառակ եղանք :))
Միջին կարծիք էլ հաստատ կլինի՝ «դե կինո էր, էլի»:
Ինձ համ սյուժեն է դուր եկել, համ դերասանական խաղը. կարծում եմ, դա մեր հայկական աչքն է, որ հայի խաղը «հոլիվուդյան ֆիլմում» ուրիշ մի հարթության վրա է ուզում տեսնել, բայց իրենք իրենց կերպարներում շատ լավն էին ու սազական, հատկապես «Թորոսը» ընտիր էր ստացվել:
Բայց էս ֆիլմի ամենադեմքությունն, իմ կարծիքով, ռեժիսյորի ունակությունն էր տարբեր սուբկուլտուրաներ էսքան դիպուկ ներկայացնելը. սա որ լրիվ գովեստի է արժանի:
StrangeLittleGirl
23.04.2025, 23:11
Անորան ինձ էլ ա շատ դուր էկել։ Ու հա, նկատել եմ, որ հիմնականում հայաստանաբնակներին դուր չի էկել, երեւի ուրիշ աչքերով նայելուց ա։ Բայց մենակ էն, որ մարդս քաքմեջ անել արտահայտությունը սովորեց էդ ֆիլմից, ամեն ինչ արժեր։ Իսկ ընդհանուր կարծիքս Ֆբ գրառումից քոփի անեմ.
Չգիտեմ ինչու, քննադատությունները հաճախ սկսվում են էն բանով, թե ֆիլմը կինոարտադրության հեղափոխություն չի, նորամուծություն չկա, էս չկա, էն չկա։ Հարցն էն ա, որ «Անորան» չի էլ հավակնում հեղափոխել կինոարտադրությունը, այլ շատ գրագետ նկարահանված ֆիլմ ա գերազանց դերասանական խաղով, որը նաև ասելիք ունի, ցավոտ տեղերի ա կպնում։
Դերասանական խաղի մասով. բոլորն էլ հզոր էին, բայց ամենատպավորիչն ինձ համար Յուրա Բորիսովն էր։ Ֆենոմենալ խաղ էր՝ շատ քիչ բառեր արտասանելով էդքան ինֆորմացիա փոխանցելը։ Ամեն դեմքի արտահայտությունով մի հազար բառ էր փոխանցում։ Ափսոս, որ Օսկար չստացավ։ Միքի Մադիսոնի մասով. ես դժգոհում էի, որ լավ չի խաղում, ակցենտը տեղ-տեղ փոխվում ա, «դուրս ա պրծնում», բայց Մորթենի կարծիքով դա էլ էր հատուկ խաղ։ Կերպարն ինքն անընդհատ խաղի մեջ էր, ու մենակ սթրեսային իրավիճակներում օրիգինալ ակցենտը դուրս էր պրծնում։
Կա կարծիք, որ ֆիլմը նսեմացնում է հայերին՝ ներկայացնելով որպես ռուսի ստրուկ։ Բացարձակ համաձայն չեմ էդ կարծիքի հետ, քանի որ Շոն Բեյքերը ոչ մի էնպիսի բան չէր արել, որից ենթադրեիր, որ երկու հայ կերպարներին կարելի է ընդհանրացնել ամբողջ հայության վրա։ Չնայած դրան, որոշ բաներ կարելի է ընդհանրացնել, ու երևի դրանից են շատերը նեղվել, դրա մասին ներքևում։
Իսկ ինչի՞ մասին էր ֆիլմը։ Բացի ամենաակնհայտից՝ ամերիկյան երազանքի միֆը կոտրելուց, նաև էն մասին էր, որ փող, իշխանություն ունեցողի մոտ անփողն անզոր ա, ինչքան էլ ազնիվ մղումներ ունենա, ընդ որում՝ սա ոչ միայն Անորային ա վերաբերում, այլև ռուս օլիգարխին ծառայող կերպարներին։ Ֆիլմն անարդարության մասին էր, թե ոնց ա փողը հաղթում արդարությանը։
Անորան նաև տղամարդկության մասին էր ու քսանմեկերորդ դարում էդ տղամարդկությունը սահմանելու։ Տղամարդ կերպարներից Վանյան դասական փողոտ լիբերալն էր, որ ուզում ա զվարճանա զրո պատասխանատվությամբ։ Իգորն էն տղամարդն էր, որ մի կողմից ուզում ա ջենտլմեն լինի, կնոջ մասին հոգ տանող լինի, մյուս կողմից՝ իր գործը լավ կատարի։ Դրա համար ինքը վիրավորվում ա, երբ Անին իրան բռնաբար ա ասում, չնայած որ իր գործողություններն ակնհայտորեն կարող էին բռնաբարության տանել։ Իգորը քսանմեկորորդ դարի տղամարդու չկողմնորոշված կերպարն ա. որտե՞ղ ա վերջանում ուժի ցուցադրությունն ու սկսվում հոգատարությունը։ Թորոսն ու Գառնիկը մարմնավորում էին տոքսիկ մասկուլինության մի հատուկ տեսակ, որը կարելի ա
ընդհանրացնել հայ իրականության վրա ոչ թե ռուսի ստրուկի, այլ ընդհանրապես օլիգարխներին կամ իշխանություն ունեցողներին ծառայելու տեսանկյունից։ Էդպիսի տղամարդիկ ահավոր շատ են մեր իրականության մեջ, որ վերադասի մոտ կուռկուռի ձագ են դառնում, իսկ անօգնական կնոջ մոտ՝ առյուծ կտրում։ Ու հենց էդ տղամարդիկ են մեր ազգային բազմաթիվ խնդիրների հիմքում ընկած։
Ու էստեղ ամենահետաքրքիրն էն ա, որ թերևս բացի ռուս օլիգարխից ու իր կնոջից, ֆիլմի մնացած բոլոր կերպարները չար չէին, ամեն մեկն իր տեսանկյունից ամենալավ մղումներով էր գործում, իր լավագույնն անում։ Հենց Թորոսն ու Գառնիկն էլ կարծում էին, որ ճիշտ են գործում, լավ են գործում, որևէ մեկի վատություն անելու մտադրություն չունեին։
Ու էդպես իրենց լավագույնն անող, «գլուխը կախ գործ անող» մարդկանց շնորհիվ է, որ համակարգը շարունակում է գործել, մինչդեռ Անորան փորձեց այդ համակարգի դեմ դուրս գալ, ցավոք մեն-մենակ ու ցավոք չհաղթեց։
Վերջին մի քանի տարում սրանից ավելի վատ կինո մեկ էլ Մարվելի Տոռն էր
Երևի քո նայածների մեջ, որովհետև վստահեցնում եմ, շատ ավելի վատ ֆիլմեր կան, բայց բարեբախտաբար մենք դրանք չենք նայում։
Զուտ էդ կինոն ոչինչ չասող, ծեծված թեմաներով, Սիրունիկի վերաէկրանավորում՝ իրականությանը մոտ սցենարի խմբագրմամբ։
Ափսոս էր ժամանակս։
One_Way_Ticket
29.05.2025, 03:24
Ես էլ կարծիքս գրեմ Անորայի մասին։
Ստանիսլավսկու ասած՝ չեմ հավատում, սկսած լեզվային պահից։ Իվանն ասում է, որ անգլերեն լավ չի խոսում, բայց երբ որ խոսում է, խոսում է գերազանց։ Անորան իբր ռուսերեն լավ չի խոսում, բայց հասկանում է բացարձակապես ամեն ինչ, այդ թվում ժարգոնային ոչ տրիվիալ արտահայտություններ։ Չեմ հավատում Իվանի կերպարին ու իր արարքներին։ Ոչ էլ համոզիչ է, որ Թորոսը լուրջ խնդիրներ կունենա, եթե Իվանին չգտնի (էդ դեպքում ինչու են իրենց տղային ընդհանրապես ուղարկել ԱՄՆ զվարճանալու)։
Անորայի կերպարն ավելի համոզիչ էր, բայց էլի բացեր կային։ Մարմնավաճառը, ով սովոր է փողի համար անել ամեն ինչ ու ակնհայտորեն փողի խաթր էլ ամուսնացել է, պիտի որ արագ կողմնորոշվեր, որ լավագույն ելքը պարգևատրության դիմաց համագործակցելն է, ոչ թե անիմաստ դիմադրություն ցույց տալը։
Թորոսը հեչ դուրս չեկավ։ Իվանին շտապ գտնելն էնքան կարևոր է, որ էվակուատորից չորով փախնում է, բայց փոխարենը սրճարանում անծանոթ երիտասարդներին բարոյական լեկցիաներ կարդալու համար ժամանակը չի ափսոսում։
Գառնիկը վատը չէր։ Թքած ունի էդ ամեն ինչի վրա, իր քթի դարդն է։ Չնայած ինքնաթիռում կենացով խցկվելու պահը ավելորդ էր ու ստերեոտիպային (հայ է, պիտի կենաց ասի)։
Ամենալավն Իգորն էր։ Միակ կերպարն, ում հավատալդ գալիս է սկզբից մինչև վերջ։
Վոբշմ, հենց միջին կինո էր, որ կար։