User Tag List

Էջ 1 3-ից 123 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 31 հատից

Թեմա: Մանկատներ

  1. #1
    Պատվավոր անդամ Tig-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.10.2007
    Տարիք
    44
    Գրառումներ
    3,757
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Մանկատներ

    Առաջարկում եմ այս թեմայում քննարկել մանկատներին վերաբերվող հարցեր:

    Ամանորից առաաջ "Պարենք Հայերեն" նախաձեռնությունով երկու անգամ այցելել ենք Մարի Իզմիրլյանի անվան մանկատուն ու երեխեքին մի քանի պար սովորացրել: Դրանից հետո մանկատուն ասվածը ուղեղիցս դուրս չի գալիս: Ճիշտ է իրավիճակի շատ մանրամասներին չեմ տիրապետում, բայց կարծում եմ մանկատուն ասված երևույթում շատ սխալ ձևով են առաջնորդվում: Չգիտեմ օրենսդրությամբ դա կարգավորվո՞ւմ է, թե ոչ, բայց ինձ հուզում են հետևյալ հարցերը: Երեխան չափահաս դառնալով և դուրս գալով մանկատնից, հայտնվում է դեպրոսիվ վիճակում: Քանի որ մինչ այդ նրա համար ամեն ինչ արել են, և արել են "բոլորը": Չափահաս դառնալով և զրկվելով այդ հովանավորչությունից աղջկներից շատերը դառնում է անբարոյական, տղաներից շատերն էլ՝ հանցագործ: Մանկատան երեխաները բացի ընտանեկան սեր ասվածից ոչ մի պակաս բան չեն ունենում: Մենք տեսանք լավ կահավորում, տեխնիկա, սնունդն ու հագուստն էլ նորմալ են, զբաղվածության պակաս էլ չունեն: Բայց նրանց ապագայով ոչ ոք չի հետաքրքրվում: Ինկատի ունեմ նրանց որևէ մասնագիտություն չի սովորեցվում, որով հետագայում նրանք կարող են աշխանք գտնել: Կարծում եմ մանկատներում բավականին մեծ ֆինանսներ են առկա, և ավելի նպատակահարմար կլիներ այդ ֆինանսները օգտագործվեին համապատասխան մասնագերներ վարձելու համար, որոնք երեխաներին որևէ կիրառական արհեստ, մասնագիտություն կսովորեցնեին: Սա կնպաստի նաև աշխատատեղերի շատացմանը: Կարծում եմ ճիշտ կլիներ նաև, որ մանկատնից հետո երեխաները հնարավորություն ունենաին անվճար սովորել նաև ուսումնարաններում, իսկ առավել ընդունակները ԲՈՒՀ-երում: Եվ ուսման ժամանակ նրանց տրվեր հանրակացարաններ: Ինչպես նաև կարծում եմ կարելի է կենտրոնանալ մանկատան տղաներին զինվորական որևե մասնագիտություն սովորեցնելուն: Կարծում եմ հեռավոր սահմանամերձ վայրեր նրանց ուղարկել աշխատելու համար ավելի նպատակահարմար կլինի, ու քանի որ նրանք քաղաքում իրենց կապող բան չունեն, կարծում եմ նրանց աշխատանքը առավել արդյունավետ կստացվի: Իսկ նրանք քանի որ ծնողազուրկ են նույնիսկ զորակոչման ենթական չեն...
    Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
    Մնացյալը անցողիկ…

  2. Գրառմանը 10 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ambrosine (09.01.2012), Apsara (03.05.2012), aragats (10.01.2012), Arpine (09.01.2012), E-la Via (10.01.2012), einnA (09.01.2012), keyboard (10.01.2012), Nadine (09.01.2012), Աթեիստ (10.01.2012), Նարե91 (09.01.2012)

  3. #2
    Harmonious Arpine-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    21.07.2011
    Տարիք
    30
    Գրառումներ
    966
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Շատ արդիական թեմա է, և շատ ցավոտ:
    Մանկատներում, կարելի ասել, որ երեխաները հիմնականում ոչ մի բանի պակաս չեն ունենում, բացառությամբ ամենակարևորի: Պայմանները, որտեղ ապրում են, լավ են, իմ տեսածով, մի փոքր հագուստները էնքանել նորմալ չէին:
    Երբ դառնում են չափահաս, կապ չունի ունեն գնալու տեղ թե ոչ, նրանք պարտավոր են, համապատասխան դիմում ներկայացնելով, լքել մանկաունը: Նրանց տրվում է որոշակի, չնչին գումար, ճշգրիտ չեմ հիշում, որ կարողանան սկզբում ապրել: Սակայն մանկատունը պարտավոր է հետևողական լինել, թե մանկատնից դուրս գալով, որտեղ է ապրելու,ինչ է անելու իրենց սանը:
    Բայց ծնողազուրկ լինելը բանակում ծառայելուն չի խանգարում: Այսինքն, եթե որևէ այլ խանգարող հանգամանք չկա, տղաները գնում են բանակ: Այս դեպքում աղջիկների վիճակն ավելի վատ է:
    Ինչ վերաբերում է մասնագիտություն ստանալուն, նրանք սովորում են, իհարկե ոչ բոլորը: Չեմ կարող ճշգրիտ ասել, բայց հավանաբար, անվճար: Այսինքն հիմա նրանցից մի քանիսը ինձ հետ նույն բուհում են սովորում:
    "Non est ad astra mollis e terris via."

  4. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    aragats (10.01.2012), E-la Via (10.01.2012), einnA (14.01.2012), Tig (10.01.2012), Աթեիստ (10.01.2012), Շինարար (10.01.2012)

  5. #3
    Պատվավոր անդամ Tig-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.10.2007
    Տարիք
    44
    Գրառումներ
    3,757
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Arpine-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Շատ արդիական թեմա է, և շատ ցավոտ:
    Մանկատներում, կարելի ասել, որ երեխաները հիմնականում ոչ մի բանի պակաս չեն ունենում, բացառությամբ ամենակարևորի: Պայմանները, որտեղ ապրում են, լավ են, իմ տեսածով, մի փոքր հագուստները էնքանել նորմալ չէին:
    Երբ դառնում են չափահաս, կապ չունի ունեն գնալու տեղ թե ոչ, նրանք պարտավոր են, համապատասխան դիմում ներկայացնելով, լքել մանկաունը: Նրանց տրվում է որոշակի, չնչին գումար, ճշգրիտ չեմ հիշում, որ կարողանան սկզբում ապրել: Սակայն մանկատունը պարտավոր է հետևողական լինել, թե մանկատնից դուրս գալով, որտեղ է ապրելու,ինչ է անելու իրենց սանը:
    Բայց ծնողազուրկ լինելը բանակում ծառայելուն չի խանգարում: Այսինքն, եթե որևէ այլ խանգարող հանգամանք չկա, տղաները գնում են բանակ: Այս դեպքում աղջիկների վիճակն ավելի վատ է:
    Ինչ վերաբերում է մասնագիտություն ստանալուն, նրանք սովորում են, իհարկե ոչ բոլորը: Չեմ կարող ճշգրիտ ասել, բայց հավանաբար, անվճար: Այսինքն հիմա նրանցից մի քանիսը ինձ հետ նույն բուհում են սովորում:
    Արփինե ջան, իսկ քեզ հետ սովորողները, որտե՞ղ են ապրում: Ու արդյոք բոլորին են ապահովում ապրելու տեղով մանկատնից դուրս գալուց հետո: Վերջերս Կարինե Իոնեսյանը մի տեսանյութ էր պատրաստել, թե մանկատան սաներին ինչպիսի բնակարաններ էին տվել...

    Հետաքրքիր է այս հարցը ի՞նչ օրենքով է կանոնակարգվում: Կարծում եմ այստեղ էլ օրենքը շատ լղոզված կլինի ու անհրաժեշտ կլինեն օրենքի մշակումներ իրականացնել...
    Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
    Մնացյալը անցողիկ…

  6. #4
    Պատվավոր անդամ Agni-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.10.2009
    Գրառումներ
    594
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Tig-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Արփինե ջան, իսկ քեզ հետ սովորողները, որտե՞ղ են ապրում: Ու արդյոք բոլորին են ապահովում ապրելու տեղով մանկատնից դուրս գալուց հետո: Վերջերս Կարինե Իոնեսյանը մի տեսանյութ էր պատրաստել, թե մանկատան սաներին ինչպիսի բնակարաններ էին տվել...

    Հետաքրքիր է այս հարցը ի՞նչ օրենքով է կանոնակարգվում: Կարծում եմ այստեղ էլ օրենքը շատ լղոզված կլինի ու անհրաժեշտ կլինեն օրենքի մշակումներ իրականացնել...
    Տիգ ջան, ես մի ժամանակ ԲՀԿ գիտեի, որ զբաղվում էր էտ հարցով… Էջմիածնում սեփական տուն էին գնել / «Մեր տունը» անունը էդպես էր/ ու Գավառի մանկատան աղջիկներից այդտեղ էին ապրում 18տ.ից հետո: Ուսում էին ստանում ու տարբեր դասեր էին ունենում հենց տանը: ԱՆձամբ գնացել եմ մի քանի անգամ, բայց մի 4 տարի առաջ: Էտ ամենը արվում էր բարեգործների կողմից:
    Ինչքանով հիշում եմ, պետության կողմից հանրակացարաններում են տեղ հատկացնում նրանց , դե պայմաններն էլ ահավոր են ուղղակի:
    ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԱՉՔՈՎ ՉԵՍ ՏԵՍՆԻ, ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԶԳՈՒՄ ԵՆ...

  7. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (11.01.2012), Tig (10.01.2012)

  8. #5
    . keyboard-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.12.2007
    Գրառումներ
    4,771
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Tig-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Առաջարկում եմ այս թեմայում քննարկել մանկատներին վերաբերվող հարցեր:

    Ամանորից առաաջ "Պարենք Հայերեն" նախաձեռնությունով երկու անգամ այցելել ենք Մարի Իզմիրլյանի անվան մանկատուն ու երեխեքին մի քանի պար սովորացրել: Դրանից հետո մանկատուն ասվածը ուղեղիցս դուրս չի գալիս: Ճիշտ է իրավիճակի շատ մանրամասներին չեմ տիրապետում, բայց կարծում եմ մանկատուն ասված երևույթում շատ սխալ ձևով են առաջնորդվում: Չգիտեմ օրենսդրությամբ դա կարգավորվո՞ւմ է, թե ոչ, բայց ինձ հուզում են հետևյալ հարցերը: Երեխան չափահաս դառնալով և դուրս գալով մանկատնից, հայտնվում է դեպրոսիվ վիճակում: Քանի որ մինչ այդ նրա համար ամեն ինչ արել են, և արել են "բոլորը": Չափահաս դառնալով և զրկվելով այդ հովանավորչությունից աղջկներից շատերը դառնում է անբարոյական, տղաներից շատերն էլ՝ հանցագործ: Մանկատան երեխաները բացի ընտանեկան սեր ասվածից ոչ մի պակաս բան չեն ունենում: Մենք տեսանք լավ կահավորում, տեխնիկա, սնունդն ու հագուստն էլ նորմալ են, զբաղվածության պակաս էլ չունեն: Բայց նրանց ապագայով ոչ ոք չի հետաքրքրվում: Ինկատի ունեմ նրանց որևէ մասնագիտություն չի սովորեցվում, որով հետագայում նրանք կարող են աշխանք գտնել: Կարծում եմ մանկատներում բավականին մեծ ֆինանսներ են առկա, և ավելի նպատակահարմար կլիներ այդ ֆինանսները օգտագործվեին համապատասխան մասնագերներ վարձելու համար, որոնք երեխաներին որևէ կիրառական արհեստ, մասնագիտություն կսովորեցնեին: Սա կնպաստի նաև աշխատատեղերի շատացմանը: Կարծում եմ ճիշտ կլիներ նաև, որ մանկատնից հետո երեխաները հնարավորություն ունենաին անվճար սովորել նաև ուսումնարաններում, իսկ առավել ընդունակները ԲՈՒՀ-երում: Եվ ուսման ժամանակ նրանց տրվեր հանրակացարաններ: Ինչպես նաև կարծում եմ կարելի է կենտրոնանալ մանկատան տղաներին զինվորական որևե մասնագիտություն սովորեցնելուն: Կարծում եմ հեռավոր սահմանամերձ վայրեր նրանց ուղարկել աշխատելու համար ավելի նպատակահարմար կլինի, ու քանի որ նրանք քաղաքում իրենց կապող բան չունեն, կարծում եմ նրանց աշխատանքը առավել արդյունավետ կստացվի: Իսկ նրանք քանի որ ծնողազուրկ են նույնիսկ զորակոչման ենթական չեն...
    Հետմանկատան առօրյա. 4500 դոլար 12 աղջիկների կարիքները հոգալու, կրթելու ու դաստիարակելու համար

    Հայաստանում գործող մանկատների սաները 18-ը լրանալուն պես բախվում են դառը իրականության հետ` նրանք հիմնականում տեղ չեն ունենում գնալու: Եվ սա այն դեպքում, երբ պետությունը պարտավորված է նրանց տնով ապահովել, բայց… Անշուշտ 90-ականների իրավիճակն այս իմաստով ավելի ծայրահեղ էր և, օրինակ, 90-ականների սկզբին մանկատունը լքած չափահաս երիտասարդներն այլ տեղ, քան փողոցում քնելն էր, չունեին: Նրանցից շատերը 2000-ականների կեսերից կարողացան ստանալ բնակարան, թեև շատերը մինչև հիմա հերթի են:

    Էջմիածնի «Մեր տուն» հասարակական կազմակերպությունը, որ հիմնադրվել է 2005թ-ին, իսկ 2006թ-ից արդեն անցել հիմնական մարտավարության` 4 տարի պայմանագրով իր հյուրընկալ քողի տակ է առնում մանկատան նախկին, բացառությամբ աղջիկ սաների, թերևս նմանատիպ եզակի կառույցն է Հայաստանում: Այն գործում է բացառապես բարեգործական հիմունքներով, իսկ նպատակը մեկն է` կրթել, դաստիարակել ու օգնել կողմնորոշվել մասնագիտության ընտրության հարցում: Այդպես, այսօրվա դրությամբ «Մեր տանը» բնակվող 12 աղջիկներից բոլորը կամ սովորում են` օրինակ Էջմիածնի Գր.Լուսավորիչ համալսարանի «Մանկավարժություն» ֆակուլտետում, կամ ավարտել են այն, կամ էլ ուսանում են արհեստ` գորգագործություն, վարսավիրական գործ և այլն:

    Նախապատմությունը սկիզբ է առնում 1988թ-ի աղետալի երկրաշարժից. դրանից հետո է, որ ԱՄՆ-ում բնակվող Ջուլի Աշեկյանը հանձն է առնում օգնել ոչ միայն աղետի պատճառով որբ մնացած, այլև բոլոր ծնողազուրկ երեխաներին` Հայաստանի Երեխաների Հովանավորության ծրագրի ազգային կոորդինատորի կարգավիճակով.

    «Սա այն տարիներն էին, երբ պետությունը ծայրահեղ վատ վիճակում էր ու մանկատաները, պատկերացրեք, ինչ օրեր էին քաշում...երեխաները պետությունից ցամաք հաց էին ստանում ու այն պահում բարձի տակ, որպեսզի առավոտյան էլ ուտելու բան ունենան: Ծրագրի շրջանակում շուրջ 15 հազար երեխաների օգնություն ցուցաբերվեց, ինչպես նաև օժանդակեցին չորս կարևոր` Գավառի, Գյումրիի, Նոր-Նորքի և Խարբերդի մանկատներին»,-Panorama.am-ին պատմեց «Մեր տան» հկ հիմնադիր նախագահ Տիգրանուհի Կարապետյանը: Հենց սրանով է բացատրվում այն, որ 18 տարին լրացած և «Մեր տուն» պայմանագրով տեղափոխվող աղջիկներից գրեթե բոլորին տիկին Կարապետյանը ճանաչում է դեռ փոքրուց:

    Միայն նյութական օգնությունը չէ, որ կարևոր է մանկատան երեխաներին ` նրանց պետք է ուժ տալ, սիրել, ճիշտ կողմնորոշել կյանքում: Ու ըստ այդմ էլ, նշում է մեր զրուցակիցը, եկավ նման կառույց ստեղծելու անհրաժեշտությունը` նախ, 1999թ-ին Գավառի մանկատան հենց հարևանությամբ ծրագրի շրջանակում բնակարան գնվեց, ինչը մի խումբ մարդկանց պատասխանն էր այն ամենին, ինչ լսում էին, որ կատարվում է մանկատան շրջանավարտ աղջիկների հետ: Իսկ 2006-ին էլ արդեն կառուցվեց «Մեր տունը». «Սա միջանկյալ օղակ է, որպեսզի այստեղից քիչ թե շատ դժվարություններին պատրաստ անհատ դուրս գա»:
    Բացի այս, սա ոչ միայն կրթական ծրագիր է, այլև ուղղված թրաֆիկինգի դեմ, քանի որ, նշեց Տ.Կարապետյանը, եղել են աղջիկներ, որոնք մանկատնից հետո հայտնվել են , օրինակ, Դուբայում` մարմնավաճառի կարգավիճակում: Նման դեպքերի կրկնումը բացառելու նպատակը ևս դրված է «Մեր տան» գոյության մեջ:

    Անցած 5 տարիներին այստեղ ապրել ու կրթություն է ստացել 22 աղջիկ, նրանցից 7-ն արդեն ամուսնացել են: Սա Տիգրանուհին ամենամեծ պարգևն է համարում իր աշխատանքի, քանի որ սրանով, առաջինհերթին, ապացուցում է բոլորին` առկա կարծրատիպերը մանկատան երեխաների առումով կոտրվում են ու կամաց-կամաց մեր կյանքից հեռանում.
    «Ես կարող եմ կոնկրետ մեր պահով ասել, որ իսկապես Էջմիածնում մեզ հաջողվեց քիչ թե շատ կոտրել գոյություն ունեցող կարծրատիպերը: Բայց, երբ սկսում էինք մտավախությունը բավականին մեծ էր, օդում լարվածություն կար` դե, մտածում էին, ծնողազուրկ աղջիկներ են և այլն: Թեև կարծում եմ հասարակությունն իր մեջից բոլոր կարծրատիպերը խոցելի այս խմբի նկատմամբ դեռ չի վերացրել, դեռ ժամանակ է պետք»:

    Ինչ վերաբերում այս պատմության ֆինանսական ու, ըստ այդմ, ամենակարևոր հատվածին, ապա հիմնադիր-նախագահը չի խուսափում խոսել դրա մասին: Գոյությունը պահպանելու համար անհրաժեշտ բարեգործական միջոցները ստացվում են ԱՄՆ-ից, սակայն Ջ.Աշեկյանը տառապում է քաղցկեղով ու օր օրի նրա առողջական վիճակն ավելի է ծանրանում: Այնպես որ պետության աջակցությունը ամենևին էլ չէր խանգարի: Բայց այսպես էլ դեռ կարողանում հոգալ աղջիկների կարիքները` կրթության տալ, հագուստ գնել, սննդով ապահովել և այլն.

    «Ամիսը ստանում եմ 4500 դոլար` 12 երեխայի, 7 աշխատողների, հարկերի, կոմունալ վճարումներ և այլնի համար»,-թվարկեց նա: Այնուհետ ցանկացավ ներկայանալ այն դիրքից, թե ճիշտ չէ միշտ մտածել ու ասել, որ պետությունը պետք է անի և այլն .
    «Այո, պետք է անի, բայց եթե հնար չունի, ապա ի՞նչ անես»,- եզրակացրեց նա ու ավելացրեց`«Մեր տան» աղջիկները շահառու են ու սպասում են, թե երբ պետությունից կստանան իրենց բնակարանը:

    Յուրատիպ այս կառույցի հոգեբան Մարգարիտա Հովսեփյանն էլ պատմեց այն աշխատանքի մասին, որ տանում է ամեն օր, քանի որ 18 տարիների ընթացքում չափազանց շատ են կարծրատիպերը, որ արմատավորվում են այս աղջիկների մոտ: Թեև լավագույն գնահատականն այն է, որ գոյության հինգ տարիներին և ոչ մի աղջիկ տուն մտնելուց հետո ետ չի վերադարձվել կամ ժամանակից շուտ չի լքել այն` վարքի կամ այլ խնդիրների պատճառով: Ինչ վերաբերում է այս հարկի տակ հաճախակի ամուսնություններին, ապա տիկին Հովսեփյանը դա համաչափ է համարում, քանի որ, նախ, հետաքրքրությունը «Մեր տան» նկատմամբ մեծ է, իսկ բացի այդ էլ `նրանք իսկապես լավ ընտանիքի կին ու մայրեր են դառնում.
    «Մանկատուն անցած կինը երբեք չի կարող պատկերացնել, որ իր երեխան կարող է նույն ճակատագրին արժանանալ իր որոշման արդյունքում»,-հավելեց նա:

    ... «Մեր տանն» այսօր ապրում է 12 աղջիկ, սակայն կազմակերպության ծրագրերում է գնել լրացուցիչ տուն ու ավելացնել բնակիչների քանակը:



    Աղբյուր` Panorama.am

    Նման կազմակերպություններ թիվը գնալով կավելանա հուսով եմ, "Երեխան պետք է ապրի ընտանիքում" ծրագրի շրջանակներում բավականին խնդիրներ լուծվել են և լուծման փուլում են։

  9. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Agni (10.01.2012), Arpine (10.01.2012), Tig (10.01.2012)

  10. #6
    . keyboard-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.12.2007
    Գրառումներ
    4,771
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    «Մեր տնից» սիրելիի տուն. հերթական ուրախությունը մանկատան նախկին սաների կյանքում (լուսանկարներ)

    Արդեն 5-րդ տարին է, ինչ Էջմիածնի սրտում իր գոյությունը հաստատած «Մեր տուն» հասարակական կազմակերպության հյուրընկալ տունը հոգ է տանում մանկատան 18-23 տարեկան նախկին սաների հետագա ճակատագրի մասին: Նոյեմբերի 11-ին «Մեր տունը» կտոնի իր 5-րդ տարեդարձը, թեև մինչ այդ էլ այս պատերում ուրախության առիթները պակաս չեն:

    Շաբաթ օրը «Մեր տանը» ուրախություն էր` այստեղ բնակվող Գավառի մանկատան նախկին սան, 21-ամյա Հերիքնազի նշանադրությունն էր: Հերիքին, ինչպես նրան իր ընկերուհիներն են կանչում, կնության էր եկել տանելու Արմենը, նրա հետ էլ, դարերով եկած ավանդույթի համաձայն, մայրը, քույրը ու մոտիկ ազգականները: Նշանդրեքի արարողությունն էլ հավաքվածների ջերմությունից վերածվեց իսկական հարսանիքի` տեր հայրը կար, հարսի քողը կար, էլ ի՞նչ էր պետք: Մանավանդ, որ առաջիկայում Հերիքնազն ու Արմենը մեկնելու են Կրասնոդար, Արմենի եղբոր մոտ, որտեղ էլ արդեն պաշտոնապես կհայտարարվեն ամուսիններ:
    Ընդամենը մեկ տարի առաջ, 2010թ-ի սեպտեմբերին էր, որ աղջիկը Գավառի մանկատնից տեղափոխվեց «Մեր տուն» ու այստեղ էլ, փաստորեն, երկար չմնաց: Երկու օր առաջ արդեն Հերիքնազը գլուխը կախ ընդունում էր տեր հոր օրհնանքն ու աղոթքը, այն էլ ի~նչ օրհնություն: Պարզվեց, որ տեր հայրը «Մեր տան» փեսացուն է, քանի որ երեք տարի առաջ, դարձյալ հոկտեմբերի 15-ին այս հյուրընկալ կառույցից իրեն կյանքի ընկեր էր ընտրել Իռային ու նրանց առաջնեկը մեկ տարի անց ծնվել էր դարձյալ հոկտեմբերի 15-ին.

    «Մոգական ու ուրախություն բերող թիվ է մեզ համար այս օրը.... Թեև, կարծում եմ, մոգական է հենց «Մեր տունը», դրա համար այստեղ տիրող ջերմությունը նման առիթների պակաս չի թողնում»,-Panorama.am-ին պատմեց հկ հիմնադիր նախագահ Տիգրանուհի Կարապետյանը: Դե իսկ հյուրասենյակում փակցված ցուցափեղկը` «Մեր տան երջանկությունը» ու «Մեր տան թոռնիկները» կարգախոսով, ասվածի պատկերավոր ապացույցն է` իր գոյության 5 տարիների ընթացքում սա արդեն 7-րդ ամուսնական զույգն է, որին հասունության շեմին կանգնած աղջիկներին մայր փոխարինած Տիգրանուհին տալիս է իր համաձայնությունը:

    «Մեզ մոտ մի ավանդույթ ունենք` ամեն փեսա իր հետ մեկին պետք է բերի... Ու ասեմ, որ դա գործուն ավանդույթ է»,- տոնական սեղանի շուրջ, երբ պաշտոնական մասն արդեն ետևում էր, կատակով պատմեց Տիգրանուհին:

    «Մեր տունը» բարեգործական կազմակերպություն է, որը հովանավորվում է ԱՄՆ-ի կողմից: Ինչպես մեզ հետ զրույցում պատմեց հկ նախագահը` ամսական 4500 ԱՄՆ դոլար է անհրաժեշտ ընթացիկ ծախսերի ու աղջիկների կարիքները հոգալու համար: Սակայն բացի այս, այն առաջին իսկ օրվանից մեծ հետաքրքրություն է առաջացրել սուրբ քաղաքի բնակիչների կողմից, ովքեր առիթ-անառիթ, բայց իրենց հետքը թողնում են այստեղ ապրող 12 աղջիկների առօրյայում: Այդպես, Հերիքնազի ու Արմենի նշանադրությանը հրավիրվածների թվում էին նաև «Մեր տան» ժամանակով ապացուցված իսկական ընկերներ, էջմիածնաբնակ եղբայրներ Վազգենն ու Արսենը` «Ոսկե կացին»-ի խանութպանները, ովքեր ցանկացած ծննդյան կամ նշանդրեքի արարողությանը, ամանորյա տոներին ու անգամ անառիթ Տիգրանուհու կողքին են.

    «Ի՞նչ անենք, ի՞նչ է պետք, ինչի՞ կարիք ունեք... ես թե’ Արսենից ու Վազգենից, թե’ նրանց նման շատերից այս հարցն այնքան հաճախ եմ լսում ու այնքան եմ ուրախանում, որովհետև թևութիկունք ունեմ, գիտեմ, որ ցանկացած պահի մեզ հասնող կա: Դա ամենամեծ գնահատականն է, որ կարող է ունենալ «Մեր տունը»»,- կիսվեց նախագահը, ում թեև աղջիկները «դու»-ով էին դիմում, բայց ընդգծված հարգանքով:

    Նշանադրության արարողությանը եկել էր «Մեր տան» մյուս մեծ բարեկամ, ՀՀ ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանի դուստրը` Նոնա Սարգսյանը: Պարզվեց, որ պաշտոնյայի դստերը, որ երեք բալիկ է մեծացնում, ամենևին էլ առիթ չի փնտրում այստեղ հյուրընկալվելու, աղջիկների որպիսիությունը պարզելու ու նրանց հետ ընկերական շրջապատում ուղղակի սրճելու համար: Ի դեպ, տնօրենը տեղեկացրեց, որ առաջիկա հարսանեկան արարողությանը անպայման ոստիկանապետին են հրավիրելու` նա ևս ակտիվ մասնակցություն է ունենում աղջիկների կյանքում:

    Աղջիկներին բազմիցս այցի է եկել ՀՀ նախագահի առաջին տիկին Ռիտա Սարգսյանը, հոգսերին տեր է կանգնում Էջմիածնի քաղաքապետը, իսկ սկզբում, երբ «Մեր տունը» հայտարարեց իր մասին, Էջմիածնում մի տեսակ էին նայում դրան` դե միայն աղջիկներ, այն էլ 18 տարեկան, այն էլ` մանկատնից: Բայց ժամանակը, ճիշտ դրվածքը, ներքին խիստ կանոնադրությունը (օրինակ` ժամը 18.00-ից հետո բոլորը պարտավոր են լինել «Մեր տանը», այցի գնալը կամ հյուր ընդունելը միայն նախագահի համաձայնությամբ և այլն), ինչպես նաև հենց աղջիկների վարքն ու բարքը ապացուցեցին, որ դա արդեն վաղուց հնացած կարծրատիպեր են.... Ու այդպես էլ ապրում են` հոգսից հոգս, ուրախությունից ուրախություն, «Մեր տնից» կամ սեփական, կամ էլ ամուսնու տուն:

    Իսկ մինչ այդ աղջիկները (Արփինեն, որ երկու տարի առաջ «Զատիկ» մանկատնից է այստեղ տեղափոխվել ու այսօր սովորում է Էջմիածնի Գրիգոր Լուսավորիչ համալսարանում, Անին, որ «Մեր տան» հնաբնակներից մեկն է` այստեղ է եկել Գավառի մանկատնից 2007թ-ին, նույն Գավառից տեղափոխված Վարսիկը, փոքր Հասոն, Լուսինեն ու Սյուզաննան, ով այստեղ է եկել Բյուրեղավանի «Երեխաների խնամքի և պաշտպանության գիշերօթիկ հաստատությունից» ու մյուսները) պարում ու ուրախանում են ու մտովի փորձում կռահել, թե հաջորդ ո՞ւմ հերթն է:

    Թեև հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ Հերիքնազի գցած հարսի քողը ծվարեց բոլոր այս աղջիկների գլխավերևում ու այդպես էլ չընկավ որևէ մեկի ձեռքը` նրանք բոլորն էլ այս ջերմ տնից են կնության գնալու:
    Ի դեպ, հավանաբար հաջորդ շաբաթ էլ այստեղ քեֆ-ուրախություն լինի` 2006թ. նոյեմբերին Գավառի մանկատնից այստեղ տեղափոխված Անիին պատրաստվում են նշանել: Ամեն դեպքում ընտրյալը վաղուց է դրան պատրաստ:



    Աղբյուր` Panorama.am

    Հեղինակ` Լիա Խոջոյան
    Աղբյուր` Panorama.am
    Կայքում նկարներ էլ կան, ես ներկա էի, նենց լավ անցավ։
    Վերջին խմբագրող՝ keyboard: 10.01.2012, 12:36:

  11. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arpine (10.01.2012), Tig (10.01.2012)

  12. #7
    . keyboard-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.12.2007
    Գրառումներ
    4,771
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    «Մանկատան շրջանավարտներին բնակարան հատկացնելու համար բյուջեն փող չունի. բայց նախարարությունը ելք է գտել»

    2012թ-ի պետական բյուջեի նախագծով, սոցիալական պաշտպանությանը հատկացվելիք գումարների մեջ, չգիտես ինչու, բացակայում են միջոցներ, որոնք պետությունը` ՀՀ Աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարությունը, պետք է ուղղեր մանկատների շրջանավարտներին բնակարաններով ապահովելուն: Նշենք, որ այդ ծրագիրն իրականացվում է արդեն 2003թ-ից:
    Եվ ահա ուսումնասիրելով նախագիծը «Ժառանգություն» խմբակցության անդամ Անահիտ Բախշյանն այս կապակցությամբ այսօրվա քննարկմանը հարց ուղղեց նախարար Արթուր Գրիգորյանին` «բա ի՞նչ է լինելու այն շահառուների հետ, որ մինչև հիմա հերթի են և հույս ունեն բնակարան ստանալ պետությունից»:

    Ի դեպ, պատգամավորն ավելքացրեց, որ սա էլ երկրորդ տարին է, որ գումարներ այդ նպատակով չեն հատկացվում:
    «Այո, շատ ճիշտ եք նկատել` 2012թ-ին մանկատան շրջանավարտներին բնակարաններով ապահովելու համար բյուջեով համապատասխան ծախս նախատեսված չէ, ինչպես և չի եղել նախատեսված 2010-ին և 2011-ին: Սակայն մենք` կառավարությունը, 2011թ-ին րոշում կայացրեց, թե ինչ ձևով պետք է մանկատան շրջանավարտների բնակարանների խնդիրը կարգավորվի»,- արձագանքելով տիկին Բախշյանին նշեց նախարարը:
    Մի շարք ուսումնասիրություններից հետո կառավարությունը որոշում է կայացրել, նախ, ստեղծել սոցիալական բնակարանային ֆոնդ, որը ձևավորման փուլում է.

    «Օրինակ, Գյումրիի Մուշ թաղամասում նորակառույց շենքի շինարարության ավարտից հետո վեց բնակարաններ հատկացվեց մանկատան շրջանավարտներին: Բացի սրանից, հինգ բնակարան էլ ունենք նախկինում չավարտված, այսօր իսկ ավարտված Լոռիում և 12 բնակարան էլ առաջիկայում կհատկացվի Մարալիկում»,- թվարկեց նա:

    Հիշեցնենք, որ Մարալիկի սոցիալական բնակարանին է սպասում նաև Panorama.am-ի վերջին հրապարակումների հերոս, մանկատան շրջանավարտ ու հաշմանդամ 42 -ամյա Կարենը, ով 1991թ-ից Նոր-Նորք վարչական շրջանում բնակվում է թիթեղյա տնակում ու սպասում, թե երբ է բնակարան ստանալու:

    Նշենք, որ 2003թ-ից մինչ օրս մանկատան շրջանավարտներին պետության կողմից տրվել է թվով 150 բնակարան և 2013թ-ին նրանցից ոմանք կկանգնեն խնդրի առաջ` ի՞նչ է լինելու հետո: Քանզի պայմանագրով բնակարանները տրված են 10 տարի ժամկետով: Ա. Բախշյանը բարձրացրեց նաև այս հարցը.

    «Մենք ուսումնասիրել ենք նաև այդ խնդիրը և պարզել, որ դրանցից 28-ն այսօր չեն ծառայում իրենց նպատակին, իսկ հերթագրված կան 300 երեխաներ: Եվ որպեսզի մենք կարողանանք ճիշտ քայլերի գնանք, ապա իմ կողմից հանձնարարվել է գտնել բոլոր այդ շահառուներին, որպեսզի հստակ լինի այդ 28 բնակարանների ճակատագիրը»,- տեղեկացրեց նախարար Գրիգորյանը ` «հստակ»-ի տակ նկատի ունենալով, որ գուցե այդ 28-ը վերադարձվի պետության ֆոնդ ու ըստ այդմ տրվի այլ շահառուների: Սակայն.
    «Կարծում եմ սխալ է ասել, որ կոնկրետ 28-ն էլ կվերադարձնենք, բայց այդ թվից 15 բնակարանը մենք հաստատ ետ կվերցնենք, որպեսզի հաջորդական այլ շահառուին ապահովել բնակարանով»:

    Վերջնական արդյունքները նախարարությունը կհրապարակի մինչև դեկտեմբերի 10-ը:
    Աղբյուր` Panorama.am

  13. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arpine (10.01.2012), Tig (10.01.2012)

  14. #8
    Harmonious Arpine-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    21.07.2011
    Տարիք
    30
    Գրառումներ
    966
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Tig-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Արփինե ջան, իսկ քեզ հետ սովորողները, որտե՞ղ են ապրում: Ու արդյոք բոլորին են ապահովում ապրելու տեղով մանկատնից դուրս գալուց հետո: Վերջերս Կարինե Իոնեսյանը մի տեսանյութ էր պատրաստել, թե մանկատան սաներին ինչպիսի բնակարաններ էին տվել...

    Հետաքրքիր է այս հարցը ի՞նչ օրենքով է կանոնակարգվում: Կարծում եմ այստեղ էլ օրենքը շատ լղոզված կլինի ու անհրաժեշտ կլինեն օրենքի մշակումներ իրականացնել...
    Ինձ հետ սովորողները դեռևս մանկատանն են: Ի դեպ, կային երեխաներ, որոնք չնայած նրան, որ արդեն 19, 20 էին բայց մանկատանն էին: Օրենքին դեմ է, բայց մանկատան ղեկավարության կողմից մարդկային արարք: Հակառակ դեպքում աղջիկները փողոցում էին:
    Տների հարցը շատ ցավոտ է պետության համար, ըստ օրենքի պետությունը պետք է տներ տրամադրի նրանց չափահաս դառնալուց հետո: Էս հարցին վերջնական լուծում դեռ չկա:
    Առաջարկություն է եղել, որ երեխաները մանկատնից հեռանան ոչ թե 18 այլ`23 տարեկանում
    "Non est ad astra mollis e terris via."

  15. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Tig (10.01.2012)

  16. #9
    Պատվավոր անդամ Tig-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.10.2007
    Տարիք
    44
    Գրառումներ
    3,757
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում keyboard-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Աղբյուր` Panorama.am
    Կայքում նկարներ էլ կան, ես ներկա էի, նենց լավ անցավ։
    Հովո ջան, հղում դիր մենք էլ նայեն էլի:
    Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
    Մնացյալը անցողիկ…

  17. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Arpine (10.01.2012)

  18. #10
    . keyboard-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.12.2007
    Գրառումներ
    4,771
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Tig-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հովո ջան, հղում դիր մենք էլ նայեն էլի:
    Խնդրեմ

  19. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arpine (10.01.2012), Tig (10.01.2012)

  20. #11
    Harmonious Arpine-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    21.07.2011
    Տարիք
    30
    Գրառումներ
    966
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում keyboard-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Աղբյուր` Panorama.am

    Նման կազմակերպություններ թիվը գնալով կավելանա հուսով եմ, "Երեխան պետք է ապրի ընտանիքում" ծրագրի շրջանակներում բավականին խնդիրներ լուծվել են և լուծման փուլում են։
    Շատ լավ կլինի, որ ավելանան, և գործեն ոչ միայն աղջիկների համար:
    Տղաներն էլ բանակից վերադառնում են և հայտնվում «օդից կախված» վիճակում
    շարունակություն՝
    ՕԳՆՈՒԹՅԱՆ ՁԵՌՔ 20-ԱՄՅԱ ՈՐԲ ՏՂԱՅԻՆ:
    "Non est ad astra mollis e terris via."

  21. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    keyboard (10.01.2012), Tig (10.01.2012), Շինարար (10.01.2012)

  22. #12
    Պատվավոր անդամ Claudia Mori-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    28.02.2011
    Հասցե
    Անհայտ է...
    Տարիք
    37
    Գրառումներ
    1,355
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)






    «Զատիկ» մանկատունը կդառնա երեխաների աջակցության կենտրոն

    19.12.2011
    Հարցազրույց ՀՀ աշխատանքի և սոցիալական հարցերի փոխնախարար Ֆիլարետ Բերիկյանի հետ

    ՀՀ աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարությունը մանկատան շրջանավարտների աջակցության ի՞նչ ծրագրեր է իրականացնում:

    Ընդհանրապես հասարակությունը ծանոթ է միայն բնակմակերեսով ապահովելու ծրագրին, այնինչ դա ընդհանուր ծրագրի մի մասն է միայն, իսկ ծրագիրը կոչվում է այսպես ՝ «Աջակցություն և խորհրդատվություն ՀՀ մանկատան խնամակալական կազմակերպությունների շրջանավարտներին», որն ունի հետևյալ բաղադրիչները՝ մասնագիտական կողմնորոշում ու վերապատրաստում, հոգեբանական աշխատանքներ, իրավաբանական ու նյութական աջակցություն: Օրինակ՝ մանկատնից դուրս գալուց հետո 50 հազար դրամ տալիս ենք, որ կարողանան առաջնահերթ խնդիրները լուծել, երբեմն տալիս ենք նաև միանվագ դրամական օգնություն՝ կրթաթոշակի տեսքով, եթե երեխան օրինակ՝ ընդունվել է ուսումնական հաստատություն: Մենք այս աշխատանքները պատվիրակում ենք հասարակական կազմակերպություններին՝ ժամանակին դա «Ֆորում» ՀԿ-ն էր, իսկ այժմ այդ հարցերով զբաղվում է Հայ օգնության միությունը՝ ՀՕՄ-ը:

    Մանկատան շրջանավարտին նախ և առաջ կացարան է անհրաժեշտ։ Այսօր մոտ 250 երեխա դեռ չունի կացարան, բնակարան ստացած 40 երիտասարդների մի մասն ապրում է՝ բողոքելով անմխիթար պայմաններից, իսկ մի մասն ընդհանրապես չի բնակվում այդ տներում: Որտե՞ղ և ովքե՞ր են թերացել այս գործում:

    ՀՀ վերահսկիչ պալատն այնպիսի բաներ ներկայացրեց իր հաշվետվության մեջ, որոնք ճշմարտությանը չէին համապատասխանում: Իրենք ասում էին, որ անտեղի ծախսեր են արվել, այնինչ մենք այդ բնակարանների գումարը հետ վերցրեցինք: 2003թ-ից ամեն տարի մոտ 300 միլիոն դրամ է պետությունը տրամադրել մանկատան 1991-2003թթ. շրջանավարտներին բնակարանով ապահովելու համար, ովքեր կամուրջների տակ էին ապրում ու շատ անմխիթար վիճակում էին: Բայց այդ ժամանակ չէին մտածում, որ ծրագիրը շատ բարդություններ կունենա: Այսպես էր՝ մրցույթ հայտարարվեց, տարբեր ընկերություններ շահեցին այն ու պետք է սկսեին բնակարաններ գնել, այն ժամանակ, երբ մեկ սենյականոց բնակարանների գինը հասավ գրեթե երկու սենյականոց բնակարանների գնին: Մենք ստուգումներ անցկացրեցինք և այն կազմակերպությունները, որոնք հրաժարվեցին մեզ հետ աշխատել, գումարը վերադարձրեցին, իսկ ովքեր թերացան իրենց գործում, գումարից բացի նաև տուգանքներ մուծեցին, այսինքն պետությունը դրանից ոչ մի կաթիլ չի տուժել:

    Ինչու՞ արդեն երկու տարի է բյուջեով կոնկրետ գումար չի հատկացվում մանկատան շրջանավարտներին բնակարանով ապահովելու համար, այն դեպքում, երբ դրա համար հատուկ 1 միլիարդ 3 միլիոն դրամ գումար էր հատկացվել, որոնք դուք վերագանձել եք բնակարանային ծրագիրը տապալած կազմակերպություններից:

    2008-ից այդ գումարը պետք է հատկացվեր, որ մինչև 2010թ. ծրագիրը շարունակվեր, բայց տնտեսական ճգնաժամը պատճառ դարձավ, որ գումարն այդտեղ չուղղորդվի, իսկ հետո կառավարությունը որոշեց փոխել իր գործունեության ձևը՝ հաշվի առնելով այս հարցի շուրջ բարձրացած անառողջ աղմուկը: Ամեն դեպքում մենք բնակարաններ ենք տրամադրել մոտ 150 շրջանավարտի, վերջին բնակարանները տվել ենք էջմիածնում ու Մասիսում այն շրջանավարտներին, ովքեր ընտանիքներ ունեն: Ես ինքս եղել եմ այդ վիճելի բնակարաներում, որոնք ընդամենը 10 տոկոս են կազմում:

    Մեկ ամիս առաջ 28, իսկ այժմ արդեն 10 բնակարան դուք պատրաստվում եք վերաբաշխել: Այդ բնակարանների տերերից ոմանք ասում են, որ նման բնակարանում ապրել հնարավոր չէ: Արդյոք պատրատվու՞մ եք վերանորոգել դրանք, ինչպես նաև այն բնակարանները, որտեղ բնակվող շրջանավարտները շարունակում են բողոքել:

    Շրջանավարտները ստորագրել են, որ ընդունում են բնակարանն այնպես, ինչպես իրենց տվել են, այդ դեպքում ոչինչ չենք կարող անել, բացի այդ՝ չենք կարծում, որ այդ բնակարաններն իրոք վատ վիճակում են: Իսկ ինչ վերաբերում է այդ 10 բնակարաններին, մենք պատրաստվում ենք դիմել տարբեր կազմակերպությունների ու ինչքան հնարավոր է վերանորոգել, բացի այդ կան շրջանավարտներ, ովքեր պատրաստ են հոգալ վերանորոգման ծախսերն ինքնուրույն:

    Մեր նախարարությունում բացվել է հատուկ աշխատանքնային խումբ, որը հանդիպում է շրջանավարտների հետ ու փորձում լսել իրենց խնդիրները: Այստեղ պարզ է դառնում, որ հնարավոր չէ մի ձևով լուծում տալ բոլորի խնդիրներին, օրինակ՝ մեկը ասում է, որ իրեն տանք մարզի բնակարանի գումարը և ցածր տոկոսադրույքով հիպոտեկային վարկ, և ինքը տուն կգնի Երևանում: Չմոռանանք նաև, որ մեր խնդիրն է զբաղվել նաև առանց ծնողական խնամքի մնացած երեխաներին բնակարանով ապահովելու հարցով: Մենք ունենք այդպիսի մոտ 120 շահառու, որոնից միայն 6 հոգու ենք կարողացել ապահովել բնակարանով:

    Վերջիվերջո, ինչպե՞ս և ե՞րբ է մանկատան 250 շրջանավարտների և առանց ծնողական խնամքի մնացած մոտ 115 երեխաների ապրելու կացարան ունենալու հարցը լուծվելու։

    Մենք նոր հայեցակարգ գրեցինք, քանի որ պարզ էր արդեն, որ նախարարությունից դուրս կան ռիսկեր: Որոշեցինք, որ պետական կառույցները, երբ կառուցում են սոցիալական տներ, դրանց մի մասը հատկացնեն մեզ, մենք էլ կտրամադրենք շրջանավարտներին: Այն երեխաները, ովքեր հիմա դրսում են հայտնվել, խնդրում ենք, որ մանկատան տնօրենները օգնեն, մինչև մյուս բնակարանները կկառուցվեն։ Գյումրիում 6 բնակարան շուտով կհատկացնենք Գյումրիի մանկատան շահառուներին, իսկ 12 բնակարան Մարալիկում արդեն պատրաստ է, ուղղակի ջրամատակարարման հարցը դեռ լուծված չէ, սպասում ենք: Մի բան հաստատ է, որ Երևանում հաստատ բնակարան չենք տրամադրելու:

    Մենք այժմ ունենք 7 պետական մանկատուն և 800 երեխա, որոնցից 550-ը մտավոր խնդիրներ ունեցող երեխաներ են: Այս տարի կլինի 15-20 շրջանավարտ ու այդ քանակն արդեն քչանում է:«Զատիկ» մանկատանը 3 տարի առաջ կար 110 երեխա, այսօր՝ 35 երեխա։ Կառավարության որոշմամբ՝ այն հունվարից կդառնա երեք ուղղությամբ աշխատող մի հաստատություն՝ ցերեկային խնամքի կենտրոն, դժվար վիճակում հայտնված երեխաների ժամանակավոր (միչև 6 ամիս) կացարան և բնակատեղի նաև ավագ մանկատան 30 սաների համար, ովքեր մինչև 2014թ. կավարտեն։ Եւ «Զատիկը» կդառնա երեխաների զարգացման ու աջակցության կենտրոն: Մենք պետք է ամեն ինչ անենք, որ մանկատները պակասեն ու այդ երեխաները խնամք ստանան ընտանիքներում, քանի որ հիմնականում այդ բոլոր երեխաները ծնողներ են ունենում:

    http://www.hra.am/hy/interview/2011/12/19/zatik
    Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…

  23. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arpine (10.01.2012), keyboard (10.01.2012), Tig (10.01.2012)

  24. #13
    Harmonious Arpine-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    21.07.2011
    Տարիք
    30
    Գրառումներ
    966
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    բնակարան բնակտարածք, խնդիրը թողած ինչերով են արդարանում:
    Ինձ հետաքրքիր, այս խնդիրը հավանաբար ԽՍՀՄ-ում էլ է եղել, իսկ ի՞նչ լուծումներ էին տրվում այն ժամանակ: Խոսքը բնակարանների մասին է:
    "Non est ad astra mollis e terris via."

  25. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Tig (10.01.2012)

  26. #14
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ժողովուրդ, 21-22 տարեկան մի տղա կա, ծնունդով Գյումրեցի, Վանաձորի մանկատան շրջանավարտ, աշխատող տղա է, եթե աշխատանք ունենա: Գիտեմ, որ էս ֆորումում վանաձորցիները շատ քիչ են, բայց եթե աշխատանքի հարցով որևէ մեկդ կարող եք օգտակար լինել, խնդրում եմ գրեք ինձ: Էս տղան գիշերում ա տանիքներում, նույնիսկ գումարի հարցով աջակցության չեմ ուզում որևէ մեկին դիմել, որովհետև գիտեմ՝ էնքան է աշխատանք ունենա, իր գլուխը կպահի, չնայած եթե գոնե մեկ-երկու ամսով հնարավոր լիներ բնակատեղու հարց լուծել, ժամանակ կլիներ աշխատանքի հարցով զբաղվելու: Թվում ա, թե հասուն տղա է, թող գլխի ճարը տեսնի, բայց էդպես երևի մտածում ա մեր պետությունը, իսկ ինքը իրենով հետաքրքրվող որևէ մեկը չունի; Ընկերներիցս մեկը հոդված է գրելու, էս երկու օրը կայքում հայտնվի, հղումը կդնեմ: Վանաձորցիներ ջան, համենայն դեպս էստեղ էլ եմ գրում, ի՞նչ կարող ենք անել:

  27. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arpine (10.01.2012), keyboard (10.01.2012), Tig (10.01.2012)

  28. #15
    . keyboard-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.12.2007
    Գրառումներ
    4,771
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Գավառի մանկատան նախկին սաները ունեն բնակարաններ` խոնավ, նեղվածք, բայց սեփական. մնում է լուծել հասարակությանն ինտեգրվելու խնդիրը

    Էջմիածնի ծայրամասում է գտնվում Չարենցի 6-ի առաջին հայացքից սովորական հինգ հարկանի բնակելի շենքը, սակայն միայն առաջին հայացքից, քանզի երբ փնտրում էինք 50-60-րդ բնակարանները վերջին մուտքում, պարզվեց, որ դրանք ամենևին էլ մուտքում չեն տեղակայված: Շենքի առաջին հարկում խորհրդային տարինրին եղել են պահեստներ, սակայն երկու տարի առաջ այդ պահեստները հապշտապ վերափոխվել են մեկ սենյականոց 11 բնակարանների. 2009թ-ից այստեղ են բնակվում մանկատան շրջանավարտները:

    Այն, որ մանկատան նախկին սաներին «Պետական աջակցություն ՀՀ մանկական խնամակալական կազմակերպությունների շրջանավարտներին» ծրագրի շրջանակում տրամադրվող բնակարանները, մեղմ ասած, ապրելու պիտանի չեն` խոնավ է, նկուղում է կամ, հակառակը` տանիքի տակ, տարրական հարմարություններից զուրկ և այլն, գրվել ու ասվել է բազմաթիվ անգամներ, այդ թվում նաև պետական մակարդակով: Հիշեցնենք, որ , օրինակ, ՀՀ Վերահսկիչ պալատը հատուկ ուսումնասիրությունից հետո ընդգծել էր, որ ծրագրով ձեռք բերված և շահառուներին տրամադրված բնակարանների փաստացի վիճակն ու կնքված պայմանագրերով առաջադրված պայմանների համեմատական վերլուծությունն արձանագրել է մի շարք անհամապատասխանություններ և շեղումներ: Բայց ինչպես տեսանք, դրանից ոչինչ իրականում չի փոխվում:

    Մեր այցելած շենքի առաջին հարկում տեղակայված բնակարանները խոնավ էին ու զրկված անգամ արևի լույսից, քանզի դրանցում ընդամենը մեկ պատուհան կար: Բացի այս, ինչպես մեզ պատմեցին շահառուները` Գավառի մանկատան նախկին սաներ Ժաննա Վարդանյանը, Դմիտրի Զուևը, Արթուր Ղասաբյանի կինը և մյուսները, պետության տրամադրած բնակարաններում էլեկտրական լարերը փոխելու ենթակա են, քանի որ ալյումինից են, իսկ դա նշանակում է, որ հզոր էլեկտրասարք միացնելու դեպքում հավանականություն կա, որ կմնան առանց էլեկտրաէներգիայի.

    «Գեյզեր էլ չենք կարողանում տեղադրել դրա պատճառով, բայց դե բոլոր բնակարաններում գրեթե փոքր երեխա կա… Ստիպված պետք է ինքներս մեր հաշվին փոխենք էլեկտրալարերը»,- Panorama.am-ին ասաց տիկին Ժաննան:
    Սակայն ոչ բոլորն են ունակ վերանորոգման անգամ ամենաչնչին հարցը լուծել, քանզի աշխատանք գտնելը, ինչպես իրենք են ասում, իրենց կարգավիճակի անձանց համար շատ դժվար է` նույն Ժաննան քանի տարի է չի կարողանում աշխատանք գտնել: Մի քանի տարի առաջ, ճիշտ է, որոշել էր խնամատար դառնալ ու մանկատնից երեխա վերցնել, սակայն նրան ասացին, որ ծրագիրը սառեցվել է:

    «Ես ինքս այնտեղից եմ, գիտեմ ինչ է ընտանիքը մանկատան երեխայի համար: Բացի այս էլ լսել էի, որ պետությունը նաև վարձատրում է և դրանով կլուծվեր նաև իմ աշխատանք փնտրելու հարցը, սակայն չստացվեց»:

    Իսկ ահա նրա հարևանը`Դ.Զուևը, ևս բնակարանը ստացել է երկու տարի առաջ ու հիմա ապրում է հարազատ քրոջ հետ` դարձյալ մանկատան շրջանավարտի, որը դեռևս սպասում է, թե ե՞րբ իր հերթը կհասնի: Դմիտրին դարձյալ Գավառի մանկատան շրջանավարտ է, ընդ որում ինչպես և Ժաննան ու մյուսները, նրանք դուրս են գրվել մանկատնից 90-ականներին և տարիներ շարունակ ապրել ուր որ պատահի, մինչև հանգրվանել են թեկուզ խոնավ, բայց իրենց տանը:

    «Մինչև տուն ստանալս ապրել եմ որտեղ պատահի, քնել պադվալներում, մեքենաներում, բենզալցակայաններում…ու հիմա, այդքանից հետո, բնական է, որ գոհ եմ» ,- պատմեց նա:

    Դմիտրին նշեց նաև, որ անգամ աշխատանք ունի` Էջմիածնի քաղաքապետարանի կոմունալ բաժնում է աշխատում, այնպես որ բնակարանի հետ կապված որոշակի խնդիրներից չի ուզում դժգոհել` անցյալն ավելի դառն է եղել.
    «Բայց, օրինակ, մեր երեխեքին րևանի 16-րդ թաղամասում են տուն տվել, այ դա խայտառակություն ա` խոնավ, համարյա նկուղային հարկա, առնետներով լի, կաթումա, արևի լույս ընդհանրապես չկա….ահավոր ա էնտեղ»,- նաև տեղեկացրեց նա:

    Ի դեպ, գրեթե բոլորը իրենց պատմությունը ներկայացնելիս, ընդգծում էին, որ 16-րդ թաղամասի բնակարանների համեմատ իրենցը թագավորական պալատներ են, թեպետ, հասկանալի է, պալատների նշույլ անգամ մենք չտեսանք:

    Ինչևէ, Դմիտրին չի բողոքում իր բնակարանից, փոխարենը բողոքեց նրանից, որ իրենց` մանկատան սաներին, միշտ հեռու են պահում հասարակությունից:

    «Շատ կարելի է լսել, թե մանկատան երեխաները պիտի ինտեգրվեն հասարակություն, նրանք էլ մեր նման են և այլն, և այլն, բայց փաստացի անում են հակառակը»,- ու բացատրեց` մատնանշելով այն հանգամանքին, որ բնակարանները թեկուզ Չարենցի 6-րդ շենքում են, բայց մյուս կողմից էլ շենքից տարանջատված, քանզի մուտքերը բակի կողմից են հարմարեցված:

    «Նույնիսկ շքամուտքից չեն սարքել մեր մուտքերը, կարծես մեզ էլի առանձնացնում են բոլորից ու դրանով ևս հիշեցնում, որ մենք մանկատնից ենք»,- նեղսրտած ընդգծեց Ա.Ղասաբյանի կինը:

    Վերջինիս ամուսինը, նախքան այս բնակարան ստանալը, ևս Դմիտրիի ճակատագիրն է ունեցել` քնել է որտեղ պատահի ու հիմա դրա պատճառով առողջությունն է քայքայված, մեջքի ուեղ ցավեր ունի, բայց բժշկի դիմել չի կարող` ֆինանսական նման միջոցներ չկան, բալիկ էլ նույն այդ ֆինանսների պակասից ելնելով դեռ չեն ունենում:

    Մինչդեռ, հիշեցնենք, ՀՀ Կառավարության 04.04.2004թ-ի թիվ 318-Ն «Պետության կողմից երաշխավորված անվճար բժշկական օգնության և սպասարկման մասին» որոշմամբ առանց ծնողական խնբամքի մնացած երեխաների ու նրանց թվին պատկանող անձինք, ինչպես նաև մանկատներում ու ծերանոցներում խնամվողները դասվում են պետության կողմից երաշխավորված անվճար բժշկական օգնություն և սպասարկում ստանալու իրավունք ունեցող բնակչության սոցիալապես անապահով և հատուկ խմբերի ցանկում: Բայց սրա մասին մեր զրուցակիցները նույնիսկ չէին էլ նշել, այնպես որ տարիներ շարունակ հիվանդությունները կուտակել ու խորացրել էին, քանզի բժշկի գնալու փող չեն ունեցել:

    Բայց կյանքը շարունակվում է: Գավառի մանկատան նախկին սաներն այսօր սպասում են, թե ե՞րբ վերջապես պետությունն իր խոստումը կկատարի ու կգազաֆիկացնի իրենց բնակարանները, քանզի նույն այդ ինտեգրման սկզբունքի գաղափարախոսությունից ելնելով` շենքը վաղուց գազ ունի, միայն իրենք են, որ սպասում են: Դ.Զուևը նշեց, որ ամեն անգամ, երբ գազաֆիկացման հարցը բարձրացնում են, նրանց ասում են, թե գումարը փոխանցվել է «Հայռուսգազարդ»-ին և դեռևս փետրվարին գազաֆիկացումը պետք է ավարտին հասցված լիներ, սակայն արդեն հունիս է ու «ձեն-ձուն» չկա:

    Ի դեպ, Էջմիածնի քաղաքապետն էլ իր կողմից խոտսացել է բոլոր բնակարաններին գազի վառարաններ նվիրել, ու հիմա մեր հերոսները սպասում են, թե ե՞րբ «Հայռուսգազարդ»-ը կսկսի գործընթացը (եթե, իհարկե, գումարը իսկապես հասել է հասցեատիրոջը), որ գոնե այս ձմեռ մի փոքր խոնավությունը կարողանան կոտրել ու մանուկներին զերծ պահել հիվանդանալուց:
    Հղումը
    Աղբյուր` Panorama.am

  29. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arpine (11.01.2012), Tig (11.01.2012)

Էջ 1 3-ից 123 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •