Ֆեմինիզմի սահմանները

[Rhayader]

Կարծում եմ որ չարժի դրան անվանել մանիֆեստ կամ այլ որևէ բան որ այդ հոդվածը չի։ Ինքը Դամորը այն կոչում է չեզոք document, բայց դրա հայերենը այնքան էլ համապատասխան չի, այնպես որ ամենաչեզոքը ինձ հենց մեմոն ա թվում, չնայած դա էլ այնքան էլ ճշգրիտ չի։

Ընդհանուրով այդ հոդվածը գտնում եմ մի քիչ միամիտ։ Քննարկումների մեջ մի վարկած ընկած աչքովս, որը խելքին մոտիկ է թվում։ Այն է, որ Դամորը իր ակտիվիզմը գուգլի ներսում այս հոդվածով չի սկսել և ոչ էլ սահմանափակել ա դրանով։ Այն որ հոդվածի առաջին մասը կոչվում ա «Reply to public response and misrepresentation» արդեն իսկ ասում ա նրա մասին, որ եղել են տաքացած քննարկումներ, որտեղ իրեն «սխալ են հանել», ինքն էլ գնացել ա ու փորձել ա սենց պսեվդո-վերլուծական հոդվածով իր հակառակորդներին «տեղը դնի»։ Ու շատ հնարավոր ա, որ Գուգլը Դամորին գործից հանել ա հենց հոդվածի հրապարակմանը զուգահեռ «ակտիվիզմի» համար, բայց դե սա չենք իմանա մինչև բաց դատական գործ չլինի, ինչի շանսերը հիմա ես ահագին ցածր եմ գնահատում, չնայած որ NLRB բողոքարկումը արդեն լրացված ա։

Ինքը հոդվածը ինձ երևում է որպես կայացած քաղաքական ու իդեոլոգիական տեսակետի հիմնավորման փորձ։ Այսինքն Դամորը իր տեսակետին ոչ թե եկել է լիքը հետազատություններ անելուց հետո, այլ ունի իդեոլոգիական տեսակետ ու դրանք փորձում ա բացատրել այն հոդվածներով ու հետազոտություններով, որոնք սազում են իր իդեալոգիային։ Ու սա տեղիք ա տալիս ահռելի confirmation bias-ի, ինչով իր հոդվածը վխտում ա։ Հենց մեկը աշխարհը կոպիտ ասած սև ու սպիտակաի, ձախ ու աջի, կանացի ու արականի բաժանելու տենդենցներով արդեն ցուցադրում ա կա՛մ միամիտ երիտասարդի, կա՛մ իդեալոգիայի ջատագովի։

Դրա հետ մեկտեղ, հոդվածը անշուշտ ունի հետաքրքիր մասեր ու բացարձակ anti-diversity չի, ինչպես հիսթերիկ ԶԼՄներն են ներկայացնում։ Բայց նաև ունի լիքը մասեր, որոնք ավելորդ են հոդվածի արգումենտի համար ու լիքը յուղ են լցնում անտեղի կրակի վրա։ Ասենք այդ կենսաբանական պատճառների մասերը այդքան ծամելը, մեղմ ասած, հիմարություն ա։ Հա, բոլորն էլ գիտեն որ կենսաբանական տարբերություններ կան (բացի ինքնախաբեությամբ զբաղվող հակառակ իդեալոգիայի ջատագովներին, ովքեր նաև ֆեմինիզմին վատ անուն են տալիս), բայց Դամորի արգումնետի համար բավական էր ասել, որ underrepresentation-ի ոչ սոցիալական պատճառներ էլ կարող են լինել ու մի երկու աղբյուրներ ցիտել, ոչ թե դնել ու մի երկու էջ «լեկցիա կարդալ» (այս մասը ահագին mansplaining-ի հոտ ա հանում, ինչքան էլ որ ընդհանուր այդ գաղափարի գոյության հետ համաձայն չեմ)։ Ու հակված եմ մտածել, որ այդ մասերը հոդվածի մեջ ա դրել, որևհետև մինչ այդ արդեն «կենսաբանական» ուղղվածության քննարկումներ են եղել Գուգլում, իրեն էլ «տեղն են դրել» ու ուզում ա հոդվածում դա մանրամասն բացահայտի ու քննարկի։

Որոշ մասերով հոդվածը ահագին կարևոր ա վիսըլբլոուինգի տեսանկյունից։ Եթե Գուգլում իսկապես մենակ կանանց համար նախատեսված ծրագրեր կան, որոնց մասնակցությունը տղամարդկանց համար փակ ա, ապա դա ամենաքիչը հիմարություն ա Գուգլի կողմից, իսկ վատագույն դեպքում դիսկրիմինացիոն քաղաքականություն ա։ Ու եթե ավվիրմաթիվ էքշըն-ով պայմանավորված գործի ընդունելիություն կա, ինչպես հոդվածը ակնարկում ա, ապա դա էլ է Կալիֆորնիայի օրենքներին դեմ (կոմերցիոն կազմակերպությունների վրա օրենքը չի տարածվում, բայց նահանգի համար սերվիսներ մատակարարող կոնտրակտ կապածների վրա տարածվում ա, ու կարծես թե դա պիտի որ Գուգլին էլ վերաբերվի, բայց սա էլ երևի դատական գործով պիտի հաստատվի)։

Առաջարկություններն էլ են միամիտ, բայց հեղինակավոր տոնով ասված, ինչը մի քիչ ծիծաղելի է։ Ընդհանրապես, 3 տարի մի տեղում շարքային դեվելոփեր աշխատելուց հետո սենց հոդված գրելը բավական հիմարություն ա։ Ու այդ պատճառով էլ եմ հակված կարծել, որ սա իր նախորդ պահվածքի բացատրությունների փորձ ա։ Բայց դե էս տոնով չեն էլի «խելք սովորացնում» ֆորչըն-100 ընկերությանը, որը վերջին տասնամյակում ստաբիլ առաջին տեղում ա։

Ինչ վերաբերվում ա էքո-չեյմբըրին, ապա չեմ էլ կասկածում որ Գուգլը էքո-չեյմբըր ա ու որ Դամորի նման կոնսերվատիվ լիբերտարիանը իրեն ահագին ճնշված պիտի զգա այդպիսի միջավայրում։ Բայց դա դեռ չի նշանակում, թե ինքը սենց տոնով պիտի ուրիշներին «գռուզիտ անի», մանավանդ որ իր աշխարհահայացքն էլ ա, իր իսկ խոստովանմամբ, բավականին միակողմանի։

Բայց այդ ամենի հետ մեկտեղ, ԶԼՄ-ների վերաբերմունքը լրիվ հիասթերիա է։ Ու ահագին լավ ապացուցում ա Դամորի մեդիայի մասին կարծիքը։ Ու ամենավատը այն է, որ այս իրադեպը woodwork-ից հանել է և՛ ամենաձախ ձախերին և ամենաաջ աջերին ու ցանկացած խելամիտ քննարկում դառնում ա մատնացցում ու իրար վրա գոռոցի։ Ինչ վերաբերվում ա Դամորին գործից հանելուն, ապա նախ լիքը բան դեռ չգիտենք, բայց հիմիկվա տեղեկություններով, Գուգլն էլ ահագին միամիտ վարվեց։ Իմ կարծիքով պետք էր մի 5 հակադարձ հոդված գրել, մի երկուսը դրանցից հեղինակավոր ատյաններում տպագրել տալ, մյուսներով էլ մեդիան հեղեղել ու ցուցադրել թե ինչքան տոլերանտ են իրենք այս թրամփային ոչ-տոլերանտության դարում։ Թե չէ հիմա ամբողջ Գուգլը ոտից գլուխ ոչ-կոմպետենտության շվաքի տակ ա, հիսթերիկ ԶԼՄներն էլ շատ ավելի են գործը քաքմեջում (Սյուզըն Վոյջիթցկիի կարծիքներին Դամորին anti-diversity համարելու երանգավորումը օրինակ)։

Հոգնեցին մատներս եթե ավելի կոնկրետ հարցեր ունես հոդվածի մասին կարծիքներիս վերաբերյալ, ասա։

Դամորի մեմոյից.

2 Of course, I may be biased and only see evidence that supports my viewpoint. In terms of political biases, I consider myself a classical liberal and strongly value individualism and reason. I'd be very happy to discuss any of the document further and provide more citations.

Էնպես չի, թե էդ մեմոն աչքիս լույսն է՝ առնվազն original research անել ոլորտում, որի մասնագետը չես, խելքին մոտ չի ու ավելի շատ ֆեմինիստներին հատուկ գիծ է, բայց մարդուն աշխատանքից ազատել են ընկերության քաղաքականությանը չհամապատասխանող ՏԵՍԱՆԿՅՈՒՆ արտահայտելու համար, ինչն իդիոտիզմ է:

[Ծլնգ]

Դամորի մեմոյից.

Էնպես չի, թե էդ մեմոն աչքիս լույսն է՝ առնվազն original research անել ոլորտում, որի մասնագետը չես, խելքին մոտ չի ու ավելի շատ ֆեմինիստներին հատուկ գիծ է, բայց մարդուն աշխատանքից ազատել են ընկերության քաղաքականությանը չհամապատասխանող ՏԵՍԱՆԿՅՈՒՆ արտահայտելու համար, ինչն իդիոտիզմ է:

Ճիշտն ասած չեմ հասկանում թե մեմոյից քաղվածելդ ինչի համար էր, ու քո «ֆեմինիստ» եզրի օգտագործումը չեմ համարում տեղին։ Բայց Դեմորի կոնտեքստում, ո՛չ, Գուգլը իրեն տեսանկյան համար չի գործից ազատել, այլ ոչ-տոլերանտ աշխատանքային միջավայրին նպաստելու համար։ Հիմա կարող ենք վիճաբանել թե մենակ իր կարծիքը այդպիսի եզրահանգմանը նպաստում է թե չէ, բայց գտնում եմ, որ ահագին քիչ տեղեկություն ունենք սենց բանի շուրջ վիճաբանելու համար։ Ասենք, այդ մեմոյից առաջ ու մեմոն մեդիա ընկնելուց հետո Դեմորը իրեն ո՞նց է պահել, ինչե՞ր ա դուրս տվել, մեդիայի ռեակցիաները ո՞նց ա իր աշխատակիցների հետ քննարկել, ո՞վ գիտի։ Մեկը ես չգիտեմ, ու Գուգլի իրեն գործից հանելը կարող եմ միայն փիարի տեսանկյունից դիտարկել, ու արդեն ասեցի, որ գտնում եմ, որ սխալ են արել։ Իսկ թե օրինական էր Դամորին գործից հանելը, թե չէ, արդեն դատարանների փեշակն ա։

[Rhayader]

Քո իրավունքն է, կարող ես չհամարել: Ես էնպես չի թե positive affirmation ստանալու ակնկալիքով եմ ինչ-որ բան ասում:

Ունենք այն, ինչ ունենք: Մեմոյի տեքստը, որը անհանդուրժող տոն չունի՝ եթե նույնիսկ ոչ միշտ է ենթադրությունները փաստերով ամրագրում: Ունենք մեմոյի հետ կապված բավականին տիպիկ ֆեմինիստական հիստերիա (triggered much lol?), ունենք մարդուն մեմոյից հետո աշխատանքից ազատելու փաստ: Ըստ դրա էլ դատում են, նոր փաստեր լինեն՝ կարծիքն էլ գուցե փոխվի: Եթե Google-ը ուրիշ, լուրջ հիմքեր ուներ էդ մարդուն աշխատանքից ազատելու համար, նույն damage control-ի տեսանկյունից շատ ճիշտ կաներ՝ հրապարակեր դրանք: Դամորն ինքը Wall Street Journal-ում հայտարարել ա, որ աշխատանքից հեռացվել ա մեմոյի համար: Google-ը հերքում չի պահանջել:

Ու նորից կրկնեմ հարցս, ինչի՞ գրեթե ոչ մի պրո-ֆեմինիստական աղբյուր առանց խմբագրության չի հրապարակում Դամորի տեքստը:

Recode-ը գրում ա.

“I think the problem and also benefit of Google has been that we’ve created and encouraged an environment where everyone thinks they can say what they want, because that is what has always been the way it has been,” said another top exec. “But, at some point, if we really want to change, we have to think harder about what impact that has, especially when it makes women or others feel unsafe in the environment we have created.”

Կարճ ասած, իրենք որոշել են սահմանափակել խոսքի ազատությունը՝ argumentum ad consequentiam անելով թե ինչ-որ նաիրյան դալար բարդիներ նման բաներ լսելուց իրենց անվտանգ չեն զգում: Մի կողմից իդիոտ քայլ է, մյուս կողմից՝ խելոք, որովհետև ֆեմինիստներն ավելի լաչառ են ու իրենց կլիենտն են, ու ընկերության իմիջը կլիենտների մոտ կշահեր նման որոշումից: Ափսոս՝ Դրամմոնդը էդ ժողովին չէր մասնակցում: Դրամմոնդը լավ տիպ է, հաստատ ասելիք կունենար:

[Ծլնգ]

Քո իրավունքն է, կարող ես չհամարել: Ես էնպես չի թե positive affirmation ստանալու ակնկալիքով եմ ինչ-որ բան ասում:

Շնորհակալություն որ իրավունքներիս մասին հիշեցրեցիր։ Ես էլ nullification-ի փորձով չեմ ասում, այլ այն, որ ֆեմինիզմի մասին թեմայում այդպիսի լայն վրձինով ֆեմինիզմը ներկելը այնքան էլ բանավեճերի տրամադրող չի։

Ունենք այն, ինչ ունենք: Մեմոյի տեքստը, որը անհանդուրժող տոն չունի՝ եթե նույնիսկ ոչ միշտ է ենթադրությունները փաստերով ամրագրում: Ունենք մեմոյի հետ կապված բավականին տիպիկ ֆեմինիստական հիստերիա (triggered much lol?), ունենք մարդուն մեմոյից հետո աշխատանքից ազատելու փաստ: Ըստ դրա էլ դատում են, նոր փաստեր լինեն՝ կարծիքն էլ գուցե փոխվի: Եթե Google-ը ուրիշ, լուրջ հիմքեր ուներ էդ մարդուն աշխատանքից ազատելու համար, նույն damage control-ի տեսանկյունից շատ ճիշտ կաներ՝ հրապարակեր դրանք: Դամորն ինքը Wall Street Journal-ում հայտարարել ա, որ աշխատանքից հեռացվել ա մեմոյի համար: Google-ը հերքում չի պահանջել:

Քո առաջարկները Գուգլին ոչ միայն միամիտ են, այլ նաև, հավանաբար, օրենքին դեմ։ Գուգլը հիմա ընկած բոլոր քոմյունիքեյշընները պահպանում ու արխիվացնում ա՝ հավանական դիսքավըրիի համար։ Մինչև դատական գործը HR թեմայով հայտարարություններ անելը իրենց համար ավելի վատ կլինի դատական գործում։ Ու հլը որ մեդիա բեքլաշը գուգլի օգտին ա, այնպես որ մեդիայում իրենք դեմըջ քընտրոլ անելու դեռ չունեն։

Ու նորից կրկնեմ հարցս, ինչի՞ գրեթե ոչ մի պրո-ֆեմինիստական աղբյուր առանց խմբագրության չի հրապարակում Դամորի տեքստը:

Եթե ինձ համար ես կրկնում, ապա անտեղի ես դա անում։ Ես քո հարցին պատասխանելու չունեմ, քանի որ ես ոչ պրո-ֆեմինիտական մեդիային եմ պաշտպանում ոչ էլ հակա։ Ու եթե նախորդ գրածներս ուշադիր կարդայիր, կտեսնեիր, որ բոլոր մեդիաներն էլ հիսթերիկ եմ համարել։ Ես այս թեմայով դեռ հավասարակշռված հոդված մեդիայում չեմ կարդացել։ Եթե այդպիսիններ կան, հղի՝ կարդամ։

Recode-ը գրում ա.

Կարճ ասած, իրենք որոշել են սահմանափակել խոսքի ազատությունը՝ argumentum ad consequentiam անելով թե ինչ-որ նաիրյան դալար բարդիներ նման բաներ լսելուց իրենց անվտանգ չեն զգում: Մի կողմից իդիոտ քայլ է, մյուս կողմից՝ խելոք, որովհետև ֆեմինիստներն ավելի լաչառ են ու իրենց կլիենտն են, ու ընկերության իմիջը կլիենտների մոտ կշահեր նման որոշումից: Ափսոս՝ Դրամմոնդը էդ ժողովին չէր մասնակցում: Դրամմոնդը լավ տիպ է, հաստատ ասելիք կունենար:

Այդ գրածը ԿԱՐԾԻՔ ա, ինչպես և մնացած բոլորը։ Օրինակ մի կարծիք էլ կարող է լինել, որ Գուգլը Դամորին գործից հանեց՝ կանխատեսելով, որ մի բիրջ Գուգլում աշխատող կանայք դատի են տալու Գուգլին՝ Դամորի խնդիրը չլուծելով աշխատատեղում դիսկրիմինացիոն ու ոչ-տոլերանտ մթնոլորտ խրախուսելով։ Այսինքն հնարավոր ա, որ Դամորի գործից հանելն էր հենց դեմըջ քընտրոլ՝ իր հավանական բոլոր նեգաթիվ կարծիքներ առաջ բերելու ծանրությամբ։

Դրամմոնդը հաստատ կունենար ասելիք, ու հնարավոր ա որ իր ասելիքը լիներ հենց իրավաբանական դաշտում։ Ու այստեղ մենք լիքը բան չգիտենք՝ իրավական եզրահանգումներ անելու համար։ Թե չէ խոսքի ազատություն էլ չգիտեմ ինչ... գործից հանելը Դամորին խոսքի ազատությունից չի զրկում, ու կարծես նույնիսկ հակառակը, ինչպես երևում է։ Գործից հանելը միմիայն կարող է դիտվել փիար ու լեյբըր [օրենքների] տեսանկյուններից։ Փիարով, ես գտնում եմ, որ սխալ են արել, քանի որ Դամորին նեյտրալիզացնելու ավելի էֆեկտիվ ձևեր եմ տեսնում։ Լեյբըր-ի տեսանկյունից ես ոչ բավական տեղեկություններ ունեմ, ոչ էլ համապատասխան մասնագիտական իրազեկություն, որ դատողություններ անեմ։ Բայց լեյբըր դատական գործը այս պահին անհավանական եմ համարում, քանի որ Դամորի համար այն կարող է էլ ավելի թանկ լինել, նույնիսկ եթե ինքը օրենքի տեսանկյունից իրավացի է։ Հիմա ես Դամորի տեղը լինեի, գրքի կոնտրակտ կփորձեի արագի մեջ կպցնել ու շարունակել մեդիայում մնալ, մինչև գիրքը դուրս գա ու բեսթսելլեր դառնա։ Դե արանքում էլ Գուգլի ներվերը մանրից քայքայել՝ անընդհատ դատի տալու մասին ակնարկներ մեդիա դաշտում ներարկելով։ Բայց դե Դամորը Դամորն ա...

[Rhayader]

Ֆեմինիզմը ներկելու առումով, ես նախորդ էջում գրել եմ մանրամասն, թե ինչի եմ ֆեմինիզմը դիտարկում որպես ոչ ադեկվատ ու բանավեճի ոչ արժանի երևույթ: Էս պահի դրությամբ ֆեմինիստների հետ բանավիճելը, էն էլ հրապարակայնորեն, նույնն է, ինչ ֆունդամենտալիստ մուսուլմանների հետ բանավիճես: Վերջին կաթիլը Ֆեյսում հիշարժան բանավեճն էր Անտոնի ու Զառայի հետ, որի արդյունքում ինձ մարմնավաճառության լեգիտիմացման տեսակետը պաշտպանելու համար Զառան քրֆեց, ես հրաժարվեցի պատասխանել իրեն, պնդելով, որ կանանց չեմ հայհոյում, ինչի համար ինձ ստերեոտիպային պատրիարխալ սեքսիստ հանեցին, ու Նիհիլի «մեմոն» կանանց չդիսկրիմինացնող, բայց ֆեմինիզմի անհրաժեշտությունը ժխտող տղամարդկանց մասին, ըստ որի նման մարդիկ «պրիվելիգիաներ ունեցող կազյոլներ են, ովքեր մոռացել են, որ աշխարհն իրենցով չի սահմանափակվում», Նիկողոսյանի Վալերի Սոլանաս քարոզելն ու մեկ էլ Փինկ-ի Մամիկի ու Բաթոյան Զառայի hate speech-ին սահմանակցող գրառումները նրա մասին, որ սպիտակամորթ հետերոսեքսուալ տղամարդիկ բութ են:

Եթե առաջ չորրորդ ալիքի ֆեմինիզմը հեռավոր, դրսի երկրներում տարածված երևույթ էր, իսկ հայկական ֆեմինիզմը «մենք էինք», աստիճանաբար էդ վարակը լցվեց Հայաստան, ու արդյունքում մարդիկ կամ ընկան դրա տակ, կամ դիսսոցիացրեցին իրենց ֆեմինիզմից (Զագորսկին, ես ու էլի լիքը մարդիկ, ովքեր 15 տարուց ավել զբաղվում էին թե՛ կանանց իրավունքների, թե՛ LGBT համայնքի իրավունքների պաշտպանությամբ):

Meltdown-ը մեծ էր, ու fallout-ը մինչև հիմա զգացվում է:

Արդյունքում ֆեմինիստական կառույցները կորցրեցին իրենց չափավոր անդամների մեծ մասին ու ներկայումս կուլտեր են հիշեցնում: Ինչպես, ասենք, նույն Կանադայում: Դրա համար էլ առաջ բերեցի ֆեմինիզմ որպես ենթամշակույթ եզրույթը:

Քո առաջարկները Գուգլին ոչ միայն միամիտ են, այլ նաև, հավանաբար, օրենքին դեմ։

Դժվար թե, որովհետև Գուգլը պերիոդիկ այդ թեմայով ինֆորմացիա է հանում, ու ինֆորմացիայի ոչ մի մասը չի վերաբերում աշխատավայրում կոնկրետ աշխատողի վարքին, չնայած աշխատանքային պայմանագրերում, ինչքան ինձ հայտնի է, NDA չկա այդ թեմայով ( http://contracts.onecle.com/google/s...01.03.14.shtml ): Եթե Գուգլը նման ինֆորմացիա հաներ, Դամորը կկարողանար, իհարկե, defamation lawsuit ձևակերպել, բայց այդ դեպքում արդեն կասկածի տակ կդրվեր Գուգլի տված փաստերի ճշմարտացիությունը (Cosby v. Zenger): Էնպես որ, իմ առաջարկները միամիտ անվանելուց առաջ երկու անգամ մտածիր, միգուցե ես բավարար չափով տեղյակ եմ ամերիկյան իրավական համակարգից: Ես նաև տեղյակ եմ, որ Կալիֆորնիան employment-at-will նահանգ է, որտեղ, որոշ բացառություններով (հանրային աշխատողներ, արհմիությունների անդամներ և այլն) գործատուն կարող է առանց պատճառաբանությունների ազատել աշխատանքից (Guz v. Bechtel National, Inc., որտեղ նաև կտեսնենք, որ աշխատանքային պայմանագիրը ենթադրում է գործատուի ու աշխատողի պարտավորություններն աշխատանքային պայմանագրի միակողմանի խզման դեպքում): + եթե Դամորն իրավական տեսանկյունից ճիշտ լիներ, դատական ծախսերը կարող էր պահանջել հետաձգել մինչև դատաքննության ավարտն ու հայցի մեջ պահանջել, որ բոլոր ծախսերը, ներառյալ փաստաբանի վարձատրությունը, գանձվեն Google-ից:

Կարճ ասած, եթե ես զահլա չունեմ դնել պրեցեդենտներով ցույց տալ, թե ինչն ինչպես է տեղի ունենում, չի նշանակում, որ նման միջադեպեր չեմ տեսել ու չեմ պատկերացնում, թե ինչ է կատարվում:

Հա, համաձայն եմ, որ Դամորին հեռացնելը damage control էր, որն իրականում ճգնաժամը տեղափոխեց ուրիշ դաշտ («խտրականությունը Գուգլի աշխատատարածքում» դիսկուրսից անցան «Գուգլը սահմանափակում է իր աշխատողների խոսքի ազատությունը» դաշտ՝ իմ ասածը. Գուգլն ընդամենը ընտրեց, թե ում հետ է նախընտրում կոնֆլիկտ ունենալ): Բայց հիմա արդեն Դամոր v. Գուգլ կոնֆլիկտն իր առանձին damage control-ի կարիքն ունի: Ու ասենք հասարակ «Դամորը բազմիցս խախտել է աշխատավայրում աշխատանքային էթիկայի կանոններն ու ստացել համապատասխան նախազգուշացում» տեքստը՝ համապատասխան փաստեր տակը պահած, որ հնարավոր defamation lawsuit-ի դեմն առնեն, շատ լավ կօգներ: Ի վերջո, երբ օպոնենտդ քեզ մեղադրում է խոսքի ազատության սահմանափակման մեջ (աշխատանքից հեռացնելը պատժամիջոց է, ու խոսքի համար պատժամիջոց կիրառելը՝ խոսքի ազատության սահմանափակման օրինակ, պարտադիր չի բերանը կապեն), օպոնենտին ու իր տեսանկյունը հեղինակազրկելը էֆեկտիվ եղանակ է: Գուգլի շեֆությունը հիմա ընդամենը բողոքում է, որ Դամորի դեմ խոսող աշխատակիցներն online harassment-ի են ենթարկվում: Բա gamersgate-ից դաս չէի՞ն քաղել, որ ինչքան անբավարարված պարապ կա, մտնելու է էդ կոնֆլիկտի մեջ ու իր կարծիքով «արդարության թուր» դառնալու, էն բոլոր տգեղ երևույթներով, ինչպիսիք են սպառնալիքները, անձնական ինֆորմացիա հրապարակելը և այլն: Նման հիստերիկները ամբողջ Անիտա Սարկիսյանի դեմ դիսկուրսն արժեզրկեցին: Կամ նույն Զոյ Քուինի դեպքը. աղջիկը բոյֆրենդին թողնում է, բոյֆրենդը բռնում աղջկա մերկ նկարներն է հրապարակում ու հայտարարում, որ Քուինը Kotaku-ի լրագրողի հետ է քնում՝ իր խաղի համար review-ներ ստանալու համար (արդարացում չունեցող արարքներ, իմ կարծիքով), Անիտան ու իրենց ֆեմինացիները բռնում Զոյին օգտագործում են իրենց քաղաքական նպատակներով, իսկ հակառակ կողմը դալբայոբության հրաշքներ է ցույց տալիս, ու արանքում ովքեր փորձում են նորմալ դիսկուրս վարել էդ թեմայով (Ջոն "TotalBiscuit" Բեյնը ընդամենը նշել էր, որ Զոյ Քուինին քննարկող տեսանյութերը հեռացնելը Ստրեյզանդի էֆեկտի կբերեն՝ միանգամից ֆեմինացիների և այլ լիբերալների հարձակման ենթարկվեց Twitter-ում էն աստիճանի, որ ստիպված էր իր ու կնոջ account-ները հեռացնել, չմոռանանք նաև բոլոր վիդեոներն ու գրառումները, որոնք Բեյնի քաղցկեղի դիագնոզից հետո ասում էին, թե ինքն արժանի է այդ հիվանդությանը):

Արդյունքում՝ իդիոտներ v. իդիոտներ, ու ադեկվատ դիսկուրս ոչ կա, ոչ էլ կարող է լինել ներկայիս պայմաններում: Լիքը նախադեպեր կան: Ու եթե կոնսերվատիվ կողմը լայն սպեկտր ունի (նույն Youtube-ում՝ Thunderf00t, Sargon of Akkad, ArchWarhammer-ը ադեկվատ կողմն են, Ստիվեն Քրաուդերը ճիշտ բաներ է ասում, բայց Fox News-ի հետ ասոցիացիան իրեն կասկածելի է դարձնում, The Dishonored Wolf-ը էնքան է նայել ֆեմինիզմի անդունդի մեջ իր եղնիկ տարիքում, որ անդունդն էլ իր մեջ է նայել՝ նույն դեհումանիզացված, դեմագոգ հռետորաբանության էլեմենտներն իր մոտ էլ կան, մինչև յանը տարած «Obama wants to take our guns!!! God bless Trump, god bless America, one Nation under God!»-երը), ապա լիբերալ կողմը մի քանի անընդհատ նույն լիբերալների կողմից հալածված կոմեդիանտ ունի (ա-լյա Բիլլ Մաեր), ու պրծ: Մնացածը միաձայն նույն բանն են գոռում:

Լիբերալ v. կոնսերվատիվ դիսկուրսը վերածվել ա safe space v. personal liberties քննարկման. ներկայումս լիբերալները պահանջում են անձնական ազատությունները սահմանափակել, ինչքան էլ դա պարադոքսալ չհնչի, պահպանողականները՝ նույն gun rights-ի կոնտեքստում, անհատական ազատությունների կողմնակից են: + միգրանտներին դեմ: Նույն Տրամպի «մեծ մեքսիկական պարիսպը» կոնսերվատիվների իզոլյացիոնիզմի արտահայտում ա: Երբ կոնսերվատիվները դոմինանտ դիրքում են, իրենք սկսում են պահանջել, որ իրենց թույլ տան անել ցանկացած դալբայոբ բան՝ դպրոցում կրեացիոնիզմ դասավանդելուց մինչև ստրկատիրություն: Երբ լիբերալներն են դոմինանտ, սկսում են որոշել, թե ուրիշներն ինչպես պիտի ապրեն: Երկուսն էլ մի բարի պտուղ չեն, բայց, ոնց Բիլլ Մաերն ա ասում, կոնսերվատիվներն գոնե իրենց գժերի համար տեղ են առանձնացրել, կոչվում է պառլամենտի քաղաքական աջ:

Էս թեման չափազանց լայնածավալ ա մի գրառման տեսքով ներկայացնելու համար, ինչ էլ գրեմ՝ առանց կոնկրետ case study-ների ու սոցիոլոգիական տվյալների լուրջ դիսկուրս չի ստացվի, ու իմաստ էլ չունի:

[Ծլնգ]

Քո ասածը նրան է նման, որ դու ֆունդամենտալ իսլամիստների վարվելակերպով ամբողջ իսլամը համարում ես քննարկելու անարժան երևույթ։ Թե ֆունդամենտալ ֆեմինիստների նկատի ունես կամ կոնկրետ կառույցների, ապա դրանցից խոսա, ոչ թե ֆեմինիստ բառը սարքի քֆուր։

Դու գոնե քո բերած հղումները ստուգո՞ւմ ես բերելուց առաջ։ Խոսքի Էրիկ Շմիդտի կոնտրակտը ի՞նչ կապ ունի ցածր մակարդակի դեվելըփըրի կոնտրակտի հետ։ Հա, փաստորեն իրենց հավանական լայբըլի դատի տակ գցելը, մնացած ամեն ինչի հետ համատեղ, նորմալ երևույթ ա, չնայած որ մի հատ պստիկ լայբելի մասին ձայն հանելը Դամորի կողմից Գուգլի գործը ավելի քաք մեջ կաներ ու պոտենցիալ լեյբըր դատական գործում դիրքերը միանգամից կթուլացներ... ու Cosby v. Zenger-ը լրիվ կիրառելի... հիանալի ա!!!

At-will employment-ից էլ կարծես ահագին թույլ պատկերացում ունես, եթե կարծում ես, որ ոչ մի պաշտպանություն աշխատողը չունի յունիոնից ու նման բաներից դուրս ու որ Guz v. Bechtel National, Inc. ստեղ ընդհանրապես կիրառելի ա։

Մնացածը՝ լիքը ջուր էր, բայց քիչ էություն... կոպիտ ասած ոչ մի տաբերություն չեմ տեսնում լաչառ ֆեմինիստների ու քո բանավեճ վարելու ոճերի միջև... լիքը աղմուկ ու նեյմ-քոլինգ, բայց գրեթե զրո բովանդակություն։

[Rhayader]

Քո ասածը նրան է նման, որ դու ֆունդամենտալ իսլամիստների վարվելակերպով ամբողջ իսլամը համարում ես քննարկելու անարժան երևույթ։ Թե ֆունդամենտալ ֆեմինիստների նկատի ունես կամ կոնկրետ կառույցների, ապա դրանցից խոսա, ոչ թե ֆեմինիստ բառը սարքի քֆուր։

Դու գոնե քո բերած հղումները ստուգո՞ւմ ես բերելուց առաջ։ Խոսքի Էրիկ Շմիդտի կոնտրակտը ի՞նչ կապ ունի ցածր մակարդակի դեվելըփըրի կոնտրակտի հետ։ Հա, փաստորեն իրենց հավանական լայբըլի դատի տակ գցելը, մնացած ամեն ինչի հետ համատեղ, նորմալ երևույթ ա, չնայած որ մի հատ պստիկ լայբելի մասին ձայն հանելը Դամորի կողմից Գուգլի գործը ավելի քաք մեջ կաներ ու պոտենցիալ լեյբըր դատական գործում դիրքերը միանգամից կթուլացներ... ու Cosby v. Zenger-ը լրիվ կիրառելի... հիանալի ա!!!

At-will employment-ից էլ կարծես ահագին թույլ պատկերացում ունես, եթե կարծում ես, որ ոչ մի պաշտպանություն աշխատողը չունի յունիոնից ու նման բաներից դուրս ու որ Guz v. Bechtel National, Inc. ստեղ ընդհանրապես կիրառելի ա։

Մնացածը՝ լիքը ջուր էր, բայց քիչ էություն... կոպիտ ասած ոչ մի տաբերություն չեմ տեսնում լաչառ ֆեմինիստների ու քո բանավեճ վարելու ոճերի միջև... լիքը աղմուկ ու նեյմ-քոլինգ, բայց գրեթե զրո բովանդակություն։

Եթե իսլամը քննարկելու ու քննադատելու համար բավականին բազմամարդ մի հատ խումբ պատրաստ ա քեզ սպանել, ապա հա, իսլամը քննարկել առանձնապես իմաստ չունի: Նույնը՝ ֆեմինիզմի դեպքում: Ու նորից կրկնեմ, իմ երկարատև պրակտիկայի ընթացքում չեմ տեսել ադեկվատ ֆեմինիստ, որ մնա ֆեմինիզմի մեջ (նույն Գրինփիսի դեպքն ու Պատրիկ Մուրի տեսակետը):

Guz v. Bechtel National, Inc.-ը վերաբերում ա հենց at-will employment-ի ժամանակ աշխատողի իրավունքների պաշտպանությանը, զվարճալի էր, որ ասեցիր՝ ստեղ կիրառելի չի ամենայն հավանականությամբ, դու նույնիսկ տեղյակ չես թե էդ ինչ դատական գործ ա:

Ես քեզ հետ չեմ բանավիճում: Ես չափազանց ծեր եմ ամեն մեկի հետ բանավիճելու համար՝ պիտի նախ տեսնեի, արդյոք դու արժանի ես իմ ուշադրությանն ու ժամանակին: Փաստորեն, պատասխանը «ոչ» էր:

[Ծլնգ]

Եթե իսլամը քննարկելու ու քննադատելու համար բավականին բազմամարդ մի հատ խումբ պատրաստ ա քեզ սպանել, ապա հա, իսլամը քննարկել առանձնապես իմաստ չունի: Նույնը՝ ֆեմինիզմի դեպքում: Ու նորից կրկնեմ, իմ երկարատև պրակտիկայի ընթացքում չեմ տեսել ադեկվատ ֆեմինիստ, որ մնա ֆեմինիզմի մեջ (նույն Գրինփիսի դեպքն ու Պատրիկ Մուրի տեսակետը):

Guz v. Bechtel National, Inc.-ը վերաբերում ա հենց at-will employment-ի ժամանակ աշխատողի իրավունքների պաշտպանությանը, զվարճալի էր, որ ասեցիր՝ ստեղ կիրառելի չի ամենայն հավանականությամբ, դու նույնիսկ տեղյակ չես թե էդ ինչ դատական գործ ա:

Ես քեզ հետ չեմ բանավիճում: Ես չափազանց ծեր եմ ամեն մեկի հետ բանավիճելու համար՝ պիտի նախ տեսնեի, արդյոք դու արժանի ես իմ ուշադրությանն ու ժամանակին: Փաստորեն, պատասխանը «ոչ» էր:

Օքեյ, փաստորն Ա-Է-ն այնքան էլ հեռու չէր իրավացիությունից, ինչքան էլ որ ակումբին չսազող լեզվով դա ասելուց չլիներ...

Ու կներես, բայց դու խիյար ես, եթե կարծում ես թե at-will employment-ի մասին քչից-շատից լսածը տեղյակ չի Guz v. Bechtel National, Inc.-ին, ու որ Դամորը կամ իր գոնե երկու տառ կարդալ իմացող փաստաբանը Guz v. Bechtel National, Inc.-ը անտեսելով ա իր labor law violation-ը կառուցելու... էֆֆինգ էմըչըր...

[Շինարար]

Ընդհանրապես խնդալու ա, երբ որևէ գաղափարի կրողների ընդհանրացնում են, նրանցից որոշների հետ հակասություններ են ունենում հայացքների առումով ու սկսում են ֆոբիա տածել ամբողջ երևույթի նկատմամբ: Դու գտնո՞ւմ ես, որ կանայք և տղամարդիկ պետք է հավասար իրավունքներ ու հնարավորություններ ունենան, եթե այո, ուրեմն վերջ՝ դու ֆեմինիստ ես, ուզես, թե չուզես: Ինտերնետում մի հետաքրքիր զուգահեռ էս վերջերս հանդիպեց, ասում ա՝ "You can’t be like, 'Oh yeah, I’m a doctor that primarily does diseases of the skin.' Oh, so you’re a dermatologist? 'Oh no, that’s way too aggressive of a word! No no not at all not at all.'" (ցե) Ազիզ Անսարի

Չեմ ուզում ձեր քաղցր քննարկմանը միջամտել, անգլերեն ասած՝ ջասթ սեյին՛

[Rhayader]

Մենք չգիտենք, թե ինչ պայմաններով ա Դամորն ազատվել աշխատանքից, ինչ severance package ա ստացել և այլն: Մենք մենակ գիտենք, որ էդ մարդուն աշխատանքից ազատել են: Հիմա ով ա խիյարը մեր միջից:

[Ծլնգ]

Մենք չգիտենք, թե ինչ պայմաններով ա Դամորն ազատվել աշխատանքից, ինչ severance package ա ստացել և այլն: Մենք մենակ գիտենք, որ էդ մարդուն աշխատանքից ազատել են: Հիմա ով ա խիյարը մեր միջից:

Այ Rhayader ջան, ես ամենասկզբից ասում եմ, որ մենք լիքը բան չգիտենք, ու չգիտենք էլ կոնկրետ ինչի համար ա հեռացվել բացի շտամպային պատճառաբանությունից, իսկ դու գնում ես at-will employment ես մատնացցում, ու Guz v. Bechtel National, Inc., որը վաբշե-տը աշխատանքային երկարատևության հետևանքով implied contract-ի մասին ա (եզրակուցություն՝ ոչ, տենց բան չկա) ու age discrimination-ի (ոչ, չկարողացավ ապացուցել որ տարիքային խտրականություն ա եղել)։ Իսկ Դամորի շանսերի մասին կարծիք արտահայտող իրավաբանները ասում են, որ իր լիգըլ սթենդւնգը հիմնված ա labor relations-ի (right to organize) ու political activity restriction-ի վրա։ Հիմա կբացատրե՞ս, խնդրում եմ, թե implied contract due to longevity ու age discrimination-ը սրա հետ ի՞նչ կապ ունեն։

Հ.Գ.
Խիյարի համար էլ՝ կներես. երբ մարդիկ առանց իմանալու սխալ րեֆերենսներ են ցիտում, ու դա իրենց ցույց տրվելուց հետո մեկ ա քեզ են մեղադրում, մի քիչ լավ չեմ տանում։ Բայց ամեն դեպքում սխալ էր բանջարանային թեմա ներս բերելը, ինչպես նաև վարկաբեկելը։ Ի վերջո ի՞նձ ինչ, որ քննարկվող թեմայի մասին այսպիսի թռուցիկ հասկացողություն ունեցող մարդը ինձ անարժան ա համարում։

[Հայկօ]

Դու գտնո՞ւմ ես, որ կանայք և տղամարդիկ պետք է հավասար իրավունքներ ու հնարավորություններ ունենան, եթե այո, ուրեմն վերջ՝ դու ֆեմինիստ ես, ուզես, թե չուզես:

Նոպ: Էգալիտարիանիստ ես:

[Ծլնգ]

Նոպ: Էգալիտարիանիստ ես:

Նույնիսկ եթե հոմոֆոբ «ֆեմինիստ» ես? Կամ անտիիսլամիստ «ֆեմինիստ» ես, կամ...

էգալիտարիանիզմը ու ֆեմինիզմը տարբեր ակունքներ, պատմություններ ու հիմնական խնդիրներ ունեն. մեկով մյուսին անվանելը այնքան էլ տեղին չի, դե ԻՀԿ, էլի։

[Շինարար]

Նոպ: Էգալիտարիանիստ ես:

մեկը մյուսին չի խանգարում ավելին՝ եթե էգալիտարիանիստ ես, ուրեմն նաև ֆեմինիստ ես:

[Rhayader]

Ընդհանրապես խնդալու ա, երբ որևէ գաղափարի կրողների ընդհանրացնում են, նրանցից որոշների հետ հակասություններ են ունենում հայացքների առումով ու սկսում են ֆոբիա տածել ամբողջ երևույթի նկատմամբ: Դու գտնո՞ւմ ես, որ կանայք և տղամարդիկ պետք է հավասար իրավունքներ ու հնարավորություններ ունենան, եթե այո, ուրեմն վերջ՝ դու ֆեմինիստ ես, ուզես, թե չուզես: Ինտերնետում մի հետաքրքիր զուգահեռ էս վերջերս հանդիպեց, ասում ա՝ "You can’t be like, 'Oh yeah, I’m a doctor that primarily does diseases of the skin.' Oh, so you’re a dermatologist? 'Oh no, that’s way too aggressive of a word! No no not at all not at all.'" (ցե) Ազիզ Անսարի

Չեմ ուզում ձեր քաղցր քննարկմանը միջամտել, անգլերեն ասած՝ ջասթ սեյին՛

Ես չեմ համարում, թե կանայք ու տղամարդիկ ԿԱՐՈՂ են հավասար իրավունքներ ու հնարավորություններ ունենալ՝ տղամարդիկ ռեպրոդուկտիվ իրավունքներ, օրինակ, չեն կարող ունենալ, որովհետև չեն ծննդաբերում: Որոշ իրավունքներ ու հնարավորություններ սահմանափակված են բնության կողմից. ես ֆիզիկապես շատ խոշոր տղամարդ չեմ, երևի միջին, բայց 120 կիլո քաշ եմ բարձրացնում, եթե միջին կինը փորձի 120 կիլո քաշ բարձրացնել, արդյունքը կանխատեսելի կլինի: Ես գտնում եմ, որ ընտանեկան բռնության տեսանկյունից, էդ բնական upper body strength-ի բերումով, կանայք ու երեխաներն են առավել խոցելի, հետևաբար էդ օրենքները պիտի կառուցվեն հաշվի առնելով իրենց կարիքներն առաջին հերթին:

Ես համարում եմ, որ իրավունքներն ու ազատությունները պիտի սահմանվեն ոչ թե հավասարության սկզբունքով (ինչը պիտի ենթադրեր, որ կանայք ու տղամարդիկ նույնն են), այլ ըստ կոնկրետ սեռի կարիքների, մշակութային կոնտեքստի, և այլն: Օրինակ, Նիգերիայում կանայք ունեն տղամարդու պաշտպանության կարիքը, եթե իրենց սովորեցնես, որ գրեթե միշտ տղամարդու ուղեկցությամբ զբոսնելը ստրկամտություն ա, առանց երկրի բռնաբարությունների ու սպանությունների ստատիստիկային նայելու, արդյունքում դու լրիվ անպաշտպան մի հատ հասարակական խավ կստեղծես, որն ի վիճակի չի լինի գոյատևել բավականին թշնամական ու վտանգավոր միջավայրում:

Ընդ որում, էս պահի դրությամբ իրավունքներն ու ազատությունները չեն սահմանվում հավասարության (equality) սկզբունքով, այլ հավասարեցման (equalization) սկզբունքով: Իգական սեռի աշխատողների պարտադիր քվոտա ստեղծելը, նամանավանդ ադմինիստրատիվ ոլորտում դրա պարզ օրինակ ա: Արհեստականորեն կանանց համար ստեղծում են ավելի բարենպաստ պայմաններ, ու դա պարտադիր չի, որ վատ բան լինի. երբ մի ոլորտ կազմավորվում ա, ինքը թշնամաբար ա վերաբերվում «նորեկներին»: Եթե նայես Silicon Valley-ում sexual harassment-ի ստատիստիկային, կտեսնես, որ էնտեղ միջավայրը շատ ընկերություններում թշնամական ա կանանց նկատմամբ ու կարիք կա էդ միջավայրի էությունը փոխել: Ու բնականաբար էդ փոփոխություններն ունենալու են իրենց օպոնենտները: Այ, թե դու ոնց ես վարվում քո օպոնենտների հետ, ցույց ա տալիս, արդյոք դու իրանցից լավն ես թե չէ:

Իսկ եթե լուրջ, ֆիզիկական բռնությունը ցանկացած դիսկուրս փակելու ձև ա: Դնում ես կանանց ու տղամարդկանց հավասար դիրքերում՝ ստանում ես հայկական ընտանիքների մոդելը՝ «ձենդ կտրի, թեչէ բերանդ կջարդեմ»:

Ու էդ ֆիզիկական խնդիրը միակը չի: Տղամարդիկ ըստ բնույթի ավելի մրցակցող են: Հաշվի առ, խելացի չէ, ինտելեկտը սեռով պայմանավորված չի, ինչքանով կարելի ա դատել ժամանակակից ուսումնասիրություններից: Տղամարդիկ էվոլյուցիոն առումով փորձում են հիերարխիա ստեղծել ու էնտեղ հնարավորինս բարձր դիրք գրավել: Քո կարծիքով ինչի՞ են տղամարդկանց ալֆաների, բետաների ու օմեգաների բաժանում, իսկ կանանց նկատմամբ էդ բաժանումը կիրառելի չի (Of Baboons and Men: Social Circumstances, Biology, and the Social Gradient in Health, Michael G. Marmot and Robert Sapolsky): Կանայք ad-hoc են գործում:

Գիտե՞ս ում մոտ, ըստ ներկայիս գիտական հիպոթեզներից մեկի, աշխատանքի բաժանում չի եղել, ինչը համարվում ա իրանց ոչնչացմանը նպաստած պատճառներից մեկը: Նեանթերդալցիների (Kuhn, Steven L.; Stiner, Mary C. "What's a Mother to Do? The Division of Labor among Neandertals and Modern Humans in Eurasia". Current Anthropology. 47: 953–981.):

Կարիերային աճի ընդհատման մասին՝
Nakamura, Jiro, and Ueda, Atsuko — On the Determinants of Career Interruption by Childbirth among Married Women in Japan, Journal of Japanese and International Economics: Man Yee Mallory Leung, Fane Groes, Raul Santaeulalia-Llopis — The Relationship between Age at First Birth and Mother's Lifetime Earnings: Evidence from Danish Data, Plos One

Ես peer-reviewed աղբյուրներ եմ նշում հիմնականում, ընդ որում: Որովհետև, ի տարբերություն շատերի, ես իրենց եմ կարդում, երբ ինչ-որ հարց եմ ուսումնասիրում:

Ու նորից եմ ասում, էս շատ ծավալուն թեմա ա, ու ահավոր քաղաքականացված: Կանայք ունեն լիքը խնդիրներ, նույն սեռական բռնության մշակույթը Հայաստանում, որի մասին ես խոսել եմ ու լսող չի եղել երբեք, ու միևնույն ժամանակ սեռական բռնության մեջ կեղծ մեղադրանքների մշակույթը, որը ծածկում ա նախորդ ասածս: Նույն ընտանեկան բռնության մշակույթը, որը ներկայացվում ա որպես գենդերային խնդիր, չնայած իրականում գենդերային ա անուղղակի առումով. ընտանեկան բռնության հիմնական վեկտորը ծնող->երեխա ա, որովհետև բռնությունը դիտարկվում ա որպես դաստիարակչության ձև, ու գենդերային խնդիրը առաջ ա գալիս երբ տղամարդուն իրավունք ա վերագրվում դաստիարակել կնոջը որպես ավելի ցածր զարգացած էակ՝ որոշ դեպքերում, բռնի եղանակներով:

Էն, որ էսպես կոչված պատրիարխատը ոչ թե չար ու օպրեսսիվ երևույթ ա, այլ ռուդիմենտար պաշտպանական մեխանիզմ էն ժամանակներից, երբ կինը ֆիզիկական պաշտպանության կարիք ուներ, ու որ ինքը ինչ-որ ժամանակ անհրաժեշտ երևույթ էր, ու ներկայումս գործում ա նույն երեք կապիկների էքսպերիմենտի սկզբունքով, որի մասին գրել եմ (էն որ վանդակում երեք կապիկ են դնում ու մի բանան, կհիշեք).

Իսկ հիմա փորձենք բացատրել, թե ինչու «չար-բարի բարոյական դիխոտոմիայի» չափանիշները չեն կարող լիարժեք բնութագրվել ֆիզիոլոգիայի հոգեբանության վրա ազդեցությամբ: Այս երևույթի բացատրությունն անվանում են «երեք կապիկների մեխանիզմ», որը բացատրում է, թե ինչպես են ձևավորվում բարոյական տաբուները: Պարզապես հետևեք մտքի տրամաբանական ընթացքին, և ամեն ինչ հասկանալի կդառնա:

Պատկերացրեք՝ ունենք վանդակ, որի կենտրոնում բանան է դրված: Վանդակում երեք կապիկներ են: Երբ կապիկներից որևէ մեկը փորձում է մոտենալ ու վերցնել բանանը, մյուս երկու կապիկներին ջրում են խողովակով: Արդյունքում ձևավորվում է գիտակցական ռեակցիա/պայմանական ռեֆլեքս համադրություն. երբ կապիկներից մեկը փորձում է մոտենալ բանանին, մյուս երկուսը հարձակվում ու ծեծում են նրան: Ինչ-որ ժամանակ հետո ունենք վանդակ, կենտրոնում բանան, ու երեք կապիկ, որոնք չեն փորձում մոտենալ բանանին:

Համակարգի փոփոխականներից երկուսը փոխում ենք. ջրով խողովակը հանում ենք, կապիկներից մեկին վանդակից հանում ենք, նոր կապիկ ենք դնում: Նշեմ, որ ջրելու վտանգ այլևս չկա, բայց երկու հին կապիկները դրա մասին չգիտեն: Նոր կապիկը չգիտի, թե ինչու չի կարելի մոտենալ բանանին: Նա փորձում է բանանն ուտել, մյուս երկու կապիկները հարձակվում են նրա վրա ու ծեծում: Որոշ ժամանակ անց համակարգը նորից կայունանում է. վանդակ, բանան, ու երեք կապիկներ, որոնք գիտեն, որ չի կարելի մոտենալ բանանին: Հին կապիկներից երկրորդին ենք փոխում, նորից կրկնվում է նույնը, համակարգը կայունանում: Փոխում ենք վերջին հին կապկին: Ցիկլը կրկնվում է:

Ստանում ենք վանդակ, բանան, երեք կապիկներ, որոնք գիտեն, որ բանանին չի կարելի մոտենալ, բայց երեքից ոչ մեկը, քանի որ չի ենթարկվել փորձի սկզբի «ջրելու» պրոցեսին, չգիտի, թե ինչու չի կարելի ուտել բանանը: Իրենք պարզապես գիտեն, որ բանանը չի կարելի ուտել: Բանանը տաբու է, նախնական տրամաբանական կառույցը, որ իրենց բերել է այդ տաբուին, խախտված է: Կապիկները ցուցաբերում են իռացիոնալ վարք:

Հիմա եկեք ավելացնենք այս մեխանիզմին իռացիոնալ վարքի ռացիոնալիզացման մեխանիզմը, որը Զիգմունդ Ֆրեյդը դիտարկել է Բերնհեյմի հետ աշխատելիս. մասնավորապես, «անձրևանոցի փորձը» (մեջբերվում է ըստ Մերոլդ Վեստֆալի «Կասկածն ու հավատը. ժամանակակից աթեիզմի կրոնական կիրառումները» գրքի):

Մարդն, ում հիպնոսի ժամանակ ներշնչել են, որ արթնանալուց հետո պետք է վերցնի անձրևանոցը, բացի այն, ու անձրևանոցը ձեռքին քայլի սենյակով: Արթնանալուց հետո այդ մարդը հենց այդպես էլ վարվում է: Երբ նրան հարցնում են, թե ինչ պատճառով է նա այդպես վարվել, մարդը ռացիոնալիզացնում է սեփական վարքը. պատճառաբանություն է ստեղծում: Տվյալ դեպքում, նա բացատրում է, որ անձրևանոցը վերցրել է, որ տեսնի, արդյոք այն փչացած չի:

Ու որ էդ մեխանիզմի դեմոնիզացիան բերելու ա բռնի հակազդեցության, էն որ էդ մեխանիզմի հակառակորդները ոչ թե չար բռնակալներ են, այլ կոնկրետ դոգմայի կրողներ, ու էդ դոգմայի դեկոնստրուկցիայի համար պտուտակահան ա պետք, ոչ թե մուրճ: Ու որ էդ պրակտիկաների կիրառողներն իրենց ընկալմամբ ճիշտ են նույն կերպ, ոնց ճիշտ են ծնողներն, ովքեր հասուն երեխաներին փորձում են իրենց կոնտրոլի տակ պահել. երբ էդ կոնտրոլի ու պաշտպանության բնական անհրաժեշտությունը չկա, երեխաները, կամ մեր դեպքում՝ կանայք, ձգտում են ազատության, իսկ էդ իռացիոնալ վախը ստիպում ա մարդկանց բռնի միջոցներով պահպանել կոնտրոլը:

Էդ մարդիկ հրեշներ չեն, իրենք համարում են, որ իրենք պաշտպանում են իրենց ընտանիքն ու իրենց կանանց: Իրենք չեն գիտակցում, որ էդ պաշտպանության կարիքը չկա, որ էլ միջնադար չի: Իհարկե, կան նաև հրեշներ, բայց իրենք ահավոր փոքր թիվ են կազմում: Բայց ֆեմինիզմը, բոլորին լցնելով մի թասի մեջ ու դեմոնիզացնելով իրանց, հավերժ զրկում ա էդ մարդկանց ազատագրվելու հնարավորությունից:

Լիքը գործոններ կան, Շին, ու էդ ամեն ինչով պիտի զբաղվեն կոմպետենտ մարդիկ՝ հոգեբաններ, սոցիոլոգներ, անթրոպոլոգներ և այլն, ոչ թե իրենց մասնագետ երևակայող ակտիվիստներ: Արդյո՞ք ես կոմպետենտ եմ էս հարցով զբաղվելու համար. ոչ: Ես կարողանում եմ կարդալ, վերլուծել ու հասկանալ մասնագիտական ուսումնասիրություններն ու իրանց արդյունքները, բայց ես բավականաչափ խելոք եմ, որ իմ սեփական եզրահանգումները չփորձեմ դարձնել գաղափարախոսություն ու փաթաթել մարդկանց:

Ես ու ֆեմինիզմն ունենք մի ընդհանրություն. դեստրուկտիվ քննադատությունը: Պարզապես իմ դեպքում էդ դեստրուկտիվ քննադատությունը գիտակցված ա ու նպատակային: