Փրկված ճանճը
Ծիտ,
Ծառի ճյուղին,
Ամենավերին:
Տխուր է,
Աչքերում կարոտն է իր հայրենիքի,
Որն մնացել է սարերից անդին:
Ծիտ,
Հայրենիքի կարոտից ավել,
Սոված է:
Կուտեր,
Բուտերբրոդ,
Ու մեկ էլ քյաբաբ,
Իր հայրենիքի հոտը առնելով:
Սոված է,
Ոտքերը ջարդած:
Սոված է,
Թևերը հոգնած:
Սոված է:
Ճանճեր:
Որ տզվզում են:
Տիզ-տիզ, տուզ-տուզ:
Ալարում է,
Որ թռնի, բռնի ու.. ուտի,
Սոված է:
Հայրենիք...
Հեռու...
Էնտեղ կուշտ էր:
22.12.2009
03:53
Էջանիշներ