Սա անհրաժեշտ է բոլորիս, թե մեծ, և թե՝ փոքր: Փորձենք այս թեմայում առաջարկել դաստիարակության մեր տարբերակը;
Քննարկման ժամանակ ես կմիանամ ձեզ ու կառաջարկեմ իմ տարբերակները` հնարավորինս հիմնավորելով:
Սա անհրաժեշտ է բոլորիս, թե մեծ, և թե՝ փոքր: Փորձենք այս թեմայում առաջարկել դաստիարակության մեր տարբերակը;
Քննարկման ժամանակ ես կմիանամ ձեզ ու կառաջարկեմ իմ տարբերակները` հնարավորինս հիմնավորելով:
Այ, լավ թեմայա, բավականին բազմաբովանդակ ու կարևոր: Ըստ երևույթին հենց այստեղից էլ պետք է սկսել պայքարել էկոլոգիական իրավիճակի վատթարացման հետ: Անընդհատ մարդ վերագրում է էկոլոգիական աղետը հասարակությանը չհասկանալով, որ հասարակությւնը ինքը անհատների միավորում է: Եվ հետևապես պետք է սկսել ոչ թե հասարակությունից անհատ, այլ հակառակը ներքևից վերև: Այսինքն երեխաներին հենց փոքրուց պետք է սովորեցնել մաքրությանը, սերը դեպի բնություն և ընդհանրապես ավելի շատ մարդկային միտքը պետք է գնա ոչ միայն շուկայական հարաբերությունների վրա հիմնված տնտեսության, այլ դրան պետք է գումարվի այսպես կոչված կանաչ տնտեսություն հասկացությունը:
Այս գործում էկան դեր ունեն դպրոցները, մանկապարտեզները: Օրինակ մանկապարտեզներում կարելի է նկարների , բազմապիսի գույների միջոցով սեր աթնացնել բնության նկատմամբ, երեխային պարզ հասկանալի լեզվով բացատրել, որ բնությունը մարդու օրգանիզմի նման բան է և վերջինիս գեղեցկությունը պահպանելու համար անհրաժեշտ է վերջինիս խնամքով և զգուշությամբ վերաբերվել: Օրինակ ՀՀ-ում կա բուսաբանություն առարկա, սրա ներքո կարելի է ավելացնել ժամեր, որը կօգնի երեխաներին կապվել բնության հետ: Վերջի վերջո պետք է հասկանալ , որ մարդն էլ է բնության մի մաս, մասը առանց ամբողջի չի կարող գոյատևել:
Սա պետք է յուրաքանչյուրիս, և այդ թեմայով խեսելիս լռել հնարավոր չէ,էկոլոգիական դաստիարակությունը պետք է լինի դեռ բարուրից: Իսկ մեզանից յուրաքանչյուրը եթե ոչ հիմա ապա ապագայում ծնող է լինելու և ես ցանկանում եմ, որ գոնե մենք նրանց մեջ սերմանենք սեր դեպի բնություն
Էկոլոգիական խնդիրներով մարդիկ հետաքրքրվում են հիմնականում զարգացած երկրներում. աղքատ երկրում մարդու առաջնային խնդիրը իր հացի հարցը հոգալն է. բնապահպանությունը ամենավերջին հարցերից է, որ կարող է նման երկրների միջին վիճակագրական մարդուն հետաքրքրել: Ու մեղադրելու բան էլ չկա...
Դե արի էդպիսի մարդուն դաստիարակի, որ խանութ գնալիս մի քանի ցելոֆան անկապ օգտագործելու փոխարեն, մեկով բավարարվի, որովհետև ցելոֆանը ու ընդհանրապես պլաստիկ նյութը բնության գլխավոր թշնամին է: Եվրոպական երկրներում անգամ փոքր էրեխեքը գիտեն դրա մասին: Բայց դու էս հոգնած-տանջված-կիսասոված մարդուն դե փորձի նման բան ասել. ամենաքիչը աննորմալի տեղ կդնի քեզ:
Կամ աղբը առանձնացնելը... Էկոլոգիական կարևոր հարցերից մեկն է: Բայց արդյո՞ք Հայաստանի նման երկրի համար, որտեղ միլիոն հատ ուրիշ հրատապ հարցեր կան, էդ աղբի առանձնացումը (բուսականը` մի տեղ, պլաստիկը` մի տեղ, ապակին `մի տեղ և այլն) կարևոր խնդիր է: Իհարկե ոչ: Ոչ էլ այն կարևոր է էդ երկրի բնակիչների համար. ուզում ես փորձի դաստիարակել, ուզում ես` ոչ:
Մի անգամ պապայիս հետ զբոսնում էի քաղաքում (կլինեի մի 8 տարեկան) ինչ-որ թփից տերև պոկեցի դրեցի բռունցքիս վրա ու պայթացրեցի (ձենով տերև գմփցնել էի սովորել): Մեկնեցի հորս ասեցի.
_տե՞ս,
պապան անտարբեր նայեց բան չասեց,
շարունակեցի.
_լա՞վ արեցի (նկատի ունենալով տերև գմփցնելու հմտությունս)
_էնքան էլ չէ (հանգիստ տոնով ասեց պապաս)
դե ես բնականաբար խորացա, թե ինչի ոնց բան ման, ու ստացա համառոտ դասախոսություն այն մասին, թե ինչպես է յուրաքանչյուր տերև թթվածին արտադրում, որ մենք շնչենք չսատկենք ( ): Մի խոսքով, տերև գմփցնելու հմտությունից ծագած հպարտությունս փոխվեց մոտս մեղքի զգացումով, ցանկություն առաջացավ էդ տեևը հետ կպցնել: Հիմա ես թփերից տերև չեմ պոկում և առավել ևս գմփցնում
Երկրի տնտեսական վիճակի հետ էդքան չէի կապի, դա մշակույթի հարց ա՝ ասենք ինչքան էլ սոված ենք լինում, փողոցում չենք միզում չէ՞, բայց մեկ էլ տեսնում ես փողոցով սլացող մի 30 000$ արժողությամբ մեքենայի պատուհանից սիգարետի տուփ ա թռնում դուրս:
Տնտեսական վիճակն է բերել առկա մշակույթի ձեւավորմանը: Սոված լինելու հարցով, ասեմ, ՀՊՏՀ-ի անցման արդեն կես տարի բնակիչ- կինը միայն չի միզում անցումում, այլ... Ամեն ինչը, նաեւ ձեւավորված մշակույթը, բխում է սոցիալական վիճակից, իսկ դա էլ՝ երկրի տնտեսական վիճակից: Կամ էլ թե չէ Երեւանի անցումները,ի՞նչ խնդիր են լուծում՝ սոցիալական:
Լավ էլի, Կատյուշ, հասկացանք տնտեսագետ ես, ի՞նչ կապ ունի տնտեսական վիճակը ներքին կուլտուրայի հետ։ Հա, ասենք, եթե դրսում զուգարաններ լինեն ամեն քայլափոխի ու շատ թանկ, և ինչ որ մեկը փող չունենալու պատճառով միզի անցումում, կասեմ տնտեսական վիճակն էր։ Բայց ասենք արևածաղիկը փողոցում թքելը կամ մեքենայի միջից ինչ որ բան շպրտելը ընդամենը դաստիարակության խնդիր է, ինչի՞ ես չեմ անում, կողքինս անում է, նույն երկրի քաղաքացի ենք չէ՞, դա ընդամենը դաստիարակության խնդիր է։ Ու ի դեպ, շատ հեշտ լուծվող, ամենաանդաստիարակին էլ, որ փողոցում բռնեն, տուգանեն, մյուս անգամ չի անի։
When life gives you lemons, make lemonade
Իսկ ես այունամենայնիվ կկապեի տնտեսական վիճակի հետ: Հայաստանում չեն միզում փողոցում, բայց ասենք` Հնդկաստանում, որտեղ աղքատությունը երբեմն ծայրահեղ է, մարդիկ փողոցում համ միզում են, համ մի բան էլ ավելին` հենց աչքիդ առաջ. ու խոսքը միայն աղքատների մասին չի, այլ ընդհանրապես` էդ երկրի մարդիկ:
Բայց երևի կլինի Հնդկաստանի օրի մի երկիր, որտեղ այնուամենայնիվ չեն միզում: Երևի տնտեսական գործոնն էլ կա. ասածս էն ա, որ մենակ դրանով պայմանավորված չի ու եթե ուզենք, կարող ենք փոխվել՝ չսպասելով տնտեսական զարգացման:
---------- Ավելացվել է՝ 17:24 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 17:19 ----------
Կամ թեկուզ խորհրդային միության ժամանակ (հարուստ չէինք, բայց հացի խնդիր էլ չկար) մարդիկ ընդհանուր առմամբ ապահովված էին, բայց էլի նույն խոզությունն էր: Էլի մեր Գետառը աղբատար խողովակ էր:
Լրիվ համաձայն եմ, տնտեսական զարգացումը կարող է միայն նպաստել, սակայն մեկը մյուսով այնքան էլ պայմանավորված չէ: Իսկ հնարավոր է այլ տարբերակ, որ տնտեսական բուռն զարգացումն է հանգեցրել էկոլոգիական խնդիրների, ինչպես նաև դրանով հետ է գցել էկոլոգիական դստիարակության խնդիրները: Այս դեպքում ինչպես մեկնաբանենք, կարողա տնտեսական զարգացում ապրես բայց այդ տեսանկյունից լրիվ անդաստիարակ լինես:
Վերջին խմբագրող՝ Adriano: 03.06.2010, 16:29:
Բնական է տնտեսական վիճակը մեծ կապ ունի, բայց ուր մնաց մարդկային գիտակցությունը... Ախր դա դժվարություն չի ներակայացնում իրենից...
Ծանոթներիցս մեկը պատմում էր, թե ինչպես է Շվեցարիայի դպրոցներում ուսուցիչը տարբեր նյութերից կազմված աղբը թափում դասարանի գետնին և փոքր երեխաները համապատասխանաբար աղբարկղն էին նետում/կախված ինչ նյութից է՝ապակյա, պլաստմասե, թղթյա և այլն/… Հա դե չեմ ասում միանգամից Շվեցարիա դառնանք, բայց ինչի իրանց լավ փորձից չսովորենք...Յուրաքանչյուրիս պարտքնա հետևել էկոլոգիայի պահպանումը:
ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԱՉՔՈՎ ՉԵՍ ՏԵՍՆԻ, ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԶԳՈՒՄ ԵՆ...
Ցանկացած երկիր այս հարցի բարձրությանը հասնում է օրենք կիրառելով, չնայած բարձրություն ասելը մի փոքր հարաբերական է, քանի որ նույնիսկ այդ աստիճանին հասնելով տեսնում ես, որ կան շատ չլուծված հարցեր: Եթե մեր երկրում ամեն մի էկոլոգիական սխալ քայլի համար մարդիկ տուգանվեն խոշոր գումարներով, ապա շատ կարճ ժամանակ հետո մեր երկրի օրինակը կբերեն շատ այլ երկրներ, փորձը ցույց է տվել, որ մարդու վրա ազդելու առաջնային գործոնը նրա գրպանին կպնելն է, և Հայաստանում դա շատ լավ է գործում:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ