Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ծլնգ (01.11.2019)
VisTolog (06.11.2019)
artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.
Տենց էլ չեմ հասկանում, թե մարդիկ ոնց են Ակումբը թողնում, գնում ֆեյսբուքում տժժալու, ասենք որ ուղղակի Ակումբը թողնեն գնան, էդ կհասկանամ, բայց որ դրա տեղը ֆեյսբուքը նախընտրե՞ն, լավ էլի։
Հայկական ֆեյսբուքը էնքան կեղծ ու զզվելի տարածք ա, որտեղ մկներն իրենց առյուծ են զգում՝ իրենց «լուրջ ու ծանրակշիռ» վերլուծություններով, որտեղ սաղ իրար ստից սիրաքստվում են՝ սրտիկներով ու լայքիկներով կամ բացահայտ հայհոյում՝ ամենաթունդ քֆուրներով, էն որ իրականում ծպտուն էլ չէին հանի, բայց դե վերադառնանք էն կետին, որ ֆեյսբուքում սաղ առյուծ են։ Ու ամբողջը մի վիրտուալ աղմուկ-աղաղակի մթնոլորտում, որտեղ ով ավելի բարձր գոռա, էնքան ավելի լավ։ Հետն էլ իրենց մի նե՜նց դեմք են զգում, բա ո՜նց, հարյուրներով լայքեր ու շեյրեր ունեն, գնալով ավելացող «ընկերներ» (մի՞թե մարդկությունն իրականում էդքան պրիմիտիվ է, ու մենակ Ցուկերբերգն էր դա ջոկել)։
Մի խոսքով, թող կորչեն Ակումբից, թե իրենց էդպես ավելի լավ է, բայց չիմանամ, որ դրա տեղը ֆեյսբուքամանությանն են տրվել, շատ տխուր է դա։
մեկը զանգուի ափին նստած ձուկ ա բռնում, մեկ էլ հանկարծակի ոսկե ձկնիկ ա հանում, ով ավանդական երեք ցանկության հնարավորություն ա տալիս՝ ազատ արձաման դիմաց։ Էս ձկնորսս էլ ասում ա. «նենց արա էն պաբեդա մոստի վրով էս կողմից էն կողմ ապաչի հնդիկներ աղմուկ-աղաղակով անցնեն»։ Ոսկե ձկնիկը կատարում ա, ու հարցնում ա երկրորդ ցանկության մասին։ Ես ձկնորսս էլ ասում ա՝ դե հիմա էլ նենց արա որ հետ գան նույն ձև։ Վերջը երրրորդ ցանկուցյամբ էլ ա ուզում, որ պաբեդա մոստի վրով ապաչիները պառադ անեն... էս ձուկն էլ շվարած սրան ասում ա.
— այ ախպեր, տենց հնարավորություն ունեիր ինչ ցանկություն որ ունես ի կատար ածելու, էդ հնդիկները իրենց աղմուկ-աղաղակով ինչի՞դ էին։
— զատո դվիժինեի կա...
Մի քիչ թեմայից դուրս փիլիսոփայեմ.
Ֆեյսբուքում մարդն ա ուշադրության կենտրոնում, իսկ ակումբում՝ թեման, կոնցեպտուալ կառուցվածքով տենց ա, մեկը սոցալացվելու ու ինքնադրևորվելու տեղ ա, մյուսը՝ քննարկելու տեղ։
Այսինքն ակումբում ապրիորի պիտի գաղափարներ լինեն, որ քննարկելու բան լինի, իսկ ֆեյսբուքում պարտադիր չի գաղափարների առկայությունը, կարելի է ինչ-որ նկար շեյր անել, լայքեր ստանալ, ուրախություն, խինդ ու ծիծաղ, ու կյանքը հրաշալի է։։
Այսինքն մի քիչ բարդ ա լինելու լուրջ քննարկումը կայֆավատից տարբերելը, ու հենց մենակ դրա պատճառով ֆեյսբուքում լուրջ թեմաները արժեզրկվում են։
Ասենք ինչքան հետաքրքիր կլիներ, որ օրինակ Նիկոլ Փաշինյանը ակումբում քննարկեր իր հաջողությունները, կամ «իր» հաջողությունները, կամ իր «հաջողությունները»․․․ հնարավոր ա, շատ ավելի կառուցողական արձագանքներ ստանար «դու մեր թագավո՜ր», «կեցցե՛», «բրա՛վո», և այլ անիմաստ հիացական լայքերի փոխարեն։
Իսկ սենց, կարա մի հատ ասֆալտի նկար շեյր անի, անունը դնի «Նոր Հայաստան», ու թույն տպավորությունը ապահովված ա։ Իդեաներ, մտքեր, կամ նորություններ արագ տարածելու համար թվիթթերը վայթե ավելի լուրջ հարթակ է, որ զիբիլանոցից մի քիչ տարանջատվում է։
Եթե համառոտ՝ ինձ համար ֆեյսբուքը մտավոր դեգրադացիայի տեղ ա, դրա համար ֆեսյբուքիս հաշիվը մենակ օգտագործում եմ անկարևոր ծրագրերում ու էջերում արագ լոգին լինելու համար:
Ծանոթներիս ու ընկերներիս նախընտրում եմ զանգել (կարող է սկայպով, վայբերով ու նման ուրիշ բանով էլ լինի), կամ հանդիպել։
Էն լուրերը, կամ մեկնաբանությունները, որ կարդում եմ ֆեյսբուքում, լրիվ դեղին էջեր, կամ գառասկոպ կարդալու պես մի բան են՝ պարապ վախտի խաղալիք, Նիկոլի շեյրերն էլ հետը։
Իմ կարծիքով։
Si vis pacem, para bellum
Ժող, դե ՖԲ-ն բոլորի համար տարբեր ա ու պայմանավորված ա էն մարդկանցով, ում հետևում ու կարդում ես, ու էն մարդկանցով, ովքեր կարդում են քեզ: Էդ մարդկանց խումբը բոլորիս դեպքում էլ իրարից տարբեր ա: Ես իմ ՖԲ-ից գոհ եմ : Համարյա զրո ուշադրություն ուռա-քաղաքականությանը, հիմնականում լավ հումոր ու հետաքրքիր պոստեր:
DIXIcarpe noctem
Ֆբ-ն Ակումբով փոխարինելը (կամ հակառակը)՝
էդ ոնց որ գորտի տոտիկներով սոխարածը փոխարինես ծովափնյա սիրավեպի հետ..
Այսինքն՝ 2 բացարձակ իրար հետ զուգահեռ չունեցող երևույթ...
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Varzor (04.11.2019)
Ես լավ ծանոթ եմ @Elmo-ի ընտանեկան (@Annushka-ի հետ) և քաղաքական FB կյանքին: Ասեմ, որ իրենցը էն ստատուսներից են, որ կարդալուց իսկապես հաճույք կստանաս ու կտպավորվես: Վազգենը իր երկար, հավես, իմաստալի, խելացի ու գրագետ գրսռումներով, Անուշն էլ իրենց երեխաների նոր արկածներով ու խենթություններով ավելի ու ավելի հետաքրքիր են դարձնում FB-ն:
Եթե էդպես նսյենք, նույնն էլ @Աբելյան-ն ա: Վաղուց ակումբ չի մտել երիտասարդը, բայց տեսե՞լ եք մեկ-մեկ ինչքան զվարճսլի, կարճ ու կոնկրետ, քաղաքականության մասին սուր ակնարկներ, գրառումնռր ա դնում FB-ում: Չեք փոշմանի եթե նայեք:
Հավանաբար կասեք, "թող էդ ամենը անեն ակումբում": Բայց դե հիմա ի՞նչ անենք, էդ էլ իրանց որոշումն ա: Անձամբ ես դժգոհելու պատճառ չեմ տեսնում ու FB-ն էլ պարբերաբար ուսումնասիրում եմ:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Ինձ համար Ֆեյսբուքը հարազատ մարդկանց ու ինձ հետաքրքիր մարդկանց հետևելու միջոց ա: Հարազատների, ընկերների դեպքում ինձ իրանց նորություններն ու նկարներն են հետաքրքիր, հետաքրքիր մարդկանց դեպքում մեծ մասամբ ուղղակի կապի մեջ մնալու համար:
Օրը քսան ստատուս գրող ընկերներին անֆոլոու եմ արել, նենց չի որ դեմ եմ, բայց զուտ լիահոսս իմ ուզած տեսքի պահելու համար:
Ֆեյսբուքը լուսավորչական նպատակներով օգտագործողներից զահլաս գնում ա` պատմաբաններ, լեզվաբաններ, կինոգետներ, ռաենէյրագետներ, բարոյախոսներ: Ջնջում եմ ընկերներիս ցանկից: Չգիտեմ` ես իմ հարազատների հետ սիրում եմ զրուցել դեսից դենից, վերջին ճամփորդության նկարները ցույց տալ ոչ թե նստել ու առավոտից իրիկուն գլխներին լեկցիա կարդալ: Նենց չի որ ընդհանրապես չեմ լեկցիա կարդում ֆեյսբուքում էլ մեկ մեկ ինչ որ թեմայից կարտահայտվեմ բայց ոչ թե առավոտը զարթնեմ ու գրեմ թե որտեղ ինչ հայտնագործություն արեցին ու մինչև քնել տենց մի քսան տեղեկատվական պոստ: Զահլեքդ չգնա դուք բանուգործ չունեք: Էլի նենց չի որ դեմ եմ բայց ես նենց եմ անում որ հնարավորինս իմ լիահոսս տենց էջեր չլցվեն:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ