Ո՞վ է ճանաչում Աստծուն…

[Hrayr]

Կարդալով տարբեր թեմաներում մասնկիցների գրառումները մի սարսափելի փաստ նկատեցի, կարծես թե ոչ ոք չի ճանաչում Աստծուն։
Ամեն մեկը խոսում է իր երևակայություից, իր պատկերացումներից ու լսածից, բայց կարծես թե ոչ մեկը չի ճանաչում Նրան։
Մեծ տարակուսանքի մեջ ընկա, հետո որոշեցի բացել այս թեման պարզելու համար կան արդյոք Աստծուն ճանաչող մարդիկ…
Եթե ճանաչում եք Նրան խնդրում եմ գրեք Նրա մասին։
Հովհանու 10։14

[Vaho]

Կարծում եմ ես միքիչ ճանաչում եմ նրան, իսկ ինչ գրեմ նրա մասին, եթե կարելի է միքիչ կոնկրետ հարցադրում անես, թե չե ընդհանրապես Արարչի մասին գրելը անհնար է, պարզապես համ մենք այդքան չգիդենք նրան, համել դժվար թե մայկրոսովթ ընկերությունը ի դեմս Բիլ Գեյցի կարողանա ստեղծել մի այնպիսի համակարգ որ Տիրոջ մասին գրածները տեղ անեն

Նա անսահման է, Նա է սկիզբը և վերջը

[Morpheus_NS]

Կարդալով տարբեր թեմաներում մասնկիցների գրառումները մի սարսափելի փաստ նկատեցի, կարծես թե ոչ ոք չի ճանաչում Աստծուն։
Ամեն մեկը խոսում է իր երևակայություից, իր պատկերացումներից ու լսածից, բայց կարծես թե ոչ մեկը չի ճանաչում Նրան։
Մեծ տարակուսանքի մեջ ընկա, հետո որոշեցի բացել այս թեման պարզելու համար կան արդյոք Աստծուն ճանաչող մարդիկ…
Եթե ճանաչում եք Նրան խնդրում եմ գրեք Նրա մասին։
Հովհանու 10։14

Ես չեմ ճանաչում նրան: Նրա մասին ես միայն լսել եմ, ու պատմողների մոտ այնքան շատ են բացերը, որ ես հիմքեր ունեմ չհավատալու նրանց: Չնայած իմ շուրջը կան մարդիկ, ովքեր իմ համար Աստված են:
Նաեւ զարմանում եմ այն մարդկանց վրա, ովքեր պնդում են, թե ճանաչում են Աստծուն: Գիտեմ Հրայր ջան, որ գուցե դու քեզ բնորոշ ոճով ասես, որ պատկերացում ես կազմել իմ հավատի մասին, որ ես անհավատ եմ եւ այլն, բայց այնուամենայնիվ դեռ որեւէ մեկը չի եղել, որ իմ հարցերին սպառիչ պատասխան տա ու ես համոզվեմ, որ դուք ճիշտ եք(չեմ պնդում նաեւ, որ սխալ եք, քանի որ ինձ համար շատ անհասկանալի բաներ կան... ես պարզապես չգիտեմ):

[Hrayr]

Ինչպես նշեցիք ինձ բնորոշ ձևով ասեմ որ ես էլ ժամանակին անհամար հարցեր ունեի, հա մասնագիտությամբ ֆիզիկ եմ, ավելի շուտ մեղանիկ, ան էլ դասական, բայց Նրան ճանաչելուց հետո ամեն բան փոխվեց ամեն հարց իր պատասխանը գտավ։
Նրան ճանաչելը չի նշանակում Նրա մասին ամեն բան իմանալ, օրինակ հենց երեկ իմացա այն ճշմարտությունը որ նա կանգնած է իր խոսքի ետևում, ես շատ անգամ էի լսել այդ մասին, պատմել ուրիշներին, բայց այդ մասին ես իմացա ընմենը երեկ։
Աստծուն ճանաչելը ընթացք է, որը չի վերջանում, սակայն որքան ճանաչում ենք Նրան այնքան շատ ենք սիրում, այնքան շատ ենք տարվում Նրանով։

[Morpheus_NS]

Ինչպես նշեցիք ինձ բնորոշ ձևով ասեմ որ ես էլ ժամանակին անհամար հարցեր ունեի, հա մասնագիտությամբ ֆիզիկ եմ, ավելի շուտ մեղանիկ, ան էլ դասական, բայց Նրան ճանաչելուց հետո ամեն բան փոխվեց ամեն հարց իր պատասխանը գտավ։
Նրան ճանաչելը չի նշանակում Նրա մասին ամեն բան իմանալ, օրինակ հենց երեկ իմացա այն ճշմարտությունը որ նա կանգնած է իր խոսքի ետևում, ես շատ անգամ էի լսել այդ մասին, պատմել ուրիշներին, բայց այդ մասին ես իմացա ընմենը երեկ։
Աստծուն ճանաչելը ընթացք է, որը չի վերջանում, սակայն որքան ճանաչում ենք Նրան այնքան շատ ենք սիրում, այնքան շատ ենք տարվում Նրանով։

Իսկ ինչպե՞ս հասկացար, որ սկսել ես ճանաչել Աստծուն եւ նա, ում որ սկսել ես ճանաչել, իրոք Աստվածն է:

[Hrayr]

Իսկ ինչպե՞ս հասկացար, որ սկսել ես ճանաչել Աստծուն եւ նա, ում որ սկսել ես ճանաչել, իրոք Աստվածն է:

Ամենից վերևում գրել եմ համար Սուրբ Գրքից։ Հովհանու 10։14
Ամբողջ գլուխը կարդալուց հավանաբար ավելի պարզ կլինի։
Հա, գրեմ նաև իմ տարբերակը. առաջին անգամ Աստծո քաղցր լինելու համը առնելուց հետո, երբ Աստծո խոսքն ընկնում է սրտիդ մեջ այլևս անկարող ես չհասկանալ, անկարող ես չճանաչել ճշմարտությունը։ Բնականաբար ճանաչողությունը ընթացք է անվերջանալի, որքան ճանաչես այնքան դեռ անհայտ բաներ կան, սակայն այն փաստը որ համն առնելուց հետո պատրաստ ես ամեն բան տալ անգամ մի վարկյանի համար դա հաստատ է։
Թեմայից շեղվելով ասեմ դրախտը դա այն վայրը չէ որ շետերը ներկայացնում են, դա Աստծո ներկայությունն է, Նրա քաղցրությունը։

[Morpheus_NS]

Ամենից վերևում գրել եմ համար Սուրբ Գրքից։ Հովհանու 10։14
Ամբողջ գլուխը կարդալուց հավանաբար ավելի պարզ կլինի։
Հա, գրեմ նաև իմ տարբերակը. առաջին անգամ Աստծո քաղցր լինելու համը առնելուց հետո, երբ Աստծո խոսքն ընկնում է սրտիդ մեջ այլևս անկարող ես չհասկանալ, անկարող ես չճանաչել ճշմարտությունը։ Բնականաբար ճանաչողությունը ընթացք է անվերջանալի, որքան ճանաչես այնքան դեռ անհայտ բաներ կան, սակայն այն փաստը որ համն առնելուց հետո պատրաստ ես ամեն բան տալ անգամ մի վարկյանի համար դա հաստատ է։
Թեմայից շեղվելով ասեմ դրախտը դա այն վայրը չէ որ շետերը ներկայացնում են, դա Աստծո ներկայությունն է, Նրա քաղցրությունը։

Հրայր ջան խնդրում եմ հարցս ուշադիր կարդաս ու էստ էության պատասխանես:

[Լ.յ.ո.վ.]

Hrayr, եթե կարելի է` մի քանի հարց ունեմ ուղղված քեզ:

Նրան ճանաչելը չի նշանակում Նրա մասին ամեն բան իմանալ, օրինակ հենց երեկ իմացա այն ճշմարտությունը որ նա կանգնած է իր խոսքի ետևում, ես շատ անգամ էի լսել այդ մասին, պատմել ուրիշներին, բայց այդ մասին ես իմացա ընմենը երեկ։

Դու ինքդ ճանաչու՞մ ես Նրան:

Աստծուն ճանաչելը ընթացք է, որը չի վերջանում, սակայն որքան ճանաչում ենք Նրան այնքան շատ ենք սիրում, այնքան շատ ենք տարվում Նրանով։

Եթե Նրան ճանաչելը ընթացք է, որը չի վերջանում, ինչպե՞ս կարող է որևիցե մեկը ճանաչել նրան: Միգուցե՞ նկատի ունեիր մասամբ ճանաչել:

Աստծուն ճանաչելը ընթացք է, որը չի վերջանում, սակայն որքան ճանաչում ենք Նրան այնքան շատ ենք սիրում, այնքան շատ ենք տարվում Նրանով։

Որտեղի՞ց գիտես, որ եթե Նրան մինչև վերջ ճանաչես չես հիասթափվի Նրանից կամ չես ատի Նրան: Ինչի՞ց ենթադրեցիր որ ամեն անգամ Նրա մասին մի նոր բան իմանալով ավելի կսիրես Նրան:

Կխնդրեի հարցերիս պատասխանելուց շատ չշեղվել բուն էությունից: Կանխավ Շնորհակալ եմ

[Hrayr]

Hrayr, եթե կարելի է` մի քանի հարց ունեմ ուղղված քեզ:

1.Դու ինքդ ճանաչու՞մ ես Նրան:



2.Եթե Նրան ճանաչելը ընթացք է, որը չի վերջանում, ինչպե՞ս կարող է որևիցե մեկը ճանաչել նրան: Միգուցե՞ նկատի ունեիր մասամբ ճանաչել:



3.Որտեղի՞ց գիտես, որ եթե Նրան մինչև վերջ ճանաչես չես հիասթափվի Նրանից կամ չես ատի Նրան: Ինչի՞ց ենթադրեցիր որ ամեն անգամ Նրա մասին մի նոր բան իմանալով ավելի կսիրես Նրան:

Կխնդրեի հարցերիս պատասխանելուց շատ չշեղվել բուն էությունից: Կանխավ Շնորհակալ եմ

1.Այո

2.Կոպիտ օրինակ բերեմ. ամուսինը կնոջը ճանաչում է կյանքի ընթացքում, մեկը մի քանի օրվա մեջ, մյուսը մի քանի տարի մյուսն ամբողջ կյանքում էլ չի ճանաչում, բայց ոչ մեկ չի ասում ես մասամբ ճանաչում եմ նրան, նրանք բոլորն էլ ճանաչում են նրանց գոնե ամուսնությունից 1 ամիս հետո։

3. Նախ նշեմ որ ենթադրութուններս գրելիս ասում եմ որ դա իմ կարծիքն է։
Ես ճանաչում եմ նրան, ինչպես երեխան իր ծնողին ու որքան շատ եմ ճանաչում այնքան շատ եմ սիրում։
ինձնից շեղվելով հիշեցնեմ այն մարդկանց որոնք մինչև անգամ իրենց կյանքը տվեցին նրա համար, ոչ թե որպես ֆանատիկ այլ մահից առաջ ասեցին կտեսնեմ Աստծո Որդուն Հոր աջ կողմը նստած։
Աստծո մեջ ատելություն չկա, Աստված Սեր է։ Եթե մոտենաս նրան չես կարողանա ատել անգամ փշնամուդ;

Հուսով եմ պատասխանները սպառիչ էին։

[Belle]

Աստծո մեջ ատելություն չկա, Աստված Սեր է։ Եթե մոտենաս նրան չես կարողանա ատել անգամ փշնամուդ;

իսկ եթե ոչ ոքի չես ատում, կարելի է ենթադրել, որ մոտ ես Աստծոն?

[Hrayr]

Իսկ ինչպե՞ս հասկացար, որ սկսել ես ճանաչել Աստծուն եւ նա, ում որ սկսել ես ճանաչել, իրոք Աստվածն է:

Հարցի պատասխանը կարծում էի բավարար է, բայց երևի հարկ լինի մանրացնել…
Դա սկզբից չհասկացա, բայց ինչպես գիրքն է ասում Նա ճանաչում է իրեններին։
Երկար ժամանակ ուրախանում էի այն ուրախությունով որ տվել էր Աստված։ Երբ խոսքը գնում է հասկանալուն թե դա իրոք Աստվածն է, դա մարդու ներսում հաստատություն է լինում, ոչ ոք չի ասում դրա մասին։ Բաներ կան որոնք չես հասկանում բայց դա այդպես է։
Օրնակ չես հասկանում ինչի ես սիրում նրան, ախր բոլորի նման է, ոչ մի երևելի տեսք ունի ոչ էլ գրավիչ բան, բայց երբ տեսնում ես նրան սիրտդ կտոր կտոր է լինում, հալվում ես ու հոսում ջրի նման։
Հա. Նա կանչեց ինձ ու ես լսեցի Նրա ձայնը, ես չմերժեցի Նրան։ Աստված ամեն մեկին էլ կանչում է, ինչպես գրված է. «Այսօր եթե Նրա ձայնը կլսեք ձեր սրտերը մի խստացրեք»։ Ու ես չխստացրեցի, ընդունեցի Նրա հրավերը՝ փրկության կանչը։
Անցավ որոշ ժամանակ ու ինչպես ցորենի սերմն ընկնում է հողի մեջ ու գարնանը ծիլ արձակում ու դուրս գալիս հողից, այնպես մի օր տեսա որ Աստծո խոսքը ծիլ է արձակել իմ մեջ, տեսա որ սկսել եմ ճանաչել նրան ու Նրա Սերը սկսեց ավելի ձգել ինձ։
Քանի որ մի փոքր մանրացա գրեմ նաև որ մի քանի անգամ թողել եմ Աստծուն ու հեռացել, տարվել եմ հոգսերով, գործերով ու երիտասարդական զվարճություներով, բայց չեմ գտել իմ տեղը, հոգիս հանգիստ չի առել ու զգացել եմ որ Աստծո սերը ձգում է ինձ, հետո դարձել եմ Նրան ու զարմացել որ այդքան ժամանակ Աստված ինձ չի թողել ու ինչպես խոսքն է ասում. «Միջոցներ է փնտրել որպեսզի աքսորվածն իրենից աքսորված չմնա»։ Եվ վերջապես մի օր հասկացա որ առանց Աստծո ես գոյություն ունենալ չեմ կարող, արանց Աստծո ես չկամ ու այն ժամանակ ուխտեցի մինչև կյանքիս վերջ հավատարիմ մնալ նրան։
Երբ Աստված բնակվում է մարդու մեջ կյանքը մի ուրիշ տեսք է ընդունում, ավելի շուտ փոխվում է ու երևում է կյանքի իսկական գեղեցկությունը։

Մի քիչ երևի գլուխներտ տարա բայց էլ ոնց գրեի որ հասկանալի լիներ…

[Hrayr]

իսկ եթե ոչ ոքի չես ատում, կարելի է ենթադրել, որ մոտ ես Աստծոն?

Չէ անհրաժեշտ է բայց ոչ բավարար։ Եթե չես ատում չի նշանակում որ քո մեջ ատելություն չկա, պարզապես այն առայժմ չի դրսևորվում, իսկ երբ նախադրյալ լինի այն անպայման կհայտնվի, իսկ Աստծուն մոտ մարդու մոտ գործում է Աստվածային հատկությունները, Աստված է թագավորում նրա մեջ, իսկ ինչպես քիչ առաջ նշեցի Աստծո մեջ ատելություն չկա։

[Լ.յ.ո.վ.]

1.Այո

Լավ

2.Կոպիտ օրինակ բերեմ. ամուսինը կնոջը ճանաչում է կյանքի ընթացքում, մեկը մի քանի օրվա մեջ, մյուսը մի քանի տարի մյուսն ամբողջ կյանքում էլ չի ճանաչում, բայց ոչ մեկ չի ասում ես մասամբ ճանաչում եմ նրան, նրանք բոլորն էլ ճանաչում են նրանց գոնե ամուսնությունից 1 ամիս հետո։

Եթե նման կերպ մտածեմ, ապա կարող եմ պնդել որ ես էլ եմ ճանաչում Նրան, միգուցե և ավելի քան դու, քան մյուսը...
Բայց դժվար ես այդքան խիզախություն ունենամ ասելու, որ ես ճանաչում եմ Նրան:
Իմ կարծիքով ես էլ, բոլորս էլ երբեք չենք ճանաչել, չենք էլ ճանաչի նրան:
Ամեն-ինչ բառախաղի է նմանվում....

3. Նախ նշեմ որ ենթադրութուններս գրելիս ասում եմ որ դա իմ կարծիքն է։

Բոլորս էլ մեր կարծիքն ենք գրում: Նման հարցերում ինչպես հավատքն է շատ դժվար է հիմնավորված մտքեր արտահայտելը, մենք բոլորս էլ ենթադրում ենք, մենք բոլորս էլ մեր կարծիքն ենք արտահայտում:

Ես ճանաչում եմ նրան, ինչպես երեխան իր ծնողին ու որքան շատ եմ ճանաչում այնքան շատ եմ սիրում։

Ես իմ ծնողներին տեսել եմ, նրանց հետ շփվում եմ ամենօր ու շատ բան գիտեմ նրանց մասին: Չեմ կարծում որ Արարիչը նման է ծնողի: Եթե այո, ապա մենք Որբեր ենք, քանզի ոչ մի անգամ չենք տեսել Նրան, ու ինչ գիտենք Նրա մասին գիտենք միայն ենթադրություններից:

ինձնից շեղվելով հիշեցնեմ այն մարդկանց որոնք մինչև անգամ իրենց կյանքը տվեցին նրա համար, ոչ թե որպես ֆանատիկ այլ մահից առաջ ասեցին կտեսնեմ Աստծո Որդուն Հոր աջ կողմը նստած։

Ո՞վ տվեց կյանքը հանուն Նրա:
Ժամանակին երբ դեռ "Քրիստոնեություն"-ը չէր էլ ծնվել, մարդիկ զոհեր էին տալիս հանուն Աստվածների: Զոհում էին անմեղ էակներին ու անուն դնում, թե Աստվածներն են պահանջում: Միթե՞ նրանք էլ զոհվեիցն հանուն Նրա:

Աստծո մեջ ատելություն չկա, Աստված Սեր է։ Եթե մոտենաս նրան չես կարողանա ատել անգամ փշնամուդ;

Իսկ սա որտեղի՞ց գիտես: Նրան ճանաչելով ե՞ս սա պնդում:

[Hrayr]

1.Եթե նման կերպ մտածեմ, ապա կարող եմ պնդել որ ես էլ եմ ճանաչում Նրան, միգուցե և ավելի քան դու, քան մյուսը...
Բայց դժվար ես այդքան խիզախություն ունենամ ասելու, որ ես ճանաչում եմ Նրան:
Իմ կարծիքով ես էլ, բոլորս էլ երբեք չենք ճանաչել, չենք էլ ճանաչի նրան:
Ամեն-ինչ բառախաղի է նմանվում....


2.Ես իմ ծնողներին տեսել եմ, նրանց հետ շփվում եմ ամենօր ու շատ բան գիտեմ նրանց մասին: Չեմ կարծում որ Արարիչը նման է ծնողի: Եթե այո, ապա մենք Որբեր ենք, քանզի ոչ մի անգամ չենք տեսել Նրան, ու ինչ գիտենք Նրա մասին գիտենք միայն ենթադրություններից:



3.Ո՞վ տվեց կյանքը հանուն Նրա:
Ժամանակին երբ դեռ "Քրիստոնեություն"-ը չէր էլ ծնվել, մարդիկ զոհեր էին տալիս հանուն Աստվածների: Զոհում էին անմեղ էակներին ու անուն դնում, թե Աստվածներն են պահանջում: Միթե՞ նրանք էլ զոհվեիցն հանուն Նրա:



4.Իսկ սա որտեղի՞ց գիտես: Նրան ճանաչելով ե՞ս սա պնդում:

1.Աստծուն ճանաչելու համար պետք է շփվել Նրա հետ։

2. Եթե հիշես տերունական աղոթքը որը սովորեցրեց Հիսուսը ասում է. «Ով հայր մեր…»
Ստացվում է որ Նա մեր հայրն է, իհարկե հոգևոր Հայր է, որովհետև մեր հոգիները նրանից են ծնվել, իսկ որբերի հարում դու ասեցիր…

3. Վաղ ժամանակներում մարդիկ իրենց երեխաներին զոհ էին անում, կամ ներկայում ոմանք իրենց պայթեցնում են անվանելով զոհաբերություն, սրանք անընդունելի են, խոսքը վերաբերվում է նրանց որոնք իրենց կյանքը Աստծուց ավելի չսիրեցին ու հոժարվեցին մեռնել Աստծո անվան համար այլ ոչ թե Աստծուն ուրանալ կամ մահմեդականություն ընդունել։

4. Սա պնդում եմ նրան ճանաչելով։ Հուսով եմ չես ասի հո մեղքը չի սիրում, իհարկե չի սիրում։

[Morpheus_NS]

Հարցի պատասխանը կարծում էի բավարար է, բայց երևի հարկ լինի մանրացնել…
Դա սկզբից չհասկացա, բայց ինչպես գիրքն է ասում Նա ճանաչում է իրեններին։
Երկար ժամանակ ուրախանում էի այն ուրախությունով որ տվել էր Աստված։ Երբ խոսքը գնում է հասկանալուն թե դա իրոք Աստվածն է, դա մարդու ներսում հաստատություն է լինում, ոչ ոք չի ասում դրա մասին։ Բաներ կան որոնք չես հասկանում բայց դա այդպես է։
Օրնակ չես հասկանում ինչի ես սիրում նրան, ախր բոլորի նման է, ոչ մի երևելի տեսք ունի ոչ էլ գրավիչ բան, բայց երբ տեսնում ես նրան սիրտդ կտոր կտոր է լինում, հալվում ես ու հոսում ջրի նման։
Հա. Նա կանչեց ինձ ու ես լսեցի Նրա ձայնը, ես չմերժեցի Նրան։ Աստված ամեն մեկին էլ կանչում է, ինչպես գրված է. «Այսօր եթե Նրա ձայնը կլսեք ձեր սրտերը մի խստացրեք»։ Ու ես չխստացրեցի, ընդունեցի Նրա հրավերը՝ փրկության կանչը։
Անցավ որոշ ժամանակ ու ինչպես ցորենի սերմն ընկնում է հողի մեջ ու գարնանը ծիլ արձակում ու դուրս գալիս հողից, այնպես մի օր տեսա որ Աստծո խոսքը ծիլ է արձակել իմ մեջ, տեսա որ սկսել եմ ճանաչել նրան ու Նրա Սերը սկսեց ավելի ձգել ինձ։
Քանի որ մի փոքր մանրացա գրեմ նաև որ մի քանի անգամ թողել եմ Աստծուն ու հեռացել, տարվել եմ հոգսերով, գործերով ու երիտասարդական զվարճություներով, բայց չեմ գտել իմ տեղը, հոգիս հանգիստ չի առել ու զգացել եմ որ Աստծո սերը ձգում է ինձ, հետո դարձել եմ Նրան ու զարմացել որ այդքան ժամանակ Աստված ինձ չի թողել ու ինչպես խոսքն է ասում. «Միջոցներ է փնտրել որպեսզի աքսորվածն իրենից աքսորված չմնա»։ Եվ վերջապես մի օր հասկացա որ առանց Աստծո ես գոյություն ունենալ չեմ կարող, արանց Աստծո ես չկամ ու այն ժամանակ ուխտեցի մինչև կյանքիս վերջ հավատարիմ մնալ նրան։
Երբ Աստված բնակվում է մարդու մեջ կյանքը մի ուրիշ տեսք է ընդունում, ավելի շուտ փոխվում է ու երևում է կյանքի իսկական գեղեցկությունը։

Մի քիչ երևի գլուխներտ տարա բայց էլ ոնց գրեի որ հասկանալի լիներ…

Չնայած չստացա այնպիսի պատասխան, ինչպիսին ակնկալում էի, բայց մի հարց էլ տամ. որտեղից գիտես, որ այդ Աստվածը այն նույն Աստվածն է, որի մասին ասվում է Սուրբ գրքում, թե դա էլ է ներքին համոզմունք:
Ու մի հարց էլ. եթե Աստված է ստեղծել մարդուն ու աշխարհը, ապա ինչու է դա արել, որն էր նպատակը: