Մեր մայրաքաղաքը...Երևան

[boooooooom]

Էդ տարածքում մի շինություն էլ կար, որ կոչվում էր Ռաբիս։ Այդտեղ էին հավաքվում և իրենց ծառայություններն էին առաջարկում, դուդուկահարները, դհոլչիները, զուռնա փչողներն ու դամ պահողները։

[Լեո]

Ես պատմությունից թույլ եմ, բայց քանի որ աշխատում եմ հարևանությամբ գտնվող ոսկու շուկայում, հիշում եմ, որ այդ տարածքում բացօթյա ռեստորանատիպ տեղ էր, հետո քանդեցին, որ շենք սարքեն, ու մինչև հիմա… Իսկ պատկանում է, եթե չեմ սխալվում, նույն փողոցում ապրող, մեծ հեղինակություն վայելող Սեպիկին։

Ես էլ եմ աշխատում հիշյալ անհայտ տարածքի հարևանությամբ (ոչ ոսկու շուկայում ), ու երբ առավոտները գործի գնալուց առաջ մի քիչ զբոսնում եմ Անգլիական այգում, էդ տարածքը և՛ ազդում ա նյարդերիս, և՛ հարց ա առաջացնում…

[boooooooom]

Ես էլ եմ աշխատում հիշյալ անհայտ տարածքի հարևանությամբ (ոչ ոսկու շուկայում ), ու երբ առավոտները գործի գնալուց առաջ մի քիչ զբոսնում եմ Անգլիական այգում, էդ տարածքը և՛ ազդում ա նյարդերիս, և՛ հարց ա առաջացնում…

Ինձ էլ դուր չի գալիս այդ տարածքի լճացած վիճակը։ Հուսանք, որ մի օր մի գեղեցիկ լուծում կտան և կվերականգնեն այգու մուտքը։ Որովհետև էն ժամանակավոր կամրջատիպ "մուտքը" շատ անհրապույր տեսք ունի և անհարմար տեղից է բացված։

[ivy]

Կարոող էի օրագրային գրառում անել, բայց էստեղ եմ գրում, որ ցանկության դեպքում մարդիկ գան ու ասեն՝ էդպես չի, սխալ ես: Անկեղծ կոուրախանամ, եթե դա ասողներ ու հիմնավորողներ լինեն: Ու նաև չեմ ուզում ասածս տարածել ամբողջ Հայաստանի վրա, որովհետև իմ փորձը հենց մենակ Երևանի հետ է կապված. կարող եմ մենակ հուսալ, որ Հայաստանում ամենուր չի նույն վիճակը (թեև հուսալու համար էլ բավարար հիմքեր չունեմ):

Երևան հա էլ գնում գալիս եմ, էնպես չի, որ տարիներով ոտք չեմ դրել ու հիմա տեսել եմ, շոկի մեջ ընկել, չէ: Բայց դե էս շաբաթվա այցելությունիցս մնացած տպավորություններս իսկապես շատ վատն են:
Օդը դեռ երբևէ էսքան կեղտոտ չէր եղել (Նաիրիտի վթա՞րը): Հուլիսի վերջին էլ էի էստեղ, ոնց որ թե էսքան վատ չէր վիճակը:
Ոչ օդ կա, ոչ բնություն, կլիման էլ գնալով ավելի է սաստկանում: Էկոլոգիական հարցերով լուրջ զբաղվել է պետք էդ տարածքում. չգիտեմ՝ ինչ են մտածում մարդիկ:
Բայց դե սիրտս մենակ դրա համար չի ցավում: Հասարակության արժեքներն են ահավոր: Մի երկու միջոցառման եմ ներկա գտնվել, ապշած եմ ուղղակի: Մարդկանց հավասարության մասին խոսք անգամ չկա: Բոլորը «դասակարգված» են ու ըստ այդմ էլ համապատասխան վերաբերմունքի են արժանանում: Ով ինչ պաշտոնի է, ինչ տեսքի է, ում բարեկամն է, ինչ կարգավիճակում է. էդ ամենը լիքը որոշիչ դեր ունի անգամ էն հարցում, թե իր հետ խոսելիս ինչքանով հարգալից կլինեն: Բացի դրանից՝ լիքը ձևականություն, պոռոտախոսություն, կեղծ պաթոս, քծնանք, էլ ինչ ուզես: Ընդհանրապես, ձևականությունը հասցրած է չգիտեմ ինչ աստիճանի, բայց որ խորանում ես (տո սկի խորանալ էլ պետք չի), բոլորը բոլորին ատում են, իրար տակ փորում են, իրար մասին չարախոսում են, պայթում են մեկը մյուսից: Չեմ հասկանում, էս քաղաքում հեչ սեր չի մնացե՞լ:
Ուսանողական ընկերուհուս հետ էի հանդիպել, որ ահագին լավ աշխատանք ունի Երևանում: Բայց որ պատմում էր, թե ինչեր են կատարվում աշխատավայրում, ոնց են մարդիկ իրար միս ուտում, վատանում էի: Էնպես չի, որ էս Եվրոպաներում ամեն ինչ հոյակապ է, մարդիկ էլ ինտրիգների մեջ չեն մտնում կամ իրենց շահի մասին չեն մտածում: Բայց ինչ-որ սահման կա, որ դրանից ներքև մարդիկ չեն իջնում, ինչ-որ հարգանքի չափ կա, թեկուզ եթե հակակրանքով են լցված միմյանց հանդեպ: Երևանում էդ ամեն ինչի վրա ոնց որ թքած անցած լինի:
Բա մարդկանց տեսքը: Լրիվ աղավաղված են «սիրուն»-ի մասին պատկերացումները: Հնարավոր է՝ իմ մոտ են աղավաղված, ինչ իմանամ: Հիշում եմ՝ պապաս եկել էր Մյունխեն՝ ինձ հյուր, ասում էր՝ այ մարդ, ստեղ մի սիրուն կին չկա: Սիրունը պիտի անպայման պռտված լինի, զիզի շորերով, ֆենած մազերով ու «աճեցրած» թարթիչներով: Մի ժամանակ որ բոլորը կպած քթի վիրահատություն էին անում, ինձ համար ինչ-որ տեղ հասկանալի էր. հայերիս քիթը աստված տվել չի խնայել: Բայց հիմա նայում եմ Երևանի «սիրուն կանանց»՝ էլ շրթունքներ, էլ այտոսկրեր, սաղ վիրահատած է: Մի մասսա կա, որ տեսքով մեկը մյուսից չես տարբերի, համենայնդեպս ես էդ «սիրուններին» իրարից չեմ տարբերում: Բա դրանց հագածը, կաբլուկների չափսերը, մեյքափի շերտերը
Մնացած թեմաներին էլ չանդրադառնամ. էսքանը հերիք էր:
Համոզված եմ, որ կան բացառություններ, բոլորը չեն նույն արժեքներով ապրում, բայց ես չգիտեմ, թե էդ մարդիկ, որպես փոքրամասնություն, ոնց են յոլա գնում էս ընդհանուր գաղջ մթնոլորտում:
Ու հա մտածում եմ՝ ինչ կարելի է անել, ինչով կարելի է էդ քաղաքն ինչ-որ ձևով լուսավոր դարձնել, ինչ-որ լավ փոփոխություններ անել:
Եթե գաղափարներ կան՝ ինչ բնագավառում էլ լինի, ասեք, մտածենք, քննարկենք: Կամ հնարավոր է ե՞ս եմ ամեն ինչ էսքան վատ տեսնում Երևանում:

[Freeman]

Նու հա, մենակ Երևանում ա տենց: Մարզերում տենց չի, ավելի վատ ա: Օդի մաքրությունը չհաշված, էդ մեկը մարզերում համեմատաբար ավելի լավ ա:

[John]

Այվի ջան, նկատառումներիդ հետ համաձայն եմ։ Իհարկե լիքը ավելացնումներ կարելի է անել․ անձնական տարածքի իսպառ բացակայությունը, կեղծության աներևակայելի դոզան ու ծայրահեղականությունը։ Մթնոլորտն ընդհանուր առմամբ ահավոր վատն ա Երևանի։ Անսպառ բացասական էներգետիկա կա էս քաղաքի մեջ։ Պարզ ու հասարակ մարդու կարոտ եմ մնացել, ում հետ կարելի է շփվել, վստահ լինելով, որ ասածներիդ մեջ տողատակեր չի փնտրի, ինքն էլ ուղիղ ու պարզ կխոսա։ Մի խոսքով՝ լրիվ սրտիցս էր գրառումդ։ Ու զարմանալի չի, որ լիքը մարդ, որ կողքից նայում ես, վռոձե ապահովված են ամեն ինչով, թողնում-գնում են ստեղից։ Որտև նեղ ա էս Երևանը, շնչահեղձ ա անում։ Համ ուղիղ, համ էլ փոխաբերական իմաստով։
Հ․Գ․
Ո՞ւր ա է իմ փայ Ռիոյի տոմսը, միակողմանի։

[Արէա]

Այվի ջան, ես տարբեր թեմաներում, տարբեր առիթներով էս մտահոգություններիդ մեծ մասը գրել եմ, ու միշտ բերանս փակել են, հիմնականում մի քանի տարի դրսում ապրած մարդիկ, իմ Հայաստանից դուրս չգալս երեսովս տալով, թե ամեն տեղ էլ նույնն ա, դու ինչ գիտես ուրիշ երկրների կենցաղի մասին։ Ես էլ հավատացել եմ արդեն, որ մենակ Հայաստանում չի սենց, որ ամեն տեղն էլ նույնն ա, էլ չեմ խոսում սենց թեմաներով, ու շունչս պահած ապրում եմ։
Բայց շատ ա նեղում իրոք։

[GriFFin]

Նու հա, մենակ Երևանում ա տենց: Մարզերում տենց չի, ավելի վատ ա: Օդի մաքրությունը չհաշված, էդ մեկը մարզերում համեմատաբար ավելի լավ ա:

Մարզերում մարդ կա, որ մի հատ էլ ավելի վատ լինի?) Բոլորը ստեղ են։ *Էս վատ իմաստով չեմ ասում, թող ոչ մեկ չնեղանա, բայց ըստ իս մենակ Երևանն ա "շնչում": Մնացած տեղերում շարժ չկա*

[Տրիբուն]

Մենակ Երևանում չէ, սաղ հանրապետություն, Սերժիկի ականջը կանչի, խայտառակ գաղջ մթնոլորտ ա։ Ահավոր լարվածություն կա ամեն տեղ։ Տարրական ժպիտ չկա քաղաքում։ Նու հա, տելեվիզորով Սերժիկը մեկ ու մեջ ապուշ-ապուշ ժպտում ա, ու վերջ։ Օբշի, ոռի վիճակ ա, մարդկանց սպասումները հիմնականում նեգատիվ են, ոչ մի լույսի նշմար չի երևում։ Մի քանի խոտակեր իրանցից դավոլնի երևի վայելում են իրանք իրանց, էտքան բան։

Երևանի պահով ասեմ, որ դեռ շատ ա ոռիանալու քաղաքի վիճակը։ Մինչև հիմա հիմնական ենթակառուցվածքները սովետի իներցիայով դեռ պահվում էին, Տարոնն էլ մի երկու ծաղիկ ու աթոռ ա շարում ստեղ ընդեղ, լիքը ապուշներ հիանում են։ Իսկ տրանսպորտը, հիմնական կոմունիկացիաները, բազային ծառայությունները (կրթական ու առողջապահական հաստատությունների վիճակ, դիրք, տեղ) ու ամեկարևորը բազմաբնակարանային շենքերի մաշվածությունը, գնալով վատանում ա։ Ու մի պահ Երևանը օր ու մեջ տեղի ունեցող տեխնոգեն աղետների կենտրոն ա դառնալու։ Քաղաքի կեսը ապրում ա 70-կանների կառուցված վիսոտկեքում, որոնց կյանքի տևողությունը ավարտին ա մոտենում։ Ի՞նչ են անելու։

[Ներսես_AM]

Քաղաքի կեսը ապրում ա 70-կանների կառուցված վիսոտկեքում, որոնց կյանքի տևողությունը ավարտին ա մոտենում։ Ի՞նչ են անելու։

էդ 70–ին կառուցածը հլը հեչ է։ Բա որ մտնում ես հարևանիդ տուն տեսնում սաղ հիմնական պատերը ու տանող սյուները քոքից կտրել ա։ Մենք էլ նենց չի, որ ռուսաստանի տափաստաններում ենք ապրում։ Մի օր նենց ա ցնցելու երևանի շենքերի կեսը պառկելու են։ Սպիտակից հետո էլ խելքներս գլուխներս չհավաքեցինք

[Արէա]

Ու հա մտածում եմ՝ ինչ կարելի է անել, ինչով կարելի է էդ քաղաքն ինչ-որ ձևով լուսավոր դարձնել, ինչ-որ լավ փոփոխություններ անել:

Երևանում մի քանի հարյուր հոգի թույն, լուսավոր դեմքեր կան, ովքեր հա մտածում ու անում են բաներ, որոնք պիտի «աշխարհը մի քիչ ավելի լուսավոր դարձնեն»։
Ֆեյսբուքում ՀՀԿ-ի թաքնված ու բացահայտ քարոզիչներն էդ մարդկանց մարգինալ ուժեր էին անվանում։
Սկզբում ջղայնանում էի, բայց հետո հասկացա, որ ամեն դեպքում, ինչքան էլ դառը լինի, բայց ճիշտ են ասում։
Էդ մարդիկ շատ լավն են, բայց կապ չունեն հասարակության հիմանական մասի հետ, ու ինչ էլ անեն, դրանից միայն իրենք են ավելի լավը դառնում ու իրենց նեղ շրջապատը։
Հասարակությունում առկա տրամադրությունները հնարավոր ա փոխել միայն համակարգված ձևով։ Դրանով պիտի զբաղվել նախարարությունների մակարդակով, կրթությունից սկսած, արդարադատությունից ու առողջապահությունից վերջացրած։
Հայաստանում քրեականներն են զբաղվում էս հարցով։ Ըստ այդմ, հասարակությունում զարգանում են քրեականին նմանակող հարաբերություններ ու արժեքներ։
Մի քանի հոգին, եթե հազարավոր մարդկանց առաջնորդելու ներուժ չունեն, ոչ մի բան էլ չեն փոխելու։
Իհարկե «խավարից բողոքելու փոխարեն, լավ կլինի մեկ մոմ վառել», բայց դե իրատես լինելն են արգելված չի։

[ivy]

Մարզերում մարդկանց կենսամակարդակն ու ընդհանուր ապրուստը հավանաբար ավելի վատ վիճակում է, բայց չգիտեմ ինչի հույս ունեմ, որ գոնե մարդկային հարաբերություններն ավելի մաքուր են մնացել, քան Երևանում։
Երանի մեկը գար ասեր, որ տենց էլ կա։

[ivy]

Երևանում մի քանի հարյուր հոգի թույն, լուսավոր դեմքեր կան, ովքեր հա մտածում ու անում են բաներ, որոնք պիտի «աշխարհը մի քիչ ավելի լուսավոր դարձնեն»։
Ֆեյսբուքում ՀՀԿ-ի թաքնված ու բացահայտ քարոզիչներն էդ մարդկանց մարգինալ ուժեր էին անվանում։

Մի քիչ կմանրամասնե՞ս, ովքե՞ր են էդ մարդիկ, ինչ գործեր են անում։

[Արէա]

Մի քիչ կմանրամասնե՞ս, ովքե՞ր են էդ մարդիկ, ինչ գործեր են անում։

Կոնկրետ անուններ չեմ ասի։ Ակումբում էլ կան, հիմնականում հենց տենց մարդիկ են ակումբում։ Դալաններ են ներկում, շաբաթօրյակներ են կազմակերպում, անտուն կենդանիների խնամքով են զբաղվում, սպորտային միջոցառումներ են կազմակերպում՝ վազում են, հեծանվարշավներ են կազմակերպում, ընթերցման երեկոներ, կինոդիտումներ են կազմակերպում, տարբեր իրազեկման ակցիաներ են իրականացնում տարբեր թեմաներով, բոլորը չեմ հիշի։
ՀԱԿ-ում, ԵԼՔ-ում շատ կան նման մարդիկ։
Իրանք կտրուկ տարբերվում են ընդհանուրից, բայց մաքսիմում մի քանի հարյուր հոգի են էդ մարդիկ։

[reminilo]

Մարզերում մարդկանց կենսամակարդակն ու ընդհանուր ապրուստը հավանաբար ավելի վատ վիճակում է, բայց չգիտեմ ինչի հույս ունեմ, որ գոնե մարդկային հարաբերություններն ավելի մաքուր են մնացել, քան Երևանում։
Երանի մեկը գար ասեր, որ տենց էլ կա։

Բա լավ չէր լինի:
Ավելի վատ է: Մարզերում էլ համատարած չարություն կա մարդկանց մեջ: Նախանձի, հաշվենկատության, դիմացինի ոտքի տակ փորելու, բամբասանքի մասին էլ չասեմ: Իսկ արժեհամակարգերը նույնն են, համարյա բոլորի մոտ: