Լիովին համաձայն եմ :Իսկ երիտասարդին ուսուցանողը պետք է լինենք մենք`ինքներս:Իմ կարծիքով պատճառներից մեկն էլ հավատքից հեռանալն է: Հիմա երիտասարդության մեծամասնությունը շտապում է եկեղեցի վազել լոկ հարսանյաց տոնահանդեսը ավելի ռոմանտիկ ու տպավորիչ դարձնելու համար, առանց իսկ հասկանալու «տեր եմ» ու «հնազանդ եմ» բառերի խորհուրդը: Նրանք չեն էլ հասկանում, որ տեր լինել չի նշանակում բռնակալ լինել, իսկ հնազանդ լինելը՝ ստրուկ լինել: մեր օրերում մի տեսակ մոռացվել է՝ ինչ է նվիրումը: Այնինչ հենց դա է երկու սրտերին կապող այն օղակը, որը թույլ չի տալիս անգամ ամենատարբեր տեսակետ ունեցող մարդկանց անգամ հեռանալ իրարից;
Էջանիշներ