Կածյուշ, գիտական հետազոտության արդյունքի գնահատման չափանիշներից միայն մեկն է նրա կիրառելիությունը: Ասածս այն է, որ եթե գալակտիկա հայտնաբերեմ ոչ ոք ինձ չի կարող ասել, որ դա անմրցունակ մի բան է, բայց կիրառություն չկա : Եթե դու նոր քիմիական տարր հայտնագործես (քիմիայից ո՞նց ես ) քեզ հավանաբար նոբելյան կտան, բայց էդ նոր տարրը մինչև մարդկությանը մի օգուտ տա կարող ա 200 տար անցնի:
Ուրիշ հարց ա, որ մեր մոտ կիրառական հետազոտություններն էլ են թղթի վրա մնում ու շատ հաճախ գյուտի հեղինակը ճարահատյալ դրա կիրառելու իրավունքը վաճառում ա արտասահմանում: Բայց իմ պատկերացմամբ դա ավելի շատ տնտեսության խնդիր ա, ոչ թե գիտության:
ժողովուրդ ջան: կարծես դուք շփոթում եք ինժեներություն գիտության հետ: դրանք կարելի է սահմանազատել /պայմանականորեն/ ու դրանք տարբերակել: Ինժեներությունը /գիտության կիրառական ուղղությունը/ հիմնականում իրագործվում է ձեռնարկություններում,
իսկ գիտությունը ՝ դա համալսարաններում : առանձին գիտական ինստիտուտներ աշխարհում շատ քիչ են հանդիպում:
ասածս էն է, որ մենք ոչ ղայդին ձեռնարկություն ունենք ոչ էլ համալսարան: այսինքն որպես ինժեներությն կամ գիտնականների դարբնոց, այդպիսի բան Հայաստանում գոյութնուն չունի:
խոսքը պոտենցիալի մասին չէ, այլ ռեալ գիտության:
---------- Ավելացվել է՝ 04:13 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 04:10 ----------
ինչ վերաբերվում է գիտության լեզվի հարցին, ապա այն միանշանակ անգլերենն է: ոչ ֆրանսերենը, աչ գերմաներենը. աչ ռուսերենը ոչ էլ հայերենը:
ու ավելին: շատ անգամ ռուսերեն /առավել ևս հայերեն/ գրականություն կարդալուց բացարձակ բան չես հասկանում /անգամ տնտեսագիտությունից/, և բացում ես անգլերենը, որ հասկանաս թե ինչն ինչոց է:
Հասկանում եմ, Ձայնալար ջան: Ես չեմ հասկանում ու իմ համար էլ բաց մնաց՝ ինչ է նշանակում գիտության մրցունակություն, ինչ եք հասկանում գիտության մրցունակություն ասելով: Թողնենք մի կողմ գիտական արդյունքի կիրառելիությունը, բայց, կարծում եմ, ցանկացած հայտնագործություն, հայտնաբերում, եթե զարկ չի տալիս նոր ուսումնասիրությւոնների, նոր հետազոտությունների միջազգային մակարդակով, ապա մրցունակության մասին ավելորդ է խոսել: Այս առումով, ես տեղյակ չեմ, այսինքն տեղյակ եմ էնքանով, որքանով տեղյակ է հանրությունը, դրա համար լռում եմ: Գուցե կան այդպիսի գիտական արդյունքներ: Բայց եթե կան այդպիսիք ու կարող եք նշել, հետաքրքիր կլիներ կարդալ: Թե չէ օդում խոսալը անիմաստ է: Նշեք մի երկու բան:
Ինչքան հասկացա մաքսիմալիստ ես Էն, որ օրինակ բերելուց միշտ նենց բաներ են ասում, որ չես հերքի Այսինքն, եթե ես հայտնագործեմ նոր քիմիական տարր ու նոբելյան մրցանակ ստանամ, կհամարվի Հայաստանում կա՞ մրցունակ գիտություն, հա, հաստատ կհամարվի, չեմ ժխտում: Դե ես էլ մաքսիմալիստություն անեմ ու ասեմ՝ հիմա նշիր մի հայ նոր գիտնական, որ ստացել է Նոբելյան մրցանակ կամ մեկ այլ միջազգային նշանակություն ունեցող մրցանակ, նույնիսկ կարեւոր չի, որ քիմիական տարր հայտնագործած լինի: Այ նշում եք, քիմիա, ֆիզիկա ու տեղեկացված եք հաստատ ավելի, քան ես: Դրա համար գուց նշեք ինչ նոր հայտնագործություններ ունենք, որոնք մեր գիտությունը մրցունակ են դրաձրել:
Դե, ուրեմն, ճիշտ է տարանջատել: Մենք ունենք ֆիզիկայի եւ քիմիայի բնագավառում մեծ պոտենցիալ ու նույնիսկ մրցունակ պոտենցիալ, բայց մի պնդեք, որ Հայաստանում կա մրցունակ գիտություն: Չկա Հայաստանում մրցունակ գիտություն: Եթե տնտեսությունդ ու գիտությունդ առանձնացնում ես, արդեն իսկ թե գիտության, թե տնտեսության մրցունակության մասին անիմաստ է խոսել:
Հ.Գ. Հա, քիմիան դպրոցում ամենաչսիրած առարկան էր, բայց ձգտում էի սովորել
Միանշանակ այո՛: Հայաստանում կա մրցունակ ու բավականին զարգացած գիտություն: Պարզապես մենք թվով քիչ ենք, մեր գիտնականներն էլ են քիչ, բայց նրանք էլ որակով կարող մրցել տարածաշրջանի որոշ երկրների իրենց կոլեգաների հետ:
Եթե կա ուրեմն կենասաբանության մեջ էր բայց,հիմա նաև զարգանումա էլեկտորտեխնիկան վերջերս ԵՊՀ-ի ուսանողներից մեկը սարքել էր ռոբոտ,որը նորմալ աշխատում էր ու եսիմ ինչ կարար աներ
Չեմ շփոթում կոլեգա. կիրառական գիտությունն ու ճարտարագիտությունը տարբեր բաներ են: Այստեղ խոսքը միայն գիտության մասին էր:
Ի՞նչ ասել է գիտության լեզու: Պարզապես քանի որ անգլերենը միջազգային լեզու է բոլոր ասպարեզներում, անգլերենով կա որոշակի «գիտական ժարգոն», որը ընդունված և ընկալելի է: Սովորելու վրա ա:
---------- Ավելացվել է՝ 23:31 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 23:18 ----------
Կածյուշ, քիմիական տարրի օրինակը զուտ կիրառելիության ու ներդնելության չպարտադիրությունը ցույց տալու համար էր: Իսկ ընդհանուր առմամբ էլի խոսակցությունը հանգում մրցունակության սահմանմանը: Ես դրա սահմանումը չունեմ, թեման դու ես բացել, դու էլ սահմանի
Հ.Գ. Քիմիան իմ Աքքիլեսյան գարշապարն ա
Վերջին խմբագրող՝ Ձայնալար: 15.06.2010, 22:24:
Katka (16.06.2010)
Ուֆ, Ձայնալար ջան Թեման բացողը, որ նախ եւ առաջ սահմաներ՝ ինչ ա ինքը հասկանում իրա սահմանած վերնագրի տակ, գուցե էսքան չխոսայի: Մի բան, որ ասվում ա, պետք ա նախ եւ առաջ հստակեցնել: Թե չէ բոլորս էլ սրտացավ ենք: Մրցունակ գիտություն ասելով՝ հասկանում ենք՝ լյալյալյա, բլյաբլյաբլյա, երկրի գիտության մրցունակությունը չափվում է, միջազգային ստանդարտների համաձայն,« էս, էս մյուս, էն մյուս» չափանիշներով:Սրա նման մի բան եմ ուզում կարդալ:
Վերնագիրը դրվել ա Հայաստանում կա՞ մրցունակ գիտություն, բայց, թե դա ինչ ա ու ինչ չափանիշներով ա չափվում, բաց մնաց: Դե, ինձ՝ դժվարամարսիս համար
Մրցունակությունը գնահատելու համար՝ կան մի շարք գործոններ: Ասենք, ապրանքի մրցունակությունը չափվում է տեխնիկական պարամետրերով,տնտեսական պարամետրերով եւն: Ապրանքի մրցունակությունը գնահտելու համար համեմատում ենք նմանատիպ այլ ապրանքի հետ... Իսկ ի՞նչ է նշանակում մրցունակ գիտություն կամ գիտության մրցունակություն ու ինչպես է դա չափվում, չգիտեմ
Հ.Գ. Պահո
Ձայնալար (16.06.2010)
Էրեկ Կատյուշին երկարաշունչ նամակ եմ գրել էդ թեմայով, բայց կարծում եմ, ճիշտ կլինի էստեղ դնեմ մի հատ էլ։
Ամբողջ աշխարհում կան ընդունված ստանդարտներ, թե ոնց ա չափվում գիտության մրցունակությունը։ Դա նույնն ա բոլորի համար, թե զարգացած ճապոնիայի, թե հետամնաց Հայաստանի։ Գիտության մրցունակությունը, կամ տվյալ գիտական ճյուղի մրցունակությունը որոշվում է միջազգային հեղինակավոր ամսագրերում տպագրվող հոդվածների քանակով և դրանց վրա արվող հղումներով։ Նույն ձևի որոշվում է նաև գիտնականի վարկանիշը։ Օրինակ մեր ակադեմիկոսների 90%-ը փուչ են, եթե նայում ես իրենց цитируемость-ը, կան որ 0 հղում ունեն։ Հատուկ սայթեր կան Thomson և Scopus, դրանցում տարբեր կատեգորիաներով կարող ես նայել թե անհատ գիտնականի թե երկրի գիտության մրցունակության մակարդակը։ Էդ սայթերը վճարովի են ու բավական թանկ։ Մեր հիմնադրամին մի անգամ 15 օրով հասանելիություն էին տվել, ամբողջ գիշեր ցերեկ նստած ինֆորմացիա էինք հանում (իսկ էդ սայթի բաժանորդագրությունը կարծեմ մոտ 10000$ էր)։ Ու երկրի մակարդակով որ նայում էիր, ասենք մեր ֆիզիկան բավական առաջնային տեղերում էր, հիմա արդեն անգիր չեմ հիշում, բայց հիշում եմ, որ շատ զարգացած երկրների կողքին հավասար դիրքերում էինք՝ բնակչության թիվը–հոդվածների թիվ հարաբերությամբ։ Մեր փուչ գիտնականները էդ փաստից տրանսի մեջ են ընկնում, որ էդ փաստերը կարող են ջրի երես դուրս գալ, որովհետև որ նայում ես ըստ էդ միջազգային չափանիշների, նրանք, ովքեր չգիտեմ ինչ տիտղոսներ չունեն, իրականում շատ ավելի բարձր դիրքերում են, քան շատ ակադեմիկոսներ ու դոկտորները։
When life gives you lemons, make lemonade
Ըհը՛, հենա մի բան արդեն լուսավորովում ա Մի հատ էլ, որ ասես, որտեղ են գրված այդ ստանդարտները եւ ինչ ստանդարտների մասին է խոսքը, ու որտեղից կարող ենք/ եմ կարդալ այդ բոլոր երկրների կողմից ընդունված ստանդարտների մասին, ես այս թեմա էլ չեմ մտնի
Ես, օրինակ, դեմ կլինեի երկրի գիտության մրցունակության/գիտության, բայց ոչ գիտնականի/ աստիճանը որոշել այդ սկզբունքով, բայց եթե ընդունված է...
Կան երիտասարդներ, որոնք գիտությամբ են զբաղվում: Բայց նրանց մի մասը արտասահմանում է կարողանում առաջ գնալ, մյուս մասը էստեղ կողքից ուրիշ բանով է զբաղվում: Հետևաբար գիտությունը Հայաստանում բավական դանդաղ ա աժաջ գնում: Օրինակ մեր լաբորատորիան մի քանի հոդված ունի շատ խոստումնալից, որ բժշկության մեջ մեծ առաջընթաց է: Բայց ոչ մի բուժհիմնարկ չի ուզում համահեղինակել, որ գրանտ ստանան, սարքը լինի, կիրառեն: Մոտավորապես հիմիկվա ռենտգենյան սարքին պետք ա փոխարինի, մեծ ճշտությամբ աշխատի ու մարդկանց չվնասի: Էլի լավ բաներ կան: Մնում են թղթին: Ինձ համար դա ցավալի է, որ նույնիսկ կիրառական բաներին ֆինանսավորում չի լինում կամ լիքը մարդիկ ուղղակի իրենց հնացած սարքով են ուզում փող աշխատել, թեկուզ մարդկանց ռենտգենահարեն:
---------- Ավելացվել է՝ 15:01 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 14:53 ----------
Արիադնա ջան, իսկ հայկական գիտական ամսագրերի նյութը ի՞նչ որակի է, միջազգայինում երևի էդ հաշիվ չի: Կարծեմ որոշ գիտաշխատողներ նույն նյութը երբեմն նորից են տպում, իբր նոր գործ են արել: Այսինքն՝ պարապությամբ են տարիներն անցկացնում ու նմանատիպ հոդվածի տակ թաքնվում: եթե կայքեր գիտես, խնդրեմ դնես միջազգային գիտական ամսագրերի ու նման բաների հղումներ:
Վերջին խմբագրող՝ Ֆոտոն: 16.06.2010, 13:58:
Ֆոտոն ջան, ճիշտն ասած, մենք օրինակ մեր շնորհառուներից երբ հաշվետվություն ենք պահանջում, հոդվածները պահանջում ենք միայն նրանք, որոնք միջազգային հեղինակություն ունեցող ամսագրերում են, հայկական գիտական ամսագրերի հոդվածները հաշվի չենք առնում, քանի որ դրանք միջազգային չափորոշիչներին չեն համապատասխանում, Impact Index է կոչվում, մեր ամսագրերի դեպքում դա 0 է։ Իսկ ինչ վերաբերում է կայքերին, ես գիտնական չեմ, ինքս գիտական կայքեր չեմ մտնում, էդ դու ավելի լավ կիմանաս։ Մի քանի տարի մենք հատուկ գրանտ ենք տվել օրինակ ԵՊՀ–ի գրադարանին, որպեսզի գիտնականներին անվճար տրամադրեն հոդվածներ, քանի որ շատ կայքեր վճարովի են։ Այսինքն, ասենք քեզ պետք ա Physreview–ից էսինչ գիտնականի էսինչ հոդվածը, բայց դա վճարովի է, դու դիմում էիր գրադարանին, 2 օրվա ընթացքում էդ հոդվածը քեզ տրամադրում էին։
When life gives you lemons, make lemonade
Ֆոտոն (16.06.2010)
Մտածեցի էս թեման ակտիվացնեմ, որովհետև ֆեյսբուքում թունդ բանավեճեր են գնում Սմբատ Գոգյանի՝ ԲՈՀ֊ի նախագահ նշանակվելու կապակցությամբ։ Դե համ էլ նոր կառավարություն֊բան։
Ի՞նչ ա փոխվել էս վերջին ութ տարիների ընթացքում։
Ի՞նչ կարար փոխվեր ու չի փոխվել։ Ու ինչու՞։
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Էջանիշներ