նոստալգիական նկատառումներով մի գազան սերիալ եմ նայում՝ Chip 'n Dale
էն որ Гайка-ի իկսկան լրիվ անունը Gagdet Gearwrench ա․․․ ու էն որ Gadget
նոստալգիական նկատառումներով մի գազան սերիալ եմ նայում՝ Chip 'n Dale
էն որ Гайка-ի իկսկան լրիվ անունը Gagdet Gearwrench ա․․․ ու էն որ Gadget
LisBeth (24.05.2020)
Մի հատ վիէյջէսի կասետ ունեինք էս մուլտիկներով, Դոնալդ դաք, Չիպ ն Դեյլ, խառը սերիաներով։ Մի օր կորել էր էդ կասետը։ Ման եկա, սաղ տունը քանդեցի խառնեցի, վերջը տեղաշորի փոխնորդների տակից գտա։ Վրան կպցրած թղթից ջոկեցի, որ ինքն ա։ Սենց ոգևորված դրի միացրեցի, մեկ էլ կեսից մուլտը պոռնո դառավ/կասետի վրա էին զապիս արել/, մինչև հիմա հիշում եմ, մանրամասներով, շատ նոստալգիկ մուլտ ա
Վերջին խմբագրող՝ LisBeth: 24.05.2020, 03:21:
SWTS
Էս շուտ էի նայել, Լիզ, երևի մի 3 տարի առաջ ։)
Ահագին լավն ա, ըստ իս։ Ընդ որում, երբ որ թողարկվել ա, under the radar ա էղել, հետո դարձել կուլտային։
Բայց միակ սերիալը, որ կուզեի երբևէ վերանայել, The Wire-ն ա։ Ճիշտ ա՝ սեթինգն ու սյուժեն տիպիկ ամերիկյան են, ու ի տարբերություն շատ այլ սերիալների՝ դժվար ա հոգեհարազատ սենտիմենտներ գտնել, բայց կերպարները մեկը մյուսից լավն են, character development-ի առումով ուրիշ սենց սերիալ չգիտեմ։ Թմրամոլ Bubbles-ին էի հատկապես շատ սիրում, ու կարծում եմ, որ իրա դերասանը խիստ թերագնահատված ա էս դերի համար։ Մեկ էլ՝ Omar comin'!
Վերջին խմբագրող՝ Skeptic: 24.05.2020, 05:27:
LisBeth (24.05.2020)
Առաջին սեզոնը լրիվ նայեցի․ վերջին սերիաներն ավելի արագ գնացին։
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Պիտի խոստովանեմ, որ երբևէ էս կարգի դեպրեսիվ, ճնշող ու տխուր պատմություն սերիալի տեսքով նայած չկայի։ Էն, որ մարդիկ տարբեր պատճառներով վնասված են, տառապում են ու իրենք էլ չգիտեն՝ ինչ են ուզում, առանց սրա էլ գիտեի։
Դե որոշել էի, որ ինչ էլ լինի, առաջին սեզոնը կնայեմ։ Նայեցի, երկրորդը հաստատ չեմ միացնի։
Պաչիկ Յոհանեսին։ Գրկում եմ ու ուզում հավատալ, որ լավ ես։
Յոհաննես (24.05.2020)
էս սերիալը երեք-չորս օրում եմ նայել ու երևի պատկերացնում ես դրանից հետո ինչ զարհուրելի իրավիճակում եմ եղել Ինքը ինձ համար կատարյալա, ասենք նենց դրվագներ կան որ սաղ էմոցիաներդ խլումա ու ներսդ դատարկում։ Չգիտեմ երկրորդ սեզոնը կնայես, թե չէ, բայց առաջին սեզոնից պակաս մռայլ է ու նենց ֆանտաստիկ դրվագներ կան, որ էլ ասելու չի։ Հենց մեկը ջրհորը, կամ Քահանան նենց մի հատ դրվագ ունի, որ առանց քշաքաղվել անհնարա նայել։ Պաչկիկից հետո, ո՞նց կարամ վատ լինեմ
Հ․ գ @Skeptic @Անվերնագիր եկեք մի հատ ձեր կարծիքն էլ գրեք, թող ժողովուրդը տեսնեն
Յոհան, էստե՞ղ ես, քո սերիալն եմ նայում ու մի խնդրանք ունեմ քեզ:
Կընտրե՞ս կերպարներից մեկին (ով մտքովդ անցնի) ու կնկարագրե՞ս իրեն:
Ու հա, երկրորդ սեզոնը շատ սիրուն դրվագներ ունի
Յոհաննես (29.05.2020)
Յոհա՞ն, մաղարիչ ունես անելու. սերիալդ նայեցի լրիվ... Ու ասեմ որ շատը քո նկատմամբ հարգանքից դրեցի լրիվ նայեցի, ու մի փոքր մասել նրանից, որ ուզում էի անջտել լռվել մի քիչ, շատ ինտենսիվ աշխատանքային մի քանի ամսից հետո։
Իմ մոտ շատ հուզական ֆոն չստեղծեց սերիալը, ավելի շատ սաղ փազլ սարքելն էր գրավիչ, որ սենց նայում ես, ու ասում WTF էլի, տենց չպիտի լիներ, խի՞ եղավ։ Առաջին սեզոնը սաղ սենց էր։ Երկրորդ սեզոնը շատ ավելի հավես գնաց, որտև որոշ փազլների լուծումները տրվեցին ու ահագին հետաքրքիր հասարակական պայքարի հարցեր էին քննարկվում, չնայած մի քանի նոր փազլ էլ ստեղծվեց, որից որոշները փակվեցին։ Երրորդ սեզոնն էլ լրիվ աբսուրդության դետեկտիվ ու կոմեդիա էր, ասենք էն Թասմանիայի սերիան համարյա լրիվ բարձրաձայն հռհռացել եմ։ , ամենաքանդող քաղվածքն էլ. — You need to move past that dumb book of yours, man.
Բայց իմ համար որ առաջի սեզոնի առաջին սերիայից հետո ցույց տային վերջին սեզոնի վերջին սերիան լրիվ վերջ գործ կլիներ... իսկ սենց ոնցոր իրենք իրենց համար հարցեր էին ստեղծում, ու իրենք իրենց պատասխանում։ Կերպարների տեսանկյունից էլ էս սերիալում իմ համար մենակ մի հետաքրքիր կերպար կա, որը կարծում եմ այստեղ կենտրոնային ա like no other՝ Նորան։ Մնացածը այս կամ այն թեմայով անջատել լռվել են, իսկ Նորայի կերպարը լուրջ էվոլյուցիա ա անցնում սերիալի ընթացքում՝ շատ բաներով կապելով կերպարներն ու իրադարձությունները միմյանց։
Հա, ի դեպ էն ivy-ի բերած դրվագն էլ.
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Հ.Գ.
Սերիալը նայել վերջացնելուց հետո երեկ մի երկու շաբաթ դաթարից հետո երեկոյան չպլանավորված ժամանակ ունեի՝ գնացի վազելու։ Ու օրվա տապից հետո երեկոյան մթնշաղին վազելուց ու ահագին քրտնելուց հետո երբ սկսեցի դանդաղեցնել, մի պուրակի մոտով էի անցնում, որտեղ խոտերի ջրելու սպրիկկլերներն էին միացված։ Մոտեցա դրանցից մեկի ջրով ձեռքերս ու երեսս լվացի, ու թաց-թաց երեսով շարունակեցի քայլել՝ հանդիպակաց հետզետե հովացող քամուն... երանության պահ էր... ասածս ինչ ա, Յոհան եղբայր. կյանքը ապրել ա պետք, ոչ թե ուրիշների մտացածին խնդիրներով լցնել...
Վերջին խմբագրող՝ Ծլնգ: 29.05.2020, 20:08:
Իմ կարծիքով շատ հզոր գործ է! Անկեղծ ասած մի քանի տարի առաջ երբ նայեցի մեծ ցանկություն առաջացավ Ակումբում գրել, գայց հետո հասկացա, որ Ակումբին не до этого ))))
Էս էն քիչ դեպքերից է երբ ամեն սեզոնը նախորդից լավն է։
Էս սերիալից ու Lost-ից հետո Damon Lindelof-ը դարձավ իմ ֆավորիտներից մեկը։ Իմ համար ակնհայտ է, որ նա գրական տաղանդ է ու դրա շնորհիվ կարողանում է իր ապագան տեսնելու կարողությունը համադրել գրականության հետ ու դա թարգմանել պատկերների, շարժումների ու ձայների լեզվով։ Եթե ուշադիր նայեք ու համեմատեք այլ սերիալների հետ կնկատեք թե որքան բարձր մակարդակով հանված սերիալ է սա, թեև այն չի մտնում իմ ամենա-ամենա սիրած սերիալների ցուցակում, որոնք էսօրվա դրությամբ չորսն են, բայց իմ կարծիքով հզորագույն, գեղարվեստական մեծ արժեք ունեցող քիչ սերիալներից մեկն է։
Լիքը բաներ կա որ հավանել եմ ու որոնք ինձ տպավորեցին երբ նայեցի սերիալը, բայց շատ բաներ մոռացել եմ։ Շատ տպավորել ա էն, որ էնքան հանճարեղ են ստեղծողները, որ քո ենթագիտակցությունը պահում են միաժամանակ երեք իրականությունների մեջ. առաջինը դա վերցվածներն են, այսինքն՝ որտեղ են նրանք, ինչ եղավ նրանց հետ և այլն, երկրորդը՝ դա թողնվածների իրականությունն է։ Նրանց ապրումները, կյանքը և այլն։ Լիքը զուգահեռներ կարելի է տանել կյանքի հետ։ Երբ մենք կորցնում ենք հարազատ, խզում ենք հարաբերությունների երբեմնի սիրելիների հետ և այլն.... Զուգահեռները շատ շատ են։ Էն ինչ նշեցի շատ պրիմիտիվ է։ Հիշում եմ, որ սերիալը նայում էի ու էնքան ասոցիացիաներ են գալիս կյանքիս հետ որ էլ չասած։ Ու երրորդ իրականությունն էլ դա դիտորդն է, որը իր տեսակետից է էդ ամենը գնահատում... Չգիտեմ հասկանալի եմ գրում թե չէ։
Սերիալը համ գիտաֆանտաստիկա է, համ դրամա, համ կրոնի մասին, համ հավատի մասին, աղանդների մասին, առօրեական սնահավատությունների մասին, առօրեական միստիկայի մասին....
Եթե Աստվածաշնչի տեսակետից նայեք, ապա համարյա բոլոր աստվածաշնչային կարևոր իրադարձությունները էնտեղ կան. Եդեմի պարտեզը, համաշխարհային ջրհեղեղը, գայթակղություն և փորձություն, խաչելություն և հարություն, բուժումներ և քարոզ ու լիքը այլ բաներ..... Ու էդ ամենը կապում է մեզ հետ։ Որ քրիստոնեական քաղաքակրթության մեջ ծնված, դաստիարակված ու մեծացած աթեիստը, գիտնականը, սովորական մարդը բոլորն էլ ինչ որ չափով մեծացած են ու թաթախված էդ առասպելների մեջ։
Սերիալը շատ մեծ զգացական ազդեցություն է թողել իմ վրա։ Ունի իր հատուկ տրամադրությունն ու ատմասֆերան։ Ու կարծում եմ, որ սա յուրահատուկ լսարանի համար է։ Չեմ կարծում, որ շատերը կգնահատեն։ Սա մեծամտությամբ չեմ ասում։ Ուղղակի սպեցիֆիկ է։ Սպեցիֆիկ լավը։
Սերիալում կա հումոր, պոեզիա, սեր։ Ամեն ինչ։ Բոլոր դերասաններն էլ շատ ուժեղ են խաղում։ Ուրախացա երբ տեսա Լինչի մոտ նկարահանված Justin Theroux-ին։
Էսքան գրեցի ու հասկացա որ ահավոր կարոտել եմ էդ սերիալը։ Գնամ նայեմ։ Հիշում եմ, որ նայելուց սիրածս մասերը հեռախոսով վիդեո էի անում։ Բայց հետո սխալմամբ ջնջել եմ։ Պետք ա անպայման վերանայել։
Անվերնագիր (30.05.2020), Յոհաննես (30.05.2020)
Ժառի գրածից հետո ասի մի բան էլ ավելացնեմ․․․ հա, էդ բոլոր քրիստոնեական բաները նկատելի են, բայց իմ համար չափից շատ են նկատելի, ու նենց տպավորություն ա, որ հատուկ արհեստական էլեմենտներ են մտցված, որ այդ թեմաները բացահայտվեն։ Իմ համար ֆիլմի խորությունը նաև չասվածի ու չցուցադրվածի մեջ են, իսկ ստեղ ամեն ինչը շատ էր ցուցադրված՝ ի վերջո բոոլոր բովանդակային գծերն էլ դարձնելով ինչ-որ տեղ արհեստական․․․ բացի Նորայինից։ Բայց դե Նորայինն էլ վերջին սերիայում մի քիչ շատ են իրար վրա բարդել ու այդ ամենը կարելի էր մի երեք սերիայում անել՝ ֆիլմի շնչին համապատասխան, իսկ սենց ահագին վռազ վերջը տալու տպավորություն թողեց։
Ի դեպ նմանատիպ թեմաներով մի սերիալ էլ ես խորհուրդ տամ, որ, ամբողջ հարգանքով Յոհանի և այս սերիալը սիրած մյուսների նկատմամբ, կզցրած ունի «The Leftovers»-ին, չնայած հիմա մի քիչ կարող ա հնացած դիտվի՝ Կիշլովսկու «Դեկալոգ»-ը։ 88 թվի սերիալ ա, բլին, արդեն 32 տարեկան․․․ ես մի 17 տարի առաջ եմ նայել՝ կիշլովսկյկան փուլիս ժամանակ․․․ ի դեպ իր մնացած ամեն ինչն էլ եմ խորհուրդ տալիս․․․ «երեք գույները» թերևս իր ամենամեծ հայտնիություն ձեռք բերած ֆիլմերն են, բայց իր մնացած ֆիլմերն էլ են մեկը մյուսից աննկարագրելի լավը։
Jarre (30.05.2020)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ