Քեռիենցս հարևանի երեխեն՝ մի 5-6 տարեկան, շատ չար երեխայա, ոչ մեկին չի լսում, մանկապարտեզ չի ուզում գնա ու արդեն հայտարարել ա, որ դպրոց էլ չի գնալու, որ ոչ ուզում ա սովորի, ոչ էլ հետո աշխատի:
Տենց էնքան էր ասել, որ մի օր տատիկը չդիմացավ ու ասեց.
- Որ տենց շարունակվի, դու կմեծանաս ու կդառնաս բոմժ:
Երեխան ոչինչ չի ասում:
Հաջորդ օրը խոհանոցում տեսնում են երեխան աղբարկղի մեջ ինչ-որ բան ա ման գալիս:
- Բալիկ ջան, ի՞նչ ես անում:
- Բա չէ՞իք ասում, որ բոմժ եմ դառնալու: Ես էլ հիմիկվանից սկսում եմ զիբիլները քչփորել:
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
*e}|{uka* (08.02.2009), Ariadna (08.02.2009), armen9494 (09.05.2012), erexa (13.03.2013), Monk (12.02.2009), Norton (09.02.2009), Rhayader (13.02.2009), Ruby Rue (11.06.2013), Srtik (17.02.2009), Terminator (11.02.2009), unknown (14.02.2009), Zangezur (13.02.2009), Դեկադա (09.02.2009), Լեո (13.02.2009), Մարկիզ (08.02.2009), Նաիրուհի (25.02.2010), Ուլուանա (08.02.2009), Ռուֆուս (09.02.2009), Վարպետ (12.02.2009)
Տասնհինգ տարեկան էի: ԵՊՀ առաջին կուրսի ուսանող էի: Այդ տարվա Մաթեմատիկայի Համաշխարհային Դպրոցական Օլիմպիադայում ես ու Գագիկը շահել էինք արծաթե, իսկ Սևակն ու Դավիթը բրոնզե մեդալներ: Դա Հայաստանի երբևէ ունեցած ամենահաջող ելույթն էր այդ մրցույթում: Դրանով էր պայմանավորված, որ զանգահարեցին Կրթության ու Գիտության նախարարությունից և ասասցին, որ 5-6 դասարանցիների համար Բյուրականում կազմակերպել են մաթեմատիկական օլիմպիադա և ցանկանում են ինձ, Գագիկին, Դավիթին ու Սևակին ընդգրկել օլիմպիադայի հանձնաժողովում: Հաճույքով համաձայնվեցի ու մեկնեցի: Չէր եկել միայն Գագիկը: Հետս վերցրեցի նաև դպրոցականների համար նախատեսված մի-քանի հետաքրքիր խնդրագրքեր: Օլիմպիադան անցավ շատ ջերմ մթնոլորտում` հաճելի էր շփվել երեխաների հետ: Բերածս գրքերը նվիրեցի մրցանակ չշահածների միջից լավագույն արդյունքը ցուցաբերած երեխաներին: Օրվա վերջում դրական էմոցիաներով լիցքավորված բոլորս վերադարձանք Երևան: Անցավ տասը տարի...
Երեկ, ժամը 10:05 բացեցի ԵՊՀ դռներից մեկն ու մտա լսարան: Դասի էի մագիստրատուրայում: Ծանոթացա ուսանողների հետ: Ներկայացրեցի, թե ինչ առարկա ենք անցնելու կիսամյակի ընթացքում: Մեկ էլ մի աղջիկ խնդրեց.
-- Ընկեր Գոգյան, մինչև դասին անցնելը կարելի՞ է մի հատ խնդիր հարցնել:
-- Եթե մաթեմատիկայից է, ապա կարելի է,- ասացի ես:
Աղջիկը բացեց պայուսակը, հանեց մի մաշված խնդրագիրք, բացեց, ինձ տվեց ու ասաց.
-- Խնդիր 23.12
Ափս դնելով բացված էջի վրա, որ չկորցնեմ խնդիրը, ծալեցի խնդրագիրքը, նայեցի կազմին, հիշեցի այն ու ասացի.
-- Այս խնդրագրքից ես էլ եմ ունեցել, - նայեցի աղջկան,- բայց սա տարրական մաթեմատիկայի խնդրագիրք է, այստեղի խնդիրներըը պետք է լուծել դպրոցական գիտելիքներով:
-- Գիտեմ: Գիտեմ, որ ունեցել եք: Սա հենց Ձեր խնդրագիրքն է, որն ինձ նվիրեցիք Բյուրականում:
Թեթևակի շփոթվեցի, սակայն հիշեցի Բյուրականի օլիմպիադան ու ժպտալով ասացի.
-- Իսկ մյուս բոլոր խնդիրները լուծե՞լ ես:
-- Չէ:
-- Իսկ ինչու հենց սա՞:
-- Եղբայրս Ձեզ ճանաչում է: Երբ տասներորդ դասարանում էի, այս խնդիրը հարցրեցի հորս և եղբայրս ասաց, որ անձամբ հարցնեմ Ձեզ, երբ ընդունվեմ համալսարան: Ես էլ որոշեցի այդպես անել:
-- Բա որ չընդունվեիր, ո՞նց էիր հարցնելու,- շփոթված վիճակում փորձեցի սրամտել:
-- Եթե խնդրագիրքն ինձ չնվիրեիք, ապա մաթեմատիկան չէի սիրի,- արտաբերեց աղջիկը:
Մենք լուծեցինք այդ խնդիրն ու դասը շարունակվեց: Դասը սովորականի պես ավարտվեց: Սակայն այդ օրը սովորական չէր: Շրջապատս գունավորվել էր, ջերմացել: Ամբողջ օրն ականջներիս մեջ հնչում էր. «Եթե խնդրագիրքն ինձ չնվիրեիք, ապա մաթեմատիկան չէի սիրի»:
© Սմբատ Գոգյան
http://smbatgogyan.livejournal.com/34935.html
Վերջին խմբագրող՝ Ներսես_AM: 12.02.2009, 13:18:
Մի փոքրիկ բան էլ ես պատմեմ
Մի քանի տարի առաջ, երբ դեռ Ճեմարանի ուսանող էի, գնացել էի ընկերներիցս մեկի ծնունդին: Բավականին թվով երիտասարդական շրջանակ կար: Երեկոյի ընթացքում, երբ արդեն սուրճ էինք խմում, մի պահ տեսա, որ ոմանք բաժակները շուռ տվեցին: Նրանցից մի աղջիկ, որի հետ կարգին ծանոթ էլ չէի, նկատեց քմծիծաղս ու հայացքս և, չսպասելով, որ ես ինչ-որ բան ասեմ, նախահարձակ եղավ` հարցնելով, որ մենք` եկեղեցականներս, չենք հավատում նման բաների, չէ? Բայց ախր այդ ամենը ճիշտ է, սուտ բան չկա, չի կարելի ամեն ինչին նման միակողմանի մոտենալ և այլն, և այլն: Վերջում էլ առաջարկեց, որ կարող է բաժակս նայել, ես էլ կհամոզվեմ, որ ճիշտ բաներ են: Ես շատ հանգիստ համաձայնեցի առաջարկին: Ընկերներս ու ծանոթներս նույնիսկ թեթևակի զարմացած նայեցին ինձ: Մի խոսքով` իմ բաժակն էլ շուռ տվեցին: Երբ որոշ ժամանակ անցավ, սկսեցին բաժակները բարձրացնել: Իհարկե, առաջին հերթին և բոլորի ուշադրության կենտրոնում իմ բաժակն էր: Աղջիկը, տեղ-տեղ ծամծմելով, տեղ-տեղ էլ սահուն ահագին բաներ ասաց: Ասածների մի մասը ապագայի հետ էր կապված և դժվար կլիներ ստուգել, մի մասն էլ ընդհանուր խոսքեր էին: Բայց ինչ որ ճիշտ է, ճիշտ է` բավականին ճիշտ բաներ ասաց (երևի մինչ այդ հասցրել էր որոշ ինֆորմացիա ստանալ): Երբ խոսեց վերջացրեց, հարցրեցի` «Վերջացրեցիք?»: Դրական պատասխանեց: «Շատ լավ էր,-ասացի,-բայց մի խնդիր կա` դա իմ բաժակը չէր»: Մինչ սպասողական աչքերով ինձ էին նայում, հանգիստ բացատրեցի, որ երբ մի պահ պարում էին, ես պահը հարմարեցրել եմ և բաժակս ուրիշի բաժակի հետ փոխել... Մենակ տեսնել էր պետք խեղճ աղջկա դեմքը...
*e}|{uka* (12.02.2009), armen9494 (09.05.2012), ars83 (12.02.2009), Ceceron (12.02.2009), Chuk (12.02.2009), Gayl (25.12.2009), impression (17.02.2009), Janita Hero (24.02.2009), Kita (14.02.2009), may (13.02.2009), Morpheus_NS (12.02.2009), Selene (12.02.2009), Shauri (14.02.2009), Srtik (17.02.2009), Zangezur (13.02.2009), Աթեիստ (12.02.2009), Արմինե (13.02.2009), Բարձրահասակ (16.02.2009), Երկնային (12.02.2009), Լեո (13.02.2009), Հայկօ (12.02.2009), Մարկիզ (12.02.2009), Նաիրուհի (25.02.2010), Ներսես_AM (12.02.2009), Նորմարդ (13.02.2009), Ռուֆուս (12.02.2009), Վարպետ (12.02.2009)
Մի դեպք էլ ես հիշեցի:
Կարճ ասեմ, մի անգամ այնպես ստացվեց, որ ընկերոջս հետ հայտնվեցինք մի միջավայրում, որտեղ այդ պահին հոգի էին կանչում: Կիսամութ սենյակ, վառվող մոմ, շրջած ապսե մրով սևացրած… երևի շատերին ծանոթ իրավիճակ:
Բուն գործընթացն իրականացնող 2 աղջիկ անընդհատ փորձում էին համոզել մեզ, որ այդ ամեն ինչը իրական է, ու առաջարկեցին համոզվելու համար մի ստուգողական հարց տալ: Մինչև ես կկողմնորոշվեի, ընկերս / որի պապը ի դեպ ձի էր պահում/ հարցրեց.
- Պապուս ձին էս տարի մտրուկ կունենա՞
Ապսեն երկար պտտվելուց հետո ընտրեց պատասխանի այո տարբերակը, ու աղջիկները վստահաբար պնդում էին, որ մտրուկը անպայման կլինի:
Դե մի պահ պատկերացրեք նրանց հուսախաբ հայացքները, երբ ընկերս պարզաբանեց, որ ախր էտ խեղճ ձին իրականում որձա:
Երկիրը կլորա, ինքն էլ փոքր
armen9494 (09.05.2012), ars83 (13.02.2009), Janita Hero (24.02.2009), may (13.02.2009), Monk (13.02.2009), Morpheus_NS (13.02.2009), Բարձրահասակ (16.02.2009), Երկնային (13.02.2009), Լեո (13.02.2009)
ՈՒշադրություն: Գրառումը պարունակում է ահավոր խուժան բառեր, արտահայտությունհներ, ինչպես նաև Հայաստանի Հանրապետության հյուսիս-արևելյան շրջանների բնակիչների քֆուրի նմանվող, դժվար հասկանալի բարբառ:
Այնպես որ՝ չասեք, թե չեն զգուշացրել…
Այն մոտավորապես այսպիսին է:
Ուրեմն՝ մեր գյուղում մի հարևան ունեինք, անունն Անդրանիկ , ասում էինք Անդրի պապ: Մեծ մարդ էր, քայլում էր ձեռնափայտով: Անդրի պապին ես շատ լավ հիշում եմ: Հիշում եմ, թե ինչպես էր հին սովետական ժամանակների զինվորական համազգեստ հագնում, կրծքին ամրացնում մի քանի տասնյակ հուշամեդալ, որոնց մեջ կար նաև իր կնոջ ստացած մեդալը «բազմազավակ մայր» լինելու կապակցությամբ, ինպես նաև այլ շքանշաններ, որոնք հայրենական պատերազմի հետ կապ չունեին: Հա, իսկ ամեածիծաղելին այն էր, որ Անդրի պապը կրում էր փոխգնդապետի ուսադիրներ, չնայած նրան, որ գրել-կարդալ չգիտեր… Պատմում էին, որ նա այնքան էլ հաջող մարդ չի եղել, պատերազմին ընդհանրապես չի էլ մասնակցել և այլն: Չնայած այս ամենին՝ նրա երեխաները, որոնք իմ ծնողներից էլ են մեծ, բավականին լավն էին, կրթություն էին ստացել և բավականին պիտանի ու կրկնում եմ, լավ մարդիկ էին: Հատկապես տղաները…
Լավ, անցնեմ առաջ, ավելի ճիշտ՝ հետ: Վաթսունական թվականներն են: Անդրի պապի ավագ որդի Մեջլումն ավարտել է ինստիտուտը, ամուսնացել է Հայկուշ տոտայի հետ/որն էլ օտար լեզվի մասնագետ էր/ և եկել է գյուղ, որտեղ աշխատում է ֆիզիկայի և մաթեմատիկայի ուսուցիչ: Տուն է ստացել հոր տնից մի քիչ ներքև գտնվող նորակառույց բազմաբնակարան շենքի վեցերորդ հարկում և այլն: Դա այն ժամանակահատվածն է լինում, երբ էլեկտրականություն կոչվող հրաշքը նոր է հայտնված լինում մեր կողմերում:
Մի օր Անդրի մտնում է իր տուն, տեսնում Մեջլումը բզբզում է էլետրաէներգիայի հաշվիչը՝ սոճիկը: Դե, մեծ մարդ է, բան չի հասկանում: Մեջլումն էլ կիրթ տղա, ֆիզիկոս: Բայց տեղը չի գտնում էլի Անդրին: Վերջը, չի համբերում, ասում է.
- Տղա ջան, էտ ինչ ես անըմ:
Մեջլումն ասում է.
- Ա պա, դե քու ի՞նչ պյանն ա, քու խելքի պյանը չի:
Էս խեղճ մարդը գնում-գալի, գնում-գալի: Սիրտը վատ բան է գուշակում: Վերջիվերջո, պետական մարդիկ են, պաշտոնապես բերել տեղադրել են: Ամեն ամիս էլ գալիս են դրան նայում ու ասում են հոսանքի համար էսքան պիտի վճարես: Չի դիմանում, նորից է հարցնում.
-Մեջլում ջան, ախր ի՞նչ գործ ունես, տղա ջան: Բըզբըզիլմի, բրախի, գործ չունես:
Մեջլումը մի անգամ էլ է ասում.
-Պապ, էսա կանեմ կտենաս: Արխային կաց:
Անդրին նորից է հարցնում.
-Մի հլա ինձ ասա՝ տենամ էդ ինչ ես անըմ…
-Ա պա, դե վենց բացատրեմ…… պետության մաման ք.... եմ… Հըսկացա՞ր: Քիչ դես փող տալ: Ինչքան կարաս հոսանք դես միացնիլ, բայց քիչ դես տալ:
-Հա՜,- ասում է Անդրի պապը,- դե թյաք պյան չըպտահի քե, Մեջլում ջան:
Մեջլումն իր գործն ավարտում է ու գնում իր տուն:
Այսպես մի քանի ամիս Անդրի պապը քիչ գումար է վճարում պետությանը հսանքի դիմաց: Բայց մի օր էլ… Հոպ… Գալիս են ու բռնում, որ հաշվիչը ճիշտ չի աշխատում, թե ընդհանրապես չի աշխատում չգիտեմ ու Անդրի պապին տուգանում են… ահագին…
Անդրի պապը դառնացած, ընկճված իր անբաժանելի ձեռնափայտն առնում է ու իջնում Մեջլումենց շենքի մոտ: Բակում՝ պատշգամբի տակ կանգնում է ու գոռում.
-Մեջլու՜մ, Մեջլու՜մ, այ Մեջլու՜մ…
Պատշգամբում հայտնվում է Մեջլումի կին Հայկուշը.
-Էն ի՞նչ ա լել, ա պա: Մեջլումը տանը չի: Դպրոցըմն ա: Տյառ մի ժամ էլ ունի: Ուշ դի կյալ: Վեր կյա, ինչ ասեմ՞…
-Հա՜… տանը չի՞, Հայկուշ ջան… ափսոս: Դե վեր կյա, կասես հրենին պետությունը եկել ա, քու մաման ք.... ա,- ասում է Անդրի պապն ու հեռանում:
Freeman (24.08.2013), Gayl (25.12.2009), Kita (14.02.2009), Morpheus_NS (14.02.2009), Norton (21.02.2009), Progart (30.04.2019), Rhayader (14.02.2009), Selene (15.02.2009), Shauri (14.02.2009), Surveyr (14.02.2009), Երկնային (13.02.2009), Լեո (13.02.2009), Հայկօ (13.02.2009), Ռուֆուս (15.02.2009), Վարպետ (13.02.2009), Քամի (14.02.2009)
Էսօր մոտս աստեղային ժամ էր
Մի հատ եսիմ ինչ տղա կա, որ ախպորս մամայի կողմից բարեկամ ա գալիս, իրան տեսել եմ մի անգամ, երբ մենք դեռ երեխաներ էինք, ու հիշում եմ, որ ահավոր զզվում էի իրանից: Ուրեմն էսօր ինքը, ցավոք սրտի, ինձ գտավ օդնօկլասսնիկով ու սկսեց կյանքս ուտել Քրոջ պռոֆիլից էր գրում, արդեն չգիտեի ոնց ցրեմ
Խոսակցությունը այսպիսին էր.
Ինչ-որ անծանոթ աղջկա պռոֆիլից գալիս ա ինձ "դռուժիծ" ու նամակ.
- Բարև Արուսիկ ջան, ո՞նց ես, Սայաթիկը նկարդներդ տեսավ չճանաչեց, շատ ես փոխվել:
- Բայց ես ձեզ ճանաչու՞մ եմ: չէ, լուրջ, չեմ հիշում ձեզ
- Դու Հարութի քուրիկն ես չէ՞: Մենք իրա քեռու երեխեքն ենք:
- Հա… ոնց որ հիշում եմ…
հինգ րոպեից…
- Բարև Արուսիկ ջան, ո՞նց ես: Հարութի քեռու տղա Սայաթն ա, նկարներդ տեսա, չճանաչամ:
- Ես քեզ չեմ հիշում, որ ճիշտը ասեմ:
- Մենք հլա փոքր էինք, որ Հարութի հետ եկա ձեր տուն, կամպյուտռով էի խաղում, կարևորը ես քեզ հիշըմ եմ:
- հաա
- Կներես եթե գաղտնիք չի կարա՞ս ասես ընկեր ունես, ամեն ինչ լավ ա: Պապայիդ կբարևես:
- Հա, ամեն ինչ լավ ա: Պապային կբարևեմ:
- Որ քո հետ խոսում եմ, կարող ա՞ ես քեզ խանգարըմ եմ:
- Դու՞ք ոնց եք: Քույրի՞կդ ինչով ա զբավում:
- Բժժկականում ա սովորում: Դե ես էլ սաղ օրը գործերով, տենց հետաքրքիր բան չկա, մնում ա ամուսնանամ, ընտանիքի տեր դառամ:
- Ինչի դու քանի՞ տարեկան ես:
- 21, ընչի դու մտածում էիր իշքա՞ն եմ:
- Դե եսիմ, նենց ասեցիր ամուսանամ, ոնց որ 40 ես արդեն:
- Խի եթե կարըմ եմ, էտ հնարավորությունը ունեմ, խի չէ՞ որ:
ստեղ ես մի տասնհինգ րոպեյա հռհռում էի… մեկ էլ…
- Էս խի չես գրում, ոնց որ նեղացած լինես, հա…
- Չէ, չեմ նեղացել: Հիմա պետք ա գնամ: Հաջող:
- Լավ, էսա էս երկու օրը իմ օդնօկլասսնիկը կբացեմ իրար հետ բոլ-բոլ կխոսանք, մենք շատ բան ունենք խոսալու:
Հինգ րոպեից գալիս ա նամակ արդեն իրա պռոֆիլից.
- Ճանաչի՞ր, կմցնես ինձ դրուզյա
մի քանի րոպեից…
- Որ առաջարկեմ զուտ ընկերական օրերից մի օր իրար տենանք, եթե դեմ չես, էլի եմ ասում զուտ ընկերական:
Ու սենց արդեն քանի ժամ ա… աչքիս օդնօկլասսնիկից էսօրվանից փախած եմ լինելու…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
*e}|{uka* (13.02.2009), armen9494 (09.05.2012), Ceceron (13.02.2009), Chuk (13.02.2009), Enigmatic (17.02.2009), Freeman (24.08.2013), impression (14.02.2009), Kita (14.02.2009), Monk (13.02.2009), Morpheus_NS (14.02.2009), Nareco (11.05.2009), Norton (21.02.2009), Rhayader (14.02.2009), Ribelle (03.03.2009), Selene (15.02.2009), Srtik (17.02.2009), Աթեիստ (14.02.2009), Բարձրահասակ (16.02.2009), Լեո (14.02.2009), Հայկօ (14.02.2009), Մարկիզ (13.02.2009), Նաիրուհի (07.04.2013), Ռուֆուս (15.02.2009), Վարպետ (13.02.2009), Քամի (14.02.2009)
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Քեռուս թոռը փոքր ժամանակ շատ բկլիկ երեխա էր: Մի օր մայրն ասում է.««Արթուր ջան, կոնֆետը երկու-երկու մի կեր»»: ««Բա երեք-երեք ուտեմ, որ խեղդվե՞մ»»,-ստանում է պատասխանը:
Մի օր դասից տուն է գալիս, մորն ասում.««Մամ, մամ, էսօր էննա հա հինգ տեի ստանա, էն էլ զանգը տվեց»»:
impression (14.02.2009), Norton (21.02.2009), Ribelle (03.03.2009), Երկնային (14.02.2009)
Երկնային, Rhayader, Վարպետ Բոց եք, աաաաաաա՜, բո՛ց :
Ադնագլազնիկ_մասթ_դայ :
DIXIcarpe noctem
Նոր մի անծանոթուհու բլոգ էի կարդում, մեռել էի, ուղղակի սպանիչ ա գրում, տեղադրեմ, դուք էլ վայելեք.
Հեղինակի մյուս զվարճալի գրառումներին ծանոթանալու համար կարող եք այցելել Live Journal-ի հետևյալ էջը. http://namusov-axjik.livejournal.com/Բռնազբոս գիրուհին
Դեռ նոր էր ոտքս ներընկղմվել տոնավաճառ, երբ շլինքիս վրա զգացի մի բրդյա ծանրություն: Անհապաղ շրջվելով` տեսա որ մի շիկահեր գիրուկ կին վրաս է հագցնում ձնափայլ ատլասե բաճկոն... սովոր չլինելով այդպիսի սերտ մարմնական շփումների` արագ ցատկ կատարեցի վտանգված տարածքից, վրայիցս անփութորեն նետելով բաճկոնը: Արարքիցս դեռ խելքի չեկած վախեցած շրջվեցի դեպի գիրուհի բաճկոնատիրուհին և սկսեցի վախեցած սպասել նրա արձագանքին, ինչպես մութ ու ցուրտ քարանձավն է առավոտյան սպասում չղչիկներին: Իսկ նա ընդամնեը ժպտաց, վերցրեց բաճկոնը և նուրբ գցեց ուսերիս... ապշած այդ ազնվաբարո արարքից, չկարողացա հարցնել, թե դա ինչ բաճկոն է, և պարզապես փորձեցի խոնարհ ենթարկվել այդ չքնաղ կնոջը:
- Ազիզ հլը դու տես, չէ, կարաս բան չասես, կարաս էլի քցես ու վրովը քայլելով գնաս, բայց մի հատ տես ոնց ա քեզի սազում: Դու մենակ նայի հլը, պասի, պուդրինից ունես? հլը հան ու մեջը նայի, տենում ես? դու որ սևուկ ես, մեռնեմ ջանիդ, սևուկ ուլիկ-սիրուն աղջիկ, քեզ շատ ա սազում էսիկ, էնա եկել ա էն օրը մի հատ սպիտակ հավ, աղչի հագցրել եմ, զզվելս եկավ, ասցի հան հլը, քանի աչքս չի քոռցել, մի հատ կարգին սև աղջիկ կգա, իրան կտամ... Ախչիիիի... ախր իսկն ա... ախր ոնց ասեմ... որ քեզ տեսա... ասի պտի ինքը սրանով ման գա... էսիկ սրա բախտից ա ասի...ոնց որ մազութի վրա կաթը որ լցնում ես, ինչ ա չէ ըլնում... ուզում ես նայես ու նայես... բա որ կովը սպիտակ ա... ուզում ես վրեն մի հատ սև պուտիկ տենաս, տեղը ընգնի... հմի դու ես մեռնեմ ջանիդ.. ոնց դեմքդ բացվեց...սոֆիկ լոռենս!!! իիի մի խնդա հավ, ասում եմ սիրուն ես!!! տղա ունենայ քեզ հարս էի տարե արդեն հաա: ախչի դե տալիս եմ տանես: նայի էլ չեմուչում չլնի: ձրի եմ տալիս... ձրի: մենակ ճամփիս փողը տու ու աչքիս չերևաս, թե չէ կփախցնեմ մեր տուն կտանեմ, սերվանթը կդնեմ:
դուք կքամահրեք... իսկ ես ինձ զգում էի արտասվաբեր գազի խցիկում: իմ գովքն այսպես դեռ չէր տարվել: ես չդիմացա, գայթակղվեցի, ինձ պատկերացրեցի "Ուղղակի Մարիա" սերիալի 224-րդ մասում.... և մեկնեցի ձեռքս դեպի դրամապանակիս զրնգուն անդունդը...
երբ դուրս եկա ինձ այդժամ տոն վաճառած տոնավաճառից, այնտեղ էր ներխուժում մի դալլկամաշկ օրիորդ, իսկական գիրուհու ասած "սպիտակ հավ", և համարյա առաջին անգամ մտքումս հաղթանակ տարա... ու հանկարծ լսվեց գիրուհու զրնգուն ձայնը.
-ազիզ հլը դու տես, չէ, կարաս բան չասես, կարաս վրովը քայլելով գնաս............................................................................................................ դու որ սպիտակ-սպիտակ ես ................................................................................."
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 17.02.2009, 00:36:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Firegirl777 (19.02.2009), Janita Hero (24.02.2009), may (17.02.2009), Monk (17.02.2009), Norton (21.02.2009), Rhayader (17.02.2009), Surveyr (17.02.2009), Երկնային (17.02.2009), Ռուֆուս (17.02.2009), Քամի (17.02.2009)
Ան, կներես, բայց բլոգը մինիմում զզվելի էր: Էս էլ վերջին գրառումը՝ օրինակ:
Մգացրած տեղերում մարսողական համակարգս կծկվում-մղկտում էր, ակնհայտորեն ստամոքսիս պարունակությունը կլավիատուրայի վրա դատարկելու դիտավորությամբ:Մեր գյուղ նոր աղջիկ է հարս եկել, ավանդույթին համաձայն բոլորով գնացել էինք նայելու: Այս անգամ առաջինը ներս մտնելու հերթը իմն էր: Դուռը երգելով բացեցի, որպեսզի զգուշացնեմ, որ ներս եմ մտնում, հարս ես, կարող է վարդագույն հողաթափերը հագին չլինեին, և ով քեզ զարմանք, նա չկար... նա պարզապես չքացել էր: Հատուկ այդ դեպքերի համար նախատեսված <<վախցել-ծլկել ա մեր հարսը>> երգը միահյուսվեց հարսանեկան նվեր- ոչխարի բառաչներին, ինչից նույնիսկ իմ հղկված հոգին կարկամեց. իսկ միգուցե նրան օգնությու՞ն է պետք, երևի լողարանում է, լաց է լինում... Ճնճղուկին հատուկ քայլվածքով, որն ինձ մոտ այնքաաան բնական է ստացվում, ներխուժեցի լողարան... և գիտե՞ք ինչ ստացա ի պատասխան: Բղավո'ց. - զակռոյ դվեր ձիբիլկը: Նա լոգանք էր ընդունում: Ես ամուսնանալուց հետո մեկ շաբաթ զուգարանին մոտիկ չէի գալիս, իսկ նա առաջին օրով, օրով էլ չէ-առավոտով, իր ապականված, կուսազրկված մարմինը մտցրել էր լողարան: - Անունդ ասա աղչի, - չդիմացա ես: -Ժասմինա, - պատասխանեց նա, և պահանջեց սրբիչը: - Լսի Զաչմեն, ռիսկդ խնձո՞ր ա, դուս արի տենամ: Նա դուրս եկավ, նայեց դեմքիս, աչքերիս մեջ, ժպտաց, և երեսիս պարզեց եղունգները... որոնք ներկված էին: Բոլորը: Ես չգիտեի ինչ անել: Չհասցրեցի կողմնորոշվել, երբ նա նետվեց դեպի պայուսակը, հանեց ծխախոտը և սկսեց լուցկի փնտրել: Դե դա ինձ չզարմացրեց, ես էլ եմ երբեմն գոմաղբ ծխում, գրպանումս էլ կրակայրիչ կար, որը հետևից լույս է գցում սրտիկի տեսքով: Ներս քաշելով ծուխը` նա մատնացույց արեց վարդագույն բացովի-փակովի համակարգիչը, և ասաց անհասկանալին. - էխ ծյոմնիյե վի, էս տոռենտներն էլ չլինեին հարիֆս վերջը համոզելու էր որ յարխուշտա պետք ա պարենք սաղ գիշեր
Հերթական ապացույց, որ մենք ոչ միայն կոմպլեքսավորված, այլ նաև արյունարբու ազգ ենք:իր ապականված, կուսազրկված մարմինը մտցրել էր լողարան
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
armen9494 (09.05.2012)
SOF, ինձ թվում ա՝ էդ աղջիկն ինքը ղժժալով ա գրել էդ բոլորը, ոչ թե լուրջ։ Չգիտեմ, բայց ինձ տենց թվաց, համենայնդեպս, նրա բոլոր գրառումները կարդալուց հետո։
Բացի դրանից, ես բլոգը չէի ներկայացրել որպես վեհ մտքերի հավաքածու կամ գեղագիտական հաճույքի աղբյուր, ընդամենը զվարճալի էր, ուրիշ ոչինչ։ Ինչի՞ ես էդքան խորացել, չեմ հասկանում։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ