Քրիստոնյա ծնվու՞մ են, թե՞ դառնում

[razmik21]

Հայերս հպարտանում ենք, նրանով, որ առաջինն ենք ընդունել քրիստոնեությունը: Յուրաքանչյուր հայ համարում է իրեն քրիստոնյա, մտածելով, որ դա (քրիստոնեությունը) ժառանգել է ծնողներից: Սակայն քրիստոնեւոթյունը միայն կրոն չէ, այլ ապրելաձև է և այն ընտրում են ոչ թե ժառանգում:
Իսկ ինպե՞ս եք կարծում Դուք:

[VisTolog]

Այ եթե բացատրեիր, թե ինչա նշանակում "լինել քրիստոնյա", կասեի ես քրիստոնյա ծնվել եմ, թե դարձել, ու ընդհանրապես` քրիստոնյա՞ եմ, թե՞ ոչ:

[Yellow Raven]

Հայերս հպարտանում ենք, նրանով, որ առաջինն ենք ընդունել քրիստոնեությունը: Յուրաքանչյուր հայ համարում է իրեն քրիստոնյա, մտածելով, որ դա (քրիստոնեությունը) ժառանգել է ծնողներից: Սակայն քրիստոնեւոթյունը միայն կրոն չէ, այլ ապրելաձև է և այն ընտրում են ոչ թե ժառանգում:
Իսկ ինպե՞ս եք կարծում Դուք:

Ոã միայն քրիստոնեությունը կամ ընդհանուր դեպքում կրոնը, այլ նաև մյուս հատկանիշները մարդ ձեռքա բերում կյանքի ընթացքում: Խոսքն ամենևին պաշտոնական կոչման հետ չի,որ 1 տարեկանում կնքում են երեխային քրիստոնյա, այլ հավատքի, որն այդ տարիքում ուզես էլ չես կարող փոխանցել երեխային:
Ճիշտ է նաև այն, որ մեծ ազդեցություն է ունենում մարդու վրա իրեն շրջապատող աշխարհը, բայց մեծանալուն զուգընթաց էդ ազդեցությունը կամաց-կամաց փոքրանումա

[Արիացի]

Եթե շատ խիստ նայենք, մարդը ծնվելուց նույնիսկ ազգությունը չի ձեռք բերում, էլ ուր մնաց, թե կրոնը:

[Yeghoyan]

քրիստոնեության ապրելաձևը որնա՞

[Ուլուանա]

Հայաստանում քրիստոնյա լինելը, չգիտես ինչու, համարվում է հայ լինելու անժխտելի բաղադրիչ։ Բայց ընդհանրապես ցանկացած կրոն, էդ թվում և քրիստոնեությունը, ի ծնե չի կարող լինել, ուրիշ բան, որ ի ծնե մարդուն պարտադրում են որոշակի կրոնի ձևական կողմերը (կնքվել, եկեղեցի գնալ, հաճախ առանց հասկանալու ու զգալու, անգիր արած աղոթել, խաչ կրել և այլն)։ Բայց եթե մարդը ներքուստ չընդունի տվյալ կրոնը, ի՞նչ ի ծնեի մասին է խոսքը։ Կդառնա, ասենք, շարքային ձևական քրիստոնյա, ինչպես որ հայերի ճնշող մեծամասնությունն է, քանի որ իրենց ոչ ոք չի հարցրել՝ որ կրոնն են ուզում ընտրել, ի ծնե պարտադրել են իրենցը ու վերջ։ Կրոնը մարդու ընտրությունը պետք է լինի, ոչ թե ծնողների, ազգի կամ այլ ազդեցությամբ պարտադրված բան, որ հետո էլ արդեն ուզած–չուզած համարվի, ասենք, քրիստոնյա, ու եթե մեծանալով՝ հանկարծ որոշի այլ կրոն ընտրել, օ՜, ինչպիսի՜ մոլորություն, սրբապղծություն, ազգուրացություն...

[Chuk]

Ես այս հարցն ասոցացնում եմ հետևյալ հարցի հետ. «Նասկին առանց հագնելու ծակվու՞մ ա»:

[Yeghoyan]

Ես այս հարցն ասոցացնում եմ հետևյալ հարցի հետ. «Նասկին առանց հագնելու ծակվու՞մ ա»:

հա Չուկ, ցեցա ընԳնում բայց քրիստոնյան պիտի որ չընկնի

[Chuk]

հա Չուկ, ցեցա ընԳնում բայց քրիստոնյան պիտի որ չընկնի

Նասկին մարդն էր, ծակը՝ քրիստոնեությունը, հետևաբար ասածդ սխալ էր:

Հիմա նայի: Նասկին կարող ա ծակվի հագնելուց, կարող ա ծակվի ցեցից կամ ուրիշ բանից:

Մարդն էլ կարող ա քրիստոնյա դառնա ծնողի ասելուց (նասկու դեպքում՝ ցեց), սեփական վերլուծություններից (նասկու դեպքում՝ հագնել), կամ էլ, մեկ էլ տեսար, հանկարծ ու էդպես ծնվեց (նասկու դեպքում կատարյալ պայմաններում մնալուց հանկարծ ու ծակվել):

[Արիացի]

... կամ էլ, մեկ էլ տեսար, հանկարծ ու էդպես ծնվեց (նասկու դեպքում կատարյալ պայմաններում մնալուց հանկարծ ու ծակվել):

Ավելի ճիշտ, նասկին արտադրվի հենց ծակ

[Chuk]

հ.գ. ամեն տեսակի սխալհասկացումներից խուսափելու համար նշեմ, որ թեև օրինակումս կիրառել եմ նասկին ու ծակը, բայց մարդուն բոլորովին չեմ ասոցացնում նասկու, իսկ քրիստոնեությունը՝ ծակի հետ: Ընդամենը վիճակի փոփոխության, ինչ-որ մի բանի կոնկրետ հատկանիշ ստանալու պատկերավոր օրինակ էր:

[Արիացի]

Հայաստանում քրիստոնյա լինելը, չգիտես ինչու, համարվում է հայ լինելու անժխտելի բաղադրիչ։ Բայց ընդհանրապես ցանկացած կրոն, էդ թվում և քրիստոնեությունը, ի ծնե չի կարող լինել, ուրիշ բան, որ ի ծնե մարդուն պարտադրում են որոշակի կրոնի ձևական կողմերը (կնքվել, եկեղեցի գնալ, հաճախ առանց հասկանալու ու զգալու, անգիր արած աղոթել, խաչ կրել և այլն)։ Բայց եթե մարդը ներքուստ չընդունի տվյալ կրոնը, ի՞նչ ի ծնեի մասին է խոսքը։ Կդառնա, ասենք, շարքային ձևական քրիստոնյա, ինչպես որ հայերի ճնշող մեծամասնությունն է, քանի որ իրենց ոչ ոք չի հարցրել՝ որ կրոնն են ուզում ընտրել, ի ծնե պարտադրել են իրենցը ու վերջ։ Կրոնը մարդու ընտրությունը պետք է լինի, ոչ թե ծնողների, ազգի կամ այլ ազդեցությամբ պարտադրված բան, որ հետո էլ արդեն ուզած–չուզած համարվի, ասենք, քրիստոնյա, ու եթե մեծանալով՝ հանկարծ որոշի այլ կրոն ընտրել, օ՜, ինչպիսի՜ մոլորություն, սրբապղծություն, ազգուրացություն...

Լրիվ համաձայն եմ: Դրա համար էլ ես շնորհակալ եմ իմ ծնողներին, որ ինձ չեն կնքել:

[Արծիվ]

Լրիվ համաձայն եմ: Դրա համար էլ ես շնորհակալ եմ իմ ծնողներին, որ ինձ չեն կնքել:

Իհարկե հարգանքս բոլորին բայց կարծում եմ ծնողներտ լուրջ չեն մոտեցել կնքելու կամ կնքվելու լրջությանը ու կարևորությանը իսկ եթե ոչ ուրեմն նրանք անպայման քեզ կնքեին: Ոչ թող կնքվածը հպարտանա իր կնքվելով ոչ էլ չկնքվածը իր չկնքվելով:

[Արիացի]

Իհարկե հարգանքս բոլորին բայց կարծում եմ ծնողներտ լուրջ չեն մոտեցել կնքելու կամ կնքվելու լրջությանը ու կարևորությանը իսկ եթե ոչ ուրեմն նրանք անպայման քեզ կնքեին: Ոչ թող կնքվածը հպարտանա իր կնքվելով ոչ էլ չկնքվածը իր չկնքվելով:

Ստեղ հպարտության հարց չի: Ամբողջ հարցը այն է, որ իմ կրոնական հայացքները ու կնքված լինելը իրար հակասում են: Իսկ քանի որ երեխաներին շատ հաճախ կնքում են փոքր տարիքում, երբ նրանց աշխարհայացքը դեռևս ձևավորված չէ, ապա ես ուրախ եմ, որ իմ հետ նման բան տեղի չի ունեցել, քանի որ հիմա կընկնեի հակասության մեջ: Իսկ մնացածը այս թեմայի քննարկման նյութ չի:

[Լեռնցի]

Ըստ իս Քրիստոնեությունը և նման տիպի այլ կրոնները այս դարում ապրում են մայրամուտ, քանզի մարդկությունը մի մեծ թափով խրված է նյութապաշտության մեջ, որը նշանակում է, որ կրոնական արժեհամակարգերը շատ հաճախ ընդունվում են ձևական, առանց դրա գաղափարական գիտակցության:
Այնուամենայնիվ, մարդու ենթագիտակցության մեջ բացի նյութապաշտությունից նստած է նաև հոգեպաշտությունը, իսկ դա ենթադրում է, որ մարդկության կյանքի ընթացքում միշտ մի գիտակցությունը իշխելու է մյուսի վրա, կախված ժամանակի դրսևորումներից: Այժմ իշխողը նյութապաշտությունն է, որը և ծնունդն է բազում մարդկային չարիքների: