Դժգոհ մարդ
Կարծում եմ, որ ոչ ոքի համար գաղտնիք չէ, որ հայերը հավես ունեն դժգոհելու ու բողոքելու հետ, բայց նաև չեմ տեսնում, որ մեկ-մեկ էլ համախմբվեն ու փորձեն ինչ-որ բան ձեռնարկել, որ դժգոհության օբյեկտը կամ փոփոխեն, կամ ինչու չէ նաև վերացնեն:
Եվ, այսպիսով, կուզենայի սկսել նրանից,թե ինչ են հասկանում աղջիկները/տղաները բողոքել ասելով,առհասարակ,ինչից են հատկապես բողոքում ու կհիշեք, թե ինչ քայլեր եք ձեռնարկել ընդդեմ ձեր դժգոհության:
Կարծում եմ՝ դժգոհ ու բողոքական մարդը նախ և առաջ պիտի փորձի իր վերաբերմունքը փոխել, հետո նոր անցնել դժգոհության օբյեկտների փոփոխմանը կամ վերացմանը, քանի որ շատ դեպքերում վերաբերմունքի հետ նաև դժգոհության օբյեկտներն են լրիվ այլ տեսք ստանում։Anais-ի խոսքերից
Կարծում եմ, որ ոչ ոքի համար գաղտնիք չէ, որ հայերը հավես ունեն դժգոհելու ու բողոքելու հետ
Եվ, այսպիսով, կուզենայի սկսել նրանից,թե ինչ են հասկանում աղջիկները/տղաները բողոքել ասելով,առհասարակ,ինչից են հատկապես բողոքում ու կհիշեք, թե ինչ քայլեր եք ձեռնարկել ընդդեմ ձեր դժգոհության:Ասածս, իհարկե, չի նշանակում, թե իրականում չկան օբյեկտիվորեն դժգոհելու ու բողոքելու արժանի երևույթներ, բայց նույնիսկ էդ երևույթների դեմ պայքարի դեպքում բողոքական ու դժգոհ բնավորությունը դժվար թե նպաստի գործին։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Jarre (23.11.2009), Գևոր (24.11.2009), Դատարկություն (30.11.2009), Ռուֆուս (23.11.2009)
Համաձայն չեմ, որ հայերը հավես ունեն դժգոհելու հետ, «հավես» ասելով նկատի ունեմ առանձնակի հավես, առանձնակի սեր դժգոհություն արտահայտելու, դրանք, ինչը որ արվում է, զուտ իմիտացիա է: Այսինքն կոնկրետ քայլեր հիմնականում չեն արվում: Իսկ երբ արվում են, օրինակ՝ կառավարության շենքի դիմաց, դատախազության շենքի դիմաց և այլ պետական կառույցների դիմաց կատարվող բողոքի ցույցերը, դժգոհության ալիքը բախվում է ոստիկանության ապօրինի գործողություններին և հիմնականում ջարդվում:Կարծում եմ, որ ոչ ոքի համար գաղտնիք չէ, որ հայերը հավես ունեն դժգոհելու ու բողոքելու հետ
Եվ, այսպիսով, կուզենայի սկսել նրանից,թե ինչ են հասկանում աղջիկները/տղաները բողոքել ասելով,առհասարակ,ինչից են հատկապես բողոքում ու կհիշեք, թե ինչ քայլեր եք ձեռնարկել ընդդեմ ձեր դժգոհության:
Համախմբվելու պահով, ասեմ, որ 2008 թվական նախագահական ընտրությունների ժամանակ եղավ այդ համախմբումը, արդյունքում, էլի նույնը՝ բախում ոստիկանական ուժերի ապօրինի գորոծղություններին, ծեծ, ջարդ, հրապարակային գնդակահարություն:
Իսկ թե ինչ քայլեր ենք ձեռնարկել ընդդեմ մեր դժգոհության, անձամբ ես՝ ոչ մի քայլ: Ինչու՞ պիտի մարդ իր դժգոհության դեմ քայլեր ձեռնարկի։ Ձեռնարկողները ձեռնարկում են այլդ քայլերն ընդդեմ մեր դժգոհության, արդեն ասացի, թե ինչպես՝ ծեծից, ջարդից, ազատազրկումից մինչև գնդակահարություն:
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 23.11.2009, 23:43:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Ambrosine (23.11.2009), Farfalla (23.11.2009), Grieg (24.11.2009), Ungrateful (23.11.2009), Մանուլ (24.11.2009)
Դժգոհ մարդը ավելի շատ իրեն է վնասում: Բացի այդ դժվարացնում է փոփոխությունները: եթե ինչ որ բան ուզում եք փոխել նախ պետք է փոխվեք ինքներդ, ազատվել դժգոհությունից:Կարծում եմ՝ դժգոհ ու բողոքական մարդը նախ և առաջ պիտի փորձի իր վերաբերմունքը փոխել, հետո նոր անցնել դժգոհության օբյեկտների փոփոխմանը կամ վերացմանը, քանի որ շատ դեպքերում վերաբերմունքի հետ նաև դժգոհության օբյեկտներն են լրիվ այլ տեսք ստանում։
Եվ այդ ժամանակ մի գուցե շատ բան փոխվի, նույնիսկ դժգոհության օբյեկտը կամ երևույթը փոխելու հարցում:
Ինչ որ երևույթ պիտակավորելով ու դժգոհելով մենք առաջին հերթին մեզ ենք վնասում ու սահմանափակում ավելի խորը տեսնելու կամ հասկանալու համար
Համեցիր նորաբաց ֆորում` "ԱՆՁՆԱԿԱՆ ԻՆՔՆԱԿԱՏԱՐԵԼԱԳՈՐԾՄԱՆ ԱԿՈւՄԲ"
Ոչ մի բան չհասկացա, անկեղծ եմ ասում: Բարի և գիտակից մարդիկ, խնդրում եմ, օգնեք ինձ:
Հիմա ես, օրինակ՝ ուզում եմ, որ Երևան քաղաքի անճաշակ, քաղաքին ոչ մի կերպ չհամապատասխանող, տգեղ կառույցները, գոնե, այլևս չավելանան, բայց ավելանում են, և ես դժգոհ եմ: Հիմա ի՞նչ անեմ, ես փոխվե՞մ, ո՞նց: Դառնամ անճաշակ, հեևաբար, այդ անճաշակ կառույցներն ինձ դուր կգան, և դժգոհությունս իսկույն կվերանա: Այսինքն՝ եթե մարդ մի բանից դժգոհ է, ուրեմն հենց ինքն է մեղավոր. նա շուտափույթ փոփոխման կարիք ունի: Եթե ինչ-որ մեկին դուր չի գալիս, օրինակ՝ Հյուսիսային Պողոտայի կանաչ հատակը, ապա տվյալ անձնավորությունը դժգոհելու փոխարեն պետք է փոխվի, դառնա դալտոնիկ, և հարցը լուծված է:
Վերջին խմբագրող՝ Kuk: 24.11.2009, 01:33:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Ungrateful (24.11.2009)
Այ էս մտքի հետ լրիվ համաձայն եմ, որ մեզ ենք վնասում, երբ դժգոհում ենք, էս մասին ես էլ եմ գրել էս թեմայում, ինչպե՞ս կարող եմ չհամաձայնվել: Եթե դժգոհում ենք, վնասում ենք մեզ. ծեծում են, բանտարկում են, գնդակահարում են:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Chilly (24.11.2009), Ungrateful (24.11.2009)
) Չէ, Kuk, ես մի քիչ ուրիշ բան էի ուզում ասել: Բան այն է, որ մենք անըդհատ փորձում ենք գնահատական տալ, պիակավորել: Այ օրինակ մենք մտածում ենք, եթե տգեղ շենքերից չդժգոհենք, մենք կդառնանք "անճաշակ". Բայց չէ որ էդ "անճաշակը" նույնպես պիտակ է.... Պարտադիր չէ, որ մեզ "վատ" բաները դուր գան, ուղղակի "մաքրենք" էն բացասական մտքերը, ազատվենք նեգատիվ էմոցիաներից երևույթի հանդեպ: Մանավանդ երբ խոսքը գնում է այնպսի բաների մասին, որոնք մենք դժվար թե կարողանանք փոխել: Իսկ եթե նույնիսկ ուզում ենք փոխել (ես ավելի շատ խոսում եմ անձնական հատկանիշների մասին- մեր,թե ուչիշների), նորից պետք է նախ մեր վերաբերմունքը փոխենք: Քաղաքանության առումով իրոք, որ ինչքան դժգուհում ենք վնասում ենք առաջին հերթին մեզ: Բայց դժգոհելով ըդհանրապես ուղիղ իմաստով մենք մեր մեջ բացասական, նեգատիվ պրոցեսներ ենք առաջ բերում, որ վնասում է մեր առողջությանն ու ընդհանրապես հոգեբանությանը:
Ինչ կենտրոնանալ բացասական բաների վրա?
Ինչի ինքներս մեզ անըդհատ վնասենք?
Ուղակի երևույթներին, օբյեկտերին նայենք նեյտրալ, պարտադիր չի հիանանք կամ մեզ դուր գա.
Առաջին հերթին փոխենք մեր վերաբերմունքը, նույնիսկ զուտ էգոսիտական տեսանկյունից, որպեսզի չվնասենք ինքներս մեզ ու մեր տրամադրությանը:
Բայց նույնը չեն է դժգոհելն ու բողոքելը:Կարծում եմ, որ ոչ ոքի համար գաղտնիք չէ, որ հայերը հավես ունեն դժգոհելու ու բողոքելու հետ
Եվ, այսպիսով, կուզենայի սկսել նրանից,թե ինչ են հասկանում աղջիկները/տղաները բողոքել ասելով,առհասարակ,ինչից են հատկապես բողոքում ու կհիշեք, թե ինչ քայլեր եք ձեռնարկել ընդդեմ ձեր դժգոհության:Օրինակ՝ ես քո գրառման մեջ դժգոհության նոտա եմ զգում, բայց դեռ բողոքելու նոտային ձեռք չես տվել:
Ամեն գրառմանդ մեջ մի բան ես ասում փոխենք, բացի մի բանից, փոխել էն, ինչը վատն ա ու մեզ դուր չի գալիս՝ առաջացնելով մեր դժգոհությունը: Էս անիմաստ հանդուրժողականության իմաստը ես չեմ հասկանում: Երևույթների նկատմամբ անտարբեր լինելու քարոզի եմ նմանացնում, իմաստը ո՞րն ա: Եթե մի բան լավ չի, ուրեմն նորմալ ա, երբ դժգոհություն ա առաջացնում, իսկ երբ վատ ա և ուղղակի նայում ենք դրան ու դժգոհություն չի առաջացնում, դա արդեն անտարբերություն ա վատ երևույթների նկատմամբ, ինչը չափազանց վտանգավոր է, քանի որ այդ անտարբերություները երբևէ չի կարող ոչ միայն վերացնել, այլ նաև կանխել բացասական երևույթների աճը:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Մոդերատորական։ Թեման քաղաքական բանավեճի մի՛ վերածեք ու մի՛ քաղաքականացրեք։ Թեման շեղող ու կոնկրետ քաղաքական իրավիճակներ քննարկող գրառումները ջնջվել են։ Նաև չարժե մոռանալ, որ դժգոհությունն ու բողոքը միայն քաղաքական հողի վրա չեն լինում։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Cassiopeia (25.11.2009), Chuk (24.11.2009)
Կուկ, էսքան գրածիդ համաձայն եմ լրիվ։ Ուղղակի դու երևույթը մենակ մի կողմից ես դիտարկում։ Իմ ընկալմամբ, Գևորի ասածը քո ասածին չի հակասում, պարզապես դուք տարբեր բաների մասին եք խոսում։ Նախ սկսենք նրանից, որ դժգոհությունը շատ դեպքերում ոչ էնքան երևույթների բացասական լինելուց է առաջանում, որքան սեփական փնթփնթան ու մշտադժգոհ բնույթից։ Կան, չէ՞, էդպիսի մարդիկ, որ ինչ էլ լինի, դժգոհ են, ամեն ինչի մեջ մենակ վատն են տեսնում, միշտ մի բան կգտնեն, որ փնթփնթան, ուրիշներին մեղադրեն, դժգոհեն։ Ու դա բոլորովին հազվագյուտ երևույթ չի, շատ են էդպիսի մարդիկ, որոնք նախ և առաջ կյանքի, երևույթների նկատմամբ իրենց վերաբերմունքը փոխելու կարիք ունեն, որի շնորհիվ էլ դժգոհության օբյեկտները զգալիորեն կփոխվեն հաստատ, պարզ է, ոչ ոք չի ասում, թե բոլոր խնդիրները կվերանան դրանից, բայց որ ահագին կփոխվեն, դրանում չեմ կասկածում։ Իսկ եթե հաշվի առնենք նաև էն, որ էդ ընդհանրապես դժգոհելու, բողոքելու հատկանիշը բոլորիս էլ այս կամ այն չափով բնորոշ է, մեկին մի քիչ շատ, մյուսին՝ ավելի քիչ, ապա կարելի է համարել, որ բոլորս էլ ինչ–որ չափով մեր վերաբերմունքը փոխելու կարիք ունենք էդ առումով, ինչը, սակայն, բոլորովին չի ենթադրում հաշտվել մեր շրջապատում տեղի ունեցող բացասական երևույթների հետ ու ոչինչ չձեռնարկել դրանց դեմ։ Մեկը մյուսին չի խանգարում։ Բայց ավելորդ փնթփնթանությունն ու բողոքավորությունը բացասական երևույթների դեմ պայքարելիս, իմ խորին համոզմամբ, էնքան էլ պիտանի հատկանիշներ չեն։ Լավատեսությամբ պայքարելն ամեն դեպքում ավելի արդյունավետ է, իմ կարծիքով։
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 24.11.2009, 19:54:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Պատ. Դժգոհ մարդ
Հետաքրքիր էր բոլորի մոտեցումներին ծանոթանալը, հատկապես որ բավականին տարբեր էին միմյանցից,ճիշտա, որ բլոկը, որի մեջ թեման տեղադրված է, չի ենթադրում բողոքելու քաղաքական ասպեկտը , բայց եթե կան մտքեր դրա վերաբերյալ նույնպես, ինձ թվում է. որ պակաս հետաքրքիր քննարկում չի ծավալվի նաև էտ ասպեկտի շուրջ:Այ ետ ժամանակ երևի թե տեղի կունենա Katkayi ցանկությունը:
Հա,ես, օրինակ, մտածում եմ, որ մենք՝ հայերս, մի խնդիր ունենք այս հարցում.դժգոհ լինելով հանդերձ՝ չենք բողոքում, դա էլ բերում է բոլոր մնացած հետեւանքներին:Օրինակ, շեֆից դժգոհ հայերի քանի՞ տոկոսն է բողոքում:Ես չեմ բողոքում...
Շատ ճիշտ է նշված, որ չդժգոհելը դեռևս չի նշանակում գոհ լինել։
Դժգոհությունը երևում է մարդու ընդհանուր տրամադրվածությունից։ Ես կարող է ոչ մեկի չբողոքեմ ինչ որ հարցի կապակցությամբ, բայց դրա փոխարեն անընդհատ դժգոհություն արտահայտեմ այլ հարցերում։ Եղանակը անձրևոտ է դժգոհում եմ անձրևից, շոգ է դժգոհում եմ, որ բերքը չի ջրվում, ձմեռ է դժգոհում եմ ցրտից, ամռանը՝ շոգից, ընկերս նվեր է անում դժգոհում եմ նվերի էժան լինելուց, չի անում դժգոհում եմ իր անուշադրությունից, կինս մոտենում է գրասեղանիս, որի դիմաց աշխատում եմ և փաթաթվում է ինձ դժգոհում եմ, որ խանգարում է աշխատել, այդպես չի անում դժգոհում եմ, որ անուշադաիր է և այլն, և այլն
Եկեք սա մի անգամ էլ կարդանք, թող չկորի գնա էջերի մեջ:
Ուլուանա, էլի եմ առաջ բերելու, հետո:
Գևոր (27.11.2009)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ