User Tag List

Էջ 2 9-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 16 համարից մինչև 30 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 121 հատից

Թեմա: Ու՞ր է գնում մարդկությունը

  1. #16
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Դադարեք վախենալ իրականությունից, և ամեն ինչ լավ կլինի: Նման պատասխաններն ուղղակի վախի դիմակներ են:
    Ես չեմ վախենում իրականությունից, այլ ուղիղ նայում եմ հենց ներկային՝ առանց ապագայի մասին մտածելու։

    Չեմ հավատում կրոնին, գիտությանը որոշ չափով հավատում եմ, բայց միայն ներկայի ու մոտ ապագայի համար։ Հավատում եմ էվոլյուցիային, բնության/Տիեզերքի՝ մարդուց վեր լինելուն (հատկապես ուժերի/հնարավորությունների անհամեմատելիության առումով), ինչպես նաև զարգացման անկանխատեսելիությանն ու չկանխորոշված լինելուն։ Ու էդ խորը հավատից ելնելով էլ ջհանդամիս չի, թե էդ հսկա Տիեզերքում, որի մասին մենք մեծ հաշվով դեռ շատ քիչ բան գիտենք, մարդկությունը՝ որպես կենդանատեսակ, Երկիրը՝ որպես մոլորակ, կամ թեկուզ կյանքը էն վիճակով, որը կա Երկրի վրա, ուր է գնում կամ ինչ ավարտ է ունենալու։

    Ինձ համար հազարապատիկ հետաքրքիր է նայել ուրիշների՝ ինչ-որ բան փոխելու/պայմանավորելու ջանքերին (մարդկության ապագայի համար), գիտության զարգացմանը, մարդկանց ու սոցիումի փոփոխություններին, բայց էդ ամենը հետաքրքիր է ներկայի ու շատ մոտ ապագայի համար, հետաքրքիր է որպես պրոցես։

    Եթե անգամ ներկայի ինչ-որ բան պայմանավորելու է homo sapiens կենդանատեսակի ապագան, ես դժվար դա տեսնեմ ու իմանամ, քանզի հետմահու կյանքի որևէ տեսակին էլ չեմ հավատում։ Էս էր հակիրճ ամփոփված նախորդ պատասխանիս մեջ։
    Վերջին խմբագրող՝ Նաիրուհի: 18.09.2020, 13:34:
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  2. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Jarre (19.09.2020), Varzor (19.09.2020)

  3. #17
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Varzor-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Չգիտեմ, թե իրականում որքան է մարդկության պատմությունը, բայց ինչ-որ ներքին համոզմունք ունեմ, որ մեր քաղաքակրթությունը ոչ առաջինն է, ոչ էլ վերջինը։
    Եվ ի՞նչ, մի՞թե մեր քաղաքակրթությունն այլ ճանապարհ և ընտրություն չունի, քան կործանվելը։ Միգուցե ընտրությունը կործանվելու տարբերակի մեջ է միայն։ Եվ որքա՞ն դեռ այս տեմպերով կդիմանանք։
    Եթե քաղաքակրթություն ասելով նկատի ունես (գիտատեխնիկական) զարգացման մեր կամ մեզնից բարձր աստիճանի հասած ու կործանված մարդկային քաղաքակրթություն, ապա ես էլ ներքին վստահություն ունեմ, որ տենց բան չի եղել ու դժվար էլ լինի։ Ու քանի որ Տիեզերքում ոնց որ թե ամեն ինչ մահկանացու է, կարծում եմ, որ կործանվելն այլընտրանք չունի միայն պարզ չէ, թե ինչ հանգամանքներում է լինելու։ Կուզեի էդ ժամանակ վերակենդանանալ, տեսնել՝ երբ, ոնց ու ինչից ա մեր կենդանատեսակը վերանալու, հետո նորից հանգիստ խղճով մեռնել։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  4. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Jarre (19.09.2020), Varzor (19.09.2020)

  5. #18
    Եսիմ
    Յոհաննես-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.02.2014
    Հասցե
    Սլոյի յատաղ
    Գրառումներ
    2,656
    Mentioned
    32 Post(s)
    Tagged
    2 Thread(s)
    Ահագին հետաքրքիր թեմա է, ապրի Վարզորի արևը։
    Զուտ կենցաղային մակարդակով եթե նայենք հարցին, ապա տո իրոք որ գրողի ծոցնա գնում, ճիշտ էլ անումա
    Իսկ եթե ընդհանուր ունեցածս գիտելիքները պրոյեկտեմ էս հարցի վրա, ապա կլինի մի հատ երկար գրառում, որը ստորև կփորձեմ ներկայացնել, չգիտեմ, ես հիմա զարգացման ու աշխարհընկալման էդ փուլում եմ, որը հեռու է բացարձակ ճշմարտություն լինելուց, զուտ էս ամենը ինձ համար փազզլա, որը դեռ ամբողջությամբ չեմ հավաքել ու դժվար թե մի օր հավաքեմ, միգուցե մինչև հիմա սխալ կտորներ եմ իրար միացրել, բայց դե գլուխնդերդ չտանեմ ու սկսեմ։
    1.Եթե ինչ որ բան ունի սկիզբ ունի նաև վերջ- էս միտքը մի քանի անգամ տեսա թեմայում ու ստեղ հարցը զուտ մարդկային ընկալումնա, մենք ամեն ինչ պրոյեկտում ենք մեր վրա, մենք ի զորու չենք պատկերացնել հավերժության նման աբստրակտ երևույթը ու ընդհանրապես մենք չենք կարող պատկերացնել անսահման կամ սահմանափակ բառերը իրենց ամբողջական իմաստով։ Դրա համար էլ քցել բռնել ենք, որ մեկա մի օր վարի ենք գնալու․ համ մենք,համ էլ տիեզերը, թե ինչ կմնա տակը, էդ էլ մենակ Սամբիթը գիտի ։Դ
    2.Կարծում եմ մարդկության կործանման թեմաները սկսվել են բանական մարդու առաջացումից ու ամեն սերունդ մտածելա, որ շատ մոտա էդ կործանումը, բայց ոնց որ դեռ ողջ ենք ու հուսամ առողջ ենք։
    Անցնենք առաջ․
    Ահագին հետաքրքիր երևույթ կա, սենց կողից նայելով մարդկությունը հավես առաջա գնում, մի անգամ երբ գրել էի 70-80 ականների մասին Վիշապ ախպերը զայրացել էր, բայց ոնց որ էդ "զարգացման" հետ մեկտեղ մենք սկսել ենք շատ ավելի դեպրեսված ապրել, էստեղ Արմենչիկը կհարցներ․ Ինչու՞, ախ ինչու՞
    Էդ էլ 18-րդ դարի կեսերից սկսված արդյունաբերական հեղափոխության կողմնակի ազդեցությունն է։ Մենք կտրվում ենք մեր բնությունից, մենք հողից, օդից, ջրից ու կրակից առաջացած երևույթներ ենք, իսկ արդյունաբերական հեղափոխությունը ու դրան հաջորդող երևույթների ու գաղափարների ստեղծումը օտար ու ճնշող են մեր համար։ Ուրբանիզմի գաղափարը դրա վառ օրինակներիցա։ Կյանքը սկսեց արագ շարժվել ու մենք պետքա վազենք, որ հասցնենք, վազենք հսկա շինությունների կողքով ու ջրրի փոխարեն խմնեք կոֆե մյուս կողմից զուտ ունենալով որոշակի գիտելիքներ մեզ շրջապատող աշխարհի մասին, հասկանում ենք, որ հենց արդյունաբերական հեղափոխությունը մեզ հնարավորությունը տվել շարունակելու մեր գոյությունը, ինչպես արդեն Վիշակը գրել է, պետք է սկզբնական շրջանում տարածվել արեգակնային համակարգի մոլորակներում(երևի մենակ մարսը) ու արբանյակներում, քանի որ արեգակնային համակարգից դուրս գնալը թվում է անհավանական, նու ժամանակակից աշխարհում։ Ընդհանրապես իմ մոտ տպավորություն է, որ զուտ առաջնորդվել ենք․ փորձը փորձանք չի սկզբունքով, թե չէ եթե ի վերջո չկարողանանք արեգակնային համակարգից դուրս գալ, էդ ընդամենը ժամանակ շահել կլինի։
    Բնակչության թվաքանակի աճը նույնպես մտահոգիչ է, էս մասին արդեն 18-րդ դարում Մալթուսը ասել էր, հետո առաջ եկավ ոսկե միլիարդի գաղափարը, էս ամենը միտված էր նրան, որ մարդկության թվաքանակը աճում է երկրաչափական պրոգրեսիայով, իսկ երկրագունդի ռեսուրսները սպառվող ենք, եթե չեմ սխալվում սկզբից առաջ էին քաշել, որ երկրագունդի ռեսուրսները իվիճակի չեն կերակրել 2 մլդ մարդու, բայց արի ու տես, որ 8մլդ մարդ ենք ու եթե մի քիչ նորմալ բաշխենք սաղս էլ կուշտ կապրենք, բայց դե մենք ապրում ենք կապիտալիստական հասարակությունում։

    Ինչքան խորանում ես էնքան հակասությունները շատանում են ու ամեն ինչ խճճվում է, դրա համար պետք է գտնել հիմքը, որը թելադրում է կաննորները, որը կարա պատասխանի մեր հարցերին ու որոշակի որոշակիություն մտցնի քննարկվող հարցում։
    Էս պահին ինձ համար էդ հիմքը տնտեսությունն է։ Ուսումնասիրել մարդկության պատմությունը կտեսնենք, որ տնտեսությունն է թելադրում մարդկային կյանքի կաննորը։ Դաժը ֆեմինիզմի առաջացման հիմքում գործ ունենք տնտեսության հետ։ Տնտեսական համակարգն թելադրում է իր օրենքները իսկ մենք ադապտացվում ենք դրանց։
    Վերցնում ենք վաղնջական, արգրարային ու արդյունաբերական շրջանները, դրանց մեջ տեղադրում ենք ստրկատիրություն, ֆեոդալիզմ, կապիտալիզմ, սոցիալիզմ ու մարդկային գործունեությունը, գաղափարները ու երևույթները փորձում ենք բացատրել էս կոնտեքստում ու փորձենք հասկանալ, ի վերջո ու՞ր է գնում մարդկությունը։
    Մի կողմ թողնելով պատմությունը ու խնայելով ինձ տրված ժամանակը, միանգամից գանք հասնենք նրան, որ մեր էս ամբողջ դարդը ու ցավը կապված է արդյունաբերական հեղաշրջման ու կապիտալիզմի հետ։
    Ժամանակս պրծավ մյուս գրառումս սրա շարունակությունն է, դեռ չքննարկեք գրածս, քանի որ պատրաստ չի ։Դ
    Վերջին խմբագրող՝ Յոհաննես: 18.09.2020, 15:08:

  6. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (18.09.2020), Varzor (19.09.2020), Դեղին մուկիկ (18.09.2020)

  7. #19
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,711
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բայց ի՞նչն ա ստիպում մտածել, որ մարդկությունն ինչ-որ վատ տեղ ա գնում։

    Լրիվ հակառակը՝ հիմա մարդկությունը գտնվում ա իր ամբողջ գոյության ընթացքում ամենաբարեկեցիկ, ամենաառողջ, ամենաանվտանգ, տարատեսակ բնական ու կենսաբանական աղետներից ամենապաշտպանված վիճակում, ու տարեցտարի ավելի ու ավելի լավ վիճակում ա գտնվելու։

    Մի քիչ էկոլոգիայի հերն ենք անիծել, էն էլ մի 100-200 տարի հետո դրա լուծումն էլ գտած կլինեն։

    Միակ խնդիրը գերբնակեցումն ա լինելու, ուրիշ խնդիր չկա որը հնարավոր չի լուծել, ու որը կործանման ա տանում մարդկությանը։

  8. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (18.09.2020), Varzor (19.09.2020), Նաիրուհի (18.09.2020)

  9. #20
    Լիարժեք անդամ Դեղին մուկիկ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.03.2017
    Գրառումներ
    99
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Իհարկե, այն ամենը, ինչն ունի սկիզբ, ունի նաև վերջ, բայց ամեն վերջ էլ մեկ այլ նորի սկիզբ է, չէ՞։ Եվ այս շրջապտույտի մեջ թերևս հավերժություն կա, այսինքն ամբողջությամբ վերցված՝ կյանքը հավերժ է՝ տարբեր ձևերի մեջ։ Ապագայի էվոլյուցիոն տարբերակը շատ գրավիչ է, բայց ինձ, օրինակ, թվում է, թե կգործի քաղաքակրթությունների քայքայման և վերածնման տարբերակը, ինչպես եղել է հազարամյակներ շարունակ։ Ի դեպ չեմ հիշում, թե որտեղ եմ լսել կամ կարդացել, որ կրոնը հին, մեզ գրեթե բան չթողած քաղաքակրթությունների ունեցած գիտության գաղտնագիրն է (համենայն դեպս հետաքրքիր տեսակետ է)։
    Մարդկության ապագայի հնարավոր շատ տարբերակներ կլինեն, իհարկե, բայց ինձ թվում է՝ ինչքան էլ փորձենք խառնվել, շեղել ընթացքը, ավիրել կամ փրկել մեր գեղեցիկ մոլորակը, ոչինչ չենք կարողանա անել, քանի որ ինչքան էլ մեզ համոզենք, մեկ է՝ մենք շատ փոքր մասն ենք կազմում անսահմանություն ու անիմանալիի, որտեղ ստեղծվել ենք և որի հոսանքով գնում ենք։

  10. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Varzor (19.09.2020), Ուլուանա (18.09.2020)

  11. #21
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Նաիրուհի-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ես չեմ վախենում իրականությունից, այլ ուղիղ նայում եմ հենց ներկային՝ առանց ապագայի մասին մտածելու։

    Չեմ հավատում կրոնին, գիտությանը որոշ չափով հավատում եմ, բայց միայն ներկայի ու մոտ ապագայի համար։ Հավատում եմ էվոլյուցիային, բնության/Տիեզերքի՝ մարդուց վեր լինելուն (հատկապես ուժերի/հնարավորությունների անհամեմատելիության առումով), ինչպես նաև զարգացման անկանխատեսելիությանն ու չկանխորոշված լինելուն։ Ու էդ խորը հավատից ելնելով էլ ջհանդամիս չի, թե էդ հսկա Տիեզերքում, որի մասին մենք մեծ հաշվով դեռ շատ քիչ բան գիտենք, մարդկությունը՝ որպես կենդանատեսակ, Երկիրը՝ որպես մոլորակ, կամ թեկուզ կյանքը էն վիճակով, որը կա Երկրի վրա, ուր է գնում կամ ինչ ավարտ է ունենալու։

    Ինձ համար հազարապատիկ հետաքրքիր է նայել ուրիշների՝ ինչ-որ բան փոխելու/պայմանավորելու ջանքերին (մարդկության ապագայի համար), գիտության զարգացմանը, մարդկանց ու սոցիումի փոփոխություններին, բայց էդ ամենը հետաքրքիր է ներկայի ու շատ մոտ ապագայի համար, հետաքրքիր է որպես պրոցես։

    Եթե անգամ ներկայի ինչ-որ բան պայմանավորելու է homo sapiens կենդանատեսակի ապագան, ես դժվար դա տեսնեմ ու իմանամ, քանզի հետմահու կյանքի որևէ տեսակին էլ չեմ հավատում։ Էս էր հակիրճ ամփոփված նախորդ պատասխանիս մեջ։
    Նաիրուհի ջան, եթե ջհանդամներիս չի, ուրեմն որտեղի՞ց կարող ենք իմանալ ինչ-որ բան ոչ միայն Տիեզերքի մասին, այլև ընդհանրապես ինչ-որ բանի մասին, մեր մասին...
    Հենց ջհանդամին չլինելն է պատճառը, որ դու քեզ կենդանատեսակ ես համարում այն ընկալումով, ինչպես դու հասկանում ես "կենդանատեսակ" բառը: Իրականում հա, ճիշտ ես, մենք կենդանատեսակ ենք, քանի որ Տիեզերքում ուղղակի ոչ-կենդանատեսակ ոչինչ գոյություն չունի, որովհետև ամեն ինչ կենդանի է այնտեղ: Ցավալին այն է, որ ասելով կենդանատեսակ, դու հասկանում ես անասնատեսակ կամ գազանատեսակ, և այդ պատճառով էլ ամեն ինչ դադարում է ջհանդամիդ լինել: Իսկ այ, անասնատեսակի համար, իրոք որ, ոչինչ ջհանդամին չի, որովհետև ջհանդամին չլինելու համար պետք է գիտակցություն-մտածողություն չունենալ, ինչը և բացակայում է անասնատեսակի մոտ և նրա "ջհանդամիս չի" վիճակը լրիվ արդարացված է:
    Կարելի՞ է ուրեմն գոնե ենթադրել, որ եթե մարդուն տրված է այդ գիտակցություն-մտածողությունը, ուրեմն նա ինչ-որ բանով տարբերվում է անասնատեսակից: Ու նաև, կարելի՞ է ենթադրել, որ եթե մեկը վիզ դրած իրեն անասնատեսակ է համարում, ուրեմն փորձում է հրաժարվել գիտակցություն-մտածողությունից...

    Ցավոք, պետք է քեզ հիասթափեցնեմ, սիրելիս: Գիտակցություն-մտածողությունից անհնար է հրաժարվել: Հա, կարելի է չմտածել, բայց դա երկարատև չի, որովհետև իրականությանը չի համապատասխանում: Ու վախերն էլ միշտ չէ, որ դրած՝ խեղդում են մարդուն: Նրանք էլ նահանջում են երբեմն ու գիտակցությունն էլ սկսում է շողարձակել, ինչպես արևը ամպերի հետևից:

    Ինչու եմ հիշատակում վա՞խը... Որովհետև իրոք, վախենալու է գիտակցութուն-մտածողությամբ ապրելը: Սկսում ես քեզ պատասխանատու զգալ շատ բաների նկատմամբ, առանց ինչի հանգիստ ապրում էիր քեզ անասնատեսակ համարելիս:
    Հիմա չեմ ուզում թվարկել, թե որքան շատ են այդ պատասխանատվություն կոչեցյալները, - այդքան ժամանակ չկա ու չեմ կարծում, թե իմաստ էլ կա: Բայց ուզում եմ, որ վստահ լինես մի բանում, որ կոնկրետ քո մասին ոչինչ չասացի, այս ամենը մեզ բոլորիս է վերաբերվում, էնպես որ հանկարծ չփորձես ինձանից նեղանալ, լա՞վ:
    Եվ "անասնատեսակ" բառի մեջ էլ ավելի վատ ոչինչ չունեմ բացի այն, ինչ դու դրել ես "կենդանատեսակ" բառի մեջ. ես ուղղակի ամեն ինչ անվանեցի իրենց անուններով:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  12. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Varzor (19.09.2020)

  13. #22
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Արէա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բայց ի՞նչն ա ստիպում մտածել, որ մարդկությունն ինչ-որ վատ տեղ ա գնում։

    Լրիվ հակառակը՝ հիմա մարդկությունը գտնվում ա իր ամբողջ գոյության ընթացքում ամենաբարեկեցիկ, ամենաառողջ, ամենաանվտանգ, տարատեսակ բնական ու կենսաբանական աղետներից ամենապաշտպանված վիճակում, ու տարեցտարի ավելի ու ավելի լավ վիճակում ա գտնվելու։

    Մի քիչ էկոլոգիայի հերն ենք անիծել, էն էլ մի 100-200 տարի հետո դրա լուծումն էլ գտած կլինեն։

    Միակ խնդիրը գերբնակեցումն ա լինելու, ուրիշ խնդիր չկա որը հնարավոր չի լուծել, ու որը կործանման ա տանում մարդկությանը։
    Գերբնակեցումն էլ խնդիր չի Արէա ջան: Եթե հարցին փոքր-ինչ այլ կերպ նայենք, կտեսնենք, որ դրա հարցն էլ է լուծված:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  14. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Varzor (19.09.2020)

  15. #23
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,711
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Գերբնակեցումն էլ խնդիր չի Արէա ջան: Եթե հարցին փոքր-ինչ այլ կերպ նայենք, կտեսնենք, որ դրա հարցն էլ է լուծված:
    Կպարզաբանե՞ս

    Ես կարծում եմ գերբնակեցումը խնդիր չի լինի էնքանով, որ գերբնակեցված տարածքներում ապրելու դժվարությունն ու որոշ դեպքերում անհնարինությունը կբերի տվյալ տարածքներում բնակչության աճի տեմպերի ավտոմատ կրճատմանը, այսինքն բնությունը պիտի որ պահպանի մարդկության ինչ-որ առավելագույն քանակ, որից հետո բնակչության թիվը կսկսի նվազել մինչև որևէ հարմարավետ արժեքի ու նորից կաճի էլի մինչև կրիտիկական չափի, անդադար կրկնելով այս ցիկլը։

  16. #24
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Դեղին մուկիկ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իհարկե, այն ամենը, ինչն ունի սկիզբ, ունի նաև վերջ, բայց ամեն վերջ էլ մեկ այլ նորի սկիզբ է, չէ՞։ Եվ այս շրջապտույտի մեջ թերևս հավերժություն կա, այսինքն ամբողջությամբ վերցված՝ կյանքը հավերժ է՝ տարբեր ձևերի մեջ։ Ապագայի էվոլյուցիոն տարբերակը շատ գրավիչ է, բայց ինձ, օրինակ, թվում է, թե կգործի քաղաքակրթությունների քայքայման և վերածնման տարբերակը, ինչպես եղել է հազարամյակներ շարունակ։ Ի դեպ չեմ հիշում, թե որտեղ եմ լսել կամ կարդացել, որ կրոնը հին, մեզ գրեթե բան չթողած քաղաքակրթությունների ունեցած գիտության գաղտնագիրն է (համենայն դեպս հետաքրքիր տեսակետ է)։
    Մարդկության ապագայի հնարավոր շատ տարբերակներ կլինեն, իհարկե, բայց ինձ թվում է՝ ինչքան էլ փորձենք խառնվել, շեղել ընթացքը, ավիրել կամ փրկել մեր գեղեցիկ մոլորակը, ոչինչ չենք կարողանա անել, քանի որ ինչքան էլ մեզ համոզենք, մեկ է՝ մենք շատ փոքր մասն ենք կազմում անսահմանություն ու անիմանալիի, որտեղ ստեղծվել ենք և որի հոսանքով գնում ենք։
    Ես ամենաշատը զարմանում եմ այն բանի վրա, որ մարդկությունը չի ցանկանում տեսնել իր հզորությունը:
    Ժողովուրդ, ե՞րբ եք ի վերջո բացելու աչքերդ:
    Եթե այդքան անզոր ենք, այդ ինչպե՞ս եղավ, որ այս հսկայական, հզոր, կենսատու մոլորակը բերել-հասցրել ենք կործանման եզրին: Առանց հզոր լինելու դա հնարավո՞ր էր անել: Ընդ որում, մենք դա արել ենք, ապրելով մեր հնարավորությունների ընդամենը մեկ երրորդը, ամենավատ մեկ-երրորդը, ամենառազդոլբայ մեկ-երրորդը, որը մեր սպառող մասն է միայն: Մեր անգիտակից մասը: Էստեղ, խնդրում եմ, գիտելիքներն ու գիտակցությունը մի խառնեք, դրանք տարբեր բաներ են:
    Ու եթե, ապրելով անգիտակից, այնպես, որ մեր "ջհանդանին չի ոչինչ", մենք այնքան հզոր ենք, որ կործանման եզրին ենք հասցրել մեր սեփական տունը, մի՞թե, գործի դնրլով մեր ամբողջ էությունը, օգտագործելով մեր բոլոր գործիք-հնարավորությունները, ավելի հզոր չենք գտնվի և ավելի լավ կյանք չենք ստեղծի մեզ համար:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  17. #25
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Արէա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կպարզաբանե՞ս
    Մեծ ուրախությամբ, Արէա ջան:
    Բայց նախ և առաջ ուզում եմ հիշեցնել, որ իմ աշխարհընկալումը որոշակիորեն տարբերվում է ձեզանից շատերի աշխարհընկալումից, հիմնականում նրանով, որ նյութական աշխարհում, որտեղ մենք գոյատևում ենք, մենք միևնույն է, եռամիասնական էություններ ենք, ունենք մարմին, միտք և հոգի, և ինձ համար նրանք բոլորը գործում են միասին, որովհետև այլ կերպ ուղղակի անհնար է:

    Եվ ուրեմն: Ի՞նչ է Երկրագունդը: Մի տեղ, որտեղ ինչ-որ փորձ է ընթանում: Եթե հիշես մեր նախկին զրույցներից, այդ փորձն առանձնահատուկ փորձ է և բնակեցված մոլորակներից շատ քչերն են այդ փորձն ապրում: Այսինքն, Երկիրը կարելի է անվանել մի ֆաբրիկա, որն ինչ-որ արտադրանք է տալիս, իսկ մենք էլ նրա աշխատավորներն ենք:
    Հիմա տես: Յուրաքանչյուր իրեն հարգող ֆաբրիկա, գործարան և այլն, աշխատում է օրը 24 ժամ, ճի՞շտ է: Բայց աշատավորներն աշխատում են 8 ժամ, այսինքն, երեք հերթափոխով:
    Ասենք թե, մի հերթափոխում աշխատում է 1000 մարդ, և ուրեմն, ֆաբրիկան ունի 3000 աշխատավոր: Եվ երբ մեկը գալիս է այդ ֆաբրիկա, նա տեսնում է 1000 աշխատավոր:
    Բայց ենթադրենք, որ մի կարևոր տոնակատարություն է գործարանում և այդ տոնակատարությանը ցանկանում են մասնակցել բոլոր աշխատավորները: Ի՞նչ է սա նշանակում: Նշանակում է, որ այդ օրը ֆաբրիկայում են գտնվում միանգամից 3000 աշխատավոր, ճի՞շտ է:
    Պատկերացրու, որ այսօր այդ մեծ տոնակատարությունն է մեր Երկիր-ֆաբրիկայում և ներկա են մեր ֆաբրիկայում աշխատոց բոլոր աշխատավորները: Որովհետև այնքան կարևոր է մեր այսօրվա իրականությունը, այնքան կարևոր և եզակի է այն Մեծ Անցումը, որի ընթացքին մենք մասնակցում ենք, որ մենք բոլորս էլ ուղղակի ի վիճակի չէինք ներկա չլինել ու չտեսնել այդ ամենը:
    Մենք ուրիշ աշխատողներ չունենք, հասկանու՞մ ես, բոլորն այստեղ են: Եվ եթե բոլորն այստեղ են, մի՞թե դա չի նշանակում, որ կարելի է չվախենալ գերբնակեցումից:
    Սա էր ասածս: Եվ ես համոզված եմ, որ ամեն ինչ հենց այսպես է:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  18. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Արէա (18.09.2020)

  19. #26
    Լիարժեք անդամ Դեղին մուկիկ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.03.2017
    Գրառումներ
    99
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ես ամենաշատը զարմանում եմ այն բանի վրա, որ մարդկությունը չի ցանկանում տեսնել իր հզորությունը:
    Ժողովուրդ, ե՞րբ եք ի վերջո բացելու աչքերդ:
    Եթե այդքան անզոր ենք, այդ ինչպե՞ս եղավ, որ այս հսկայական, հզոր, կենսատու մոլորակը բերել-հասցրել ենք կործանման եզրին: Առանց հզոր լինելու դա հնարավո՞ր էր անել: Ընդ որում, մենք դա արել ենք, ապրելով մեր հնարավորությունների ընդամենը մեկ երրորդը, ամենավատ մեկ-երրորդը, ամենառազդոլբայ մեկ-երրորդը, որը մեր սպառող մասն է միայն: Մեր անգիտակից մասը: Էստեղ, խնդրում եմ, գիտելիքներն ու գիտակցությունը մի խառնեք, դրանք տարբեր բաներ են:
    Ու եթե, ապրելով անգիտակից, այնպես, որ մեր "ջհանդանին չի ոչինչ", մենք այնքան հզոր ենք, որ կործանման եզրին ենք հասցրել մեր սեփական տունը, մի՞թե, գործի դնրլով մեր ամբողջ էությունը, օգտագործելով մեր բոլոր գործիք-հնարավորությունները, ավելի հզոր չենք գտնվի և ավելի լավ կյանք չենք ստեղծի մեզ համար:
    Իհարկե, մենք հզոր ենք, ես չեմ ասում, որ անգիտակից ենք, բայց իմ պատկերացմամբ տիեզերական անսահմանությունը, այն, ինչը մեզ ստեղծել է, կամ ինչի շնորհիվ ստեղծվել ենք և կարողացել հասնել շատ բաների՝ թե դրական, թե բացասական, շատ ավելի զորեղ է, նույնիսկ այն աստիճանի, որ մենք մեր այսօրվա զարգացմամբ, գիտակցական մակարդակով դեռ չենք կարող ընկալել։ Եվ դրա համար եմ ասում, որ մենք, ինչքան էլ կատարյալ ու հզոր լինեք, չենք կարող "խառնել" տիեզերքի գործերը։

  20. #27
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,711
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մեծ ուրախությամբ, Արէա ջան:
    Ափսոս հնարավորություն չենք ունենա մի 300 տարի հետո միասին ստուգել մարդկանց քանակը , իմ կարծիքով պիտի որ մոտ 3 անգամ ավել լինի ներկայիս թվից:

    Սամ ջան, ոչ մի կերպ չեմ կարողանում ընդունել քո վարկածը, բայց անկեղծ հիանում եմ քո համոզվածությամբ։
    Մեծ հաշվով էական չի թե ով է մեզանից ճիշտ։ Էական է թե ինչքանով է էդ ճիշտը օգնում մեզ ապրել ներդաշնակության մեջ։
    Իմ կարծիքով քոնը քեզ շատ ավելի է օգնում, քան մերը մեզ

  21. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (18.09.2020), Գաղթական (19.09.2020), Յոհաննես (18.09.2020)

  22. #28
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ես խնդիր չունեմ ձևակերպումների հետ։ Իմ ջհանդամին չի, որովհետև բանականությունը չեմ համարում ի վերուստ տրված բան, ինչպես և չեմ համարում, որ մարդը տրամագծորեն տարբեր է մյուս կենդանատեսակներից։ Էս կոնտեքստում ինձ դուր է գալիս հայտնի բնորոշումը գժված կապիկի մասին։

    Դա չի նշանակում հրաժարվել որևէ "պարգևից"։ Պարզապես ես չունեմ մեծամտություն ո՛չ համարելու, որ մարդը Տիեզերքի կենտրոնական երևույթն է ու արարչագործության պսակը, ոչ էլ անգամ սեփական գեներս պահպանելու/տարածելու։

    Միևնույն ժամանակ մարդը մնում է շատ հետաքրքիր ուսումնասիրության առարկա։ Առնվազն որովհետև նույն տեսակին պատկանելը հեշտացնում է ուսումնասիրությունն ու մի քիչ էլ օգնում ինքնաբացահայտմանը։

    Բայց մեկ ա, ինձ մարդկության ճակատագիրը չի հուզում։ Դա չի նշանակում, որ քանի դեռ ես կենդանի եմ, չեմ փորձում իմ պատկերացրածի ու կարողացածի չափով դրական ներդրում ունենալ, որ գոնե էս պահին ապրողների ներկան մի քիչ ավելի լավը դառնա, կամ մոտ ապագայում ծնվելիք մարդիկ ավելի լավ աշխարհ ժառանգեն։ Բայց միևնույն ժամանակ եթե մի քանի ուժեղ խաղացողներ որոշեն ու կարողանան որևէ զանգվածային ոչնչացման զենքով մարդկության վերջը տալ, ես դրա հետ հաշտ կլինեմ, որովհետև իրադարձությունների ցանկացած ելքի հետ հաշտ եմ։ Ինձ ընթացքն է հետաքրքիր, վերջը դժվար էլ հնարավոր լինի միանշանակ կանխատեսել կամ կանխորոշել։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  23. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Freeman (19.09.2020), Sambitbaba (18.09.2020)

  24. #29
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Դեղին մուկիկ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իհարկե, մենք հզոր ենք, ես չեմ ասում, որ անգիտակից ենք, բայց իմ պատկերացմամբ տիեզերական անսահմանությունը, այն, ինչը մեզ ստեղծել է, կամ ինչի շնորհիվ ստեղծվել ենք և կարողացել հասնել շատ բաների՝ թե դրական, թե բացասական, շատ ավելի զորեղ է, նույնիսկ այն աստիճանի, որ մենք մեր այսօրվա զարգացմամբ, գիտակցական մակարդակով դեռ չենք կարող ընկալել։ Եվ դրա համար եմ ասում, որ մենք, ինչքան էլ կատարյալ ու հզոր լինեք, չենք կարող "խառնել" տիեզերքի գործերը։
    Լրիվ համաձայն եմ, խառնել չենք կարող: Բայց Տիեզերքը դա էլ մեզանից ավելի լավ գիտի: Տիեզերքը մեզ արարել է ճանաչողության համար և մի բան գիտի հաստատ, որ ինչ էլ անենք, իր ճանաչողության համար ենք անում: Այսինքն, Տիեզերքը ստեղծել է մեզ, որպեսզի մեր միջոցով ճանաչի իրեն: Եվ այդ պատճառով էլ մեզ է տվել իր գերագույն նվերը, որի անունն է կամքի ազատություն: Սա նշանակում է, որ մենք ազատ ենք ճանաչել մեզ ինչպես կուզենք: Մենք կարող ենք մեզ հասցնել բարգավաճման, կարող ենք հասցնել ոչնչացման, - դա Տիեզերքի համար միևնույն է, որովհետև նա շատ լավ գիտի, որ ինչ էլ անենք, ի վերջո մեզ ճանաչելու ենք: Կլինի դա այս կյանքի ընթացքում թե այս քաղաքակրթության ընթացքում, թե էլի հազարավոր կյանքեր ու էլի յոթ քաղաքակրթություն հետո, դա նրա համար կապ չունի, Տիեզերքը համբերատար կսպասի:
    Բայց, քանի որ այդ ճանաչումը ոչ պակաս կարևոր է նաև մեզ համար, ուրեմն հենց մեզ համար ավելի լավ կլիներ, եթե մենք վերջ տայինք ձևանալ ամեն ինչից անտեղյակ "պատահականություն" ու վարեինք անկյալ ու անպատասխանատու կյանք, և սկսեինք գործել:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  25. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Դեղին մուկիկ (19.09.2020)

  26. #30
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Արէա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ափսոս հնարավորություն չենք ունենա մի 300 տարի հետո միասին ստուգել մարդկանց քանակը , իմ կարծիքով պիտի որ մոտ 3 անգամ ավել լինի ներկայիս թվից:

    Սամ ջան, ոչ մի կերպ չեմ կարողանում ընդունել քո վարկածը, բայց անկեղծ հիանում եմ քո համոզվածությամբ։
    Մեծ հաշվով էական չի թե ով է մեզանից ճիշտ։ Էական է թե ինչքանով է էդ ճիշտը օգնում մեզ ապրել ներդաշնակության մեջ։
    Իմ կարծիքով քոնը քեզ շատ ավելի է օգնում, քան մերը մեզ
    Հաստատ, եղբայրս: Ես ավելորդ խնդիրներ չեմ բարդում իմ վրա:
    Այստեղ խոսքն այն մասին չէ, որ ես վախենում եմ թե չեմ վախենում խնդիրների քանակից: Ուղղակի ավելորդ խնդիրները թույլ չեն տալիս տեսնել այն բազմաթիվ իրական խնդիրները, որոնք լուծվելու կարիք ունեն:
    Այն 300 տարի հետոյի վրա էլ մի ափսոսա: Ով գիտի, թե ինչ հնարավորություններ են բացվում մեր առջև:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  27. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Արէա (19.09.2020)

Էջ 2 9-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Թեմայի պիտակներ

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •