Մենակ ակումբցիները կարող են

[Ուլուանա]

Բայց իրոք թեման հզոր է։ Ահագին ծիծաղեցի ու լիքը նոստալգիա ապրեցի, հատկապես հանդիպումների 5 րոպեում ձեռնարկելու, 10 րոպեում հավաքվելու ու 2 ժամում գնալու տեղը որոշելու հետ կապված։ Է՜խ, ի՜նչ օրեր էին։

Մենակ Արշակը կզանգի կասի կես ժամից կգամ, բայց երկու ժամից նոր կերևա:

Չէ, մենակ Արշակը չի, բա ե՞ս։ Ես էլ էի տենց։ Չէ, բայց ես սովորաբար մի ժամից էի գալիս։

Մենակ Արթուրը կարող էր Բյուրենց տանը ակումբցիներով միասին անցկացրած գիշերվանից հետո (նախօրոք ասեմ՝ բոլորս շորերով էինք քնել ) բողոքել, որ գիշերն աչք չի կպցրել, այն դեպքում, երբ նույն սենյակում գտնվող մնացած 7 ակումբցիները գիշերը լսել էին նրա խռմփոցը։