Մի վախեցիր

[Ձայնալար]

Արա դե լավ էլի … Էլի տրագիկ ավարտ: Լացկան բաներ են էլի… ասա տո այ սցենարիստ հաղթանակի մասին ֆիլմ ես նկարում միքիչ վերջում նենց արա, որ մարդիկ նաելուց ոգևորվեն, գոտեպնդվեն, որ «դուխը» բարձրանա մարդկանց, ոչ թե ասեն «վայ ինչ մեխկ էր կինոի տղեն» : Հազարավոր տղաներ վերադարձել են, շատ մարդիկ անհավանական հրաշքներով փրկվել են իրական կյանքում, ինչի ֆիլմում չարտացոլել հենց այդ դեպքերը:
Լուծումը լավը չէր և գեղագիտական առումով ինձ չբավարարեց: Իսկ ընդհանուր առմամբ ֆիլմի ընթացքը հաջող էր, չնայած Լուսինեն իսկապես լավ չէր խաղում, բայց ընդհանուր առմամբ շատ բնական էր հանված սկսած փողոցային խոսակցություններից վերջացրած մարտական դրվագներով:

[angela]

es irok zarmacacem.inc tvuma filmum aveli chat rejisorna lsel u katarel derasani pahangner, ahavor vata xagum lusinen chgitem vortega egel rejiseri achker. mi xoskov irok amota

Ավելացվել է 10 րոպե անց
i dep' kuzenay nayev hishecney rejishyorin ev scenaristin vor Arcaxi azatamartum nayev paykarel en voch miayn nrank, ovker hetapndvel en NG marminneri koxcmic' aylev shater@' ovker paykarel en kamavorakan, kam partadir zin carayutyan @ntackum.
aveli lav kliner' dzer naxnakan konsultacianer@ ankacneik ayn mardkanc het' ovker irakan patkeracum unen Arcaxi azatamarti masin, ayl voch te nrank_ voronk ogtagorcelov herosneri arark@ zbaxecnum en kax. pashtonner!

[Marduk]

Ի դեպ Ինտերնետում գտա նաև այսպիսի կարծիք:
ինձ էլ դուր չեկավվ վերջը:

Հենց նոր նայեցի «Մի վաղեցիր» հեռուստասերիալի վերջին սերիան ու որոշեցի միանգամից գրել կարծիքս:

Ես հիմա չեմ ուզում խորանալ սերիալի նկարահանման որակի քննարկման մեջ, կինոյի լեզվին / որտեղ իմ կարծիքով անհարկի շատ էր ժառգոնայինը / , դերասանական խաղերին այլ ուզում եմ գրել ընդհանուր սցենարի մասին ու հատկապես վերջաբանի մասին:

Նախ ուզում եմ ասել, որ Արման Արամյանի կերպարը որպես հերոս, ինձ շատ դուր եկավ: Այդպիսի մարդիկ իսկապես կան ու հենց այդպիսի մարդիկ են կերտում պատմությունը: Ամբողջ կինոյի ընթացքում երևում էր կերպարի ներքին բարոյականության վերելքը: Սկզբից ինձ հերոսը դուր չեկավ, նույնիսկ արտաքին տեսքը հակակրանք առաջացրեց: Բայց երբ կինոյի ընթացքում բացվեց հերոսի ներքին էությունը ապա վերջում հուզվեցի նրա մահվան համար: Իմ մոտ վաղուց այդպիսի զգացում չէր եղել կինո նայելու ժամանակ, բայց այս անգամ մի պահ նույնիսկ չէի ուզում հավատալ, որ նա մեռավ:

Ես համարում եմ սցենարիստների նման մոտեցումը շատ սխալ ու վնասակար: Սցենարը իր մեջ կրում է գաղափարախոսություն: Իսկ ի՞նչ գաղափարախոսություն ներարկեց այդ ֆիլմը հայության մեջ: Գնա մեռի արի սիրեմ հայտնի տեզիսը: Ընդ որում տվյալ դեպքում ավելի վատ տեսքով: Գնա մեռի մենք էլ քեֆ անենք տեսքով: Նույնիսկ նրա ամենամոտ շրջապատը չմտահոգվեց նրա ճակատագրով: Ընդամենը նրա սիրած աղջիկն էր, որը վերջում մթության մեջ լսեց մահվան գույժը ու վերջ: Հա մեկ էլ պետական շքանշան: Ոչ ժառանգ մնաց, ոչ էլ գոնե մեկը, որը կշաչունակեր նրա սկսած գիծը:

Փաստորեն հայ հասարակության մեջ ներարկվեց, այն գաղափարը, որ հաղթել ու ապրել հնարավոր չէ: Ընդ որում ապրել ասելով ես նկատի չունեմ բառացի ապրել: «Ապրել» կարելի է տարբեր ձևերով, օրինակ ժառանգներ թողնելով, օրինակ մի գաղափար ծնելով, որը քեզնից հետո ինչ որ բան կփոխի: Բայց ավաղ սցենարիստները չթողեցին ոչ մի նման հույս: Նույնիսկ սերը չփրկեց այստեղ:

Հիմա շատերը կասեն, կյանքը դաժան է, այդպիսին է:

Ես կասեմ, որ մենք ենք այն այդպիսին դարձնում որովհետև չենք հավատում լավին: Մենք չենք հավատում արդարությանը, մենք չենք հավատում, որ Սերը կարող է իսկապես հաղթել ու ինչ որ բան փոխել, մենք չենք հավատում որ ճիշտ ապրող մարդը կարող է հասնել հաջողությանը: Մենք իսկապես հավատում ենք, որ գողականը, թաղային հեղինակությունը, փոխնախարարը կամ բարում աշխատող նանարիկը կարող է իսկապես հասնել հաջողության: Ազնիվ տղեն ու գերմաներեն սովորող հայ ավանդական աղջիկը ապագա չունի: Սա էր այն փիլոսոփայությունը, որ ներարկեց այս ֆիլմը ժողովրդի գիտակցության մեջ:

Բոլոր դեպքերում ողջունում եմ ֆիլմը նկարահանողներին, ամբողջ անձնակազմին նման ֆիլմ ստեղծելու համար: Պատերազմի կադրերը ընդհանուր առմամբ լավ էին նկարած հաշվի առնելով ունեցած միջոցները: Արցախյան գոյամարտի մասին պետք է շատ ֆիլմեր նկարահանել: Ուղղակի կոչ եմ անում սցենարիստներին ու ռեժիսորներին, որ հոլլիվուդից վերցնեք Happy End հասկացությունը: Մեր ազգին ԴՈՒԽ տվեք, հերիք է ինչքան ընկճվել ենք:


հ.գ. Ի դեպ փոխնախարարի կերպարն էլ բավականին ռեալիստ էր հանած, ի դեպ այդ կերպարի մեջ կարելի էր նկատել Վանո Սիրադեղանին:

[Katyusha]

ապսոս խեխչ տխեն մերավ. իսկականից անկապ եր. գոնե հետ գար, ախչկան արաջարկուտյուն աներ, մի բարցի ցերանային.
բայց լավ կինո եր.

[Array]

Քվեարկել էի «լավն էր»,բայց էս վերջին սերիայից հետո դուրս շատ եկավ,անկեղծ ասեմ`վերջում մի պահ հուզվել էի,որ հարցրեցին,թե զոհեր կան,պատասխանեց`ընդհամենը մեկ վիրավոր,իրոք` շատ հուզիչ էր

[Ուրվական]

Ֆիլմի սյուժեն վատը չէր, բայց ֆիլմը, որպես այդպիսին, բանի պետք չէր: Ավարտն էլ էր շատ վատը: Իմ կարծիքն այն է, որ այդպիսի ֆիլմը այդպես չպետք է վերջանար: Բայց դե փորձելը, աշխատանքը, համարձակությունը չգնահատել չի կարելի:

[Kita]

ֆիլմը լիովին չեմ նայել իհարկե, բայց տպավորությունները լավ չէին…
շատ վատ դերասանական խաղ, բացի դրանից եթե ուզեցել են 90ականների տպավորություն ստեղծել. դա լավ չի ստացվել:
մի տեսակ շատ անբնական էր ամենը:

[smilingangel]

Ինչ լավա, որ էս թեման բացել եք
Ֆիլմը իրականում դուրս եկավ, ընդհանուր առմամբ վատը չէր
միակ հանգամանքը, որի հետ ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ համաձայն չէի ու չեմ, Լուսինեին էս ֆիլմում դեր տալն էր . Ինքը շա՜տ սիրուն ու պուպուշ աղջիկա, բայց ախր հեչ դերասանական տաղանդ չունի է... մինչև հիմա չեմ մոռանում դպրոցի բակում տեսարանը, էն որ Խորիկի՝ էն տղային ծեծելուց հետո Լուսոն մոտեցավ ու ՆՈՒՅՆ տոնով (արհեստական շեշտով + արհեստական երկարացման նշանով) «Ինչու՞ ՜՛ խփեցիր այդ տղային: Մի՞՜՛ արա: Թո՞՜՛ղ ինձ: Հեռացի՞՜՛ր: Ցտեսությու՞՜՛ն... » (չգիտեմ՝ որքանով գրելով կարողացա բացատրել՝ ինչ ի նկատի ունեմ, բայց եթե նայել եք երևի տեղը կբերեք) ահավոր արհեստական էր իրա դերասանական խաղը, հոգի,շունչ...չկար կամ ասենք երբ ռադիոյով լսեց իրա սիրած տղայի զոհվելու լուրը. հաստատ ես ու համոզված եմ շատ-շատերը իրանից ծանր տարանք էդ լուրը: Մի՞թե էն միտքը, որ էդ ամենը պարզապես գեղարվեստական ֆիլմ չէ,այլ ոչ վաղ անցյալի դառը իրականության արտացոլում, նույնիսկ էս միտքը չէր օգնում, որ միիիի քիչ բնական տխրի կամ ավելի ճիշտ՝ պարզապես տխրի...
Իսկ Խորենը շաաա՜տ լավն էր/է ու իրա ԹԱՍԻԲՈՎ ՀԱՅ ՏՂԱՅԻ կերպարը ինձ շա՜տ դուր եկավ: բայց որ վերջում զոհվեց... մեկ էլ էն փոխնախարարն էր լավ խաղում: Էստեղ էլ կարծիք կարդացի,ես էլ եմ լսել, որ կերպարի հիմքը Վանո Սիրադեղյանն է վերջերս նույն դերասանին (Արտաշես Ալեքսանյան) «Համլետ»-ում տեսա, անկեղծ ասած՝ էս փոխնախարարի դերն իրան ավելի էր սազում. բայց շատ գարշելի կերպարա
մի խոսքով հույս ունենանք, որ առաջինն է(ընդմիջումից հետո), վերջինը չէ, ու որ հաջորդ անգամ ամեն ինչը քննադատելու ավելի քիչ տեղիք կտա

[Մանե]

Անհույս սիրահարվել եմ Խորենին Ախր շաաաաաաատ լավնա
Ֆիլմն էլ էր լավը,մենակ վերջը էնքան էլ լավ չեղավ,չնայած լավը էն էր,որ չվերջացավ այնպես,ինչպես ԲՈԼՈՐ ֆիլմերը
Բայց մեկ ա Խորենը չպիտի մեռներ

[Մարիաննա]

Ինձ էլ շատ դուր եկավ ֆիլմը: Ֆիլմում միակ չհաջողված կերպարը Լուսինեն էր:

[Array]

Ֆիլմի սյուժեն վատը չէր, բայց ֆիլմը, որպես այդպիսին, բանի պետք չէր: Ավարտն էլ էր շատ վատը: Իմ կարծիքն այն է, որ այդպիսի ֆիլմը այդպես չպետք է վերջանար: Բայց դե փորձելը, աշխատանքը, համարձակությունը չգնահատել չի կարելի:

Չէ հենց պիտի մեռներ,որ իրականությանը նման լիներ:Վերջում տեսաք`մի երկու հոգի,որ պարծենում էին,թե իփր կռվել են,այնինչ իսկական կռվողները լուռ ու մունջ արդեն չկային:Ինչի հիմա ըտենց չի,ով ուզում ա պատգամավոր դառնալ, հայտարարում ա`իփր կռվել ա,բայց ով գիտի գլուխը որ ծակերն էր կոխել,երբ իսկական հայ տղեքը հենց իրա մոր ու երեխեքի համար կյանքներն էին զոհում:
Են Վանոն էլ բայց լավ էր խաղում

[Kheranyan]

Իմ կարծիքով շատ լավ ֆիլմ էր, համենայն դեպս նկարագրում էր մեր իրականությունը, որ ամեն տեսակ թափթուկ "ՇԵՖ" ա դառնում, իսկ կարգին տղերքը նահատակվում են հանուն իրենց հայրենիքի ու գաղափարների, բայց արդյունքը վայելում են անարժանները: Ճիշտ է սկզբում Խորենի հերոսն էլ այնքան մի բարի պտուղը չեր, սակայն ամեն ոք իրավունք ունի սխալվելու և լավ է որ վերջում գտնում են իրենց ճիշտ ուղին: Ֆիլմի վերջում նրա զոհվելը համարում եմ լրիվ տրամաբանական և ճիշտ, հակառակ դեպքում ֆիլմը կնմանվեր ամերիկյան հեքիաթներին, երբ "կինոյի տղեն փրկումա ամբողջ աշխարհը և ապրում է երկար ու երջանիկ սիրած էակի հետ", այնինչ իրականում ամենևին էլ այդպես չէ:
Մի խոսքով շատ լավ ֆիլմ էր, ՀԱԼԱԼԱ:

[Mari]

Երկար ընդմիջումը հաշվի առնելով՝ ասեմ, որ վատ չէր:
Լուսինե ջան, չնեղանաս, բայց էս էլ քո տեղը չի : Ահավոր անբնական խաղ՝ «դերի ասմունք»:
Խորենն ու փոխնախարարը փայլուն էին խաղում: Ճիշտն ասած, չէի սպասում, որ Արմանը զոհվելու է: Մտածում էի դե հոլիվուդյան ֆիլմի սցենարով՝ էսա մենակ դուրս կգա բոլորի դեմ, կհաղթի նրանց, ու կվերադառնա տուն:
Վերջում, իրոք ցնցող էր, երբ հարցնում են, թե քանի զոհ կա, ասում է ընդամենը մի վիրավոր: Նա կարող էր իր անձը փրկել /հրամանատարը նրան ասաց, որ արդեն նահանջի, իրենք նրա թիկունքում են/, բայց գերադասեց լինել իր ընկերների կողքին մինչև վերջ:
Շատ լավն էր:

[Մանոն]

Իմ կարծիքով շատ լավ ֆիլմ էր, համենայն դեպս նկարագրում էր մեր իրականությունը, որ ամեն տեսակ թափթուկ "ՇԵՖ" ա դառնում, իսկ կարգին տղերքը նահատակվում են հանուն իրենց հայրենիքի ու գաղափարների, բայց արդյունքը վայելում են անարժանները: Ճիշտ է սկզբում Խորենի հերոսն էլ այնքան մի բարի պտուղը չեր, սակայն ամեն ոք իրավունք ունի սխալվելու և լավ է որ վերջում գտնում են իրենց ճիշտ ուղին: Ֆիլմի վերջում նրա զոհվելը համարում եմ լրիվ տրամաբանական և ճիշտ, հակառակ դեպքում ֆիլմը կնմանվեր ամերիկյան հեքիաթներին, երբ "կինոյի տղեն փրկումա ամբողջ աշխարհը և ապրում է երկար ու երջանիկ սիրած էակի հետ", այնինչ իրականում ամենևին էլ այդպես չէ:
Մի խոսքով շատ լավ ֆիլմ էր, ՀԱԼԱԼԱ:

Լրիվ համամիտ եմ KHT-ի հետ: Հարկավոր է առաջին հերթին լավը տեսնել ամեն ինչում: Թերություններով հանդերձ` շատ լավ ու դաստիարակչական ֆիլմ էր: Հակառակ ձևով ավարտվեր` այսինքն հերոսը վերադառնար, մեկ է դժգոհները հիմա էլ պիտի ասեին հեքիաթ էր: Հայերը սիրում են չէ, իրենք դեռ ոչ մի լավ գործ չարած` սկզբում կարգին քննադատել, կոտրել մի լավ բան մտածողին էլ: իսկ երբ այդ մտածողը հիասթափված թողնում հեռանում է ու արտերկրում փառքի է հասնում, նոր ասում են ինչու՞ այստեղ չի գործունեություն ծավալում:
Որպեսզի չկրկնվեմ, միայն կավելացնեմ, որ Խորենի հերոսի կերպարը ինձ հիշեցրեց Շիրվանզադեի «Քաոս»-ի հերոսին` Միքայելին, ում համար իր սիրած աղջկա` Շուշանիկի ապտակը ճակատագրական եղավ:

[linus]

վերջը դզեց