Դե, մենք մեր երկրում հայտնի հիթերն ենք դրել, իսկ դու` երևի աշխարհի մասշտաբով հայտնի: Էն թվերին էդքան տեղեկացվածություն չկար արտասահմանից, ինչ հասնում էր մեր կորած-մոլորած երկիր, էն էլ լսում էինք սովորաբար: Դու երևի ուրիշ կանալներ ունեիր էդ մյուս երգերը լսելու համար, չգիտեմ: Ես, օրինակ, քո դրածներից ոչ մեկը էն թվերին չեմ լսել, որովհետև սահմանափակ էին հնարավորություններս, ոչ թե լսել եմ, դուրս չեն եկել, էն մյուսներն եմ նախընտրել: Չնայած կոնկրետ ես մանկությանս ու նաև պատանեկությանս տարիներին իմ հասակակիցների համեմատ բավական անտեղյակ եմ եղել ժամանակակից երաժշտությունից, ավելի շատ լսել եմ մեր հին մագնիտոֆոնով պապայիս դրած երգերը` մեծ մասամբ ռոք, բայց դրանք էդ ժամանակի հիթեր չէին, այլ հիմնականում ավելի հին էին, դրա համար էս թեմայում չեմ դնում:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Օրինակ, ինձ համար էս թեմայի իմաստը ոչ թե լավ, որակյալ երգեր լսելը կամ բացահայտելն ա, այլ հուշերը, էդ երգերի առաջացրած ուժեղ ասոցիացիաները կոնկրետ ժամանակաշրջանների, իրավիճակների հետ: Էդ առումով էս թեմայում ամենաանդուր երգերն էլ կարող են հետաքրքիր լինել հենց էդ ասոցիացիաների շնորհիվ: Հատկապես որոշ մոռացված երգեր պեղելիս լրիվ ոնց որ տեղափոխվես կոնկրետ ժամանակաշրջան: Հետաքրքիր ճամփորդություններ են ժամանակի մեջ: Ու ինձ թվում ա` համարյա բոլորի համար էլ թեմայի իմաստն էդ ա:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
80-ականների «Երևանի սիրուն աղջիկը» դրեցինք, հանուն արդարության և ոչ միայն, դնենք նաև 90-ականների «Երևանի սիրուն տղա» երգը` ի դեմս 90-ականների աստղ Արմինե Գրիգորյանի:
Ափսոս, հենց իննսունականների տեսագրությամբ չգտա երգը.
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ան, կոնկրետ էս երգերը 90֊ականներին Հայաստանում գոյություն ունեցող FM ռադիոկայաններով անընդհատ հնչող երգեր էին, որոնք ես ինքս ձայնագրել եմ իմ կասետների վրա ու որոնք, ճիշտ ա, իմ դասարանցիները չէին լսում, որտև իրանց հիմնական աղբյուրը հեռուստացույցն էր, բայց համեմատաբար պռադվինուտի թինեյջերները լսում էին։ Ու անկեղծ զարմացած եմ, որ ամբողջ ակումբն էլ, փաստորեն, էդ աղբի տակ ա մեծացել՝ շրջանցելով համաշխարհային երաժշտության հիթերը։ Ուղղակի էս թեման ևս մի կարկառուն ապացույց ա, որ ես ուրիշ մոլորակում եմ մեծացել։
Նենց չի, որ իմ դրած երգերը հուշեր կամ ուժեղ ասոցիացիաներ չեն առաջացնում։ Էն ժամանակվա ընկերներիցս որին էլ հարցնես, էս երգերը շատ լավ գիտեն ու լիքը պատմություններ ունեն դրանց հետ կապված։ Ու ասենք հա՛, հիշում եմ, որ Արձագանքով րոպեն մեկ Արման Բարդումյան էին դնում, բայց դեռ էն ժամանակներից էլ դա ղժժալու ամենամեծ թեմաներից էր, ու զարմանում եմ, որ մարդիկ հին օրերի հիթեր ասելով Արման Բարդումյան են հիշում, որի երգերը Արձագանքից էն կողմ համարյա չեն էլ գնացել։
Խոստովանեմ, որ ես մինչև ուսանող դառնալս ռադիո չեմ լսել, քանի որ ուղղակի չունեինք մագնիտոֆոն, որով կարելի էր ռադիո լսել: Հիշում եմ` ինչքան էին մարդիկ խոսում տարբեր ռադիոալիքներից, ես էլ նախանձում էի, որ էդ հնարավորությունը չունեմ: Իմ լսած միակ ռադոն հանրայինն ա եղել, որը խոհանոցում Սովետից մնացած սարքով միշտ միացած էր, բայց հանրայինը երբեք էլ առանձնապես աչքի չի ընկել ժամանակի հետ քայլելով, ինչպես նաև արտասահմանյան հիթեր հեռարձակելով:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Էդ «պատի ռադիոյում» անհիշելի ժամանակներից Ալիսա Քալանթարյանն ա աշխատում, ու տարիներ շարունակ տարբեր ալիքներով ինքը ճաշակ թելադրող ա էղել։ Ինքը մի քիչ ավելի հին սերնդից ա, բայց իրա հին օրերի հիթերն ա միացնում։
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Գիտեմ, իրա հաղորդումը սիրում էի, թեև երբեք հատուկ չէի միացնում կամ փորձում էդ ժամերին լսել, բայց ինչքան պատահաբար բռնացրել եմ, լսել եմ, ինքը, մեկ էլ մի տղամարդ հաղորդավար կար, անունը մոռացել եմ, էդ առումով առանձնանում էին հանրային ռադիոյի ընդհանուր ավանդական-հայրենասիրական-հայակենտրոն ուղղվածությունից: Բայց ինքն էլ, ինչպես ինքդ նշեցիր, հին երգեր էր դնում, որոնց զգալի մասը ես սենց թե նենց լսում էի մեր հին մագնիտոֆոնով:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Մի հատ անհամեստ հարց տամ էլի, միայն թե` անկեղծ, խնդրում եմ:
Դու ամեն կերպ փորձում ես քո յուրահատկությունն ու էքսցենտրիկությունն ընդգծել: Էդ քո գործնա:
Բայց, դրան զուգահեռ, հատուկ ե՞ս անընդհատ ակնարկում, իբր բոլորը քեզնից ցածր են, թե՞ դա մոտդ ինքնաբերաբար է ստացվում:
Ասենք հիմա` տվյալ օրինակում, էսքան մարդ էսքան երգերով իրար հետ կիսվում ուրախանումա էլի:
Դու էլ քոնոնցով ես կիսվում, լավ ես անում:
Բայց խի էլի, ի՞նչ պարտադիրա քոնից տարբերվող մնացած բոլորինն աղբ անվանել...
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Անկեղծ պատասխան.
1. Ես անկեղծորեն զարմացած եմ էս թեմայում տեղադրված երգերից, որովհետև հին օրերի հիթեր ասելով ես հասկանում եմ հիթեր, որոնք ինձ էին շրջապատում, ոնց որ թեմայում տեղադրողներն էլ հասկանում են հիթեր, որոնք իրենց էին շրջապատում։ Բայց արի ու տես, որ ապրելով նույն քաղաքում՝ ես լրիվ իրականությունից կտրված եմ էղել, որտև էս թեմայի երգերն ընդամենը կողքովս անցել են, ընդամենը իմացել եմ դրանց գոյության մասին։
2. Էս թեմայում տեղադրված երգերի մեծ մասը աղբ ա։ Ստեղ տարբերվելու հարց չկա։ Երաժշտական֊ստեղծագործական֊արվեստային իմաստով մեծ մասն աղբ ա, էդտեղ երկրորդ կարծիք լինել չի կարող (թե՛ ոչինչ չասող տեքստերով, թե՛ պրիմիտիվ մեղեդիով կամ դրա իսպառ բացակայությամբ)։ Դու կարաս խոստովանես, որ սիրում ես էդ աղբը, կարաս խոստովանես, որ չես սիրում։
3. Իմ յուրահատկությունը ցույց տալու խնդիր չունեմ։ Քեզ կարող ա թվալ, թե յուրահատկություն եմ ցույց տալիս, բայց ինձ համար ահավոր շոկ ա, որ էս երգերը, փաստորեն, մենակ ես էի լսում ակումբցիներից, իսկ մյուսները Անժելիկա Վառումների ու Արման Բարդումյանների տակ են մեծացել։ Մինչդեռ իրականում ես դրել եմ երգեր, որոնք 90֊ականներին լսում էր ցանկացած միջին վիճակագրական թինեյջեր, բայց, թերևս, Հայաստանից դուրս (չնայած իմ շրջապատի թինեյջերներն էլ էին լսում էդ բոլոր երգերը, ուղղակի, փաստորեն, իրանք ակումբում չեն)։
4. Ուրախանալն էլ հասկանում եմ։ Ուղղակի եթե տականք երգերի թեման ա, կարելի ա համապատասխան թեմայում դնել։ Բայց փաստորեն մարդկանց մոտ էս երգերը որոշակի հիշողություններ են արթնացնում։
Վիշապ (12.04.2019)
Լավ, հարցս այլ կերպ ձևակերպեմ:
Ենթադրենք մենք էստեղ Թաթուլ Ավոյանի ֆան-կլուբ թեմա ենք բացել, իրար մեջ իրա երգերով կիսվում-ուրախանում ենք:
Դու էլ տանել չես կարողանում էդ երգչին ու իրա երգերը:
ՈՒնես 3 տարբերակ.
- կամ ուղղակի շրջանցում ես մեր դրած հղումներն ու չես լսում դրանք
- կամ համ շրջանցում ես, համ էլ ասում ես ժողովուրդ էդ ձեր լսածն էնքան էլ չի համապատասխանում միջին վիճակագրական բարձրաճաշակ ունկնդրի լսածին: հլա փորձեք այլ բան էլ լսել
- կամ էլ մտնում ու հայտարարում ես սաղդ անճաշակ եք ու աղբի տակ եք մեծացել
Ինչի ա քեզ թվում, թե երրորդ տարբերակը մարդկանց հետ հաղորդակցվելու տեսանկյունից ամենաճիշտն ու հարգարժաննա:
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Եթե կոչվեր Թաթուլ Ավոյանի ֆան կլուբ, ես թեման չէի բացի, որովհետև ինքս ինձ չեմ ասոցացնում Թաթուլ Ավոյանի կամ իրա ֆանատների հետ։ Բայց թեման կոչվում ա հին օրերի հիթեր, իսկ ես ինձ ասոցացնում եմ հին օրերի հիթերի հետ ու ոչ միայն ուզում եմ հին օրերն ինձ հիշեցնող հիթերով կիսվել, այլև ուզում եմ տեսնել ուրիշների դրած երգերը, որոնք, ասենք, ես էլ կարող էի դրած լինել։ Ու տեսնելով թեմայի համատարած խրախճանքը էս բոլոր երգերի շուրջ՝ ինձ մոտ հարց առաջացավ, թե արդյոք ես ուրիշ մոլորակի վրա եմ մեծացել, որովհետև, փաստորեն, մյուսներին էդ պոպսան ա հիշեցնում հին օրերը, իսկ ես դրանք գիտակցաբար կամ անգիտակցաբար ֆիլտրել եմ, ու էդ երգերը ոչ մի ասոցիացիա չեն առաջացնում իմ մեջ։
Բյուր, հիմա մեր բախտն էլ չի բերել, որ մանկության տարիներին քո շրջապատի պես բարձրաճաշակ շրջապատ ունեցած լինեինք ու մենք էլ ավելի որակյալ ժամանակակից երաժշտություն լսելու հնարավորություն ունենայինք էն գլխից: Բայց ամեն անգամ թեմա մտնելիս ու գրառում անելիս ապշահար հայտարարելը, որ դու, փաստորեն, ուրիշ մոլորակում ես մեծացել, համաձայնի, որ մյուսներին մի տեսակ վերևից նայելու նման ա: Կարելի էր էդ նախադասությունը գոնե մի անգամ ասելով բավարարվել: Հատկապես որ քո` իրականությունից կտրված ապրած լինելու փաստն, ըստ էության, ավելի շոկային ա, քան մեր` իրականության մեջ ապրելը` անկախ նրանից, թե որ մեկն ա ավելի լավ կամ ճիշտ:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ