Տրիբուն-ի խոսքերից
Այվուշ ջան, ո՞վ ա ասել, որ ՀԱԵ հետևորդ լինելը պարտադիր ա հայ լինելու համար։ Հենց թեկուզ վերևը մխիթարյանների օրինակն եմ բերել, որոնք կաթոլիկ են։ Կամ լիքը աթեիստ հայ կա եկեղեցու տեղը չգիտի, որ էլ ուզում ա իմանա: Բայց լիքը հայ էլ կա, որ իրան ՀԱԵ հետևորդ համարում։ Ինչ ասեմ, սաղ հայության մի 70-80% կլինի՞։ Լավ, թող լինի հայության կեսը։ Ի՞նչ ես առաջարկում, էտ մարդկան հետ ի՞նչ անենք։
Իմ կյանքից էլի մի հատ օրինակ բերեմ։ Մոլդովայում մի քանի տարի աշխատել, ապրել եմ։ Ուրեմն էս Մոլդովայի հայ համայնքի յանի նախագահը, մի այլանդակ կնիկ էր, կարող ա հիմա էլ ինքը։ Մեկ ու մեջ միջոցառումներ էին կազմակերպում, հրավիրում էին։ Մի անգամը գնացի, կես տարի էտ այլանդակությունից խելքի չէի գալիս։ Բացումը սկսվեց էն Թաթայի ռուսերեն Արմենիյա Մայա երգով ու մնացածն էլ նույն ոգով, ավելի վատ։ Հինգ տարի երեսները չեմ ուզեցել տեսնեմ։ Միակ տեղը, որտեղ քչից շատից նորմալ հայության համ ու հոտ էր գալիս էտ անտեր երկրում, Զատիկի օրերին հայկական եկեղեցու բակում եկեղեցու կազմակերպած միջոցառումն էր։
Կամ ասենք, իմ ամերիկահայ բարեկամներից մեկը երեխու մի տարեկանին եքա ծախսով բանով եկավ Հայաստան, որ երեխուն կնքեն։ Իրա համար էտ կյանքի իմաստ էր։
Ասածս ինչ ա, լիքը մարդու համար էտ շատ կարևոր ա։ Հմոզված եմ, որ ավելի շատ մարդու համար ա կարևոր, քան կարևոր չի։
Մեկը ես հավատացյալ չեմ, լուսատարիներով հեռու եմ հավատացյաներից, էս ծայրահեղ հավատացյալներից համ էլ վախենում եմ։ Գարեգինի երեսը չեմ ուզում տեսնեմ, ու լիքը այլ տերտերների։ Բայց ոչ մի ձև չեմ կարա ՀԱԵ-ի գործունեությունը մի խոդով զրոյացնեմ ու որպես անպետք ու վնասակար ինստիտուտ դուրս քցեմ մեր կյանքից։ ՀԱԵ-ն իմ պատմության ու մշակույթի շատ կարևոր մասն ա, ու իմ նման մի քան միլիոն հայի։
Էջանիշներ