Կինո. թեմայից դուրս, բաժնից ներս

[ivy]

Մի կարևոր հարց ենք մոռանում. թե ով է ֆիլմի ռեժիսորը: Իսկ տվյալ դեպքում Գեթսբիի ռեժիսորը Բազ Լուրմանն է: Ինչ որ բան ասե՞ց էդ անունը: Ըհն, հենց «Ռոմեո և Ջուլիետի» ու «Մուլեն Ռուժի» ռեժիսորը: Սա իր ձեռագիրն է՝ գլամուր, խնջույքներ, փայլեր ու գույներ, արցունք թափող շիկահեր, կապուտաչյա տղամարդիկ, խիստ դրամատիկ մահեր, «գերխաղ»:
Ու պարզ է, որ իր դերասաններից էլ հենց էդ է պահանջում: Ձեր պատմածով ես Գեթսբին հենց «Մուլեն Ռուժին» էլ նմանեցրի: Հիմա ինչ անենք, դա էլ էդ ռեժիսորի ճաշակն է: Նրան եթե Բրեդբերի էլ տաս, Ռուլեն Ռուժ կսարքի, կգցի մի կողմ:

Հիմա պատկերացրեք էդ Գեթսբին ասենք Լարս ֆոն Տրիերը նկարեր: Ձեր գլամուրից բան չէր մնա. լրիվ գորշ գույներ, խոշոր կադրեր, չոր ու անխիղճ դրվագներ, ու ֆիլմից հետո էլ հաստատ լիքը մարդ անտիդեպրեսանտի վրա կնստեր:

Կամ ասենք՝ Տարանտինոն լիներ ռեժիսորը: Գեթսբին կդառնար սև հումորի ու ցինիզմի վառ արտահայտում: Էն ձեր նկարագրած մահվան դրվագն էլ արդեն պատկերացնում եմ ոնց պիտի լիներ: Դիկապրիոյին ցխում, արյունլվիկ են անում, ու նա մի քանի ժամ բառաչում է մորթվող ոչխարի նման՝ մինչև ամբողջ լողավազանը բերնեբերան արյունով է լցվում:

Մտածում եմ՝ էս ֆիլմը մեջներից Սկորսեզեն լավ կնկարեր: Սիրուն ու դասական ոճով՝ առանց պերեբոռ արած գլամուրի:
Բայց դե պիտի խոստովանենք, որ «Մեծն Գեթսբին» էլ էն հոյակապ գործը չի, որ ասես՝ քոռանամ ես, էս ինչ են արել: Դե թող մի քիչ էլ մուլենռուժոտ լինի, ինչ անենք

[impression]

Մի կարևոր հարց ենք մոռանում. թե ով է ֆիլմի ռեժիսորը: Իսկ տվյալ դեպքում Գեթսբիի ռեժիսորը Բազ Լուրմանն է: Ինչ որ բան ասե՞ց էդ անունը: Ըհն, հենց «Ռոմեո և Ջուլիետի» ու «Մուլեն Ռուժի» ռեժիսորը: Սա իր ձեռագիրն է՝ գլամուր, խնջույքներ, փայլեր ու գույներ, արցունք թափող շիկահեր, կապուտաչյա տղամարդիկ, խիստ դրամատիկ մահեր, «գերխաղ»:
Ու պարզ է, որ իր դերասաններից էլ հենց էդ է պահանջում: Ձեր պատմածով ես Գեթսբին հենց «Մուլեն Ռուժին» էլ նմանեցրի: Հիմա ինչ անենք, դա էլ էդ ռեժիսորի ճաշակն է: Նրան եթե Բրեդբերի էլ տաս, Ռուլեն Ռուժ կսարքի, կգցի մի կողմ:

Հիմա պատկերացրեք էդ Գեթսբին ասենք Լարս ֆոն Տրիերը նկարեր: Ձեր գլամուրից բան չէր մնա. լրիվ գորշ գույներ, խոշոր կադրեր, չոր ու անխիղճ դրվագներ, ու ֆիլմից հետո էլ հաստատ լիքը մարդ անտիդեպրեսանտի վրա կնստեր:

Կամ ասենք՝ Տարանտինոն լիներ ռեժիսորը: Գեթսբին կդառնար սև հումորի ու ցինիզմի վառ արտահայտում: Էն ձեր նկարագրած մահվան դրվագն էլ արդեն պատկերացնում եմ ոնց պիտի լիներ: Դիկապրիոյին ցխում, արյունլվիկ են անում, ու նա մի քանի ժամ բառաչում է մորթվող ոչխարի նման՝ մինչև ամբողջ լողավազանը բերնեբերան արյունով է լցվում:

Մտածում եմ՝ էս ֆիլմը մեջներից Սկորսեզեն լավ կնկարեր: Սիրուն ու դասական ոճով՝ առանց պերեբոռ արած գլամուրի:
Բայց դե պիտի խոստովանենք, որ «Մեծն Գեթսբին» էլ էն հոյակապ գործը չի, որ ասես՝ քոռանամ ես, էս ինչ են արել: Դե թող մի քիչ էլ մուլենռուժոտ լինի, ինչ անենք

մալադչինա, մենակ թե մյուս անգամ կուզեի Փարաջանովի կատարմամբն էլ մեկնաբանեիր

իսկ եթե լուրջ՝ առաջին հերթին սցենարն ա, հետո՝ ռեժիսորական աշխատանքը, բեմադրումը, հետո նո՜ր դերասանը
ու ինչքան էլ դերասանը ղզիկ լինի, եթե վերևի նշածները լավն են, ինքը չի կարա փչացնի կինոն

[Sagittarius]

Լեոն Տղա ա, ինքը կենդանի ապացույց ա, որ 30+ տղամարդկանց լավագույն տարիքն ա:

Ստար Տրեկից ի՞նչ կա: Ընկերներիցս մեկը ասում էր, որ արտակարգ ֆիլմ ա ստացվել:

[StrangeLittleGirl]

մալադչինա, մենակ թե մյուս անգամ կուզեի Փարաջանովի կատարմամբն էլ մեկնաբանեիր

իսկ եթե լուրջ՝ առաջին հերթին սցենարն ա, հետո՝ ռեժիսորական աշխատանքը, բեմադրումը, հետո նո՜ր դերասանը
ու ինչքան էլ դերասանը ղզիկ լինի, եթե վերևի նշածները լավն են, ինքը չի կարա փչացնի կինոն

Ճիշտ ա, նորմալ ռեժիսորը Լեոյին չէր ընտրի էդ դերի համար

[Տրիբուն]

Ստար Տրեկից ի՞նչ կա: Ընկերներիցս մեկը ասում էր, որ արտակարգ ֆիլմ ա ստացվել:

2 օր առաջ եմ էկրանին նայել: Շատ ա դուրս եկել:

[Տրիբուն]

Ճիշտ ա, նորմալ ռեժիսորը Լեոյին չէր ընտրի էդ դերի համար

Իմ համար իրա միակ գժանոցագույն ֆիլմը, որտեղ ինքը լրիվ համապատասխանում էր դերին - The Basketball Diaries (1995):

Մնացած ֆիլմերում մի ձևի սոխով-մոխով ուտվում ա: Մի քիչ էլ երևի Inception(2010) ստացվել:

[Two-Face]

The Wolverine-ի երկրորդ թրեյլերը

[Two-Face]

Երկաթե մարդը. «Քո մոլորակի ճակատագիրը» թրեյլերը.




Էս կինոն ոչ մի դեպքում չի կարա վատը լինի

[Անվերնագիր]

The Wolverine-ի երկրորդ թրեյլերը

Էս Ռասամախային ո՜նց եմ սիրում, նամանավանդ երբ ջղայն դեմքով՝ ունքերը վերև հանած նայում ա , փոքր ժամանակ Իքս մարդիկը առաջին անգամ որ տեսա նենց էի ոգևորվել, որ հենց նույն օրը գրիչներով ինձ՝ ռասամախայ ձեռքից դուրս էկող երկաթների նման, մի բան էի սարքել ու թելով կապել ձեռքիցս, մի շաբաթ կապած ինձնից գոհ ման էի գալիս

[Ռուֆուս]

Իմ կարծիքով Տիտանիկը քիչ էր մնում համ Լեոյի կարիերան խաթարեր, համ էլ Քեյթ Ուինսլետի: Տիտանիկից հետո Քեյթից զզվում էի ու շատ տարիներ պետք եղան, մինչև որ սկսեցի ադեկվատ վերաբերվել իրեն: Բայց Ուինսլետը իմ կարծիքով իր սերնդի լավագույն դերասանուհիներից մեկն ա, եթե ոչ ամենալավը: Ու էնքան հոյակապ ֆիլմեր կան իր մասնակցությամբ. The Reader-ը, որի համար Օսկար է շահել, The Eternal Sunshine of Spotless Mind-ը, Մարկիզ Դը Սադի մասին պատմող Quills-ը, Little Children-ը, Carnage-ը, ու Peter Jackson-ի Heavenly Creatures-ը, որտեղ Քեյթը ընդամենը 16 տարեկան էր:

Մի խոսքով Տիտանիկը էն ֆիլմն էր, որտեղ ոչ Դի Կապրիոն պետք ա խաղար, ոչ էլ Քեյթը:

[Աթեիստ]

Իմ կարծիքով Տիտանիկը քիչ էր մնում համ Լեոյի կարիերան խաթարեր, համ էլ Քեյթ Ուինսլետի: Տիտանիկից հետո Քեյթից զզվում էի ու շատ տարիներ պետք եղան, մինչև որ սկսեցի ադեկվատ վերաբերվել իրեն: Բայց Ուինսլետը իմ կարծիքով իր սերնդի լավագույն դերասանուհիներից մեկն ա, եթե ոչ ամենալավը: Ու էնքան հոյակապ ֆիլմեր կան իր մասնակցությամբ. The Reader-ը, որի համար Օսկար է շահել, The Eternal Sunshine of Spotless Mind-ը, Մարկիզ Դը Սադի մասին պատմող Quills-ը, Little Children-ը, Carnage-ը, ու Peter Jackson-ի Heavenly Creatures-ը, որտեղ Քեյթը ընդամենը 16 տարեկան էր:

Մի խոսքով Տիտանիկը էն ֆիլմն էր, որտեղ ոչ Դի Կապրիոն պետք ա խաղար, ոչ էլ Քեյթը:

Լրիվ սրտիցս էր, ես երկուսին էլ հենց տիտանիկից եմ սկսել ճանաչել, ու հենց սկզբից զզվում էի։ Հետո նոր կամաց-կամաց ջոկեցի, որ երկուսն էլ լավն են, մանավանդ Քեյթը (ի դեպ իրա լավ կինոներից ա նաև «Դեվիդ Գեյլի կյանքը»)։

[Տրիբուն]

Երկաթե մարդը. «Քո մոլորակի ճակատագիրը» թրեյլերը.




Էս կինոն ոչ մի դեպքում չի կարա վատը լինի

Երեկ Կինոմոսկվայում նայեցի: Լիքը լավ դերասաններ են հավաքել (Russell Crowe, Kevin Costner, Harry Lennix, Laurence Fishburne), բայց սուպերմենի տղեն՝ Henry Cavill-ը, դուրս հեչ չեկավ: Համ էլ իրան հեչ չեմ հիշում ինչ-որ ուրիշ նորմալ կինոյում խաղալուց:

Հա, նկարահանությունը ահագին լավ ա ստացվել, բայց սյուժեն զրոյա, լրիվ զրո էլի:

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Ուրմեն կինոյի վերջում Սուպերմենը՝ Կալ-էլը կինոյում, մառդաբոյ ա անում Գեներալ Զոդի հետ: Կառոչի երկուսն էլ գեր-գեր հզոր են էլի: Իրար մի ուրիշ ձևի մոռթում են, սաղ քաղաքն ավիրում են, ինչքան շենք կա շուռ են տալիս իրար վրա, մի հինգ անգամ տրաքում են տարբեր ձևի, դաժե թռնում են իրանց խոդով տիեզերք ու արբանյակ են շարքից հանում, բայց ոչ մեկի վրա մի հատ քերծվածք չի լինում: Բայց վերջին պահին մեր տղեն բռնում ա Գեներալ Զոդի գլուխը, վիզը ֆռցնում-ճտցնում ա ու ջարդում ա Ու էտ պահին տղես ինձ ասում ա. «Փաստորեն էս մեթոդը բոլոր դեպքերում աշխատում ա»

[Sagittarius]

Ճիշտ ես, սուպերմենը ձանձրալի ա. երբեք էլ չեմ սիրել սուպերմենի կերպարը: Բայց դա այն սուպերմենն ա, որը մինչև հիմա մեզ ներկայացրել են. ժելեոտած մազերով, սեքի սիքսպեկով մի տղամարդ, որը ուղակի ահավոր ուժեղ ա ու թռնել գիտի:
Բայց էտ ամենինչից առաջ ինքը այլմոլորակային ա, որը եկել ա մի քաղաքակակրթությունից, որտեղ իրա կարողությունները լրիվ բնական են եղել: Ու էտ քաղաքակրթությունը տեխնոլոգիապես շատ ավելի առաջադեմ ա եղել քան մենք: Ու էս ամենի ֆոնի վրա իրա պայքարը ինչ-որ մի աղջկա կայնքը փրկելով և երկնային մի քանի չար ձաձաներին հաղթելով սահմանափակելը իրոք ձանձարալի ա:

Նոլանը Batman-ին դեմք տվեց, վեց չէ, 12-16 տարեկան տղերքի համար ստեղծված հերոսին լուրջ կերպար սարքեց: Մեծ սպասելիքներ ունեմ, թրեյլերի մեջ, որ ասում ա «Դա "Էս" /S/ չէ, իմ աշխարհում դա նշանակում ա Հավատ" հիմք ա տալիս ենթադրելու, որ հեղինակներն էլ են հասկացել, որ Սուպերմեն այլմոլորակայինի կերպարը շատ ավելի հետաքրքիր է, քան Սուպերմեն գերտղամարդու:

Ազնիվ խոսք՝ ֆիլմի սցենարի գրմանը մասնակցություն չեմ ունեցել: Ուրախ եմ, որ գլխավոր սպասելիքս արդարացվեց՝ Քալ-էլը այլմոլորակային ա:

Ֆիմի դիտումից նոր եմ գալիս, համառոտ կիսվես տպավորություններովս:

Նախ ֆիլմը դիտելուց առաջ հիշե՛ք՝ ռեժիսյորը Զակ Սնայդերն ա, Նոլանը պրոդյուսերն ա «ընդամենը»: Եթե տեսել և հավանում եք «300» և «Watchmen»ը, ուրեմն էս ձեր ֆիլմն ա, եթե ակնկալում եք «Batman» կամ «Inception», ուրեմն հեռու մնացեք էս ֆիլմից:
Cool, զիլ, կռուտիզնա... ահա, թե ինչ կլիներ, եթե սպարտացիները Կրիպտոնում ծնված լինեին: Զակի ձեռագիրը ամեն ինչում առկա ա, ու դա մի այլ կարգի դզզում էր: Կլարկը ու Գեներալ Զոդը տեղ-տեղ Լեոնիդասին էին հիշեցնում: Էս ֆիլմը էն ա, ինչ Transformers-ը փոքր վախտ երազում էր դառնալ: Չեմ ուզում Նոլանի նախկին ֆիլմերի հետ համեմատություն անցկացնել, քանի որ սա Նոլանի ֆիլմը չէ:

[Sagittarius]

Բայց էս Օբլիվիոնը ինչ ախմախություն դուրս եկավ: Առաջին հայացքից շատ սիրուն ու հետաքրքիր ա ստացվել: Բայց մի քանի անպատասխան հարցերից հետո հասկանում էս, որ սաղ ֆիլմը հիմնված տրամաբանության անտեսման վրա: «Բա խի՞ էր էսի սենց», «Որովհետև սցենարի հեղինակը այդպես էր որոշել»: #majorplotholes

[Sagittarius]

Oblivion
Բոլոր պոստապոկալիպտիկի սիրահարներին : Ամեն ինչ համարյա լավն էր. բա նորագույն տեխնիկան ու պոստապոկալիպտիկ ֆոնը ,ըմմմմ, իդեպ, ֆիլմի ռեժիսյորը TRON: Legacy-ի (հա, հա, Daft Punk-ն էլ կոմպոզիտորն ա , ռեժիսյորն ա: Էս ռեժիսյորը երևի մի այլ կարգի սիրում ա մինիմալիստական ոճը. համ ընդեղ համ ստեղ երեք գույնից ավել գույն չես տենա: Ջոզեֆ Կոսինսկի՝ հիշեք այս անունը:
Մի խոսքով սեր-մերը հանած՝ կծելու գիտական ֆանտաստիկայա

համաձայն եմ, համարյա ամեն ինչ ընտիր ա, նույնիսկ Ջեմի Լաննիսթեր ունեին, բայց սցենարը մի ահավոր ձոխողում էր, ոչ թե գաղափարը ընդհանրապես, այլ ընդհանուր բացարտությունը՝

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

օրինակ՝ խի էին մարդիկ այլմոլորակայիների տակ «դիմակավորվում» ու խի ամեն հասանելի միջոցով Ջեկերին չէին փորձում հասցնել, որ իրանք մարդ են: Հաստատ ոչ մի բան չէին կորցնի, եթե բացահայտ որպես մարդ հանդես գային, միայն կշահեին: Ու սրա վրա կառուցված ա ողջ պատմությունը: Ու սենց էլի լիքը սցենարի թվիստներ կա, որի միակ նպատակը դիտողին հենց ընենց շփոթեցնելն ա: