Ի՞նչ է Հայրենիքը քեզ համար, կա՞ այդպիսի բան

[Chuk]

Իմ պատկերացմամբ հայրենիքը իմ ընտանիքն է, եղբորս ընտանիքն է, ընկերոջս ընտանիքն է ու էսպես աստիճանաբար ընտանիք առ ընտանիք ինտեգրումը:
Բայց վերացական սահմանումներն էս անգամ մի կողմ դնեմ:

Շատ կուզեմ, որ հայրենիքս լինի Երկիր մոլորակը: Բայց իրականությունում այդպես չէ, դեռ ժամանակին անիվը շատ պտույտներ պիտի գործի:
Եվ ուրեմն Հայաստանի Հանրապետությունն է:

[Lord]

Հայրենքիը ամեն մեկիս մեջ է, դա այն վայրն է որտեղ ծնվել մեծացել ես, որտեղ զարգացել ես, գիտելիքներ քաղել, կարևոր չի ոչ ազգությունը ոչ էլ ուրիշ ինչ որ մի բան, եթե դու այդ հողի վրա ես ապրում, պաշտպանում այն, խնամում ապա դա քո հայրենիքն է: ԵՎ որտեղ էլ ապրես ինչրքան ել լավ լինի չես կարող քո ծննդավայրը մոռանալ դա քո մեջ ընդմիշ մնում է…

[KiLa]

Թե ինչ է այն ինձ համար, մի քիչ դժվարանում եմ շտապ պատասխանել, բայց ինձ համար այն կա... Եվ այդ ես չեմ ապրում այդ հայրենիքում, այլ հայրենիքն ինքն է, որ ապրում է իմ մեջ: Եվ ես ուր էլ գնամ, նրանից բաժանվել կամ փախչել չեմ կարող:
Բացի այդ, ասեմ նաև որ այն իմ ներսի բողոքն է, ոչ անտարբերությունը, իմ ունեցած սերն է, ոչ ատելությունը, հուսալքությունն ու ընկճվածությունը չէ, այլ հավատն ու հպարտությունը, կորովը, կարեկցանքը, մարդասիրությունը... Իմ ներսում ապրող՝, իմ նախնիների հիշատակն է, իմ ազգի պատմությունն է, նրա հոգնությունը, տքնանքը, տառապանքը: Ինձ համար այն հող չէ, տարածություն չէ, ինձ համար այն հոգի է, երազ, անուրջ...Չգիտեմ...

[Հինատա]

Ամեն ոգ և ամեն ինչ ունի իր անունը, բայց աշխարհում բոլոր անունների և անվանումների մեջ երկու շատ կարևոր բառեր կան՝ մայրիկ և հայրենիք, կամ հակառակը: Երբ շատ փոքր էի ես աշխարհը ընկալում էի իմ մայրիկով և իմ մայրիկի, ավելի շուտ իմ ծնողների սիրո ու քնքշանքի մեջ ես ավելի ուշ հասկացա ևս մի բան, այն որ մայրիկի պես էլի այդպես անուշ անգին, աննկարագրելի մի մեծ սեր կա, որը ինչքան էլ ձեռքերը պարզես կողք, չես կարող գրկել ու սեղմել կրծքիդ, նրանից կարոտդ առնելու համար պիտի երկու ոտքով ամուր կանգնած լինես այն հողի վրա և նրան պիտի սիրես ոչ թե խոսքով, այլ սրտով, հոգով և ողջ գիտակցությամբ: Այս աննկարագրելի սիրուն արժանի է այն, որը մեկ բառով կոչվում է հայրենիք և մենք յուրաքանչյուրս մեր նվիրվածությամբ պիտի արժանի զավակներ լինենք մեր մայրիկներին և մեր հայրենիքին:

[Չամիչ]

Հայրենիքը ամեն ինչ էր ինձ համար, հայրենիքը իմ օդն է իմ ջուրն է, իմ հոգին է: Եթե չլինի իմ հայրենիքը չեմ լինի ես: Տարբեր մարդիկ տարբեր կախվածություն ունեն, ես էլ Հայաստանից կախվածություն ունեմ:

[Դեկադա]

Հայրենիքս... իմ տունը՝ առաջի հերթին, ընտանիքս, ամենամտերիմներս՝ առանց որոնց կյանքս դառնում ա մղձավանջ, թեպետ ստիպված շարունակում եմ ապրել: Հայաստանը, հայերը: Բավականին առիթներ ունեցել եմ համոզվելու, որ ես հայասեր եմ՝ անկախ ունեցածս բացասական ու դրական կարծիքներից: Ինձ համար ցանկացած հայ ավելի արժեքավոր ա քան յուրաքանչյուր լավագույն օտարերկրացին:

Նույնիսկ Հայաստանի մեջ՝ իմ քաղաքից դուրս, էլի հայրենիքս մնում ա իմ քաղաքը՝ թեպետ էտպես էլ չկարողացա նրա հետ լեզու գտնել:

Կարծում եմ որպես բնակավայր կկարենամ մեծ դժվարությամբ ապրել ուրիշ երկրներում, բայց դե հաստատ հայրենիք չի դառնա:

[einnA]

Չեմ կարող հաստատ ասել, թե երբվանից (ինձ թվում է ծնվածս օրից, չեմ չափազանցնում) ու որ պահից իմ մեջ ուրիշ, ավելի ուրիշ տեսակի սեր զգացի, որ հիմա ասում են հայրենիքի նկատմամբ սերն է: Փոքր էի, երբ հեռուստացույցով Անիի ավերակներն էին ցուցադրում, ես էլ տանը մենակ էի ու անկախ ինձնից ես սկսեցի լացել, մամաս ներս մտավ ու մինչև հիմա ասում ա ` դու էն գլխից էտ գիժն ես... հա ես գժի նման եմ սիրում էս հողը, բայց էս էն սերերից չի, որ կարող է վնաս տալ, որ կարող է ատելության փոխվել, դրա համար սա մի ուրիշ սեր է, բացատրել չի լինի:
Հայրենիքը սկսում է մեր տան պատերից, բակի ծառից, շենքի պատին նկարած էն Մասիս սարից...
Չգիտեմ նկատել եք? երբ մեզ թուղթ ու մատիտ են տալիս, մենք տուն ենք նկարում` անպայման արևը վերևում, հետևում` սար,ծառ, ծաղիկ... վստահ կարող եմ ասել, որ էտ հայի նկար է ու մենք ինչ ուզում եք ասեք կապված ենք մեր հողին:
Կարոտ զգացել եմ ու խեղդվել եմ, երբ եկել եմ ու մեր հենց մենակ ծառերն ու սարերը տեսել եմ, շունչս տեղն է եկել:Չէ, չեմ ասում դիմանալու բան չի, դիմանալ լինում է, բայց դառնում ես կիսատ...
Սիրում եմ հայրենիքս խենթի նման իր կաշառակեր չինովնիկներով, կեղտոտ փողոցներով, անտարբեր, անընդհատ բողոքող գործազուրկ մարդկանցով, ու հեչ կարևոր չի, թե կողից ինչ են ասում...

[Askalaf]

...Իմ համար Հայրենիքը ավելի լայն հասկացություն է քան միայն տարածքը:
...
...

Անիմաստ եմ համարում էս տարբերակները`

• 'Չկա դենց բան'
• 'Տիեզերքը, եթերը, քանզի ես հոգի եմ դառնալու'
• 'Երկիր մոլորակը'

1. Գրածիդ մեջ հակասություն կա։
2. Եթե այնուամենայնիվ հակասություն չտեսնես, խորհուրդ կտամ սահմափակ մտածողությամբ չդատես։

[Jarre]

Հայրենիք հասկացությունը և հայրենասիրությունը ամենաշատ շահարկվող և չարաշահվող թեմաներից են։

Հաճախ հայրենասիրությունը օգտագործվում է մի խումբ մարդկանց կողմից զուտ իրենց անձնական շահի համար։ Ու ցավալի է, որ արդյունքում շատ մարդկանց համար նրանք այդպես էլ մահանում են, որպես հայրանասերներ։

Պարզ օրինակ։ Հանուն հայրենիքի ԼՏՊ-ն ու իր հետևորդները դուրս եկան պայքարի։ Ու հանուն էտ նույն հայրենքի էլ ՍՍ-ն և ՌՔ-ն (էս վերջի Ք-ն ազգանվան առաջին տառն ա, քվուր չի) վարի տվեցին էտքան մարդու։

Էնպես որ ամեն հայրենիքը փառաբանող ու էտ գաղափարը բարձրացնող չի, որ իսկապես հայրենասեր ա

[My World My Space]

Մենք սիրում ենք ոչ թե մեր հայրենիքը, այլ մեր կարգավիճակն այդ հայրենիքում....

[My World My Space]

Մենք սիրում ենք ոչ թե մեր հայրենիքը, այլ մեր կարգավիճակն այդ հայրենիքում....

Հատուկ Շինարարի համար

Մենք սիրում ենք մեր հայրենիքը, որովհետև մերն ա, որովհետև էստեղ տիրոջ զգացում ունենք, տանը լինելու ապահովվածություն, ու ըստ էության դրա համար էլ սիրում ենք, արտասահման գնացող մարդը բորդյուրներին չի, որ կարոտում ա, այլ իրա ստատուսին էս հայրենիքում, որտեղ ինքը տանն ա.... և ուրեմն սիրում ա իրա կարգավիճակը էս հայրենիքում, ինչպես նրանք, ովքեր դեռ չեն գնացել, բայց էլի սիրում են, որովհետև գնացողների կարոտի պատճառը ոսկորներով զգում են....

[Շինարար]

Հատուկ Շինարարի համար

Մենք սիրում ենք մեր հայրենիքը, որովհետև մերն ա, որովհետև էստեղ տիրոջ զգացում ունենք, տանը լինելու ապահովվածություն, ու ըստ էության դրա համար էլ սիրում ենք, արտասահման գնացող մարդը բորդյուրներին չի, որ կարոտում ա, այլ իրա ստատուսին էս հայրենիքում, որտեղ ինքը տանն ա.... և ուրեմն սիրում ա իրա կարգավիճակը էս հայրենիքում, ինչպես նրանք, ովքեր դեռ չեն գնացել, բայց էլի սիրում են, որովհետև գնացողների կարոտի պատճառը ոսկորներով զգում են....

Հով, ես կարգավիճակիս չեմ կարոտել, մեր տանը, հարազատներիս ու ինչու չէ, նաև հենց բորդյուրներին եմ կարոտել, բայց ինչևէ, դու գրել ես «մենք», դուք այդպես եք, ես այսպես եմ, ամեն մարդ իր կարծիքն ունի:

[My World My Space]

Հով, ես կարգավիճակիս չեմ կարոտել, մեր տանը, հարազատներիս ու ինչու չէ, նաև հենց բորդյուրներին եմ կարոտել, բայց ինչևէ, դու գրել ես «մենք», դուք այդպես եք, ես այսպես եմ, ամեն մարդ իր կարծիքն ունի:

բայց դա քեզ ամենևին թույլ չի տալիս գրառումս համարել անկապագույն

[Շինարար]

բայց դա քեզ ամենևին թույլ չի տալիս գրառումս համարել անկապագույն

Ներող, ցավդ տանեմ

[Gayl]

Հատուկ Շինարարի համար

Մենք սիրում ենք մեր հայրենիքը, որովհետև մերն ա, որովհետև էստեղ տիրոջ զգացում ունենք, տանը լինելու ապահովվածություն, ու ըստ էության դրա համար էլ սիրում ենք, արտասահման գնացող մարդը բորդյուրներին չի, որ կարոտում ա, այլ իրա ստատուսին էս հայրենիքում, որտեղ ինքը տանն ա.... և ուրեմն սիրում ա իրա կարգավիճակը էս հայրենիքում, ինչպես նրանք, ովքեր դեռ չեն գնացել, բայց էլի սիրում են, որովհետև գնացողների կարոտի պատճառը ոսկորներով զգում են....

Դե լավ ընդամենը մեկ օրինակ բերեմ և եթե կարող ես վերջում բացատրի թե դա ինչ է նշանակում:
Մոնթե Մելքոնյանը ծնվել է ԱՄՆ ում, 18, թե 17 տարեկանում մի գիրք է տանից գտնում և այդ գրքից իմանում ա որ «հին էրկիր» գոյություն ունի, դե էլ մանրամասն չպատմեմ ինչեր ա արել, բայց նա երբեք Հայաստանի երեսը չտեսած ինչ որ թուրքերի տեռորի ա ենթարկում, երբ բանտից դուրս ա գալիս միանգամից գալիսա Հայաստան և զոհվում իր հողի համար, ապեր ինքը չի ծնվել Հայաստանում, Հայաստանի մասին իմանում է 18 տարեկանում, թուրքերին տեռորի ա ենթարկում, բայց առանց Հայաստանը տեսնելու, իսկ վերջում մեռնում է Հայաստանում, բա սրա անունը ի՞նչ կդնես:Կարգավիճա՞կ