Իմ ամեն երգի մեջ դու կաս,
Դու կաս ու երգում ես:
Դու ես դատավորս, վկաս,
Հավատամքս, երդումըս:
Առանց քեզ ոչ Լորըս կլիներ
Եվ ոչ էլ Սյունիքըս:
Ոչ սարըս, ոչ ձորըս կլիներ,
Ոչ ամպ ու ձյունիկըս:
Առանց քեզ ոչ տունըս կլիներ
Եվ ոչ էլ՝ քնարըս,
Եվ ոչ էլ այսքան անվեհեր
Երգելու հնարըս:
Առանց քեզ ոչ հողըս կլիներ
Եվ ոչ էլ՝ երկինքս,
Ոչ շնչող տողըս կլիներ
Եվ ոչ էլ՝ ես ինքըս...
Դու սիրտն ես հողի Նաիրյան,
Ոգին ու ուղեղը,
Եվ քեզ հետ չափվում է միայն
Ուժեղից ուժեղը...
Առանց քեզ ոչ ուժըս կլիներ,
Ոչ ձևըս ու խորքըս,
Ոչ ցավըս, ոչ հուշըս կլիներ
Եվ ոչ էլ՝ ցնորքըս...
Սիրում եմ քարերը քո կիրթ,
Քո նուռն ու եղնիկը,
Եվ նախաստեղծորեն վճիտ
Քո ոսկեղենիկը:
Ամեն մի քարըդ ինձ համար
Բարձունքի բարձունք է,
Ամեն մի բառըդ ինձ համար
Հանճարի մասունք:
Չտայիր իմ սիրտն ու հոգին,
Չտայիր իմ խելքը,
Ես ինչպես անգիր կանեի
Անտառի տարերքը...
Իմ ամեն բառի մեջ դու կաս,
Դու կաս ու հնչում ես,
Դու ես դատավորըս, վկաս,
Տունըս, ներշնչումըս...
© Համո Սահյան
Էջանիշներ