Մեջբերում Astgh-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Էլմօ, դու էլ ոնց-որ պատմությունը լավ չգիտես. Իրանը ամբողջությամբ աղքատության մեջ էր ընկղմված, իսկ բոլոր ձեռնարկությունները ամերիկացիների ձեռքին էին: Երկիրը կարծես գաղութ լիներ. գիտե՞ս թե որ ճյուղերն էին զարգանում այնտեղ, որտե՞ղ էր շահը ներդրումներ կատարում: Նավթի արդյունաբերության զարգացմանը թափ տվեց, Աբադանի, Քերմանշահի ու Թեհրանի նավթավերամշակման գործարանները սկսում են փոխել տնետության դեմքը, բայց փոխանակ ժողովուրդը հարստանար, աղքատ էր մնում: Որովհետև մեծ քանակի զենք էր գնում, բայց ոչ թե երկրի սահմանները պաշտպանելու համար, այլ սեփական գահը պաշտպանելու համար: եթե 60-ականների ընթացքում միայն պարտքեր էր վերցնում, 70-ականների սկզբից վարկատու երկիր դարձավ, պարտք էր տալիս անգամ եվրոպական ամենազարգացած երկրներին: Բայց դա ոչ մի կերպ չի նշանակում, որ ժողովուրդը հարուստ էր. պետությունը հարուստ էր, իսկ ժողովուրդը՝ աղքատ: Տարբերություն կա, չէ՞: Նույն կերպ էլ ամերիկացիք մի հատ կնոպկա սեղմեին, իրանցիք...
Աստղ ջան հիմա քեզ պատմեմ, որ Քրքորյանը թերթ ծախողից դառել ա միլիարդատեր, կհավատա չէ՞: Եղած բան ա: Բայց դա հանգամանքների բորումով ա եղել: Ամեն մեկս չենք կարա միլիարդատեր դառնանք, եթե նույնիսկ մի քանի տարի թերթ ծախենք: Հանգամանքները էլ չկան:
Հիմա ի՞նչ էական ա, Իրանը ոնց ա դառել հիմիկվա Իրան:
Մենք դրա ոչ ժամանակը, ոչ խելքը, ոչ էլ ռեսուրսները չունենք: Եթե ձևը իմացող լիներ կամ հանգամանքները լինեին՝ կանեինք: Չկա էդ երեքը, կամ դրանցից գոնե մեկը չկա:
կամ խելոք մարդ չունենք
կամ հանգամանքները աննպաստ են
կամ ռեսուրսներ չունենք:
իմ կարծիքով երեքն էլ չունենք: