Մեջբերում Աթեիստ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Կարծում եմ շատերդ եք արդել նկատել թե վերջին տարիների ընթացքում ինչքան է փոխվել մեր լեզուն:

Բերեմ մի քանի վառ օրինակ.
1. Դպրոցական տարիներին հատուկ նշվում էր, որ միակ թիվը, որը գրվում է "ը"-ով ինն է - "ԻՆԸ":
Իսկ վերջին 2-3 տարիների ընթացքում "ը"-ով սկսեց գրվել նաև տաս (10) թիվը:
(Ինձ համար առաջին շշմեցուցիչ փաստը տաս հազար դրամանոց թղթադրամն էր):
Վերջերս նույնիսկ "Եթեր" շաբաթաթերթում հանդիպեց "յոթԸ օր" արտահայտությունը:
Ընտրությունները տեղի կունենան մինչև հուլիսի տասը:

Հանդիպումները տեղի կունենան տաս օրը մեկ:Տաս, քսան տարի է հետո ամեն ինչ կփոխվի:

Ինչո՞ւմն է խնդիրը: Որ ֆինանսների նախարարությունում նստած են ռուսախոս անգրագետնե՞ր:
2. Նույն դպրոցական տարիներին բացատրվում էր "Ես իմ անուշ Հայաստանի արևահամ ԲԱՐն եմ սիրում" -ի ԲԱՐ-ի իմաստը.
Իսկ հիմա 1000 դրամանոց թղթադրամի վրա տպվում է ԲԱՌԸ, իսկ լեզվագետները սկսել են բանավիճել, թե որ տարբերակն է ճիշտ:
Ես իմ անուշ Հայաստանի արևահամ ԲԱՐն եմ սիրում՝ տափակություն է և Չարենց պետք է լինել «արևահամ ԲԱՌ» հորինելու համար: Չարենցը գրել է «արևահամ ԲԱՌ», բայց հրատարակության ժամանակ գրաշարին թվացել է, թե վրիպակ է և բաՌը դարձրել է բար( =բերք, բարիք):Հետագա հարատարակություններում սխալը ուղղել են:Իսկ գրականագետները(Ազատ Եղիազարյան, Գասպարյան և ուրիշներ) զարմացել ու զայրացել էին, որ հայկական թղթադրամների վրա կրկնել են նույն սխալը և աղավաղել Չարենցի հանճարեղ տողը: Բանաստեղծության ամբողջ հմայքն ու խորությունը այդ երկու հատիկ բառերի զարմանահրաշ զուգորդության մեջ է: Հայոց բառերը( բարերից առավել) արևի համ ու հոտ ունեն:
3. Մենք այբուբենում վաղուց արդեն չունենք "ւ" (վյուն) տառը, և նույնքան վաղուց ունենք "և" տառը.
Իսկ հիմա եթե ուշադրություն դարձնեք, գրեթե բոլոր թերթերում և գրքերում "և"-ի փոխարեն գրվում է "եւ":

Ես սա համարում եմ ոչ թե լեզվի էվոլյուցիա, այլ ոտնձգություն լեզվի նկատմամբ:
Սպասում եմ Ձեր կարծիքներին:
Ինչպե՞ս թե ւ-վյուն չունենք,իսկ «ու» ինչպե՞ս ենք գրում: և-ը լիգատուրա(երկու տառերի կապակցություն) է, որ ստացել է տառի կարգավիճակ: Բայց մենք կարող ենք ապրել առանց և-ի, առանց ւ-ի՝ ոչ: Դասական ուղղագրութիւնն անհնար է պատկերացնել առանց վիւն-վյունի:

Իսկ իմ կարծիքը կայանում է նրանում, որ ԵՍ ԻՆՔՍ չաղավաղեմ հայոց լեզուն: Եթե ամնեն մեկը զգա իր անձնական պատասխանատվությունը(սա վերաբերում է ոչ միայն լեզվին) լեզվի հանդեպ, ապա վաղ թե ուշ ամեն ինչ կփոխվի: Ինչ փույթ, թե ոմնաք աղավաղում, բռնաբարում են լեզուն:Ահա մի թարմ օրինակ.http://www.akumb.am/showthread.php?t=9917 #4

Եթե ավելի լավ թարգմանություն կա, գտնելու դեպքում անպայման դիր էլի. բայց սա համենայն դեպս ինձ հանդիպացներից մեջներց հաջողնա:

Սա ինչերե՞ն է, մի՞թե դպրոցներում, ԲՈՒՀ-երում այսպիսի եզոպոսյան լեզու են սովորեցնում:Խոսքը տառասխալ- վրիպակների մասին չէ(չարյաց փոքրագույնը), այլ լեզվամտածողության(չարյաց մեծագույնը):