եսել եմ այդպես մտածում , և հարցը բացելիս ինձ հետաքրքիրեր նաև ուրիշների կարծիքըՔրիստինա-ի խոսքերից
եսել եմ այդպես մտածում , և հարցը բացելիս ինձ հետաքրքիրեր նաև ուրիշների կարծիքը
Համաձայն եմ միանշանակ:
Երբ սիրում ենք, երբեմն տանջվում ենք, երբեմն հրճվում…բայց, այնուամենայնիվ, սիրում ենք…
Այսինքն ԱՊՐՈՒՄ ենք…
Իհարկե ոչ
Սերը դա հիասքանչ է
Հետևիր Քո մտքերինդրանք դառնում են խոսքեր
Հետևիր Քո խոսքերին
Կարծում եմ, որ նույնիսկ անպատասխան սերն ունի իր գեղեցկությունը: Միգուցե այն ցավոտ թվա, բայց հաստատ որոշ ժամանակն անց այդ զգացմունքին հնարավոր կլինի նայել կարոտով ու ժպիտով: Չէ՞ որ դա երազ էր… իսկ երազներն ինքնին արդեն գեղեցկություն են…
Կամ էլ դառնությամբ ու սրտխառնոցովՄիգուցե այն ցավոտ թվա, բայց հաստատ որոշ ժամանակն անց այդ զգացմունքին հնարավոր կլինի նայել կարոտով ու ժպիտով:
Baic ahavor txura vor mekin sirum es heto ches sirum.Aisinqn ser@ sut bana,vorovhetev ancoxika.
Մոդերատորական: Ծանոթացեք ակումբի օրենսդրությանը։ Մասնավորապես ֆորումում չեն ողջունվում լատիներեն տառերով հայերեն գրառումները:
Եթե ինչ-որ պատճառով հայերեն մեքենագրելու հետ կապված դժվարություններ կան, ապա կարող եք օգտագործել ֆորումում ներդրված հայերեն մեքենագրման համակարգը, Տրանսլիտի ձևափոխիչը կամ կարդացեք «Ինչպե՞ս գրել հայերեն» թեման :
Իսկական սերը երբեք անցոիկ չի…
Սիրո տանջանքը քնքուշ է ու հաճելի: Միգուցե սկզբում ցավոտ է: Բայց ժամանակի ընթացքում ցավը կարող է վերափոխվել անսպառ երազի աղբյուրի: Իսկ ինչպե՞ս կարող է երազը տանջանք լինել…
Երազը լինում է և կաշմառ
Բայց այդ "կոշմար"–ից արթնանալուց հետո հանգստություն չի իջնում վրադ, որ վերջապես այն վերջացավ: Նույնն էլ սերն է, եթե այն քեզ ցավ է պատճառել, որոշ ժամանակ անց դու կուրախանաս, որ չես հասել նրան, քանի որ այն քոնը չէր, ու կվերջանա այդ սիրային սարսափը:Երազը լինում է և կաշմառ
Կարող է տանջանք լինել , երբ իրոք սիրում ես:
Դա չի նշանակում , որ անպայման պետքա տանջվես:
բայց այդ տանջանքը, եթե կա, շատ լավ զգացողություն ա, որը քեզ ստիպում ա լինել ավելի լավը , ավելի բարձրը , որ դուրս գաս այդ տանջանքից , ու մեկ էլ ստացվում ա, դու զգում ես թեթևություն և քո սերը ընկալում ես մի ավելի բարձր էություն, կարևորութույունը ավելի ակնառու ա դառնու , դե չեմ կարողանում բացատրեմ , էդ պետք զգաս …
Վերջին խմբագրող՝ Taurus: 13.10.2006, 18:49:
CassiopeiaՍիրո տանջանքը քնքուշ է ու հաճելի: Միգուցե սկզբում ցավոտ է: Բայց ժամանակի ընթացքում ցավը կարող է վերափոխվել անսպառ երազի աղբյուրի: Իսկ ինչպե՞ս կարող է երազը տանջանք լինել...
Ես քեզ հետ համաձայն չեմ.Օրինակ. ես սիրել եմ մի տղայի անպատասխան,ես տանջվել եմ նրա պատճառով,հիմա արդեն նրան մոռացել եմ.Բայց նրան տեսնելիս,ես դեռ հիշում եմ տանջանքս.
Տանջանքը մնումա տանջանք, ինչից ուզումա լինի
Սիրել ու տանջվե՞լ.... Մի քիչ խորթ հասկացություններ են , իրար էնքան էլ չեն սազում...
Եթե իրոք սիրում ես , ինչու՞ պիտի տանջվես…
Տանջվել կլինի են դեպքում եթե ասենք ինքնամոռաց սիրում ես, բայց սերդ անպատասխան է... բայց դրան էլ կարելի է դիմանալ, կարելի է դիտել որպես կյանքի դրվագ, ճակատագիր, ու չտանջվել...
Հետո սիրո հետ մարդը կանգնում է որոշակի հոգեբանական դժվարությունների առաջ, ինչ որ շրջանում, ինչ որ դեպքերում... Ու շատերը շփոթում են սիրո տանջանքը սովորական տանջանքի հետ....ՉԵՔ ԳՏՆՈՒ՞Մ ,Որ ՍԻրՈ ՏԱՆջԱՆՔՆԵրԸ ՄԻ ՏԵՍԱԿ ՔԱՂՑրՈՒթՅՈՒՆ ՈՒՆԵՆ
Ջան մարդ ջան, ջան հոգի ջան, ջան սիրտ ջան, ջան ժպիտ ջան
Չսիրելը հաստատ տանջանքի պատճառ է, մարդ երբեք իրեն ավելի տանջված չի զգում քան սիրված չլինելու ու չսիրելու և միայնակության զգացումից…սիրելու մասին ոչինչ չեմ կարող ասել…
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ