Եթե
Եթե կարող ես միշտ զգոն լինել,
Երբ շուրջդ բոլորը հանկարծ մոլորվեն
Եվ չվարանեն միշտ քեզ մեղադրել,
Եթե կարող ես դու քեզ վստահել,
Երբ շուրջդ բոլորը հանկարծ կասկածեն,
Մի արհամարհիր կասկածները այդ։
Եթե կարող ես դու անվերջ սպասել,
Եվ չձանձրանալ սպասելով անվերջ,
Կամ եթե հանկարծ քո շուրջը ստեն
Եվ ատելությամբ բոլորը լցվեն,
Ստերի գիրկը դու երբեք չընկք ես
Եվ ատելությամբ սիրտդ չողողես.
Չլինես գոռոզ և ինքնահավան։
Եթե կարող ես անվերջ երագել
Եվ երազներիդ ստրուկը չդառնւա,
Եթե կարող ես մտածել հավերժ,
Չդարձնել մտքերդ կուռքեր անհաս,
Թե դիմավորես դու դժբախտությունդ
Ու հաղթանակը միևնույն ոգով,
Եվ եթե դու միշտ զսպես քո հոգին,
Երբ քո խոսքն ասվի խաբեբա լեզվով՝
Դառնա որոգայթ խեղճ հիմարների։
Եթե հանդուրժես, որ հանկարծ մի օր
Կյանքիդ պատերը դանդաղ փլուզվեն,
Եվ անձայն կրկին դրանք կառուցես.
Թե հաղթանակներդ դարձնես դու մի կույտ
Եվ չափսոսալով այն մի կողմ նետես.
Պարտվես ու ամեն ինչ սկսես նորից,
Պարտության մասին խոսք անգամ չասես.
Եթե կարող ես ստիպել, որ սիրտդ
Բաբախի նույնիսկ երբ այն չլինի,
Եվ ապրել այդպես, գոչել՝ դիմացի՛ր։
Եթե կարող ես վիճել մարդկանց հետ՝
Չկորցնելով ուժի և ոչ մի կաթիլ.
Արքաների հետ հավասար քայլել
Եվ ինքնությանդ չդավաճանել.
Ու չմոռանալ հասարակ մարդուն
Եթե ոչ ոսոխ և ոչ էլ ընկեր
Չեն կարող տանջված քո սիրտը խոցել.
Եթե քեզ անչափ բոլորը հարգեն.
Եվ եթե կարող ես իմաստով լցնել
Անցնող րոպեի ամեն մի վայրկյան.
Քոնն է այս աշխարհը, տիեզերքն անգամ,
Եվ դեռ ավելին՝
Դու մարդ ես՝ որդիս ազնիվ ու անմահ
Ր. Քիփլինգ
Մեջբերել
Էջանիշներ