Ակումբը հետևում էր թավշյա հեղափոխությանը․ 2018

[Ներսես_AM]

Անկեղծ ուզում եմ, որ Հայաստանը բազմակուսակցական լինի (ի դեպ, դա ավելի հատուկ ա պառլամենտական երկրներին. վերցրու Գերմանիա, Նիդեռլանդներ, կարծեմ նաև ՄԹ): Էդ բազմակուսակցալանության արդյունքում ոչ մի կուսակցություն չի կարողանում բացարձակ մեծամասնություն լինել ու ստիպված ա լինում մյուսների հետ լեզու գտնել: Հայաստանում էլ տենց կլիներ, եթե էս խուճուճ ընտրական օրենսգիրքը չսարքեին:

Բայց հա, գաղափարը կսկսի առաջին պլան մղվել, ու քվեարկությունն էլ ըստ սիմպատիայի չի լինի, ու դա կայֆ կլինի:

ՄԹ–ն ճիշտ ա ամենաառաջին երկրներից ա որ պառլամենտ ա ունեցել, բայց լրիվ հնադարյա համակարգ ա ու հաստատ չարժի օրինակ վերցնել։ Փաստացի երկկուսակցական համակարգ ա‎։ Մի քանի փոքրամասնության կառավարության օրինակը հանած երկիրը վերջին 150 տարին փոխնեփոխ կառավարել են Լեյբորիստական ու Պահպանողական կուսակցությունները։ Բայց ամենատխուրը էս ամեն ինչում իհարկե 100% մեծամասնական համակարգն ա։ Դրա արդյունքում ասենք 970 հազար ձայն հավաքած SNP–ին ունի 35 մանդատ, 164 հազար ձայն ստացած Plaid Cymru ունի 4 մանդատ, իսկ 2.4 միլլիոն ձայն ստացած լիբերալ–դեմոկրատները ընդամենը 12 մանդատ