Համակրանք և հակակրանք

[Selene]

Ինչպե՞ս է պատահում, որ մարդուն կարգին դեռ չես ճանաչում, բայց արդեն նրա նկատմամբ որոշակիորեն համակրանք կամ հակակրանք ես զգում (անտարբեր լինելը դեռ չքննարկենք ): Մի տեղ կարդացել էի, որ առաջին հանդիպման պահին, մարդկանց օրգանիզմը ինչ-որ հոտ է արձակում, որը կարող է մեկին` հակակրանքի, մյուսին համակրանքի տրամադրի: Բայց չէ՞ որ այդ զգացողությունը կարող է վիրտուալ աշխարհում էլ առաջանալ, որտեղ հոտ զգալը բացառվում է: Հետևաբար կան այլ պատճառներ…Դուք ի՞նչ եք մտածում այս մասին:

Ինձ թվում է, որ այդ զգացումը բոլորին էլ բնորոշ է
Այսինքն ցանկացած նոր մարդու հետ ծանոթանալիս անպայմանորեն որոշակի համակրանք կամ հակարանք է մոտդ առաջանում, որի պատճառները ոչ միշտ ես կարողանում անգամ ինքդ հասկանալ: Կարծում եմ, դա առաջին տպավորության հիման վրա է առաջանում, քանզի համակրանքի ու հակակրանքի պատճառներն այնքան անիմաստ, երբեմն էլ ծիծաղելի կարող են լինել
Ճիշտն ասած հոտի հետ կապված, առաջին անգամ եմ լսում , հետաքրքիր վարկած է:
Բնական է, որ վիրտուալ կյանքում նման հոտի առկայությունը բացառվում է, այստեղ գործում է մարդու ներքին աշխարհին փոքրիշատե ծանոթանալու, ապա նոր համակրել-հակակրելու սկզբունքը, բայց այստեղ էլ կա բայց, չնայած մասնավոր է բերածս օրինակը, այսինքն միայն ակումբն եմ տվյալ դեպքում դիտարկում, այնուամենայնիվ, նշեմ, որ կարող է առանձնապես բարձր չգնահատես այդ մարդու գրառումները,կամ էլ, նրա մտածելակերպը քեզ այդքան էլ հարազատ չլինի, միևնույն է, քո մոտ նրա նկատմամբ համակրանք կա, որովհետև ասենք, նա գեղեցիկ ավատար ունի, կամ մականունն է լավը…Դե նման մանրուքներն էլ հիմք կլինեն նրան համակրելու: Ընդ որում հետո համակրանքից եթե ոչ հակակրանքի, ապա գոնե անտարբերության անցնելու ուղին բավականին դժվա ր է լինում, որովհետև ներքին մի բան հակառակվում է: Նույն բանն էլ տեղի է ունենում իրական կյանքում, երբ մեկին առաջին հայացքից հակակրել ես, հետո շփվում ես, ավելի լավ ճանաչում նրան, հասկանում, որ նա միանգամայն ուրիշ մարդ է, քան դու կարծել ես, բայց դե , միևնույնն է, էլի ինչ- որ պատնեշ կա, որ դու մտերմիկ զգացումներ տածես նրա հանդեպ, անպայմանորեն ժամանակ է պահանջվում դրա համար:

[Ուրվական]

Իսկ ո՞նց եք կարծում, եթե մարդու նկատմամբ համակրանք չի առաջացել, ապա այլևս հնարավոր չէ՞, որ այդ համակրանքը առաջանա: Դա կախված է կոնկրետ դեպքի՞ց, թե՞ ընդհանրապես այդպես է: Եվ ի՞նչ եք կարծում, համակրանքը զգացմու՞նք է, թե՞ ոչ: Էս համակրանք բառի հետ կապված էնքա՜ն հարցեր ունեմ: Ո՞վ ի՞նչ կարա ասի: Ինձ համար շատ կարևոր է այս հարցերի վերաբերյալ կարծիքներ լսել:

[Մանոն]

Իսկ ո՞նց եք կարծում, եթե մարդու նկատմամբ համակրանք չի առաջացել, ապա այլևս հնարավոր չէ՞, որ այդ համակրանքը առաջանա: Դա կախված է կոնկրետ դեպքի՞ց, թե՞ ընդհանրապես այդպես է: Եվ ի՞նչ եք կարծում, համակրանքը զգացմու՞նք է, թե՞ ոչ: Էս համակրանք բառի հետ կապված էնքա՜ն հարցեր ունեմ: Ո՞վ ի՞նչ կարա ասի: Ինձ համար շատ կարևոր է այս հարցերի վերաբերյալ կարծիքներ լսել:

Կարծում եմ համակրանքը ստեղծվում է մարդկանց առաջին հանդիպման պահին` ինչ-որ դրական բիոէներգիայի փոխանակման արդյունքում: Գուցե դա հենց աուրան է, որ մեկի մոտ կարող է դրական լինել, մյուսի մոտ` բացասական: Հետևաբար մեկի ներկայությամբ մենք մեզ լավ ենք զգում, մյուսից ուզում ենք հապճեպ հեռանալ, ու դրա մեջ երբեմն բացատրություն չենք կարողանում գտնել:

[Selene]

Իսկ ո՞նց եք կարծում, եթե մարդու նկատմամբ համակրանք չի առաջացել, ապա այլևս հնարավոր չէ՞, որ այդ համակրանքը առաջանա: Դա կախված է կոնկրետ դեպքի՞ց, թե՞ ընդհանրապես այդպես է: Եվ ի՞նչ եք կարծում, համակրանքը զգացմու՞նք է, թե՞ ոչ: Էս համակրանք բառի հետ կապված էնքա՜ն հարցեր ունեմ: Ո՞վ ի՞նչ կարա ասի: Ինձ համար շատ կարևոր է այս հարցերի վերաբերյալ կարծիքներ լսել:

Հնարավոր է, որ առաջին հանդիպումից իրոք տվյալ անձի հանդեպ համակրանք չզգաս, այսպես ասած՝ «սիմպատիան չբռնի» Բայց դե դա հիմք չէ, որ հետագայում էլ այդ մարդու հանդեպ համակրանք չզգաս Որոշ ժամանակ շփվելով, ավելի լավ ճանաչելով կարող ես շատ ուժեղ համակրանք զգալ, հատկապես երբ հասկանում ես, որ շատ ընդհանուր բաներ ունեք Նմանապես կարող է համակրանքը կորել:

[Grigorius]

մենք էգոիստ ենք,եթե ցանկացած մեկը շոյում է մեր էգոն,նա այնքան էլ վատը չի թվում մեզ.ԿԱՄ մեզ գրավում են այն մարդիկ ովքեր կարող են մեզ լրացնել(loser ին ձգում է դեպի հաջողակ մարդկանց,տխուր ու լուրջ մարդկանց գրավում են կենսուրախները...
ԿԱՄ այն մարդիկ,ում հետ շփվելով քեզ ես տեսնում կամ այնպիսին ինչպիսին կուզեիր լինել

[Lapterik]

Համակրանք իմ մոտ կարող է առաջանալ նույնիսկ էն մարդու հանդեպ, որին չեմ ճանաչում, չեմ շփվել, բայց դա չի վերաբերվում վիրտուալին: Շատերին եմ համակրել ու համակրում, մի մանրուքից կարող եմ համակրել ու հակակրել:Բայց որ հակակրեցի մի ուրիշ ձևի վատ եմ արտահայտվում, կարել ա ասել ցույց եմ տալիս, որ ես քեզ տանել չեմ կարող: Ինչպես կասեր մաթեմիս դասատուն ձևեր շատ կան:

[Մանե]

Եթևի թե իմ կյանքում շատ մարդիկ կան,որոնց համակրում եմ(նրանք և ռեալ աշխարհից են,և վիրտուալ)
Սակայն մինչև հիմա չեմ հասկացել,թե ինչու է մոտս միանգամից հակակրանք առաջանում այն մարդկանց նկատմամբ,որոնց հետ իրականում երբեք չեմ շփվել
Եթե ինչ-որ մեկին համակրում եմ,ապա այն շատ դժվար կվերածվի հակակրանքի,սակայն հակակրելու դեպքում 100-ից մեկի նկատմամբ կարող է հակակրանքը վերափոխվել համակրանքի
Իմ մոտ համենայնդեպս հակակրանքը առաջանում է խոսելաձևից/վիրտուալ աշխարհում գրելաձևից/,և աչքերի արտահայտությունից

[Մանոն]

Եթե ինչ-որ մեկին համակրում եմ,ապա այն շատ դժվար կվերածվի հակակրանքի,սակայն հակակրելու դեպքում 100-ից մեկի նկատմամբ կարող է հակակրանքը վերափոխվել համակրանքի

Իմ կարծիքով հակակրանքը հազիվ թե վերածվի համակրանքի, կամ հակառակը: Դրանք առաջին հայացքից ստեղծվող զգացողություններ են, որոնք հետագայում գուցե վերածվեն անտարբերության` այսպես ասած միջանկյալ մի զգացման, բայց ոչ փոխարինվեն մեկը մյուսով:

[Tig]

Դե ըստ էզոթերիկ փիլիսոփայության, մարդ ապրում է մի քանի կյանքեր…
Եվ համակրանքի կամ համակրանքի պատճառն այն է, որ մարդիկ գուցեև անցյալ կյանքում ճանաչել են միմյանց…
Սա պնդում չէ, այլ ուղղակի ենթադրություն:

[Apsara]

Դե կարծում թե հակարանքը թե համակրանքը կախված է մեր նախատրամադրվածությունից և վերաբերմունքից: Հիմնականում ենթագիտակցորեն համակրանք է առաջանում այն մարդկանց նկատմամբ, ովքեր նման են մեզ և հակակրանք այն մարդկանց նկատմամբ, ովքեր կամ լրիվ հակասում են մեզ կամ էլ ունեն հատկանիշներ, որոնք ցանկալի են մեզ համար բաց բացակայում են մեզ մոտ: Ավելի հաճախ այդ երկու հատկությունները արագորեն փոփոխվում են տեղերով, ահա ինչու ամեն ինչի սկիզբը մեր մեջ է և ոչ թե դիմացինի

[ihusik]

Դե ըստ էզոթերիկ փիլիսոփայության, մարդ ապրում է մի քանի կյանքեր…
Եվ համակրանքի կամ համակրանքի պատճառն այն է, որ մարդիկ գուցեև անցյալ կյանքում ճանաչել են միմյանց…
Սա պնդում չէ, այլ ուղղակի ենթադրություն:

Լիովին համամիտ եմ և բնականաբար անցած դրական կապը հարազատ, մտերիմ հոգու հետ արտահայտվում է համակրանքի տեսքով և հակառակը...