Տխրության և տխրելու հազար ու մի ձև ու միջոց կա .. իսկ Մանոնի մոտ դա շատ բնական է ստացվում... կարծես տխրության մեջ ինչ որ իմաստ է գտել որ հասու է միայն իրեն ու կատարելություն է զգում դրա մեջ , ամեն դեպքում ինձ թվում է դա տխրություն չի .. այլ թախիծ է , սրտաբուխ զգացում է , գուցե մենք պետք է օգնենք նրան նույնապես հասկանալ նաև ուրախությունն ու հրճվանքը .. իսկ գուցե նաև միասին թախծենք
Էջանիշներ