Վայ, ես էդ կայքում դրված իրերից ունեի ու շատ բան մինչև հիմա պահպանել եմ, չնայած մերոնք ինձ դրա համար «Դարիկո» են ասում , ասում են. «աղջիկ ջան, դու ե՞րբ ես մեծանալու, էդ բաներն ինչի՞դ են պետք» , դե բայց մեկ ա ոչ խանգարում են, ոչ էլ, հաճելի հիշողություններ են, թող մնան էլի :
Ձութ նույնիսկ ես եմ ծամել, բայց էդ գյուղում էր մենակ լինում, ի դեպ՝ շատ համով էր :
Հողի մեջ էն ապակու տակ տարբեր գույների կտորներով «սեկրետ»-ն էլ եմ սարքել
Վաաայ, դու է՞լ էիր անում: Ինձ թվում էր, թե դա մենակ Ռուսաստան են անում, որտև երբ եկա Հայաստան ու սկսեցի անել՝ բակի երեխաները զարմացած էին :
Բա հիշու՞մ եք էն ժամանակվա հերթերը տալոններով: Որ գնում էին ժամերով հերթ կանգնում մի կտոր հաց առնելու համար…
Բա էն որ ֆորմա-ֆարտուկ էին հագնում աշակերտները, որ պիոներներ էին լինում կարմիր повязка-ներով:
Վայ, բա որ հեռուստացույցով ոչ մի ինտիմ բան ցույց չէին տալիս : Հիշում եմ, որ շատ բաներ արգելված էր, չէր կարելի որոշ բաների մասին բացեիբաց խոսալ հեռուստացույցով :
Ճիշտ ա՝ շատ փոքր էի էն ժամանակ, դե բայց շա՜տ բաներ եմ հիշում, որքան էլ զարմանալի դա ձեզ թվա :
Էլի հիշեմ՝ կգրեմ: