Ես չեմ ամաչում հայտարարել, որ սիրում եմ օրինակ Մալիկովի լիքը երգեր, Ա-ստուդիոյի հին երգեր ու էդ կարգի ռուսական էստրադային կատարումներ։
Ու եթե արտաշ/մարտաշի «երաժշտությունը» համարեի երաժշտություն, հաստատ չէի ամաչի արտահայտվել։
Քեֆերին էլ մեր «ավանդապաշտ» ազգը սովորելա դրա տակ պարել, ու սկի չի էլ փորձում այլընտրանք ման գալ։
Մի քանի անգամ ներկա եմ եղել հարսանիքների, երբ նույնիսկ լսել եմ մուղամ, որը ներկայացվել ա որպես հայկական ազգային երգ (ինչ որ «օտար ամայի ճամփեքին»)։ Ես արդեն կամ բացահայտ պատճառը նշելով հրաժարվում եմ նման միջոցառումներին մասնակցելուց (եթե շատ մոտիկ ազգական չի), կամ հետս ականջակալ եմ տանում ու ամբողջ ընթացքում լսում օրինակ Ջեքսոն։
Մի բան էլ, ինձ միշտ թվացել ա, որ արտաշի դիսկերն առնում են հենց հարսանիքների համար։ Բայց պարբերաբար փողոցում տեսնում եմ մեքենաներ, որոնցում ասենց վարորդը պարապ նստած ԴԱ լսում ա, առանց պարելու, լսում ա որպես երաժշտություն։ Ոչ մի կերպ ուղեղիս մեջ չի տեղավորվում, բայց դե փաստ ա։
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Մեջբերել
Էջանիշներ