Ռաբիս
Ռաբիս հապավումը օգտագործման մեջ է մտել Խորհրդային Միության ժամանակներից: Արվեստի աշխարհն ի մի բերելու և արվեստագետներին մի կազմակերպության մեջ միավորելու նպատակով, 1920-ական թվականների սկզբին ստեղծվեց ՍՍՌՄ արվեստի աշխատողների արհմիության միությունը և, համապատասխանաբար, ռաբիսի հայաստանյան նահանգային բաժինը։ Հայաստանում ռաբիսի առաջին անդամներից են եղել Ալեքսանդր Սպենդիարյանը և Հայկանուշ Դանիելյանը։ Որոշ ժամանակ անց ստեղծագործական միություններ կազմավորվեցին, իսկ դրանից հետո արվեստագետներն ու գրողները ըստ ոլորտների առանձնացան և ռաբիսը աստիճանաբար վերածվեց հարսանիք և հուղարկավորություն սպասարկող սիրող երաժիշտների հիմնարկի ու կարճ ժամանակում դարձավ այստեղ-այնտեղ թափառող, քոչվորական երգի հավաքագրման ու զարգացման կենտրոն:
Խորհրդային Միության փլուզումից հետո, ռաբիսն իբրև հասարակամտչելի մի երաժշտություն տարացվեց Հայաստանում, որը տարածվեց նաև հայկական սփյուռքի համայնքներում՝ մանավանդ Լոս Անջելեսի շրջանում, որտեղ երաժշտության մեծ մասը ներկայում արտադրվում
Երաժշտական բնութագրեր
Ներկա ռաբիս երաժշտությունը, ըստ քննադատությունների, արաբական կամ թուրքական ծագում ունի: Այն օգտագործում է կլկլակոկորդ ձայներ, և պարունակում է օտարալեզու հնչերանգներ և շեշտադրություններ: Դա ընդհանրապես հիմնված է հանրամատչելի բալադի վրա՝ սիրո թեմայով: Ռաբիսի երգիչները, մի քանի բացառություններով, տղամարդիկ են: Սովորաբար տենորի մեջ է երգվում: Երգիչը ընդհանրապես հիմնական մեղեդիի կողքին ողբում է մի տեսակ իմպրովազացիայով, ընդհանրապես կլկլակոկորդ ձայներով եթե կարելի է դրանք ստեղծել: Երգերից շատերը միջ-արևելյան են՝ հայերեն բառերով: Նվագախումբը ընդհանրապես ամբողջովին սինտեցված գործիքներով է, որոշակի ժամանակ հայկական դուդուկով՝ մտադրված թախծալի տրամադրությունը շեշտելու համար: Ռաբիսի ներկա հայտնի երգիչներից են՝ Թաթուլ Ավոյանը (Թաթուլ) և Հայկ Ղևոնդյանը (Սպիտակցի Հայկո):
Ռաբիսը համեմատելի է թուրքական Արաբեսկ ոճի հետ, որը նաև պատկանում է բանվոր դասակարգի, և իր առավել հայտնի երգիչներից են Օրհան Գենցեբեյ և Իբրահիմ Թաթլիսեսը (Իբո): Արաբեսկն էլ, ինչպես ռաբիսը Հայաստանում, քննադատվել է Թուրքիայում իր արաբական ոճի համա
Կենցաղակարգի հաստատատիպեր
Առաջացել և տարածվել են ռաբիս երգիչների և հետևորդների հաստատատիպեր, որոնք վերաբերվում են իրենց տեսքին, ինչպես նաև գործադրված ժողովրդական մշակույթին
Դրանց շարքում են՝
* Մատերիալիստական վերամբարձություն
* Արևի ակնոցի օգտագործում բոլոր դեպքերում, անկախ եղանակից
* Պաշտոնական հագուստը տիպիկապես մեծ մասամբ սև է, և բաղկացած է նեղ, բարձրակրունկ և սուր թաթով (ծիծակ) ընդօրինակված իտալական կաշվե կոշիկներից, տաբատից և օձիքով մետաքսե վերնաշապիկներից
* Ռուսերեն և հայերեն ժառգոնի ուժեղ խառնուրդի օգտագործում
* Ռաբիս երաժշտության հետևնորդություն
* Իգական սեռի գրավչության մեջ բարձր ինքնավստահություն
ընդհանուր առումով որակյալ ռաբիսին դեմ չեմ, բայց երբ ռաբիսացնում են մաքուր ազգային երգերը, այ դա չեմ ընդունում, դա նույնիսկ կարելի է ասել հանցագործություն է, ինչ է նշանակում գուսան Շերամ երգել թուրքական կլկլոցներով, ու երաժշտությամբ
![]()
Էջանիշներ