Շատ գրքեր եմ կարդացել, բայց այս մեկը չառանձնացնել պարզապես չեմ կարող: «ԳՈՅԱ» Գիրքը հանրաճանաչ նկարիչ Գոյա-ի մասին է :
Շատ գրքեր եմ կարդացել, բայց այս մեկը չառանձնացնել պարզապես չեմ կարող: «ԳՈՅԱ» Գիրքը հանրաճանաչ նկարիչ Գոյա-ի մասին է :
Կյանքը ծխախոտ է, մարդը՝ թունդ ծխող, իսկ այս աշխարհում ամենաքաղցր բանը թույնն է, երբ այն տրվում է մանր դոզաներով:
«Կամելիազարդ Տիկինը» Ալեքսանդր Դյումայի որդու կողմից գրված: Գիրք, որը մեկ անգամ կարդալով չես բավարարվում: Ուզում ես կարդալ էլի ու էլի: ու ամեն անգամ չես կարողանում արցունքներդ զսպել:
Իսկ որպես գրող շատ սիրում եմ Դրայզերին::
Կա՛նգ առ, վայրկյա՛ն, չքնաղ ես դու:
Էլիզե (24.04.2010)
Դրայզեր ես էլ եմ սիրում։ Շատ եմ սիրում «Հանճարը», «Ջեննի Գերհարդ» վեպերը։ Բայց, օրինակ, «Տիտան» վեպից զզվում եմ... Ինձ համար ահավոր ձանձրալի ու տհաճ էր կարդալը...
Հետաքրիր է, որևէ մեկդ կարդացե՞լ եք էդ վեպը։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Enigmatic (19.02.2009)
Ճիշտ է այդ գիրքն էլ է շատ լավը:Ֆիլմը նույնպես:Aida-ի խոսքերից
Կյանքը ծխախոտ է, մարդը՝ թունդ ծխող, իսկ այս աշխարհում ամենաքաղցր բանը թույնն է, երբ այն տրվում է մանր դոզաներով:
Իսկ ես շատ եմ սիրում հենց Ալեքսանդր Դյումա հոր գրված գրքերը։ Նկատել եմ, որ մի քանի տարին մեկ անպայման մի բան Դյումայից պետք է կարդամ։ Հատկապես շատ եմ կարդացել «Երեք հրացանակիրները», «Քսան տար անցը», «Տաս տարի անցը»։ Գիտեմ, որ երեխայական գրքեր են, բայց մեկ է էլի հավես է կարդալ։Aida-ի խոսքերից
Վերջին խմբագրող՝ Վազգեն: 29.09.2006, 17:16:
Լերմոնտով, Ժյուլ Վերն, Ավետիք Իսահակյան (մենակ իրա Աբու Լալա Մահարիի համար իրան կարելի ա հանճար համարել)
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Դանթե Ալեգերի - Աստվածային Կատագերգություն
qui sine peccato est?
Էդգար Պո,Բուլգակով...
Держи меня за руку долго, пожалуйста,
Крепко держи меня, я не пожалуюсь...
Ես կարդացել եմ, բայց մի 4 տարի առաջ դուրս եկել էր էնքան որ հերոսի անուն ազգանունը մինչև հիմա հիշում եմ Ֆրենկ Ալջերնոն Քաուփերեվուդ եթե չեմ սխալվումՈւլուանա-ի խոսքերից
Հերո՞սն էլ էր դուրդ եկել։ Օրինակ՝ ինձ համար նրա կերպարն ուղղակի նողկալի էր։Zevs666-ի խոսքերից
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Չէ ինչ ես ասում կարգին տղա էր Ֆրենկը , չէ ուղակի ես սիրում էի տենց զարգացող կերպարներ, որ ամեն ինչ հաղթահարելով առաջ են գնում, ինքը ինչքան հիշում եմ բաբնիկ էր ու կերավ կնոջ կյանքը , երեվի քեզ դրա համար դուր չի եկելՈւլուանա-ի խոսքերից
Ոչ միայն դրա համար։ Նա նաև շահամոլ, խարդախ ու անազնիվ մարդ էր, իսկ դա ինձ համար ամենամեծ մարդկային թերությունն է, հետևաբար այդպիսի կերպարն ինձ չի կարող դուր գալ։ Ճիշտ է, շատ խելացի էր, հնարամիտ, շրջահայաց ու ճարպիկ, բայց իր այդ բոլոր տաղանդները նա օգտագործում էր միմիայն իր շահի համար՝ իր ամբողջ կյանքում շահագործելով, խաբելով ու առանց խղճի խայթի ոչնչացնելով ուրիշներին։ Եվ շատ արդարացի էր, որ այդքան բարձունքների հասնելուց հետո մի գեղեցիկ օր գահավիժեց՝ հայտնվելով այնտեղ, որտեղ որ արժանի էր։ Դա նրա գործած բազմաթիվ մեղքերի հատուցումն էր։Zevs666-ի խոսքերից
Նրա կերպարն ինձ հիշեցնում էր մեր իշխանավորներին...
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Հա բայց էտ իր ապրած աշխարհն էր տենց, ինքը չաներ իրան կոչնչացնեին, <զակոն ջունգլի> , չեմ կարծում հիմիկվա կյանքը շատա տերբերվում էն ժամանակներից:Ուլուանա-ի խոսքերից
Վանո Սիրադեղյան - Ծիտիկ-ծիտիկ
Այնքան էլ համաձայն չեմ, բայց երևի այս թեմայում չարժե խորանալ, առանց այդ էլ արդեն թեմայից կարգին շեղվել ենք...Zevs666-ի խոսքերից
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ