Ինձ բարձն է մնում միայն
Արցունքներս կուլ տալով
Օրորովող տերևների միջով
Մութ փողոցներն անցնելով
Սեղմում եմ բռունցքներս
Սեղմում եմ ատամներս
Սեղմում եմ աչքերս
Ու տուն վազում.
Ինձ բարձս է սպասում:
Դու ունես նախկինիցդ մնացած
Փափուկ արջուկ, որ
Նրան է հիշեցնում:
Գրկում ես արջուկը ու գիշերները
Լացում:
Խաղալիքդ անձնավորվում
Ու շունչ է առնում:
Ես չունեմ արջուկ,
Չունեմ նախկիններ
Ինձ միայն բարձն է մնում:
boooooooom (28.11.2014), John (29.11.2014), Sambitbaba (29.11.2014), unknown (29.11.2014), մարդագայլուկ (28.11.2014), Մուշու (29.11.2014)
Մանրից վերջին մի ամսվա էղած-չեղածը սկսեմ հավաքել ստեղ:
Ծփիների տակ
Ես այստեղ եմ արդեն. «Ծփիների տակ»
Հիշու՞մ ես Պլաթի բանաստեղծությունը:
Մենք պիտի սրճեինք «Ծփիների տակ»
Դեկտեմբերյան այն ցուրտը օրը, երբ
Ժամանակ պիտի սպանեիր
Այն «կիսընկերոջ» հետ:
Պիտի պատմվածքը սևագրեինք,
Պիտի իմ մտքին քոնն ավելանար, քոնին՝ իմը
Պիտի թաքուն զրույցներ լսեինք
Կողքի սեղաններից
Ու պիտի դրանք
Երկխոսություններ դարձնեինք:
Պիտի տպագրության պլաններ կազմեինք,
Պիտի ոգևորվեինք, ուրախանայինք, ծիծաղեինք
Երազեինք, միմյանց աչքերի մեջ նայեինք,
Շնորհակալեինք, որ իրար ունենք,
(ինչպես անում էինք սովորաբար):
Բայց դեկտեմբերյան այն գորշ օրը
Դու ժամանակ չունեիր
Ու հեռացար շենքից՝ թողնելով ինձ
Հարցերով, վերքերով ու ցավով պատված:
Գնացիր «ժամանակ սպանելու» այնտեղ,
Որտեղ էմոցիաներ չկան:
Եվ եկել եմ ես «Ծփիների տակ» մենակ
Եկել եմ մի լավ գրքով ու բլոկնոտով,
Մինչ դիմացի մայթին վարպետը
Հեծանիվս է նորոգում:
Տեսնես ներսը նորոգող
Վարպետներ չկա՞ն:
Sambitbaba (12.06.2015), Smokie (20.01.2015), Tiger29 (20.01.2015), Աթեիստ (20.01.2015)
Ճանճը
Փոքրացել,
Նվազել,
Մի ճանճ ես դարձել,
Ու բզզում ես
Գանգիս ներսում:
Բզզում ես գիշերվա կեսին,
Վաղ առավոտյան՝
Զարթուցչից առաջ,
Բզզում ես բլոգում,
Բզզում ես դրսում,
Իսկ ես
Քեզ չեմ լսում:
Ճանճասպանը ձեռքիս
Վազում եմ,
Դու պտտվում, պտտվում
Ու չես բռնվում:
Կամ գուցե հասնում եմ, ու
Ճըլըթ,
Խփել չեմ ուզում:
Հանգիստ թող ինձ,
Խնդրում եմ:
Sambitbaba (12.06.2015), Smokie (24.06.2015), Արէա (11.06.2015)
Ինչպես հաղթահարել տագնապը
Քինդլս լցրել եմ
«Ինչպես հաղթահարել տագնապը» տիպի
Անլուրջ գրքերով:
Ու կռվում եմ, կռվում եմ, կռվում:
Ձեռքերս
Դողում են
Իմ կամքով:
Գիտեմ.
Հենց կանգնեմ,
Տագնապը կգա,
Ցավը կգա,
Ու կուզեմ գոռալ,
Կուզեմ ստեղններին պինդ-պինդ սեղմելով
Քեզ նամակ գրել,
Մեյլերով գոռալ,
Հայհոյել, թքել,
Տրորել, անգամ
Սպանել:
Բայց սեղմում եմ կոկորդս,
Սեղմում եմ քինդլիս կոճակը
Ու սկսում կարդալ.
«Ինչպես հաղթահարել տագնապը»:
Արածդ դուրդ եկա՞վ:
Sambitbaba (20.06.2015), Smokie (24.06.2015), Վոլտերա (20.06.2015)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ