Բարեգործական ծրագիր

[Root]

Արդեն իսկ նկարներից պարզ երևում է որ ակցիան պսակվել է հաջողությամբ , ինչի առիթով էլ շնորհավորում եմ ոչ միայն մասնակիցներին այլև ամբողջ ԴԱՐ ակումբի կոլեկտիվին առաջին այսպես ասած ՄՄ-ի ` "Մարտական Մկրտության" /ստեղ Կասեոպեաի ձեռքում որ քար լիներ անկասկած իմ ուղղությամբ կթռչեր / կապակցությամբ: Շատ ապրեք , այժմ արդեն ունեք համապատասխան փորց , մնում է այն ճիշտ օգտագործել ապագայում և փոխանցել Ձեր հաջորդներին...որովետև բոլոր ժամանակներում էլ կան և եղել են անապահով երեխաներ, ես մեր բոլորի պարտքն եմ համարում ամեն հնարավոր ռեսուրդներով օժանդակել նրանց:

Կուզենայի շնորհակալություն հայտնել Ադմինիստրացիային ` Չուկին, Ուլուանային, Արշակին և այլոց, որ հավատացիք ծրագրի հաջողությանը և ամբողջ ուժերով ձգտեցիք տեսականը դարձնել իրականություն:
Հատկապես շնորհակալ եմ Կասեոպեայից, որը կամա թե ակամա , մի քիչ էլ իմ մեղքով /չխփես Վեռ / իր վրա վերցրեց ամբողջ ծրագրի կոորդինացիան և պատասխանատվությունը, որը ի միջիայլոց կատարեց պատվով և ցույց տվեց իր այն ունակություները, որնոք շատերիդ համար երևի անսպասելի էին:

Կարծում եմ մասկանիցներից յուրաքանչյուրի համար էլ օրը անցավ բովանդակալից ...
ու բազմաթիվ մտքերի ու զգացմունքների շարան առաջացրեց... գուցե ոմանց համար էլ երջանիկ պահեր եղան ...

.. Հիշում եմ մի քանի տարի առաջ ... "Օպերացիա Գմբռդիլոս"-ը իրականացնելուց հետո նույն գիշերօթիկի երեխաներին հետ բերելուց այսպիսի մի դեպք եղավ ...
... կամավորները հրաժեշտ էին տալիս երեխաներին... ոմանք չէին ուզում մեզանից կտրվել, ոմանք լաց էին լինում, ընդ որում թե կամավորները և թե երեխաները ... մի քանի երեխա էլ; գրկել էին մեր կամավորներից մի քանիսին ու բաց չէին թողնում ...
.. ես, որպես կոորդինատոր , լուրջ-լուրջ նայում և ժամանակ առ ժամանակ շտապեցնում էի կամաորներին /մենք դեռ էլի գործեր ունեինք/ .... այդ պահին չգիտես որտեղից մի մանչուկ բուսնեց ....
... նրա դեմքը դժվար թե կարելի էր ասել մարդկային էր ... միայն աչքերն էին որ իրենց սովորական տեղում էին... մի քանի րոպե ուշադրությամբ նայում էր ինձ ... հետո հանկարծ կամացուկ հարցրեց << Ձյաձյա կարելիա Ձեզ մի բան հարցնեմ>> ?
Ասեցի ` <Ասա Բալես>
Մոտեցավ ինձ ու տարօրինակ խորհրդավորությամբ հարցրեց` <<Ետ ճիշտեն ասում որ Դուք ճապոնացի եք ..... ?>>

Երջանիկ պահեր կյանքում շատ եմ ունեցել, ահա և դրանցից մեկը Ձեր հետ կիսեցի սիրելի ակումցիներ

Թույլ տվեք ևս մեկ անգամ շնորհավորել ակցիայի բարեհաջող իրականցման կապակցությամբ , կեցցեք :

[Cassiopeia]

Ինչ շնորհակալություն հայտնել բացարձակապես պետք չի:
Չեք հավատա, բայց հիմա նայելով այս նկարները արցունքների առաջն առնել չեմ կարողանում:
Ես եմ շնորհակալ բոլորիցդ, որ վստահեցիք ու հավատացիք ինձ…

[ihusik]

Չգիտեմ ինչպե՜ս արտահայտեմ զգացմունքներս ու ուրախությունս, սերս ու հարգանքս բոլորիդ հանդեպ... Կրկին ու կրկին համոզվեցի, որ լավ գործեր կատարելու համար մեծ բան հարկավոր չէ՝ միայն սիրող ու դիմացինին կարեկից լինող մի սիրտ է հարկավոր՝ չնայած այս ասածս արդեն շատ հազվագյուտ բան է դարձել իրականության մեջ, բայց և չի կորցրել իր արժեքը ու այն ունեցողն արդեն կնշանակի, որ մեծ ու կարևոր մի գանձ ունի, որից կարևոր բան ես չեմ տեսնում աշխարհում՝ Սիրող Սիրտ՝ ահա միակ իրական ու մեծ գանձն աշխարհի: Անչափ շնորհակալ եմ բոլորիցդ, ուրախ եմ, որ Ակումբում կան նմանատիպ մարդիկ:

(ուղղակի մեջբերում չէ, այլ վերապատմում, որքան որ հիշում եմ)
Սուրբ Ֆրանցիսկ Ասիզացին հատուկ քարոզներ չէր կարդում և նա իր նորեկ աշակերտներից մեկին ասեց. <<Եկ գնանք քաղաք, այսօր քարոզելու եմ>>. այս խոսքերից աշակերտը ոգևորված գնաց նրա հետ: Երկար նրանք շրջեցին քաղաքով՝ եղան հրապարակներում, շուկաներում և մարդաշատ այլ վայրերում և հանդիպեցին շատ մարդկանց, զրուցեցին նրանց հետ, օգնեցին ծանր բեռը տեղափոխել, հաշտեցրեցին իրար հետ վիճող մարդկանց և աշակերտն անվերջ սպասում էր, թե ե՞րբ կսկսի Ուսուցիչն իր քարոզը, բայց ահա մթնեց ու նրանք պետք է ետ վերադառնային և ետ դարձի ճանապարհին աշակերտը հարցրեց, թե ինչու՞ մարդկանց չքարոզեց Ուսուցիչն իր ուսմունքը, որին Ուսուցիչը ժպտաց ու պատասխանեց. <<Մի՞թե չքարոզեցինք, իսկ ամբողջ օրն ի՞նչ էինք անում. այն մեզ հանդիպած մարդուն մի բարի խոսք որ ասեցին, որից նա ուրախացավ, այն կնոջը, որ օգնեցինք իր ծանր բեռը տեղափոխելով ու թեթևացրեցինք նրա այդ տանջանքը, այն մարդուն, որ մի բարի խորհուրդ տվեցինք ու նա գնաց ոգևորված, այն վիճող մարդկանց, որ հորդորեցինք ու նրանք հանդարտվեցին ու հաշտվեցին, այն աղքատ երեխային, որ ուտելիք տվեցինք, մի՞թե այս ամենից հետո կարող ես ասել, որ մենք չքարոզեցինք այսօր:

Չար չլինելը դեռ գործի կեսն է, պետք է կարողանալ բարի լինել՝ չտրվելով չարին, մի մոմ վառել թեկուզ համատարած խավարում... Ակամայից Հարութ Փամբուկչյանի երգերից մեկը հիշեցի, ուր այսպիսի խոսքեր կան -

Տարօրինակ, տարօրինակ մարդ արարած
Մոմի լույսով խավարի դեմ համատարած...

Բայց ինչպես ասում են.
<<Լավ է կյանքում մեկ մոմ վառել, քան ամբողջ կյանքում անիծել խավարը>>:

Պլատոն
<<Աշխատելով ուրիշների երջանկության համար, մենք գտնում ենք մեր սեփականը>>:

Լյու Ուոլես
<<Սիրո երջանկությունը գործողության մեջ է. սերը ստուգվում է ուրիշների համար որևէ բան անելու պատրաստակամությամբ>>:

Աստվածաշունչ - 1 Հովհաննես.
3:18...խոսքերով և լեզվո՛վ չսիրենք, այլ՝ գործով և ճշմարտությամբ։

[aniko]

նայում էի նկարները, ու աչքերս արցունքոտվեցին, մեծատարերով պետք է ասել
ԱՊՐԵՔ, ՄԵԾ ԳՈՐԾ ԵՔ ԱՐԵԼ
միակ բանը, որի համար ափսոսում եմ, որ ժամանակս չներեց, որ երեկ միանայի ձեզ

[Cassiopeia]

Նկարներ, որոնք տրամադրել է Murmushka-ն

[Cassiopeia]

[Root]

Իսկ ինչու չկա ակումբականների մի ընդհանուր նկար