Էս վերևի գրածները չկարդացի, բայց ուզւոմ եմ մի քիչ Մահարուց խոսել։
Ւնքը էն հատուկենտ հայ գրողներից ա, որ հավանում եմ ու սիրում։ Իրա մենակ ինքնակենսագրական վեպը "մանկություն, պատանեկություն, երիտասարդության սեմին" հրաշք գործ ա։ Էնտեղ կա ամեն ինչ, և իրա մանակական միամտություն և իրա աշխարհը այլ տեսնելու կարողությունը։ Ինքը չնայած գաղթի ճանապարհ ա անցնում, բայց էնտեղ ոչ մի դաժան տեսարական չկա ցեղասպանույթունից ու հենց էդ ա գիրքը հետաքրքիր դարձնում։
Կարդացել եմ նաև "Ծաղկած փշալարերը" էլի շատ եմ հավանել, օրիգինալ գործ ա։ Ու ընդհանրապես իրա ոճը շատ եմ սիրում։