Չգիտեմ ինչու, բայց իմ կարծիքով
այս թեման թարմացնելու ժամանակն է
ՍԻՐՈ ՄԱՍԻՆ
Այն ժամանակ Ալմիտրան ասաց.
_ Սիրո մասին խոսիր մեզ հետ:
Եվ գլուխը բարձրացրեց ու նայեց ժողվրդին, ու հանգստություն տիրեց.
Եվ բարձրաձայն ասաց.
_ Երբ սերը հրավիրի ձեզ, հետևեք,
Թեև նրա ուղիները դժվարին են ու խութապատ.
Եվ երբ նրա թևերը պարուրեն ձեզ, հանձնվեք,
Թեև նրա պետուրների մեջ պահված սուրը կարող է խոցել ձեզ.
Եվ երբ խոսի ձեզ հետ, հավատացեք,
Թեև նրա ձայնը կարող է փշրել ձեր երազները, ինչպես որ հյուսիսային հողմը ավերում է պարտեզը:
Որովհետև, ինչպես որ սերը թագադրում է ձեզ, նույնպես էլ խաչում է, ինչպես որ աճեցնում է ձեզ, նույնպես էլ էտում,
Ինչպես որ ձեր հասակն ի վեր բարձրանում է և արևի տակ սրսփացող ձեր ամենից մատղաշ ճյուղերը շոյում,
Նույնպես և հասնում է ձեր արմատներին ու սարսռում հողի նրանց կառչանքը:
Ցորենի շեղջերի պես ձեզ ամփոփում է իր մեջ, կամնում /կամնել-կալսել/ ձեզ` մերկացնելու համար,
Մաղում է` ազատագրելու համար ձեզ` ձեր կեղևներից,
Աղում է, մինչև որ սպիտակեք,
Շաղում է, մինչև որ փափկեք,
Եվ հետո հանձնում է իր սրբազան կրակին, որպեսզի Աստծո սրբազան խնջույքի սրբազան հացը լինեք:
Սերն այս բոլորն անելու է ձեզ, որպեսզի ձեր սրտերի գաղտնիքներն իմանաք ու այդ իմացությամբ կյանքի սրտի մի մասունքը դառնաք:
Բայց, եթե երկնչելով` միայն սիրո խաղաղությունն ու սիրո հաճույքը փնտրեք,
Ապա նախընտրելի է, որ ձեր մերկությունը ծածկեք և դուրս գաս սիրո կամնոցից,
Դեպի անեղանակ մի աշխարհ, ուր ծիծաղելու եք, բայց ոչ բոլոր ձեր ծիծաղները, լացելու եք, բայց ձեր ոչ բոլոր արցունքները:
Սերը միայն ինքնիրեն է տալիս և միայն ինքնիրենից է վերցնում.
Սերը չի սեփականացնում, ոչ էլ սեփականացվում է,
Որովհետև սերը սիրով ինքնաբավ է:
Երբ սիրում ես, պետք չէ ասես` “Աստված իմ սրտում է”, այլ` ”Ես Աստծո սրտում եմ”:
Եվ մի մտածեք, որ կարող եք սերն ուղղորդել, որովհետև սերը, եթե ձեզ արժանի համարի, ուղղորդում է ձեզ:
Սերը ուրիշ ցանկություն չունի, բացի իր լրումին հասնելուց,
Բայց եթե սիրես և ցանկությունն անհրաժեշտ համարես, սրանք թող լինեն ցանկություններդ.
Հալվել և լինել հոսուն առվակի պես, որ իր մեղեդին է երգում գիշերին,
Գիտակցել ծայրահեղ քնքշության ցավը,
Սիրո սեփական ըմբռնումիցդ վիրավորվել,
Եվ կամովին ու բերկրանքով արյունոտվել,
Ցայգալույսին արթնանալ թև առած սրտով ու շնորհակալություն հայտնել սիրո մի նոր օրվա համար,
Միջորեին հանգչել և խոկալ սիրո հոգեզմայլությունը,
Վերջալույսին տուն վերադառնալ երախտագիտությամբ,
Եվ ապա ննջել` սիրածիդ համար մի աղոթք սրտումդ ու փառաբանանքի մի երգ շուրթերիդ վրա:
Մեջբերել
Էջանիշներ