Բարև…
Շատ եմ մտածել՝ այս թեման բացեմ, թե ոչ…ու հիմա ճիշտ ժամանակն է…
Կարդացե՛ք թեմայի վերնագիրը ու գրե՛ք, պատմե՛ք, վերլուծե՛ք…ինչ մտքներովդ անցնում է…
Շատ կարճ ասեմ, որ ինձ հասցված վիրավորանքը շատ արագ մոռանում եմ, իմ հասցրածից՝ տանջվում…
Բայց քանի որ մեզանից ոչ ոք այս կյանքում չի կարող խուսափել ո՛չ վիրավորելուց, ո՛չ վիրավորվելուց…պիտի կարողանալ ՆԵՐԵԼ…
Հ.Գ. Ամեն դեպքում… խոսում ենք վիրավորանքներից. ներելու մասին թեմա կա…
Վերջին խմբագրող՝ Ծով: 01.05.2007, 01:49:
Վիրավորվել .. եթե խոսքը վերաբերվում է պատերազմի դաշտում վիրավորվելուն ... ապա աստված մեզ պահապան ..
ինչ վերաբերվում է մարդկանցից վիրավորվելուն ... երբեք չեմ վիրավորվում , քանի որ դրա հոմանիշը համարում եմ ՆԵՂԱՆԱԼ բառը... գտնում եմ որ տղամարդը չպետք է վիրավորվի ... վիրավորվել կարող է կինը ... անձամբ ես վիրավորվելու փոխարեն վիճում կամ պարզաբանում եմ , շատ խորը վրավորվելու դեպքում հնարավոր է ՛դնգստեմ՛:
Ինքս չեմ սիրում վիրավորել , մանավանդ անմեղ տեղը , երբեմն ճշմարտությունը մարդուն ասելով դուք կարող էք վիրավորել նրան ... այդպիսի հարցերին սովորաբար չեմ պատասխանում կամ խուսափում եմ:
Ես աշխատում եմ խուսափել մարդկանց վիրավորելուց, բայց կան դեպքեր որ չի ստացվում: Շատերը իրենց անհասկացողի տեղ են դնում, ես էլ գտնում եմ որ մինչև չվիրավորեմ՝ չեն հասկանա ինչը ինչոց է:
Չնահայց դա հազարից մեկ է պատահում...
Իսկ երբ ինձ են վիրավորում, աշխատում եմ հոգուս խորքում ներել նրանց, բայց ցույց չեմ տալիս, որ ներել եմ....մինչև որ զգում եմ արժե ցույց տալ
Ատում եմ ատելությունը, ներում՝ աններելիին:
Լիովին նման եմ քեզ, երբեք չեմ իմացել նեղանալ կամ վիրավորվել, ու շատ արագ ու հեշտ ներել եմ մարդկանց, դա միշտ եղել է իմ թերությունը, իսկ ես աշխատել եմ երբեք չվիրավորել, իսկ եթե ստացվել է, ապա դա միայն անզգուշությունից է եղել, թե չէ մտածված երբեք չեմ վիրավորի,Alize_etoilik-ի խոսքերից
Բարև…
Շատ եմ մտածել՝ այս թեման բացեմ, թե ոչ…ու հիմա ճիշտ ժամանակն է…
Կարդացե՛ք թեմայի վերնագիրը ու գրե՛ք, պատմե՛ք, վերլուծե՛ք…ինչ մտքներովդ անցնում է…
Շատ կարճ ասեմ, որ ինձ հասցված վիրավորանքը շատ արագ մոռանում եմ, իմ հասցրածից՝ տանջվում…
Բայց քանի որ մեզանից ոչ ոք այս կյանքում չի կարող խուսափել ո՛չ վիրավորելուց, ո՛չ վիրավորվելուց…պիտի կարողանալ ՆԵՐԵԼ…
Հ.Գ. Ամեն դեպքում… խոսում ենք վիրավորանքներից. ներելու մասին թեմա կա…
Երբեմն երբ վիրավորում են ուզում եմ նեղացած երևալ, բայց դա միայն մի փոքր սառնություն է լինում, ուրիշ ոչինչ...
Երբեմն վիրավորվում եմ, բայց շատ շուտ եմ ներում… Կարող ա ինչ-որ ժամանակ ինձ սառը պահեմ, սակայն դա միայն պատժելու համար է:
Վիրավորել չեմ սիրում, եթե վիրավորում եմ, ապա չմտածված: Չեմ սիրում, երբ մարդիկ ճշտից են վիրավորվում, դա ամենասխալ բանն է:
Այն ինչի մեջ չկա առեղծվածություն զուրկ է հմայքից
Ես շուտ եմ ներում մարդկանց: Դա կա՛մ ժառանգական է, կա՛մ դաստիարակությունից է: Մի ժամանակ ընդհանրապես չէի վիրավորվում, որովհետև գտնում էի, որ եթե ոչ մտերիմ մարդ է վիրավորողը, ապա թքած նրա ասածի վրա, իսկ եթե մտերիմ է, ուրեմն առանց հասկանալու է վիրավորել: Իսկ վերջերս, չգիտեմ ինչու, չնայած կարծիքս չեմ փոխել, բայց շատ խոցելի եմ դարձել:
Ինչ վերաբերում է մարդկանց վիրավորելուն, ապա ես շատ եմ վիրավորում… մեծ մասամբ առանց հասկանալու: Դրա համար երկու պատասխան ունեմ. կա՛մ վախենում եմ, որ մարդիկ ինձ կխոցեն, դրա համար առաջինն եմ հարձակվում, կա՛մ պարզապես ասում եմ այնպիսի բաներ, որոնք եթե ինձ ասվեին, չէի վիրավորվի… Չգիտեմ, երևի մի քիչ նրբանկատություն պետք է, բայց անկեղծությունից ձեռ քաշել չի կարելի:
Գիտեք ես կարծում եմ վիրավորանքը ներելը համեմատաբար հեշտ է քան մոռանալը , դրա համար պետք չէ վիրավորել մարդկաց: Ես ինքս շատ զգուշ եմ վարվում մարդկանց հետ հատկապես երբ խոսքը վերաբերվում է զգացմունքներին: Բայց ցավոք սրտի երբեմն վրիպում եմ, չուզենալով, վիրավորում եմ մարդկանց, որոնք թանկ են ինձ համար: Այդ դեպքում շատ ավելի ծանր է լինում իմ վիճակը, քան նրա՝ ում ես վիարվորել եմ
Եկեք զգուշ լինենք մեկս մեկի հանդեպ և վերաբերվենք մեկ մեկու սրտացավորեն:
Վերջին խմբագրող՝ ihusik: 01.05.2007, 22:47: Պատճառ: ուղղումներ
Time is a great teacher, but unfortunately it kills all its pupils
Re. Վիրավորել…վիրավորվել…
Էհ ժող ջան ես մտածում էի, որ էս թեմայում չեմ գրի, բայց ճակատագիրս ուրիշ ձևի դասավորվեց... Բանն այն է, որ անկախ ինձանից վիրավորեցի մի աղջկա, բայց դե իրոք մտքիս ոչ մի նշույլ չկար անգամ էտ հաշվով... Ամենածանրը էնա, որ չգիտեմ լիովին ներված եմ, թե չե... ուզում եմ իմացած լինեմ, որ նա իր հոգու խորքում ինձ ներելա...
Իմ փորձից ուզում եմ խորհուրդ տալ մյուսներին՝ երբ մի բան եք ասում ձեր դիմացինին, աշխատեք 10 անգամ մտածեք ասելուց կամ ինչ-որ մի հարց տալուց առաջ կամ գոնե մի 10 վայրկյանով ուշացրեք խոսելու պահը: Էտ ժամանակը թույլ կտա ձեզ ևս մեկ անգամ ռեալ գնահատել պահը և «զգալ» դիմացինին...
Լավ եղեք
Я должен освободиться от моих жизненных тормузов... А ну ка кишш от сюда!...
Կարծում եմ, որ հիմա մարդկանց հազվադեպ եմ վիրավորում։ Մի ժամանակ շատ էի վիրավորում՝ հիմնականում անգիտակցաբար, հեգնանքը մեջս շատ էր ու ակամա դրանով վիրավորում էի ինչպես ինձ ամենամտերիմ ու ամենահարազատ, այնպես էլ ոչ մտերիմ ու ոչ հարազատ մարդկանց։ Եվ ամենասարսափելին այն էր, որ չէի էլ զգում, որ վիրավորում եմ, քանի որ նման հեգնական խոսելաձևն ինձ համար շատ սովորական էր դարձել, կարծես իմ էության անբաժանելի մասնիկը լիներ...Մեկ էլ կարող է պատահաբար իմանայի, որ այսինչ մարդն ինձնից խիստ վիրավորվել է, իսկ ես նույնիսկ չէի կասկածում, թե ինչից կարող էր վիրավորված լինել, որովհետև, ըստ իս, ես միանգամայն սովորական եմ ինձ պահել նրա հետ...
Մինչդեռ պարզվում էր, որ իմ այսինչ ասածից մարդն այնպիսի շոկի մեջ է ընկել, որ օրերով ուշքի չի գալիս...
Կարծում եմ՝ դրա մեջ ինչ-որ ինքնապաշտպանական բան կար. որի մասին չեմ ուզում այստեղ խորանալ։
Մեկ-մեկ էլ մարդուն, այսպես ասած, դաս տալու համար դիտավորյալ կարող է խոցեի, այ դա արդեն իսկապես ահավոր էր լինում, որովհետև այդ դեպքում հարվածն անհամեմատ ավելի դաժան էր ստացվում... Բայց արդեն վաղուց ազատվել եմ այդ վատ սովորությունից (մեծ ջանքերի գնով, մի կերպ), հիմա գրեթե երբեք հատուկ չեմ վիրավորում մարդկանց, սկզբում շատ մեծ ջանքեր էի թափում, որ հանկարծ սովորության համաձայն ակամա չվիրավորեմ, իսկ հիմա արդեն հատուկ ջանքերի կարիք չի լինում, դե, պատահաբար մեկ-մեկ ստացվում է, բայց չեմ կարծում, թե ինձ կարելի է շատ վիրավորող անվանել։ Կարգին խելոքացել եմ։
Իսկ վիրտուալ ձևով վիրավորելը իմ դեպքում շատ քիչ հավանական է, որովհետև եթե բանավոր խոսքն ասելուց առաջ մտածելու ժամանակը շատ չէ, ապա գրավորի դեպքում մարդը հնարավորություն ունի ավելի լավ կշռադատել իր ասելիքը, և եթե դրանում վիրավորական տարրեր կան, ապա կարելի է դրանք հանել կամ մեղմացնել, ինչպես նաև մի քիչ երկար մտածելուց հետո հանգստանալ ու ընդհանրապես խուսափել ագրեսիվ պատասխանից։ Կոնկրետ ես կարող եմ ասել, որ շատ լավ օգտվում եմ այդ հնարավորությունից ու համարյա երբեք այնպիսի բաներ չեմ գրում, որոնց համար հետո փոշմանեմ, քանի որ գրելուց առաջ հիմնականում լավ կշռադատում եմ ասելիքս։ Դե, երբեմն կարող եմ չնկատել որոշ բաներ, բայց երևի հազվադեպ։
Հիմա վիրավորվելու հետ կապված։ Ինքս միշտ շատ շուտ վիրավորվող եմ եղել։
Վերջին տարիներին կարծես թե մի քիչ փոխվել եմ, ավելի քիչ եմ նեղանում։
Բյուր, բայց պատկերացրու, որ երբեմն ասում ես այնպիսի բաներ, որոնք եթե քեզ են ասում, խիստ վիրավորվում ես։
Ի դեպ, շատ շնորհակալ կլինեի այն ակումբցիներից, ովքեր ինձ կասեն, թե երբ և ինչով եմ իրենց վիրավորել, եթե երբևէ վիրավորել եմ...
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Որ ճիշտն ասեմ…խոսելուց առաջ ավելի երկար կարող ա մտածեմ, քան ակումբում գրելուց առաջ…ակումբը կյանքային մի օղակ է…ոնց պտտվում եմ, մեկ է՝ մարդիկ են…ուստի շատ արագ / երկար կամ կարճ/ խոսում եմ, բայց հիմնականում գրառումներիս համար չեմ փոշմանում…
պարզապես վիրավորել չեմ սիրում / հատկապես երբ խոցում եմ ինձ /փոքրիշատե/ հարազատ դարձած մարդու/…ու քանի որ ինքս թեթև եմ նայում մարդկային հարաբերություններին ու անցկացնում եմ փոքրիկ խազերը, վատ եմ զգում, երբ ասածս ծանրացնում են…
Հետո ժամանակը սահում է ու հարթում է այն, ինչ մարդուն վայել չէ հարթել…
Ինձ համար գոյություն ունի մարդկանց շատ նեղ շրջանակ, որոնցից կարող եմ վիրավորվել՝ դրանք իմ ամենամտերիմ մարդիկ են և վիրավորանքը այդ դեպքում կարող է շատ խորը լինել, բայց քանի որ նրանք իմ հարազատներն են պրակտիկորեն վիրավորվելու դեպքեր չեն գրանցվում
Վերջին խմբագրող՝ Ձայնալար: 12.05.2007, 22:20:
CactuSoul (16.07.2013)
Re. Վիրավորել…վիրավորվել…
Ճակատագիրը կրկնվում է...Էհ ժող ջան ես մտածում էի, որ էս թեմայում չեմ գրի, բայց ճակատագիրս ուրիշ ձևի դասավորվեց... Բանն այն է, որ անկախ ինձանից վիրավորեցի մի աղջկա, բայց դե իրոք մտքիս ոչ մի նշույլ չկար անգամ էտ հաշվով... Ամենածանրը էնա, որ չգիտեմ լիովին ներված եմ, թե չե... ուզում եմ իմացած լինեմ, որ նա իր հոգու խորքում ինձ ներելա...
Իմ փորձից ուզում եմ խորհուրդ տալ մյուսներին՝ երբ մի բան եք ասում ձեր դիմացինին, աշխատեք 10 անգամ մտածեք ասելուց կամ ինչ-որ մի հարց տալուց առաջ կամ գոնե մի 10 վայրկյանով ուշացրեք խոսելու պահը: Էտ ժամանակը թույլ կտա ձեզ ևս մեկ անգամ ռեալ գնահատել պահը և «զգալ» դիմացինին...
Լավ եղեք
Նայում եմ LCD էկրանին,
Տեսնում եմ միայն սևը,
Բա՞ն է եղել համակարգչին,
Ո՛չ, թախիծն է փակել իմ աչքերը:
Ի՞նչ անել, երբ չգիտես, թե ինչ ասել,
Ի՞նչ անել, որպեսզի ետ բերել անցյալը,
Իսկ ի՞նչի համար ետ բերել անցյալը,
Որպեսզի նորի՞ց կրկնվի անակնկալը ...
Я должен освободиться от моих жизненных тормузов... А ну ка кишш от сюда!...
Ճիշտն ասած ինձ համար ընդունելի չի Վիրավորվել գաղափարը, տղամարդը այսպես ասած իրավունք չունի Վիրավորվելու, դա, իմ կարծիքով կանանց մենաշնորհն է, անձամբ ես դեռ երբեք ոչ մեկից չեմ վիրավորվել, ավելի ճիշտ թույլ չեմ տվել որ վիրավորեն, իսկ փորձի դեպքում հաստատ պատասխան են ստացել: Նշեմ նաև որ երբևէ չեմ ցանկացել ակամա ոչ ոքի վիրավորել, եթե ակամա վիրավորել եմ, , ապա անպայման ներողություն եմ խնդրել, իսկ եթե ցանկացել եմ վիարավորել, ապա միմիայն մտածված, քանի որ կան դեպքեր, երբ մարդը մարդկային լեզու չի հասկանում և պետք է նրան մի քիչ բշտես, որ, կներեք արատահայտությանս համար, իրեն էշից ջոկի: Ամեն դեպքում ցանկալի չի վիավորանքով մարդուն բան հասկացնելը: Ես ծանոթ եմ մարդկանց մի այնպիսի կատեգորիայի հետ ովքեր վիրավորելով դիմացինին փորձում են ինքնահստատվել, իրենց թվում է թե դրանով նրանք ավելի ուժեղ ու բարձր են դառնում դիմացինից, քանի որ կարողացան նրան վիրավորել կամ նեղացնել, այնինչ իրականում նրանք ավելի ցած իջան, քան նա ում վիրավորեցին: Ես կցանկանայի մի բան ասել.
Տղաներին- Աշխատեք չվիրավորել կանանց և աղջիկներին, նրանք շատ նուրբ էակներ են, իչքան էլ որ փորձեն ցույց տալ թե իրենք ուժեղ են, միևնույն նրանք շատ նուրբ են,
Աղջիկներին- Եթե փորձում են Ձեզ վիրավորել, ապա անպայման պատասխան տվեք այլ ոչ թե նեղացեք և ներքաշվեք ինքներդ Ձեր մեջ:
Օգնիր ինձ Մարիամ…:
Պ. Սևակ
թրի կտրածը կլավանա, լեզվի կտրածը չի լավանա...
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Այդքան էլ լավ խորհուրդ չէ, դու ինքդ նշեցիր, որ վիրավորողը իրեն ցածրացնում է, ապա ինչու պատասխան տալ ու իջնել նրա մակարդակին: Երբեք վիրավորանքին վիրավորանքով մի պատասխանեք, այլ հանգիստ ասեք ճշմարտությունը այն ինչ կա:
Ու ես կարծում եմ, եթե մարդ վիրավորվում է դա ավելի շուտ հենց իր մեջից է գալիս, եթե ես տրամադրություն չունենամ, ապա ցանկացած խոսքից վիրավորանք կզգամ, մեկ մեկ չեմ կարողանում ինքս ինձ կառավարել, բայց հիմնականում հասկանում եմ, որ դա իմ մեջ է ոչ թե դիմացի մարդու արածն է:
Իսկ եթե հատուկ քեզ վիրավորել են, չեմ կարծում որ այդպես վարվի քեզ մտերիմ կամ քեզ սիրող մարդը, ապա անհանգստանալու կարիք չկա, վերջապես ինադու վիրավորողն էլ ինքն իրեն է վնասում, այդքան բացասական էներգիա տիեզերք ուղղարկելով, որը ինչպես հայտնի է հետ է գալիս կրկնակի ուժ ստացած:
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
'
Մեջբերել
Էջանիշներ