Վիրավորել…վիրավորվել…

[Angelina]

.
Տղաներին- Աշխատեք չվիրավորել կանանց և աղջիկներին, նրանք շատ նուրբ էակներ են, իչքան էլ որ փորձեն ցույց տալ թե իրենք ուժեղ են, միևնույն նրանք շատ նուրբ են,
Աղջիկներին- Եթե փորձում են Ձեզ վիրավորել, ապա անպայման պատասխան տվեք այլ ոչ թե նեղացեք և ներքաշվեք ինքներդ Ձեր մեջ:[/QUOTE]


Դուրս եկավ, լավ էր ասված:

[Root]

Տրամաբանական չէր լինի որ վիրավորելուց չվիրավորվեին մարդիկ հակառակ դեպքում նման կլիներ պադոշիզմի դրսևորման: Վիրավորելուց գոնե տեղին վիրավորեք եթե հնարավորություն չունեք չվիրավորելու, արդար վիրավորեք օբյեկտիվ
Իսկ վիրավորվելուց էլ գոնե իսկական վիռավորվեք ոչ թե թաթերական-բեմականացմամբ, կամ էլ վիրավորվելս որնա է ... եթե մի կուշտ շատ կոպիտ վիրավորվել եք մի քանի հատ հասցՐեք մռութին որ դիմացինը դրա մասին տեղյակ լինի , իսկ եթե մի քիչ եք վիրավորվել հավատացնում եմ Ձեզ իզուր ջանքեր եք թափել .. չարժեր:
Գիտեք հիմնականում վիրավորողը տղամարդիկ են որպես կոպիտ ու բռի ՊՌԻՄԻՏԻՎՆԵՐ /Դոխթուր ականջդ կանչի/ , համապատասխանաբար վիրավորվողներն էլ կանայք որպես թույլ փխրուն ու զգայուն էակներ (այ օրինակ փորցեք Ձեր կնոջ համար փափագյալ մուշտակը ժամանակին չգնել ,.. նենց կվիրավորվի որ տանը Ձեզ հյուրանոցում կզգաք իսկ գիշերներն էլ ... $100 առանց .... )
Իմաստ չեմ գտնում թե վիրավորվելու թե վիրավորվելու մեջ ... երկուսն ել տխուր ու ոչ բեղուն աշխատանքներ են .. թերևս կարելի է որոշ ժամանակ բարեկանմերից ու ընկերներից վիրավորվել երբ վիրավորում են ... բայց էլ ինչ ընկեր կամ բարեկամ եթե պետք է վիրավորի .. սոու ես ինքս աշխատում եմ չվիրավորել ու վիրավորվել .. . կամ էլ ապարանցիների վարյանտ ինչև հոգու խորքը կվիրավորվեմ կռվի դաշտից հետ դառանլուց

[Dina]

Վիրավորել չեմ սիրում, սակայն երբ նեղացնում են սկսում եմ արհամարել, սակայն ոչ մի դեպքում խոսքերով չեմ վիրավորի։
Իսկ ինձ վիրավորել շատ հեշտ է, վիրավորվում եմ ցանկացած թեթև բաներից, անգամ կատակներից, որոնք հաստատ գիտեմ կատակ են։
Դա համարում եմ ամենամեծ թերություններիցս մեկը, բայց ազատվել այդ թերությունից չի ստացվում :
Վիրավորվելը բարդացնում է մարդկանց կյանքը , և շատ կարևոր է որ մարդ կարողանա թեթև ընդունել վիրավրանքները և ներել իմանա

[Apsara]

Վիրավորել չեմ սիրում, սակայն երբ նեղացնում են սկսում եմ արհամարել, սակայն ոչ մի դեպքում խոսքերով չեմ վիրավորի։
Իսկ ինձ վիրավորել շատ հեշտ է, վիրավորվում եմ ցանկացած թեթև բաներից, անգամ կատակներից, որոնք հաստատ գիտեմ կատակ են։Դա համարում եմ ամենամեծ թերություններիցս մեկը, բայց ազատվել այդ թերությունից չի ստացվում :
Վիրավորվելը բարդացնում է մարդկանց կյանքը , և շատ կարևոր է որ մարդ կարողանա թեթև ընդունել վիրավրանքները և ներել իմանա

Ասում են ուժեղ արտահայտված ԷԳՈ-ի դեպքում է սա լինում, եթե փորձես հաղթահարել, այսինքն լռեցնել նրան, հավանաբար էլ չես նեղանա, մանավանդ որ հասկանում ես, որ իսկապես կատակ է

[Selene]

Իմ մոտ շատ հազվադեպ պատահող երևույթ է թե՛ վիրավորվելը, թե՛ վիրավորելը: Բայց պատահելուց էլ դրանք երևի իրար հետ են հանդես գալիս Այսինքն եթե ես տվյալ խոսքը ընդունում եմ որպես վիրավորանք, ապա հաստատ անկեղծ նրան ասում եմ այդ մասին, արդյունքում էլ նա վիրավորվում է, իսկ իմ մոտ վիրավրոնքն անցնում է Ընդհանրապես երբ մտածում եմ, որ դիմացինի ասածը վիրավորական էր, ինչի ասեց նման բան, հաջորդ վայրկյանին սկսում եմ նրան արդարացնել իմ իսկ աչքերում, մտածում եմ՝ դե երևի նա դա չէր ուզում ասել, կամ էլ ես ինչի եմ ադպես ընդունում իր ասածը և նման բաներ, արդյունքում էլ ամեն ինչ լավ է լինում, ես էլ ոչ վիրավորվում եմ, ոչ էլ սրտնեղում անտեղի Հաճախ են ինձ խորհուրդ տալիս այդքան ներողամիտ չլինել ուրիշների հանդեպ, բայց ես գտնում եմ, որ սխալ չեմ վարվում, որովհետև՝ նախ կարող է ես էլ նման իրավիճակում հայտնվեմ, այսինքն առանց մտածելու , որ ասածս վիրավորանք է, շարունակեմ, ուստի պետք է ներողամիտ լինել, և, երկրորդ, իմ այս վերաբերմունքը հաստատ չի կանգնի շահագործման վտանգի առաջ. ինքս չեմ թողնի

[Koms]

այստեղ նայած հանգամանքներին` որոշ դեպքերում կարող ես մի այնպիսի մանրունքից "նեղանալ", որ հետո երբ հիշում ես, ասում ես` էդ ինչ էր որ?, և ընդհանրապես դա շատ հարաբերական է` նայած մարդ ինչպես է ընկալում "ասված խոսքը",

[Cassiopeia]

Վիրավորանքն ըստ իս դա մարդկային հոգում կուտակված բացասական էներգիայի արտահայտումն է: Երբ մարդու նյարդերը էլ չեն դիմանում, մարդ արարածը փորձում է բառերի միջոցով արտահայտել սեփական հոգում առկա լեղին:
Անձամբ ես ահավոր նեղացկոտ եմ, բայց վիրավորանքը կարող եմ մի քանի ակնթարթ հետո լիովին մոռանալ ու նորից ի սրտե ժպտալ: Գիտեմ, որ դա սխալ է: Աշխատում եմ ամեն կերպ թեթև նայել մարդկային հարաբերություններին, սակայն...
Աշխատում եմ ոչ ոքի չվիրավորել: Բայց եթե կան մարդիկ, ում ակամա, առանց ցանկության, պահի տակ վիրավորել եմ, ապա բոլորի առաջ ներեղություն եմ խնդրում: Ես ընդունում եմ իմ սխալները:
Միաժամանակ ուզում եմ նշել, որ քինախնդրություն ամեն դեպքում չարժե պահել: Պետք չէ հասցված վիրավորանքին վիրավորելով պատասխանել: Դա ոչ մի լավ բանի չի հանգեցնի: Մարդու սրտում պետք է խոր արմատներ ունենա ներողամտությունը, քանզի բոլորս էլ պետք է հիշենք, որ մենք հասարակ մահկանացուներ ենք, ովքեր զերծ չեն սխալներից:
Հ.Գ. Մի ժամանակ ստորագրությունս այդ մասին էր . "Եթե քեզ վիրավորեն, ապա հոգիդ այնքան բարձր պահի, որ վիրավորանքը չհասնի նրան":

[Hay-Qristonya]

Ես, անկեղծ ասած, չունեմ այդ հատկությունը` վիրավորվել: Սա, իրոք որ, կարծում եմ տղային ոչ բնորոշ բնավորության գիծ է: Եվ փոխարենն էլ աշխատում եմ այնպես ապրել, որպեսզի որևէ մեկին չնեղացնեմ: Իսկ եթե ինչ-որ նման բան է տեղի ունեցել, այսինքն` ինչ-որ մեկին վիրավորել եմ, կամ ինքն է ինձ վիրավորել, փորձում եմ անկեղծ զրույցի միջոցով պարզաբանել, թե ինչումն է խնդիրը: Ի վերջո, եթե ես իրականում չեմ ցանկանում վիրավորել մեկին, սակայն նա ինձնից ինչ-որ պատճառով վիրավորվել է, ես դա հասկանալով` ամոթ չեմ համարում ներողություն խնդրել, լինի տղա, թե աղջիկ: Եվ ամեն ինչ դրանով վերջանում է: Իսկ հակառակ դեպքում` ես անպարտ եմ: Ես նրա դեմ ոչ մի քինախնդրություն չունեմ, ընդունում եմ իմ սխալը, ներողություն եմ խնդրում, իսկ նա չի ներում, դա իր խնդիրն է: Խռովությունը մնում է ոչ թե իմ, այլ իր սրտում, ինչը կյանքում կարող է շատ խանգարել:

Ավելացվել է 9 րոպե անց

երբեք չեմ վիրավորվում , քանի որ դրա հոմանիշը համարում եմ ՆԵՂԱՆԱԼ բառը...

Նեղանա՞լ... հեչ մի մտածի, տաք ջրով կլվանանք լնենանաԼՕԼ

գտնում եմ որ տղամարդը չպետք է վիրավորվի ... վիրավորվել կարող է կինը ...

Ճիշտ ես, տղամարդու նեղանալը ես չեմ հասկանում, թեպետ հաճախ եմ հանդիպում, էն էլ աղջկանից նեղացած տղեն:

[Hay-Qristonya]

Չեմ սիրում, երբ մարդիկ ճշտից են վիրավորվում, դա ամենասխալ բանն է:

Ընդհանրապես պրակտիկայում բոլոր մարդիկ էլ նույնն են` վիրավորվում են ճշմարտությունից և չեն ուզում ընդունած լինել իրենց սխալը, ինչքան էլ դու փորձես ընկերական ասել դա: Պարզապես մենք` մարդիկս, կեղծ ենք: Ապրում ենք ամերիկյան սիստեմով, այսինքն` ժպտում ենք կեղծ, մարդու երեսին ժպտում ենք, հետևից բամբասում, չարախոսում, հայերիս մոտ ընդունված տարբերակով էլ լուն փիղ ենք սարքում: Հետո էլ երբ մեր հանդեպ ենք նման վերաբերմունք նկատում նեղանում ենք, կռվում, պատերազմում: Առաջ է գալիս թշնամանք, ատելություն, նախանձ և նման էլի շատ այլ բաներ, ինչի պատճառով մարդու հոգեկան աշխարհը շատ այլայլված և անհաստատ, անհանգիստ է լինւմ: Մարդն ապրում է փշերի վրա:
Սա գալիս է նրանից, որ մարդն ի վիճակի չէ լսել իր սխալների մասին, երբ նրան դրանց մասին ասում են իր իսկ երեսին, իսկ մյուսները, չցանկանալով կռվի մեջ ընկնել, սկսում են խոսել մյունսերի հետ այդ սխալների մասին, ինչը վերածվում է բամբասանքի ու հետո արդեն.... վերևի գրածս:
Թեպետ ասեմ, որ հարցին մոտեցման ձևն է շատ կարևոր, քանզի ասելու ձևից շատ բան է կախված: Իսկ մինչ ասելը դու պետք է գիտակցես, թե ո՞վ ես դու տվյալ անձի համար, ինչ չափի մեջ կարող ես իր հետ անկեղծանալ և կարո՞ղ ես արդյոք ընդհանրապես դա անել:
Շատ խոսեցի

[Մանոն]

Փորձում եմ ամեն հարց լուծել խաղաղ ճանապարհով՝ բացատրելով կամ հասկացնելով: Ամեն մեկի խոսքից չեմ վիրավորվում, մարդ էր ասաց՝ գնաց: Բայց հարազատը պիտի հիմնավորի իր վիրավորելու պատճառը: Եթե ընդունեմ, ինքս ներողություն կխնդրեմ, իսկ եթե դուրս գա, որ անհիմն է վիրավորել, ավելորդ ոչինչ չեմ ասում, վիրավորանքը մեջս չի մնում, պարզապես դրան հաջորդում է մի հիասթափություն, ու դադարում եմ այդ անձնավորությանը իմ հարազատը համարել: (Չնայած հիմնականում ինձ վիրավորող մարդիկ միշտ ներողություն են խնդրել հետագայում): Վիրավորել…վիրավորվելն էլ տարիքային է, և երբ սկսում ես ավելի լավ ճանաչել կյանքը, մարդկանց ու երևույթները, հոգիդ բարձր պահելով՝ դադարում ես վիրավորվել ամեն մի մանրուքից:

[Second Chance]

Ես, անկեղծ ասած, չունեմ այդ հատկությունը` վիրավորվել: Սա, իրոք որ, կարծում եմ տղային ոչ բնորոշ բնավորության գիծ է:

Ճիշտ ես, տղամարդու նեղանալը ես չեմ հասկանում, թեպետ հաճախ եմ հանդիպում, էն էլ աղջկանից նեղացած տղեն:

Ով ասաց , թե վիրավորվելը միայն կանանց համար է՞, վիրավորանքը չի հարցնում տղամարդ թե կին, յուրաքանչյուր մարդ կարող է վիրավորվել և վիրավորել դիմացինին, լավ է երբ մարդ որոշում է չվիրավորրվել և չվիրավորել դիմացինին, բայց միթե դա եդքան հեշտ է,՞ մարդկային զգացմունքներն այնքան ուժեղ չեն սովորաբար , որ միանգամից կատարյալ ճիշտ կերպով արձագանքեն այդ վիրավորվելու փաստին, շատ հաճախ դրան հասնում ես պայքարի միջոցով, որովհետեվ միայն անձն ուրացած մարդն է ի վիճակի չվիրավորվել....
և մի կարևոր փաստ------վիրավորում է, նա ով վիրավորված է
ուրեմն շատ հաճախ երբ ձեր մեջ բարձրանում է այդ ցանկությունը վիրավորելու, քննեք ձեզ , թէ ինչից էք՞ դուք վիրավորված ու եթե կարողանաք ներել կազատվեք այդ ցանկությունից

[Վալերի]

հաճախ երբ ձեր մեջ բարձրանում է այդ ցանկությունը վիրավորելու, քննեք ձեզ , թէ ինչից էք՞ դուք վիրավորված ու եթե կարողանաք ներել կազատվեք այդ ցանկությունից

Իսկ ես կասեի, որ <հաճախ երբ ձեր մեջ բարձրանում է այդ ցանկությունը վիրավորելու> քննենք մեզ, ոչ թե ինչից ենք վիրավորված, այլ ինչու ենք ուզում վիրավորել? Չե որ առանց պատճառի մարդու չեն վիրավորում?
Իսկ ինչ վերաբերվում է տղամարդկանց, մենք նույնպես վիրավորվում ենք, բայց ճիտ է ոչ այնպես ինչպես թույլ սեռի ներկլայացուցիչները: Ուղակի տղամարդը ցույց չի տալիս: Յուրաքանչյուր մարդ ունի իր "ԵՍ"- ը, իր աշխարհը, և մենք չպետք է ոտնահարենք, արհամարենք:

Ավելացվել է 4 րոպե անց
"Ամեն ինչ ներել, նանակում է ամեն ինչ հասկանալ"

[ihusik]

Amina համամիտ եմ քեզ հետ ու եթե ամփոփեմ ասածներդ ու մի փոքր էլ իմ մտքերն ավելացնեմ դրանց ու շարունակեմ, պետք է ասեմ, որ

Սիրել կարողացող մարդը, որը գիտե ներել ու մի կողմ դնել իր փոքրիկ <<ես>>-ը անտեղի, դատարկ բաներից չի վիրավորվում ու թշնամություն չի տածում, որպեսզի ինքն էլ վիրավորի ու հաշվեհարդար տեսնի իրեն վիրավորողի նկատմամբ:

[Second Chance]

Իսկ ես կասեի, որ <հաճախ երբ ձեր մեջ բարձրանում է այդ ցանկությունը վիրավորելու> քննենք մեզ, ոչ թե ինչից ենք վիրավորված, այլ ինչու ենք ուզում վիրավորել? Չե որ առանց պատճառի մարդու չեն վիրավորում?
Իսկ ինչ վերաբերվում է տղամարդկանց, մենք նույնպես վիրավորվում ենք, բայց ճիտ է ոչ այնպես ինչպես թույլ սեռի ներկլայացուցիչները: Ուղակի տղամարդը ցույց չի տալիս: Յուրաքանչյուր մարդ ունի իր "ԵՍ"- ը, իր աշխարհը, և մենք չպետք է ոտնահարենք, արհամարենք:

Ասեմ որ շատ հաճախ վիրավորված մարդիկ վիրավորում են իրենց չվիրավորած մարդկանց, ուղղակի իրենց մեջ []սոսում է վիրավորվածությունը

Ավելացվել է 5 րոպե անց

Amina համամիտ եմ քեզ հետ ու եթե ամփոփեմ ասածներդ ու մի փոքր էլ իմ մտքերն ավելացնեմ դրանց ու շարունակեմ, պետք է ասեմ, որ

Սիրել կարողացող մարդը, որը գիտե ներել ու մի կողմ դնել իր փոքրիկ <<ես>>-ը անտեղի, դատարկ բաներից չի վիրավորվում ու թշնամություն չի տածում, որպեսզի ինքն էլ վիրավորի ու հաշվեհարդար տեսնի իրեն վիրավորողի նկատմամբ:

այո այո

[Ծով]

Էէէ...պարզվում է հնարավոր է նույնիսկ առանց պատճառի վիրավորվել...
Ուզում ես հասկանալ «Վիրավորողի» մեղքն ու անհեթեթ ու անտեղի ա թվում վիրավորված տխրությունդ...
Բայց դե ի՞նչ արած...
Սա միակ դեպքն է, երբ վիրավորվում ես, բայց փորձում ես ինքդ քեզ ներել...